Gierige acties deel IV

Als iemand onverwacht blijft lunchen en ik dus brood ontdooi (als ik niet al even naar de bakker loop voor een broodje) dan ontdooi ik er gewoon vrij veel zodat er sowieso over is.



Want ik weet van mezelf dat ik op de vraag 'hoeveel zal ik er voor jou uit halen?' nooit 'zes' zou durven antwoorden, al lust ik er soms wel zoveel. Dus ik zou mijn gasten niet in die positie willen brengen. Ik leg dan gewoon een schaal vol boterhammen neer zodat het niet opvalt als ze zoveel eten als ze willen en ze ook niet de laatste boterham hoeven pakken. En als er overblijft doe ik dat in een zakje een eet ik het later of maak ik er toast/wentelteefjes van.



Bij hechte vriendinnen zit dat overigens wel anders, maar die mogen ook gewoon mijn fruitschaal en kasten plunderen als ze willen. Dus die zullen niet gauw tekort komen.

Ik vind het heel normaal om niet meer aan cadeau's te doen met verjaardagen, en dat is een verademing. Geen geschuif met envelopjes, geen bonnen krijgen die je weer gaat doorgeven, geen prullen of bodylotion waar je niet tegen kunt. En wel gewoon verjaardagsfeestjes met alles erop en eraan. Inclusief taart en eten. En vooral gezelligheid. Want het gaat niet om de cadeau's (en de drank en het eten) he.

quote:LeolaMarie schreef op 31 december 2014 @ 13:21:

[...]





Ik denk niet dat het een vreemde gedachten gang is, ik denk dat het een cultuur verschil is. De Nederlandse samenleving bestaat uit veel verschillende culturen en niet elke cultuur is het zelfde. Dus je hoeft ook niet alles over 1 kam te scheren. Soms kom je op verjaardagen waar men echt werk van heeft gemaakt, een super mooie taart, lekkere hapjes, noem maar op. Dan doe ik als uitgenodigde ook mijn best om een mooi, leuk en gepast cadeau te kopen en kan het op eens tussen de 100 en de 500 euro kosten. Dan maakt het geld mij ook niet zo veel uit... (Bij ons thuis is geld geen probleem)



Maar dat betekend niet dat ik sinterklaas hoef te spelen bij iedereen. Wanneer iemand een feestje geeft met alleen borrel nootjes, plakje kaas en met pijn en moeite een paar bitterballen op tafel tovert... Geen probleem en even gezellig maar dan krijg je een cadeau van max 10 euro. Dan ga ik als gast ook niet mijn best doen!



Veel mensen begrijpen niet dat mijn partner en ik jaren lang hard hebben gewerkt om op het niveau te komen waar we nu zijn. Ze gaan er van uit als we hen uitnodigen krijgen we super mooie cadeau's. Op een gegeven moment werden we bijna elk weekend uitgenodigd en kwamen we er achter dat mensen stiekem hoopte op mooie dure cadeau's. Toen heb ik tegen mezelf gezegt, is goed maar afhankelijk van hoeveel aandacht men aan het feest geeft. Even een paar borrel nootjes op tafel toveren? Prima, ga ik even naar de euro knaller.



Ik ben geen sinterklaas en dat sommige mensen op een minima inkomens niveau leven kan ik niet helpen. Ik kan je vertellen dat ik zelf van mijn 17e tot 21e op straat heb geleefd! En niet wegens drugs en alcohol problemen. Nee, waardeloze ouders was mijn probleem. Maar na hardwerken, doorzetten en veel tegen slagen zijn we er weer prima boven opgekomen.



Voorbeeld van wat ik bedoel:

Vriendin was zwanger en had geen geld voor baby spullen. Dus hield ze een baby shower en nodigde iedereen uit. Enige wat ze in huis had was een pak duivis borrel noten en thee of koffie... Wij kwamen daar aan, ze hadden voor de rest niks gedaan aan het thema van het feest. Omdat wij het financieel beter hadden en ik het sneu vond hadden we een hele mooie baby hippe kinderwagen gekocht... koste ongeveer 1200 euro... Moeders super blij!



Toen we die avond weg ging zei moeders liefs tegen haar partner: Kijk, we hebben al die dingen gratis gekregen! Nou is dat niet leuk om te horen. Om het nog erger te maken hadden die 2 een minima inkomen maar ze hadden wel de maand daar op een nieuwe playstation voor hem gekocht. ''Ja, door de baby shower hielden ze geld over.



Sommige mensen beseffen niet hoeveel je bruto moet omzetten om 1200 euro netto over te houden! Dat wij meer hebben betekend niet dat het uit de lucht komt vallen om het direct weer uit te delen! Het zou ook niet in mij opkomen om op die manier aan baby spullen te komen...



Een paar weken later hadden we een babyshower van kennissen. Die mensen hadden een super mooie locatie afgehuurd, heerlijke hapjes, en zelfs ook nog aan entertainment gedacht! Door de decoratie's voelde je echt dat je op een baby shower was waar de komst van de verwachte kleine werd gevierd. Wij komen daar met een leuk baby paket van ongeveer 50,- En toen we weg gingen kregen we een super leuk appje van de aanstaande ouders met daar in: Dankje voor je aanwezigheid en het super mooie cadeau! Kijk, dat is een groot verschil toch?



Ik begrijp heel goed wat je bedoeld, maar je hoeft niet altijd voor sinterklaas te spelen. Sommige mensen hebben het nou helaas wat minder. Maar dat betekend niet dat je, alleen borrel noten op tafel kan zetten. Je kan dan ook zeggen ik heb het minder neem een flesje wijn mee, jij doet de hapjes en we skippen de cadeau's ik ben al blij met jullie komst. Kijk mensen met die instelling geef ik altijd iets moois wat ze echt nodig hebben en niet kunnen betalen.

Maar er zijn zo weinig mensen met die instelling helaas... ik was er bijna ingetrapt!

quote:Drukkestudente schreef op 31 december 2014 @ 14:29:

Als iemand onverwacht blijft lunchen en ik dus brood ontdooi (als ik niet al even naar de bakker loop voor een broodje) dan ontdooi ik er gewoon vrij veel zodat er sowieso over is.



Want ik weet van mezelf dat ik op de vraag 'hoeveel zal ik er voor jou uit halen?' nooit 'zes' zou durven antwoorden, al lust ik er soms wel zoveel. Dus ik zou mijn gasten niet in die positie willen brengen. Ik leg dan gewoon een schaal vol boterhammen neer zodat het niet opvalt als ze zoveel eten als ze willen en ze ook niet de laatste boterham hoeven pakken. En als er overblijft doe ik dat in een zakje een eet ik het later of maak ik er toast/wentelteefjes van.



Bij hechte vriendinnen zit dat overigens wel anders, maar die mogen ook gewoon mijn fruitschaal en kasten plunderen als ze willen. Dus die zullen niet gauw tekort komen.Mee eens. Ik vind het gierig om precies afgepaste hoeveelheden neer te zetten. Precies genoeg koeken, taart, broodjes, stukken fruit, toetjes, etc.

Is over the top uitpakken misschien een apart topic waard?

quote:marana schreef op 31 december 2014 @ 14:32:

[...]



Mee eens. Ik vind het gierig om precies afgepaste hoeveelheden neer te zetten. Precies genoeg koeken, taart, broodjes, stukken fruit, toetjes, etc.



Ja, precies. Ik houd niet van verspilling, dus ik zoek wel een manier om de restjes op te kunnen maken. Maar ik weet hoe vervelend het is als je werkelijke bezoek/gesprek beïnvloed wordt door dat knagende gevoel van niet vol zitten en nog wel iets lusten, terwijl je overgeleverd bent aan de zorgen van de gastvrouw en het fatsoen je verbiedt om te vragen wat je nodig hebt.



Het hoeft allemaal niet exorbitant, maar er moet altijd genoeg zijn. Ruim genoeg, zodat ook de beschroomder mensen hun buikje tevreden rond kunnen eten. Ik weet niet hoe jullie dat zien, maar ik merk echt een ontzettend verschil, of ik nu met vriendinnen alleen afspreek of op feestjes kom: is er genoeg en lekker te eten, dan is het zoveel gezelliger en blijft iedereen zoveel langer plakken dan wanneer het allemaal net-aan is.



En ja, soms kost dat iets meer, maar die herinnering blijft nog lang leven. Ik las net in deel 3 iets over een bruidspaar dat op hun knieperige bruiloft had verdiend... tja, dat is lol van korte duur. Want joepie, dan heb je een paar meier eraan overgehouden... en jouw feest gaat de boeken in als het knierpenfeest. Die paar meier is zo op hoor, die verdwijnt in no-time in de huishoudelijke beslommeringen. Maar die herinnering blijft.

quote:Ginevra schreef op 31 december 2014 @ 14:34:

Is over the top uitpakken misschien een apart topic waard?



Nou, ik heb wel moeten leren om me te matigen.



Vroeger haalde ik voor een verjaardag zo'n beetje ALLES wat mensen zouden kunnen willen drinken. Drie soorten bier, zeven soorten fris (want ja, wat als iemand nou nét zin heeft in Cassis?), vier soorten sap, alle mogelijke soorten wijn + zoet, allerlei soorten hapjes en taart... en altijd veeeeeeeel teveel. Echt teveel.



Nu zorg ik dat er voor elke smaak/voorkeur wel iets is (wel/geen prik, wel/geen vlees) maar ik ga echt de supermarkt niet meer leegkopen, dat was ook weer over de top. En ook zeker geen zeventien flessen cola 'voor als iedereen ineens massaal aan de cola gaat.'

@LeolaMarie, je weet toch niet van te voren wat de gastvrouw/heer op tafel zet, dat merk je toch pas als je er ben en je cadeau al hebt gegeven.



Ben eigenlijk wel benieuwd wat je na die kinderwagen van 1200, aan de kersverse ouders gegeven hebt toen de kleine geboren was.



Wanneer noem jij iemand eigenlijk een vriendin? Want als je iemand goed kent, dan weet je toch ook wel een beetje wat je verwachten kan.



Een cadeau van 1200 vind ik iig. sowieso over de top.

Wat geef jij dan aan iemand die een mijlpaalverjaardag heeft of ergens voor afgestudeerd is?

Dure cadeaus geven aan mensen die weinig te besteden hebben is sowieso not done.. Je zit dan net meer op hetzelfde level, de balans is zoek. LeolaMarie: Je slaat de plank volledig mis. Bij vriendschap gaat het niet om de cadeaus maar om het gebaar..

Wat een leuk topic!



Ik heb ook nog een "bijzondere actie":



Toen ik studeerde had ik vier jaar lang een vriendje. Hij woonde toen we net wat kregen nog thuis. Zijn ouders waren erg rijk. Vriendje ging ieder jaar met zijn ouders en zusjes op wintersport. Dit ware erg luxe reisjes.



Na ongeveer een jaar verkering vroegen zijn ouders of ik ook mee ging, ik zou dan alleen wel zelf "mijn" deel van de wintersport moeten betalen (vriendjes deel werd door zijn ouders betaald). Niet meer dan logisch vond ik, maar aangezien ik een "arme" student was vroeg ik zijn vader op voorhand hoeveel mijn bijdrage ongeveer zou zijn. Ik schrok erg van het bedrag (denk: 800 euro). Gelukkig had ik wat spaargeld (eigenlijk voor een ander doel, maar goed) en kon ik extra werken waardoor ik het bedrag bij elkaar kon schrapen. De wintersport was reuze.



Een jaar later ging het precies op dezelfde manier, alleen wist ik nu dat de wintersport er aan zat te komen dus kon ik er een jaar voor sparen. Wederom een rib uit mijn lijf, maar goed, het was gezellig en vriendje vond het leuk dat ik mee ging.



In het derde jaar woonde vriendje nog steeds officieel bij zijn ouders, maar was vaak bij mij op mijn studentenkamertje omdat dat handig was ivm zijn stage. Ik was aan het afstuderen en werkte me daarnaast een slag in de rondte om alles te kunnen betalen (helaas geen rijke ouders). Vriendje betaalde geen huur o.i.d. en teerde min of meer op mijn zak als hij bij mij was. Hij had namelijk geen baantje en gaf het geld dat hij van zijn ouders kreeg uit aan feesten, kleding en gadgets.



De jaarlijkse wintersport kwam er weer aan en ik had het bedrag voor mijn deel (althans eenzelfde bedrag als de voorgaande jaren) bij elkaar gespaard. Een paar weken voor wij weg zouden gaan kreeg ik (net als de jaren ervoor) een mailtje van de vader van vriendje, dit keer met het verzoek een bedrag van 2200 euro over te maken. Ik schrok hier natuurlijk enorm van, want zo'n bedrag had ik bij lange na niet.



Niet alleen hadden de ouders dit jaar extra uitgepakt qua luxe reis, ook vond vader van vriendje dat ik nu vriendje en ik toch min of meer samenwoonde ook het deel van vriendje maar moest betalen.



Het ergste? Vriendje wist dit, maar had niets tegen mij gezegd. Toen ik vervolgens aan vriendje voorstelde dat hij zelf zijn deel zou betalen werd hij woest, zijn vader had toch niet voor niets aan mij gevraagd om te betalen? Hij had iig geen zin om te betalen want hij kon wel betere dingen doen met zijn geld en ik had toch een bijbaantje en kon best wat extra werken....



Het hoeft denk ik geen verdere toelichting dat dat het einde van onze relatie betekende....

quote:QQelleQ schreef op 31 december 2014 @ 16:31:

Niet alleen hadden de ouders dit jaar extra uitgepakt qua luxe reis, ook vond vader van vriendje dat ik nu vriendje en ik toch min of meer samenwoonde ook het deel van vriendje maar moest betalen.



Het ergste? Vriendje wist dit, maar had niets tegen mij gezegd. Toen ik vervolgens aan vriendje voorstelde dat hij zelf zijn deel zou betalen werd hij woest, zijn vader had toch niet voor niets aan mij gevraagd om te betalen? Hij had iig geen zin om te betalen want hij kon wel betere dingen doen met zijn geld en ik had toch een bijbaantje en kon best wat extra werken....



Het hoeft denk ik geen verdere toelichting dat dat het einde van onze relatie betekende....

Wat een bizarre redenatie, zowel van z'n vader als van je vriend!

Beter kwijt dan rijk zo'n geval. Hoewel je nu naast dat je hem kwijt was ook nog geld overhield.

My god wat een dweil. Ongelooflijk

Nog een gierige actie:



Mijn oom en tante gingen verhuizen en vroegen de familie om hulp. Die hulp kwam er: 25 man/vrouw was de hele dag in de weer met verhuizen. Qua eten/drinken hadden oom en tante niets geregeld, maar goed, wellicht waren ze dit door de drukte vergeten. Er was koffie, één pak penny wafels en een aangebroken zak winegums voor de hele dag. Tegen etenstijd (na 10 uur zwoegen) maakte oom aanstalten om iedereen naar huis te sturen.



Omdat een flink deel van de aanwezigen nog minimaal 1,5 uur in de auto zou moeten stelde een ander familielid voor om Chinees te halen. Daar zij oom geen nee tegen.



Familielid haalde daarop voor 25 man Chinees. Maar toen het eten op tafel kwam was er iets vreemds: er was veel te weinig eten en familielid zou zweren dat hij veel meer had gekocht. Oom bezwoer aan familielid dat hij echt alles op tafel had gezet en dat familielid vast een deel van het eten bij de Chinees was vergeten.Iedereen was zo hongerig dat niemand zin had om dit verder uit te zoeken op dat moment.



Het mysterie werd een aantal maanden later met kerst - wat we bij het familielid dat de Chinees had gekocht vierden - opgelost. Oom zou namelijk voor het kerstdiner zorgen en toverde triomfantelijk de bakjes Chinees uit de tas, die had hij namelijk stiekem apart gezet en ingevroren, we hoefden ze alleen nog even op te warmen.



Het werd nog mooier toen neefje (jaar of 8) vervolgens vertelde dat ze al vier keer met de visite van de Chinees hadden gegeten. Wij waren dus niet de enige gasten die van de ingevroren Chinees hadden gegeten de afgelopen maanden.



Familielid (die de Chinees had gekocht) was woest.



Even voor de duidelijkheid: ik ben tegen de verspilling van voedsel, maar dit was wel zo'n rare situatie. Helemaal omdat het eten door een ander was gekocht, er niet voldoende was tijdens het oorspronkelijke diner en de restjes vervolgend als kerstmaal werden opgedient.

Idd erg gierig, met recht dat het familielid woest was. Neem aan dat je daar niet meer gaat helpen.

Wat een bizarre verhalen Q! Zowel je vriendje als je oom, echt idioot

quote:dingie schreef op 31 december 2014 @ 16:45:

[...]



Wat een bizarre redenatie, zowel van z'n vader als van je vriend!

Beter kwijt dan rijk zo'n geval. Hoewel je nu naast dat je hem kwijt was ook nog geld overhield.



Haha inderdaad, en niet heel veel later vond ik gelukkig een echt leuke man (en kon ik smakelijk om de hele episode lachen).



Ter verdediging van vader van vriendje (die verder altijd een reuze aardige man was): ik sluit niet uit dat vriendje aan zijn vader had gezegd dat ik voor hem zou betalen. Dat is de enige min of meer logische verklaring die ik heb voor deze situatie.

Ik hoop dat ie alleszins alleen op wintersport is mogen gaan?

Met zo'n kwal was ik toch echt niet meer op reis gegaan.

Had ik het gespaarde geld wel voor iets anders gebruikt.

quote:dilemma-zoveel schreef op 31 december 2014 @ 17:00:

Idd erg gierig, met recht dat het familielid woest was. Neem aan dat je daar niet meer gaat helpen.Nee, de familiebanden zijn naar aanleiding van dit verhaal een stuk minder hecht en de voornaam van oom wordt nu gebruikt als synoniem voor vrek bij ons in de familie.

quote:Mietrot schreef op 31 december 2014 @ 17:09:

Ik hoop dat ie alleszins alleen op wintersport is mogen gaan?

Met zo'n kwal was ik toch echt niet meer op reis gegaan.

Had ik het gespaarde geld wel voor iets anders gebruikt.



Ik ben in ieder geval niet meer meegegaan en ik heb ook niets betaald.



Kreeg jaren later wel nog een keer een aardige e-mail van zijn vader.

Jeetje Q!



Wat een verhalen.

Raar vriendje, gelukkig heb je nu een leuk exemplaar.



En die oom spoort ook niet. Niet eens alleen gierig maar ook gewoon zwaar aso. Lekker voorbeeld ook voor je neefje.

Ik zou als koper van het eten ook pissed zijn.

quote:MadameQetesh schreef op 31 december 2014 @ 17:16:

Jeetje Q!



Wat een verhalen.

Raar vriendje, gelukkig heb je nu een leuk exemplaar.



En die oom spoort ook niet. Niet eens alleen gierig maar ook gewoon zwaar aso. Lekker voorbeeld ook voor je neefje.

Ik zou als koper van het eten ook pissed zijn.



Wat oom betreft: ik weet zeker dat niemand in de familie er gek van had opgekeken als hij na het eten het resterende deel in de vriezer had gezet, of als hij gewoon eerlijk was geweest tegen familielid dat er nog een deel van het eten achter stond. En oké, wellicht hadden mensen dan ook een beetje raar opgekeken met kerst - de traditie is toch dat er flink wordt uitgepakt - maar hè, als het maar gezellig is en we met elkaar zijn, dat is toch het belangrijkste.



Voor het geld hoefde oom het ook niet te doen denk ik, de verhuizing was naar een zeer luxe huis wat ze konden kopen door een grote erfenis die mijn tante had gekregen.



Het is gewoon een bizarre situatie zonder logische verklaring.

quote:QQelleQ schreef op 31 december 2014 @ 16:54:

Nog een gierige actie:



Mijn oom en tante gingen verhuizen en vroegen de familie om hulp. Die hulp kwam er: 25 man/vrouw was de hele dag in de weer met verhuizen. Qua eten/drinken hadden oom en tante niets geregeld, maar goed, wellicht waren ze dit door de drukte vergeten. Er was koffie, één pak penny wafels en een aangebroken zak winegums voor de hele dag. Tegen etenstijd (na 10 uur zwoegen) maakte oom aanstalten om iedereen naar huis te sturen.



Omdat een flink deel van de aanwezigen nog minimaal 1,5 uur in de auto zou moeten stelde een ander familielid voor om Chinees te halen. Daar zij oom geen nee tegen.



Familielid haalde daarop voor 25 man Chinees. Maar toen het eten op tafel kwam was er iets vreemds: er was veel te weinig eten en familielid zou zweren dat hij veel meer had gekocht. Oom bezwoer aan familielid dat hij echt alles op tafel had gezet en dat familielid vast een deel van het eten bij de Chinees was vergeten.Iedereen was zo hongerig dat niemand zin had om dit verder uit te zoeken op dat moment.



Het mysterie werd een aantal maanden later met kerst - wat we bij het familielid dat de Chinees had gekocht vierden - opgelost. Oom zou namelijk voor het kerstdiner zorgen en toverde triomfantelijk de bakjes Chinees uit de tas, die had hij namelijk stiekem apart gezet en ingevroren, we hoefden ze alleen nog even op te warmen.



Het werd nog mooier toen neefje (jaar of 8) vervolgens vertelde dat ze al vier keer met de visite van de Chinees hadden gegeten. Wij waren dus niet de enige gasten die van de ingevroren Chinees hadden gegeten de afgelopen maanden.



Familielid (die de Chinees had gekocht) was woest.



Even voor de duidelijkheid: ik ben tegen de verspilling van voedsel, maar dit was wel zo'n rare situatie. Helemaal omdat het eten door een ander was gekocht, er niet voldoende was tijdens het oorspronkelijke diner en de restjes vervolgend als kerstmaal werden opgedient.Hahaha, wat triest zeg... Sommige mensen...

Het werd nog mooier toen neefje (jaar of 8) vervolgens vertelde dat ze al vier keer met de visite van de Chinees hadden gegeten. Wij waren dus niet de enige gasten die van de ingevroren Chinees hadden gegeten de afgelopen maanden.

Heerlijk, die koters die juist die dingen vertellen die ze beter hadden kunnen verzwijgen.

quote:QQelleQ schreef op 31 december 2014 @ 16:31:

Niet alleen hadden de ouders dit jaar extra uitgepakt qua luxe reis, ook vond vader van vriendje dat ik nu vriendje en ik toch min of meer samenwoonde ook het deel van vriendje maar moest betalen.



Het ergste? Vriendje wist dit, maar had niets tegen mij gezegd. Toen ik vervolgens aan vriendje voorstelde dat hij zelf zijn deel zou betalen werd hij woest, zijn vader had toch niet voor niets aan mij gevraagd om te betalen? Hij had iig geen zin om te betalen want hij kon wel betere dingen doen met zijn geld en ik had toch een bijbaantje en kon best wat extra werken....



Het hoeft denk ik geen verdere toelichting dat dat het einde van onze relatie betekende....Wat erg

quote:betjebig schreef op 31 december 2014 @ 13:38:

[...]



Je doet net of 'arme' mensen achterlijk zijn. Kan best dat jullie een stel uitvreterige vrienden hadden, maar om nou te concluderen dat mensen die feesten met een Hema-taart en nootjes weinig aandacht aan hun feestje besteden. Ik zou me ernstig bezwaard voelen als ik een cadeau van 50 of meer euro zou krijgen van iemand anders dan mijn ouders. Het zou op mij echt patserig overkomen.



Ik denk dat dit op deze manier een eeuwige discussie word.

Zelf kijk ik niet neer op minder bedeelden en ben zelf ook straat arm geweest. Wij kijken niet op hen neer en vind het irritant dat er nu over ''armen'' in het algemeen gesproken word. Ik heb het in mijn verhaal over uitgekookte mensen! Groot verschil.