Entertainment
alle pijlers
Waarom werken vrouwen niet? (NPO3)
dinsdag 8 december 2020 om 18:53
Mooi voorbeeld: kind geeft het zelf aan, hoef je dus niet op voorhand zorgen over te maken. Komt vanzelf boven als je praat met je kind.Andersom schreef: ↑08-12-2020 18:45Of niet echt de dupe maar wel ongemakkelijk. Mijn vier/vijf/zesjarige dochter had heel, heel, heel veel haar voor zijn jong meisje, lang ook. Echt lastig om daar iets mee te doen. Haar vader stuurde haar met los haar naar school want daar had hij echt geen handigheid in. Kind kwam gewoon voor zeven al naar mij toe op de dag dat vader haar naar school moest brengen. Zij voelde zich echt niet fijn met los haar, of de 'staart' die vader voor elkaar kreeg. Dat kwam ze echt vragen: 'Kun je nog mijn haar doen voor je gaat werken.'
Dus, 'haar' werd/bleef mijn ding ook op zijn dag.
En gelijkheid in alles is geen must: dan jij de staart en de vader de vaatwasser (oid). Voor complete domeinen gaat dat niet op: iedere ouder zal eten moeten kunnen maken bijvoorbeeld
dinsdag 8 december 2020 om 19:00
Ceder schreef: ↑08-12-2020 18:53Mooi voorbeeld: kind geeft het zelf aan, hoef je dus niet op voorhand zorgen over te maken. Komt vanzelf boven als je praat met je kind.
En gelijkheid in alles is geen must: dan jij de staart en de vader de vaatwasser (oid). Voor complete domeinen gaat dat niet op: iedere ouder zal eten moeten kunnen maken bijvoorbeeld
Inderdaad, en verder probeerden wij ook de kinderen zelf verantwoordelijk te maken voor hun eigen dingen. Dus niet zeggen: 'neem je gymspullen mee', maar 'het is dinsdag wat moet er mee?' Daardoor dachten ze elke dag zelf na over wat er mee moest en gingen ze dat uiteindelijk zelf regelen.
dinsdag 8 december 2020 om 19:39
Dat heeft bij ons wel even geduurd en ik werd daar zó boos over, dat het zo simpel gesteld werd. Het was bij ons helemaal niet zo nl: dat ik een of andere loserige partner heb die te beroerd is voor wat dan ook en al helemaal niet dat ik zelf niet los kan laten en tóch was de eerste 3 a 4 jaar van het leven van ons kind zo scheef als wat verdeeld.Ceder schreef: ↑08-12-2020 11:30Ik denk dat we het met elkaar eens zijn.
Of de Derde Dienst bestaat of niet is meer een definitie kwestie: als dingen gedaan moeten worden moeten ze altijd georganiseerd worden en als leiding van een gezin ga je daar altijd over.
Ik denk dat het inderdaad wel handig is voor het onderscheid tussen wat je wel en niet kunt uitbesteden: functioneel zeker zinnig.
Maar als mensen klagen over een ongelijke verdeling omdat zij altijd die Derde Shift hebben dan blijft het volgens mij zo dat je ofwel een partner hebt gekozen die dat niet doet (al dan niet afgesproken met elkaar) ofwel dat je zelf niet los kunt laten. Anders was ook die derde shift ook gewoon verdeeld, net zoals bij Perlala en Captain Hindsight.
En ik vond het zó ontzettend oneerlijk dat ik degene was die zo hard heeft moeten vechten om die verdeling een beetje normaal te krijgen.
Ik word er nu misschien nog steeds een beetje boos om.
dinsdag 8 december 2020 om 19:43
Het is te doorbreken, maar dat heeft me echt wel bloed, zweet en tranen gekost op een moment dat ik dat eigenlijk niet zo goed aankon. Juist omdat ik tégen de hele logische dingen en verdelingen in moest gaan.Perlala_Gadeon schreef: ↑08-12-2020 12:46Ik denk ook dat het er snel inslijt. Maar het is te doorbreken, dat blijkt onder andere uit de verhalen van Andersom.
Wij hebben het altijd al zo gedaan. Waarom het bij ons zo makkelijk ging weet ik eigenlijk niet. Uiteraard hebben we dingen vooraf doorgesproken, maar dat doen er meer en dan loopt het toch vaak spaak als de eerste baby er eenmaal is. Hier leek het gewoon steeds heel logisch om de zaken zo in te richten dat we allebei normaal konden blijven werken.
dinsdag 8 december 2020 om 19:45
Vast. Maar ook bij ons was de verdeling zo scheef als maar kon en ik heb me nooit met de outfits van mijn dochter beziggehouden. Ik trek dit soort voorbeelden die constant weer terugkomen echt heel slecht en dat komt vast door onze situatie, maar ik blijf het bestrijden.lilalinda schreef: ↑08-12-2020 13:49dat is zeker waar, de kern ligt bij jezelf.
en voor veel vrouwen, ook bij "loslaten". Dus als het zijn ochtend is, om beeb naar KDV te brengen, niet 's avonds al de kleertjes klaar te leggen.
Gewoon de avond vrij zijn, het loslaten en dan gaat beeb maar in een raar pakje naar de opvang. Geeft niks.
dinsdag 8 december 2020 om 20:11
Interessant, maar klinkt ook alsof het heel moeilijk was. Ik begrijp het alleen niet helemaal: je schrijft dat het niet aan de inzet van je man lag of aan dat jij niet los kon laten; waar zat het hem dan wel in?Mevrouw75 schreef: ↑08-12-2020 19:39Dat heeft bij ons wel even geduurd en ik werd daar zó boos over, dat het zo simpel gesteld werd. Het was bij ons helemaal niet zo nl: dat ik een of andere loserige partner heb die te beroerd is voor wat dan ook en al helemaal niet dat ik zelf niet los kan laten en tóch was de eerste 3 a 4 jaar van het leven van ons kind zo scheef als wat verdeeld.
En ik vond het zó ontzettend oneerlijk dat ik degene was die zo hard heeft moeten vechten om die verdeling een beetje normaal te krijgen.
Ik word er nu misschien nog steeds een beetje boos om.
Ik hoop dat het je niet bozer maakt, maar misschien juist omdat het bij jou zo hoog heeft gezeten is het duidelijker dan "ja, nou, kweenie; toen had ik toch zo'n gevoel van tja..." (of zoiets)
anoniem_658ddd2dacf57 wijzigde dit bericht op 08-12-2020 21:55
0.15% gewijzigd
dinsdag 8 december 2020 om 20:22
Onder andere door onze verschillende werktijden die een heel groot gat in de verdeling sloeg, patronen die er tijdens het verlof inzaten bleven bestaan, onze officieel aparte huishoudens, kind dat heel lang alleen maar borstvoeding wilde (eiste, ook het kdv lukte het niet bv) en dus zat ik daar nogal aan vast. Kind dat (misschien door dit soort zaken) heel erg aan mij hing (en ik liet echt echt echt los, ik kon gewoon een week op kamp zonder 1x te bellen bv). Man snapte sommige dingen gewoon echt niet, dat iets heel lastig was voor mij bv en ik niet meer in staat een constructief gesprek te starten. Ouders die helemaal niet zo modern bleken en soms nog eens lekker olie op het vuur gooiden. Dat soort dingen.Ceder schreef: ↑08-12-2020 20:11Interessant, maar klinkt ook alsof het heel moeilijk was. Ik begrijp het alleen niet helemaal: schrijft dat het niet aan de inzet van je man lag of aan dat jij niet los kon laten; waar zat het hem dan wel in?
Ik hoop dat het je niet bozer maakt, maar misschien juist omdat het bij jou zo hoog heeft gezeten is het duidelijker dan "ja, nou, kweenie; toen had ik toch zo'n gevoel van tja..." (of zoiets)
Ik moet ook zeggen dat ik dus heb geweigerd minder te gaan werken, los van een half jaartje ouderschapsverlof dat ik wel had (deels betaald) en man niet en dat ik te koppig was om de bijl neer te leggen. Ik snap het dan ook wel dat vrouwen minder gaan werken om van het gedoe af te zijn.
dinsdag 8 december 2020 om 20:46
Het valt me op dat de bal opnieuw bij de vrouw wordt gelegd. Terwijl het net zo goed aan de vader is om initiatief te nemen, dan dat het aan de moeder is om meer los te laten.
Het is toch van de zotte dat een man pas zijn deel gaat doen en daar zelf aan gaat denken, wanneer de vrouw dit aangeeft, delegeert en loslaat.
Daar moet ik op mijn werk niet mee aankomen, dat ik eerst eens een paar jaar ga afwachten.
Het is toch van de zotte dat een man pas zijn deel gaat doen en daar zelf aan gaat denken, wanneer de vrouw dit aangeeft, delegeert en loslaat.
Daar moet ik op mijn werk niet mee aankomen, dat ik eerst eens een paar jaar ga afwachten.
dinsdag 8 december 2020 om 20:52
Mevrouw75 schreef: ↑08-12-2020 20:22Onder andere door onze verschillende werktijden die een heel groot gat in de verdeling sloeg, patronen die er tijdens het verlof inzaten bleven bestaan, onze officieel aparte huishoudens, kind dat heel lang alleen maar borstvoeding wilde (eiste, ook het kdv lukte het niet bv) en dus zat ik daar nogal aan vast. Kind dat (misschien door dit soort zaken) heel erg aan mij hing (en ik liet echt echt echt los, ik kon gewoon een week op kamp zonder 1x te bellen bv). Man snapte sommige dingen gewoon echt niet, dat iets heel lastig was voor mij bv en ik niet meer in staat een constructief gesprek te starten. Ouders die helemaal niet zo modern bleken en soms nog eens lekker olie op het vuur gooiden. Dat soort dingen.
Ik moet ook zeggen dat ik dus heb geweigerd minder te gaan werken, los van een half jaartje ouderschapsverlof dat ik wel had (deels betaald) en man niet en dat ik te koppig was om de bijl neer te leggen. Ik snap het dan ook wel dat vrouwen minder gaan werken om van het gedoe af te zijn.
Dit!
Ik vergeet nooit dat ik mijn baan kwijt was, man zijn baan op de tocht stond en hij een aanbod kreeg voor een baan van veertig uur, een opleiding en om de week een weekenddienst bovenop de veertig uur. 500 euro opslag en betaalde overuren.
Dit aanbod kwam op verjaardag van een van de kinderen. Ouders en schoonouders stonden bekant te juichen, eens toen ik opmerkte dat ik niet zag, hoe er nog ruimte voor mij zou zijn om te werken, werden ze nog eens soort van boos. Waarom moest ik ook zonodig werken? Ik moest man die kans gunnen, ging over onze toekomst, ik moest niet zo moeilijk doen.
Het werden zware jaren, waarin in nooit echt mocht mopperen over de situatie bij (schoon)ouders want jeetje ik hoefde immers toch niet te werken?
dinsdag 8 december 2020 om 21:05
HawaZon schreef: ↑08-12-2020 20:46Het valt me op dat de bal opnieuw bij de vrouw wordt gelegd. Terwijl het net zo goed aan de vader is om initiatief te nemen, dan dat het aan de moeder is om meer los te laten.
Het is toch van de zotte dat een man pas zijn deel gaat doen en daar zelf aan gaat denken, wanneer de vrouw dit aangeeft, delegeert en loslaat.
Daar moet ik op mijn werk niet mee aankomen, dat ik eerst eens een paar jaar ga afwachten.
Weet je, dertig jaar geleden toen onze oudste bijna naar school ging en ik zwanger werd van nummer drie had die derde shift nog helemaal geen naam. Het managen van mijn gezin, zat in mijn hoofd, een hoofd dat bijna uit elkaar knalde. Maar nog wist ik niet waar ik last van had.
Als ik klaagde (bij mijn moeder) over dat ík overal aan moest denken zei mijn moeder dat dat het lot was van de moeder. Moeders waren immers de managers van de gezinnen. Zo was zij opgevoed, zo werd ik opgevoed, zo was mijn man opgevoed en zo dreigden mijn kinderen te worden opgevoed.
Dat was uiteindelijk het moment dat, hoewel het nog geen naam had, en stukje derde shift naar man verhuisde. Tot dan toe was alleen het domein tandarts en administratie van hem.
dinsdag 8 december 2020 om 21:07
Ja, dat doe ik ook, althans ik doe dus weinigCeder schreef: ↑08-12-2020 18:21Vooral zelf laten regelen. Ik heb kinderen succesvol zien opgroeien met vaak verschillende kleuren sokken (gna gna: ze hadden ook een paar andersom verschillend!) en jarenlang dagelijks dezelfde favoriete trui: werkte prima, scheelt je als ouder werk. Praktisch en rustig in je hoofd.
kinderen kleden zich sinds drie ongeveer zelf aan en kiezen zeker hun kleding zelf.
dinsdag 8 december 2020 om 21:53
Dat is inderdaad zwaar als je hele referentiekader je de andere kant op wijst.
Ik kende iemand die jarenlang te horen kreeg "maar waarom ga je nou een opleiding doen: straks moet je toch thuis zitten als je kinderen hebt". En dat van de integrale familie.
dinsdag 8 december 2020 om 22:56
Inmiddels ben ik heel hard aan mijn carrière aan het werken en krijg daar ook alle ruimte voor. Man zit prima waar hij zit, kan zijn tijd redelijk zelf indelen en dus wat meer om mijn rooster heen plannen. Ouders hebben sindsdien ook heel veel bijgeleerd over samen werken en zorgen, over het nieuwe werken (thuis en niet van 9 tot 5) Ze begrijpen ook steeds een beetje beter wat ik nodig heb daarin en waarom het goed is voor ons gezin in het bijzonder en alle andere gezinnen in het algemeen.
Destijds was het ook wel heel lastig want als man die baan niet had genomen hadden we mogelijk dit huis niet kunnen houden. Het werkveld waar ik uit kwam was niet eenvoudig om in terug te keren en ongeveer hetzelfde gaan verdienen dus heel lastig. Dankzij die 500 euro en het geld voor overwerk konden we het precies redden. Twee adresjes waar ik schoonmaakte en een kindje in gastouderopvang bij ons thuis zorgden ervoor dat we ook nog wat leuks konden doen.
dinsdag 8 december 2020 om 23:33
Er loopt een reality-programma "Echte Gooische moeders" bij rtl en Videoland. Allemaal (5 dan) jonge moeders. Dit is zo enorm rolbevestigend dat het bijna lachwekkend is. En dat is dan de generatie dertigers van nu. Bijna ouderwetser dan mijn generatie (50/60) is.
Best wel jammer, waarom niet zo'n zelfde soort serie, maar dan evenwichtiger. Ook in programma's als "Vier handen op een buik" kom je oude toestanden tegen.
We zijn er nog lang niet.
Best wel jammer, waarom niet zo'n zelfde soort serie, maar dan evenwichtiger. Ook in programma's als "Vier handen op een buik" kom je oude toestanden tegen.
We zijn er nog lang niet.
woensdag 9 december 2020 om 07:52
Ik heb reden om aan je te twijfelen hoor
Het is duidelijk dat het je wel gelukt is maar dat het voor jou of jullie wel heel zwaar is geweest.Mevrouw75 schreef: ↑08-12-2020 20:22Ik moet ook zeggen dat ik dus heb geweigerd minder te gaan werken, los van een half jaartje ouderschapsverlof dat ik wel had (deels betaald) en man niet en dat ik te koppig was om de bijl neer te leggen. Ik snap het dan ook wel dat vrouwen minder gaan werken om van het gedoe af te zijn.
Terugkomend op de tv-serie. Als je achteraf jouw specifieke ervaring bekijkt en die vooral ook in perspectief zet met andere, meer algemene ervaringen: wat zou jouw ene, belangrijkste, advies zijn aan stellen die overwegen aan kinderen te beginnen en beiden financieel zelfstandig willen blijven?
woensdag 9 december 2020 om 08:03
dat komt, omdat hier vnl vrouwen schijven. Dan kun je wel allemaal roepen, wat mannen niet goed doen. Maar:
1. dat weten we al
2. die lezen niet meer
dan kun je beter de nadruk leggen, op hoe je (als vrouw) kunt veranderen, of anders aan kunt pakken.
woensdag 9 december 2020 om 08:04
dat is natuurlijk ook wel een kern van het probleem: zolang vrouwen minder verdienen dan mannen (zelfs voor hetzelfde werk), zijn principes leuk, maar er hangt een prijskaart aan.Andersom schreef: ↑08-12-2020 22:56
Destijds was het ook wel heel lastig want als man die baan niet had genomen hadden we mogelijk dit huis niet kunnen houden. Het werkveld waar ik uit kwam was niet eenvoudig om in terug te keren en ongeveer hetzelfde gaan verdienen dus heel lastig. Dankzij die 500 euro en het geld voor overwerk konden we het precies redden. Twee adresjes waar ik schoonmaakte en een kindje in gastouderopvang bij ons thuis zorgden ervoor dat we ook nog wat leuks konden doen.
woensdag 9 december 2020 om 08:29
Ik ken een aantal stellen waarbij de vrouw het meeste verdient per uur, maar ook dan gaat de vrouw parttime werken na kinderen en de man blijft fulltime werken.
Toen ik eens vroeg waarom ze het niet andersom deden, omdat dat financieel gunstiger zou zijn, kreeg ik het verhaal dat zij in die 3 dagen hetzelfde verdiende als hij in 5 dagen, dus dit vonden zij een mooie verdeling.
Mensen redeneren naar hun beslissing toe, ipv dat ze door die redenering logischerwijs uitkomen bij hun beslissing.
woensdag 9 december 2020 om 10:23
Dat bedoel ik.
Ik mocht dan wel een opleiding doen maar dat was vooral voor tot je kinderen kreeg. Dus was het wel de bedoeling dat je iets koos wat toch al niet te veeleisend was: ‘zuster’ of kleuterjuf of iets anders vrouwelijks waar je áls je al bleef werken dat in maximaal 2 dagen kon blijven doen en dan uiteraard pas als alle kinderen naar school gingen. Want van 0-4 ben je thuis. En ik ben half in de 30.
Dus dan raak je zwanger en dan heb je al een boel hobbels genomen (op kamers gaan, eigen naam gehouden toen ik ging trouwen, enz en geloof me dat gaf gedoe in mijn familie) en dan doe je echt echt echt je best om het 50/50 te verdelen maar het is er zó ingestampt dat de kinderen en het huishouden jouw verantwoordelijkheid zijn dat je daar niet zomaar onderuit komt met z’n tweeen.
Ookal heb je een man die er hetzelfde over denkt. De invloeden van buitenaf en opvoeding zijn dan toch best sterk
Terwijl ik dus voor mijn achtergrond echt al veel meer voor elkaar had gebokst dan ik ooit had gedacht: ik werkte 4 dagen, verdiende voldoende geld om mezelf te onderhouden, had mijn eigen naam nog en mijn man werkte ook niet full time en de zorg is best 50/50 verdeeld.
Dus dan kun je roepen dat het een probleem is met loslaten of verkeerde partnerkeuze dat die 3e shift na een aantal jaren volledig op mijn bord lag of je kunt zien dat ik al vele malen meer bereikt had dan andere vrouwen uit mijn omgeving.
woensdag 9 december 2020 om 10:37
Ik herken het Thordis. Bij mij was het zo 'erg' gesteld dat mijn ouders het al hartstikke mooi vonden dat ik de Mavo ging doen in plaats van de huishoudschool (met een Havo/VWO 
score). Heb nooit geleerd om mijn best te doen en dat maakte dat ik me vaak erg dom voelde... Je start eigenlijk al met een achterstand als je ouders je niet stimuleren.
Kan het mijn ouders ook niet echt kwalijk nemen. Mijn moeder ging, ongeacht haar leerresultaten, naar de huishoudschool, werd ontslagen op de dag dat ze trouwde. Dat was in die tijd (1967), in onze streek, heel erg normaal.
score). Heb nooit geleerd om mijn best te doen en dat maakte dat ik me vaak erg dom voelde... Je start eigenlijk al met een achterstand als je ouders je niet stimuleren. Kan het mijn ouders ook niet echt kwalijk nemen. Mijn moeder ging, ongeacht haar leerresultaten, naar de huishoudschool, werd ontslagen op de dag dat ze trouwde. Dat was in die tijd (1967), in onze streek, heel erg normaal.
maleficent wijzigde dit bericht op 09-12-2020 10:54
0.69% gewijzigd
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 9 december 2020 om 10:41
Echt?Thordïs schreef: ↑09-12-2020 10:23Dat bedoel ik.
Ik mocht dan wel een opleiding doen maar dat was vooral voor tot je kinderen kreeg. Dus was het wel de bedoeling dat je iets koos wat toch al niet te veeleisend was: ‘zuster’ of kleuterjuf of iets anders vrouwelijks waar je áls je al bleef werken dat in maximaal 2 dagen kon blijven doen en dan uiteraard pas als alle kinderen naar school gingen. Want van 0-4 ben je thuis. En ik ben half in de 30.
Wij zijn even oud, maar mijn ouders zijn heel anders. Ik kom uit een middenklassegezin (mijn grootouders waren wel arbeidersklasse zeg maar, hoewel mijn oma's nooit gewerkt hebben) en ik ben na vwo naar de universiteit gegaan. Vonden mijn ouders heel logisch. En ik daarom ook.
Bizar dat er zo'n verschil in zit met hoe jij dat hebt ervaren.
Mijn moeder is overigens wel gaan werken toen ik 12 was en ook gaan studeren, maar of dat toen nog zo'n verschil maakte qua denkbeelden?
woensdag 9 december 2020 om 10:42
Dat is zeker zo. En nu ben jij een mooi voorbeeld voor je kinderen volgens mij? Duurt gewoon ff een generatie langer
woensdag 9 december 2020 om 10:50
Mijn ouders hadden - zoals de meeste ouders van hun tijd - de traditionele rolverdeling. En een slecht huwelijk, dat hadden ze ook. Dus toen ze uit elkaar gingen halverwege mijn puberteit, kreeg ik het beste voorbeeld ooit gepresenteerd. Een voorbeeld van wat ik vooral niet wilde.
Mijn moeder belandde in de bijstand en daarna in een klotebaan, waarmee ze maar net boven bijstandsniveau uitkwam. Ze had immers geen enkele opleiding en geen noemenswaardige werkervaring. 'Doe het beter dan ik heb gedaan.', was haar advies. dat advies heb ik ter harte. Inmiddels ben ik 45 en kan ik me nog altijd niks voorstellen bij een leven waarin ik niet voor mijn eigen inkomen zou zorgen. Ook als ik wel kinderen had gewild, zou ik nooit mijn financiële lot in handen van een man leggen.
Mijn moeder belandde in de bijstand en daarna in een klotebaan, waarmee ze maar net boven bijstandsniveau uitkwam. Ze had immers geen enkele opleiding en geen noemenswaardige werkervaring. 'Doe het beter dan ik heb gedaan.', was haar advies. dat advies heb ik ter harte. Inmiddels ben ik 45 en kan ik me nog altijd niks voorstellen bij een leven waarin ik niet voor mijn eigen inkomen zou zorgen. Ook als ik wel kinderen had gewild, zou ik nooit mijn financiële lot in handen van een man leggen.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
woensdag 9 december 2020 om 11:06
Ik was de eerste die hbo ging doen in mijn familie. De vrouwen tot dan toe (tante die een jaar of 15/16 ouder zijn dan ik) deden een secretaresseopleiding of wat nu verzorgende heet. Tot ze trouwden, dan stopten ze tot de kinderen groot genoeg waren om een paar uurtjes te werken.captain_hindsight schreef: ↑09-12-2020 10:41Echt?
Wij zijn even oud, maar mijn ouders zijn heel anders. Ik kom uit een middenklassegezin (mijn grootouders waren wel arbeidersklasse zeg maar, hoewel mijn oma's nooit gewerkt hebben) en ik ben na vwo naar de universiteit gegaan. Vonden mijn ouders heel logisch. En ik daarom ook.
Bizar dat er zo'n verschil in zit met hoe jij dat hebt ervaren.
Mijn moeder is overigens wel gaan werken toen ik 12 was en ook gaan studeren, maar of dat toen nog zo'n verschil maakte qua denkbeelden?
Ik was de eerste die ongetrouwd uit huis ging. Mijn ouders deden het al anders dan hun ouders, mijn vader heeft een prima baan op vrij hoog niveau en opa was buschauffeur daarvoor was iedereen boer.
Toen ik 13 was ging mijn moeder ook werken. Een paar dagen in een winkel. In mijn klas zaten geen kinderen met werkende moeders, afgezien van de paar zelfstandig ondernemers met een bakkerij ofzo. Die stonden dan wel achter de balie in hun eigen zaak.
Dus dan groei je op met vrij duidelijke kaders en verwachtingen wat jouw rol als vrouw inhoudt. Leren klussen was uitgesloten ookal wilde ik het graag, daar had je een man voor. En dat was gewoon weer de zoveelste gekkigheid van mij. Maar normaal was het zeker niet.
Nu pas zijn mijn ouders positief over hoe ik het doe. En wat mijn man doet. Daarvoor was het altijd een beetje ‘oh ja zij weer met d’r rare ideeen’
woensdag 9 december 2020 om 11:10
Ik neem het ze ook absoluut niet kwalijk. Mijn moeder moest met 14 van de huishoudschool af om te gaan werken en het loon ging naar opa en oma. Vader mocht wel mts gaan doen maar was ook vanaf z’n 16e aan het werk. Dat ze mij ondanks dat ze het raar vonden mn gang lieten gaan was al heel wat.Maleficent schreef: ↑09-12-2020 10:37Ik herken het Thordis. Bij mij was het zo 'erg' gesteld dat mijn ouders het al hartstikke mooi vonden dat ik de Mavo ging doen in plaats van de huishoudschool (met een Havo/VWO
Kan het mijn ouders ook niet echt kwalijk nemen. Mijn moeder ging, ongeacht haar leerresultaten, naar de huishoudschool, werd ontslagen op de dag dat ze trouwde. Dat was in die tijd (1967), in onze streek, heel erg normaal.
Maar dat universiteit een optie was, daar kwam ik echt pas na mn 16e/17e achter. Dat het bestond wist ik maar dat ik er iets te zoeken had was echt nooit tot me doorgedrongen. Dat was voor kinderen van dokters, advocaten en rijke mensen. Even kort door de bocht, maar iig niet osm
