Eten
alle pijlers
Als volwassene ( vrijwel) niets lusten
zondag 23 januari 2011 om 13:51
Volgende week komen er vrienden bij ons eten en een van die jongens heeft een nieuwe vriendin. Ik heb haar 1 keer gezien tot nu toe en het leek me een leuke, gezellige en volwassen vrouw. Maar nu kreeg ik net een mailtje dat ze het heel leuk vind om te komen eten, maar dat ze veel dingen niet lust, met als bijlage 2 a4tjes met wat ze NIET eet!!!
Het zal me heus wel lukken om een menuutje in elkaar te krijgen, maar ik vroeg me af of dit vaker voorkomt. Ik ken veel mensen die 1 of 2 dingen niet lusten, en heel veel peuters met zo'n waslijst. Maar zijn er meer volwassenen die bijna niet lusten? En hoe doe je dat dan met etentjes/werk/feestjes etc?
Ik ben gewoon nieuwsgierig hiernaar...
Het zal me heus wel lukken om een menuutje in elkaar te krijgen, maar ik vroeg me af of dit vaker voorkomt. Ik ken veel mensen die 1 of 2 dingen niet lusten, en heel veel peuters met zo'n waslijst. Maar zijn er meer volwassenen die bijna niet lusten? En hoe doe je dat dan met etentjes/werk/feestjes etc?
Ik ben gewoon nieuwsgierig hiernaar...
zondag 23 januari 2011 om 14:13
Quote
snowy2, 74 seconden geleden
Heel veel groentes, pasta, veel soorten vlees ( volgens mij is alleen gehakt en kipfilet wel ok), vis en zeevruchten, veel soorten kaas, veel soorten fruit,noten,alle soorten brood behalve wit en lichtbruin....
Maak daar maar eens een menu omheen....
Ze had het bij mij compleet kunnen schudden!
snowy2, 74 seconden geleden
Heel veel groentes, pasta, veel soorten vlees ( volgens mij is alleen gehakt en kipfilet wel ok), vis en zeevruchten, veel soorten kaas, veel soorten fruit,noten,alle soorten brood behalve wit en lichtbruin....
Maak daar maar eens een menu omheen....
Ze had het bij mij compleet kunnen schudden!
zondag 23 januari 2011 om 14:13
Er is hierover een programma geweest op tv. Tijdje terug al weer. Een aantal Engelsen met dit soort eetproblemen (niks lusten) een tijdje in een boerderij, therapeuten erbij en eraan gaan werken.
Er zitten behoorlijk wat verhalen achter deze mensen. Het ligt niet zo simpel als 'aanstellerij'. Het zijn nou ook weer niet allemaal verhalen van kindermishandeling, maar er was meestal wel een oorzaak aan te wijzen. Psychologen gingen daaraan werken, en ondertussen moesten die mensen actief van alles gaan proberen te eten.
En dat was behoorlijk zwaar voor ze! Vergelijk het maar met dat jij daar komt te zitten, je komt erachter wat er in je jeugd gebeurd is waardoor je nu zo'n moeilijke eter bent (heftig), en als dank krijg je een bord gebakken apenhersenen met gekookte boomschors voor je neus (zo ervaar je wat er op je bord ligt). En dan staan ze allemaal te vertellen hoe die glimmende kronkels en bruine smurrie op je bord heel normaal eten is, en gezond, en dat je toch echt een hapje moet proberen.
Ik had heel veel respect voor deze mensen. Het kostte ze echt enorm veel moeite. Er was een hele lieve gozer bij die alleen nog maar friet at. Friet die hij zelf gebakken had, niet van de McDonalds of cafetaria voor de verandering, alleen eigen gebakken friet.
Maar hij wilde daarvan af. Hij wilde veranderen en heeft zo hard gewerkt! Aan het eind was hij in staat bord met normaal eten weg te werken en het lekker te vinden ook!
Veroordeel deze mensen niet te snel. Je weet niet wat er is gebeurd waardoor ze zo geworden zijn. Een paar voorbeelden:
- Babies die vanaf het begin sondevoeding hebben gehad, willen daarna vaak geen mondvoeding meer. Vroeger was daar misschien minder belangstelling voor dan nu (waardoor er nu volwassenen rondlopen die hierdoor slecht eten), nu zijn daarvoor therapieen ontwikkeld. Om peuters te leren eten.
- Je bent als kind afhankelijk van wat je ouders je voorzetten. Er zijn steeds meer ouders die hun kind voorzetten wat ze zelf het makkelijkste vinden = gemaksvoer = fastfood. Dat dat niet gezond is, dat een kind daarmee te weinig smaken leert waarderen, maakt ouders vaak niet uit. Ze hebben geen zin zelf het goede voorbeeld te geven met groente, dus eet iedereen maar een kroket. Wanneer je in zo'n gezin bent geboren en opgegroeid, kun je daar niets aan doen. En zodra je op jezelf gaat wonen, waarom zou je dan opeens eten gaan klaarmaken wat je nooit hebt gegeten? Wat je niet kent? Waarvan je niet weet hoe je het klaar moet maken? Of je het wel lust?
- Wanneer er spanningen zijn in een gezin (pa en ma maken ruzie) heeft dat effect op hun kinderen. Sommige kinderen gaan dan slecht eten. Dat is geen bewuste keuze! Ergens in hun onderbewustzijn ontstaat iets dat hiervoor zorgt. Wanneer een kind slecht gaat eten, richten pa en ma zich hierop, en houden de ruzies tussen hun twee op. Wanneer het onderbewuste van een heel jong kind deze associatie legt, blijft het kind slecht eten, om zo papa en mama bij elkaar te houden. Het gebeurt. Het werkt.
Oordeel niet te snel. Je weet niet wat erachter zit.
Er zitten behoorlijk wat verhalen achter deze mensen. Het ligt niet zo simpel als 'aanstellerij'. Het zijn nou ook weer niet allemaal verhalen van kindermishandeling, maar er was meestal wel een oorzaak aan te wijzen. Psychologen gingen daaraan werken, en ondertussen moesten die mensen actief van alles gaan proberen te eten.
En dat was behoorlijk zwaar voor ze! Vergelijk het maar met dat jij daar komt te zitten, je komt erachter wat er in je jeugd gebeurd is waardoor je nu zo'n moeilijke eter bent (heftig), en als dank krijg je een bord gebakken apenhersenen met gekookte boomschors voor je neus (zo ervaar je wat er op je bord ligt). En dan staan ze allemaal te vertellen hoe die glimmende kronkels en bruine smurrie op je bord heel normaal eten is, en gezond, en dat je toch echt een hapje moet proberen.
Ik had heel veel respect voor deze mensen. Het kostte ze echt enorm veel moeite. Er was een hele lieve gozer bij die alleen nog maar friet at. Friet die hij zelf gebakken had, niet van de McDonalds of cafetaria voor de verandering, alleen eigen gebakken friet.
Maar hij wilde daarvan af. Hij wilde veranderen en heeft zo hard gewerkt! Aan het eind was hij in staat bord met normaal eten weg te werken en het lekker te vinden ook!
Veroordeel deze mensen niet te snel. Je weet niet wat er is gebeurd waardoor ze zo geworden zijn. Een paar voorbeelden:
- Babies die vanaf het begin sondevoeding hebben gehad, willen daarna vaak geen mondvoeding meer. Vroeger was daar misschien minder belangstelling voor dan nu (waardoor er nu volwassenen rondlopen die hierdoor slecht eten), nu zijn daarvoor therapieen ontwikkeld. Om peuters te leren eten.
- Je bent als kind afhankelijk van wat je ouders je voorzetten. Er zijn steeds meer ouders die hun kind voorzetten wat ze zelf het makkelijkste vinden = gemaksvoer = fastfood. Dat dat niet gezond is, dat een kind daarmee te weinig smaken leert waarderen, maakt ouders vaak niet uit. Ze hebben geen zin zelf het goede voorbeeld te geven met groente, dus eet iedereen maar een kroket. Wanneer je in zo'n gezin bent geboren en opgegroeid, kun je daar niets aan doen. En zodra je op jezelf gaat wonen, waarom zou je dan opeens eten gaan klaarmaken wat je nooit hebt gegeten? Wat je niet kent? Waarvan je niet weet hoe je het klaar moet maken? Of je het wel lust?
- Wanneer er spanningen zijn in een gezin (pa en ma maken ruzie) heeft dat effect op hun kinderen. Sommige kinderen gaan dan slecht eten. Dat is geen bewuste keuze! Ergens in hun onderbewustzijn ontstaat iets dat hiervoor zorgt. Wanneer een kind slecht gaat eten, richten pa en ma zich hierop, en houden de ruzies tussen hun twee op. Wanneer het onderbewuste van een heel jong kind deze associatie legt, blijft het kind slecht eten, om zo papa en mama bij elkaar te houden. Het gebeurt. Het werkt.
Oordeel niet te snel. Je weet niet wat erachter zit.
Als je niks aardigs te zeggen hebt, kun je ook je mond houden.
zondag 23 januari 2011 om 14:14
quote:Zoomix schreef op 23 januari 2011 @ 14:08:
Ja, ik vind dat een gebrekkige opvoeding.. Als je amper iets lust en dan ook nog een lijstje gaat sturen met wat je niet eet.
Jij schrijft dat je dingen wel eet, maar niet lekker vindt. Dat vind ik een andere situatie dan wat TO schetst, jij niet?
Dat van die lijst vind ik wel vreemd. Dat deed ik nooit en zou ik ook nooit doen. Ik zei altijd simpelweg dat een broodje voor mij voldoende was.
Ik lust overigens nog niet alles, eet het ook niet.
Maar hoe kan iets een gebrekkige opvoeding zijn, als 4 van de 5 kinderen wel alles eten en de 5e er van gaat spugen?Dan ligt het probleem niet bij de opvoeding, maar bij het kind.
Ja, ik vind dat een gebrekkige opvoeding.. Als je amper iets lust en dan ook nog een lijstje gaat sturen met wat je niet eet.
Jij schrijft dat je dingen wel eet, maar niet lekker vindt. Dat vind ik een andere situatie dan wat TO schetst, jij niet?
Dat van die lijst vind ik wel vreemd. Dat deed ik nooit en zou ik ook nooit doen. Ik zei altijd simpelweg dat een broodje voor mij voldoende was.
Ik lust overigens nog niet alles, eet het ook niet.
Maar hoe kan iets een gebrekkige opvoeding zijn, als 4 van de 5 kinderen wel alles eten en de 5e er van gaat spugen?Dan ligt het probleem niet bij de opvoeding, maar bij het kind.
zondag 23 januari 2011 om 14:15
Beatrijs over een aanverwant probleem:
Beste Beatrijs,
Met een bevriend stel hebben wij de traditie om een paar keer per jaar samen te borrelen. De ene keer bij hen thuis, de keer daarop bij ons. Dit zijn altijd gezellige bijeenkomsten met lekkere wijn en een tafel vol hapjes. Toch heb ik steeds minder zin in deze bijeenkomsten. De man van het bevriende stel volgt sinds een jaar of wat een speciaal dieet. Niet omdat hij ziek is, maar als onderdeel van zijn persoonlijke ontwikkeling. Vegetariër was hij altijd al en dat was voor ons geen probleem. Kleine moeite om lekkere vegetarische hapjes te verzorgen. Wat mij nu tegenstaat is dat de restricties steeds zwaarder worden. Wij zijn nu weer aan de beurt en kregen vorige week een mailtje met dieetwensen: geen vlees, geen vis, geen suiker, niets waarin gist is verwerkt, enzovoort. Ook werden enkele recepten toegevoegd van gerechten die zij graag zouden eten en een lijstje met winkels waar ik de speciale producten kan krijgen. Dit stuit mij zo tegen de borst dat ik nu al tegen de afspraak opzie.
Om een boodschap gestuurd
Beste Om een boodschap,
Heel vervelend inderdaad. Van tevoren een ingewikkeld eisenpakket sturen voor het voedsel is niet de manier om een gastvrouw/heer te vriend te houden. Alsof een samenzijn daar om draait! Stuur een verontschuldigend mailtje terug, waarin u zegt dat u uzelf niet vertrouwt om de opdracht correct uit te voeren. Vraag hen om zelf dieethapjes mee te nemen (voor één persoon) en zeg dat u de rest van de gerechten voor uw rekening neemt. Op die manier kan er niets misgaan, want u zou het uzelf niet vergeven als u de verkeerde hapjes zou serveren
Beste Beatrijs,
Met een bevriend stel hebben wij de traditie om een paar keer per jaar samen te borrelen. De ene keer bij hen thuis, de keer daarop bij ons. Dit zijn altijd gezellige bijeenkomsten met lekkere wijn en een tafel vol hapjes. Toch heb ik steeds minder zin in deze bijeenkomsten. De man van het bevriende stel volgt sinds een jaar of wat een speciaal dieet. Niet omdat hij ziek is, maar als onderdeel van zijn persoonlijke ontwikkeling. Vegetariër was hij altijd al en dat was voor ons geen probleem. Kleine moeite om lekkere vegetarische hapjes te verzorgen. Wat mij nu tegenstaat is dat de restricties steeds zwaarder worden. Wij zijn nu weer aan de beurt en kregen vorige week een mailtje met dieetwensen: geen vlees, geen vis, geen suiker, niets waarin gist is verwerkt, enzovoort. Ook werden enkele recepten toegevoegd van gerechten die zij graag zouden eten en een lijstje met winkels waar ik de speciale producten kan krijgen. Dit stuit mij zo tegen de borst dat ik nu al tegen de afspraak opzie.
Om een boodschap gestuurd
Beste Om een boodschap,
Heel vervelend inderdaad. Van tevoren een ingewikkeld eisenpakket sturen voor het voedsel is niet de manier om een gastvrouw/heer te vriend te houden. Alsof een samenzijn daar om draait! Stuur een verontschuldigend mailtje terug, waarin u zegt dat u uzelf niet vertrouwt om de opdracht correct uit te voeren. Vraag hen om zelf dieethapjes mee te nemen (voor één persoon) en zeg dat u de rest van de gerechten voor uw rekening neemt. Op die manier kan er niets misgaan, want u zou het uzelf niet vergeven als u de verkeerde hapjes zou serveren
zondag 23 januari 2011 om 14:15
Ik heb net besloten dat ik voor tapas ga. Gehaktballetjes in tomaten saus moeten kunnen ( zonder oregano, basilicum, koriander en gember, volgens DE lijst...). Ik ben best bereid om wit stokbrood te halen en dan moet ze het daar maar mee doen. Ik ga niet iedereen ( 8 man) peutervoedsel voorzetten. Ik denk trouwens dat ze het in onze vriendengroep nog knap lastig gaat krijgen met deze lijst, we zijn allemaal nogal bourgondieërs en eten vrijwel alles!
zondag 23 januari 2011 om 14:15
quote:Cici25 schreef op 23 januari 2011 @ 14:12:
Ja ik moet tot mijn grote schaamte bekennen dat ik ook zo'n volwassene ben. Ik lust ook bijna niets. Ik heb alleen wel het gevoel dat anderen daar meer moeite mee hebben dan ikzelf. Ik ga bijvoorbeeld bijna nooit bij anderen eten omdat ik vantevoren al weet dat de kans groot is dat ik het niet zal lusten. Anderen proberen me daarentegen vaak over te halen om wel bij ze te komen eten, want zij koken echt heel erg lekker. Mjah... zal best, maar de ingredienten blijven vies.In het verleden vond ik het ook verschrikkelijk om ergens te eten, laat staan uit eten gaan. Maar ik moet zeggen dat het steeds beter gaat. En ik probeer heel veel thuis uit. Als ik het dan niet lekker blijk te vinden, dan hoef ik alleen aan mijzelf verantwoording af te leggen dat ik het niet opeet. Op die manier heb ik heel veel dingen leren eten.
Ja ik moet tot mijn grote schaamte bekennen dat ik ook zo'n volwassene ben. Ik lust ook bijna niets. Ik heb alleen wel het gevoel dat anderen daar meer moeite mee hebben dan ikzelf. Ik ga bijvoorbeeld bijna nooit bij anderen eten omdat ik vantevoren al weet dat de kans groot is dat ik het niet zal lusten. Anderen proberen me daarentegen vaak over te halen om wel bij ze te komen eten, want zij koken echt heel erg lekker. Mjah... zal best, maar de ingredienten blijven vies.In het verleden vond ik het ook verschrikkelijk om ergens te eten, laat staan uit eten gaan. Maar ik moet zeggen dat het steeds beter gaat. En ik probeer heel veel thuis uit. Als ik het dan niet lekker blijk te vinden, dan hoef ik alleen aan mijzelf verantwoording af te leggen dat ik het niet opeet. Op die manier heb ik heel veel dingen leren eten.
Ik wil ook een motto
zondag 23 januari 2011 om 14:16
quote:blond schreef op 23 januari 2011 @ 14:09:
Als het inderdaad 2 A4-tjes zijn zou ik hier waarschijnlijk geen rekening mee houden. Zou je een kipfiletje klaar maken lust ze deze mogelijk niet door de kruiden die je gebruikt. Noem maar wat!
Ik zou haar zelf wat mee laten brengen of wat halen!
Ha, ook een goeie
Wel heel erg onaardig. Al is het sturen van een lijst met dingen die je niet lust ook niet echt heel lief.
Ik denk dat als ik de nietlustert zou zijn, ik de gastvrouw daar niet mee zou opschepen.
Als het inderdaad 2 A4-tjes zijn zou ik hier waarschijnlijk geen rekening mee houden. Zou je een kipfiletje klaar maken lust ze deze mogelijk niet door de kruiden die je gebruikt. Noem maar wat!
Ik zou haar zelf wat mee laten brengen of wat halen!
Ha, ook een goeie
Wel heel erg onaardig. Al is het sturen van een lijst met dingen die je niet lust ook niet echt heel lief. Ik denk dat als ik de nietlustert zou zijn, ik de gastvrouw daar niet mee zou opschepen.
zondag 23 januari 2011 om 14:16
Pfoe, daar zou ik echt niet tegen kunnen. Ik zou daar heel kriebelig van worden. Logisch dat je bepaalde dingen minder lekker vindt of zelfs niet lust, maar zoveel? Van kinderen die niets lusten krijg ik ook de kriebels en ik ben dan ook heel blij dat ik een kind heb dat alles eet wat los en vast zit. Van garnalen tot olijven en van aardappels tot pasta.
Sommigen lusten ook iets niet terwijl ze het nog nooit hebben gegeten. Dan weet je dat toch helemaal niet? Eerst proeven, daarna heb je een keuze of je het lust ja of nee. Alleen oesters, die heb ik ook nooit gegeten maar ik kan oprecht geen zin hebben in dat geglibber
Sommigen lusten ook iets niet terwijl ze het nog nooit hebben gegeten. Dan weet je dat toch helemaal niet? Eerst proeven, daarna heb je een keuze of je het lust ja of nee. Alleen oesters, die heb ik ook nooit gegeten maar ik kan oprecht geen zin hebben in dat geglibber
zondag 23 januari 2011 om 14:17
Ik vind 'vind ik niet zo lekker' ook geen reden om het niet te eten. Er zijn ook wel dingen die ik niet zo lekker vind, zoals spruitjes en witlof. Maar ik eet het wel, een gewone portie. En mijn kinderen moeten ook van alles gewoon een hap proeven. Ze hoeven van mij echt niet onder dwang hun bord leeg te eten (dat werkt toch niet en daar gaan ze écht niet meer van lusten), maar proeven moet altijd. Alleen afgelopen week begon zoonlief echt te kokhalzen bij het proeven van een spruitje, en dat hoeft hij dan ook echt niet te eten. Normaal is hij helemaal niet moeilijk, maar hier ging hij bijna van over zijn nek, en dan ga ik niet zitten drammen.
Ik vind volwassen mensen die aan tafel zitten te pielen met hun eten echt afschuwelijk. Alle stukjes paprika uit een saus pulken en die aan de kant leggen, of ergen omheen eten. Zó kinderachtig.
Ik vind volwassen mensen die aan tafel zitten te pielen met hun eten echt afschuwelijk. Alle stukjes paprika uit een saus pulken en die aan de kant leggen, of ergen omheen eten. Zó kinderachtig.
zondag 23 januari 2011 om 14:18
quote:maria1966 schreef op 23 januari 2011 @ 14:13:
Oordeel niet te snel. Je weet niet wat erachter zit.
Dan nog vind ik het belachelijk om een A4-tje of wat op te sturen naar de gastvrouw met voedings-eisen.
Dan kun je beter melden dat je je eigen eten verzorgd i.v.m. allergie o.i.d. Dat komt toch wat gemakkelijker, minder veeleisend en positiever over dan die lijst.
Oordeel niet te snel. Je weet niet wat erachter zit.
Dan nog vind ik het belachelijk om een A4-tje of wat op te sturen naar de gastvrouw met voedings-eisen.
Dan kun je beter melden dat je je eigen eten verzorgd i.v.m. allergie o.i.d. Dat komt toch wat gemakkelijker, minder veeleisend en positiever over dan die lijst.
zondag 23 januari 2011 om 14:19
quote:Cici25 schreef op 23 januari 2011 @ 14:12:
Ja ik moet tot mijn grote schaamte bekennen dat ik ook zo'n volwassene ben. Ik lust ook bijna niets. Ik heb alleen wel het gevoel dat anderen daar meer moeite mee hebben dan ikzelf. Ik ga bijvoorbeeld bijna nooit bij anderen eten omdat ik vantevoren al weet dat de kans groot is dat ik het niet zal lusten. Anderen proberen me daarentegen vaak over te halen om wel bij ze te komen eten, want zij koken echt heel erg lekker. Mjah... zal best, maar de ingredienten blijven vies.6 jaar geleden had ik hetzelfde moeten zeggen Cici, maar bij mij is het inmiddels een stuk beter geworden. Er is dus nog hoop!
Ja ik moet tot mijn grote schaamte bekennen dat ik ook zo'n volwassene ben. Ik lust ook bijna niets. Ik heb alleen wel het gevoel dat anderen daar meer moeite mee hebben dan ikzelf. Ik ga bijvoorbeeld bijna nooit bij anderen eten omdat ik vantevoren al weet dat de kans groot is dat ik het niet zal lusten. Anderen proberen me daarentegen vaak over te halen om wel bij ze te komen eten, want zij koken echt heel erg lekker. Mjah... zal best, maar de ingredienten blijven vies.6 jaar geleden had ik hetzelfde moeten zeggen Cici, maar bij mij is het inmiddels een stuk beter geworden. Er is dus nog hoop!
zondag 23 januari 2011 om 14:19
Ha! Zo had ik eens een collega, hij lustte geen vis.
Ik zei: stel je voor, je krijgt een heerlijke pastamaaltijd voorgeschoteld, je zit er van te smullen, en dan hoor je dat er vis in zit.
Hij: dan zou ik niet verder eten.
Ik: hoezo niet?
Hij: ik lust geen vis.
Aaaaargh!! Schiet mij dan maar lek! Probéren moet je altijd vind ik. Je kunt ook dingen niet lekker vinden omdat het vroeger thuis niet goed bereid werd, maar het kan dan toch zomaar met de juiste bereidingswijze zalig zijn?
Ik zei: stel je voor, je krijgt een heerlijke pastamaaltijd voorgeschoteld, je zit er van te smullen, en dan hoor je dat er vis in zit.
Hij: dan zou ik niet verder eten.
Ik: hoezo niet?
Hij: ik lust geen vis.
Aaaaargh!! Schiet mij dan maar lek! Probéren moet je altijd vind ik. Je kunt ook dingen niet lekker vinden omdat het vroeger thuis niet goed bereid werd, maar het kan dan toch zomaar met de juiste bereidingswijze zalig zijn?
zondag 23 januari 2011 om 14:19
quote:Ikbenanoniem schreef op 23 januari 2011 @ 14:14:
[...]
Dat je niets of weinig lust, is geen opvoedkundig 'gebrek'. Dat heb ik toch ook nergens gezegd? Ik bedoel: hoe hiermee om te gaan, dat wel. Een hele waslijst sturen vind ik nou niet bepaald het toonbeeld van een nette opvoeding. Nogmaals, ik lustte en lust ook niet alles. Maar ik heb wel geleerd om van alles twee happen te eten, óók als ik het echt niet lekker vond. En in gezelschap of ergens bij mensen op visite gewoon mee te eten. Dan maar ietsje minder eten en iets wat je niet echt lekker vindt, maar wél gewoon eten uit fatsoen.
[...]
Dat je niets of weinig lust, is geen opvoedkundig 'gebrek'. Dat heb ik toch ook nergens gezegd? Ik bedoel: hoe hiermee om te gaan, dat wel. Een hele waslijst sturen vind ik nou niet bepaald het toonbeeld van een nette opvoeding. Nogmaals, ik lustte en lust ook niet alles. Maar ik heb wel geleerd om van alles twee happen te eten, óók als ik het echt niet lekker vond. En in gezelschap of ergens bij mensen op visite gewoon mee te eten. Dan maar ietsje minder eten en iets wat je niet echt lekker vindt, maar wél gewoon eten uit fatsoen.
zondag 23 januari 2011 om 14:19
quote:maria1966 schreef op 23 januari 2011 @ 14:13:
Oordeel niet te snel. Je weet niet wat erachter zit.
Het kan best zijn dat iemand redenen heeft om dingen niet te lusten, maar het is gewoon beleefdheidsgewijs niet OK om relatief vreemden op voorhand een lijst met voorschriften op te sturen.
Zeg dan: ik heb een heel beperkt dieet en ik neem zelf wat mee. Of: ik kom na het eten en breng een toetje mee. Maar je gaat niet de gastvrouw met zo'n ingewikkeld probleem opzadelen.
Als je elkaar lang en goed kent, dan is het wat anders en dan kun je overleggen over hoe je dit oplost.
vergelijk het met smetvrees. Het kan best zijn dat iemand smetvrees heeft en dat daar van alles achter zit. Maar dan ga je niet als je voor het eerst ergens op visite gaat een mailtje sturen met een lijst: wil je vooraf stofzuigen, dweilen, de wc schoonmaken, en alle handdoeken op 90 graden wassen?
Oordeel niet te snel. Je weet niet wat erachter zit.
Het kan best zijn dat iemand redenen heeft om dingen niet te lusten, maar het is gewoon beleefdheidsgewijs niet OK om relatief vreemden op voorhand een lijst met voorschriften op te sturen.
Zeg dan: ik heb een heel beperkt dieet en ik neem zelf wat mee. Of: ik kom na het eten en breng een toetje mee. Maar je gaat niet de gastvrouw met zo'n ingewikkeld probleem opzadelen.
Als je elkaar lang en goed kent, dan is het wat anders en dan kun je overleggen over hoe je dit oplost.
vergelijk het met smetvrees. Het kan best zijn dat iemand smetvrees heeft en dat daar van alles achter zit. Maar dan ga je niet als je voor het eerst ergens op visite gaat een mailtje sturen met een lijst: wil je vooraf stofzuigen, dweilen, de wc schoonmaken, en alle handdoeken op 90 graden wassen?
zondag 23 januari 2011 om 14:20
quote:blijfgewoonbianca schreef op 23 januari 2011 @ 13:54:
Ik heb ook de smaak van een kleuter. Ik proef wel dingen en ik eet ze ook wel op, maar écht lekker vinden doe ik heel veel dingen nou eenmaal niet. Het zou alleen niet in mijn hoofd opkomen om twee A-4'tjes vol te posten met wat ik niet lust. ( serieus? Of om het wat sappiger te maken? ) Dan zou ik - als het gevraagd zou worden - één of twee dingen die ik écht amper door mijn keel krijg noemen.
Zo handig als iemand al opgeschreven heeft wat ik anders helemaal zelf had moeten typen.
Eens met BGB. Ik vind heel veel niet zo lekker en lust een paar dingen echt niet. Alleen die paar dingen zou ik dan doorgeven en niet die hele waslijst, daar is geen doorkomen aan.
Ik heb ook de smaak van een kleuter. Ik proef wel dingen en ik eet ze ook wel op, maar écht lekker vinden doe ik heel veel dingen nou eenmaal niet. Het zou alleen niet in mijn hoofd opkomen om twee A-4'tjes vol te posten met wat ik niet lust. ( serieus? Of om het wat sappiger te maken? ) Dan zou ik - als het gevraagd zou worden - één of twee dingen die ik écht amper door mijn keel krijg noemen.
Zo handig als iemand al opgeschreven heeft wat ik anders helemaal zelf had moeten typen.
Eens met BGB. Ik vind heel veel niet zo lekker en lust een paar dingen echt niet. Alleen die paar dingen zou ik dan doorgeven en niet die hele waslijst, daar is geen doorkomen aan.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 23 januari 2011 om 14:20
Ik ben zelf redelijk selectief in wat ik eet, niet omdat ik er ziek van word, maar omdat het echt niet lekker is (heel soms zelfs niet binnen kan houden). Dit betreft ook redelijk wat "lekkernijen" waar ik al rillingen van krijg als ik het zie en ruik. Groentes en dergelijke probeer ik gewoon een keer uit als ik ze niet ken. Maar om nou een lijst aan iemand te geven met eisen, ik zou hoogstens vragen wat er op het menu staat, misschien een suggestie geven en voor de rest accepteren wat je krijgt.
Ik beschik nog steeds over de benodigde mannelijke onderdelen, ondanks dat het forum er soms anders over denkt 
zondag 23 januari 2011 om 14:21
Het kan best zijn dat ze een "achtergrond"heeft wat eten betreft, maar geef dan aan dat je zelf wel wat meeneemt of regelt. Nu heb ik het gevoek dat ze van haar probleem, mijn probleem maakt. En dat is wat me etgen staat.
En wat ik al eerder zei, met 1 of 2 dingen niet lusten houd ik met alle liefde rekening ( mijn man lust geen kaas, geen probleem), maar dit is voor mijn gevoel te veel om rekening mee te houden
En wat ik al eerder zei, met 1 of 2 dingen niet lusten houd ik met alle liefde rekening ( mijn man lust geen kaas, geen probleem), maar dit is voor mijn gevoel te veel om rekening mee te houden
zondag 23 januari 2011 om 14:22
Och jee ik weet wel iemand hoor mijn eigen man zo'n 35 jaar geleden.
Alles wat hij lustte was hollandse kost maar ook niet alles en dan mocht er aan het vlees wat hij ook niet allemaal lustte geen botje zitten niet te vet en smaken zoals mijn schoonmoeder het klaar maakte.
Ook zijn moeder kon ik nooit echt blij maken als ze hier wel eens at,nu schijnt het eraan te liggen (volgens onderzoek) dat je smaak al gevormd wordt in de baarmoeder dus alles wat je als zwangere vrouw eet lust je kind in principe ook.
Maar goed in de jaren dat mijn man en ik samen zijn heb ik stiekum steeds nieuwe produkten toegevoegd en nu lust hij bijna alles!
Wel lastig hoor vroeger had ik nog wel eens iets extra als we uit eten gingen hihihi,ik ben nl een alleseter maar helaas ook iemand die last heeft van een lactoseintolerantie maar goed daar zijn ook goede pillen voor!
Alles wat hij lustte was hollandse kost maar ook niet alles en dan mocht er aan het vlees wat hij ook niet allemaal lustte geen botje zitten niet te vet en smaken zoals mijn schoonmoeder het klaar maakte.
Ook zijn moeder kon ik nooit echt blij maken als ze hier wel eens at,nu schijnt het eraan te liggen (volgens onderzoek) dat je smaak al gevormd wordt in de baarmoeder dus alles wat je als zwangere vrouw eet lust je kind in principe ook.
Maar goed in de jaren dat mijn man en ik samen zijn heb ik stiekum steeds nieuwe produkten toegevoegd en nu lust hij bijna alles!
Wel lastig hoor vroeger had ik nog wel eens iets extra als we uit eten gingen hihihi,ik ben nl een alleseter maar helaas ook iemand die last heeft van een lactoseintolerantie maar goed daar zijn ook goede pillen voor!
zondag 23 januari 2011 om 14:22
Hoe om te gaan met iemand aan tafel die slecht eet? Doe niks bijzonders! Maak gewoon eten klaar zoals je van plan was. Het is de keuze van de slechte eter om het wel of niet te proberen.
Slechte eters zijn gewend om eten te zien verschijnen wat ze niet gaan eten. Ze hebben hun eigen manieren geleerd om daarmee om te gaan. Zoals niets opscheppen, in het uiterste geval. Daar gaan ze niet dood aan.
Het opsturen van 2 A4-tjes met wat iemand niet lust, is niet zo sympatiek. Gewoon naast je neerleggen, niks van aantrekken.
Je zou misschien, uit gastvrijheid, in ieder geval 1 ding op tafel kunnen zetten wat ze zeker wel lust. Zodat ze iets op haar bord kan doen.
Ga niet apart voor haar koken. Als gast moet zij zich aanpassen aan de situatie. Omgekeerd ook. Wanneer jij bij haar gaat eten, stuur je ook geen lijst met dingen die je WEL wil eten, en die gaat zij ook niet speciaal voor jou klaarmaken.
Eten wat de pot schaft.
Besef dat het meisje nu zelf ook heel erg in spanning zit omdat ze weeeeet dat er (rot)opmerkingen komen over haar eetgedrag. Maar ze heeft er recht op geaccepteerd te worden zoals ze is. Besteed zo min mogelijk aandacht aan haar eetprobleem. Het gaat immers om het gezellig samen zijn.
Zeg vooraf luchtigjes tegen je broer dat je gewoon gaat koken en dat zijn vriendin maar moet kijken wat ze ervan lust. Dat je zult proberen ervoor te zorgen dat ze in ieder geval iets lust, maar dat je niet apart voor haar gaat koken.
Wees tijdens het eten gewoon gezellig, praat niet over wat er wel of niet op haar bord ligt. Vraag niet of je misschien iets anders voor haar kunt doen. Het is maar eten. Een keer een maaltijd overslaan is niet zo erg. Het kan je moeder ook overkomen dat ze bij jouw etentje alleen een glas water drinkt omdat haar maag wat van streek is. Nou en?
Slechte eters zijn gewend om eten te zien verschijnen wat ze niet gaan eten. Ze hebben hun eigen manieren geleerd om daarmee om te gaan. Zoals niets opscheppen, in het uiterste geval. Daar gaan ze niet dood aan.
Het opsturen van 2 A4-tjes met wat iemand niet lust, is niet zo sympatiek. Gewoon naast je neerleggen, niks van aantrekken.
Je zou misschien, uit gastvrijheid, in ieder geval 1 ding op tafel kunnen zetten wat ze zeker wel lust. Zodat ze iets op haar bord kan doen.
Ga niet apart voor haar koken. Als gast moet zij zich aanpassen aan de situatie. Omgekeerd ook. Wanneer jij bij haar gaat eten, stuur je ook geen lijst met dingen die je WEL wil eten, en die gaat zij ook niet speciaal voor jou klaarmaken.
Eten wat de pot schaft.
Besef dat het meisje nu zelf ook heel erg in spanning zit omdat ze weeeeet dat er (rot)opmerkingen komen over haar eetgedrag. Maar ze heeft er recht op geaccepteerd te worden zoals ze is. Besteed zo min mogelijk aandacht aan haar eetprobleem. Het gaat immers om het gezellig samen zijn.
Zeg vooraf luchtigjes tegen je broer dat je gewoon gaat koken en dat zijn vriendin maar moet kijken wat ze ervan lust. Dat je zult proberen ervoor te zorgen dat ze in ieder geval iets lust, maar dat je niet apart voor haar gaat koken.
Wees tijdens het eten gewoon gezellig, praat niet over wat er wel of niet op haar bord ligt. Vraag niet of je misschien iets anders voor haar kunt doen. Het is maar eten. Een keer een maaltijd overslaan is niet zo erg. Het kan je moeder ook overkomen dat ze bij jouw etentje alleen een glas water drinkt omdat haar maag wat van streek is. Nou en?
Als je niks aardigs te zeggen hebt, kun je ook je mond houden.
zondag 23 januari 2011 om 14:22
zondag 23 januari 2011 om 14:23
quote:Ikbenanoniem schreef op 23 januari 2011 @ 14:19:
[...]
6 jaar geleden had ik hetzelfde moeten zeggen Cici, maar bij mij is het inmiddels een stuk beter geworden. Er is dus nog hoop! Hahaha, ik zit er zelf niet zo mee hoor. Zoals ik in mijn bericht al zei is het vooral voor anderen lastig. Ik hoor vaak dat mensen zeggen dat het beter schijnt te worden, maar ik betwijfel het. Er zijn bij mij nl. zoveel cruciale dingen die ik niet lust (geen vis, bijna geen vlees, geen eten met ''stukjes'' erin, wel pasta maar dan zonder de saus, eigenlijk alleen Hollandse pot, dus kleutereten).
[...]
6 jaar geleden had ik hetzelfde moeten zeggen Cici, maar bij mij is het inmiddels een stuk beter geworden. Er is dus nog hoop! Hahaha, ik zit er zelf niet zo mee hoor. Zoals ik in mijn bericht al zei is het vooral voor anderen lastig. Ik hoor vaak dat mensen zeggen dat het beter schijnt te worden, maar ik betwijfel het. Er zijn bij mij nl. zoveel cruciale dingen die ik niet lust (geen vis, bijna geen vlees, geen eten met ''stukjes'' erin, wel pasta maar dan zonder de saus, eigenlijk alleen Hollandse pot, dus kleutereten).
