Relaties
alle pijlers
Technisch gezien was het geen vreemdgaan, maar toch...
vrijdag 5 oktober 2012 09:39
Zo een lekker wazige titel.
Mijn partner en ik hebben last van wat sleur in de relatie. Op zich niet vreemd, druk gezin, druk leven, minder tijd voor elkaar. Ik ben zelf nogal een flirt. Partner kreeg iemand van lang geleden op facebook en daar bleek dat zij hem en hij haar indertijd leuk vond. Er werd wat geflirt in de chat. Geen probleem, ikzelf weet hoe vleiend een beetje flirten kan zijn.
Alleen sloeg partner een beetje door. Dacht (te) ver door aan hij en zij samen, kreeg van die pretlichtjes in zijn ogen en begon zich verliefd te gedragen. Het chatten en het flirten gingen mij te ver. Hij meldde zich aan op de datingsite waar zij ook staat etc. Daar was ik het niet bepaald mee eens. Hij gaf aan haar te verwijderen als ik dat wilde. Dus ik zei verwijder haar maar. Dat zou hij doen, want hij wilde mij, onze relatie wilde hij niet kwijt enzovoort.
Vervolgens bleef hij met haar chatten. In die chat maakten ze plannen om achter mijn rug om af te spreken, contact te houden via sms/ping/whatapp etc. Hij wilde een andere mail en facebook erbij maken zodat ik er niet achter zou komen etc. Ik was ineens een ex met wie hij het eventueel nog wel wilde proberen en die hysterisch en overdreven en stom/dom deed om hem te vragen haar te verwijderen.
Ik kwam daar achter en ben ontploft. Niet zozeer omdat hij interesse had in een ander, dat kan gebeuren, maar omdat hij achter mijn rug om mee doorgaat en niet aangeeft dat hij iets mist in de relatie. Niet praten over waar je mee zit, nee je gevleid voelen door iemand op de chat van wie je niet eens meer weet hoe ze er uit ziet en met wie je drie dagen weer contact hebt en dáár dan je relatie en gezin voor op het spel willen zetten.
Anyway, ze is verwijderd, nummers zijn verwijderd, hij zit niet meer op de datingsite en we hebben inmiddels veel gepraat. Technisch gezien is hij niet vreemdgegaan. Maar het zit me toch niet lekker. Mijn vertrouwen heeft een behoorlijke deuk opgelopen en ik weet eigenlijk niet zo goed wat daarmee te doen. Ik kan in zijn telefoon, facebook en mail als ik wil. Ik kan alles controleren. Maar dat vind ik eigenlijk ook niet fijn. Ik ben zijn moeder niet en tegelijkertijd heb ik behoefte om wel die controle te hebben. Ik ben gewoon gekwetst.
Iemand tips?
Mijn partner en ik hebben last van wat sleur in de relatie. Op zich niet vreemd, druk gezin, druk leven, minder tijd voor elkaar. Ik ben zelf nogal een flirt. Partner kreeg iemand van lang geleden op facebook en daar bleek dat zij hem en hij haar indertijd leuk vond. Er werd wat geflirt in de chat. Geen probleem, ikzelf weet hoe vleiend een beetje flirten kan zijn.
Alleen sloeg partner een beetje door. Dacht (te) ver door aan hij en zij samen, kreeg van die pretlichtjes in zijn ogen en begon zich verliefd te gedragen. Het chatten en het flirten gingen mij te ver. Hij meldde zich aan op de datingsite waar zij ook staat etc. Daar was ik het niet bepaald mee eens. Hij gaf aan haar te verwijderen als ik dat wilde. Dus ik zei verwijder haar maar. Dat zou hij doen, want hij wilde mij, onze relatie wilde hij niet kwijt enzovoort.
Vervolgens bleef hij met haar chatten. In die chat maakten ze plannen om achter mijn rug om af te spreken, contact te houden via sms/ping/whatapp etc. Hij wilde een andere mail en facebook erbij maken zodat ik er niet achter zou komen etc. Ik was ineens een ex met wie hij het eventueel nog wel wilde proberen en die hysterisch en overdreven en stom/dom deed om hem te vragen haar te verwijderen.
Ik kwam daar achter en ben ontploft. Niet zozeer omdat hij interesse had in een ander, dat kan gebeuren, maar omdat hij achter mijn rug om mee doorgaat en niet aangeeft dat hij iets mist in de relatie. Niet praten over waar je mee zit, nee je gevleid voelen door iemand op de chat van wie je niet eens meer weet hoe ze er uit ziet en met wie je drie dagen weer contact hebt en dáár dan je relatie en gezin voor op het spel willen zetten.
Anyway, ze is verwijderd, nummers zijn verwijderd, hij zit niet meer op de datingsite en we hebben inmiddels veel gepraat. Technisch gezien is hij niet vreemdgegaan. Maar het zit me toch niet lekker. Mijn vertrouwen heeft een behoorlijke deuk opgelopen en ik weet eigenlijk niet zo goed wat daarmee te doen. Ik kan in zijn telefoon, facebook en mail als ik wil. Ik kan alles controleren. Maar dat vind ik eigenlijk ook niet fijn. Ik ben zijn moeder niet en tegelijkertijd heb ik behoefte om wel die controle te hebben. Ik ben gewoon gekwetst.
Iemand tips?
zaterdag 6 oktober 2012 16:43
Wat voor hem spreekt is dat het geen player is (eerder het tegenovergestelde), dit echt de eerste keer is dat zoiets gebeurd en dat hij zichzelf niet schoon probeert te praten en wel echt probeert te laten zien dat hij voor mij gaat. Bij het sporten neemt hij voorlopig een van de oudere kinderen mee. Die gaan toch al af en toe, maar hij wil dat ik zeker weet dat hij ook gaat sporten. Een vriend van hem met wie hij regelmatig sport of naar de bios gaat ofzo is inmiddels ook op de hoogte. Dus mocht ik willen, dan kan ik die afspraken altijd checken. Hij is aan het kijken naar samen dingen doen en wat daarvoor geregeld moet worden. Dat is positief, want dat laat hij altijd gewoon aan mij over en als ik geen initiatief neem, doet hij het ook niet.
Hij heeft een bom onder de relatie en ons gezin gelegd, maar die opblazen wil ik niet zonder meer doen. Dit moet alleen echt geen tweede keer gebeuren. Want dan is het over en uit. Hij krijgt een kans. Of ik beter, ik geef ons een kans. Om de liefde die er was en misschien nog is, om ons verleden en om onze toekomst. Tijd zal het leren of dit een verstandige keuze is. We hebben een termijn afgesproken en daar regels/voorwaarden aan gehangen. Die termijn gaat in als mijn emotionele achtbaan rustiger word.
Hij heeft een bom onder de relatie en ons gezin gelegd, maar die opblazen wil ik niet zonder meer doen. Dit moet alleen echt geen tweede keer gebeuren. Want dan is het over en uit. Hij krijgt een kans. Of ik beter, ik geef ons een kans. Om de liefde die er was en misschien nog is, om ons verleden en om onze toekomst. Tijd zal het leren of dit een verstandige keuze is. We hebben een termijn afgesproken en daar regels/voorwaarden aan gehangen. Die termijn gaat in als mijn emotionele achtbaan rustiger word.
zaterdag 6 oktober 2012 16:48
Heb nog wel de neiging om ´haar´ een hak te zetten. Maar partner is tegenover haar ook niet eerlijk geweest. Ik heb haar gesproken aan de telefoon. Hoewel ze not amused was over partner, belde ze daarna nog wel naar hem op een moment dat ze verwachtte hem alleen te treffen. Vind ik niet oké. Het was een leuk telefoontje: ´Hallo met de niet ex van die en die. Ik begreep dat jullie achter mijn rug gezellig met elkaar wilden gaan daten.´ Ik hoorde haar zo ongeveer wit wegtrekken. Heb daarna partner gebeld en gezegd dat hij de groeten van haar kreeg. Hij trok ook zo ongeveer wit weg. Ik ben niet zo van de chat. Doe mij maar rechtstreeks contact. Vind het ergens wel stoer van mezelf dt ik haar gebeld heb. Ik had nooit gedacht dat ik dat zou doen in zo´n situatie.
zaterdag 6 oktober 2012 16:56
Die neiging heb ik ook heel erg gehad (nog trouwens). Hang geen tijdslimiet aan je 'emotionele rollercoaster'. Als je denkt dat het goed gaat kan iets kleins ineens alles weer triggeren en dat is best moeilijk. Maar het wordt minder, dat kan ik je beloven. Je gaat ook inzichten krijgen, Waar ik eerst supernijdig op haar was weet ik nu ook wel dat dat was omdat het makkelijker was om haar de schuld te geven, maar uiteindelijk is zij niet met mij getrouwd en hij wel en hij voedde deze 'relatie'. Het verraad, en dan niet zozeer het liegen, maar meer eerst mij de schuld geven van zijn lamzakkerige gedrag, etc, dat neem ik hem het meest kwalijk. Ik vertrouw hem nu (tot op zekere, maar voorlopig voldoende, hoogte), maar het feit dat hij in staat is zo voor zichzelf te gaan zonder na te denken wat het mij en de kinderen zou doen als hun lolletje uit zou komen maakt me nu nog steeds misselijk. Hij is de man om wie ik het meest heb gegeven in mijn leven maar ook de man die mij het meest heeft gekwetst in mijn leven.
zaterdag 6 oktober 2012 17:34
Astrid, partner schuift de verantwoordelijkheid of de schuld niet naar mij toe. Hoeft hij ook niet te proberen, want ik zat niet fout. De manier om onvrede in je relatie op te lossen is niet een ander versieren/neuken/whatever. Ik geef haar niet de schuld. Zij wist niet beter dan dat ik ´een ex´ was. Het zijn best heftige gevoelens zo. Ik wist niet dat iemand (een man) dat bij mij kon losmaken op deze manier. En dat terwijl ik toch eerder al ´echt´ belazerd ben door iemand die emotioneel en fysiek vreemd is gegaan. En dan meer dan een keer. En toen had ik er beduidend minder moeite mee. Ondanks de ruis was ik altijd uitgegaan van partner en mij in een relatie. Eigenlijk voor altijd. Dat juist hij juist dat gevoel/idee/wens heeft kapot gemaakt, dat doet me nog het meeste pijn.
zaterdag 6 oktober 2012 18:17
En dat is het. Je partner (een partner) geeft hiermee het signaal af dat het hem niet uitmaakt of hij je kwijtraakt. Dus dat je eigenlijk niet zo heel waardevol bent, en juist dát gevoel raakt je in je ziel. Alle andere ruis eromheen is klote, maar dat is niet wat zo diep raakt. Dat zijn m.i. allemaal bijzaken waar je ook iets mee moet, want waarom komt het zover? Dat is de vraag die jullie je moeten stellen. Het gebeurt nooit zomaar, zeker niet als ik lees hoe dit is gelopen. Er was onvrede, sleur, whatever. Dus hoe los je dat constructief op, zonder de hele tijd met verwijten te komen (anders niet constructief).
En heel belangrijk; als je hem deze kans wil geven, moet je het dus ook zelf op gezette tijden erbij kunnen laten. Anders heb je geen leven meer..
En heel belangrijk; als je hem deze kans wil geven, moet je het dus ook zelf op gezette tijden erbij kunnen laten. Anders heb je geen leven meer..
zaterdag 6 oktober 2012 19:17
Julus, dat ´erbij kunnen laten´ gaat een hele kluif worden. Daarom heb ik nu ook even tijd nodig om mijn emoties te laten zijn wat ze zijn. Ik kan en wil dit niet wegstoppen. Dan wordt het dweilen met de kraan open.
Er moet om de relatie te kunnen redden meer aandacht naar elkaar toe komen. Meer interesse in elkaar, aandacht voor elkaar, meer partners zijn in plaats van alleen maar ouders. Dat constructief invullen is nog even zoeken.
Hoe ik weer het gevoel krijg dat ik er toe doe voor partner en dat hij mij waardevol vindt en met mij zijn leven wil doorbrengen, dat weet ik niet. Ik voel me nu in ieder geval niet bepaald speciaal.
Er moet om de relatie te kunnen redden meer aandacht naar elkaar toe komen. Meer interesse in elkaar, aandacht voor elkaar, meer partners zijn in plaats van alleen maar ouders. Dat constructief invullen is nog even zoeken.
Hoe ik weer het gevoel krijg dat ik er toe doe voor partner en dat hij mij waardevol vindt en met mij zijn leven wil doorbrengen, dat weet ik niet. Ik voel me nu in ieder geval niet bepaald speciaal.
zaterdag 6 oktober 2012 20:10
quote:missfiona schreef op 06 oktober 2012 @ 17:34:
Ondanks de ruis was ik altijd uitgegaan van partner en mij in een relatie. Eigenlijk voor altijd. Dat juist hij juist dat gevoel/idee/wens heeft kapot gemaakt, dat doet me nog het meeste pijn.
Hier ook. Ondanks dat het niet zo lekker liep had ik vertrouwen dat we hier samen uit zouden komen. Dat, no matter what, we de situatie wel aankonden en dat we gewoon door de tropenjaren heen moesten. Het feit dat bleek dat ik die kar dus alleen trok terwijl hij zijn oh zo nodige aandacht ergens anders zocht neem ik hem zeer kwalijk. Ik vind ook dat hij niet alleen mij, maar ook de kinderen belazerd heeft. Dit geintje had ons ons huwelijk kunnen kosten en de prijs die de kinderen hadden moeten betalen (en een beetje hebben betaald) was heel hoog geweest.
Ik baal ook omdat ik dit soort 'kansen' in het verleden ook vaak gehad heb maar altijd eerst aan hem dacht, hoe flatterend het ook was. Kwam een man dichterbij dan wat ik vriendschappelijk vond dan zorgde ik direct voor heel veel afstand. Uit respect voor hem en onze relatie. Gewoon om gedoe te voorkomen, zelfs als er geen gedoe uit voortgekomen zou zijn. (als je het nog kunt volgen). En dat hij mij datzelfde respect niet gunde, dat steekt.
Ondanks de ruis was ik altijd uitgegaan van partner en mij in een relatie. Eigenlijk voor altijd. Dat juist hij juist dat gevoel/idee/wens heeft kapot gemaakt, dat doet me nog het meeste pijn.
Hier ook. Ondanks dat het niet zo lekker liep had ik vertrouwen dat we hier samen uit zouden komen. Dat, no matter what, we de situatie wel aankonden en dat we gewoon door de tropenjaren heen moesten. Het feit dat bleek dat ik die kar dus alleen trok terwijl hij zijn oh zo nodige aandacht ergens anders zocht neem ik hem zeer kwalijk. Ik vind ook dat hij niet alleen mij, maar ook de kinderen belazerd heeft. Dit geintje had ons ons huwelijk kunnen kosten en de prijs die de kinderen hadden moeten betalen (en een beetje hebben betaald) was heel hoog geweest.
Ik baal ook omdat ik dit soort 'kansen' in het verleden ook vaak gehad heb maar altijd eerst aan hem dacht, hoe flatterend het ook was. Kwam een man dichterbij dan wat ik vriendschappelijk vond dan zorgde ik direct voor heel veel afstand. Uit respect voor hem en onze relatie. Gewoon om gedoe te voorkomen, zelfs als er geen gedoe uit voortgekomen zou zijn. (als je het nog kunt volgen). En dat hij mij datzelfde respect niet gunde, dat steekt.
zaterdag 6 oktober 2012 21:48
Ik weet precies wat je bedoelt Astrid! Fiona, even voor de beeldvorming; mijn ex heeft mij lang bedrogen met mijn beste vriendin. En dat was de tweede keer...
De eerste keer heb ik hem een kans gegeven, al was dat aanzienlijk minder ernstig dan deze keer. En wij kwamen daar doorheen, zo leek het jarenlang. Toentertijd die kans gegeven omdat hij eerlijk was, ervan inzag dat hij stom bezig geweest was. Toch bleef ik me altijd een soort van tweede keus voelen. En dat gevoel heeft ons uiteindelijk genekt, want het werkt in alles door. Het kan wel, er goed uitkomen. Maar hangt van twee partijen af.
Je weet waar de pijnpunten zitten, hij ook. Je kunt ermee aan de slag gaan, het een kans geven, maar je kunt je gevoelens niet uitschakelen en dat is klote en misschien fataal.
De eerste keer heb ik hem een kans gegeven, al was dat aanzienlijk minder ernstig dan deze keer. En wij kwamen daar doorheen, zo leek het jarenlang. Toentertijd die kans gegeven omdat hij eerlijk was, ervan inzag dat hij stom bezig geweest was. Toch bleef ik me altijd een soort van tweede keus voelen. En dat gevoel heeft ons uiteindelijk genekt, want het werkt in alles door. Het kan wel, er goed uitkomen. Maar hangt van twee partijen af.
Je weet waar de pijnpunten zitten, hij ook. Je kunt ermee aan de slag gaan, het een kans geven, maar je kunt je gevoelens niet uitschakelen en dat is klote en misschien fataal.
zaterdag 6 oktober 2012 22:54
Fiona, je beschrijft het allemaal zuiver en weet heel goed aan te geven waar de schoen wringt. Maar vergeet niet dat de onbevangenheid weg is, en ook wellicht het belangrijkste in een relatie, het vertrouwen weg is. Wellicht datgene wat een relatie zo bijzonder maakt. In jou geval zou ik waarschijnlijk ook kiezen om het alsnog een kans te geven. De pijn en het verdriet om nu te breken is te groot. Probeer in ieder geval, al is het maar voor zelfbehoud en bescherming, goed grenzen te stellen.
zaterdag 6 oktober 2012 23:17
Het (emotionele) vreemdgaan vind ik lang zo erg niet als dat hij je verloochend heeft! Hij ontkende je, sterker nog, hij noemde je hysterisch en je onbetekende ex.
Voor mij weegt dat vele malen zwaarder dan, laat zeggen, zich 10 keer sufneuken op een ander..,
Strerkte en een knuffel voor jou....
Voor mij weegt dat vele malen zwaarder dan, laat zeggen, zich 10 keer sufneuken op een ander..,
Strerkte en een knuffel voor jou....
Ja ja, nu weet ik het wel!
zaterdag 6 oktober 2012 23:54
Het vertrouwen is inderdaad flink toegetakeld. En zo onbevangen met een rotsvast vertrouwen in partner als het tot nu toe is geweest, gaat het nooit meer worden. Ik besef dat er iets blijvend stuk is gegaan en dat er altijd schade van zal zijn. Je kunt het lijmen, maar helemaal weghalen gaat het nooit. Ik hoop dat we de mogelijkheden vinden om het te lijmen.
zondag 7 oktober 2012 00:07
quote:missfiona schreef op 06 oktober 2012 @ 23:54:
Het vertrouwen is inderdaad flink toegetakeld. En zo onbevangen met een rotsvast vertrouwen in partner als het tot nu toe is geweest, gaat het nooit meer worden. Ik besef dat er iets blijvend stuk is gegaan en dat er altijd schade van zal zijn. Je kunt het lijmen, maar helemaal weghalen gaat het nooit. Ik hoop dat we de mogelijkheden vinden om het te lijmen.
Je hebt prima gehandeld, weggaan is een hele grote stap zeker als er kinderen in het spel zijn.
Maar maak je borst maar nat, dit is niet met een paar maanden opgelost.
2 jaar geleden heb ik hetzelfde meegemaakt.
Mijn vriendin is verliefd op een ander
Uiteindelijk hebben we het, ondanks relatietherapie e.d. niet gered.
Achteraf bleek een van de fouten dat ze in hetzelfde bedrijf bleef werken waardoor het contact nooit 100% verbroken werd.
Het vertrouwen is inderdaad flink toegetakeld. En zo onbevangen met een rotsvast vertrouwen in partner als het tot nu toe is geweest, gaat het nooit meer worden. Ik besef dat er iets blijvend stuk is gegaan en dat er altijd schade van zal zijn. Je kunt het lijmen, maar helemaal weghalen gaat het nooit. Ik hoop dat we de mogelijkheden vinden om het te lijmen.
Je hebt prima gehandeld, weggaan is een hele grote stap zeker als er kinderen in het spel zijn.
Maar maak je borst maar nat, dit is niet met een paar maanden opgelost.
2 jaar geleden heb ik hetzelfde meegemaakt.
Mijn vriendin is verliefd op een ander
Uiteindelijk hebben we het, ondanks relatietherapie e.d. niet gered.
Achteraf bleek een van de fouten dat ze in hetzelfde bedrijf bleef werken waardoor het contact nooit 100% verbroken werd.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 7 oktober 2012 00:13
quote:missfiona schreef op 06 oktober 2012 @ 23:54:
Het vertrouwen is inderdaad flink toegetakeld. En zo onbevangen met een rotsvast vertrouwen in partner als het tot nu toe is geweest, gaat het nooit meer worden. Ik besef dat er iets blijvend stuk is gegaan en dat er altijd schade van zal zijn. Je kunt het lijmen, maar helemaal weghalen gaat het nooit. Ik hoop dat we de mogelijkheden vinden om het te lijmen.
Niet alles gelezen, maar heb jij geen ADHD/Aspergers kids (niet van jouw huidige partner)
In je berichten lees ik een soort wrok van "ik heb al genoeg aan mijn hoofd etc etc, hoe durft hij dit te doen, terwijl ik het al zo druk heb."
Vraag me af hoe dit in het plaatje past?
Het vertrouwen is inderdaad flink toegetakeld. En zo onbevangen met een rotsvast vertrouwen in partner als het tot nu toe is geweest, gaat het nooit meer worden. Ik besef dat er iets blijvend stuk is gegaan en dat er altijd schade van zal zijn. Je kunt het lijmen, maar helemaal weghalen gaat het nooit. Ik hoop dat we de mogelijkheden vinden om het te lijmen.
Niet alles gelezen, maar heb jij geen ADHD/Aspergers kids (niet van jouw huidige partner)
In je berichten lees ik een soort wrok van "ik heb al genoeg aan mijn hoofd etc etc, hoe durft hij dit te doen, terwijl ik het al zo druk heb."
Vraag me af hoe dit in het plaatje past?
zondag 7 oktober 2012 00:32
HBG, dankje voor de link. Ik ben aan het lezen.
Margienick, ja die heb ik inderdaad. Meer dan twee ASS/ADHDers hier. En meervoudige fysieke handicaps. Het voelt als ´Ik kan dit er niet bij hebben´. Maar dat is niet uit wrok richting hem toe. Niet vanuit een Hoe kon je dit nu doe en me nog meer werk/stress geven. Het komt uit een Ik wil niet omgaan met alle emoties en gevolgen die dit heeft. Dat drukke gezin is een van de redenen/oorzaken van het waarom dit kon gebeuren.
Het gevoel dat ik nu heb is lastig te omschrijven. Een nieuw huppeltje is zonder verantwoordelijkheden, zonder gedoe, zonder verleden met elkaar. Dat is fris en nieuw. Mijn persoon is in het leven van partner bijna onlosmakelijk verbonden aan verantwoordelijkheden. Hij en ik zijn niet meer nieuw en fris en fruitig voor elkaar. We hebben geschiedenis en een heden. Nu nog kijken of we ook een toekomst hebben.
Margienick, ja die heb ik inderdaad. Meer dan twee ASS/ADHDers hier. En meervoudige fysieke handicaps. Het voelt als ´Ik kan dit er niet bij hebben´. Maar dat is niet uit wrok richting hem toe. Niet vanuit een Hoe kon je dit nu doe en me nog meer werk/stress geven. Het komt uit een Ik wil niet omgaan met alle emoties en gevolgen die dit heeft. Dat drukke gezin is een van de redenen/oorzaken van het waarom dit kon gebeuren.
Het gevoel dat ik nu heb is lastig te omschrijven. Een nieuw huppeltje is zonder verantwoordelijkheden, zonder gedoe, zonder verleden met elkaar. Dat is fris en nieuw. Mijn persoon is in het leven van partner bijna onlosmakelijk verbonden aan verantwoordelijkheden. Hij en ik zijn niet meer nieuw en fris en fruitig voor elkaar. We hebben geschiedenis en een heden. Nu nog kijken of we ook een toekomst hebben.
zondag 7 oktober 2012 00:42
quote:missfiona schreef op 07 oktober 2012 @ 00:32:
HBG, dankje voor de link. Ik ben aan het lezen.
.Het is net een roman met een niet happy end op de laatste pagina's gaan we uit elkaar
HBG, dankje voor de link. Ik ben aan het lezen.
.Het is net een roman met een niet happy end op de laatste pagina's gaan we uit elkaar
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 7 oktober 2012 01:17
HBG heb je hele topic gelezen. Herkenbaar en verdrietig. Hier is het contact oppervlakkig gebleven, maar dat is voornamelijk omdat ik ingreep. Mijn alarmbellen gingen af. Ik wist dat het niet voorbij was toen partner zei het contact te zullen verbreken. Mijn partner staat er anders in dan jouw ex. Hoe het verder zal gaan weet ik niet. De tijd moet het leren.
zondag 7 oktober 2012 01:44
quote:missfiona schreef op 07 oktober 2012 @ 01:17:
HBG heb je hele topic gelezen. Herkenbaar en verdrietig. Hier is het contact oppervlakkig gebleven, maar dat is voornamelijk omdat ik ingreep. Mijn alarmbellen gingen af. Ik wist dat het niet voorbij was toen partner zei het contact te zullen verbreken. Mijn partner staat er anders in dan jouw ex. Hoe het verder zal gaan weet ik niet. De tijd moet het leren.
Een paar opmerkingen:
* De echte hel komt nog (helaas) en dan bedoel ik niet dat je man vreemd gaat maar tussen jouw oren.
* Er komt een moment dat hij het er NIET meer over wil hebben maar jij wel.
* Blijf waakzaam, niets is wat het lijkt.
* Mocht je er ooit weer achter komen dat er wel contact is trek je conclusies.
* Wees niet naïef, een extra e-mail account of een extra mobiel is zo geregeld.
Maar goed, het is al positief dat je man er 200% voor wil gaan, dat is in ieder geval een prima vertrekpunt.
En blijf schrijven, mij heeft het vreselijk geholpen.
Sterkte
HBG heb je hele topic gelezen. Herkenbaar en verdrietig. Hier is het contact oppervlakkig gebleven, maar dat is voornamelijk omdat ik ingreep. Mijn alarmbellen gingen af. Ik wist dat het niet voorbij was toen partner zei het contact te zullen verbreken. Mijn partner staat er anders in dan jouw ex. Hoe het verder zal gaan weet ik niet. De tijd moet het leren.
Een paar opmerkingen:
* De echte hel komt nog (helaas) en dan bedoel ik niet dat je man vreemd gaat maar tussen jouw oren.
* Er komt een moment dat hij het er NIET meer over wil hebben maar jij wel.
* Blijf waakzaam, niets is wat het lijkt.
* Mocht je er ooit weer achter komen dat er wel contact is trek je conclusies.
* Wees niet naïef, een extra e-mail account of een extra mobiel is zo geregeld.
Maar goed, het is al positief dat je man er 200% voor wil gaan, dat is in ieder geval een prima vertrekpunt.
En blijf schrijven, mij heeft het vreselijk geholpen.
Sterkte
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 7 oktober 2012 10:23
HBG, dankje voor je reacties. Het zal voor jou ook niet makkelijk zijn (geweest). Ik houd er ook rekening mee dat het ergste nog moet komen. Nu is er nog ongeloof, ontkenning (aan mijn kant, zo van Nee dat doet hij niet), verdriet, woede en hij voelt zich ramschuldig natuurlijk. Dus nu wordt er gepraat, krijg ik bloemen (oké dat vind ik wel erg leuk) en is hij lief voor mij. Ik krijg nu de tijd en de ruimte, maar ik snap dat dat geen maanden zal duren.
Ik weet dat een extra mail of mobieltje zo geregeld is. Ik ben alert. Gelukkig volg ik meestal mijn gevoel, daardoor kwam ik ook achter deze shit. Hij weet en ik weet dat ik dit geen tweede keer pik. Nog een keer of toch contact houden is over en uit. Ik heb geen financiële banden of gedeelde woonruimte, dus het is voor mij op praktisch gebied makkelijker om te gaan.
Ik zit nu op het punt van waar ging het mis. Heb ik iets gemist? Gaf hij, op zijn manier, aan iets te missen en heb ik dat niet gezien? Zonder daarbij de schuld of verantwoordelijkheid bij mij neer te leggen. Hij koos voor achter mijn rug om en daar ben ik niet debet aan. Om herhaling te voorkomen en om een goede start te maken, wil ik weten waar het door komt dat hij hier open voor stond. Zou het apart wonen voor zijn gevoel het begin van het einde zijn geweest? Is mijn drang naar een eigen plek een teken dat de relatie niet goed is of dat ik geen relatiemateriaal ben? Hoe maken we genoeg tijd voor elkaar? Hoe voorkomen we dat we weer alleen maar ouders worden?
Er moet nog veel gepraat worden...
Ik weet dat een extra mail of mobieltje zo geregeld is. Ik ben alert. Gelukkig volg ik meestal mijn gevoel, daardoor kwam ik ook achter deze shit. Hij weet en ik weet dat ik dit geen tweede keer pik. Nog een keer of toch contact houden is over en uit. Ik heb geen financiële banden of gedeelde woonruimte, dus het is voor mij op praktisch gebied makkelijker om te gaan.
Ik zit nu op het punt van waar ging het mis. Heb ik iets gemist? Gaf hij, op zijn manier, aan iets te missen en heb ik dat niet gezien? Zonder daarbij de schuld of verantwoordelijkheid bij mij neer te leggen. Hij koos voor achter mijn rug om en daar ben ik niet debet aan. Om herhaling te voorkomen en om een goede start te maken, wil ik weten waar het door komt dat hij hier open voor stond. Zou het apart wonen voor zijn gevoel het begin van het einde zijn geweest? Is mijn drang naar een eigen plek een teken dat de relatie niet goed is of dat ik geen relatiemateriaal ben? Hoe maken we genoeg tijd voor elkaar? Hoe voorkomen we dat we weer alleen maar ouders worden?
Er moet nog veel gepraat worden...
zondag 7 oktober 2012 12:50
quote:niccifrench schreef op 07 oktober 2012 @ 10:40:
@HBG, hoe is het nu met je 2 jaar verder?
Lief dat je dat vraagt.
Het begin was onwennig maar het wende gauw, woonruimte, vrienden had ik nog en de praktische zaken waren snel op orde.
Ik heb nooit problemen gehad met alleen zijn en alleen reizen dus dat ben ik volop aan het doen en heb ik volop gedaan.
Emotioneel is het op en af gegaan maar sinds een maand of 8 ben ik wel "los"
Met ex (die nieuwe partner heeft) en de kinderen is het contact 100% in orde ze betrekt me nog steeds overal in.
Wat ik wel vreemd vond was een andere man bij mijn kinderen.
Ik denk er heel af en toe over na om te gaan daten maar eigenlijk
vind ik mijn even wel best zo, meld zich iemand prima, zo niet ook goed.
@HBG, hoe is het nu met je 2 jaar verder?
Lief dat je dat vraagt.
Het begin was onwennig maar het wende gauw, woonruimte, vrienden had ik nog en de praktische zaken waren snel op orde.
Ik heb nooit problemen gehad met alleen zijn en alleen reizen dus dat ben ik volop aan het doen en heb ik volop gedaan.
Emotioneel is het op en af gegaan maar sinds een maand of 8 ben ik wel "los"
Met ex (die nieuwe partner heeft) en de kinderen is het contact 100% in orde ze betrekt me nog steeds overal in.
Wat ik wel vreemd vond was een andere man bij mijn kinderen.
Ik denk er heel af en toe over na om te gaan daten maar eigenlijk
vind ik mijn even wel best zo, meld zich iemand prima, zo niet ook goed.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
dinsdag 9 oktober 2012 10:58
Ik slaap inmiddels weer wat beter, de neiging om steeds dingen te checken onderdruk ik zoveel mogelijk. We praten veel. Ik weet niet zeker of hij inderdaad geen contact meer heeft. Het zal een tijd duren voor er weer iets van vertrouwen gaat terugkomen. Ik merk geen raar gedrag, maar dat is geen garantie. Het blijft een lastig iets.
dinsdag 9 oktober 2012 12:05
Hey Fiona, goed weer van je te lezen. Beter slapen helpt altijd volgens mij, dan houd je in ieder geval je energie een beetje vast.
Veel praten lijkt me ook goed. Het zal niet makkelijk zijn. Is een paar sessies met een therapeut geen goed idee om niet in steeds dezelfde patronen te vallen?
Sterkte!
Veel praten lijkt me ook goed. Het zal niet makkelijk zijn. Is een paar sessies met een therapeut geen goed idee om niet in steeds dezelfde patronen te vallen?
Sterkte!
dinsdag 9 oktober 2012 12:21
Eerlijk gezegd denk ikdat de basis van een relatie vertrouwen en eerlijkheid is....als dat er niet meer is, door welke reden dan ook, is de basis kapot....
Ik persoonlijk zou er gek van worden als ik mn partner niet meer zou kunnen vertrouwen....
Hij heeft willens en wetens jou bedrogen, niet lichamelijk, dat dan weer niet, maar hij heeft je weggezet als niets, onbetekenend....je vertrouwen in hem beschadigd, bewust....
Ookal heeft hij het nog nooit eerder gedaan, nú wel....dat maakt het in mijn ogen niet minder vernederend. Ja hij is geschrokken...van zn actie of van het feit dat jij hem blijkbaar beter kende dan hij dacht en hem doorzag? Wat als je alarmbellen niet waren gaan rinkelen?
Ik kan je ook niet zeggen wat ik in jouw situatie zou doen, heb er godzijdank nooit mee te maken gehad.....
Ik wens je sterkte met je worsteling.....
Ik persoonlijk zou er gek van worden als ik mn partner niet meer zou kunnen vertrouwen....
Hij heeft willens en wetens jou bedrogen, niet lichamelijk, dat dan weer niet, maar hij heeft je weggezet als niets, onbetekenend....je vertrouwen in hem beschadigd, bewust....
Ookal heeft hij het nog nooit eerder gedaan, nú wel....dat maakt het in mijn ogen niet minder vernederend. Ja hij is geschrokken...van zn actie of van het feit dat jij hem blijkbaar beter kende dan hij dacht en hem doorzag? Wat als je alarmbellen niet waren gaan rinkelen?
Ik kan je ook niet zeggen wat ik in jouw situatie zou doen, heb er godzijdank nooit mee te maken gehad.....
Ik wens je sterkte met je worsteling.....
dinsdag 9 oktober 2012 12:24
dinsdag 9 oktober 2012 12:45
