Relaties
alle pijlers
Maak ik dit een te groot issue?
dinsdag 30 september 2025 om 17:54
Geen idee wat ik hiermee wil, even mijn hart luchten? Ik ben er verdrietig onder merk ik.
Partner heeft een pittig jaar achter de rug met overlijden ouder en opname verzorgingshuis andere ouder. Wat ik moeilijk vind, is dat partner the odd one out is in vergelijking met broers en diens partners als het op beslissingen voor ouder (mantelzorg) aankomt. Ik ben het vrijwel steeds eens met de rest en oneens met keuzes die partner maakt of weigert te maken.
Partner deed/doet erg veel voor ouders, maar maakt in mijn ogen keuzes die, in mijn ogen niet per sé het beste voor ouder zijn. Thuiszorg was eerst niet nodig volgens hem omdat ouder het niet wilde, gesprek met casemanager en medisch team waarin er heel duidelijk werd aangestuurd op absoluut aannemen van vrijgekomen plek in verzorgingshuis in de buurt omdat het thuis niet meer houdbaar was, werd door partner eerst structureel geweigerd ("niet nodig, gaat nog prima thuis"). Pas na ellenlange gesprekken, en een time-out in onze relatie, besloot partner overstag te gaan.
Nu met verkoop huis ouder weer, helaas, precies hetzelfde. Ondanks dat huis volgens de zorg een aanhoudende bron van onrust/stress voor betreffende ouder veroorzaakt en ook valse hoop op terugkeer ernaar, wil partner als enige nog niet aan verkopen denken ("kan ik er nu niet bij hebben, in het nieuwe jaar ergens een keer"). Kan daarin ook nauwelijks zelf bij broers aankaarten waarom dit zo moeilijk voor hem is of samen zoeken naar een compromis hierin.
Opmerkingen van mij over dat ik me zorgen maak dat logische emoties van verdriet/verlies misschien nu verstandige beslissingen in de weg zitten en of therapie/hulp een optie is, worden weggewuifd met "dat ik hem niet steun" (waar hij natuurlijk een punt heeft want ik vind zijn beslissingen niet verstandig). Me helemaal er buiten laten heb ik geprobeerd, maar omdat wij als enige op loopafstand van ouder zitten lukt me dat niet (en ergens wil ik ook dit probleem in onze relatie niet negeren/wegdrukken). Tegelijkertijd heb ik ook veel voor mijn schoonouders gedaan.
Het voelt voor mij vooral eenzaam omdat we hierin geen team zijn zoals de rest. Ik ben bang dat ik er in stressvolle situaties niet van op aan kan dat partner dan verstandige beslissingen maakt, ook als die moeilijk zijn of met veel emoties gepaard gaan. Ik vind het ook verdrietig omdat we het buiten dit soort grote gebeurtenissen eigenlijk heel fijn hebben samen, maar hij bij dit soort dingen haast een vreemde voor mij lijkt.
Partner heeft een pittig jaar achter de rug met overlijden ouder en opname verzorgingshuis andere ouder. Wat ik moeilijk vind, is dat partner the odd one out is in vergelijking met broers en diens partners als het op beslissingen voor ouder (mantelzorg) aankomt. Ik ben het vrijwel steeds eens met de rest en oneens met keuzes die partner maakt of weigert te maken.
Partner deed/doet erg veel voor ouders, maar maakt in mijn ogen keuzes die, in mijn ogen niet per sé het beste voor ouder zijn. Thuiszorg was eerst niet nodig volgens hem omdat ouder het niet wilde, gesprek met casemanager en medisch team waarin er heel duidelijk werd aangestuurd op absoluut aannemen van vrijgekomen plek in verzorgingshuis in de buurt omdat het thuis niet meer houdbaar was, werd door partner eerst structureel geweigerd ("niet nodig, gaat nog prima thuis"). Pas na ellenlange gesprekken, en een time-out in onze relatie, besloot partner overstag te gaan.
Nu met verkoop huis ouder weer, helaas, precies hetzelfde. Ondanks dat huis volgens de zorg een aanhoudende bron van onrust/stress voor betreffende ouder veroorzaakt en ook valse hoop op terugkeer ernaar, wil partner als enige nog niet aan verkopen denken ("kan ik er nu niet bij hebben, in het nieuwe jaar ergens een keer"). Kan daarin ook nauwelijks zelf bij broers aankaarten waarom dit zo moeilijk voor hem is of samen zoeken naar een compromis hierin.
Opmerkingen van mij over dat ik me zorgen maak dat logische emoties van verdriet/verlies misschien nu verstandige beslissingen in de weg zitten en of therapie/hulp een optie is, worden weggewuifd met "dat ik hem niet steun" (waar hij natuurlijk een punt heeft want ik vind zijn beslissingen niet verstandig). Me helemaal er buiten laten heb ik geprobeerd, maar omdat wij als enige op loopafstand van ouder zitten lukt me dat niet (en ergens wil ik ook dit probleem in onze relatie niet negeren/wegdrukken). Tegelijkertijd heb ik ook veel voor mijn schoonouders gedaan.
Het voelt voor mij vooral eenzaam omdat we hierin geen team zijn zoals de rest. Ik ben bang dat ik er in stressvolle situaties niet van op aan kan dat partner dan verstandige beslissingen maakt, ook als die moeilijk zijn of met veel emoties gepaard gaan. Ik vind het ook verdrietig omdat we het buiten dit soort grote gebeurtenissen eigenlijk heel fijn hebben samen, maar hij bij dit soort dingen haast een vreemde voor mij lijkt.
dinsdag 30 september 2025 om 18:05
dinsdag 30 september 2025 om 18:12
dinsdag 30 september 2025 om 18:13
Er is nog maar één ouder en die zit in een verzorgingshuis.
dinsdag 30 september 2025 om 18:17
Sorry inderdaad, maar ook iemand in een verzorgingshuis kan goed van geest zijn en dus zelf bepalen.
Afkoelen heeft gewerkt
dinsdag 30 september 2025 om 18:24
Hij neemt wel beslissingen alleen andere dan jij zou nemen
Misschien wel anderen dan 80% van de mensen zouden nemen, maar hij neemt zijn beslissingen
Probeer te snappen waarom hij in deze situatie, die toch vooral Zijn situatie is, deze beslissingen neemt
Ik gok, dat hij zich net zo eenzaam voelt als jij en dat jouw begrip veel gaat brengen.
Misschien wel anderen dan 80% van de mensen zouden nemen, maar hij neemt zijn beslissingen
Probeer te snappen waarom hij in deze situatie, die toch vooral Zijn situatie is, deze beslissingen neemt
Ik gok, dat hij zich net zo eenzaam voelt als jij en dat jouw begrip veel gaat brengen.
dinsdag 30 september 2025 om 18:26
Het gaat te hard. Geef het tijd.
Tenzij je wil dat je partner over 3 maanden in een burn-out zit en zwaar depressief is omdat iedereen hem in richtingen pusht waar hij helemaal nog niet aan toe is.
En hou jezelf in hemelsnaam uit dingen waar jij wettelijk niets over te zeggen hebt.
Laat man eerst maar eens gewoon terug een beetje stabiel worden na het overlijden van ouder 1 waarbij hij ook nog eens continu mantelzorgt voor ouder 2.
Tenzij je wil dat je partner over 3 maanden in een burn-out zit en zwaar depressief is omdat iedereen hem in richtingen pusht waar hij helemaal nog niet aan toe is.
En hou jezelf in hemelsnaam uit dingen waar jij wettelijk niets over te zeggen hebt.
Laat man eerst maar eens gewoon terug een beetje stabiel worden na het overlijden van ouder 1 waarbij hij ook nog eens continu mantelzorgt voor ouder 2.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 30 september 2025 om 18:31
Overlijden van een ouder en de zorg voor een ouder kan heel heftige emoties oproepen, en ook maken dat je de dingen in heel andere proporties ziet dan je partner.
Ik zeg niet "buiten proportie" of "verkeerde proportie", het is gewoon anders als je er emotioneel iets verder van af staat. En dan kunnen er heel diepe gevoelens onder bepaalde beslissingen zitten.
Ik was toen mijn moeder overleed ook heel fel op bepaalde dingen die ik vantevoren niet zo zag aankomen.
Als je partner dat ziet als "verkeerde beslissingen" dan kan die partner op rationele gronden misschien wel gelijk hebben, maar dan misken je alle gevoelens die erbij komen kijken. Dus het is logisch dat je partner zich niet gesteund voelt.
Probeer er als het stof een beetje is neergedaald eens over te praten, en dan niet over de praktische of financiele argumenten, maar wat het voor hem betekent. Wat betekent het huis voor hem, wat betekent verkoop voor hem, wat doet het met hem, wat heeft hij daarbij nodig. Desnoods met een relatietherapeut erbij. Want als jij in de toekomst niet op hem durft te vertrouwen, dan moeten jullie daar iets mee. Niet omdat hij het nu allemaal fout doet, maar omdat jullie elkaar niet bereiken.
Ik zeg niet "buiten proportie" of "verkeerde proportie", het is gewoon anders als je er emotioneel iets verder van af staat. En dan kunnen er heel diepe gevoelens onder bepaalde beslissingen zitten.
Ik was toen mijn moeder overleed ook heel fel op bepaalde dingen die ik vantevoren niet zo zag aankomen.
Als je partner dat ziet als "verkeerde beslissingen" dan kan die partner op rationele gronden misschien wel gelijk hebben, maar dan misken je alle gevoelens die erbij komen kijken. Dus het is logisch dat je partner zich niet gesteund voelt.
Probeer er als het stof een beetje is neergedaald eens over te praten, en dan niet over de praktische of financiele argumenten, maar wat het voor hem betekent. Wat betekent het huis voor hem, wat betekent verkoop voor hem, wat doet het met hem, wat heeft hij daarbij nodig. Desnoods met een relatietherapeut erbij. Want als jij in de toekomst niet op hem durft te vertrouwen, dan moeten jullie daar iets mee. Niet omdat hij het nu allemaal fout doet, maar omdat jullie elkaar niet bereiken.
Na zevenhonderd jaren
dinsdag 30 september 2025 om 18:34
Het zal eenzaam zijn voor hem, als hij als enige nog de stem van zijn ouder vertegenwoordigt. Maar gelukkig voor overgebleven ouder is er nog iemand die luistert naar wat ouder wil in plaats van wat de goegemeente wil.
Een time-out omdat je partner het niet eens is met wat jij doet voor je eigen ouder, gaat best ver ja, om antwoord te geven op je vraag.
Als mijn partner mij zou zo afvallen in de mantelzorg dan zou ik me heel alleen en verdrietig voelen.
Een time-out omdat je partner het niet eens is met wat jij doet voor je eigen ouder, gaat best ver ja, om antwoord te geven op je vraag.
Als mijn partner mij zou zo afvallen in de mantelzorg dan zou ik me heel alleen en verdrietig voelen.
dinsdag 30 september 2025 om 18:35
Alvast even bedankt dat jullie de moeite hebben genomen voor alle eerlijke reacties. Ik ga er straks na het eten nog even goed voor zitten en het rustig lezen. Ook vooral om me bewust te worden van mijn eigen aandeel in het geheel en hoe ik dat, juist ook als partner van, beter (misschien ook juist meer hands off?) aan zou kunnen pakken.
dinsdag 30 september 2025 om 18:37
Ik denk net hetzelfde! Het is nogal wat allemaal. Geef die man eens een beetje tijd en bemoei je er niet zo mee. Wees er gewoon voor je partner. Tijd zal hem raad geven.jorchugh_jor schreef: ↑30-09-2025 18:11Ook verdrietig voor je partner. Het klinkt of het hem allemaal te veel en te snel is en dat er niemand is die hem daarin steunt.
dinsdag 30 september 2025 om 18:38
Het beste is volgens mij om wel tegen hem te zeggen wat je vindt en waarom, maar om de keuze aan hem te laten. En dat ook duidelijk maken: jij beslist. En, iets moeilijker, er dan ook vrede mee hebben. Ik heb dit in het verleden ook wel eens meegemaakt, soms met een minder fijne uitkomst, maar ik heb geleerd om dat los te laten en een ander autonoom te laten kiezen. Dat verwacht ik zelf ook van een partner: geen totale eensgezindheid maar wel begrip voor mijn keuzes.
dinsdag 30 september 2025 om 18:38
Je kunt dit niet forceren, zoveel is duidelijk. Hoe meer jij je partner pusht, hoe meer hij de hakken in het zand lijkt te zetten.
Bij zulke zaken moet je jezelf goed afvragen waarom je doet wat je doet. Wat wil je ermee bereiken en nog belangrijker als het niet het gewenste resultaat heeft dan heeft meer van hetzelfde dus geen zin.
Kan hij nog wel eens gewoon spuien bij jou zonder dat jij meteen met praktische oplossingen komt (die in jouw ogen de juiste zijn)? Zijn er andere mensen waar jij weer kan spuien zonder dat het bij hem terechtkomt?
Wat voor (directe en indirecte) gevolgen heeft deze situatie voor jou?
Bij zulke zaken moet je jezelf goed afvragen waarom je doet wat je doet. Wat wil je ermee bereiken en nog belangrijker als het niet het gewenste resultaat heeft dan heeft meer van hetzelfde dus geen zin.
Kan hij nog wel eens gewoon spuien bij jou zonder dat jij meteen met praktische oplossingen komt (die in jouw ogen de juiste zijn)? Zijn er andere mensen waar jij weer kan spuien zonder dat het bij hem terechtkomt?
Wat voor (directe en indirecte) gevolgen heeft deze situatie voor jou?
dinsdag 30 september 2025 om 18:40
Steunen nog niet persé als ik écht achter iets totaal niet achter sta.
Maar dus wel desnoods achteruit stappen uit het verhaal. En niet meebleiren met zijn broers.
Ik ben alleen maar aangewaaide familie dus ik hoef echt geen mening op te dringen over mijn schoonouders.
Al helemaal niet openbaar naar de rest van de familie of zorg toe.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 30 september 2025 om 18:43
Mjah steunen in die zin dat je kan aan geven wat je zelf denkt maar dat je de keuze van je man respecteert.Wissewis schreef: ↑30-09-2025 18:40Steunen nog niet persé als ik écht achter iets totaal niet achter sta.
Maar dus wel desnoods achteruit stappen uit het verhaal. En niet meebleiren met zijn broers.
Ik ben alleen maar aangewaaide familie dus ik hoef echt geen mening op te dringen over mijn schoonouders.
Al helemaal niet openbaar naar de rest van de familie of zorg toe.
dinsdag 30 september 2025 om 18:43
Man en ik hebben ooit afgesproken ons niet te bemoeien met dat soort zaken .
Al het geregel rondom mijn moeders huis , opname in de zorg en later de uitvaart heb ik met broers en zus geregeld . Hun partners bemoeiden zich er ook niet mee . Natuurlijk is er wel thuis over gepraat maar de beslissing lag bij mij en daar stond hij achter . Dat voelde erg fijn . En bij zijn moeder idem dito zijn moeder zijn gevoel en zijn beslissing .
Al het geregel rondom mijn moeders huis , opname in de zorg en later de uitvaart heb ik met broers en zus geregeld . Hun partners bemoeiden zich er ook niet mee . Natuurlijk is er wel thuis over gepraat maar de beslissing lag bij mij en daar stond hij achter . Dat voelde erg fijn . En bij zijn moeder idem dito zijn moeder zijn gevoel en zijn beslissing .
dinsdag 30 september 2025 om 18:51
Kan je proberen om hem enkel emotioneel te steunen en uit het beslissingsproces te stappen, dat aan de kinderen te laten?
Schoonouder is veilig en verzorgd, dat is het belangrijkste.
Misschien zit je daarom nog in de doorpakmodus.
Maar je ouderlijk huis verkopen is best een emotionele stap en betreft niet iemands veiligheid. Dus dat kan echt wel wachten. Gun je man ook zijn proces. En gun het hem dat hij zich gesteund voelt daarin.
Schoonouder is veilig en verzorgd, dat is het belangrijkste.
Misschien zit je daarom nog in de doorpakmodus.
Maar je ouderlijk huis verkopen is best een emotionele stap en betreft niet iemands veiligheid. Dus dat kan echt wel wachten. Gun je man ook zijn proces. En gun het hem dat hij zich gesteund voelt daarin.
dinsdag 30 september 2025 om 18:52
Ja dus? Dat betekent toch niet dat die andere ouder is afgeschreven?
Zelfbeschikking is een groot goed.
dinsdag 30 september 2025 om 18:57
Het was zo ongeveer wel wat je zei.BeeDifferent schreef: ↑30-09-2025 18:55Lees nog een keer kattenkop. Met je ja dus.
Dat was ook niet wat ik zei.
Ook gezien je tweede post waarin je stelt dat mensen niet zomaar in een verzorgingstehuis terecht komen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
