Actueel
alle pijlers
Waarom willen mensen kinderen? Eerlijk zeggen svp!
dinsdag 13 februari 2007 om 21:02
Ik ben nogal rationeel ingesteld, dus toen ik bij kennissen op bezoek was heb ik hen eens gevraagd waarom ze een kind hadden gekregen. ;) Eerst een hele lange stilte waarbij ze mij aankeken alsof ik de domste vraag van de 20ste eeuw had gesteld, en toen het cliche-antwoord:"omdat ze zo leuk zijn". (Sindsdien heb ik die vraag nergens meer durven stellen...), daarom stel ik hem nu hier omdat de anonimiteit van dit forum misschien eerlijker antwoorden (minder politiek correct?) oplevert).
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik denk dat er veel meer redenen zijn om kinderen te nemen, maar dat veel mensen dat niet durven of willen toegeven, zoals:
- d.m.v. kinderen hun relatie weer nieuw leven inblazen;
- angst voor eenzaamheid;
- sociale druk: al haar vriendinnen hebben ze, en zij nog niet...
- druk van (groot)-ouders: waar blijven gvd de kleinkinderen?
- om de verveling te verdrijven;
- om later door de kinderen verzorgd te kunnen worden;
- poging om de verliefdheid uit het begin van de relatie terug te krijgen;
- kinderen als statussymbool? Geen geld voor duur huis/auto, wel kind?
- verlangen naar iemand die onvoorwaardelijk van je houdt?
- Een kloon van jezelf willen: ik hoorde een nummer op de radio met tekst: "a boy that looks just like you, a girl that looks just like me" (weet titel van het nummer helaas niet);
- poging tot het bereiken van onsterfelijkheid? via genen "doorleven"
- al je liefde en aandacht ergens aan kwijt kunnen?
- behoefte aan het voelen van sterke emoties?
- of gewoon hyperactieve hormonen?
Ik heb de indruk dat menesen over de aanschaf van een wasmachine soms beter nadenken dan over het nemen van kinderen. Een huis kun je verkopen, hypotheek kun je aflossen, auto kun je wegdoen, leasecontract kun je afkopen, maar kinderen zijn definitief. Voor sommigen ondanks de verstrekkende gevolgen toch een impulsieve of emotionele beslissing?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
woensdag 14 februari 2007 om 17:45
quote:
Als je op je 15e een kind wil, klopt er uverhaupt volgens mij iets niet aan de opvoeding, dus ik vraag me ernstig af of die levende poppen daar enige zinvolle bijdrage aan hebben.
Laat een 15 jarige met moedergevoel in spe gewoon een weekend dienst meedraaien in en gezin. 's-Nachts voeden, opstaan, pampers verschonen, ondergekotst worden, geen vijf minuten kunnen zitten, dus niet meer uitgaan, geen gezuip meer, verhalen over inknippen, uitscheuren, urenlange weeen, hechtingen en dergelijke doen ook wonderen lijkt me.
Die poppen kunnen heel nuttig zijn, maar ik kende alleen de 'toepassing' bij zwakbegaafden die een kindje willen omdat een baby zo schattig is. Een weekendje de pop mee (die dus 's nachts gaat huilen, en een computertje registreert of het 'kind' opgepakt en verschoond is of dat ze het hebben laten liggen) en een gesprekje achteraf brengen soms verrassend veel inzicht bij de clienten. Ze zien dan dat het erg kan tegenvallen.
Hetzelfde zou natuurlijk kunnen gelden voor een weekendje meedraaien in een gezin, maar dat is niet altijd even makkelijk te regelen. Het gaat ook niet om 'meedraaien' maar om 'verantwoordelijk zijn voor'.
Of het met 15-jarige ook goed werkt weet ik niet. Die zou ik niet zomaar zwakbegaafd durven noemen
Als je op je 15e een kind wil, klopt er uverhaupt volgens mij iets niet aan de opvoeding, dus ik vraag me ernstig af of die levende poppen daar enige zinvolle bijdrage aan hebben.
Laat een 15 jarige met moedergevoel in spe gewoon een weekend dienst meedraaien in en gezin. 's-Nachts voeden, opstaan, pampers verschonen, ondergekotst worden, geen vijf minuten kunnen zitten, dus niet meer uitgaan, geen gezuip meer, verhalen over inknippen, uitscheuren, urenlange weeen, hechtingen en dergelijke doen ook wonderen lijkt me.
Die poppen kunnen heel nuttig zijn, maar ik kende alleen de 'toepassing' bij zwakbegaafden die een kindje willen omdat een baby zo schattig is. Een weekendje de pop mee (die dus 's nachts gaat huilen, en een computertje registreert of het 'kind' opgepakt en verschoond is of dat ze het hebben laten liggen) en een gesprekje achteraf brengen soms verrassend veel inzicht bij de clienten. Ze zien dan dat het erg kan tegenvallen.
Hetzelfde zou natuurlijk kunnen gelden voor een weekendje meedraaien in een gezin, maar dat is niet altijd even makkelijk te regelen. Het gaat ook niet om 'meedraaien' maar om 'verantwoordelijk zijn voor'.
Of het met 15-jarige ook goed werkt weet ik niet. Die zou ik niet zomaar zwakbegaafd durven noemen
woensdag 14 februari 2007 om 18:02
quote:
Als je op je 15e een kind wil, klopt er uverhaupt volgens mij iets niet aan de opvoeding, dus ik vraag me ernstig af of die levende poppen daar enige zinvolle bijdrage aan hebben.
Dat denk ik niet. Op je vijftiende kan je al precies weten wat je wil. Er zijn trouwens voldoende culturen buiten de westerse waar het perfect normaal is om kinderen te hebben op die leeftijd, en ik zou dat niet gelijk barbaars willen noemen. Het vrouwenlichaam is toch ingesteld om kinderen te krijgen vanaf de menstruatie? Of je kinderen wil, is een andere discussie, we zijn nu eenmaal meer dan louter biologische wezens.
Als je op je 15e een kind wil, klopt er uverhaupt volgens mij iets niet aan de opvoeding, dus ik vraag me ernstig af of die levende poppen daar enige zinvolle bijdrage aan hebben.
Dat denk ik niet. Op je vijftiende kan je al precies weten wat je wil. Er zijn trouwens voldoende culturen buiten de westerse waar het perfect normaal is om kinderen te hebben op die leeftijd, en ik zou dat niet gelijk barbaars willen noemen. Het vrouwenlichaam is toch ingesteld om kinderen te krijgen vanaf de menstruatie? Of je kinderen wil, is een andere discussie, we zijn nu eenmaal meer dan louter biologische wezens.
woensdag 14 februari 2007 om 18:11
quote:
Ellen, en mensen zonder seksuele gevoelens? Homo's? Wat voor biologische functie hebben die mensen?
Ik ken daarover 3 theorieen:
1) het heeft geen functie, het is een foutje. In de biologische zin van het woord tenminste. Net zoals bijvoorbeeld taaislijmziekte, de ziekte van Duchenne en Down syndroom ook geen functie hebben. Er is iets mis gegaan.
2) Het is handig om wat "back-up" mensen zonder kinderen te hebben, want die zorgen ervoor dat er meer voedsel etc., in onze tijd belasting, binnenkomt voor andermans kinderen. Je kan evolutionair succesvol zijn door kinderen te krijgen maar ook door kinderen van je broer of zus groot te brengen. Zitten ook jouw genen in. Dan moet je investering in je neefjes en nichtjes alleen wel minstens dubbel zo nuttig zijn als het zou zijn in je eigen kinderen, anders is het biologisch gezien niet nuttig.
3) Over homoseksualiteit: even een heel klein stukje genetica. Je hebt van elk gen 2 exemplaren (allelen), 1 van je vader en 1 van je moeder. Er is een theorie die zegt dat je homoseksueel wordt als je zowel van je vader als van je moeder een bepaalde variant van dat gen hebt gekregen. Da's dus niet direct handig. Maar het zou kunnen zijn dat je extra aantrekkelijk en hetero wordt als je maar 1 exemplaar van het gen hebt, en een andere variant van de andere ouder. Op die manier verdwijnt het gen dat voor homoseksualiteit zorgt dus niet.
Maar goed, het zijn maar theorieen.
Overigens Ellen, die taille-heup ratio is 0,6:1. In bijvoorbeeld Playboys door de jaren heen vind je dat terug, ook al zijn modellen slanker dan vroeger. Maar dat blijkt niet helemaal universeel: er zijn ook volkeren gevonden waar 0,9 ideaal wordt gevonden. In hoeverre dat biologisch of cultureel wordt bepaald is niet duidelijk.
En nog een aanvulling op de lieve puppy's en tekenfilmfiguren: in de loop van de jaren worden tekenfilmfiguren vaak steeds schattiger omdat ze steeds meer op baby's gaan lijken. Vergelijk maar eens een vroege Mickey Mouse met een huidige Mickey:
Ellen, en mensen zonder seksuele gevoelens? Homo's? Wat voor biologische functie hebben die mensen?
Ik ken daarover 3 theorieen:
1) het heeft geen functie, het is een foutje. In de biologische zin van het woord tenminste. Net zoals bijvoorbeeld taaislijmziekte, de ziekte van Duchenne en Down syndroom ook geen functie hebben. Er is iets mis gegaan.
2) Het is handig om wat "back-up" mensen zonder kinderen te hebben, want die zorgen ervoor dat er meer voedsel etc., in onze tijd belasting, binnenkomt voor andermans kinderen. Je kan evolutionair succesvol zijn door kinderen te krijgen maar ook door kinderen van je broer of zus groot te brengen. Zitten ook jouw genen in. Dan moet je investering in je neefjes en nichtjes alleen wel minstens dubbel zo nuttig zijn als het zou zijn in je eigen kinderen, anders is het biologisch gezien niet nuttig.
3) Over homoseksualiteit: even een heel klein stukje genetica. Je hebt van elk gen 2 exemplaren (allelen), 1 van je vader en 1 van je moeder. Er is een theorie die zegt dat je homoseksueel wordt als je zowel van je vader als van je moeder een bepaalde variant van dat gen hebt gekregen. Da's dus niet direct handig. Maar het zou kunnen zijn dat je extra aantrekkelijk en hetero wordt als je maar 1 exemplaar van het gen hebt, en een andere variant van de andere ouder. Op die manier verdwijnt het gen dat voor homoseksualiteit zorgt dus niet.
Maar goed, het zijn maar theorieen.
Overigens Ellen, die taille-heup ratio is 0,6:1. In bijvoorbeeld Playboys door de jaren heen vind je dat terug, ook al zijn modellen slanker dan vroeger. Maar dat blijkt niet helemaal universeel: er zijn ook volkeren gevonden waar 0,9 ideaal wordt gevonden. In hoeverre dat biologisch of cultureel wordt bepaald is niet duidelijk.
En nog een aanvulling op de lieve puppy's en tekenfilmfiguren: in de loop van de jaren worden tekenfilmfiguren vaak steeds schattiger omdat ze steeds meer op baby's gaan lijken. Vergelijk maar eens een vroege Mickey Mouse met een huidige Mickey:
woensdag 14 februari 2007 om 18:14
quote:
quote: cicero_marcus reageerde
Als je op je 15e een kind wil, klopt er uverhaupt volgens mij iets niet aan de opvoeding, dus ik vraag me ernstig af of die levende poppen daar enige zinvolle bijdrage aan hebben.
Dat denk ik niet. Op je vijftiende kan je al precies weten wat je wil. Er zijn trouwens voldoende culturen buiten de westerse waar het perfect normaal is om kinderen te hebben op die leeftijd, en ik zou dat niet gelijk barbaars willen noemen. Het vrouwenlichaam is toch ingesteld om kinderen te krijgen vanaf de menstruatie? Of je kinderen wil, is een andere discussie, we zijn nu eenmaal meer dan louter biologische wezens.
Het is alleen wel zo dat door verbeterde voeding en een minder zwaar leven meisjes steeds jonger al in de puberteit komen menstrueren. Dat zou eigenlijk pas vanaf een jaar of 16 moeten gebeuren (zie je ook in "primitieve" culturen)en dan nog ben je het eerste jaar minder vruchtbaar.
Is ook met jongenskoren een probleem trouwens. Vroeger kregen jongens pas veel later de baard in de keel en konden ze nog jaren een mooi sopraantje blijven. Dat gaat nu niet meer, net als een jongen genoeg getraind is om goed te kunnen zingen krijgt hij de baard in de keel! (ok, er werden vroeger ook jongens gecastreerd om die reden. Maar dat was een minderheid!)
quote: cicero_marcus reageerde
Als je op je 15e een kind wil, klopt er uverhaupt volgens mij iets niet aan de opvoeding, dus ik vraag me ernstig af of die levende poppen daar enige zinvolle bijdrage aan hebben.
Dat denk ik niet. Op je vijftiende kan je al precies weten wat je wil. Er zijn trouwens voldoende culturen buiten de westerse waar het perfect normaal is om kinderen te hebben op die leeftijd, en ik zou dat niet gelijk barbaars willen noemen. Het vrouwenlichaam is toch ingesteld om kinderen te krijgen vanaf de menstruatie? Of je kinderen wil, is een andere discussie, we zijn nu eenmaal meer dan louter biologische wezens.
Het is alleen wel zo dat door verbeterde voeding en een minder zwaar leven meisjes steeds jonger al in de puberteit komen menstrueren. Dat zou eigenlijk pas vanaf een jaar of 16 moeten gebeuren (zie je ook in "primitieve" culturen)en dan nog ben je het eerste jaar minder vruchtbaar.
Is ook met jongenskoren een probleem trouwens. Vroeger kregen jongens pas veel later de baard in de keel en konden ze nog jaren een mooi sopraantje blijven. Dat gaat nu niet meer, net als een jongen genoeg getraind is om goed te kunnen zingen krijgt hij de baard in de keel! (ok, er werden vroeger ook jongens gecastreerd om die reden. Maar dat was een minderheid!)
woensdag 14 februari 2007 om 18:18
quote:
Het is alleen wel zo dat door verbeterde voeding en een minder zwaar leven meisjes steeds jonger al in de puberteit komen menstrueren. Dat zou eigenlijk pas vanaf een jaar of 16 moeten gebeuren (zie je ook in "primitieve" culturen)en dan nog ben je het eerste jaar minder vruchtbaar.
Is ook met jongenskoren een probleem trouwens. Vroeger kregen jongens pas veel later de baard in de keel en konden ze nog jaren een mooi sopraantje blijven. Dat gaat nu niet meer, net als een jongen genoeg getraind is om goed te kunnen zingen krijgt hij de baard in de keel! (ok, er werden vroeger ook jongens gecastreerd om die reden. Maar dat was een minderheid!)
Tiens, dat wist ik niet!
Het is alleen wel zo dat door verbeterde voeding en een minder zwaar leven meisjes steeds jonger al in de puberteit komen menstrueren. Dat zou eigenlijk pas vanaf een jaar of 16 moeten gebeuren (zie je ook in "primitieve" culturen)en dan nog ben je het eerste jaar minder vruchtbaar.
Is ook met jongenskoren een probleem trouwens. Vroeger kregen jongens pas veel later de baard in de keel en konden ze nog jaren een mooi sopraantje blijven. Dat gaat nu niet meer, net als een jongen genoeg getraind is om goed te kunnen zingen krijgt hij de baard in de keel! (ok, er werden vroeger ook jongens gecastreerd om die reden. Maar dat was een minderheid!)
Tiens, dat wist ik niet!
woensdag 14 februari 2007 om 19:47
quote:
quote: cicero_marcus reageerde
Als je op je 15e een kind wil, klopt er uverhaupt volgens mij iets niet aan de opvoeding, dus ik vraag me ernstig af of die levende poppen daar enige zinvolle bijdrage aan hebben.
Dat denk ik niet. Op je vijftiende kan je al precies weten wat je wil. Er zijn trouwens voldoende culturen buiten de westerse waar het perfect normaal is om kinderen te hebben op die leeftijd, en ik zou dat niet gelijk barbaars willen noemen. Het vrouwenlichaam is toch ingesteld om kinderen te krijgen vanaf de menstruatie? Of je kinderen wil, is een andere discussie, we zijn nu eenmaal meer dan louter biologische wezens. Ik denk wel dat je op je 15e al weet of je ooit kinderen wil of niet, maar wil je ze op je 15e al of wil je wachten tot je 25 bent? Ik ga er dan even vanuit dat je in een westers land opgroeit. Inderdaad zijn er ook culturen waar het meer geaccepteerd is om op je 15e een kind te krijgen. Maar daar is het leven ook heel anders, en ben je automatisch meer aangewezen op biologische functies.
quote: cicero_marcus reageerde
Als je op je 15e een kind wil, klopt er uverhaupt volgens mij iets niet aan de opvoeding, dus ik vraag me ernstig af of die levende poppen daar enige zinvolle bijdrage aan hebben.
Dat denk ik niet. Op je vijftiende kan je al precies weten wat je wil. Er zijn trouwens voldoende culturen buiten de westerse waar het perfect normaal is om kinderen te hebben op die leeftijd, en ik zou dat niet gelijk barbaars willen noemen. Het vrouwenlichaam is toch ingesteld om kinderen te krijgen vanaf de menstruatie? Of je kinderen wil, is een andere discussie, we zijn nu eenmaal meer dan louter biologische wezens. Ik denk wel dat je op je 15e al weet of je ooit kinderen wil of niet, maar wil je ze op je 15e al of wil je wachten tot je 25 bent? Ik ga er dan even vanuit dat je in een westers land opgroeit. Inderdaad zijn er ook culturen waar het meer geaccepteerd is om op je 15e een kind te krijgen. Maar daar is het leven ook heel anders, en ben je automatisch meer aangewezen op biologische functies.
woensdag 14 februari 2007 om 19:57
quote:
quote: persephone83 reageerde
Ellen, en mensen zonder seksuele gevoelens? Homo's? Wat voor biologische functie hebben die mensen?
Ik ken daarover 3 theorieen:
1) het heeft geen functie, het is een foutje. In de biologische zin van het woord tenminste. Net zoals bijvoorbeeld taaislijmziekte, de ziekte van Duchenne en Down syndroom ook geen functie hebben. Er is iets mis gegaan.
2) Het is handig om wat "back-up" mensen zonder kinderen te hebben, want die zorgen ervoor dat er meer voedsel etc., in onze tijd belasting, binnenkomt voor andermans kinderen. Je kan evolutionair succesvol zijn door kinderen te krijgen maar ook door kinderen van je broer of zus groot te brengen. Zitten ook jouw genen in. Dan moet je investering in je neefjes en nichtjes alleen wel minstens dubbel zo nuttig zijn als het zou zijn in je eigen kinderen, anders is het biologisch gezien niet nuttig.
3) Over homoseksualiteit: even een heel klein stukje genetica. Je hebt van elk gen 2 exemplaren (allelen), 1 van je vader en 1 van je moeder. Er is een theorie die zegt dat je homoseksueel wordt als je zowel van je vader als van je moeder een bepaalde variant van dat gen hebt gekregen. Da's dus niet direct handig. Maar het zou kunnen zijn dat je extra aantrekkelijk en hetero wordt als je maar 1 exemplaar van het gen hebt, en een andere variant van de andere ouder. Op die manier verdwijnt het gen dat voor homoseksualiteit zorgt dus niet.
Maar goed, het zijn maar theorieen.
Overigens Ellen, die taille-heup ratio is 0,6:1. In bijvoorbeeld Playboys door de jaren heen vind je dat terug, ook al zijn modellen slanker dan vroeger. Maar dat blijkt niet helemaal universeel: er zijn ook volkeren gevonden waar 0,9 ideaal wordt gevonden. In hoeverre dat biologisch of cultureel wordt bepaald is niet duidelijk.
Die derde theorie zegt dus eigenlijk hoe homosexualiteit ontstaat, maar niet wat de functie ervan zou zijn. Zou het trouwens echt zo zijn, dat homosexualiteit genetisch bepaald is? Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht, ken eigenlijk geen homo's bij wie het 'in de familie zit' ofzo. Die tweede theorie spreekt me wel aan trouwens. Ik zorg graag voor mijn neefje en nichtje. En zelfs als ik geen kinderen zal krijgen zijn er toch kinderen die mijn genen hebben.
De ideale taille-heup-ratio is trouwens 0.7. Dus zelfs al ben je wat dikker dan kan het toch in balans zijn. het maakt dan niet zoveel uit of de omtrek van je billen en buik 100:70 of 80:56 is, de verhouding blijft goed.
quote: persephone83 reageerde
Ellen, en mensen zonder seksuele gevoelens? Homo's? Wat voor biologische functie hebben die mensen?
Ik ken daarover 3 theorieen:
1) het heeft geen functie, het is een foutje. In de biologische zin van het woord tenminste. Net zoals bijvoorbeeld taaislijmziekte, de ziekte van Duchenne en Down syndroom ook geen functie hebben. Er is iets mis gegaan.
2) Het is handig om wat "back-up" mensen zonder kinderen te hebben, want die zorgen ervoor dat er meer voedsel etc., in onze tijd belasting, binnenkomt voor andermans kinderen. Je kan evolutionair succesvol zijn door kinderen te krijgen maar ook door kinderen van je broer of zus groot te brengen. Zitten ook jouw genen in. Dan moet je investering in je neefjes en nichtjes alleen wel minstens dubbel zo nuttig zijn als het zou zijn in je eigen kinderen, anders is het biologisch gezien niet nuttig.
3) Over homoseksualiteit: even een heel klein stukje genetica. Je hebt van elk gen 2 exemplaren (allelen), 1 van je vader en 1 van je moeder. Er is een theorie die zegt dat je homoseksueel wordt als je zowel van je vader als van je moeder een bepaalde variant van dat gen hebt gekregen. Da's dus niet direct handig. Maar het zou kunnen zijn dat je extra aantrekkelijk en hetero wordt als je maar 1 exemplaar van het gen hebt, en een andere variant van de andere ouder. Op die manier verdwijnt het gen dat voor homoseksualiteit zorgt dus niet.
Maar goed, het zijn maar theorieen.
Overigens Ellen, die taille-heup ratio is 0,6:1. In bijvoorbeeld Playboys door de jaren heen vind je dat terug, ook al zijn modellen slanker dan vroeger. Maar dat blijkt niet helemaal universeel: er zijn ook volkeren gevonden waar 0,9 ideaal wordt gevonden. In hoeverre dat biologisch of cultureel wordt bepaald is niet duidelijk.
Die derde theorie zegt dus eigenlijk hoe homosexualiteit ontstaat, maar niet wat de functie ervan zou zijn. Zou het trouwens echt zo zijn, dat homosexualiteit genetisch bepaald is? Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht, ken eigenlijk geen homo's bij wie het 'in de familie zit' ofzo. Die tweede theorie spreekt me wel aan trouwens. Ik zorg graag voor mijn neefje en nichtje. En zelfs als ik geen kinderen zal krijgen zijn er toch kinderen die mijn genen hebben.
De ideale taille-heup-ratio is trouwens 0.7. Dus zelfs al ben je wat dikker dan kan het toch in balans zijn. het maakt dan niet zoveel uit of de omtrek van je billen en buik 100:70 of 80:56 is, de verhouding blijft goed.
woensdag 14 februari 2007 om 21:24
om het maar weer even op het onderwerk van to te houden.
Ik ben 24 en wil dolgraag kindjes. Liever gisteren nog dan vandaag.. en de vraag waarom... tja das een goeie... eentje om lang over na te denken.
de redenen die gegeven worden door TO zie ik nu niet als 1 van de redenen om graag kindjes te willen. Ik zie het krijgen van een kindje als een aanvulling op het leven. we zijn samen erg gelukkig, en genieten van het leven. Maar dit willen we uitbreiden.. kleine trippeltrappelvoetjes die door het huis gaan, een kindje dat helemaal los gaat over het feit dat zijn knuf in de was zit.... het lijkt me heerlijk om om me heen te hebben. de liefde die wij hebben moeten we delen... hoe walgelijk dat ook klinkt, ik geloof dat dat voor mij een goede reden is.....
Ik ben 24 en wil dolgraag kindjes. Liever gisteren nog dan vandaag.. en de vraag waarom... tja das een goeie... eentje om lang over na te denken.
de redenen die gegeven worden door TO zie ik nu niet als 1 van de redenen om graag kindjes te willen. Ik zie het krijgen van een kindje als een aanvulling op het leven. we zijn samen erg gelukkig, en genieten van het leven. Maar dit willen we uitbreiden.. kleine trippeltrappelvoetjes die door het huis gaan, een kindje dat helemaal los gaat over het feit dat zijn knuf in de was zit.... het lijkt me heerlijk om om me heen te hebben. de liefde die wij hebben moeten we delen... hoe walgelijk dat ook klinkt, ik geloof dat dat voor mij een goede reden is.....
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
woensdag 14 februari 2007 om 21:39
quote:
Als je op je 15e een kind wil, klopt er uverhaupt volgens mij iets niet aan de opvoeding, dus ik vraag me ernstig af of die levende poppen daar enige zinvolle bijdrage aan hebben.
Laat een 15 jarige met moedergevoel in spe gewoon een weekend dienst meedraaien in en gezin. 's-Nachts voeden, opstaan, pampers verschonen, ondergekotst worden, geen vijf minuten kunnen zitten, dus niet meer uitgaan, geen gezuip meer, verhalen over inknippen, uitscheuren, urenlange weeen, hechtingen en dergelijke doen ook wonderen lijkt me. Ik heb nieuws voor je: ik ben moeder, ga nog wel eens naar de kroeg met een vriendin, en hou ook nog tijd voor mezelf over (zuipen doe ik ook nog, zij het in mindere mate). Je bent echt geen 24 uur per dag een moeder. Althans ik in ieder geval niet.
Als je op je 15e een kind wil, klopt er uverhaupt volgens mij iets niet aan de opvoeding, dus ik vraag me ernstig af of die levende poppen daar enige zinvolle bijdrage aan hebben.
Laat een 15 jarige met moedergevoel in spe gewoon een weekend dienst meedraaien in en gezin. 's-Nachts voeden, opstaan, pampers verschonen, ondergekotst worden, geen vijf minuten kunnen zitten, dus niet meer uitgaan, geen gezuip meer, verhalen over inknippen, uitscheuren, urenlange weeen, hechtingen en dergelijke doen ook wonderen lijkt me. Ik heb nieuws voor je: ik ben moeder, ga nog wel eens naar de kroeg met een vriendin, en hou ook nog tijd voor mezelf over (zuipen doe ik ook nog, zij het in mindere mate
). Je bent echt geen 24 uur per dag een moeder. Althans ik in ieder geval niet.
woensdag 14 februari 2007 om 22:24
'een kind willen' voelde voor mij heeel erg anders dan er daadwerkelijk eentje hebben. 'Willen' was inderdaad een gevoel wat sterker was dan ratio. Als ik puur en alleen mijn hoofd gebruikte (wat ook regelmatig gebeurde voor en tijdens de zwangerschap) had ik vnl. visioenen van slapeloze nachten en een uitgeblust sociaal leven. Ik hield mezelf dan maar voor dat de jonge ouders in mijn omgeving in ieder geval dezelfde lasten zouden hebben, en dat ons sociale leven over een paar jaar wel weer verder zou kunnen gaan (dit is geloof ik ongeveer het argument van 'iedereen krijgt ze'?). Ik kon me eigenlijk best weinig voorstellen bij de positieve verhalen: "O zo schattig, zoals ons kindje haar 1e stapjes zet/ 'aai, aai' doet bij haar beer/ al kusjes geeft".
Je snapt het al: Na 1 jaar moeder ben ik minstens net zo positief. Het is het dankbaarste werk wat ik ooit gedaan heb. Ze moet huilen, ik pak haar op en ze is getroost. Ik heb eten voor haar gemaakt en ze zit het smakkend, met een brede grijns, op te eten. Oja: en ze geeft al kusjes
Je snapt het al: Na 1 jaar moeder ben ik minstens net zo positief. Het is het dankbaarste werk wat ik ooit gedaan heb. Ze moet huilen, ik pak haar op en ze is getroost. Ik heb eten voor haar gemaakt en ze zit het smakkend, met een brede grijns, op te eten. Oja: en ze geeft al kusjes
woensdag 14 februari 2007 om 22:33
Durske, 
. (ik denk dat durske al bezet was toen ik Margaretha koos, durske is één van mijn favo nicks).
Guadalupe, ik denk ook dat 't in onze maatschappij niet handig is op je 15e ouder / moeder te worden, maar inderdaad als de levensverwachting op bv. 35 ligt is 't weer niet zo'n gek idee. Ik denk dat wij hier in Nederland (west Europa?) héél rationeel omgaan met kinderen krijgen. Véél rationeler dan in andere landen /culturen. Misschien omdat het voor ons meteen een levensveranderende gebeurtenis is. Ik weet 't niet. Misschien omdat in andere landen je meer mensen hebt om op terug te vallen als je zwanger wordt. Omdat daar niet van een 'verbintenis voor 't leven' wordt uitgegaan. Mij heeft 't in elk geval geleerd wat losser naar dingen te kijken. Tuurlijk is het handig als je relatie nog 40 jaar zal duren en goed zal blijven, als je alles helemaal geregeld hebt, zo'n inkomen hebt dat je voor jezelf en je kind kan zorgen, opvang hebt, een aparte kinderkamer, verzekering, een leuke kindvriendelijke buurt, etc. Maar als ik dan meiden 'zomaar' zwanger zie worden voor mijn ogen, denk ik, hoewel ik hun keus niet gauw zou maken, weleens bij mezelf 'wat ben ik toch een neuroot'. Wij willen álles geregeld hebben. 'Eerst verkering dan samenwonen dan een huis kopen dan carriere maken dan sparen voor de bruiloft dan sparen voor een kind'. Als ik dan het gemak zie waarmee sommige Caribische meiden / vrouwen en trouwens ook mannen kinderen krijgen, meer 't idee van 'als het komt dan komt het en 't is van harte welkom, en de rest regelen we nog wel' vraag ik me weleens af of wij niet té veel willen vastleggen. Die kinderen worden ook allemaal groot namelijk .
. (ik denk dat durske al bezet was toen ik Margaretha koos, durske is één van mijn favo nicks). Guadalupe, ik denk ook dat 't in onze maatschappij niet handig is op je 15e ouder / moeder te worden, maar inderdaad als de levensverwachting op bv. 35 ligt is 't weer niet zo'n gek idee. Ik denk dat wij hier in Nederland (west Europa?) héél rationeel omgaan met kinderen krijgen. Véél rationeler dan in andere landen /culturen. Misschien omdat het voor ons meteen een levensveranderende gebeurtenis is. Ik weet 't niet. Misschien omdat in andere landen je meer mensen hebt om op terug te vallen als je zwanger wordt. Omdat daar niet van een 'verbintenis voor 't leven' wordt uitgegaan. Mij heeft 't in elk geval geleerd wat losser naar dingen te kijken. Tuurlijk is het handig als je relatie nog 40 jaar zal duren en goed zal blijven, als je alles helemaal geregeld hebt, zo'n inkomen hebt dat je voor jezelf en je kind kan zorgen, opvang hebt, een aparte kinderkamer, verzekering, een leuke kindvriendelijke buurt, etc. Maar als ik dan meiden 'zomaar' zwanger zie worden voor mijn ogen, denk ik, hoewel ik hun keus niet gauw zou maken, weleens bij mezelf 'wat ben ik toch een neuroot'. Wij willen álles geregeld hebben. 'Eerst verkering dan samenwonen dan een huis kopen dan carriere maken dan sparen voor de bruiloft dan sparen voor een kind'. Als ik dan het gemak zie waarmee sommige Caribische meiden / vrouwen en trouwens ook mannen kinderen krijgen, meer 't idee van 'als het komt dan komt het en 't is van harte welkom, en de rest regelen we nog wel' vraag ik me weleens af of wij niet té veel willen vastleggen. Die kinderen worden ook allemaal groot namelijk .
woensdag 14 februari 2007 om 23:25
Ik ben me ervan bewust dat voor het merendeel het emotionele/hormonale redenen zijn, vooral voor vrouwen denk ik, toch schoten me nog wat andere redenen om kinderen te nemen te binnen:
religieuze-, machts-, of ethnische motieven:
- religieuze redenen: zoals in de Palestijnse gebieden: het willen van een numerieke meerderheid t.o.v. de "vijand" , in dit geval Israel; het krijgen van kinderen als wapen min of meer;
(Kan zelfs in Nederland voorkomen bij zeer extreme christenen, en je ziet het ook veel in de moslimwereld: "onze religie kent nu meer aanhangers dan de religie van de tegenstander, dus onze religie is superieur en/of moet beloond worden met meer macht);
- een machtsmotief: als "wij" met meer zijn t.o.v een andere ethnische groep vormen "wij" een meerderheid en kunnen anderen gaan domineren. (Zal in NL wel niet erg van toepassing zijn: misschien in Europa op sommige plekken van de Balkan speelt dit nog wel een rol?)
Dit machtsmotief kan in Nederland misschien ook voorkomen bij sommige groepen aan de onderkant van de samenleving: met veel kinderen (vooral zoons) sta je sterker, buitenstaanders krijgen met een hele "clan" te maken;
- in sommige beroepen zijn kinderen cruciaal voor de bedrijfsopvolging
(ook koningshuis natuurlijk: Maxima heeft eigenlijk maar 1 taak.... minimaal 4 kids produceren want 2 is ook zo burgerlijk, en bovendien moeten er "reserve" exemplaren zijn als mocht er een ernstig ongeluk gebeuren;))
(Misschien dat vroeger in sommige plattelands regio's van Nederland bij boerenbedrijven er simpelweg kinderen moesten komen: om mee te helpen en het bedrijf voort te kunnen zetten, maar daar kunnen zwaar christelijke redenen ook hebben gespeeld).
Weer een motief bedacht (sorry, het houdt niet op;)), 1 die ouders nooit zullen toegeven: je ziet het wel eens bij fanatieke vaders die hun kinderen wel de topsport successen willen laten bereiken die zij zelf vroeger, om wat voor reden dan ook, nooit hebben gehad: bij tennis of voetbal of golf bijvoorbeeld.
De ouders zijn dan maatschappelijk relatief weinig succesvol, maar d.m.v. het nemen van kinderen proberen ze "revanche" te nemen?
religieuze-, machts-, of ethnische motieven:
- religieuze redenen: zoals in de Palestijnse gebieden: het willen van een numerieke meerderheid t.o.v. de "vijand" , in dit geval Israel; het krijgen van kinderen als wapen min of meer;
(Kan zelfs in Nederland voorkomen bij zeer extreme christenen, en je ziet het ook veel in de moslimwereld: "onze religie kent nu meer aanhangers dan de religie van de tegenstander, dus onze religie is superieur en/of moet beloond worden met meer macht);
- een machtsmotief: als "wij" met meer zijn t.o.v een andere ethnische groep vormen "wij" een meerderheid en kunnen anderen gaan domineren. (Zal in NL wel niet erg van toepassing zijn: misschien in Europa op sommige plekken van de Balkan speelt dit nog wel een rol?)
Dit machtsmotief kan in Nederland misschien ook voorkomen bij sommige groepen aan de onderkant van de samenleving: met veel kinderen (vooral zoons) sta je sterker, buitenstaanders krijgen met een hele "clan" te maken;
- in sommige beroepen zijn kinderen cruciaal voor de bedrijfsopvolging
(ook koningshuis natuurlijk: Maxima heeft eigenlijk maar 1 taak.... minimaal 4 kids produceren want 2 is ook zo burgerlijk, en bovendien moeten er "reserve" exemplaren zijn als mocht er een ernstig ongeluk gebeuren;))
(Misschien dat vroeger in sommige plattelands regio's van Nederland bij boerenbedrijven er simpelweg kinderen moesten komen: om mee te helpen en het bedrijf voort te kunnen zetten, maar daar kunnen zwaar christelijke redenen ook hebben gespeeld).
Weer een motief bedacht (sorry, het houdt niet op;)), 1 die ouders nooit zullen toegeven: je ziet het wel eens bij fanatieke vaders die hun kinderen wel de topsport successen willen laten bereiken die zij zelf vroeger, om wat voor reden dan ook, nooit hebben gehad: bij tennis of voetbal of golf bijvoorbeeld.
De ouders zijn dan maatschappelijk relatief weinig succesvol, maar d.m.v. het nemen van kinderen proberen ze "revanche" te nemen?
donderdag 15 februari 2007 om 01:44
quote:
Quattro, volgens mij ontloop jij je oerplicht;)
De plicht om mijn zaadcellen in zoveel mogelijk vruchtbare gebieden te laten rondzwemmen?;) Dus daarom loop ik op deze planeet! Aha!
Je zegt dat het voor vróuwen een oerdrift is, en niet echt voor mannen. Hoe noem je die eh opgaande reactie bij de gedachte aan seks (dus voortplanting) dan? Weloverwogen rationele opgang?
Nee, gewoon hoge bloeddruk, veroorzaakt door vrouwen, dat weer wel. En een stukje beleefdheid naar de dames toe;) *grijns*
Echte mannen kunnen sex, gevoel en voortplanting scheiden! Tjakkaa;)
Quattro, volgens mij ontloop jij je oerplicht;)
De plicht om mijn zaadcellen in zoveel mogelijk vruchtbare gebieden te laten rondzwemmen?;) Dus daarom loop ik op deze planeet! Aha!
Je zegt dat het voor vróuwen een oerdrift is, en niet echt voor mannen. Hoe noem je die eh opgaande reactie bij de gedachte aan seks (dus voortplanting) dan? Weloverwogen rationele opgang?
Nee, gewoon hoge bloeddruk, veroorzaakt door vrouwen, dat weer wel. En een stukje beleefdheid naar de dames toe;) *grijns*
Echte mannen kunnen sex, gevoel en voortplanting scheiden! Tjakkaa;)
donderdag 15 februari 2007 om 10:44
Ik wil geen kinderen, dus kan de vraag van TO niet beantwoorden.
Vroeger, rond mijn 20-ste, was ik er redelijk zeker van dat ik ooit kinderen zou willen. Maar een hele hoop narigheid en "zorgen voor" in de privésfeer verder, heb ik nu het idee dat het mijn beurt is om te leven en het leuk te hebben. Dit in plaats van mezelf "in dienst te stellen" van een kind. Ik heb er gewoon geen zin in.
Egoïstisch? Niet meer of minder dan iemand die een kind wil vanuit het eigen gevoel.
Ik denk dat er genoeg kinderen worden geboren om de soort in stand te houden. Daar hoef ik het niet voor te doen. En gelukkig stelt anticonceptie ons tegenwoordig in staat om wel de lusten, maar niet de lasten te hebben.
Vroeger, rond mijn 20-ste, was ik er redelijk zeker van dat ik ooit kinderen zou willen. Maar een hele hoop narigheid en "zorgen voor" in de privésfeer verder, heb ik nu het idee dat het mijn beurt is om te leven en het leuk te hebben. Dit in plaats van mezelf "in dienst te stellen" van een kind. Ik heb er gewoon geen zin in.
Egoïstisch? Niet meer of minder dan iemand die een kind wil vanuit het eigen gevoel.
Ik denk dat er genoeg kinderen worden geboren om de soort in stand te houden. Daar hoef ik het niet voor te doen. En gelukkig stelt anticonceptie ons tegenwoordig in staat om wel de lusten, maar niet de lasten te hebben.
donderdag 15 februari 2007 om 11:00
quote:
quote: Margaretha2 reageerde
Het valt mij op dat mensen die zwaar verstandelijk gehandicapt zijn soms (?) ook een verstoorde hormoonbalans hebben. Ze worden misschien wel ongesteld / kunnen ejaculeren, maar het valt mij bv. op dat veel / sommige vrouwen bv. gezichtshaar hebben of dat soort dingen. Ik heb weleens zelf verzonnen dat dat misschien ook een trucje is van de natuur, om dit soort mensen zich niet voort te laten planten (dus door bv. 'lelijk' te maken). Ik vraag me af of dat ook echt zo is.
Ik weet niet of het zo werkt als jij nu suggereert, dat lijkt me een tikje vergezocht. Maar er is beslist een verband tussen gezondheid en (seksuele) aantrekkelijkheid.
Gezichten en lichamen worden aantrekkelijker gevonden naarmate ze symmetrischer zijn, en symmetrie is in principe een teken van gezondheid. Idem dito voor een gave huid, stralende tanden, prettige lichaamsgeur etc. Ook taille-heup-ratio telt mee: ongeacht of de mode mollig of mager voorschrijft ben je in alle culturen aantrekkelijker als je heupen breder zijn dan je taille. Er is een verhoudingsgetal voor maar dat weet ik even niet uit mijn hoofd. En die taille-heup-ratio schijnt dan weer geassocieerd te zijn met vruchtbaarheid en/of makkelijk baren.
'Slechte' genen gaan vanzelf uit de pool, meestal omdat iemand minder vruchtbaar is. Iemand hoeft niet 'lelijker' gemaakt te worden door de natuur zodat er niet mee gepaard wordt (ik blijf even in dierlijke termen schrijven). Als een bepaalde variant van een gen 'minder' is, gaat hij er vanzelf wel uit omdat er minder/minder sterke jongen geboren worden.
Bijvoorbeeld: er zijn zat onvruchtbare vrouwen die heel mooi zijn (voldoen aan de dingen die wijzen op gezondheid), maar zij kunnen dus toch geen kinderen krijgen. En andersom is dat natuurlijk ook.
Maar om op jouw voorbeeld terug te komen: ik denk dat mensen die zo gehandicapt zijn niet per se lelijk zijn gemaakt door de natuur (als ik dat zo kan zeggen, de natuur 'denkt' er niet bij na), maar dat dat gewoon bij hun afwijking hoort. Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen ,maar ik bedoel dat het niet per se te maken heeft met het feit dat ze minder vruchtbaar zijn.
quote: Margaretha2 reageerde
Het valt mij op dat mensen die zwaar verstandelijk gehandicapt zijn soms (?) ook een verstoorde hormoonbalans hebben. Ze worden misschien wel ongesteld / kunnen ejaculeren, maar het valt mij bv. op dat veel / sommige vrouwen bv. gezichtshaar hebben of dat soort dingen. Ik heb weleens zelf verzonnen dat dat misschien ook een trucje is van de natuur, om dit soort mensen zich niet voort te laten planten (dus door bv. 'lelijk' te maken). Ik vraag me af of dat ook echt zo is.
Ik weet niet of het zo werkt als jij nu suggereert, dat lijkt me een tikje vergezocht. Maar er is beslist een verband tussen gezondheid en (seksuele) aantrekkelijkheid.
Gezichten en lichamen worden aantrekkelijker gevonden naarmate ze symmetrischer zijn, en symmetrie is in principe een teken van gezondheid. Idem dito voor een gave huid, stralende tanden, prettige lichaamsgeur etc. Ook taille-heup-ratio telt mee: ongeacht of de mode mollig of mager voorschrijft ben je in alle culturen aantrekkelijker als je heupen breder zijn dan je taille. Er is een verhoudingsgetal voor maar dat weet ik even niet uit mijn hoofd. En die taille-heup-ratio schijnt dan weer geassocieerd te zijn met vruchtbaarheid en/of makkelijk baren.
'Slechte' genen gaan vanzelf uit de pool, meestal omdat iemand minder vruchtbaar is. Iemand hoeft niet 'lelijker' gemaakt te worden door de natuur zodat er niet mee gepaard wordt (ik blijf even in dierlijke termen schrijven). Als een bepaalde variant van een gen 'minder' is, gaat hij er vanzelf wel uit omdat er minder/minder sterke jongen geboren worden.
Bijvoorbeeld: er zijn zat onvruchtbare vrouwen die heel mooi zijn (voldoen aan de dingen die wijzen op gezondheid), maar zij kunnen dus toch geen kinderen krijgen. En andersom is dat natuurlijk ook.
Maar om op jouw voorbeeld terug te komen: ik denk dat mensen die zo gehandicapt zijn niet per se lelijk zijn gemaakt door de natuur (als ik dat zo kan zeggen, de natuur 'denkt' er niet bij na), maar dat dat gewoon bij hun afwijking hoort. Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen ,maar ik bedoel dat het niet per se te maken heeft met het feit dat ze minder vruchtbaar zijn.
donderdag 15 februari 2007 om 11:31
Hoi,
Zal ik eerlijk wezen?Ik weet niet waarom.
Heel lang heb ik gedacht dat ik het waarschijnlijk niet wilde.Het leek me niets.Meestal zagen we om ons heen van die schreeuwende moeders en booskijkende vaders die weinig oog meer voor elkaar hadden.
Dat was niet wat ons erg aantrok.
Ik heb ook wel eens gevraagd aan vrienden wat er nou zo leuk aan was,want het leek me niet echt geweldig.
"je krijgt er zoveel voor terug" was dan het clichématige antwoord.
Inmiddels ben ik moeder van een zoontje van 5,5 maand en het is helemaal niet waar dat je er zoveel voor terug krijgt,je bent simpelweg met heel weinig tevreden.Zodra je 's morgens dat kamertje binnenkomt en hij begint breeduit naar je te lachen,dan voel je je gelukkig.
Hoe het uiteindelijk komt dat we nu toch een trotse papa en mama zijn??
Ik ben per ongeluk(ja dat kan ook) zwanger geraakt.Deze zwangerschap eindigde in een miskraam waar ik heel erg veel verdriet van heb gehad,maar 1 ding heeft het me wel gebracht we wisten het ineens heel erg zeker:we wilden dolgraag een kindje.Dat gevoel laat zich niet uitleggen.
Op dit moment zeg ik wel dat het er waarschijnlijk bij eentje blijft.Misschien egoïstisch,maar wij zijn er ook nog.We hebben het financieel niet zo breed dat we vinden dat we ons 2 kinderen kunnen permiteren.We willen graag nog leuke dingen doen en ook dat onze zoon wellicht zou kunnen studeren.(als hij de brains heeft?)of andere leuke dingen.
Nu ga ik weer even van mijn moederschap geniet en even een flesje klaarmaken.Da's echt wel een lekker moment hoor,zo'n warm lijfje tegen je aan.
Zal ik eerlijk wezen?Ik weet niet waarom.
Heel lang heb ik gedacht dat ik het waarschijnlijk niet wilde.Het leek me niets.Meestal zagen we om ons heen van die schreeuwende moeders en booskijkende vaders die weinig oog meer voor elkaar hadden.
Dat was niet wat ons erg aantrok.
Ik heb ook wel eens gevraagd aan vrienden wat er nou zo leuk aan was,want het leek me niet echt geweldig.
"je krijgt er zoveel voor terug" was dan het clichématige antwoord.
Inmiddels ben ik moeder van een zoontje van 5,5 maand en het is helemaal niet waar dat je er zoveel voor terug krijgt,je bent simpelweg met heel weinig tevreden.Zodra je 's morgens dat kamertje binnenkomt en hij begint breeduit naar je te lachen,dan voel je je gelukkig.
Hoe het uiteindelijk komt dat we nu toch een trotse papa en mama zijn??
Ik ben per ongeluk(ja dat kan ook) zwanger geraakt.Deze zwangerschap eindigde in een miskraam waar ik heel erg veel verdriet van heb gehad,maar 1 ding heeft het me wel gebracht we wisten het ineens heel erg zeker:we wilden dolgraag een kindje.Dat gevoel laat zich niet uitleggen.
Op dit moment zeg ik wel dat het er waarschijnlijk bij eentje blijft.Misschien egoïstisch,maar wij zijn er ook nog.We hebben het financieel niet zo breed dat we vinden dat we ons 2 kinderen kunnen permiteren.We willen graag nog leuke dingen doen en ook dat onze zoon wellicht zou kunnen studeren.(als hij de brains heeft?)of andere leuke dingen.
Nu ga ik weer even van mijn moederschap geniet en even een flesje klaarmaken.Da's echt wel een lekker moment hoor,zo'n warm lijfje tegen je aan.
donderdag 15 februari 2007 om 21:54
Omdat ik het gevoel heb als moeder te zijn geboren maar dan zonder kinderen.
Omdat ze zooo grappig en lief kunnen zijn.
Omdat ze je een spiegel voor houden.
Omdat je dingen beter kunt relativeren en loslaten.
Er zijn zoveel dingen maar de meeste kom je pas achter als je ze hebt!
En het is het mooiste en mijn grootste bezit.
Omdat ze zooo grappig en lief kunnen zijn.
Omdat ze je een spiegel voor houden.
Omdat je dingen beter kunt relativeren en loslaten.
Er zijn zoveel dingen maar de meeste kom je pas achter als je ze hebt!
En het is het mooiste en mijn grootste bezit.
donderdag 15 februari 2007 om 21:55
Omdat ik het gevoel heb als moeder te zijn geboren maar dan zonder kinderen.
Omdat ze zooo grappig en lief kunnen zijn.
Omdat ze je een spiegel voor houden.
Omdat je dingen beter kunt relativeren en loslaten.
Er zijn zoveel dingen maar de meeste kom je pas achter als je ze hebt!
En het is het mooiste en mijn grootste bezit.
Omdat ze zooo grappig en lief kunnen zijn.
Omdat ze je een spiegel voor houden.
Omdat je dingen beter kunt relativeren en loslaten.
Er zijn zoveel dingen maar de meeste kom je pas achter als je ze hebt!
En het is het mooiste en mijn grootste bezit.
vrijdag 16 februari 2007 om 16:22
Natuurlijk heeft kinderen "nemen" met gevoel te maken. Ik spreek liever van graag willen. Je neemt een hond. Je mag blij zijn als je een kind kan krijgen en dat het gezond is. Toch zou het beter zijn als mensen dat eens niet alleen op gevoel deden. Een kind willen krijgen doet zoveel met je leven. En inderdaad het is voor de rest van je leven (niet zoals met het kopen van een huis). Mensen zien alleen de grote roze wolk. Maar die is er niet altijd, en bij sommige helemaal niet. Je hormonen, een huilkindje, je relatie verandert, geen zin in sex, moeite hebben met je vrijheden opgeven, etc..
Mensen die een kind willen om hun relatie op te peppen. De grootste fout van je leven. Als je relatie niet 100% is, zal die het daarna waarschijnlijk helemaal niet worden. Ik ken genoeg mensen die na een paar jaar alweer uit elkaar gingen. Ze "namen" zelf een 2de kindje (zo leuk een broertje of zusje)!!! Vervolgens gaan ze na 4 jaar en 2 kids verder uit elkaar.
Ik denk dat je relatie1000% moet zijn wil je aan kinderen beginnen en je moet er 100% samen achter staan.
Je hebt relaties waar 1 van de 2 het niet wil. De ander gaat net zolang door met zeuren. Ik vraag me af of dat een basis is. Ik heb het altijd graag gewild, maar mijn man niet. Hij heeft al 2 kids (zijn na 12 jaar ook zeker van mij!). Ik heb mij erbij neer gelegd. Ik wil alleen een kind dat door beide ouders gewenst wordt. Het is geen cadeautje wat je de ander geeft.
Mensen die een kind willen om hun relatie op te peppen. De grootste fout van je leven. Als je relatie niet 100% is, zal die het daarna waarschijnlijk helemaal niet worden. Ik ken genoeg mensen die na een paar jaar alweer uit elkaar gingen. Ze "namen" zelf een 2de kindje (zo leuk een broertje of zusje)!!! Vervolgens gaan ze na 4 jaar en 2 kids verder uit elkaar.
Ik denk dat je relatie1000% moet zijn wil je aan kinderen beginnen en je moet er 100% samen achter staan.
Je hebt relaties waar 1 van de 2 het niet wil. De ander gaat net zolang door met zeuren. Ik vraag me af of dat een basis is. Ik heb het altijd graag gewild, maar mijn man niet. Hij heeft al 2 kids (zijn na 12 jaar ook zeker van mij!). Ik heb mij erbij neer gelegd. Ik wil alleen een kind dat door beide ouders gewenst wordt. Het is geen cadeautje wat je de ander geeft.
vrijdag 16 februari 2007 om 17:29
quote:
quote: Zuss reageerde
Waarom wil je in vredesnaam antwoord op die vraag?
Ik was benieuwd waarom mensen kinderen nemen: je doet dat niet voor die kinderen (want die zijn er nog niet) maar voor jezelf. Een beslissing die vrijwel alles in je leven beinvloedt lijkt me, dus ik vroeg me af of men zoiets goed overweegt (alle voors-en tegens etc) of dat het veelal een enigszins impulsieve of emotionele "beslissing" is. Ik heb geen enkele behoefte aan kinderen, maar veel anderen wel, en ik ben nieuwsgierig hoe mannen en vooral vrouwen tot die beslissing komen. C'est tout.
hier wil ik even op inhakken (ik heb deze topic gisteren gelezen en sindsdien blijft het door mjin hoofd spoken! Maar ik had gisteren niet gereageerd want ik kan mij alleen bij de kamp "omdat ze zo leuk zijn" /"Omdat ik altijd het gevoel had" toevoegen..)
Ik had gisteren bij iedere vraag je in je beginstuk stelde mijzelf de vraag gesteld of dat een reden was voor mij, maar geen een was van toepassing op mij. Het bleef gewoon bij "ik wou kinderen, punt uit".
Maar om even specifiek hierop in te gaan, ik krijg de indruk dat jij een actie op basis van gevoel slecht vind, dat jij vind dat alles sterk rationeel bekeken en beslist moet worden, waarom?
quote: Zuss reageerde
Waarom wil je in vredesnaam antwoord op die vraag?
Ik was benieuwd waarom mensen kinderen nemen: je doet dat niet voor die kinderen (want die zijn er nog niet) maar voor jezelf. Een beslissing die vrijwel alles in je leven beinvloedt lijkt me, dus ik vroeg me af of men zoiets goed overweegt (alle voors-en tegens etc) of dat het veelal een enigszins impulsieve of emotionele "beslissing" is. Ik heb geen enkele behoefte aan kinderen, maar veel anderen wel, en ik ben nieuwsgierig hoe mannen en vooral vrouwen tot die beslissing komen. C'est tout.
hier wil ik even op inhakken (ik heb deze topic gisteren gelezen en sindsdien blijft het door mjin hoofd spoken! Maar ik had gisteren niet gereageerd want ik kan mij alleen bij de kamp "omdat ze zo leuk zijn" /"Omdat ik altijd het gevoel had" toevoegen..)
Ik had gisteren bij iedere vraag je in je beginstuk stelde mijzelf de vraag gesteld of dat een reden was voor mij, maar geen een was van toepassing op mij. Het bleef gewoon bij "ik wou kinderen, punt uit".
Maar om even specifiek hierop in te gaan, ik krijg de indruk dat jij een actie op basis van gevoel slecht vind, dat jij vind dat alles sterk rationeel bekeken en beslist moet worden, waarom?
vrijdag 16 februari 2007 om 21:29
quote:
quote: quattro35 reageerde
quote: Zuss reageerde
Waarom wil je in vredesnaam antwoord op die vraag?
Ik was benieuwd waarom mensen kinderen nemen: je doet dat niet voor die kinderen (want die zijn er nog niet) maar voor jezelf. Een beslissing die vrijwel alles in je leven beinvloedt lijkt me, dus ik vroeg me af of men zoiets goed overweegt (alle voors-en tegens etc) of dat het veelal een enigszins impulsieve of emotionele "beslissing" is. Ik heb geen enkele behoefte aan kinderen, maar veel anderen wel, en ik ben nieuwsgierig hoe mannen en vooral vrouwen tot die beslissing komen. C'est tout.
hier wil ik even op inhakken (ik heb deze topic gisteren gelezen en sindsdien blijft het door mjin hoofd spoken! Maar ik had gisteren niet gereageerd want ik kan mij alleen bij de kamp "omdat ze zo leuk zijn" /"Omdat ik altijd het gevoel had" toevoegen..)
Ik had gisteren bij iedere vraag je in je beginstuk stelde mijzelf de vraag gesteld of dat een reden was voor mij, maar geen een was van toepassing op mij. Het bleef gewoon bij "ik wou kinderen, punt uit".
Maar om even specifiek hierop in te gaan, ik krijg de indruk dat jij een actie op basis van gevoel slecht vind, dat jij vind dat alles sterk rationeel bekeken en beslist moet worden, waarom?
Ik ben vrij rationeel ingesteld, maar ik ben niet representatief voor de gemiddelde Nederlander, en vind ook niet dat anderen zo moeten zijn omdat ik toevallig relatief rationeel ingesteld ben. Als ik iets koop, of ergens van droom vraag ik me vaak af: "waarom wil ik dit kopen of hebben?" Ben ik op zoek naar status, heb ik het echt nodig of wil ik het misschien voor mijn imago of vermeend prestige? Ik begrijp wel dat niet iedereen zijn of haar wensen op deze manier "ontleedt", maar het helpt mij om het maken van fouten te voorkomen.
Vaak heb ik het gevoel dat mensen niet het achterste van de tong laten zien, en er bij hun beslissing om iets te kopen (klassieke auto bijvoorbeeld) of iets te bouwen (superstrakke designvilla ofzo) of het nemen van 2 kinderen veel meer factoren van invloed zijn dan ze zelf beweren.
Omdat dit forum anoniem is dacht ik dat mensen hier misschien wel dingen durfden te zeggen die ze irl nooit hardop zullen vertellen. Ik veroordeel mensen die een emotionele beslissing nemen niet, en niemand is 100% rationeel of 100% emotioneel, alleen heb ik het vermoeden dat er bij veel mensen bewust of onbewust op de achtergrond veel meer dingen spelen.
Dit soort dingen liggen nu eenmaal zeer gevoelig: welke moeder durft te zeggen dat ze misschien een beetje een hekel heeft aan haar kinderen? Of spijt dat ze ze heeft gebaard? Ouders horen altijd te zeggen dat ze trots en blij met hun nageslacht zijn, ook al denken ze daar misschien stiekem anders over.
Een emotionele beslissing hoeft niet negatief te zijn: veel dingen zijn een soort gok en moet je op je intuitie afgaan en gevoelsmatig een beslissing nemen.
quote: quattro35 reageerde
quote: Zuss reageerde
Waarom wil je in vredesnaam antwoord op die vraag?
Ik was benieuwd waarom mensen kinderen nemen: je doet dat niet voor die kinderen (want die zijn er nog niet) maar voor jezelf. Een beslissing die vrijwel alles in je leven beinvloedt lijkt me, dus ik vroeg me af of men zoiets goed overweegt (alle voors-en tegens etc) of dat het veelal een enigszins impulsieve of emotionele "beslissing" is. Ik heb geen enkele behoefte aan kinderen, maar veel anderen wel, en ik ben nieuwsgierig hoe mannen en vooral vrouwen tot die beslissing komen. C'est tout.
hier wil ik even op inhakken (ik heb deze topic gisteren gelezen en sindsdien blijft het door mjin hoofd spoken! Maar ik had gisteren niet gereageerd want ik kan mij alleen bij de kamp "omdat ze zo leuk zijn" /"Omdat ik altijd het gevoel had" toevoegen..)
Ik had gisteren bij iedere vraag je in je beginstuk stelde mijzelf de vraag gesteld of dat een reden was voor mij, maar geen een was van toepassing op mij. Het bleef gewoon bij "ik wou kinderen, punt uit".
Maar om even specifiek hierop in te gaan, ik krijg de indruk dat jij een actie op basis van gevoel slecht vind, dat jij vind dat alles sterk rationeel bekeken en beslist moet worden, waarom?
Ik ben vrij rationeel ingesteld, maar ik ben niet representatief voor de gemiddelde Nederlander, en vind ook niet dat anderen zo moeten zijn omdat ik toevallig relatief rationeel ingesteld ben. Als ik iets koop, of ergens van droom vraag ik me vaak af: "waarom wil ik dit kopen of hebben?" Ben ik op zoek naar status, heb ik het echt nodig of wil ik het misschien voor mijn imago of vermeend prestige? Ik begrijp wel dat niet iedereen zijn of haar wensen op deze manier "ontleedt", maar het helpt mij om het maken van fouten te voorkomen.
Vaak heb ik het gevoel dat mensen niet het achterste van de tong laten zien, en er bij hun beslissing om iets te kopen (klassieke auto bijvoorbeeld) of iets te bouwen (superstrakke designvilla ofzo) of het nemen van 2 kinderen veel meer factoren van invloed zijn dan ze zelf beweren.
Omdat dit forum anoniem is dacht ik dat mensen hier misschien wel dingen durfden te zeggen die ze irl nooit hardop zullen vertellen. Ik veroordeel mensen die een emotionele beslissing nemen niet, en niemand is 100% rationeel of 100% emotioneel, alleen heb ik het vermoeden dat er bij veel mensen bewust of onbewust op de achtergrond veel meer dingen spelen.
Dit soort dingen liggen nu eenmaal zeer gevoelig: welke moeder durft te zeggen dat ze misschien een beetje een hekel heeft aan haar kinderen? Of spijt dat ze ze heeft gebaard? Ouders horen altijd te zeggen dat ze trots en blij met hun nageslacht zijn, ook al denken ze daar misschien stiekem anders over.
Een emotionele beslissing hoeft niet negatief te zijn: veel dingen zijn een soort gok en moet je op je intuitie afgaan en gevoelsmatig een beslissing nemen.
vrijdag 16 februari 2007 om 22:28
Ik denk dat het één van de grootste taboe's is,spijt hebben dat je kinderen hebt gekregen.
Maar die mensen zijn er wel natuurlijk,een beslissing kan altijd fout uitpakken,of je die nu op gevoel hebt genomen of niet.
Het lastige eraan is dat je er niet voor uit kunt/durft komen,het is immers onomkeerbaar en de schade die je aanricht als je er wel voor uit zou komen is enorm.
Ik ken 1 stel waarvan ik weet dat als ze het over konden doen niet weer aan een kind zouden beginnen,die hadden er echt spijt van.
Maar die mensen zijn er wel natuurlijk,een beslissing kan altijd fout uitpakken,of je die nu op gevoel hebt genomen of niet.
Het lastige eraan is dat je er niet voor uit kunt/durft komen,het is immers onomkeerbaar en de schade die je aanricht als je er wel voor uit zou komen is enorm.
Ik ken 1 stel waarvan ik weet dat als ze het over konden doen niet weer aan een kind zouden beginnen,die hadden er echt spijt van.
vrijdag 16 februari 2007 om 22:32
De meesten zouden het nooit toegeven natuurlijk maar er zijn zoveel ouders die ronduit slecht zijn voor hun kinderen door hun links te laten liggen of geestelijk en/of lichamelijk mishandelen.
Er zijn dus denk ik genoeg ouders die er spijt van hebben,niet hardop voor uitkomen maar intussen op hun kinderen afreageren.
Er zijn dus denk ik genoeg ouders die er spijt van hebben,niet hardop voor uitkomen maar intussen op hun kinderen afreageren.
