Zwanger
alle pijlers
Dreamgirls the Sequel
zaterdag 24 augustus 2013 14:40
Hey dreamgirl!
Kijk jij ook al rond op de zwangerpijler? Ben je nog niet zwanger? Twijfel je nog of is het juist je partner die twijfelt? Zijn er andere redenen waarom je nog niet begonnen bent: een studie, trouwen, die grote reis, een verbouwing, door ziekte of onzekerheid over je baan?
Wij zijn de 'Dreamgirls', een groep meiden die dromen over/van een kindje, maar vanwege uiteenlopende redenen nog wachten tot het DE maand of HET jaar is om er voor te gaan.
Hoewel een aantal van ons inmiddels zwanger is, zijn nieuwe dames altijd welkom. Dus droom je ook van een kindje maar moet je ook nog wachten? Klets dan gezellig met ons mee !
Let op: Wij zijn geen maand topic, de bedoeling is dat dit topic oneindig door kan blijven gaan en steeds doorgegeven gaat worden aan meiden die nog moeten wachten! Ook mag je blijven meepraten als je als zwanger bent geworden om de nog wachtende dames van goed advies te voorzien en voor de nodige 'moral support' die we elkaar hier graag geven.
Hier nog onze 'mores':
Ego-posts bestaan niet. We zijn er hier voor elkaar om elkaar te steunen. De vrijheid om hier te kunnen praten over wat je dwarszit moet er dus gewoon zijn.Echo-posts bestaan, vooraf superspannend en achteraf leuk om te lezen!het is hier dpo (days past ovulation) of MBD(maybe baby/bloody day) niet nod, want hoe zeker weet je dat je niet ongesteld wordt? Bovendien pijnlijker qua terminologie als je dus idd ongesteld bent geworden.Een inwijdingsrite willen we de dreamgirl newbies wel mee geven. Schrijf een monsterpost, je weet wel zo'n heeeeeeeeeele lange post. Pas als je die hebt geschreven, ga je op voor de volgende stap op weg naar een volwaardig dreamgirlslidmaatschap U zult slechts klussen aan uw huis. Oké oké aan de auto mag ook. In bed doen wij andere dingen.
Hier zijn we begonnen met dromen
Ons vorige topic
Deze dames zijn al gericht aan het dromen
NaamStart BijzonderhedenMissBalou![💗]()
![👶🏼]()
MissMystique ![💗]()
![👶🏼]()
Celine ![💗]()
uitgerekend begin sept!Ariadne83 ![💙]()
uitgerekend eind sept!Endomiel ![💗]()
uitgerekend eind sept! Butterfly uitgerekend half dec! Syllie_87 uitgerekend dec/jan! Druifjegestartonregelmatige cyclus/pcos?Star30gestartpcos?Floepertgestartonregelmatige cyclusJannaKruidentheetjeLauraKStrikje gestopt met de pil in april '15 getrouwd! ![👰🏼]()
.... .....
Deze dames gingen ons al voor : NYC, Liene, Kim2013, Zonnebloem87, Lorelay, Bloem1988, Nearly, Klaprooss, Isabella, Tink, Whoosy, Leonita, Cheery, Soshanna, Sjalalaan, Loveisdancing, xTulp
Kijk jij ook al rond op de zwangerpijler? Ben je nog niet zwanger? Twijfel je nog of is het juist je partner die twijfelt? Zijn er andere redenen waarom je nog niet begonnen bent: een studie, trouwen, die grote reis, een verbouwing, door ziekte of onzekerheid over je baan?
Wij zijn de 'Dreamgirls', een groep meiden die dromen over/van een kindje, maar vanwege uiteenlopende redenen nog wachten tot het DE maand of HET jaar is om er voor te gaan.
Hoewel een aantal van ons inmiddels zwanger is, zijn nieuwe dames altijd welkom. Dus droom je ook van een kindje maar moet je ook nog wachten? Klets dan gezellig met ons mee !
Let op: Wij zijn geen maand topic, de bedoeling is dat dit topic oneindig door kan blijven gaan en steeds doorgegeven gaat worden aan meiden die nog moeten wachten! Ook mag je blijven meepraten als je als zwanger bent geworden om de nog wachtende dames van goed advies te voorzien en voor de nodige 'moral support' die we elkaar hier graag geven.
Hier nog onze 'mores':
Ego-posts bestaan niet. We zijn er hier voor elkaar om elkaar te steunen. De vrijheid om hier te kunnen praten over wat je dwarszit moet er dus gewoon zijn.Echo-posts bestaan, vooraf superspannend en achteraf leuk om te lezen!het is hier dpo (days past ovulation) of MBD(maybe baby/bloody day) niet nod, want hoe zeker weet je dat je niet ongesteld wordt? Bovendien pijnlijker qua terminologie als je dus idd ongesteld bent geworden.Een inwijdingsrite willen we de dreamgirl newbies wel mee geven. Schrijf een monsterpost, je weet wel zo'n heeeeeeeeeele lange post. Pas als je die hebt geschreven, ga je op voor de volgende stap op weg naar een volwaardig dreamgirlslidmaatschap U zult slechts klussen aan uw huis. Oké oké aan de auto mag ook. In bed doen wij andere dingen.
Hier zijn we begonnen met dromen
Ons vorige topic
Deze dames zijn al gericht aan het dromen
NaamStart BijzonderhedenMissBalou
MissMystique Celine uitgerekend begin sept!Ariadne83 
uitgerekend eind sept!Endomiel uitgerekend eind sept! Butterfly uitgerekend half dec! Syllie_87 uitgerekend dec/jan! Druifjegestartonregelmatige cyclus/pcos?Star30gestartpcos?Floepertgestartonregelmatige cyclusJannaKruidentheetjeLauraKStrikje gestopt met de pil in april '15 getrouwd! 
.... ..... Deze dames gingen ons al voor : NYC, Liene, Kim2013, Zonnebloem87, Lorelay, Bloem1988, Nearly, Klaprooss, Isabella, Tink, Whoosy, Leonita, Cheery, Soshanna, Sjalalaan, Loveisdancing, xTulp
woensdag 6 augustus 2014 21:44
Ah wat heerlijk voor je missB Weten jullie al wanneer en hoe jullie het aan jullie omgeving gaan vertellen?
Cheery, zo denk ik er exact over. Het zal mij veel meer rust geven dat er zo veel (medische) mogelijkheden zijn in een ziekenhuis. Heb je in het ziekenhuis wel iets te zeggen over de positie waarin je wilt bevallen? Of is het standaard op de rug? Gebruik maken van de zwaartekracht lijkt me wel prettig namelijk.
Cheery, zo denk ik er exact over. Het zal mij veel meer rust geven dat er zo veel (medische) mogelijkheden zijn in een ziekenhuis. Heb je in het ziekenhuis wel iets te zeggen over de positie waarin je wilt bevallen? Of is het standaard op de rug? Gebruik maken van de zwaartekracht lijkt me wel prettig namelijk.
woensdag 6 augustus 2014 21:50
Bedankt voor de tips en het warme onthaal dames!
Endomiel, hoe reageerde je vriend de eerste keer toen je jou planning met hem besprak? Ik wil graag ook eind dit jaar een plan voor volgend jaar vaststellen maar ik ben bang dat ik daarmee teveel druk ga zetten op mijn vriend en dat dat averechts gaat uitpakken.
Cheery, gefeliciteerd!!! Fijn te lezen dat geduld beloond wordt. Hoe heb jij het wachten overbrugd en hoe heb je het aangepakt met je vriend?
Ariadne, hoelang heeft het wachten bij jou geduurd? We willen kinderen en we willen we 2 of 3. Ik heb laatst precies het plaatje geschetst die jij beschrijft. Dat had inderdaad impact, hij had er nog nooit zo overnagedacht. Maar daarna is het gesprek geen stap verder gekomen. Reageerder jou vriend daar wel gelijk op?
Liefs,
Travelbird
Endomiel, hoe reageerde je vriend de eerste keer toen je jou planning met hem besprak? Ik wil graag ook eind dit jaar een plan voor volgend jaar vaststellen maar ik ben bang dat ik daarmee teveel druk ga zetten op mijn vriend en dat dat averechts gaat uitpakken.
Cheery, gefeliciteerd!!! Fijn te lezen dat geduld beloond wordt. Hoe heb jij het wachten overbrugd en hoe heb je het aangepakt met je vriend?
Ariadne, hoelang heeft het wachten bij jou geduurd? We willen kinderen en we willen we 2 of 3. Ik heb laatst precies het plaatje geschetst die jij beschrijft. Dat had inderdaad impact, hij had er nog nooit zo overnagedacht. Maar daarna is het gesprek geen stap verder gekomen. Reageerder jou vriend daar wel gelijk op?
Liefs,
Travelbird
woensdag 6 augustus 2014 22:35
Welkom Travelbird!
Mannen hebben ook vaak niet door dat je, als je al een regelmatige cyclus mét eisprong hebt, je nog maar een dag of 4 per maand vruchtbaar bent. En dus niet dagelijks kans hebt om zwanger te worden.
Hebben jullie vrienden of familie (broers/zussen) met kleine kinderen? Dat helpt vaak ook!
Cheery, heb je de erkenning vd ongeboren vrucht al geregeld eigenlijk? Bij de gemeente?
Over je cyclus leren kennen, dat is idd handig, maar ik weet van een aantal vriendinnen en mezelf dat het echt lang kan duren voor je weer voor de 1e keer ongesteld word na jarenlang (15+ jaar, in mijn geval) de pil gebruikt te hebben.
Kan, hoeft natuurlijk niet. Maar ik weet wel dat het best vervelend kan zijn als je eerst 'wacht' op je vriend en daarna op je cyclus. Je kunt ook stoppen met de pil omdat je de hormonen zat bent. Of omdat je gehoord hebt dat je dan meer zin in seks kan krijgen. Vind je vriend vast een top reden
Mannen hebben ook vaak niet door dat je, als je al een regelmatige cyclus mét eisprong hebt, je nog maar een dag of 4 per maand vruchtbaar bent. En dus niet dagelijks kans hebt om zwanger te worden.
Hebben jullie vrienden of familie (broers/zussen) met kleine kinderen? Dat helpt vaak ook!
Cheery, heb je de erkenning vd ongeboren vrucht al geregeld eigenlijk? Bij de gemeente?
Over je cyclus leren kennen, dat is idd handig, maar ik weet van een aantal vriendinnen en mezelf dat het echt lang kan duren voor je weer voor de 1e keer ongesteld word na jarenlang (15+ jaar, in mijn geval) de pil gebruikt te hebben.
Kan, hoeft natuurlijk niet. Maar ik weet wel dat het best vervelend kan zijn als je eerst 'wacht' op je vriend en daarna op je cyclus. Je kunt ook stoppen met de pil omdat je de hormonen zat bent. Of omdat je gehoord hebt dat je dan meer zin in seks kan krijgen. Vind je vriend vast een top reden
'Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?'
woensdag 6 augustus 2014 23:52
Haha, Céline, je klinkt zoals ik in je voorbereiding. Helaas, moet ik je om eerlijk te zijn het antwoord nog schuldig blijven want ik heb nog niet definitief besloten in welk ziekenhuis ik ga bevallen. Van een van de ziekenhuizen weet ik dat ze ook baarkrukken, ballen en dergelijke hebben. Allemaal gezien op de voorlichting, bij het andere ziekenhuis heb ik niet die kans gehad. We waren niet thuis toen de vorige mogelijkheid tot bezichtiging was en de eerstvolgende mogelijkheid is eind september, een paar dagen verwijderd van mijn uitgerekende datum. Niet ideaal dus! Ik ben nog aan het proberen om toch een sneak peak te krijgen. Dan kan ik mijn beslissing definitief nemen. Jullie horen wel of het gelukt is.
Janna, de erkenning hebben we in de vierde maand geregeld. Daarbij is ook vastgelegd dat al onze kinderen de naam van Cheeryman krijgen, die daar maar al te blij mee was/is
Travelbird, om heel eerlijk te zijn: IK was juist de twijfelkont!!! Ik vond het doodeng een kindje! Ik bedoel ik heb weliswaar al duizend keren opgepast op kindjes van vrienden en Fam, wat ik geweldig vind, maar een eigen kind? Twee jaar geleden dacht ik echt jaaa, dat wil ik wel, maar dan later, als ik groot ben. Nu ben ik er nog niet klaar voor!!!
En dat terwijl mijn vriend al een paar jaar eerder had aangegeven dat hij kinderen wilde, dat vond ik echt doodeng! Haha! Begrijp me niet verkeerd, ik wilde al kinderen sinds ik klein ben en oppaste op alle baby's en kiddos in mijn omgeving.
Maar een eigen kind: "Later als ik groot ben, als ik me oud, wijs en klaar genoeg vind".
Mijn vriend heeft me vervolgens rustig in mijn sop gaar laten koken en heeft me op een gegeven moment over mijn twijfels heen geholpen. Daarbij kwam ook dat toen mijn zusje een kindje kreeg, het besef dat later vandaag was, opeens wel heel duidelijk werd.
Ik zou het dus wel met m bespreken, maar m niet onder druk zetten. Dat werkt mogelijk alleen maar averechts. Wel zou ik zeker willen weten of hij echt wel kinderen wil hebben. Als die sluimerende kinderwens er is, dan zou ik geduld hebben en m ook z'n nieuwe uitdaging aan laten gaan. Zo heb ik mijn studie afgerond alvorens we van start zijn gegaan.
Heeft hij helemaal de wens niet, dan wordt het een ander verhaal.
Praten kan iig geen kwaad, pushen zou ik persoonlijk niet doen, maar jij kent jezelf, je vriend en jullie relatie het beste. Succes!!!
En hier kun je natuurlijk altijd terecht om je verhaal en dilemma's te bespreken
Janna, de erkenning hebben we in de vierde maand geregeld. Daarbij is ook vastgelegd dat al onze kinderen de naam van Cheeryman krijgen, die daar maar al te blij mee was/is
Travelbird, om heel eerlijk te zijn: IK was juist de twijfelkont!!! Ik vond het doodeng een kindje! Ik bedoel ik heb weliswaar al duizend keren opgepast op kindjes van vrienden en Fam, wat ik geweldig vind, maar een eigen kind? Twee jaar geleden dacht ik echt jaaa, dat wil ik wel, maar dan later, als ik groot ben. Nu ben ik er nog niet klaar voor!!!
En dat terwijl mijn vriend al een paar jaar eerder had aangegeven dat hij kinderen wilde, dat vond ik echt doodeng! Haha! Begrijp me niet verkeerd, ik wilde al kinderen sinds ik klein ben en oppaste op alle baby's en kiddos in mijn omgeving.
Maar een eigen kind: "Later als ik groot ben, als ik me oud, wijs en klaar genoeg vind".
Mijn vriend heeft me vervolgens rustig in mijn sop gaar laten koken en heeft me op een gegeven moment over mijn twijfels heen geholpen. Daarbij kwam ook dat toen mijn zusje een kindje kreeg, het besef dat later vandaag was, opeens wel heel duidelijk werd.
Ik zou het dus wel met m bespreken, maar m niet onder druk zetten. Dat werkt mogelijk alleen maar averechts. Wel zou ik zeker willen weten of hij echt wel kinderen wil hebben. Als die sluimerende kinderwens er is, dan zou ik geduld hebben en m ook z'n nieuwe uitdaging aan laten gaan. Zo heb ik mijn studie afgerond alvorens we van start zijn gegaan.
Heeft hij helemaal de wens niet, dan wordt het een ander verhaal.
Praten kan iig geen kwaad, pushen zou ik persoonlijk niet doen, maar jij kent jezelf, je vriend en jullie relatie het beste. Succes!!!
En hier kun je natuurlijk altijd terecht om je verhaal en dilemma's te bespreken
donderdag 7 augustus 2014 21:13
@MissBalou: wat fijn! En dat het gesprek leuk was, maar natuurlijk ook de superpositieve test. Lekker op de roze 'zwangerschaps'wolk 
@Cheery: grappig inderdaad hoe dat kan verschillen; denk dat het vaak de vrouw is die als eerste kriebels krijgt, maar het kan natuurlijk ook andersom.
Is nog n hele 'bevalling' (pun intended) om te bepalen hoe je wilt bevallen. Thuis of ziekenhuis. En in welk ziekenhuis dan, met welke (hulp)middelen. En daarbij ook nog ns de mogelijkheid tot pijnstilling of niet. Er is heel wat te kiezen, al is het altijd maar de vraag of het echt zo gaat lopen als je bedenkt.
@Janna: meer (zin in) seks zou vriend niet erg vinden, maar die condooms die dan ook moeten, dat is dan weer wat minder...
@Travelbird: wat Cheery ook zegt, niet onder druk zetten. Ik ben zelf ook helemaal niet van het stellen van een 'ultimatum', wanneer jij stopt met de pil ofzo. Vind ook dat n beslissing om samen te nemen. Wel kan je het gesprek vaker ter tafel laten komen en daarin misschien wel n afspraak maken. Laat aan je vriend weten hoe jij erin staat, hoe jij het 'tijdspad' een beetje ziet en vraag hoe hij daarover denkt. Als hij daar niet meteen een antwoord op heeft, zou ik wel bespreken wanneer jullie het er opnieuw over gaan hebben zodat hij er gerichter over kan denken. Bv over twee maanden nog eens bespreken, en er dan wat gerichter over praten. Niet dat er dan meteen een datum moet komen ofzo, maar wel of je je ideeën kunt vergelijken. Hoe ziet hij het voor zich: over n jaar stoppen, of 3 jaar misschien pas. Dan weet je ook waar je het samen over hebt.
Wij zijn zelf bijv nu van 'we willen graag kinderen', via 'we willen voor kinderen gaan in de komende 3 jaar' (was n jaar geleden), naar ''we willen starten ergens de komende 6-18maanden' (minimaal na verre reis in late najaar en daarna weer verder kijken). Ik heb ook al gezegd dat ik die 1,5j al aan de ruime kant vind.
Bij mijn vriend zou daarmee de kous dan in principe voor de komende 5 maanden af zijn, want we hebben gezegd 6-18mnd. En zijn uitspraak 'we gaan er de komende tijd nog wel ns over praten' betekent voor hem misschien nog 1x tussendoor. Heb hem ook wel uitgelegd dat het bij mij dus niet zo werkt. Bij mij zit dat meer in mijn hoofd en ik wil het er dus wat vaker over hebben. Niet per se met andere uitkomst (als in 'maar we moeten nu beginnen'), maar gewoon 'omdat dat leuk is om over te praten en fantaseren' haha.
Mijn vriend wist trouwens ook niet dat zwanger worden gemiddeld een jaar duurt; hij dacht ruim de helft. Geloof niet dat dat direct zijn plaatje over wanneer te beginnen veranderde, maar is altijd goed om te noemen.
@Cheery: grappig inderdaad hoe dat kan verschillen; denk dat het vaak de vrouw is die als eerste kriebels krijgt, maar het kan natuurlijk ook andersom.
Is nog n hele 'bevalling' (pun intended) om te bepalen hoe je wilt bevallen. Thuis of ziekenhuis. En in welk ziekenhuis dan, met welke (hulp)middelen. En daarbij ook nog ns de mogelijkheid tot pijnstilling of niet. Er is heel wat te kiezen, al is het altijd maar de vraag of het echt zo gaat lopen als je bedenkt.
@Janna: meer (zin in) seks zou vriend niet erg vinden, maar die condooms die dan ook moeten, dat is dan weer wat minder...
@Travelbird: wat Cheery ook zegt, niet onder druk zetten. Ik ben zelf ook helemaal niet van het stellen van een 'ultimatum', wanneer jij stopt met de pil ofzo. Vind ook dat n beslissing om samen te nemen. Wel kan je het gesprek vaker ter tafel laten komen en daarin misschien wel n afspraak maken. Laat aan je vriend weten hoe jij erin staat, hoe jij het 'tijdspad' een beetje ziet en vraag hoe hij daarover denkt. Als hij daar niet meteen een antwoord op heeft, zou ik wel bespreken wanneer jullie het er opnieuw over gaan hebben zodat hij er gerichter over kan denken. Bv over twee maanden nog eens bespreken, en er dan wat gerichter over praten. Niet dat er dan meteen een datum moet komen ofzo, maar wel of je je ideeën kunt vergelijken. Hoe ziet hij het voor zich: over n jaar stoppen, of 3 jaar misschien pas. Dan weet je ook waar je het samen over hebt.
Wij zijn zelf bijv nu van 'we willen graag kinderen', via 'we willen voor kinderen gaan in de komende 3 jaar' (was n jaar geleden), naar ''we willen starten ergens de komende 6-18maanden' (minimaal na verre reis in late najaar en daarna weer verder kijken). Ik heb ook al gezegd dat ik die 1,5j al aan de ruime kant vind.
Bij mijn vriend zou daarmee de kous dan in principe voor de komende 5 maanden af zijn, want we hebben gezegd 6-18mnd. En zijn uitspraak 'we gaan er de komende tijd nog wel ns over praten' betekent voor hem misschien nog 1x tussendoor. Heb hem ook wel uitgelegd dat het bij mij dus niet zo werkt. Bij mij zit dat meer in mijn hoofd en ik wil het er dus wat vaker over hebben. Niet per se met andere uitkomst (als in 'maar we moeten nu beginnen'), maar gewoon 'omdat dat leuk is om over te praten en fantaseren' haha.
Mijn vriend wist trouwens ook niet dat zwanger worden gemiddeld een jaar duurt; hij dacht ruim de helft. Geloof niet dat dat direct zijn plaatje over wanneer te beginnen veranderde, maar is altijd goed om te noemen.
donderdag 7 augustus 2014 21:31
Bedankt cheery en ariadne. ik moet maar eens gaan nadenken hoe ik wel een goed volgend gesprek met vriendlief kan aangaan zonder deadlines en druk te leggen. Ik ben in januari gestopt met de pil. Hij was er wel even onrustig onder maar ik wilde gewoon graag mijn cyclus terug en slikte de Diane al 15 jaar. Laatste tijd is die pil vaak negatief in het nieuws geweest. Wij deden het altijd met pil en condoom en nu dus alleen met condoom. Mijn tweelingzus is nu 4 maand zwanger en dat maakt me helemaal onrustig in mijn hoofd. Ik wil ook!!!! Ik houd al 6 mnd mijn cyclus bij om te kijken wanneer ik ovuleer en lees veel over zwanger worden. Maar nog 3 jaar wachten dat kan ik echt niet meer.....
vrijdag 8 augustus 2014 16:02
Hoi Janna. Ik was gelijk maand erna ongesteld. Heb mijn cyclus tot nu toe bijgehouden. 31-28-34-32-33-30. Nog niet echt constant dus maar ik denk dat ik op een cyclus van 30 dagen ga uitkomen. Ik begin nu ook met het tracken van mijn ovulatie. Ik wil er helemaal klaar voor zijn als vriendlief een "go" gaat geven!
vrijdag 8 augustus 2014 16:54
Travelbird, dat klinkt als een keurige cyclus! Zo was de mijne ook, en als ik het correct heb was die van missB ook zo ongeveer.
Ik zou niet te veel gaan pielen hoor, nergens voor nodig. Ik was binnen een half jaar zwanger en missB ook. Dat is echt snel! Ook al denk je dat vooraf niet, toch is het zo.
Verder zou ik nog eens rustig in gesprek gaan met je lief. Vertel daarin wat jouw wensen zijn en geef niet direct aan wat je van hem verwacht, maar vraag hem wat hij eigenlijk voor wensen heeft mbt kinderen krijgen. Ik denk dat dat je verder gaat helpen, dan nu krampachtig je ovulatie gaan tracken. Want: "it still takes two to tango". Je vriend moet het ook willen.
Mijn advies: ga praten, echt.
Ik zou niet te veel gaan pielen hoor, nergens voor nodig. Ik was binnen een half jaar zwanger en missB ook. Dat is echt snel! Ook al denk je dat vooraf niet, toch is het zo.
Verder zou ik nog eens rustig in gesprek gaan met je lief. Vertel daarin wat jouw wensen zijn en geef niet direct aan wat je van hem verwacht, maar vraag hem wat hij eigenlijk voor wensen heeft mbt kinderen krijgen. Ik denk dat dat je verder gaat helpen, dan nu krampachtig je ovulatie gaan tracken. Want: "it still takes two to tango". Je vriend moet het ook willen.
Mijn advies: ga praten, echt.
zaterdag 9 augustus 2014 15:45
Travelbird, idd een soortgelijke cyclus als die van mij ook en bij mij was het in ronde 3 raak, dus maar je geen zorgen daarover...
Mijn vriend was ook lang aan het twijfelen. Eigenlijk heeft hij pas vorig jaar iets geroepen over een 'startdatum', nadat ik hem heb gevraagd hoe hij erin staat (we zijn inmiddels bijna 8 jaar samen en wonen nu 1,5 jaar samen)
Ik heb hem toen (tijdens een baddersessie ) iets gevraagd als "je weet dat ik liever vandaag als morgen zou willen beginnen, maar ik weet eigenlijk niet zo goed hoe jij hier eigenlijk instaat?" Heel simpel dus en ik zat er best lang tegenaan te hikken omdat ik bang was dat hij er nog laaaaang niet aan toe zou zijn en zou aankomen met "Ooh over een jaar of 3!" Maar niets was minder waar, want dat gesprek hebben we geloof ik in augustus gehad (zo'n beetje de tijd dat ik hier begon te schrijven) en hij kwam zelf met het idee om tijdens onze reis dit voorjaar te starten. Dus dat viel me reuze mee en ik was blij dat ik het aangekaart had bij hem. Nu wist ik waar ik aan toe was en kon ik er naartoe leven. Niet dat het wachten dan makkelijker word maar ik ben iemand die graag duidelijkheid heeft en dat kreeg ik op dat moment! Hopelijk voor jou ook snel duidelijkheid vanuit je vriend, zou wel fijn zijn, maar dat lukt inderdaad alleen als je erover praat met hem
Mijn vriend was ook lang aan het twijfelen. Eigenlijk heeft hij pas vorig jaar iets geroepen over een 'startdatum', nadat ik hem heb gevraagd hoe hij erin staat (we zijn inmiddels bijna 8 jaar samen en wonen nu 1,5 jaar samen)
Ik heb hem toen (tijdens een baddersessie ) iets gevraagd als "je weet dat ik liever vandaag als morgen zou willen beginnen, maar ik weet eigenlijk niet zo goed hoe jij hier eigenlijk instaat?" Heel simpel dus en ik zat er best lang tegenaan te hikken omdat ik bang was dat hij er nog laaaaang niet aan toe zou zijn en zou aankomen met "Ooh over een jaar of 3!" Maar niets was minder waar, want dat gesprek hebben we geloof ik in augustus gehad (zo'n beetje de tijd dat ik hier begon te schrijven) en hij kwam zelf met het idee om tijdens onze reis dit voorjaar te starten. Dus dat viel me reuze mee en ik was blij dat ik het aangekaart had bij hem. Nu wist ik waar ik aan toe was en kon ik er naartoe leven. Niet dat het wachten dan makkelijker word maar ik ben iemand die graag duidelijkheid heeft en dat kreeg ik op dat moment! Hopelijk voor jou ook snel duidelijkheid vanuit je vriend, zou wel fijn zijn, maar dat lukt inderdaad alleen als je erover praat met hem
Rijd nooit sneller dan je beschermengel kan vliegen
zaterdag 9 augustus 2014 19:33
MissB, respect hoor! Ik vind het knap dat je zo met open vizier het gesprek bent aangegaan.
Aan de andere kant zo ben ik ook het gesprek met mijn lief aangegaan. Ik had nl lange tijd mijn kinderwens weggemoffeld/ontkend tegen, maar ik dacht ook als ik dat nog langer doe dan ben ik straks én mijn grote liefde kwijt én moet ik maar afwachten of ik iemand vind die ook graag kinderen wil... Toen heb ik op een mooie zomeravond onder het genot van een glaasje wijn mijn stoute schoenen aangetrokken en heb mijn visie besproken: dat ik wel graag kinderen wilde, maar dat ik er nog niet klaar voor was.
Het luchtte me enorm op om dit te delen en de reactie van mijn vriend was ook heel positief. Hij heeft me geholpen om me klaar te doen voelen voor het krijgen van kinderen, heel rustig maar toch voldoende om nu dan toch zeven maanden zwanger te zijn.
Aan de andere kant zo ben ik ook het gesprek met mijn lief aangegaan. Ik had nl lange tijd mijn kinderwens weggemoffeld/ontkend tegen, maar ik dacht ook als ik dat nog langer doe dan ben ik straks én mijn grote liefde kwijt én moet ik maar afwachten of ik iemand vind die ook graag kinderen wil... Toen heb ik op een mooie zomeravond onder het genot van een glaasje wijn mijn stoute schoenen aangetrokken en heb mijn visie besproken: dat ik wel graag kinderen wilde, maar dat ik er nog niet klaar voor was.
Het luchtte me enorm op om dit te delen en de reactie van mijn vriend was ook heel positief. Hij heeft me geholpen om me klaar te doen voelen voor het krijgen van kinderen, heel rustig maar toch voldoende om nu dan toch zeven maanden zwanger te zijn.
zaterdag 9 augustus 2014 22:30
@Janna, ik zie hier in de tabel dat je inmiddels getrouwd bent, gefeliciteerd!! Heb ik het op de trouw-fb-groep gemist?? Ik hoop van niet. Hebben jullie een leuke dag gehad?
@cheer, ik hoop dat jullie nog een sneak peak krijgen in het andere ziekenhuis! Baarkrukken, ballen ed klinken wel goed haha!
@travelbird, wat handig dat je al goed zicht hebt op je cyclus! Scheelt denk ik echt stress en vraagtekens wanneer jullie er echt voor gaan.
@cheer, ik hoop dat jullie nog een sneak peak krijgen in het andere ziekenhuis! Baarkrukken, ballen ed klinken wel goed haha!
@travelbird, wat handig dat je al goed zicht hebt op je cyclus! Scheelt denk ik echt stress en vraagtekens wanneer jullie er echt voor gaan.
zaterdag 9 augustus 2014 23:04
MissB, leuk dat alles met MvM goed is gegaan! Ik heb er geen moment aan getwijfeld dat wachten op de eerste afspraak en daarna echo lijkt me echt eeuwig duren! Maar je zult zien dat ook dat zo voorbij vliegt.
Travelbird, ik heb het een beetje aangepakt zoals MissB, namelijk gewoon gezegd van joh we willen allebei kinderen dat weten we, en ik hoopte eigenlijk over anderhalf a twee jaar wel een kindje te krijgen dus rekening houdend met zwangerschap en dat het wel eens lang kan duren lijkt het me leuk om er ergens komend jaar mee te beginnen. Maar omdat het bij ons al geen 'verboden' of gevoelig onderwerp was, was mijn vriend eigenlijk alleen een beetje verrast en verder niet geschokt of gestressed of zo. En verder laat ik zo nu en dan eens iets vallen over babies zodat hij weet dat ik er nog mee bezig ben
Van elke week waren we in de ikea om nog wat spulletjes te scoren en toen kwamen we natuurlijk langs de kinderafdeling, dus toen hebben we het er weer over gehad. Dat het mij wel leuk leek om ergens in de loop van de komende twee maanden te starten omdat het sowieso wel even kan duren voor ik zwanger ben en daarna nog voor de baby geboren wordt.
Ondertussen ben ik helaas afgewezen voor de functie waar ik op gesolliciteerd had vorige week ze vonden mij en de laatste andere kandidaat beiden goed maar die ander woonde dichterbij en dat heeft de doorslag gegeven. Best wel balen dus. Maar gelukkig heb ik dinsdag weer een gesprek dus vingers crossed!
Het vinden van een baan is eigenlijk de laatste horde voor we kunnen beginnen. Ik maak me wel een beetje zorgen over mijn arbeidstoekomst als ik al snel zwanger raak, wie weet wordt mijn contract niet verlengd of zoiets dergelijks.... Gelukkig zit ik in een vrouw vriendelijke sector (zorg) maar het blijft helaas een risico. Maken jullie je daar ook druk om?
Cheer, jij hebt gelukkig al ervaring met baby's van anderen! Ik heb wel eens opgepast maar vooral op oudere kinderen dus een baby roept wel wat zenuwen op maar gelukkig heb je ruim de tijd om aan het idee te wennen ben je van plan om een bevallingsplan te gaan schrijven? Spannend dat je het andere ziekenhuis pas zo kort voor je uitgerekende datum kunt zien! Misschien is het dan al 'te laat'!
Ik zou, zeker voor mijn eerste bevalling, ook voor een (poli)klinische bevalling kiezen. Die kraamsuites schijnen best okay te zijn en het is een fijn idee dat alle hulp, zorg en pijnbestrijding (zeker niet onbelangrijk ) in de buurt is. Mijn vriend is om de een of andere reden helemaal gek op thuisbevallingen, hij zegt omdat hij zelf thuis is geboren, maar ik heb die behoefte totaal niet. Ik vertel hem nog wel wat statistieken voor het zo ver is
Wat betreft de cyclus, ik ben ondertussen ook al bijna 10 jaar aan de pil dus ik hoop dat zodra die het raam uit mag, dat m'n cyclus snel weer normaal is. Voor de pil kon ik de klok er op gelijk zetten, dus hopelijk is dat snel weer zo.
Groetjes aan iedereen!
Travelbird, ik heb het een beetje aangepakt zoals MissB, namelijk gewoon gezegd van joh we willen allebei kinderen dat weten we, en ik hoopte eigenlijk over anderhalf a twee jaar wel een kindje te krijgen dus rekening houdend met zwangerschap en dat het wel eens lang kan duren lijkt het me leuk om er ergens komend jaar mee te beginnen. Maar omdat het bij ons al geen 'verboden' of gevoelig onderwerp was, was mijn vriend eigenlijk alleen een beetje verrast en verder niet geschokt of gestressed of zo. En verder laat ik zo nu en dan eens iets vallen over babies zodat hij weet dat ik er nog mee bezig ben
Van elke week waren we in de ikea om nog wat spulletjes te scoren en toen kwamen we natuurlijk langs de kinderafdeling, dus toen hebben we het er weer over gehad. Dat het mij wel leuk leek om ergens in de loop van de komende twee maanden te starten omdat het sowieso wel even kan duren voor ik zwanger ben en daarna nog voor de baby geboren wordt.
Ondertussen ben ik helaas afgewezen voor de functie waar ik op gesolliciteerd had vorige week ze vonden mij en de laatste andere kandidaat beiden goed maar die ander woonde dichterbij en dat heeft de doorslag gegeven. Best wel balen dus. Maar gelukkig heb ik dinsdag weer een gesprek dus vingers crossed!
Het vinden van een baan is eigenlijk de laatste horde voor we kunnen beginnen. Ik maak me wel een beetje zorgen over mijn arbeidstoekomst als ik al snel zwanger raak, wie weet wordt mijn contract niet verlengd of zoiets dergelijks.... Gelukkig zit ik in een vrouw vriendelijke sector (zorg) maar het blijft helaas een risico. Maken jullie je daar ook druk om?
Cheer, jij hebt gelukkig al ervaring met baby's van anderen! Ik heb wel eens opgepast maar vooral op oudere kinderen dus een baby roept wel wat zenuwen op maar gelukkig heb je ruim de tijd om aan het idee te wennen ben je van plan om een bevallingsplan te gaan schrijven? Spannend dat je het andere ziekenhuis pas zo kort voor je uitgerekende datum kunt zien! Misschien is het dan al 'te laat'!
Ik zou, zeker voor mijn eerste bevalling, ook voor een (poli)klinische bevalling kiezen. Die kraamsuites schijnen best okay te zijn en het is een fijn idee dat alle hulp, zorg en pijnbestrijding (zeker niet onbelangrijk ) in de buurt is. Mijn vriend is om de een of andere reden helemaal gek op thuisbevallingen, hij zegt omdat hij zelf thuis is geboren, maar ik heb die behoefte totaal niet. Ik vertel hem nog wel wat statistieken voor het zo ver is
Wat betreft de cyclus, ik ben ondertussen ook al bijna 10 jaar aan de pil dus ik hoop dat zodra die het raam uit mag, dat m'n cyclus snel weer normaal is. Voor de pil kon ik de klok er op gelijk zetten, dus hopelijk is dat snel weer zo.
Groetjes aan iedereen!
zondag 10 augustus 2014 07:21
Zijn er nog mensen die in de tabel willen????
Ja, het zou fijn zijn als het nog lukt om binnenkort een kijkje te kunnen nemen, maar op de geplande datum lijkt me dat niet echt handig. Wie weet dat ze me dan meteen kunnen houden
We zullen zien...
Celine, gelukkig denk mijn vriend juist niet hetzelfde als de jouwe en is hij maar al te goed op de hoogte van de statistieken, dus ik mag niet eens thuisbevallen van m. Vind ik wel fijn want zo denk ik er nl ook over.
Ik ben het wat voorzieningen ed betreft helemaal met jou eens hoor! Pijnbestrijding vind ik ook erg belangrijk, ik zie stiekem best wel op tegen de bevalling wat dat betreft.
Ik hoop dat je je vriend nog wat rede kunt bijbrengen voordat het zover is, want het is wel echt fijn als je kunt bouwen op je lief! Zeker nu de bevalstress wat toeneemt is het fijn om deze met Cheeryman te bespreken en het is dan vooral fijn dat hij me dan meestal snel weet te kalmeren.
Wel balen dat je zo dichtbij was en dan toch nog bent afgewezen Endomiel!!! Aan de andere kant belooft het ook veel goeds, je bent in de goede richting zeg maar. Dus wellicht je volgende gesprek? Heel veel succes iig!!!
En weet je zeker dat je het zwanger worden afhankelijk wil maken van het hebben van een baan? Ik snap natuurlijk dat je er financieel redelijk wil voorstaan, maar hoe is het samen met vriend en werk? Wij hebben er uiteindelijk voor gekozen om het toch los te trekken, vooral vanwege onze leeftijd. Ik wilde (zeker) geen duizend jaar meer wachten. Ik zou hier toch eens goed over nadenken, want als je dan een baan hebt, wanneer mag je dan beginnen? En als je dan een halfjaar contract hebt en aan het eind van het contract ben je nog niet zwanger, maar je contract wordt niet verlengd? Of je bent wel zwanger en na een jaar lig je er alsnog uit? Hoe dan verder?
Kijk eens of je daar antwoord op kan geven. Ik weet het, het zijn geen leuke vragen, maar het zet je wel aan het denken wat betreft prioriteiten. Succes! Enne: Niet te veel zorgen maken hoor! Het komt vast goed
En een geboorteplan ga ik zeker schrijven. Ik ben me al aan het oriënteren en aan het knippen en plakken uit de plannen van anderen. Ik moet het plan tenslotte nog wel kunnen bespreken met mijn vk! Ik vind het tegelijkertijd fijn en confronterend om het te maken. Het liefst steek ik nu mijn kop in het zand om er met baby weer uit te komen, maar ik weet dat dat niet realistisch is.... Eerder had ik dat niet, toen was ik er heel veel mee bezig juist. Zal dat bij het einde horen???
Wanneer wil je trouwens stoppen met de pil Endomiel? Heb je daar al ideeën over? Ik hoop inderdaad dat je cyclus weer goed op gang komt na het stoppen, is toch wel een fijn idee.
Fijne zondag iedereen!
Ja, het zou fijn zijn als het nog lukt om binnenkort een kijkje te kunnen nemen, maar op de geplande datum lijkt me dat niet echt handig. Wie weet dat ze me dan meteen kunnen houden
We zullen zien...
Celine, gelukkig denk mijn vriend juist niet hetzelfde als de jouwe en is hij maar al te goed op de hoogte van de statistieken, dus ik mag niet eens thuisbevallen van m. Vind ik wel fijn want zo denk ik er nl ook over.
Ik ben het wat voorzieningen ed betreft helemaal met jou eens hoor! Pijnbestrijding vind ik ook erg belangrijk, ik zie stiekem best wel op tegen de bevalling wat dat betreft.
Ik hoop dat je je vriend nog wat rede kunt bijbrengen voordat het zover is, want het is wel echt fijn als je kunt bouwen op je lief! Zeker nu de bevalstress wat toeneemt is het fijn om deze met Cheeryman te bespreken en het is dan vooral fijn dat hij me dan meestal snel weet te kalmeren.
Wel balen dat je zo dichtbij was en dan toch nog bent afgewezen Endomiel!!! Aan de andere kant belooft het ook veel goeds, je bent in de goede richting zeg maar. Dus wellicht je volgende gesprek? Heel veel succes iig!!!
En weet je zeker dat je het zwanger worden afhankelijk wil maken van het hebben van een baan? Ik snap natuurlijk dat je er financieel redelijk wil voorstaan, maar hoe is het samen met vriend en werk? Wij hebben er uiteindelijk voor gekozen om het toch los te trekken, vooral vanwege onze leeftijd. Ik wilde (zeker) geen duizend jaar meer wachten. Ik zou hier toch eens goed over nadenken, want als je dan een baan hebt, wanneer mag je dan beginnen? En als je dan een halfjaar contract hebt en aan het eind van het contract ben je nog niet zwanger, maar je contract wordt niet verlengd? Of je bent wel zwanger en na een jaar lig je er alsnog uit? Hoe dan verder?
Kijk eens of je daar antwoord op kan geven. Ik weet het, het zijn geen leuke vragen, maar het zet je wel aan het denken wat betreft prioriteiten. Succes! Enne: Niet te veel zorgen maken hoor! Het komt vast goed
En een geboorteplan ga ik zeker schrijven. Ik ben me al aan het oriënteren en aan het knippen en plakken uit de plannen van anderen. Ik moet het plan tenslotte nog wel kunnen bespreken met mijn vk! Ik vind het tegelijkertijd fijn en confronterend om het te maken. Het liefst steek ik nu mijn kop in het zand om er met baby weer uit te komen, maar ik weet dat dat niet realistisch is.... Eerder had ik dat niet, toen was ik er heel veel mee bezig juist. Zal dat bij het einde horen???
Wanneer wil je trouwens stoppen met de pil Endomiel? Heb je daar al ideeën over? Ik hoop inderdaad dat je cyclus weer goed op gang komt na het stoppen, is toch wel een fijn idee.
Fijne zondag iedereen!
zondag 10 augustus 2014 23:03
Hoi allemaal, bedankt voor al jullie tips! Van de week kwam een vriend bij ons eten en die vertelde opeens heel openhartig dat hij en zijn vrouw voor een kindje gaan. Daarna kwam hij een uur lang met een uitgebreide analyse over zwanger worden. Ik zat helemaal te knipperen met mijn ogen en mijn vriend hing aan zn lippen. Toen die vriend weg was mijn kans gegrepen en bij vriend gepolst wat hij van het hele gesprek vond. Nou hij vond het allemaal heel normaal en ook wij komen binnen korte periode in die fase aangezien ik ook richting de 30 ga. Dus toen heb ik het volgende gezegd: dit jaar gaat het bij ons niet gebeuren maar dat ik graag de komende maanden met hem wil bespreken of we volgend jaar wel actief willen gaan proberen. Nou dat vond meneer een prima plan! .Ik was daarna super blij en opgelucht en ook onwijs verbaasd. Blijkbaar hebben mannen onwijs goede invloed op elkaar en die vriend mag wat mij betreft vaker komen eten! Ik ga volgende gesprek aan over 6 welen als lekker relaxt op t strand op Bali zitten jullie ook ervaring met goede invloed van de omgeving??
zondag 10 augustus 2014 23:23
Voor de dames die het lastig vinden om het onderwerp met vriendlief te bespreken: ik heb vanochtend er gewoon uitgebleerd; 'ik wil een beeeeebieeee'.
Ik ben benieuwd hoe lang deze fase nu duurt. De ene dag wil ik graag een kindje, de volgende dag heb ik zoveel andere dingen aan mn hoofd dat ik er geen eens aan wil denken. Mijn vriend is er in ieder geval klaar voor, dus aan hem zal het niet liggen. Wel heeft hij aangegeven dat hij graag wil dat ik in mijn hoofd weer wat rustiger ben. De afgelopen 2 jaar zijn erg stressvol geweest en we hebben weinig tijd voor onszelf gehad. Ik vind het ergens ook wel fijn om eerst nog even met z'n 2en te blijven, maar aan de andere kant....
In september laat ik de pil staan, in eerste instantie omdat ik klachten heb. Na ruim 10 jaar vind ik het wel genoeg geweest.
Herkennen jullie dat? De ene dag wil je heel graag, terwijl het de volgende dag heel anders kan zijn?
Ik ben benieuwd hoe lang deze fase nu duurt. De ene dag wil ik graag een kindje, de volgende dag heb ik zoveel andere dingen aan mn hoofd dat ik er geen eens aan wil denken. Mijn vriend is er in ieder geval klaar voor, dus aan hem zal het niet liggen. Wel heeft hij aangegeven dat hij graag wil dat ik in mijn hoofd weer wat rustiger ben. De afgelopen 2 jaar zijn erg stressvol geweest en we hebben weinig tijd voor onszelf gehad. Ik vind het ergens ook wel fijn om eerst nog even met z'n 2en te blijven, maar aan de andere kant....
In september laat ik de pil staan, in eerste instantie omdat ik klachten heb. Na ruim 10 jaar vind ik het wel genoeg geweest.
Herkennen jullie dat? De ene dag wil je heel graag, terwijl het de volgende dag heel anders kan zijn?
maandag 11 augustus 2014 14:42
@Travelbird: kijk ns aan; wat een goed nieuws! Grappig inderdaad hoe dan net het perspectief van een ander dan de eigen vriendin, toch de blik kan doen veranderen.
Denk zeker dat de omgeving van grote invloed is. Als er meer kindjes in de omgeving geboren worden en je ziet hoe dat is, of z'n verhaal als van die vriend bij wie het juist niet lukt; denk dat dat wel wat met je doet. Net als bij 'ons vrouwen'. Maar denk dat het bij mannen dat net wat cognitiever werkt allemaal, dus wat gevoeliger zijn voor de (praktische) 'feiten'.
Enne, vakanties zijn (voor ons in elk geval) altijd goede plaats voor de wat diepere gesprekken.
@Cheery: fijn dat je vriend er ook zo steunend in kon staan toen jij er nog niet helemaal klaar voor was. Denk dat altijd het allerbelangrijkste is dat je allebei graag kinderen zou willen en dat de precieze termijn dan iets is waar je wel uit zou moeten kunnen komen (wellicht met grote leeftijdsverschillen dat het lastiger is). Uitstellen vanwege zaken, zoals studie afronden of baan vinden, vind ik ook altijd wel realistisch. Als het echter door een van beiden steeds maar uitgesteld wordt (dan weer dit, dan weer dat wat eerst nog gedaan of bereikt moet zijn), zou ik altijd het gesprek nog eens aangaan, of diegene toch wel echt kinderen wil.
Oh, een bevallingsplan schrijven; dan wordt het allemaal heel echt! Ik zou nu nog echt geen idee hebben. Ik ben zelf thuis geboren en als het kan denk ik waarom niet, maar andere kant is het ziekenhuis wel een veilig idee. We wonen op zich wel heel dichtbij een ziekenhuis (nog geen 5 minuten rijden), dus dat scheelt ook wel iets in de beleving denk ik.
Hoewel de pijn van een bevalling me absoluut geen pretje lijkt, ben ikzelf eerder bang voor de 'gevolgen' voor mijn lichaam. Geen reden om het niet te willen, maar dat vind ik nog wel spannend. Niet dat ik nu zo'n 'killer-body' heb, maar ben nu wel tevreden, en vooral mijn taille, haha. Was in het verleden heel anders, dus ben ergens wel angstig voor allerlei negatieve gedachtes en gevoelens over mijn lijf.
@Endomiel: balen dat je het bij die ene baan niet geworden bent. Hopelijk morgen meer geluk. Welke studie heb je gedaan?
Omdat je schrijft dat de ander het geworden was omdat die dichterbij woonde, doe je dan iets waarvoor je snel daar zou moeten kunnen zijn? Of was het een financiele overweging aangaande reiskosten ofzo?
Ik werk ook in de zorg, de psychiatrie welteverstaan. als kinder- en jeugd/GZ-psycholoog. Ik heb sinds een paar jaar een vast contract, dus voor ons is dat geen issue om mee te nemen. Al is het tegenwoordig altijd wel onzeker, met al die bezuinigingen.
Ik ben blij dat ik die keus niet hoef te maken, om al dan niet te beginnen voordat je een baan hebt. Ik denk echter wel dat, ondanks dat het de zorg is, je ook daar echt wel een kleinere kans hebt aangenomen te worden als je zwanger bent. Dat hoeft niet per se een probleem te zijn, mits je vriend wel een stabiel en voldoende inkomen heeft.
@Whiskas: haha, ik zie het helemaal voor me (ik wil een baaabyyyy'). Je gevoel van de ene dag wel willen en de andere dag niet, herken ik in zoverre dat ik het ene moment kan denken 'ik wil nu starten' en het andere moment 'joh, we hebben het nog zo leuk samen, volgend jaar zomer is vroeg genoeg'. Het gevoel of ik kinderen wil verandert niet; dat is gewoon een hele duidelijke 'JA'
Denk zeker dat de omgeving van grote invloed is. Als er meer kindjes in de omgeving geboren worden en je ziet hoe dat is, of z'n verhaal als van die vriend bij wie het juist niet lukt; denk dat dat wel wat met je doet. Net als bij 'ons vrouwen'. Maar denk dat het bij mannen dat net wat cognitiever werkt allemaal, dus wat gevoeliger zijn voor de (praktische) 'feiten'.
Enne, vakanties zijn (voor ons in elk geval) altijd goede plaats voor de wat diepere gesprekken.
@Cheery: fijn dat je vriend er ook zo steunend in kon staan toen jij er nog niet helemaal klaar voor was. Denk dat altijd het allerbelangrijkste is dat je allebei graag kinderen zou willen en dat de precieze termijn dan iets is waar je wel uit zou moeten kunnen komen (wellicht met grote leeftijdsverschillen dat het lastiger is). Uitstellen vanwege zaken, zoals studie afronden of baan vinden, vind ik ook altijd wel realistisch. Als het echter door een van beiden steeds maar uitgesteld wordt (dan weer dit, dan weer dat wat eerst nog gedaan of bereikt moet zijn), zou ik altijd het gesprek nog eens aangaan, of diegene toch wel echt kinderen wil.
Oh, een bevallingsplan schrijven; dan wordt het allemaal heel echt! Ik zou nu nog echt geen idee hebben. Ik ben zelf thuis geboren en als het kan denk ik waarom niet, maar andere kant is het ziekenhuis wel een veilig idee. We wonen op zich wel heel dichtbij een ziekenhuis (nog geen 5 minuten rijden), dus dat scheelt ook wel iets in de beleving denk ik.
Hoewel de pijn van een bevalling me absoluut geen pretje lijkt, ben ikzelf eerder bang voor de 'gevolgen' voor mijn lichaam. Geen reden om het niet te willen, maar dat vind ik nog wel spannend. Niet dat ik nu zo'n 'killer-body' heb, maar ben nu wel tevreden, en vooral mijn taille, haha. Was in het verleden heel anders, dus ben ergens wel angstig voor allerlei negatieve gedachtes en gevoelens over mijn lijf.
@Endomiel: balen dat je het bij die ene baan niet geworden bent. Hopelijk morgen meer geluk. Welke studie heb je gedaan?
Omdat je schrijft dat de ander het geworden was omdat die dichterbij woonde, doe je dan iets waarvoor je snel daar zou moeten kunnen zijn? Of was het een financiele overweging aangaande reiskosten ofzo?
Ik werk ook in de zorg, de psychiatrie welteverstaan. als kinder- en jeugd/GZ-psycholoog. Ik heb sinds een paar jaar een vast contract, dus voor ons is dat geen issue om mee te nemen. Al is het tegenwoordig altijd wel onzeker, met al die bezuinigingen.
Ik ben blij dat ik die keus niet hoef te maken, om al dan niet te beginnen voordat je een baan hebt. Ik denk echter wel dat, ondanks dat het de zorg is, je ook daar echt wel een kleinere kans hebt aangenomen te worden als je zwanger bent. Dat hoeft niet per se een probleem te zijn, mits je vriend wel een stabiel en voldoende inkomen heeft.
@Whiskas: haha, ik zie het helemaal voor me (ik wil een baaabyyyy'). Je gevoel van de ene dag wel willen en de andere dag niet, herken ik in zoverre dat ik het ene moment kan denken 'ik wil nu starten' en het andere moment 'joh, we hebben het nog zo leuk samen, volgend jaar zomer is vroeg genoeg'. Het gevoel of ik kinderen wil verandert niet; dat is gewoon een hele duidelijke 'JA'
maandag 11 augustus 2014 16:53
Ariadne, ik heb fysiotherapie gestudeerd, niet echt een functie waarbij ik hals over kop op mijn werk hoef te zijn dus. Daarom is het ook extra zuur dat ik op reistijd ben afgewezen, maar ja daar is nu niets meer aan te doen.
Wij gaan sowieso niet wachten tot ik een vast contract heb, de kans zit er namelijk in dat ik die nooit zal krijgen. In deze sector is het gebruikelijk om als zzp'er ingehuurd te worden voor tijdelijke projecten en zelfs als ik wel ergens in loondienst kan zijn we zo 3 jaar verder voor ik een vast contract kan krijgen, en zo lang willen we allebei niet wachten. Wel is het fijn als ik in ieder geval al ergens aan de slag ben zodat ik iets werkervaring heb, dat scheelt met later weer solliciteren. Vooral ook omdat mijn vriend na zijn afstuderen geen passende baan kon vinden en al twee jaar via een uitzendbureau werkt, ze zijn tevreden over hem en hij vind het ook wel best, maar in principe kunnen ze wel op ieder moment zo van hem af dus erg stabiel is het niet en het inkomen is ook weer niet dusdanig dat we daar met z'n tweeen en een baby van kunnen leven. Op dit moment heb ik wel werk bij m'n bijbaantje, maar ik heb natuurlijk niet voor niets gestudeerd dus ik wil graag zo snel mogelijk als fysio aan de slag!
Cheery, ik maak me niet te veel zorgen want ik heb er vertrouwen in dat het ongeacht of ik vast werk heb of flexibel werk of dat ik voor mezelf moet beginnen toch wel goed komt, maar ja ik bepaal het helaas niet alleen. M'n vriend is wat dat betreft een echte planner, die wil graag alles zeker weten en alle onzekerheden wegwerken. Maar zo werkt het leven gewoon niet. Alleen moet ik hem dat rustig vertellen anders gaan hij meteen stuiteren
Mijn hart zegt stop vandaag nog met de pil! Maar gelukkig heb ik ook nog een hoofd. Ik hoop eigenlijk deze maand nog te stoppen met de pil zodat m'n cyclus wat kan opstarten, maar ik laat het toch nog even af hangen van of ik werk vind of niet. Een klein beetje zekerheid, werkervaring en iets meer inkomen is wel zo fijn
Travelbird, wat fijn dat het gesprek er zo spontaan van is gekomen! Gek he hoe mannen iets soms niet van hun eigen vriendin aan willen nemen, en als een andere kerel er dan over begint is het ineens heel logisch allemaal gelukkig doet het er niet toe hoe hij tot zijn inzicht komt, belangrijk is dat hij weer een stap in jouw richting gezet heeft!
Wij gaan sowieso niet wachten tot ik een vast contract heb, de kans zit er namelijk in dat ik die nooit zal krijgen. In deze sector is het gebruikelijk om als zzp'er ingehuurd te worden voor tijdelijke projecten en zelfs als ik wel ergens in loondienst kan zijn we zo 3 jaar verder voor ik een vast contract kan krijgen, en zo lang willen we allebei niet wachten. Wel is het fijn als ik in ieder geval al ergens aan de slag ben zodat ik iets werkervaring heb, dat scheelt met later weer solliciteren. Vooral ook omdat mijn vriend na zijn afstuderen geen passende baan kon vinden en al twee jaar via een uitzendbureau werkt, ze zijn tevreden over hem en hij vind het ook wel best, maar in principe kunnen ze wel op ieder moment zo van hem af dus erg stabiel is het niet en het inkomen is ook weer niet dusdanig dat we daar met z'n tweeen en een baby van kunnen leven. Op dit moment heb ik wel werk bij m'n bijbaantje, maar ik heb natuurlijk niet voor niets gestudeerd dus ik wil graag zo snel mogelijk als fysio aan de slag!
Cheery, ik maak me niet te veel zorgen want ik heb er vertrouwen in dat het ongeacht of ik vast werk heb of flexibel werk of dat ik voor mezelf moet beginnen toch wel goed komt, maar ja ik bepaal het helaas niet alleen. M'n vriend is wat dat betreft een echte planner, die wil graag alles zeker weten en alle onzekerheden wegwerken. Maar zo werkt het leven gewoon niet. Alleen moet ik hem dat rustig vertellen anders gaan hij meteen stuiteren
Mijn hart zegt stop vandaag nog met de pil! Maar gelukkig heb ik ook nog een hoofd. Ik hoop eigenlijk deze maand nog te stoppen met de pil zodat m'n cyclus wat kan opstarten, maar ik laat het toch nog even af hangen van of ik werk vind of niet. Een klein beetje zekerheid, werkervaring en iets meer inkomen is wel zo fijn
Travelbird, wat fijn dat het gesprek er zo spontaan van is gekomen! Gek he hoe mannen iets soms niet van hun eigen vriendin aan willen nemen, en als een andere kerel er dan over begint is het ineens heel logisch allemaal gelukkig doet het er niet toe hoe hij tot zijn inzicht komt, belangrijk is dat hij weer een stap in jouw richting gezet heeft!
maandag 11 augustus 2014 17:03
Cheery, wat ik me trouwens nog af vroeg, jij bent ook niet getrouwd toch? Ik las dat je de erkenning al hebt geregeld, zijn er nog andere dingen die je hebt geregeld met je partner voor de baby? Een samenlevingscontract of zoiets? Of misschien nog wel iets heel anders waar ik nog nooit van gehoord heb / nooit aan gedacht heb? Ik ben benieuwd! (geldt trouwens ook voor de andere meiden!)
maandag 11 augustus 2014 17:12
@Endomiel: kan me zeker voorstellen dat je in je als fysio aan de slag wilt; je hebt immers niet voor niets gestudeerd! Inderdaad wachten op een vaste aanstelling is nogal wat. In de zorg in het algemeen worden vaste contracten niet zomaar meer uitgedeeld, dus als je daar op moet wachten..... Maar bv een jaarcontract of contract op projectbasis zou fijn zijn. En de ervaring zelf is ook al heel veel waard.
Het zijn wat dat betreft ongunstige tijden; vriend en ik zijn echt nog nét in de 'goede tijd' aan de slag gegaan en nog net vaste contracten kunnen binnenslepen, want in mijn sector en zijn bedrijf is dat nu niet echt meer aan de orde. Al zegt n vast contract tegenwoordig ook niet alles meer, dus daar zou ik een beslissing voor kinderen zeker niet vanaf laten hangen. Mijn vriend is bijv nu op zoek naar een nieuwe baan en tja, ik verwacht dus in het begin ook tijdelijk contract, maar daar willen we een beslissing voor het gaan voor kinderen ook niet vanaf laten hangen.
Succes met je gesprek morgen in elk geval!
Het zijn wat dat betreft ongunstige tijden; vriend en ik zijn echt nog nét in de 'goede tijd' aan de slag gegaan en nog net vaste contracten kunnen binnenslepen, want in mijn sector en zijn bedrijf is dat nu niet echt meer aan de orde. Al zegt n vast contract tegenwoordig ook niet alles meer, dus daar zou ik een beslissing voor kinderen zeker niet vanaf laten hangen. Mijn vriend is bijv nu op zoek naar een nieuwe baan en tja, ik verwacht dus in het begin ook tijdelijk contract, maar daar willen we een beslissing voor het gaan voor kinderen ook niet vanaf laten hangen.
Succes met je gesprek morgen in elk geval!
maandag 11 augustus 2014 17:20
Aangaande het 'dingen regelen': wij zijn geregistreerd partners. Nog niet zolang geleden gedaan ivm koop van een huis en ook wel alvast voor kinderen. Er zal wellicht ooit nog een bruiloft komen (daarom nu voor g.p. gekozen, zodat die optie er nog ligt om het 'officieel om te laten zetten' --> zit n beetje tussen de oren, want het is vrijwel gelijk aan elkaar, maar ach), maar dat ligt eraan of vriend me gaat vragen, haha.
Bij een gp is eigenlijk alles hetzelfde als bij een huwelijk. Toen wij het deden was het nog zo dat je bij een gp als man het kind nog moest erkennen, maar lees net op de site van de overheid dat dat sinds 1 april ook niet meer is. Dus dan is er eigenlijk geen verschil meer volgens mij.... (dat is: in Nederland; in buitenland wordt er nog weleens anders tegen een gp aangekeken)
Veel vrienden en collega's zijn niet getrouwd en hebben wel kinderen; zij hebben dan vaak een samenlevingscontract en een testament.
Bij een gp is eigenlijk alles hetzelfde als bij een huwelijk. Toen wij het deden was het nog zo dat je bij een gp als man het kind nog moest erkennen, maar lees net op de site van de overheid dat dat sinds 1 april ook niet meer is. Dus dan is er eigenlijk geen verschil meer volgens mij.... (dat is: in Nederland; in buitenland wordt er nog weleens anders tegen een gp aangekeken)
Veel vrienden en collega's zijn niet getrouwd en hebben wel kinderen; zij hebben dan vaak een samenlevingscontract en een testament.
woensdag 13 augustus 2014 22:47
Endomiel,
Als je niet getrouwd bent, kun je het beste de erkenning regelen voor de geboorte van het kindje. Dat is binnen 10 minuten geregeld bij de gemeente. Je kunt dan ook de achternaam van jullie gezamenlijke kind(eren) regelen. De naam die je voor de eerste kiest, geldt ook voor alle volgende kinderen.
Na de geboorte moet je ook het ouderlijk gezag regelen, tenzij je dat alleen wil hebben. Zonder gezag heeft de vader wel plichten (door de erkenning), maar geen rechten ten opzichte van zijn bloedeigen kind.
Een samenlevingscontract is niet direct nodig, maar wel nuttig. Dat hadden wij al veel eerder geregeld. Een testament is alleen noodzakelijk om dingen te regelen voor als een van de ouders overlijdt voordat het kind volwassen is en je wil regelen dat de andere ouder ook erft van de overledene.
Succes met je gesprek! Hoe ging het?
Ik snap verder ook wel hoe je er in staat met werk willen hebben ed. Dat zijn ook echt dingen die je moet afstemmen met je lief.
Zwaai aan de andere meiden
Als je niet getrouwd bent, kun je het beste de erkenning regelen voor de geboorte van het kindje. Dat is binnen 10 minuten geregeld bij de gemeente. Je kunt dan ook de achternaam van jullie gezamenlijke kind(eren) regelen. De naam die je voor de eerste kiest, geldt ook voor alle volgende kinderen.
Na de geboorte moet je ook het ouderlijk gezag regelen, tenzij je dat alleen wil hebben. Zonder gezag heeft de vader wel plichten (door de erkenning), maar geen rechten ten opzichte van zijn bloedeigen kind.
Een samenlevingscontract is niet direct nodig, maar wel nuttig. Dat hadden wij al veel eerder geregeld. Een testament is alleen noodzakelijk om dingen te regelen voor als een van de ouders overlijdt voordat het kind volwassen is en je wil regelen dat de andere ouder ook erft van de overledene.
Succes met je gesprek! Hoe ging het?
Ik snap verder ook wel hoe je er in staat met werk willen hebben ed. Dat zijn ook echt dingen die je moet afstemmen met je lief.
Zwaai aan de andere meiden
