Actueel
alle pijlers
Op kamers, makkelijk of onmogelijk?
woensdag 11 april 2007 12:24
Ik werd een beetje getriggerd door een aantal postings op een ander topic waarin werd gesteld dat het financieel onhaalbaar zou zijn om op jezelf te gaan wonen als student. Meisje in het verhaal heeft het niet naar haar zin bij de ouders, en wil dus weg.
Nu begrijp ik het niet zo. Natuurlijk is studeren niet goedkóóp, maar waar een wil is..toch? Ik ben van mening dat het goed is voor je ontwikkeling jezelf te onderhouden onafhankelijk van je ouders. Een soort proces naar volwassenheid. Ik bedoel, ééns moet je het toch eens zélf gaan doen.
Hier in Belgie betalen de ouders letterlijk voor alles, en ik verwonder me daarom. Tot je 26ste krijgen de ouders kindergeld (kinderbijslag dus) en je kunt je ouders via een proces dwíngen voor je te betalen. Ligt het nu aan mij, of werkt dat het proces naar volwassenheid enórm tegen?
Ook zie ik het om me heen, hier in Belgie, dat je gewoon als 22-jarige totaal geen vrijheid hebt aangezien je financieel afhankelijk bent van je pappie en mammie. Gewerkt wordt er alleen in de vakanties.
Belgie en NL zijn niet echt vergelijkbaar (hier is alles ook nog eens tien keer zo goedkoop), maar ik verbaas me over het feit dat het kennelijk niet zo goed mogelijk wordt geacht om in NL op jezelf te gaan wonen. Er is studiefinanciering, een eventuele aanvullende beurs, OV-jaarkaart, en natuurlijk de lening. Ligt het aan mij of zien jullie ook een tendens dat studenten steeds vaker gewoon thuis blijven wonen?
Nu begrijp ik het niet zo. Natuurlijk is studeren niet goedkóóp, maar waar een wil is..toch? Ik ben van mening dat het goed is voor je ontwikkeling jezelf te onderhouden onafhankelijk van je ouders. Een soort proces naar volwassenheid. Ik bedoel, ééns moet je het toch eens zélf gaan doen.
Hier in Belgie betalen de ouders letterlijk voor alles, en ik verwonder me daarom. Tot je 26ste krijgen de ouders kindergeld (kinderbijslag dus) en je kunt je ouders via een proces dwíngen voor je te betalen. Ligt het nu aan mij, of werkt dat het proces naar volwassenheid enórm tegen?
Ook zie ik het om me heen, hier in Belgie, dat je gewoon als 22-jarige totaal geen vrijheid hebt aangezien je financieel afhankelijk bent van je pappie en mammie. Gewerkt wordt er alleen in de vakanties.
Belgie en NL zijn niet echt vergelijkbaar (hier is alles ook nog eens tien keer zo goedkoop), maar ik verbaas me over het feit dat het kennelijk niet zo goed mogelijk wordt geacht om in NL op jezelf te gaan wonen. Er is studiefinanciering, een eventuele aanvullende beurs, OV-jaarkaart, en natuurlijk de lening. Ligt het aan mij of zien jullie ook een tendens dat studenten steeds vaker gewoon thuis blijven wonen?
woensdag 11 april 2007 22:33
donderdag 12 april 2007 08:56
quote: lidewij reageerde
Wat mij opvalt is dat er gewoon erg veel vooroordelen zijn ten opzichte van studentenhuizen. Hoevaak ik wel niet gehoord heb van mensen die liever bij hun ouders bleven wonen omdat 'ze er echt geen zin in hadden dat hun eten werd opgegeten door iemand anders, en dat ze toche cht niet in een troep wilden leven'. Tsja... Ik vind nog steeds dat je daar zelf bij bent.
Meisje, hoe denk je dan over een appartement hyuren met een paar vrienden/vriendinnen? Is ook op jezelf wonen en dan kan je zelf je huisgenoten uitzoeken.
(Lijkt mij niks omdat ik dan juist het gevoel zou hebben dat ik gezellige dingen moet doen, maar ik ken er genoeg die het wel doen.) Heb je dus niet een oud en krakkemikkig studentenhuis, maar een redelijk appartement. Is dan wel weer ietsjes duurder, maar als je dan bv buiten het centrum zit valt dat ook weer mee.
Overigens ben ik zelf ook erg van de vooroordelen moet ik bekennen. Ik was altijd erg anti-koorballetjes. Leek me een afschuwelijke vereniging, en al die ontgroneningsverhalen erbij...
Maar goed, het studentenhuis waar ik terecht kwam was een mannen koor huis geweest. Die hele meute ging verhuizen naar een ander huis en dat ging niet in een keer. Toen ik er kwam wonen, waren er nog maar 2 vrouwen, en 1 man die niet-lid was. Mijn vooroordelen waren meteen weg. Echt supergezellig! (Al zou ik nog steeds geen lid willen zijn bij zo'n vereniging)
Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik denk dat veel thuiswonende mensen een vertekend beeld hebben van studentenhuizen (net als ik had van koorballen), en dat dát een doorslaggevende reden is om niet op kamers te gaan wonen. Wanneer iedereen een geweldig leuk beeld heeft van een studentenhuis, is misschien sneller over de hoge kosten heen te stappen, dan wanneer de kosten hoog zijn, en je bovendien denkt dat het er afschuwlijk is.
(En meisje... Ik ga ook veeeeel liever alleen op vakantie!)
Ik zou ook niet met vrienden in één huis willen wonen. Hoe leuk ik ze ook vind, "samenwonen" met hun is toch weer een ander verhaal. En ik zou dan denk ik ook hetzelfde gevoel hebben als jij: dat je leuke dingen moet doen.
Ik denk zelf dat het wel meevalt met het vertekende beeld. Er zijn er nog genoeg die dolgraag in een studentenhuis willen wonen (al dan niet omdat ze van ver komen) en met die introductieweken zie je denk ik prima hoe het allemaal ook kan. Ik zou trouwens niet weten hoeveel procent van de studenten het huis uit is.
Wat mij opvalt is dat er gewoon erg veel vooroordelen zijn ten opzichte van studentenhuizen. Hoevaak ik wel niet gehoord heb van mensen die liever bij hun ouders bleven wonen omdat 'ze er echt geen zin in hadden dat hun eten werd opgegeten door iemand anders, en dat ze toche cht niet in een troep wilden leven'. Tsja... Ik vind nog steeds dat je daar zelf bij bent.
Meisje, hoe denk je dan over een appartement hyuren met een paar vrienden/vriendinnen? Is ook op jezelf wonen en dan kan je zelf je huisgenoten uitzoeken.
(Lijkt mij niks omdat ik dan juist het gevoel zou hebben dat ik gezellige dingen moet doen, maar ik ken er genoeg die het wel doen.) Heb je dus niet een oud en krakkemikkig studentenhuis, maar een redelijk appartement. Is dan wel weer ietsjes duurder, maar als je dan bv buiten het centrum zit valt dat ook weer mee.
Overigens ben ik zelf ook erg van de vooroordelen moet ik bekennen. Ik was altijd erg anti-koorballetjes. Leek me een afschuwelijke vereniging, en al die ontgroneningsverhalen erbij...
Maar goed, het studentenhuis waar ik terecht kwam was een mannen koor huis geweest. Die hele meute ging verhuizen naar een ander huis en dat ging niet in een keer. Toen ik er kwam wonen, waren er nog maar 2 vrouwen, en 1 man die niet-lid was. Mijn vooroordelen waren meteen weg. Echt supergezellig! (Al zou ik nog steeds geen lid willen zijn bij zo'n vereniging)
Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik denk dat veel thuiswonende mensen een vertekend beeld hebben van studentenhuizen (net als ik had van koorballen), en dat dát een doorslaggevende reden is om niet op kamers te gaan wonen. Wanneer iedereen een geweldig leuk beeld heeft van een studentenhuis, is misschien sneller over de hoge kosten heen te stappen, dan wanneer de kosten hoog zijn, en je bovendien denkt dat het er afschuwlijk is.
(En meisje... Ik ga ook veeeeel liever alleen op vakantie!)
Ik zou ook niet met vrienden in één huis willen wonen. Hoe leuk ik ze ook vind, "samenwonen" met hun is toch weer een ander verhaal. En ik zou dan denk ik ook hetzelfde gevoel hebben als jij: dat je leuke dingen moet doen.
Ik denk zelf dat het wel meevalt met het vertekende beeld. Er zijn er nog genoeg die dolgraag in een studentenhuis willen wonen (al dan niet omdat ze van ver komen) en met die introductieweken zie je denk ik prima hoe het allemaal ook kan. Ik zou trouwens niet weten hoeveel procent van de studenten het huis uit is.
donderdag 12 april 2007 09:22
:)
Even een beetje offtopic, maar what about afgestudeerden die ook nog bij pa en ma blijven wonen?
Die collega van mij dus (en ik heb er nog staaaaapels meer), die het wel best vindt bij zijn ouders, want dan hoeft ie niet te koken en zijn moeder smeert zijn bammetjes. Bovendien is op jezelf wonen veeeeeeeel te duur.
Nu verdient hij echt wel meer dan ik toen ik een paar jaar terug mijn eerste huis kocht, maar... Als je altijd bij je ouders hebt gewoond, is op jezelf wonen altijd superduur.
Op kamers wonen is niet goedkoop, maar als je 'gewend' bent aan zo'n uitgave is het volgens mij een minder grote stap om over te gaan naar een huur- of koopappartement. Als je eenmaal werkt dan he...
Die jongen spaart een paarhonderd euro per maand, gaat iedere week uitgebreid stappen en gaat alleen maar ver weg op vakantie. Met zo'n levensstijl lijkt het me echt niet mogelijk om dan op jezelf te gaan wonen. Dan ga je er echt heel erg op achteruit...
Even een beetje offtopic, maar what about afgestudeerden die ook nog bij pa en ma blijven wonen?
Die collega van mij dus (en ik heb er nog staaaaapels meer), die het wel best vindt bij zijn ouders, want dan hoeft ie niet te koken en zijn moeder smeert zijn bammetjes. Bovendien is op jezelf wonen veeeeeeeel te duur.
Nu verdient hij echt wel meer dan ik toen ik een paar jaar terug mijn eerste huis kocht, maar... Als je altijd bij je ouders hebt gewoond, is op jezelf wonen altijd superduur.
Op kamers wonen is niet goedkoop, maar als je 'gewend' bent aan zo'n uitgave is het volgens mij een minder grote stap om over te gaan naar een huur- of koopappartement. Als je eenmaal werkt dan he...
Die jongen spaart een paarhonderd euro per maand, gaat iedere week uitgebreid stappen en gaat alleen maar ver weg op vakantie. Met zo'n levensstijl lijkt het me echt niet mogelijk om dan op jezelf te gaan wonen. Dan ga je er echt heel erg op achteruit...
donderdag 12 april 2007 09:52
Er kunnen natuurlijk allerlei omstandigheden zijn waardoor iemand lang thuis blijft wonen, maar stel dat er écht helemaal niks aan de hand is dan vind ik het eigenlijk nog het ergst dat de ouders dat allemaal laten gebeuren. Ik kan me ergens namelijk nog wel voorstellen dat het, als je al wat lui van aard bent, heel erg makkelijk is om gewoon thuis te blijven wonen. Lijkt me dan de taak van de ouders om dat kind lekker het huis uit te schoppen. 
donderdag 12 april 2007 09:58
Tsja... Mijn ouders hebben altijd gezegd: Als je gaat studeren, ga je op kamers wonen. We willen je niet weg hebben, maar we zullen je wel helpen om weg te komen...
Ik snap ook niet wat voor ouders het nog leuk vinden dat hun kind nog thuis blijft wonen. Als ik later groot ben en ik heb kinderen, dan zorg ik er echt wel voor dat ze rond hun 20ste het huis uit gaan...
Volgens mij komen we dan tot het volgende:
- Studenten gaan niet op kamers wonen omdat het:
1. te duur is
2. wel makkelijk is thuis
3. vrienden blijven in stad wonen/ studie dichtbij/ studentenhuis trekt niet
- Werkende jongeren gaan niet op zichzelf wonen omdat:
1. ouders ze niet stimuleren om op zichzelf te gaan wonen.
Ik weet het niet hoor... Als ze gaan werken ligt het ineens aan de ouders... Of maak ik ergens een denkfout?
Ik snap ook niet wat voor ouders het nog leuk vinden dat hun kind nog thuis blijft wonen. Als ik later groot ben en ik heb kinderen, dan zorg ik er echt wel voor dat ze rond hun 20ste het huis uit gaan...
Volgens mij komen we dan tot het volgende:
- Studenten gaan niet op kamers wonen omdat het:
1. te duur is
2. wel makkelijk is thuis
3. vrienden blijven in stad wonen/ studie dichtbij/ studentenhuis trekt niet
- Werkende jongeren gaan niet op zichzelf wonen omdat:
1. ouders ze niet stimuleren om op zichzelf te gaan wonen.
Ik weet het niet hoor... Als ze gaan werken ligt het ineens aan de ouders... Of maak ik ergens een denkfout?
donderdag 12 april 2007 10:01
Ik ken een gezin waar 1 kind maar niet uit huis wilde gaan. Op een gegeven moment zijn de ouders maar verhuisd en hebben hun zoon daar laten wonen.Er kunnen natuurlijk allerlei omstandigheden zijn waardoor iemand lang thuis blijft wonen, maar stel dat er écht helemaal niks aan de hand is dan vind ik het eigenlijk nog het ergst dat de ouders dat allemaal laten gebeuren. Ik kan me ergens namelijk nog wel voorstellen dat het, als je al wat lui van aard bent, heel erg makkelijk is om gewoon thuis te blijven wonen. Lijkt me dan de taak van de ouders om dat kind lekker het huis uit te schoppen.
donderdag 12 april 2007 10:07
Voor zijn gevoel niet. Hij woont nu namelijk gratis, en straks moet hij daar ineens voor betalen. En hij zegt dat ie gewoon dezelfde levensstijl wil aanhouden...
Het uitgavenpatroon veranderd dus, maar hij vindt dat hij er financieel op achteruit gaat omdat hij altijd gratis gewoond heeft en hij het dus onzin vindt om daar geld aan uit te geven.
donderdag 12 april 2007 10:25
Mijn ouders zeiden dat ook altijd: op je achttiende pleur je op. Ik kan het wel begrijpen, ik bedoel, 18 jaar lang kinderen opvoeden, voor ze betalen, leuke dingen maar ook ruzies. Voor mijn gehele puberteit sta ik érnstig bij hen in het krijt;) Vanaf je achttiende ben je volwassen, met eigen ideeen, normen, je eigen leven enzovoorts. Om als volwassene nog bij je ouders te wonen, dat levert in veel gevallen spanning op. Ouders zien je toch als hun kind waarover ze iets hebben te vertellen, als volwassene heeft in feite niemand meer iets over je te vertellen.
Ik ben blij dat ik uit huis ben gegaan, al heb ik een studieschuld. Moet er niet aan denken nog steeds te moeten vertellen waar ik heenga.
Ik ben blij dat ik uit huis ben gegaan, al heb ik een studieschuld. Moet er niet aan denken nog steeds te moeten vertellen waar ik heenga.
donderdag 12 april 2007 10:36
Man, ik werd daar ook niet goed van. Het idee, dat ze altijd wisten waar ik was en wat ik deed, brrr. En ja, het was hun huis dus golden daar hun regels, dat snapte ik wel. Maar mijn leven was veel te interessant om zo te delen. En al die leugens waren zo lastig te onthouden.
En daarna, op eigen benen, niemand die je vertelt dat je waar je de spullen in de koelkast moet stoppen, dat je niet met je voeten op tafel mag, dat je echt moet eten vanavond, dat bier en chips geen maaltijd zijn, dat je onder het eten geen tv mag kijken, niemand die je vraagt waar je heen gaat of, erger, waar je vandaan komt en of je al die sirenes hebt gehoord en misschien weet waar dat voor was, dat soort dingen. De bevrijding! Niet in woorden uit te drukken.
donderdag 12 april 2007 10:59
:D Daarom dus (Die sirenes...hoe herkenbaar! Dat en alle verhalen over mensen 'I couldn't care less about')
Ik vind het ook de veranwoordelijkheid van de ouders om hun kroost op een gegeven moment dat nest uit te schoppen. Tijdens de studie kan ik me in sommige gevallen wel voorstellen dat je thuis blijft wonen, maar als je eenmaal werkt is dat toch belachelijk?
Ik lees trouwens niets over kostgeld betalen? De gemiddelde thuiswonende student heeft toch ook wel bijbaantjes? Dan kun je toch ook gewoon bijdragen?
Ik ken trouwens wel een paar mensen die na hun studie tijdelijk weer naar huis zijn gegaan. Kamers zijn hier gewoon heel duur (zoals ik schreef betaal ik zelf bijv. E325 ) en tot ze weten waar ze terecht komen gaan ze dus vanuit het huis van hun ouders solliciteren... Volgens mij valt het echt niet mee om opeens weer thuis te zittten, want dat zijn de mensen die veel en lang komen logeren bij iedereen die maar een matrasje op de grond kan leggen:D
Dat zeg ik....
donderdag 12 april 2007 11:18
Ik ben er dus wel "zo eentje" die idd haarhele uitzet gloednieuw en stijlvol wil hebbenHeb lekker thuisgewoond gedurenden mijn studie en vond daarna een goed betaalde baan. Heb ngo een jaartje thuisgewoond en ben toen ik 24 was uit huis gegaan. Had het thuis prima naar mijn zin en had ook geen behoefte aan op kamers gaan.Voordeel hieraan was dus dat ik lekker heb kunnen sparen en nu een supermooi appartementje heb met mooie meubels en geen 2e hands spullen.Tsja, je kan het verwend noemen misschien maar waarom zou je beter in de maatschappij staan alleen maar omdat je aan een 2e hands tafel hebt gezeten??Je leert het kleine misschien waarderen, maar ik heb ook genoeg spullen van Ikea in mijn huis...dat is toch ook geen designerspul, maar het is wel nieuw en mooi en in mijn smaak.
donderdag 12 april 2007 11:32
Ik ben er heilig van overtuigd dat een lesje nederigheid iedereen goed doet. Ga eens minimalistisch op vakantie, spendeer een tijdje in een boeddhistisch klooster, leer van 200 euro in de maand rondkomen. Dan leer je dus het 'gewone' leven veel meer waarderen.
Ik geef helemaal niks om dure meubels, alles is tweedehands en van de Zeeman. Toch ziet het er leuk uit.
Tuurlijk heb ik nu wel veel geld te besteden, maar aan designermeubels? Pff, waarom. Van geldgebrek word je ook bijzonder creatief in het geldschrapen en overleven op droog brood. Ik zeg niet dat je er een beter mens van wordt, maar wel dankbaarder en interessanter.
Ik geef helemaal niks om dure meubels, alles is tweedehands en van de Zeeman. Toch ziet het er leuk uit.
Tuurlijk heb ik nu wel veel geld te besteden, maar aan designermeubels? Pff, waarom. Van geldgebrek word je ook bijzonder creatief in het geldschrapen en overleven op droog brood. Ik zeg niet dat je er een beter mens van wordt, maar wel dankbaarder en interessanter.
donderdag 12 april 2007 11:34
Oh, ben jij er 'zo eentje'?
Leuk voor je dat je het zo goed voor elkaar hebt daar! Misschien is het verschil dat het voor mij gewoon niet zoveel uitmaakt. Als ik om me heen kijk hier (en dat gaat snel, niet te groot;)) zou er ook wel wat vervangen mogen worden. Jan des Bouvrie zou een rolberoerte krijgen, zeg maar. Maar voor mij zijn andere dingen gewoon belangrijker en ik zou mijn vrijheid dus ook niet opgeven voor een leuk gestyled interieur.
Mag ik trouwens vragen of je kostgeld oid hebt betaald? Of op een andere manier meebetaalde thuis? (omdat je zoveel hebt kunnen sparen)
Dat zeg ik....
donderdag 12 april 2007 11:40
Ben ik het helemaal mee eens! Heb een hekel aan mensen die na een tijdje in het buitenland alles gaan relativeren hier, maar daar komt het toch: Ga maar eens een tijdje wonen tussen mensen die niets hebben. Geen huis, geen eten, geen enkele hoop voor de toekomst. Dan hebben designmeubels echt geen prioriteit meer.
Dat zeg ik....
donderdag 12 april 2007 11:41
Hm, ik zou het niet weten. Anti-stemmen dan? Roken? Neuken? Neuken met beesten? Starende mannen? Webstrijden?
Ik moet mij ernstig gaan voorbereiden om mijn reizen. En eens buiten gaan zitten met Aristoteles. De ouwe baardmans.
Vrijheid, daar gaat het me om. Daar valt of staat alles mee. Ik ben liever arm als de ratten dan rijk maar gevangen. Een tijdje op jezelf is heel verrijkend voor geest (en in mindere mate lichaam;)). Godskolere, het lijkt me echt genant om je vriendje mee thuis te nemen en dat je ouders weten dat jullie dan en dan gaan neuken. Of een intiem gesprek te voeren met je vriendin terwijl je ouders het kunnen horen. Of, nog leuker: als hoer werken terwijl je nog thuis woont. Ouders die tentamenresultaten willen weten. Hoelaat ik en met wie ik naar de disco ga, wanneer ik thuis ben enzovoorts. Dat ik een brazilian bikini wax ga doen morgenochtend. Dat ik op dezelfde achterlijke tijdstippen moet eten als mijn ouders, en wat de pot schaft. Leuk, als vegetarier. Mijn ouders die zélf na zolang voor hun kidneren zorgen nog steeds geen echte privacy hebben.
Libertad!
donderdag 12 april 2007 11:43
Haha ja ik ben ook zo'n vervelende. Gelukkig is hier ene klueroneukert Yasmijn nóg irritanter.
Jezus ik heb NL zó leren waarderen na veelvuldig reizen en in het buitenland wonen. Mensen die in NL zeiken over bureaucratie, moeten gewoon maar eventjes naar Belgie komen. Om over de rest van de wereld nog maar te zwijgen.
Relativeren is een mooi goed. Natuurlijk kan ik dat niet op alle fronten, ik heb ook plastische chirurgie laten verrichten en koop ook designerschonen. Maar toch, voor jezelf zorgen in smerige omstandigheden en er zélf uitkrabbelen, dat geeft zo'n ego-boost, geweldig.
