
Baas accepteerd ziekmelding niet
woensdag 19 januari 2011 om 09:57
Hallo,
Ik wil even mijn verhaal kwijt !!
Ik ben een vrouw van 36 jaar.
Sinds anderhalf jaar heb ik een leuke baan bij een callcenter voor 35 uur per week toen ik daar 4 mnd werkte kreeg ik last van hevige pijnen in mijn handen ( stijf, onstekingen en zwellingen) er werdt toen geconstateerd dat ik reuma had ( reumatoide artritis ).Ik heb hier al verschillende medicijnen voor gehad maar sindsdien gaat het bergafwaarts ik kan me slecht concentreren en het vele typen doet behoorlijk pijn aan mijn handen en polsen.Minder uren gaan werken was voor mijn baas geen optie en ik moest maar eens nadenken of dit werk wel iets voor mij was . Langzaam ging het bergafwaarts ik moest geopereerd worden aan mijn linker hand ( chronische onsteking) en tijdens de operatie bleek dat het bot midden op mijn hand omhoog aan het groeien is vandaar dus de pijn. Na 3 weken weer terug aan het werk gegaan maar veel last van huilbuien en concentratie problemen en behoorlijk met mezelf in de knoop gelegen.
Toen moest ik op gesprek komen ivm mijn contract verlenging nou dat werdt dus niet verlengd ( misschien wel begrijpelijk),
Na dat gesprek ( op vrijdag) ben ik echt huilend na huis gegaan en dit was voor mij de bekende druppel ik zat er helemaal doorheen!!
Het hele weekend binnen geweest en gehuild op maandag heb ik mij ziek gemeld omdat ik het echt niet meer aankon om daar op de afdeling te zitten terwijl iedereen had gezien hoe ik zat te huilen tijdens mijn gesprek.
Dinsdag naar de huisarts geweest en die zei dat het een burnout/ depressie was en ik maar eens aan mijzelf moest gaan denken ipv altijd aan anderen.
Mijn supervisor belde die dag op en toen ik het haar uitlegde zei ze " Ik geloof er niets van het is wel erg toevallig dat het nu gebeurd en ik accepteer je ziekmelding niet"
Ik moest weer na de afdeling komen om een gesprek aan te gaan met haar en haar baas. Ik heb gezegt dat ik op dat moment niet in staat was om te komen ( ik kan het geestelijk echt niet aan)
Nu kreeg ik gisteren een brief met de mededeling dat niet bereid ben geweest om mee te werken en zolang ik daar niet na de afdeling ga mijn loon opgeschort is.
Weer alle moed bij elkaar geraapt en gebeld met de vraag wat de bedoeling was nou was het antwoord kom maar op gesprek dan hoor je het . Uiteindelijk heb ik toegegeven en moet ik morgen 20-01-2011 om 11:00 naar de afdeling komen voor een gesprek.
Ik weet me geen raad moet ik echt daar naartoe om weer midden tussen mijn collega's een gesprek te hebben ik kan het niet aan !!
Heeft er iemand raad voor me?
Ik wil even mijn verhaal kwijt !!
Ik ben een vrouw van 36 jaar.
Sinds anderhalf jaar heb ik een leuke baan bij een callcenter voor 35 uur per week toen ik daar 4 mnd werkte kreeg ik last van hevige pijnen in mijn handen ( stijf, onstekingen en zwellingen) er werdt toen geconstateerd dat ik reuma had ( reumatoide artritis ).Ik heb hier al verschillende medicijnen voor gehad maar sindsdien gaat het bergafwaarts ik kan me slecht concentreren en het vele typen doet behoorlijk pijn aan mijn handen en polsen.Minder uren gaan werken was voor mijn baas geen optie en ik moest maar eens nadenken of dit werk wel iets voor mij was . Langzaam ging het bergafwaarts ik moest geopereerd worden aan mijn linker hand ( chronische onsteking) en tijdens de operatie bleek dat het bot midden op mijn hand omhoog aan het groeien is vandaar dus de pijn. Na 3 weken weer terug aan het werk gegaan maar veel last van huilbuien en concentratie problemen en behoorlijk met mezelf in de knoop gelegen.
Toen moest ik op gesprek komen ivm mijn contract verlenging nou dat werdt dus niet verlengd ( misschien wel begrijpelijk),
Na dat gesprek ( op vrijdag) ben ik echt huilend na huis gegaan en dit was voor mij de bekende druppel ik zat er helemaal doorheen!!
Het hele weekend binnen geweest en gehuild op maandag heb ik mij ziek gemeld omdat ik het echt niet meer aankon om daar op de afdeling te zitten terwijl iedereen had gezien hoe ik zat te huilen tijdens mijn gesprek.
Dinsdag naar de huisarts geweest en die zei dat het een burnout/ depressie was en ik maar eens aan mijzelf moest gaan denken ipv altijd aan anderen.
Mijn supervisor belde die dag op en toen ik het haar uitlegde zei ze " Ik geloof er niets van het is wel erg toevallig dat het nu gebeurd en ik accepteer je ziekmelding niet"
Ik moest weer na de afdeling komen om een gesprek aan te gaan met haar en haar baas. Ik heb gezegt dat ik op dat moment niet in staat was om te komen ( ik kan het geestelijk echt niet aan)
Nu kreeg ik gisteren een brief met de mededeling dat niet bereid ben geweest om mee te werken en zolang ik daar niet na de afdeling ga mijn loon opgeschort is.
Weer alle moed bij elkaar geraapt en gebeld met de vraag wat de bedoeling was nou was het antwoord kom maar op gesprek dan hoor je het . Uiteindelijk heb ik toegegeven en moet ik morgen 20-01-2011 om 11:00 naar de afdeling komen voor een gesprek.
Ik weet me geen raad moet ik echt daar naartoe om weer midden tussen mijn collega's een gesprek te hebben ik kan het niet aan !!
Heeft er iemand raad voor me?
woensdag 19 januari 2011 om 12:12
quote:Ikbenanoniem schreef op 19 januari 2011 @ 12:03:
[...]
Waarom roep je dat dat onzin is... als werkgever een collectieve arbeidsvoorwaardenregeling heeft dat zij het salaris tijdens ziekte aanvullen tot 100% zullen ze de ziekte-uitkering voor een ex-werknemer die ziek uit dienst is gegaan tot 100% moeten aanvullen.
[...]
Waarom roep je dat dat onzin is... als werkgever een collectieve arbeidsvoorwaardenregeling heeft dat zij het salaris tijdens ziekte aanvullen tot 100% zullen ze de ziekte-uitkering voor een ex-werknemer die ziek uit dienst is gegaan tot 100% moeten aanvullen.

woensdag 19 januari 2011 om 12:21
quote:Iwannalive schreef op 19 januari 2011 @ 12:12:
[...]
Waarom roep je nou dat dat onzin is... als werkgever een collectieve arbeidsvoorwaardenregeling heeft dat zij het salaris tijdens ziekte aanvullen tot 100% zullen ze de ziekte-uitkering voor een ex-werknemer die ziek uit dienst is gegaan tot 100% moeten aanvullen.
Omdat het onzin is: als een werknemer's contract van rechtswege eindigt, dan neemt het UWV na het eindigen van het contract de betaling van het ziektegeld over als de werknemer ziek uit dienst gaat. Daar draait de werkgever niet voor op. De betreffende poster had het over de gehele uitkering, jij over een eventuele aanvulling.
Gezien de povere arbeidsvoorwaarden bij callcentra lijkt het me sterk dat zij een CAO hebben met deze bepaling.
[...]
Waarom roep je nou dat dat onzin is... als werkgever een collectieve arbeidsvoorwaardenregeling heeft dat zij het salaris tijdens ziekte aanvullen tot 100% zullen ze de ziekte-uitkering voor een ex-werknemer die ziek uit dienst is gegaan tot 100% moeten aanvullen.
Omdat het onzin is: als een werknemer's contract van rechtswege eindigt, dan neemt het UWV na het eindigen van het contract de betaling van het ziektegeld over als de werknemer ziek uit dienst gaat. Daar draait de werkgever niet voor op. De betreffende poster had het over de gehele uitkering, jij over een eventuele aanvulling.
Gezien de povere arbeidsvoorwaarden bij callcentra lijkt het me sterk dat zij een CAO hebben met deze bepaling.

woensdag 19 januari 2011 om 12:37
Waaruit maak jij op dat de leidinggevende van TO haar niet serieus neemt? Ze accepteert haar ziekmelding niet, maar heeft TO wel uitgenodigd voor een gesprek. En gezien de situatie waarin TO zich heeft ziekgemeld zou ik ook mijn twijfels hebben en een goed gesprek met haar willen, voordat er verdere stappen ondernomen worden (BA etc).
woensdag 19 januari 2011 om 19:34
quote:plops schreef op 19 januari 2011 @ 12:37:
Waaruit maak jij op dat de leidinggevende van TO haar niet serieus neemt? Ze accepteert haar ziekmelding niet, maar heeft TO wel uitgenodigd voor een gesprek. En gezien de situatie waarin TO zich heeft ziekgemeld zou ik ook mijn twijfels hebben en een goed gesprek met haar willen, voordat er verdere stappen ondernomen worden (BA etc).Ik maak dat niet serieus nemen op uit dit stukje eigenlijk:
'Mijn supervisor belde die dag op en toen ik het haar uitlegde zei ze " Ik geloof er niets van het is wel erg toevallig dat het nu gebeurd en ik accepteer je ziekmelding niet'
Ik zou me ook niet serieus genomen voelen als dit tegen me gezegd werd. Ik vind het nogal wat als een leidinggevende alvast vind dat TO niet geloofwaardig is zonder beoordeling door een bedrijfsarts.
Waaruit maak jij op dat de leidinggevende van TO haar niet serieus neemt? Ze accepteert haar ziekmelding niet, maar heeft TO wel uitgenodigd voor een gesprek. En gezien de situatie waarin TO zich heeft ziekgemeld zou ik ook mijn twijfels hebben en een goed gesprek met haar willen, voordat er verdere stappen ondernomen worden (BA etc).Ik maak dat niet serieus nemen op uit dit stukje eigenlijk:
'Mijn supervisor belde die dag op en toen ik het haar uitlegde zei ze " Ik geloof er niets van het is wel erg toevallig dat het nu gebeurd en ik accepteer je ziekmelding niet'
Ik zou me ook niet serieus genomen voelen als dit tegen me gezegd werd. Ik vind het nogal wat als een leidinggevende alvast vind dat TO niet geloofwaardig is zonder beoordeling door een bedrijfsarts.
Je gelijk halen is als achteruit lopen om te bewijzen waar je bent geweest.
woensdag 19 januari 2011 om 19:55
quote:tineke-110 schreef op 19 januari 2011 @ 09:57:
Het hele weekend binnen geweest en gehuild op maandag heb ik mij ziek gemeld omdat ik het echt niet meer aankon om daar op de afdeling te zitten terwijl iedereen had gezien hoe ik zat te huilen tijdens mijn gesprek.
Hier staat volgens mij duidelijk waarom ze zich heeft ziekgemeld.
Ze kon het niet aan om tussen de collega's te zitten die zien dat ze had gehuild.
Ja, en dat vind ik ook geen ziekzijn. Ik zou dat ook niet accepteren als ziekmelding.
Maar desondanks een vervelende situatie. Wat ik me wel afvraag, hoe kon het dat je collega's dat allemaal hebben gezien? Zulke gesprekken zijn persoonlijk en horen in een apart kantoor plaats te vinden.
Het hele weekend binnen geweest en gehuild op maandag heb ik mij ziek gemeld omdat ik het echt niet meer aankon om daar op de afdeling te zitten terwijl iedereen had gezien hoe ik zat te huilen tijdens mijn gesprek.
Hier staat volgens mij duidelijk waarom ze zich heeft ziekgemeld.
Ze kon het niet aan om tussen de collega's te zitten die zien dat ze had gehuild.
Ja, en dat vind ik ook geen ziekzijn. Ik zou dat ook niet accepteren als ziekmelding.
Maar desondanks een vervelende situatie. Wat ik me wel afvraag, hoe kon het dat je collega's dat allemaal hebben gezien? Zulke gesprekken zijn persoonlijk en horen in een apart kantoor plaats te vinden.

woensdag 19 januari 2011 om 20:12
quote:pearle schreef op 19 januari 2011 @ 19:57:
Wat is er trouwens zo erg aan dat collega's je zien huilen? is menselijk hoor.
Heb ik ook wel eens gehad, nog nooit moeite mee gehad om daarna mijn collega's weer onder ogen te komen..In haar OP stond ook, dat er depressie en burn-out is geconstateerd. Als je daar last van hebt, lijkt alles nu eenmaal veel groter/enger/vervelender dan het is. Dit was eerst ook mijn reactie hoor, maar ik heb daar dan ook nooit last van gehad (familie van mij wel...) en ik had altijd hele lieve collega's.
Wat is er trouwens zo erg aan dat collega's je zien huilen? is menselijk hoor.
Heb ik ook wel eens gehad, nog nooit moeite mee gehad om daarna mijn collega's weer onder ogen te komen..In haar OP stond ook, dat er depressie en burn-out is geconstateerd. Als je daar last van hebt, lijkt alles nu eenmaal veel groter/enger/vervelender dan het is. Dit was eerst ook mijn reactie hoor, maar ik heb daar dan ook nooit last van gehad (familie van mij wel...) en ik had altijd hele lieve collega's.

woensdag 19 januari 2011 om 20:28
quote:LaRouge schreef op 19 januari 2011 @ 19:34:
[...]
Ik maak dat niet serieus nemen op uit dit stukje eigenlijk:
'Mijn supervisor belde die dag op en toen ik het haar uitlegde zei ze " Ik geloof er niets van het is wel erg toevallig dat het nu gebeurd en ik accepteer je ziekmelding niet'
Ik zou me ook niet serieus genomen voelen als dit tegen me gezegd werd. Ik vind het nogal wat als een leidinggevende alvast vind dat TO niet geloofwaardig is zonder beoordeling door een bedrijfsarts.
"Het hele weekend binnen geweest en gehuild op maandag heb ik mij ziek gemeld omdat ik het echt niet meer aankon om daar op de afdeling te zitten terwijl iedereen had gezien hoe ik zat te huilen tijdens mijn gesprek".
Als een werknemer dit tegen me zou zeggen zou ik me ook drie keer achter mijn oor krabben en me serieus afvragen waarom dit een reden zou zijn om je ziek te melden. Een gesprek lijkt me niet geheel misplaatst hier. Nee wacht, het lijkt me eigenlijk heel erg op z'n plek!
Het is toch je reinste kolder dat je je ziek meldt omdat je je collega's niet onder ogen durft te komen omdat ze je een keer hebben zien huilen?!
[...]
Ik maak dat niet serieus nemen op uit dit stukje eigenlijk:
'Mijn supervisor belde die dag op en toen ik het haar uitlegde zei ze " Ik geloof er niets van het is wel erg toevallig dat het nu gebeurd en ik accepteer je ziekmelding niet'
Ik zou me ook niet serieus genomen voelen als dit tegen me gezegd werd. Ik vind het nogal wat als een leidinggevende alvast vind dat TO niet geloofwaardig is zonder beoordeling door een bedrijfsarts.
"Het hele weekend binnen geweest en gehuild op maandag heb ik mij ziek gemeld omdat ik het echt niet meer aankon om daar op de afdeling te zitten terwijl iedereen had gezien hoe ik zat te huilen tijdens mijn gesprek".
Als een werknemer dit tegen me zou zeggen zou ik me ook drie keer achter mijn oor krabben en me serieus afvragen waarom dit een reden zou zijn om je ziek te melden. Een gesprek lijkt me niet geheel misplaatst hier. Nee wacht, het lijkt me eigenlijk heel erg op z'n plek!
Het is toch je reinste kolder dat je je ziek meldt omdat je je collega's niet onder ogen durft te komen omdat ze je een keer hebben zien huilen?!
woensdag 19 januari 2011 om 22:36
quote:[
Het is toch je reinste kolder dat je je ziek meldt omdat je je collega's niet onder ogen durft te komen omdat ze je een keer hebben zien huilen?!
als het alleen hierom ging geef ik je helemaal gelijk. Maar to heeft al een hele ziektegeschiedenis achter de rug, en nu een diagnose burn-out van de huisarts. Mogelijk dat ze het niet duidelijk gebracht heeft in dat gesprek maar ik neem aan de de supervisor wel weet wat er gespeeld heeft en ik zou als ik haar was geweest doorgevraagd hebben.....en niet bot gezegd hebben dat ik het niet geloofde. Beetje inleveingsvermogen doet niemand kwaad....
Tis duidelijk dat ze van to af willen, kan me ook van het bedrijf uit begrijpen dat ze het contract niet verlengen, immers er wordt geen prestatie geleverd dus levert niets op maar supervisor hoeft het niet uit haar eigen zak te betalen neem ik aan en had zich best wat proffesioneler en menselijker op mogen stellen.
En het doet niets af aan het feit dat to burn-out is verklaard en gewoon recht op een ziekmelding heeft totdat een (bedrijfs)arts verklaard dat het niet zo is.....zéker is dat supervisor te ver gegaan in mijn ogen....
Het is toch je reinste kolder dat je je ziek meldt omdat je je collega's niet onder ogen durft te komen omdat ze je een keer hebben zien huilen?!
als het alleen hierom ging geef ik je helemaal gelijk. Maar to heeft al een hele ziektegeschiedenis achter de rug, en nu een diagnose burn-out van de huisarts. Mogelijk dat ze het niet duidelijk gebracht heeft in dat gesprek maar ik neem aan de de supervisor wel weet wat er gespeeld heeft en ik zou als ik haar was geweest doorgevraagd hebben.....en niet bot gezegd hebben dat ik het niet geloofde. Beetje inleveingsvermogen doet niemand kwaad....
Tis duidelijk dat ze van to af willen, kan me ook van het bedrijf uit begrijpen dat ze het contract niet verlengen, immers er wordt geen prestatie geleverd dus levert niets op maar supervisor hoeft het niet uit haar eigen zak te betalen neem ik aan en had zich best wat proffesioneler en menselijker op mogen stellen.
En het doet niets af aan het feit dat to burn-out is verklaard en gewoon recht op een ziekmelding heeft totdat een (bedrijfs)arts verklaard dat het niet zo is.....zéker is dat supervisor te ver gegaan in mijn ogen....
Je gelijk halen is als achteruit lopen om te bewijzen waar je bent geweest.