Relaties
alle pijlers
Verlatingsangst
donderdag 18 oktober 2012 22:54
Al een tijdje zit ik niet zo heel lekker in mijn vel, maar ben ik eigenlijk ook weer erg gelukkig omdat ik sinds een half jaar een relatie heb met een geweldige man. Dat klinkt wel krom en zo voelt dat ook, maar misschien heeft het één toch ook wel met het ander te maken en daarom open ik dit topic.
Ik ben sta vrij zelfverzekerd in het leven, heb een goede baan en zou eigenlijk niet mogen klagen. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik me erg graag zou settelen met iemand, ik snak naar stabiliteit, maar ergens is me dat dus in relaties nog nooit gelukt. Verlatingsangst, zou ik het dan echt zo kunnen noemen waar ik tegenaan loop?
Ik heb geen spijt van de relaties die ik heb gehad en kijk er nu met een prima gevoel op terug, prima dat het over is. Het was het ook allemaal niet. Maar met de man met wie ik nu samen ben wil ik écht verder, ik zie ons trouwen en misschien wel kinderen krijgen. Ik verlang naar onze toekomst.
Maar tegelijkertijd is dit ook zo eng, want het is nog vrij pril en ik loop nu regelmatig tegen mijn eigen gedachten aan. Ik heb mensen nooit kunnen vertrouwen, ben wat dat betreft echt beschadigd in mijn jeugd doordat ik gepest werd en dit niet werd gezien door anderen (volwassenen). Zonder nu zielig te willen doen, merk ik wel dat ik die herinneringen aan vroeger steeds confronterender vind. Ik vind het een heftig idee dat die jaren uit mijn leven zoveel invloed hebben op wie ik nu ben. En ik zie het dus vooral terug in liefdesrelaties.
Ik heb bevestiging nodig van mijn vriend en als ik dat op een bepaald moment als ik dat verwacht niet krijg, dan schieten mijn gedachten op hol en kan mijn conclusie binnen vijf minuten zijn dat hij me niet meer wil of het vast binnenkort uitmaakt. Vreselijk vermoeiend, voor mij, maar ook voor hem als ik dan dingen weer uitgebreid wil bespreken, etc. Ik word hier best moedeloos van, want mijn eigen gedrag vind ik ook confronterend. Ik voel me op zo'n moment van zo'n 'bui' zo afhankelijk en zwak, daar heb ik dan achteraf zoveel spijt van. Ik baal er dan ook van dat ik niet relaxter met de situatie om kan gaan, want al met al is er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht wat betreft onze relatie, het gaat heel erg goed juist.
Ik word er moedeloos van, legde altijd dingen zo bij anderen, maar zie nu dat ík het ben die in bepaalde patronen verwikkeld is, waardoor ik het mezelf en anderen niet makkelijk maak. Ik voel me soms zo eenzaam met mijn eigen gedachten en manier van hiermee omgaan. En natuurlijk uiteindelijk ook heel bang mijn vriend hierdoor toch te gaan verliezen.
Misschien zijn er mensen die dit gevoel/gedrag herkennen bij zichzelf, ik zou het fijn vinden om erover te praten met anderen.
Isabella
Ik ben sta vrij zelfverzekerd in het leven, heb een goede baan en zou eigenlijk niet mogen klagen. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik me erg graag zou settelen met iemand, ik snak naar stabiliteit, maar ergens is me dat dus in relaties nog nooit gelukt. Verlatingsangst, zou ik het dan echt zo kunnen noemen waar ik tegenaan loop?
Ik heb geen spijt van de relaties die ik heb gehad en kijk er nu met een prima gevoel op terug, prima dat het over is. Het was het ook allemaal niet. Maar met de man met wie ik nu samen ben wil ik écht verder, ik zie ons trouwen en misschien wel kinderen krijgen. Ik verlang naar onze toekomst.
Maar tegelijkertijd is dit ook zo eng, want het is nog vrij pril en ik loop nu regelmatig tegen mijn eigen gedachten aan. Ik heb mensen nooit kunnen vertrouwen, ben wat dat betreft echt beschadigd in mijn jeugd doordat ik gepest werd en dit niet werd gezien door anderen (volwassenen). Zonder nu zielig te willen doen, merk ik wel dat ik die herinneringen aan vroeger steeds confronterender vind. Ik vind het een heftig idee dat die jaren uit mijn leven zoveel invloed hebben op wie ik nu ben. En ik zie het dus vooral terug in liefdesrelaties.
Ik heb bevestiging nodig van mijn vriend en als ik dat op een bepaald moment als ik dat verwacht niet krijg, dan schieten mijn gedachten op hol en kan mijn conclusie binnen vijf minuten zijn dat hij me niet meer wil of het vast binnenkort uitmaakt. Vreselijk vermoeiend, voor mij, maar ook voor hem als ik dan dingen weer uitgebreid wil bespreken, etc. Ik word hier best moedeloos van, want mijn eigen gedrag vind ik ook confronterend. Ik voel me op zo'n moment van zo'n 'bui' zo afhankelijk en zwak, daar heb ik dan achteraf zoveel spijt van. Ik baal er dan ook van dat ik niet relaxter met de situatie om kan gaan, want al met al is er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht wat betreft onze relatie, het gaat heel erg goed juist.
Ik word er moedeloos van, legde altijd dingen zo bij anderen, maar zie nu dat ík het ben die in bepaalde patronen verwikkeld is, waardoor ik het mezelf en anderen niet makkelijk maak. Ik voel me soms zo eenzaam met mijn eigen gedachten en manier van hiermee omgaan. En natuurlijk uiteindelijk ook heel bang mijn vriend hierdoor toch te gaan verliezen.
Misschien zijn er mensen die dit gevoel/gedrag herkennen bij zichzelf, ik zou het fijn vinden om erover te praten met anderen.
Isabella
dinsdag 30 oktober 2012 14:10
woensdag 31 oktober 2012 08:39
Hoe gaat het met iedereen hier? Ik heb het idee (vanwege de rustigheid van dit topic) dat het met iedereen wat beter gaat. Dat zou wel heel fijn zijn!
En inderdaad Jufdoortje, dat is best wel knap. Ik merk bij mezelf dat ik toch vaak weer ben vervallen in genoegen nemen met iets wat eigenlijk niet goed genoeg is en dan vooral om maar niet alleen te hoeven zijn.
En inderdaad Jufdoortje, dat is best wel knap. Ik merk bij mezelf dat ik toch vaak weer ben vervallen in genoegen nemen met iets wat eigenlijk niet goed genoeg is en dan vooral om maar niet alleen te hoeven zijn.
woensdag 31 oktober 2012 09:01
woensdag 31 oktober 2012 09:06
quote:jufdoortje schreef op 30 oktober 2012 @ 22:19:
J. schreef: Nooit meer wil ik iemand die mij niet voor 100% het gevoel geeft voor mij te gaan. Daarvoor ben ik te kwetsbaar.
Dit is jezelf kennen, weten wat je nodig hebt en weigeren jezelf geweld aan te doen! RESPECT!
Dank, heb er wel 37 (bijna 38 jaar en wat relaties over gedaan om dit te weten.
En dat is dus een leerproces, waar iedereen doorheen moet.
J. schreef: Nooit meer wil ik iemand die mij niet voor 100% het gevoel geeft voor mij te gaan. Daarvoor ben ik te kwetsbaar.
Dit is jezelf kennen, weten wat je nodig hebt en weigeren jezelf geweld aan te doen! RESPECT!
Dank, heb er wel 37 (bijna 38 jaar en wat relaties over gedaan om dit te weten.
En dat is dus een leerproces, waar iedereen doorheen moet.
woensdag 31 oktober 2012 09:07
quote:izohvf schreef op 31 oktober 2012 @ 08:39:
Hoe gaat het met iedereen hier? Ik heb het idee (vanwege de rustigheid van dit topic) dat het met iedereen wat beter gaat. Dat zou wel heel fijn zijn!
En inderdaad Jufdoortje, dat is best wel knap. Ik merk bij mezelf dat ik toch vaak weer ben vervallen in genoegen nemen met iets wat eigenlijk niet goed genoeg is en dan vooral om maar niet alleen te hoeven zijn.Weet je ook voor jezelf waarom je bang bent om alleen te zijn? Wat doet dat met je, qua gevoel, als je eraan denkt dat je alleen bent? Wat denk je dan, hoe zie je jezelf dan? En wat voegt je vriend werkelijk toe, waardoor jij je beter voelt als je dus niet alleen bent, maar met hem?
Hoe gaat het met iedereen hier? Ik heb het idee (vanwege de rustigheid van dit topic) dat het met iedereen wat beter gaat. Dat zou wel heel fijn zijn!
En inderdaad Jufdoortje, dat is best wel knap. Ik merk bij mezelf dat ik toch vaak weer ben vervallen in genoegen nemen met iets wat eigenlijk niet goed genoeg is en dan vooral om maar niet alleen te hoeven zijn.Weet je ook voor jezelf waarom je bang bent om alleen te zijn? Wat doet dat met je, qua gevoel, als je eraan denkt dat je alleen bent? Wat denk je dan, hoe zie je jezelf dan? En wat voegt je vriend werkelijk toe, waardoor jij je beter voelt als je dus niet alleen bent, maar met hem?
woensdag 31 oktober 2012 09:08
Ja... Maar het lukt me niet. Mijn vriend heeft overigens nergens last van (nou ja van mij en mijn gezeur) maar hij vind dat het goed gaat tussen ons, behalve dat we elkaar wat meer zouden kunnen zien.
Ik voel me vandaag wel wat beter qua gevoel, maar ik merk toch dat ik heel snel weer de neiging heb om in het negatieve terug te vallen.
Ik voel me vandaag wel wat beter qua gevoel, maar ik merk toch dat ik heel snel weer de neiging heb om in het negatieve terug te vallen.
woensdag 31 oktober 2012 09:12
Ik denk nu te weten, dat het in feite heel simpel is;
Zorgen dat je ook in je eentje happy kunt zijn en/of samenzijn met een partner die jou neemt zoals je bent en die het als een cadeau beschouwt dat hij jou in zijn leven heeft.
Ijzersterke combi, doet wonderen voor je zelfvertrouwen en relatie.
Zijn die twee niet van toepassing, dan zul je dus zoekende blijven. Naar jezelf, binnen de relatie. Want als je moet twijfelen over wat nou precies jouw plek is in zijn leven, dan is het niet goed.
Wat je dan m.i. in feite doet, is jezelf onderaan de ladder zetten, jezelf onbelangrijk maken. Zolang hij er maar is.Waarom is een ander (die in feite ooit een totaal onbekende was) belangrijker dan jij?? Als hij weggaat, wordt hij weer die onbekende, maar jij blijft altijd die bekende voor jezelf.
Je gaat dus ten tijde van een onzekere relatie, iemand die dan dus tijdelijk een bekende is, hoger plaatsen dan jijzelf, die altijd belangrijk, bekend en geliefd moet zijn, no matter what.
Zorgen dat je ook in je eentje happy kunt zijn en/of samenzijn met een partner die jou neemt zoals je bent en die het als een cadeau beschouwt dat hij jou in zijn leven heeft.
Ijzersterke combi, doet wonderen voor je zelfvertrouwen en relatie.
Zijn die twee niet van toepassing, dan zul je dus zoekende blijven. Naar jezelf, binnen de relatie. Want als je moet twijfelen over wat nou precies jouw plek is in zijn leven, dan is het niet goed.
Wat je dan m.i. in feite doet, is jezelf onderaan de ladder zetten, jezelf onbelangrijk maken. Zolang hij er maar is.Waarom is een ander (die in feite ooit een totaal onbekende was) belangrijker dan jij?? Als hij weggaat, wordt hij weer die onbekende, maar jij blijft altijd die bekende voor jezelf.
Je gaat dus ten tijde van een onzekere relatie, iemand die dan dus tijdelijk een bekende is, hoger plaatsen dan jijzelf, die altijd belangrijk, bekend en geliefd moet zijn, no matter what.
woensdag 31 oktober 2012 09:16
quote:Karen24 schreef op 31 oktober 2012 @ 09:11:
Dat is vaak met mannen he? Ze hebben niks door
Mijn vriend kan moeilijk omgaan met de stemmingswisselingen...
Yup. Ze hebben wel last van stemmingswisselingen, maar snappen echt niet waar het vandaan komt, laat staan hoe ze ermee om moeten gaan. Dus daarom praten, uitleggen, en gaandeweg herkennen ze het patroon.
Mijn tip (eigen ervaring), benader dingen luchtig, met een grap.
Ik zeg letterlijk, grappend (als ik ongesteld ben bv); ik wil zeuren, klagen en ga daarbij dan stampvoeten. Klinkt belachelijk, maar haalt de angel eruit. Vervolgens lachen we samen, ik zeur (maar niet serieus) tegen hem aan en hij hoeft er niks mee. Iedereen blij.
Dat is vaak met mannen he? Ze hebben niks door
Mijn vriend kan moeilijk omgaan met de stemmingswisselingen...
Yup. Ze hebben wel last van stemmingswisselingen, maar snappen echt niet waar het vandaan komt, laat staan hoe ze ermee om moeten gaan. Dus daarom praten, uitleggen, en gaandeweg herkennen ze het patroon.
Mijn tip (eigen ervaring), benader dingen luchtig, met een grap.
Ik zeg letterlijk, grappend (als ik ongesteld ben bv); ik wil zeuren, klagen en ga daarbij dan stampvoeten. Klinkt belachelijk, maar haalt de angel eruit. Vervolgens lachen we samen, ik zeur (maar niet serieus) tegen hem aan en hij hoeft er niks mee. Iedereen blij.
woensdag 31 oktober 2012 09:18
Ik wil wel heel graag dat het lukt. Ik snap dat het niet aanvallend is en ik heb hier zelf ook wel over gedacht. In het verleden wilde ik het ook oplossen, maar toch niet echt omdat ik er liever in wilde blijven hangen en het inderdaad veiliger was.
Nu wil ik het wel echt oplossen en zorgen dat ik zelf sterk wordt en op mezelf kan vertrouwen en hij daarop een aanvulling is. Omdat ik ook graag blij wil zijn met mezelf en weet dat ik áls we uit elkaar zouden gaan, dit dan beter kan handelen, dan hoef ik ook niet continue in die angst te zetten. En omdat ik hem echt heel erg leuk vindt en blij met hem ben en ik denk dat, wanneer ik dit stukje voor mezelf beter kan maken, we heel lang gelukkig kunnen zijn samen.
Nu wil ik het wel echt oplossen en zorgen dat ik zelf sterk wordt en op mezelf kan vertrouwen en hij daarop een aanvulling is. Omdat ik ook graag blij wil zijn met mezelf en weet dat ik áls we uit elkaar zouden gaan, dit dan beter kan handelen, dan hoef ik ook niet continue in die angst te zetten. En omdat ik hem echt heel erg leuk vindt en blij met hem ben en ik denk dat, wanneer ik dit stukje voor mezelf beter kan maken, we heel lang gelukkig kunnen zijn samen.
woensdag 31 oktober 2012 09:31
Wat veroorzaakt dan precies je angst? De angst dat hij je kan verlaten? De angst dat je dan weer alleen bent? Als je weet waarvoor je bang bent, kun je er iets aan doen. En kijken of het realistisch is.
Hoe dan ook vergaat de wereld niet, jouw wereld niet, als hij weggaat. Je leeft door, die zekerheid heb je.
En bij iedere deur die dichtgaat, gaat er een andere open. Dat is bijna een wet.
Hoe dan ook vergaat de wereld niet, jouw wereld niet, als hij weggaat. Je leeft door, die zekerheid heb je.
En bij iedere deur die dichtgaat, gaat er een andere open. Dat is bijna een wet.
woensdag 31 oktober 2012 09:40
Izo, waarom vind je je zelf niet sterk?
Hoe oud ben je eigenlijk?
Ik vind mijzelf vandaag ook wel weer zwak hoor: loop enorm te balen dat ik niks hoor (irreel ik weet het).
Julus, waarom je dat doet? Omdat je verliefd bent de keren dat ik echt verliefd was deed ik echt alles voor iemand! Vooral de eerste paar maanden......
Hoe oud ben je eigenlijk?
Ik vind mijzelf vandaag ook wel weer zwak hoor: loop enorm te balen dat ik niks hoor (irreel ik weet het).
Julus, waarom je dat doet? Omdat je verliefd bent de keren dat ik echt verliefd was deed ik echt alles voor iemand! Vooral de eerste paar maanden......
woensdag 31 oktober 2012 09:46
Karen, het is logisch dat je in het begin veel voor elkaar wil doen, maar je kunt je afvragen waarom je dat doet. Ik zeg dit, om te analyseren, ook voor mezelf.
Is dat omdat je graag die persoon aan je wil binden? Je kent iemand nog maar zo kort, dus het kan niet zijn omdat je hem enorm gelukkig wil maken, of wel? Doe je het, omdat je wil laten zien hoe leuk je bent, en dat hij daarom dan zal blijven?
Als je dit alleen de eerste maanden doet, en daarna niet of minder, is het ook niet fair. Dan zijn de verwachting hooggespannen en kan hij concluderen dat het toch tegenvalt. Is het niet beter, om gewoon jezelf te zijn, zoals je altijd bent? Dan is hij bij je, omdat het meer dan genoeg is, zoals je bent. Zonder dat je alles voor hem wil doen. Dan is allen al je aanwezigheid voldoende voor hem, en wat je dan doet, is bijzaak.
Is dat omdat je graag die persoon aan je wil binden? Je kent iemand nog maar zo kort, dus het kan niet zijn omdat je hem enorm gelukkig wil maken, of wel? Doe je het, omdat je wil laten zien hoe leuk je bent, en dat hij daarom dan zal blijven?
Als je dit alleen de eerste maanden doet, en daarna niet of minder, is het ook niet fair. Dan zijn de verwachting hooggespannen en kan hij concluderen dat het toch tegenvalt. Is het niet beter, om gewoon jezelf te zijn, zoals je altijd bent? Dan is hij bij je, omdat het meer dan genoeg is, zoals je bent. Zonder dat je alles voor hem wil doen. Dan is allen al je aanwezigheid voldoende voor hem, en wat je dan doet, is bijzaak.
woensdag 31 oktober 2012 09:50
Nou dat veroorzaakt nog wel mijn angst op dit moment. De angst dat hij weg zou kunnen gaan of vreemd zou kunnen gaan. En ik weet dat wanneer hij dit doet, dat het goed met me komt, ik bedoel, ik heb een leuke baan, een eigen huisje, familie (geen vriendinnen, maar daar ben ik mee bezig). Ik kan weer gaan sporten, andere activiteiten ondernemen. Dus ik weet dat ik het dan wel red, maar op sommige momenten overheerst de angst toch nog.
Het is gewoon dat het nu heel fijn is en ik dat graag wil houden. Alleen met deze onzekerheid werk ik dat juist tegen, want dan is de kans groter dat hij eerder weg gaat.
Ik kan gewoon moeilijk geloven dat alles goed is, dat heb ik nooit gehad, dat gewoon alles bij mezelf en qua relatie goed is. Dus dan komt de angst weer kijken, om het kwijt te raken. Klinkt misschien vaag dit, maar zo voelt het.
Het is gewoon dat het nu heel fijn is en ik dat graag wil houden. Alleen met deze onzekerheid werk ik dat juist tegen, want dan is de kans groter dat hij eerder weg gaat.
Ik kan gewoon moeilijk geloven dat alles goed is, dat heb ik nooit gehad, dat gewoon alles bij mezelf en qua relatie goed is. Dus dan komt de angst weer kijken, om het kwijt te raken. Klinkt misschien vaag dit, maar zo voelt het.
woensdag 31 oktober 2012 09:53
Snap ik, het is dierbaar dus je wil het niet kwijt. Maar inderdaad, als iemand wil vreemdgaan doe jij er niks tegen. Kan zomaar zijn dat terwijl we zitten te typen, hij of mijn vriend of wie dan ook, bij een ander zit.
En dan? Dan is dat zo. Let it be, ga niet zitten lijden van het lijden waarvoor je vreest....zo zonde! Geniet van het nu, dat het nu fijn is samen. Weet jij veel hoe je er over 5 jaar voor staat?
Mensen kunnen andere beslissingen nemen gaandeweg, dat hoort erbij. Maar NU wil hij bij jou zijn!
En dan? Dan is dat zo. Let it be, ga niet zitten lijden van het lijden waarvoor je vreest....zo zonde! Geniet van het nu, dat het nu fijn is samen. Weet jij veel hoe je er over 5 jaar voor staat?
Mensen kunnen andere beslissingen nemen gaandeweg, dat hoort erbij. Maar NU wil hij bij jou zijn!
woensdag 31 oktober 2012 09:56
Klopt Julis, ik doe dat ook niet meer hoor (ik schiet door naar de andere kant denk: heel erg mijn eigen dingen blijven doen en niks opgeven), verschil ik ook dat ik geen schommelende hormonen meer heb daar word ik compleet labiel van.
Hmmm mezelf zijn, daar sta ik in dubio: ik vind mijzelf niet echt een leuk persoon, dus ik kan mij niet voorstellen dat iemand mij de moeite waard vindt.
Izo, probeer het los te laten.....alles kan wel goed zijn!
Hmmm mezelf zijn, daar sta ik in dubio: ik vind mijzelf niet echt een leuk persoon, dus ik kan mij niet voorstellen dat iemand mij de moeite waard vindt.
Izo, probeer het los te laten.....alles kan wel goed zijn!
woensdag 31 oktober 2012 09:57
Maar ik heb het gevoel alsof ik altijd vooruit aan het leven ben. Of vooruit aan het denken. Dat dit niet voldoende is wat ik nu heb. Nu heb ik het goed, qua werk, wonen, liefde. Maar ik kan daar niet in berusten en van genieten, want dan ga ik denken, ja wat áls hij vreemdgaat of weg wil, dan ben ik dit kwijt. Dan moet ik weer nieuwe dingen gaan opbouwen en dan zit ik alleen in mijn huis en wat moet ik dan? Dan moet ik weer gaan daten, daar heb ik geen zin in.. enz. enz.
Dat is ongeveer mijn gedachtenstroom wanneer ik in zo'n bui ben. Sowieso ben ik zelden tevreden met wat ik heb, maar wil ik altijd meer of anders.. Slechte eigenschap.
Dat is ongeveer mijn gedachtenstroom wanneer ik in zo'n bui ben. Sowieso ben ik zelden tevreden met wat ik heb, maar wil ik altijd meer of anders.. Slechte eigenschap.
woensdag 31 oktober 2012 09:59
Ah kijk...dus jij gelooft dan ook niet dat je partner graag bij je is.
Jij kunt jezelf niet zien, zoals hij je ziet. En dus ben je constant op zoek naar bevestiging, want je gelooft er niet in. Hij kan NOOIT iets doen om je te bevestigen, want het is nooit goed, of voldoende. Voor jullie allebei erg zwaar.
Ga jij met je vriendinnen om, omdat het moet? Doe jij leuke dingen met ze, omdat de buurvrouw zegt dat het moet?
Jij kunt jezelf niet zien, zoals hij je ziet. En dus ben je constant op zoek naar bevestiging, want je gelooft er niet in. Hij kan NOOIT iets doen om je te bevestigen, want het is nooit goed, of voldoende. Voor jullie allebei erg zwaar.
Ga jij met je vriendinnen om, omdat het moet? Doe jij leuke dingen met ze, omdat de buurvrouw zegt dat het moet?
woensdag 31 oktober 2012 09:59
Hoi allemaal, fijn te lezen dat er tussen de regels door toch wat gerelativeerd kan worden. Over het algemeen gaat het wel goed met mij. Het lukt me steeds beter om dingen bij mezelf te houden en ik merk dat het zoeken van afleiding op momenten dat de 'paniek' toeslaat echt het beste werkt voor me. Ik heb een drukke week deze week, een aantal afspraken met vrienden en werkgerelateerde dingen. Gelukkig zie ik mijjn vriend ook tussendoor We houden echt veel van elkaar en het lijkt allemaal niet op te kunnen. Misschien maakt me dat ook wel kwetsbaarder, ik zou het vreselijk vinden om hem te verliezen, ik kan me geen leukere man voorstellen.
woensdag 31 oktober 2012 10:01
Izo, even advocaat van de duivel....
Is die gedachte wel eerlijk t.o.v. hem? Hij is namelijk blij met je, tevreden met jullie leven. En jij wil anders, of meer.....
je doet hem daarmee tekort, en jullie relatie. Je maakt het daarmee minder waardevol, en zult dat ook uitdragen (niet expres). Lijkt mij, dat hij daar rete onzeker van wordt.
Is die gedachte wel eerlijk t.o.v. hem? Hij is namelijk blij met je, tevreden met jullie leven. En jij wil anders, of meer.....
je doet hem daarmee tekort, en jullie relatie. Je maakt het daarmee minder waardevol, en zult dat ook uitdragen (niet expres). Lijkt mij, dat hij daar rete onzeker van wordt.
woensdag 31 oktober 2012 10:04
Ik wil met hem niet perse anders maar misschien wel meer. Ik kan het niet zo goed uitleggen hoe dat in mijn hoofd gaat. Ik ben een beetje van het ene uiterst in het andere geschoten. Nu maak ik me minder druk om de relatie, maar dan voelt het voor mij ook minder waardevol. Ik kan dus niet, me niet druk maken en wel voldoende waarde aan de relatie hangen, want dan ga ik me wel weer druk maken. Ok,, het klinkt heel warrig wat ik hier schrijf.
En nee, die gedachte is niet eerlijk, maar ik geloof niet dat hij het zo merkt. Of misschien wel, maar zegt hij er niks van.
En nee, die gedachte is niet eerlijk, maar ik geloof niet dat hij het zo merkt. Of misschien wel, maar zegt hij er niks van.
