Doen
alle pijlers
wat doen jullie als je boos bent?
zondag 27 september 2020 21:28
Als jullie echt heel erg boos zijn, op iets of iemand. Wat doen jullie dan? Als ik bijvoorbeeld alleen ben, dan ben ik zo iemand die eerst iets zachts als een kussen, een paar keer tegen de grond aan gooit. En daarna een boze huiler, ik vindt dat zo naar ![😂]()
, dan ben je boos, en moet je spontaan janken.
Ik ben benieuwd hoe andere mensen omgaan met 'boosheid'
, dan ben je boos, en moet je spontaan janken. Ik ben benieuwd hoe andere mensen omgaan met 'boosheid'
maandag 5 oktober 2020 17:26
Ik mocht niet boos zijn vroeger. Huilen mocht ik wel. En ik huil bij onrechtvaardigheid. Dat raakt me heel erg. Sowieso ben ik iemand die snel huilt. Vond ik vroeger heel erg, maar nu weet ik dat het bij me hoort. Er tegen vechten maakt het alleen maar erger. Ik laat het er nu zijn en benoem dat ook.
~What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?~
maandag 5 oktober 2020 17:30
Die zijn net klaar, maar niet omdat ik boos was. Ik ben gewoon klaar met vandaag. Dan is het een hele fijne uitlaatklep!PietjeBello schreef: ↑05-10-2020 17:15Oooooh ik wil jou dan als partner! Brownies graag. Ik zal je goed boos maken.
maandag 5 oktober 2020 17:47
Dit is in mijn leven misschien 4-5 keer gebeurd en ik ben al in de 40. En ik heb het dan over voorvallen met mensen die willens en wetens echt iets heel fouts hebben gedaan. Dan denk ik echt: ja, dat had je van tevoren moeten bedenken. Huilen in zo’n situatie, waarin je willens en wetens (!) iets hebt gedaan wat niet zou moeten, is dan echt een zwaktebod en een afleidingspoging van het eigen gedrag.
Ik heb het niet over huis-tuin-en-keukenruzietjes met mijn man. Daar wil ik zelf ook nog weleens huilen omdat we elkaar dan verkeerd begrijpen.
maandag 5 oktober 2020 19:42
Ik kan niet voor anderen spreken, maar bij mij komt het voort uit gevoel van frustratie en onmacht. Mensen die niet naar je luisteren of je verkeerd begrijpen of ik ben boos op mezelf omdat ik blijkbaar iets niet duidelijk kan maken aan een ander. En soms gewoon puur na een situatie waarin ik mijn woede heb moeten inhouden.
Als ik vroeger boos was, dan werd dat door mijn ouders afgedaan als niet belangrijk. Schelden, tieren, keihard muziek aanzetten of met deuren slaan dat heb ik snel afgeleerd. Huilen in je kussen was een stuk veiliger. En daarna je boosheid en verdriet wegeten met een zak chips of een paar repen chocola.
dinsdag 6 oktober 2020 08:28
Poppy_del_Rio schreef: ↑05-10-2020 17:47Dit is in mijn leven misschien 4-5 keer gebeurd en ik ben al in de 40. En ik heb het dan over voorvallen met mensen die willens en wetens echt iets heel fouts hebben gedaan. Dan denk ik echt: ja, dat had je van tevoren moeten bedenken. Huilen in zo’n situatie, waarin je willens en wetens (!) iets hebt gedaan wat niet zou moeten, is dan echt een zwaktebod en een afleidingspoging van het eigen gedrag.
Ik heb het niet over huis-tuin-en-keukenruzietjes met mijn man. Daar wil ik zelf ook nog weleens huilen omdat we elkaar dan verkeerd begrijpen.
oh dan begreep ik je verkeerd
dinsdag 6 oktober 2020 08:42
Misschien ligt het ook het soort boosheid?
Als mijn boosheid een soort van laaiend is, dan huil ik niet. Want dan wil ik alleen maar iets door de kamer gooien of zo.
Als ik boos ben, maar eigenlijk verdrietig/gekwetst/teleurgesteld ben, dan zal ik eerder gaan huilen. En vaak is het iets dat al langer loopt.
Als ik denk aan in welke situatie mannen in mijn omgeving boos worden, dan gebeurd er iets (eikel bij het autorijden) én dan worden ze gelijk boos. Dus actie is gelijk reactie. Terwijl bij vrouwen het vaker gaat om dingen die langlopend zijn (gedoe over het huishouden/schoonouders/kinderen). Misschien dat vrouwen vaker huilen omdat ze vaker boos zijn door een situatie waarin ze verdrietig/gekwetst/teleurgesteld zijn, waar ze al een tijd mee bezig zijn om te veranderen of te negeren. Een soort van onmacht.
Bij mij werkt het dus ook, iets dat nu gelijk gebeurd, krijgt een droge boze reactie. Iets dat al een tijdje speelt, krijgt vaker een natte boze reactie.
Huilen is sowieso geen zwaktebod in mijn optiek, maar gewoon een ander soort boosheid.
Het liefst ga ik schelden/schreeuwen, maar omdat ik nu volwassen ben, probeer ik dat niet te doen en ga dan maar weg uit de situatie. Of ik probeer redelijk te blijven...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
