Geld & Recht
alle pijlers
Helpppp!!! Uit elkaar, een kind en nu??
zaterdag 2 juli 2011 om 22:56
Ik hoop op een reactie!!!
Ten einde raad, vraag ik om hulp, info & ervaringen.
Ik ben een moeder van 22 en heb een zoontje van bijna 9 maanden.
Ik ben, door een een fout met de conceptie, vrij snel zwanger geworden van mijn ( sinds 1 1/2 maand) ex vriend.
Ik zit nu in een situatie waar ik me totaal geen raad mee weet. In mijn omgeving heb ik ook geen mensen die ervaringen op dit gebied hebben en wanneer ik op het internet zoek naar de mogelijkheden word ik dood gegooid met informatie.
Mijn ex is een man met een aardig verleden, na mate de zwangerschap kreeg ik steeds meer te horen.
Hij 40, is 20 jaar zwaar verslaafd geweest, en nooit een normaal leven opgebouwd. Hij ziet er uit als een leuke normale man, met mooie verhalen en goede toekomst plannen. In de werkelijkheid, zijn alles maar praatjes en komt er niks van terecht. Inmiddels niet meer zwaar verslaafd, maar blijft constant onder invloed van wiet alcohol of medicatie. Hij is hier zo aangewend dat je het bijna niet ziet bij hem.
In de afgelopen maanden heb ik wel gemerkt dat ik met hem geen toekomst kan opbouwen omdat hij totaal geen verandwoordlijkheid kent, geen ritme heeft een vaste baan niet kan vasthouden niet met geld om kan gaan en meer. Soms us hij zo afwezig is dat hij sigaretten in het huis opsteekt en op de vloer laat vallen en niet door hebt dat ze op te grond liggen te branden. Hij heeft geen geduld met de kleine, geef veel te vroeg de fles zodat ie stopt met huilen, koopt verkeerde voeding van boven een jaar. staart naar de tv, en reageert niet op gehuil. Op internet lees ik veel verhalen over slechte vaders, die hun vrouw en kinderen slaan, ontvoeren ect zo erg is het niet. Ik weet ook dat het zijn intensie niet is, en hij super gek op mij en ons kind is, maar kan dit alleen laten blijken door hele dure kleding te kopen, (terwijl er nog geen gordijnen hangen in ons nieuwe huis.)
Inmiddels zijn we dus uit elkaar, en hij wil natuurlijk een omgangs regeling met onze zoon. Ik durf dit niet... ik durf hun niet samen te laten, en wanneer we met z'n 3en afspreken is er elke x knallende ruzie en verwijt hij me van alles, zelf dingen die er niet zijn, maar in zijn werkelijkheid, bv dat ik een ander heb enz... er valt niet te comunniceren en wil geen ruzie in het bij zijn van me kind en het breekt mij op... Vind het ook zo moeilijk om te zeggen je mag je kind niet meer zien, die pijn wil ik hem ook niet doen. Dit is ook al eens eerder gebeurd met z'n dochtertje uit een vorige relatie. Die overigens sterk op onze lijkt, en haar ergers wel begrijp.
Wat een verhaal zeg... Ik weet echt niet wat ik met de situatie aanmoet. welke mogelijkheden zijn er? Ben ik te beschermend dat ik me kind niet bij hem alleen durf te laten?
Bedankt voor het lezen & ik hoop op een reactie!
Ten einde raad, vraag ik om hulp, info & ervaringen.
Ik ben een moeder van 22 en heb een zoontje van bijna 9 maanden.
Ik ben, door een een fout met de conceptie, vrij snel zwanger geworden van mijn ( sinds 1 1/2 maand) ex vriend.
Ik zit nu in een situatie waar ik me totaal geen raad mee weet. In mijn omgeving heb ik ook geen mensen die ervaringen op dit gebied hebben en wanneer ik op het internet zoek naar de mogelijkheden word ik dood gegooid met informatie.
Mijn ex is een man met een aardig verleden, na mate de zwangerschap kreeg ik steeds meer te horen.
Hij 40, is 20 jaar zwaar verslaafd geweest, en nooit een normaal leven opgebouwd. Hij ziet er uit als een leuke normale man, met mooie verhalen en goede toekomst plannen. In de werkelijkheid, zijn alles maar praatjes en komt er niks van terecht. Inmiddels niet meer zwaar verslaafd, maar blijft constant onder invloed van wiet alcohol of medicatie. Hij is hier zo aangewend dat je het bijna niet ziet bij hem.
In de afgelopen maanden heb ik wel gemerkt dat ik met hem geen toekomst kan opbouwen omdat hij totaal geen verandwoordlijkheid kent, geen ritme heeft een vaste baan niet kan vasthouden niet met geld om kan gaan en meer. Soms us hij zo afwezig is dat hij sigaretten in het huis opsteekt en op de vloer laat vallen en niet door hebt dat ze op te grond liggen te branden. Hij heeft geen geduld met de kleine, geef veel te vroeg de fles zodat ie stopt met huilen, koopt verkeerde voeding van boven een jaar. staart naar de tv, en reageert niet op gehuil. Op internet lees ik veel verhalen over slechte vaders, die hun vrouw en kinderen slaan, ontvoeren ect zo erg is het niet. Ik weet ook dat het zijn intensie niet is, en hij super gek op mij en ons kind is, maar kan dit alleen laten blijken door hele dure kleding te kopen, (terwijl er nog geen gordijnen hangen in ons nieuwe huis.)
Inmiddels zijn we dus uit elkaar, en hij wil natuurlijk een omgangs regeling met onze zoon. Ik durf dit niet... ik durf hun niet samen te laten, en wanneer we met z'n 3en afspreken is er elke x knallende ruzie en verwijt hij me van alles, zelf dingen die er niet zijn, maar in zijn werkelijkheid, bv dat ik een ander heb enz... er valt niet te comunniceren en wil geen ruzie in het bij zijn van me kind en het breekt mij op... Vind het ook zo moeilijk om te zeggen je mag je kind niet meer zien, die pijn wil ik hem ook niet doen. Dit is ook al eens eerder gebeurd met z'n dochtertje uit een vorige relatie. Die overigens sterk op onze lijkt, en haar ergers wel begrijp.
Wat een verhaal zeg... Ik weet echt niet wat ik met de situatie aanmoet. welke mogelijkheden zijn er? Ben ik te beschermend dat ik me kind niet bij hem alleen durf te laten?
Bedankt voor het lezen & ik hoop op een reactie!
zaterdag 2 juli 2011 om 23:53
Het is de vader van je kind en dus hebben beiden er recht op om elkaar te zien. Als je geen onverantwoordelijke vader voor je kindje had gewild, dan ben je nu veels te laat.
Wat je wel kunt doen is een omgangsregeling onder toezicht aanvragen. Dat kan informeel, bijv door af te spreken dat er iemand bij is die jij wel vertrouwt (zijn ouders, familie, vrienden?) of officieel (via de rechter).
Wat je wel kunt doen is een omgangsregeling onder toezicht aanvragen. Dat kan informeel, bijv door af te spreken dat er iemand bij is die jij wel vertrouwt (zijn ouders, familie, vrienden?) of officieel (via de rechter).
zondag 3 juli 2011 om 00:25
quote:shortykus schreef op 03 juli 2011 @ 00:22:
sorrrrry voor 3!! topic... indd bang voor geen reactie... en een beetje onervaren hier :SBlijf dan gewoon en plaats 1 duidelijk topic. Over het algemeen zijn de forummers hier echt bereid je te helpen. Slik kritiek ( ook al voelt ie onterecht) en je vindt warme invoelende forummers.
sorrrrry voor 3!! topic... indd bang voor geen reactie... en een beetje onervaren hier :SBlijf dan gewoon en plaats 1 duidelijk topic. Over het algemeen zijn de forummers hier echt bereid je te helpen. Slik kritiek ( ook al voelt ie onterecht) en je vindt warme invoelende forummers.
zondag 3 juli 2011 om 00:29
quote:missverrektekoekwaus schreef op 03 juli 2011 @ 00:25:
[...]
Blijf dan gewoon en plaats 1 duidelijk topic. Over het algemeen zijn de forummers hier echt bereid je te helpen. Slik kritiek ( ook al voelt ie onterecht) en je vindt warme invoelende forummers. Erg blij met de reacties,en de jouwe! Ben al een stuk wijzer... Fijn om je verhaal ook anoniem te doen.... so much shamee, dat hang je ook niet ff buiten...
[...]
Blijf dan gewoon en plaats 1 duidelijk topic. Over het algemeen zijn de forummers hier echt bereid je te helpen. Slik kritiek ( ook al voelt ie onterecht) en je vindt warme invoelende forummers. Erg blij met de reacties,en de jouwe! Ben al een stuk wijzer... Fijn om je verhaal ook anoniem te doen.... so much shamee, dat hang je ook niet ff buiten...
zondag 3 juli 2011 om 00:39
Het belang en de veiligheid van jouw kind staat altijd voorop.
Je kindje is 9 maanden.
Als jouw verhaal zo lees... Begrijp je helemaal.
Zou dat ook niet willen, een omgangsregeling zolang de vader zich zo gedraagt als hij doet.
Je hebt er VEEL gegronde redenen voor zoals de situatie nu is, om dat niet te willen.
Bescherm dat kleintje, volg je GEVOEL hierin.
Tuurlijk heeft een vader, en kind, recht op omgang met elkaar.
Altijd, tenzij de situatie zo is dat het een gevaar voor het kind is.
Onder toezicht van een derde is wel een middenweg.
Als de vader dat anders wil, zal hij, als jullie kindje bij hem is de zorgelijke dingen die jij omschrijft achterwege moeten laten.
Je kindje is nog een baby!
Jij bent goed bezig TO, volg je gevoel
Je kindje is 9 maanden.
Als jouw verhaal zo lees... Begrijp je helemaal.
Zou dat ook niet willen, een omgangsregeling zolang de vader zich zo gedraagt als hij doet.
Je hebt er VEEL gegronde redenen voor zoals de situatie nu is, om dat niet te willen.
Bescherm dat kleintje, volg je GEVOEL hierin.
Tuurlijk heeft een vader, en kind, recht op omgang met elkaar.
Altijd, tenzij de situatie zo is dat het een gevaar voor het kind is.
Onder toezicht van een derde is wel een middenweg.
Als de vader dat anders wil, zal hij, als jullie kindje bij hem is de zorgelijke dingen die jij omschrijft achterwege moeten laten.
Je kindje is nog een baby!
Jij bent goed bezig TO, volg je gevoel
