Geld & Recht
alle pijlers
Aanvulling op politiemelding, na 1,5 jaar?
donderdag 8 december 2011 om 10:51
1,5 jaar geleden heeft mijn (minderjarige) dochter, samen met mij, een melding gedaan op het politiebureau voor iets dat haar is overkomen. In de periode die daarop volgde, zijn er meer feiten aan het licht gekomen. Zaken waarover mijn dochter heeft gezwegen, uit angst en schaamte.
Deze nieuwe feiten vormen aanleiding om de melding om te zetten in een aangifte. Immers, nu blijkt dat er werkelijk strafbare feiten zijn gepleegd. Mijn dochter wil deze aangifte niet doen. Nog steeds is er blijkbaar veel angst.
Ik overweeg nu om de aangifte zelf te doen. Mijn dochter is nog steeds minderjarig en ik ben verantwoordelijk voor haar. Ik vind het niet alleen een genoegdoening naar mijn gezin, maar ook een morele verplichting jegens de maatschappij nu deze feiten aan het licht zijn gekomen.
Is het mogelijk om een melding, na 1,5 jaar om te zetten in een aangifte? Mag ik dat doen, ondanks dat mijn dochter het niet wil?
Deze nieuwe feiten vormen aanleiding om de melding om te zetten in een aangifte. Immers, nu blijkt dat er werkelijk strafbare feiten zijn gepleegd. Mijn dochter wil deze aangifte niet doen. Nog steeds is er blijkbaar veel angst.
Ik overweeg nu om de aangifte zelf te doen. Mijn dochter is nog steeds minderjarig en ik ben verantwoordelijk voor haar. Ik vind het niet alleen een genoegdoening naar mijn gezin, maar ook een morele verplichting jegens de maatschappij nu deze feiten aan het licht zijn gekomen.
Is het mogelijk om een melding, na 1,5 jaar om te zetten in een aangifte? Mag ik dat doen, ondanks dat mijn dochter het niet wil?
donderdag 8 december 2011 om 11:11
donderdag 8 december 2011 om 11:12
quote:Aureel schreef op 08 december 2011 @ 11:11:
Ik weet niet of het juridisch mogelijk is, maar ik vind het nogal wat, om dit tegen je dochters wil in te doen. Ga je het tenminste wel eerst goed met haar bespreken? Zou het haar vertrouwen in jou niet beschamen? Ze heeft tenslotte al zo'n nare tijd achter de rug zo te lezen.Dit is dus mijn grote dilemma. Echter, haar terughoudendheid is ingegeven door angst.... en dat is een hele slechte raadgever!
Ik weet niet of het juridisch mogelijk is, maar ik vind het nogal wat, om dit tegen je dochters wil in te doen. Ga je het tenminste wel eerst goed met haar bespreken? Zou het haar vertrouwen in jou niet beschamen? Ze heeft tenslotte al zo'n nare tijd achter de rug zo te lezen.Dit is dus mijn grote dilemma. Echter, haar terughoudendheid is ingegeven door angst.... en dat is een hele slechte raadgever!
donderdag 8 december 2011 om 11:17
Ik zou dit niet doen, omdat je als slachtoffer eerst in rechtzaken door de mangel wordt gehaald en de uiteindelijke straf nooit voor voldoende genoegdoening kan zorgen, omdat de straffen in NL veel te laag zijn. Een verkachter krijgt heus geen jarenlange gevangenisstraf en staat zo weer op straat.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-12-2011 13:30
Reden: strafbaar advies
Reden: strafbaar advies
% gewijzigd
donderdag 8 december 2011 om 11:22
Zou haar wens respecteren. Op 'n rechtzaak tegen de arrogante kop van de dader aan moeten kijken terwijl hij je uitlacht omdat ie toch weer snel op straat staat, zou mij dat trauma niet waard zijn.
Bovendien is ze 16, dus zou ik haar wens gewoon respecteren. Nog 'n extra trauma: een moeder die over haar wensen heenwalst.
Bovendien is ze 16, dus zou ik haar wens gewoon respecteren. Nog 'n extra trauma: een moeder die over haar wensen heenwalst.
donderdag 8 december 2011 om 11:22
quote:elninjoo schreef op 08 december 2011 @ 11:17:
Ik zou dit niet doen, omdat je als slachtoffer eerst in rechtzaken door de mangel wordt gehaald en de uiteindelijke straf nooit voor voldoende genoegdoening kan zorgen, omdat de straffen in NL veel te laag zijn. Een verkachter krijgt heus geen jarenlange gevangenisstraf en staat zo weer op straat. Als je de dader kent kun je 'm beter 'n keer in elkaar laten slaan door 'n paar sterke mannen.Het gaat niet om een zedendelict maar om oplichting, en lichamelijke en geestelijke mishandeling.
Ik zou dit niet doen, omdat je als slachtoffer eerst in rechtzaken door de mangel wordt gehaald en de uiteindelijke straf nooit voor voldoende genoegdoening kan zorgen, omdat de straffen in NL veel te laag zijn. Een verkachter krijgt heus geen jarenlange gevangenisstraf en staat zo weer op straat. Als je de dader kent kun je 'm beter 'n keer in elkaar laten slaan door 'n paar sterke mannen.Het gaat niet om een zedendelict maar om oplichting, en lichamelijke en geestelijke mishandeling.
donderdag 8 december 2011 om 11:24
quote:rozenstruikje schreef op 08 december 2011 @ 11:20:
Als het gaat om iets vaags, zou ik het niet doen.
Als het gaat om een duidelijke misdrijf, dan wel.
Maar weer niet als je geen bewijslast hebt. Want dan is de schade groter voor je dochter zonder resultaat.Wat ik in elk geval wel kan doen is zorgen dat de politie weet wat er precies is gebeurd, zodat het in elk geval ergens genoteerd staat. Indien er meer slachtoffers vallen hebben we iets om op terug te grijpen.
Als het gaat om iets vaags, zou ik het niet doen.
Als het gaat om een duidelijke misdrijf, dan wel.
Maar weer niet als je geen bewijslast hebt. Want dan is de schade groter voor je dochter zonder resultaat.Wat ik in elk geval wel kan doen is zorgen dat de politie weet wat er precies is gebeurd, zodat het in elk geval ergens genoteerd staat. Indien er meer slachtoffers vallen hebben we iets om op terug te grijpen.
donderdag 8 december 2011 om 11:24
quote:Bergje65 schreef op 08 december 2011 @ 11:22:
[...]
Het gaat niet om een zedendelict maar om oplichting, en lichamelijke en geestelijke mishandeling.
Heb je bewijs? Ja? Dan overleggen met de politie en nog eens met je dochter praten wat de mogelijkheden zijn en met haar overleggen.
Heb je geen bewijs? Laat dat deel rusten en richt je op het herstel van je dochter. Dit kan meer overhoop halen.
Maar dat is makkelijk praten langs de zijlijn. Je dochter... pfff... heftig hoor
[...]
Het gaat niet om een zedendelict maar om oplichting, en lichamelijke en geestelijke mishandeling.
Heb je bewijs? Ja? Dan overleggen met de politie en nog eens met je dochter praten wat de mogelijkheden zijn en met haar overleggen.
Heb je geen bewijs? Laat dat deel rusten en richt je op het herstel van je dochter. Dit kan meer overhoop halen.
Maar dat is makkelijk praten langs de zijlijn. Je dochter... pfff... heftig hoor
donderdag 8 december 2011 om 11:25
quote:eleine schreef op 08 december 2011 @ 11:23:
Hoe staat je dochter tegenover de mogelijkheid dat jíj aangifte doen? Dat zij het zelf niet wil doen is iets anders dan dat ze ook niet wil dat jij het doet, vandaar mijn vraag .Als ik er met haar over wil spreken zegt ze "mama, laat het maar... het heeft geen zin en ik wil er niet aan herinnerd worden".
Hoe staat je dochter tegenover de mogelijkheid dat jíj aangifte doen? Dat zij het zelf niet wil doen is iets anders dan dat ze ook niet wil dat jij het doet, vandaar mijn vraag .Als ik er met haar over wil spreken zegt ze "mama, laat het maar... het heeft geen zin en ik wil er niet aan herinnerd worden".
donderdag 8 december 2011 om 11:25
quote:eleine schreef op 08 december 2011 @ 11:13:
Wat Zespri zegt..
En om even te reageren op aureel, ik denk dat de kans erg aanwezig is dat bergje's dochter, als ze later een volwassen vrouw is, wel eens spijt zou kunnen krijgen dat er nooit aangifte is gedaan.Tja, de kans iemand spijt krijgt van het aangifte doen is net zo goed aanwezig. Zoals al werd gezegd; het is een zwaar traject waarvan er veel van dochter wordt gevraagd en je niet weet of de uitkomst uiteindelijk voldoening zal geven. In het ergste geval loopt het juist op een teleurstelling uit, omdat je er toch verwachtingen mee schept.
Wat Zespri zegt..
En om even te reageren op aureel, ik denk dat de kans erg aanwezig is dat bergje's dochter, als ze later een volwassen vrouw is, wel eens spijt zou kunnen krijgen dat er nooit aangifte is gedaan.Tja, de kans iemand spijt krijgt van het aangifte doen is net zo goed aanwezig. Zoals al werd gezegd; het is een zwaar traject waarvan er veel van dochter wordt gevraagd en je niet weet of de uitkomst uiteindelijk voldoening zal geven. In het ergste geval loopt het juist op een teleurstelling uit, omdat je er toch verwachtingen mee schept.
donderdag 8 december 2011 om 11:26
quote:rozenstruikje schreef op 08 december 2011 @ 11:24:
[...]
Heb je bewijs? Ja? Dan overleggen met de politie en nog eens met je dochter praten wat de mogelijkheden zijn en met haar overleggen.
Heb je geen bewijs? Laat dat deel rusten en richt je op het herstel van je dochter. Dit kan meer overhoop halen.
Maar dat is makkelijk praten langs de zijlijn. Je dochter... pfff... heftig hoor Ik heb een bewijs; een blijvend litteken op het lichaam. Maar ja, dat kan natuurlijk overal door zijn ontstaan!
[...]
Heb je bewijs? Ja? Dan overleggen met de politie en nog eens met je dochter praten wat de mogelijkheden zijn en met haar overleggen.
Heb je geen bewijs? Laat dat deel rusten en richt je op het herstel van je dochter. Dit kan meer overhoop halen.
Maar dat is makkelijk praten langs de zijlijn. Je dochter... pfff... heftig hoor Ik heb een bewijs; een blijvend litteken op het lichaam. Maar ja, dat kan natuurlijk overal door zijn ontstaan!
donderdag 8 december 2011 om 11:28
Ik vind het enorm naar om te lezen dat jij de grenzen van je dochter niet respecteren wil. Wat wil je haar leren? Een lesje in angst overwinnen, heeft ze nog een lesje nodig in die trant na deze ervaring dan?
Ze is zestien, ze heeft zelf de tijd om haar aangifte te doen tot het misdrijf verjaart is. Laat het haar keuze zijn, het is haar overkomen, niet jou.
Praat met haar, neem het niet uit haar handen zo geef jij haar een machteloos gevoel en een potentieel nieuw trauma door een breuk in vertrouwen met jou. Ga ook eens met een psycholoog praten desnoods, maar maak van haar trauma niet jouw trauma.. het is haar overkomen, zij moet haar aangifte zelf doen op een moment dat het het beste is voor haar, en vooral wanneer zij dat zelf beslist. Ze is slachtoffer geeg haar nu op zijn minst haar eigen keuze terug en demonstreer geen wantrouwen in haar kunnen door over haar rechten heen te walsen omdat jij vind dat je iets moet.
Het is moeilijk, maar wat je doet is niet fair. Bel een psycholoog.
Ze is zestien, ze heeft zelf de tijd om haar aangifte te doen tot het misdrijf verjaart is. Laat het haar keuze zijn, het is haar overkomen, niet jou.
Praat met haar, neem het niet uit haar handen zo geef jij haar een machteloos gevoel en een potentieel nieuw trauma door een breuk in vertrouwen met jou. Ga ook eens met een psycholoog praten desnoods, maar maak van haar trauma niet jouw trauma.. het is haar overkomen, zij moet haar aangifte zelf doen op een moment dat het het beste is voor haar, en vooral wanneer zij dat zelf beslist. Ze is slachtoffer geeg haar nu op zijn minst haar eigen keuze terug en demonstreer geen wantrouwen in haar kunnen door over haar rechten heen te walsen omdat jij vind dat je iets moet.
Het is moeilijk, maar wat je doet is niet fair. Bel een psycholoog.
..popcorn?
donderdag 8 december 2011 om 11:29
donderdag 8 december 2011 om 11:30
Hebben jij en je dochter psychische begeleiding gehad bij het verwerken van hetgeen is gebeurd? Kennelijk is er ook iets bij jou, dat je het (nog) niet achter je kunt laten, dat je dit graag wilt doen. Ik vind de gedachtengang volkomen logisch, maar vraag me af of aangifte doen de juiste weg is om dit voor jouwzelf een plek te gaan geven.
donderdag 8 december 2011 om 11:31
Dus je hebt geen bewijs, nee correctie, je dochter heeft dus geen bewijs verder.. Echt stel jezelf de vraag, wat is het waard? Je kan het toevoegen aan de melding, dat kan altijd en aangifte is een keuze die je daarin mag maken van de politie. Laat het dan gewoon geen aangifte worden. Zeg dat je het bij de melding houdt en help daarmee een volgend slachtoffer.
En vind de genoegdoening die je zoekt daar dan in. Zonder je dochter voor een blok te zetten.
En vind de genoegdoening die je zoekt daar dan in. Zonder je dochter voor een blok te zetten.
..popcorn?
