Geld & Recht
alle pijlers
Hij is medehuurder en zij wil hem eruit hebben
vrijdag 20 augustus 2010 om 21:43
Hallo allemaal,
Okay dit gaat dus niet over mezelf, maar over een vriendin van mijn vriend. Ik ken haar ook wel, maar we zijn niet echt dikke vriendinnen. Daarvoor kennen we elkaar eigenlijk niet echt goed genoeg.
Zij is vorig jaar zomer gaan samenwonen met haar vriend en vader van haar 2 jongste kinderen.
Omdat ze enkel van hun gezamelijke inkomsten de huur ed. konden opbrengen, staat het huurhuis op hun beider naam. Wat ik er van begrijp is dat zij dus medehuurderschap hebben.
De relatie is een paar maanden geleden op de klippen gelopen, maar het stel woont nog platonisch samen. Zo kunnen ze ook samen voor de kinderen zorgen.
Nu heeft die vriendin dus nogal wat lichamelijke problemen. Er is pas een lumbaalpunctie gedaan. Ze is gedeeltelijk arbeidsongeschikt. Haar ex-vriend heeft weinig werk en schijnt ook niet echt zijn best te doen om voor inkomen te zorgen,
Inmiddels is de situatie onhoudelijk geworden. Zij wil van haar ex af, maar hij weigert het huis uit te gaan.
Er is ondertussen een flinke huurachterstand ontstaan en mijn vriend begint zich flink zorgen te maken. Hij overweegt om haar en haar 4 kinderen in zijn huis op te nemen.
Ik zie dat niet zo zitten, al vind ik het nobel dat hij wil helpen hoor.
Zij kan fysiek moeilijk voor haar kinderen zorgen en die ex-vriend neemt nauwelijks verantwoordelijkheid voor ze.
Nu zou het wellicht wél zo zijn dat zij alleen voor de huur kan opdraaien, máár ze zit dus met die ex-vriend, die niet van plan is uit dat huis te gaan. Hij zorgt echter niet voor voldoende inkomsten dus vroeg of laat zal hij eruit gezet worden.
Nu wil ik dus weten of die vriendin het medehuurderschap kan aanvechten. Als ze er nou voor kan zorgen dat hij dat huis verlaat, dan zouden mijn vriend en ik kunnen bijspringen met de huur en helpen zorgen voor haar kids.
Met mijn vriend is er moeiolijk over te praten. Die wil graag helpen, maar hij realiseert zich niet hoe ingrijpend dit gaat zijn op ons gezinsleven (hij, ik en onze puppie). En hij weet niet voor hoe lang die vriendin dan zou blijven.
Mij lijkt het veel gemakkelijker als ze in haar eigen huis blijft wonen, maar dan zónder die vent. Alleen, hoe krijgen we hem dan het huis uit?
Okay dit gaat dus niet over mezelf, maar over een vriendin van mijn vriend. Ik ken haar ook wel, maar we zijn niet echt dikke vriendinnen. Daarvoor kennen we elkaar eigenlijk niet echt goed genoeg.
Zij is vorig jaar zomer gaan samenwonen met haar vriend en vader van haar 2 jongste kinderen.
Omdat ze enkel van hun gezamelijke inkomsten de huur ed. konden opbrengen, staat het huurhuis op hun beider naam. Wat ik er van begrijp is dat zij dus medehuurderschap hebben.
De relatie is een paar maanden geleden op de klippen gelopen, maar het stel woont nog platonisch samen. Zo kunnen ze ook samen voor de kinderen zorgen.
Nu heeft die vriendin dus nogal wat lichamelijke problemen. Er is pas een lumbaalpunctie gedaan. Ze is gedeeltelijk arbeidsongeschikt. Haar ex-vriend heeft weinig werk en schijnt ook niet echt zijn best te doen om voor inkomen te zorgen,
Inmiddels is de situatie onhoudelijk geworden. Zij wil van haar ex af, maar hij weigert het huis uit te gaan.
Er is ondertussen een flinke huurachterstand ontstaan en mijn vriend begint zich flink zorgen te maken. Hij overweegt om haar en haar 4 kinderen in zijn huis op te nemen.
Ik zie dat niet zo zitten, al vind ik het nobel dat hij wil helpen hoor.
Zij kan fysiek moeilijk voor haar kinderen zorgen en die ex-vriend neemt nauwelijks verantwoordelijkheid voor ze.
Nu zou het wellicht wél zo zijn dat zij alleen voor de huur kan opdraaien, máár ze zit dus met die ex-vriend, die niet van plan is uit dat huis te gaan. Hij zorgt echter niet voor voldoende inkomsten dus vroeg of laat zal hij eruit gezet worden.
Nu wil ik dus weten of die vriendin het medehuurderschap kan aanvechten. Als ze er nou voor kan zorgen dat hij dat huis verlaat, dan zouden mijn vriend en ik kunnen bijspringen met de huur en helpen zorgen voor haar kids.
Met mijn vriend is er moeiolijk over te praten. Die wil graag helpen, maar hij realiseert zich niet hoe ingrijpend dit gaat zijn op ons gezinsleven (hij, ik en onze puppie). En hij weet niet voor hoe lang die vriendin dan zou blijven.
Mij lijkt het veel gemakkelijker als ze in haar eigen huis blijft wonen, maar dan zónder die vent. Alleen, hoe krijgen we hem dan het huis uit?
zondag 22 augustus 2010 om 18:33
Zakelijk is er niks aan de hand. Ik ben niet gebonden aan hem, ik kan ook zo weer weg. We wonen pas sinds kort samen trouwens. Hij betaalt de hypotheek en we hebben nog geen samenlevingscontract. Ik heb mijn eigen inkomentje en nog gedeeltelijke uitkering.
Ik denk dat een advocaat inschakelen te lang gaat duren. Die ex van haar mishandelt haar niet, maar hij draagt volgens mij niets bij aan de huur en wil alleen maar wat doen voor zijn eigen kinderen, niet voor de andere 2.
Ze weet bovendien al heel lang dat ze bij hem weg wil. Al zeker 3 maanden. Ik snap dus ook niet waarom ze niet in die tijd, toen er nog geen huurschuld was, op zoek is gegaan naar iets anders. Misschien was de nood voor haar toen nog niet hoog genoeg, deed die ex nog wel wat of weet ik veel. Maar als je écht weg wil dan kun je weg. Ze zit in de ziektewet, dus ze krijgt minimaal 70 procent doorbetaald van haar werkgever.
Ze kan dus zeker nu iets anders krijgen.
Ik vestig al mijn hoop op die woningbouw vereniging. Ik wil mijn vriend een week geven om het uit te zoeken voor haar.
Anders trek ik uit huis en naar mijn moeder terug.
Ik denk dat een advocaat inschakelen te lang gaat duren. Die ex van haar mishandelt haar niet, maar hij draagt volgens mij niets bij aan de huur en wil alleen maar wat doen voor zijn eigen kinderen, niet voor de andere 2.
Ze weet bovendien al heel lang dat ze bij hem weg wil. Al zeker 3 maanden. Ik snap dus ook niet waarom ze niet in die tijd, toen er nog geen huurschuld was, op zoek is gegaan naar iets anders. Misschien was de nood voor haar toen nog niet hoog genoeg, deed die ex nog wel wat of weet ik veel. Maar als je écht weg wil dan kun je weg. Ze zit in de ziektewet, dus ze krijgt minimaal 70 procent doorbetaald van haar werkgever.
Ze kan dus zeker nu iets anders krijgen.
Ik vestig al mijn hoop op die woningbouw vereniging. Ik wil mijn vriend een week geven om het uit te zoeken voor haar.
Anders trek ik uit huis en naar mijn moeder terug.
zondag 22 augustus 2010 om 18:37
... Ik vertrouw die vriendin voor geen cent... misschien is ze niet bewust manipulatief en calculerend, en is het een gevalletje van aangeleerde hulpeloosheid, maar ik denk inderdaad dat wat haar vriend voor haar in gedachten heeft, prima aansluit bij haar wensen: zelf in de slachtofferrol blijven, zich afhankelijk opstellen, sub-assertief blijven (maar wel zuigen...). Misschien niet zo'n politiek correcte vraag, maar weet je zeker dat ze echt heel ziek is? En haar zoontje ook? Of strooit ze met 'ziektes' voor aandacht?? Ook errug vreemd dat ze contact met jou uit de weg gaat...
zondag 22 augustus 2010 om 18:40
Wij hebben een tijdje terug iemand in huis gehad vanwege verregaande relatiestrubbelingen. Ze stond opeens bij ons op de stoep, en ja, die laat je niet buiten staan.
Daarna kwamen wij er met zijn drieën achter dat je dan dús geen enkel recht hebt als vertrokken persoon. Ze kwam niet in aanmerking voor een urgentieverklaring voor een nieuwe woning (want ze woonde immers ergens?), ze kwam niet in aanmerking voor een uitkering (want ze werd immers verzorgd), ze kon met geen mogelijkheid hulp krijgen om de man te bewegen om te vertrekken uit hun huisje, omdat ze geen samenlevingscontract hadden en sámen het huis huurden.
Nee, ze is wat dat betreft eigenlijk van de wal in de sloot terecht gekomen... Uiteindelijk heeft ze gewoon gezegd dat ze weer terug kwam en dat hij maar moest zien wat híj deed, waarop hij vertrokken is. Overigens heeft ze nog steeds geen uitkering, omdat hij nog steeds niet is uitgeschreven uit hun huis (en dat kan zíj niet voor hem doen).
Was wel blij dat ze weer naar haar eigen huisje kon, want we kunnen best met elkaar door een deur, maar meer dan een maand luisteren naar problemen? Dat gaat je niet in de koude kleren zitten...
Je vriend helpt haar dus helemaal niet door haar in huis te nemen, hoe goed het ook klinkt. Het vertraagt alleen maar haar mogelijkheden tot zelfstandigheid. Een week of wat logeren om wat tot rust te komen, dát is een mogelijkheid (alhoewel ik ook niet zou staan te springen op opeens vijf (!!) mensen extra in mijn huis). Maar wel een zéér beperkte tijd met harde afspraken over wanneer dat over moet zijn....
Daarna kwamen wij er met zijn drieën achter dat je dan dús geen enkel recht hebt als vertrokken persoon. Ze kwam niet in aanmerking voor een urgentieverklaring voor een nieuwe woning (want ze woonde immers ergens?), ze kwam niet in aanmerking voor een uitkering (want ze werd immers verzorgd), ze kon met geen mogelijkheid hulp krijgen om de man te bewegen om te vertrekken uit hun huisje, omdat ze geen samenlevingscontract hadden en sámen het huis huurden.
Nee, ze is wat dat betreft eigenlijk van de wal in de sloot terecht gekomen... Uiteindelijk heeft ze gewoon gezegd dat ze weer terug kwam en dat hij maar moest zien wat híj deed, waarop hij vertrokken is. Overigens heeft ze nog steeds geen uitkering, omdat hij nog steeds niet is uitgeschreven uit hun huis (en dat kan zíj niet voor hem doen).
Was wel blij dat ze weer naar haar eigen huisje kon, want we kunnen best met elkaar door een deur, maar meer dan een maand luisteren naar problemen? Dat gaat je niet in de koude kleren zitten...
Je vriend helpt haar dus helemaal niet door haar in huis te nemen, hoe goed het ook klinkt. Het vertraagt alleen maar haar mogelijkheden tot zelfstandigheid. Een week of wat logeren om wat tot rust te komen, dát is een mogelijkheid (alhoewel ik ook niet zou staan te springen op opeens vijf (!!) mensen extra in mijn huis). Maar wel een zéér beperkte tijd met harde afspraken over wanneer dat over moet zijn....
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
zondag 22 augustus 2010 om 18:41
Als je vriend jou gevraagd heeft bij hem te komen wonen, lijkt het mij dat hij ook met jou overlegt als medebewoonster en dat een nee ook nee is.
Weet je zeker dat mevrouw ook geen gemeenschap meer heeft met die meneer? (over hoge nood gesproken) (sorry).
Ik vind het raar als je er al zo lang zo over denkt, dat je niets doet en een ander je boeltje laat opknappen; zo werkt het niet.
Praat nog eens met je vriend dat je voelt dat hij voor haar kiest en dat je graag crisishulp wilt geven aan al zijn vrienden, maar dat dit manipulatief en handig uitkomt. Die dame is echt niet zo maar weg hoor.... pfff.....
Weet je zeker dat mevrouw ook geen gemeenschap meer heeft met die meneer? (over hoge nood gesproken) (sorry).
Ik vind het raar als je er al zo lang zo over denkt, dat je niets doet en een ander je boeltje laat opknappen; zo werkt het niet.
Praat nog eens met je vriend dat je voelt dat hij voor haar kiest en dat je graag crisishulp wilt geven aan al zijn vrienden, maar dat dit manipulatief en handig uitkomt. Die dame is echt niet zo maar weg hoor.... pfff.....
zondag 22 augustus 2010 om 19:08
@Hasse, ja dit lijkt er gewoon exact op! Alleen heeft zij nog 4 kindjes en die willen helemaal niet meer in hun eigen huis wonen. Ze kennen mijn vriend goed en zijn dol op hem. Hij vind het zelf niet zo'n probleem dus.
Maar inderdaad, wat ik uit dit topic begrijp is dat alle urgentie verdwijnt. Ze heeft onderdak, dus geen nood tot een woning. Ze wordt wel doorbetaald door haar werk. Ze werkt in de zorg, dus kans dat ze 100 procent krijgt!
En die ex-vriend van haar, die gaat inderdaad het huis zelf niet uit. Hij heeft geen werk, dus kan ook geen eigen woning betalen.
Wat betreft haar ziekte geloof ik het wel hoor.
Ze is van de week opgenomen omdat ze onderweg naar huis weer een eenzijdige verlamming kreeg, iets wat ze al eerder heeft gehad. In het ziekenhuis heeft ze puncties gehad van ruggenmerg en hersenvocht.
Ik denk niet dat je zoiets zomaar kunt verzinnen. Ik heb haar nog nooit echt ziek gezien, maar ja, hoe vaak zie ik haar? Vorig jaar zomer had ze opgezette klieren door haar hele lichaam. Zag je niks van, maar het zal wel...
Ik weet niet of ze nog met die kerel naar bed gaat.
Met die van mij in ieder geval niet, mijn vriend zégt (en ik geloof hem tot nu toe nog) dat hij zich totaal niet tot haar aangetrokken voelt. Bovendien is hij gesterelliseerd, dus kindjes met haar maken zal niet lukken.
Maar in een vlaag van boosheid heb ik wel geroepen dat-ie net zo goed een relatie met haar kan beginnen. Dan moest hij tijdens de seks maar een zak over haar hoofd trekken....
Mijn moeder noemt deze dame een gebruikster. Misschien geen misbruikster, maar ze kruipt in de slachtoffer rol.
Ik moet jullie zeggen: het doet vreselijk veel pijn om afscheid te nemen van mijn vriend en ik wil het echt nog niet. Ik hoop dat er andere oplossingen gevonden kunnen worden.
Als er over een maand een huisje voor haar is kan ze best logeren bij ons hoor. Maar alleen op die voorwaarde.
Ik wil gewoon mijn leventje met mijn vriend behouden zoals het is. Het is al lastig genoeg zo.
Maar inderdaad, wat ik uit dit topic begrijp is dat alle urgentie verdwijnt. Ze heeft onderdak, dus geen nood tot een woning. Ze wordt wel doorbetaald door haar werk. Ze werkt in de zorg, dus kans dat ze 100 procent krijgt!
En die ex-vriend van haar, die gaat inderdaad het huis zelf niet uit. Hij heeft geen werk, dus kan ook geen eigen woning betalen.
Wat betreft haar ziekte geloof ik het wel hoor.
Ze is van de week opgenomen omdat ze onderweg naar huis weer een eenzijdige verlamming kreeg, iets wat ze al eerder heeft gehad. In het ziekenhuis heeft ze puncties gehad van ruggenmerg en hersenvocht.
Ik denk niet dat je zoiets zomaar kunt verzinnen. Ik heb haar nog nooit echt ziek gezien, maar ja, hoe vaak zie ik haar? Vorig jaar zomer had ze opgezette klieren door haar hele lichaam. Zag je niks van, maar het zal wel...
Ik weet niet of ze nog met die kerel naar bed gaat.
Met die van mij in ieder geval niet, mijn vriend zégt (en ik geloof hem tot nu toe nog) dat hij zich totaal niet tot haar aangetrokken voelt. Bovendien is hij gesterelliseerd, dus kindjes met haar maken zal niet lukken.
Maar in een vlaag van boosheid heb ik wel geroepen dat-ie net zo goed een relatie met haar kan beginnen. Dan moest hij tijdens de seks maar een zak over haar hoofd trekken....
Mijn moeder noemt deze dame een gebruikster. Misschien geen misbruikster, maar ze kruipt in de slachtoffer rol.
Ik moet jullie zeggen: het doet vreselijk veel pijn om afscheid te nemen van mijn vriend en ik wil het echt nog niet. Ik hoop dat er andere oplossingen gevonden kunnen worden.
Als er over een maand een huisje voor haar is kan ze best logeren bij ons hoor. Maar alleen op die voorwaarde.
Ik wil gewoon mijn leventje met mijn vriend behouden zoals het is. Het is al lastig genoeg zo.
zondag 22 augustus 2010 om 19:31
quote:Hasse88 schreef op 22 augustus 2010 @ 18:40:
Wij hebben een tijdje terug iemand in huis gehad vanwege verregaande relatiestrubbelingen. Ze stond opeens bij ons op de stoep, en ja, die laat je niet buiten staan.
Daarna kwamen wij er met zijn drieën achter dat je dan dús geen enkel recht hebt als vertrokken persoon. Ze kwam niet in aanmerking voor een urgentieverklaring voor een nieuwe woning (want ze woonde immers ergens?), ze kwam niet in aanmerking voor een uitkering (want ze werd immers verzorgd), ze kon met geen mogelijkheid hulp krijgen om de man te bewegen om te vertrekken uit hun huisje, omdat ze geen samenlevingscontract hadden en sámen het huis huurden.
Nee, ze is wat dat betreft eigenlijk van de wal in de sloot terecht gekomen... Uiteindelijk heeft ze gewoon gezegd dat ze weer terug kwam en dat hij maar moest zien wat híj deed, waarop hij vertrokken is. Overigens heeft ze nog steeds geen uitkering, omdat hij nog steeds niet is uitgeschreven uit hun huis (en dat kan zíj niet voor hem doen).
Was wel blij dat ze weer naar haar eigen huisje kon, want we kunnen best met elkaar door een deur, maar meer dan een maand luisteren naar problemen? Dat gaat je niet in de koude kleren zitten...
Je vriend helpt haar dus helemaal niet door haar in huis te nemen, hoe goed het ook klinkt. Het vertraagt alleen maar haar mogelijkheden tot zelfstandigheid. Een week of wat logeren om wat tot rust te komen, dát is een mogelijkheid (alhoewel ik ook niet zou staan te springen op opeens vijf (!!) mensen extra in mijn huis). Maar wel een zéér beperkte tijd met harde afspraken over wanneer dat over moet zijn....Als jouw vriendin hem er perse uitgeschreven wil hebben kan dat wel, ze gaat naar het gemeente huis, meld dat hij weg is, niet weet waar hij is, de gemeente gaat dan een zoekactie starten en stuurd 2 keer een brief naar het huis van vriendin, alles wat ze hoeft te doen is de brief terug te sturen en daarna is het klaar,als hij dan nog nergens staat ingeschreven heeft hij er een probleem bij en zij is er van af.
Wij hebben een tijdje terug iemand in huis gehad vanwege verregaande relatiestrubbelingen. Ze stond opeens bij ons op de stoep, en ja, die laat je niet buiten staan.
Daarna kwamen wij er met zijn drieën achter dat je dan dús geen enkel recht hebt als vertrokken persoon. Ze kwam niet in aanmerking voor een urgentieverklaring voor een nieuwe woning (want ze woonde immers ergens?), ze kwam niet in aanmerking voor een uitkering (want ze werd immers verzorgd), ze kon met geen mogelijkheid hulp krijgen om de man te bewegen om te vertrekken uit hun huisje, omdat ze geen samenlevingscontract hadden en sámen het huis huurden.
Nee, ze is wat dat betreft eigenlijk van de wal in de sloot terecht gekomen... Uiteindelijk heeft ze gewoon gezegd dat ze weer terug kwam en dat hij maar moest zien wat híj deed, waarop hij vertrokken is. Overigens heeft ze nog steeds geen uitkering, omdat hij nog steeds niet is uitgeschreven uit hun huis (en dat kan zíj niet voor hem doen).
Was wel blij dat ze weer naar haar eigen huisje kon, want we kunnen best met elkaar door een deur, maar meer dan een maand luisteren naar problemen? Dat gaat je niet in de koude kleren zitten...
Je vriend helpt haar dus helemaal niet door haar in huis te nemen, hoe goed het ook klinkt. Het vertraagt alleen maar haar mogelijkheden tot zelfstandigheid. Een week of wat logeren om wat tot rust te komen, dát is een mogelijkheid (alhoewel ik ook niet zou staan te springen op opeens vijf (!!) mensen extra in mijn huis). Maar wel een zéér beperkte tijd met harde afspraken over wanneer dat over moet zijn....Als jouw vriendin hem er perse uitgeschreven wil hebben kan dat wel, ze gaat naar het gemeente huis, meld dat hij weg is, niet weet waar hij is, de gemeente gaat dan een zoekactie starten en stuurd 2 keer een brief naar het huis van vriendin, alles wat ze hoeft te doen is de brief terug te sturen en daarna is het klaar,als hij dan nog nergens staat ingeschreven heeft hij er een probleem bij en zij is er van af.
zondag 22 augustus 2010 om 20:10
Hoe lang is de wachttijd eigenlijk gemiddeld in jullie gemeente? Als zij daar woont met 4 kinderen die allemaal van haar zijn en maar twee van hem zal zij waarschijnlijk de meeste kans hebben op deze woning en hem er dus uit kunnen laten zetten. Moet je (als hij dus echt niet meewerkt) voor naar de rechter. Rechters willen namelijk dat in geval van scheiding/uitelkaar gaan dat de kinderen in hun vetrouwde omgeving blijven. Zij als moeder van alle kinderen is dan logischer om daar dus te blijven dan hij met eventueel zijn twee kinderen. Ik denk dus echt dat ze een goede kans maakt om deze woning te mogen houden (mits financieel haalbaar natuurlijk) en het is zonde als ze dit niet zou proberen. Gesleep met kinderen is niet goed, misschien nog een argument voor je vriend. Dat het niet gezond is voor kinderen om ze weg te halen uit hun vertrouwde omgeving. In een ander huis te zetten om daar vervolgens na een paar maanden weer weg te moeten.
zondag 22 augustus 2010 om 20:16
Ik zie dus echt niet in waarom die vriendin een huis, dat kennelijk geschikt is voor haar en haar vier kinderen, zou gaan opgeven. Waar vind je zo snel een geschikte woning met genoeg ruimte voor vier kinderen? Hup, naar een advocaat, misschien kun je bij samenwonen ook voorlopige voorzieningen aanvragen? Als die vriendin zoveel kan regelen voor haar kinderen moet ze het ook maar eens voor zichzelf doen. Ik krijg echt de kriebels van je verhaal en de gedachte aan meer tussen vriendin en vriend komen toch wel opzetten. Sterkte!
zondag 22 augustus 2010 om 20:21
@dreamlogic
Of jij je relatie hierom verbreekt, is natuurlijk jouw keus. Maar ik denk wel dat jij je relatie de beste kans biedt als je eerlijk bent en duidelijk je grenzen aangeeft. Uit de dingen die je hier post, maak ik op dat je niet zo heel erg standvastig bent en dat jij je standpunt af en toe zelf weer onderuit haalt. Je zegt 'ik wil het niet' maar ook 'als het een maandje is, dan ok...' Dat soort tegenstrijdige berichten maken dat de ander ze in zijn voordeel uitlegt ('ach, ze draait wel bij als ze er eenmaal zijn')
En het feit dat jij die dame amper kent en zij zelfs geen internetcontact met jou wil, doet mij niet alleen twijfelen aan het respect van jouw vriend voor jou, maar zeker ook aan haar respect voor jou. Ik ga er vanuit dat ik nooit in haar situatie terecht zal komen, maar stel dat het wel zo zou zijn, dan zou ik mij er toch eerst van willen overtuigen dat ik en mijn kinderen echt hartstikke welkom zijn voordat ik bij anderen in trek.
Of jij je relatie hierom verbreekt, is natuurlijk jouw keus. Maar ik denk wel dat jij je relatie de beste kans biedt als je eerlijk bent en duidelijk je grenzen aangeeft. Uit de dingen die je hier post, maak ik op dat je niet zo heel erg standvastig bent en dat jij je standpunt af en toe zelf weer onderuit haalt. Je zegt 'ik wil het niet' maar ook 'als het een maandje is, dan ok...' Dat soort tegenstrijdige berichten maken dat de ander ze in zijn voordeel uitlegt ('ach, ze draait wel bij als ze er eenmaal zijn')
En het feit dat jij die dame amper kent en zij zelfs geen internetcontact met jou wil, doet mij niet alleen twijfelen aan het respect van jouw vriend voor jou, maar zeker ook aan haar respect voor jou. Ik ga er vanuit dat ik nooit in haar situatie terecht zal komen, maar stel dat het wel zo zou zijn, dan zou ik mij er toch eerst van willen overtuigen dat ik en mijn kinderen echt hartstikke welkom zijn voordat ik bij anderen in trek.
zondag 22 augustus 2010 om 21:04
Ik ben er nog niet uit of zij de woning zou kunnen betalen.
Wel zou het praktischer zijn als zij in de stad zelf zou kunnen komen te wonen ipv een dorp 20 km verderop.
Voor zover ik weet hebben we ook hier lange wachtlijsten, maar als de situatie urgent genoeg is zou ze wellicht een andere woning toegewezen kunnen krijgen. Als dat financieel haalbaar is en mijn vriend die huurschuld (haar deel??) zou kunnen aflossen.
Juridsch loket of advocaat is denk ik wel haalbaar, maar duurt veels te lang.
@Nummerzoveel, ja ik weet het. Ik wíl wel standvastig zijn, maar ik heb daar wel veel moeite mee. Ik ben erg chaotisch, vergeetachtig en verstrooid en vind grenzen aangeven heel lastig. Psycholoog waaraan ik dit voorgelegd hebt 'verdenkt' mij ernstig van ADD. Daarom kan ik dit soort problemen er ook moeilijk bij hebben. Ik kan maar één probleem tegelijk aan zeg maar
Mijn vriend zou daar respect voor moeten hebben.
Wat ik deze dame trouwens kwalijk neem is dat ze geen contact met mij opneemt. Dat zou ze heus wel moeten kunnen. Tenzij mijn vriend haar wijsmaakt dat ze hier meer dan welkom is.
Ik zou me iig bezwaard voelen als ik mensen met mijzelf en eventuele kinderen zou opzadelen. Ik moet wel zeker weten dat iedereen die daar woont daar akkoord mee is.
Het lijkt wel alsof ik de enige normale persoon ben in dit gedoe...Ja en jullie dan
Wel zou het praktischer zijn als zij in de stad zelf zou kunnen komen te wonen ipv een dorp 20 km verderop.
Voor zover ik weet hebben we ook hier lange wachtlijsten, maar als de situatie urgent genoeg is zou ze wellicht een andere woning toegewezen kunnen krijgen. Als dat financieel haalbaar is en mijn vriend die huurschuld (haar deel??) zou kunnen aflossen.
Juridsch loket of advocaat is denk ik wel haalbaar, maar duurt veels te lang.
@Nummerzoveel, ja ik weet het. Ik wíl wel standvastig zijn, maar ik heb daar wel veel moeite mee. Ik ben erg chaotisch, vergeetachtig en verstrooid en vind grenzen aangeven heel lastig. Psycholoog waaraan ik dit voorgelegd hebt 'verdenkt' mij ernstig van ADD. Daarom kan ik dit soort problemen er ook moeilijk bij hebben. Ik kan maar één probleem tegelijk aan zeg maar
Mijn vriend zou daar respect voor moeten hebben.Wat ik deze dame trouwens kwalijk neem is dat ze geen contact met mij opneemt. Dat zou ze heus wel moeten kunnen. Tenzij mijn vriend haar wijsmaakt dat ze hier meer dan welkom is.
Ik zou me iig bezwaard voelen als ik mensen met mijzelf en eventuele kinderen zou opzadelen. Ik moet wel zeker weten dat iedereen die daar woont daar akkoord mee is.
Het lijkt wel alsof ik de enige normale persoon ben in dit gedoe...Ja en jullie dan
zondag 22 augustus 2010 om 21:10
Voorlopige voorziening aanvragen duurt volgens mij niet heel gek lang. Week of 4-6 Dit kan je vriend vragen als hij hetjl gaat bellen. Misschien dat je hem een lijstje met vragen kan geven voor hetjl zodat bij hem ook de moed in de schoenen gaat zakken. Vooral over haar kansen op urgentie voor een andere woning waar ze met 4 kids in past. Die liggen al helemaal niet voor het oprapen.
zondag 22 augustus 2010 om 21:21
Ik begrijp niet hoe mijn vriend zich dit dan voorstelt.
Urgentie is er nl. niet, want ze heeft al onderdak bij ons thuis. Hoe wil ze dan ooit aan een eigen huis komen? Gewoon even 3 jaar wachten en tot die tijd bij ons? Alsjeblieft niet.
Mijn vriend zegt dat het kiezen is tussen twee kwaden: Of hij laat 4 kindjes in de kou staan, of hij verliest mij.
En dan kiest hij blijkbaar voor de minst kwade...denkt hij.
Wáárom moet hij zo nodig die kinderen redden?
Urgentie is er nl. niet, want ze heeft al onderdak bij ons thuis. Hoe wil ze dan ooit aan een eigen huis komen? Gewoon even 3 jaar wachten en tot die tijd bij ons? Alsjeblieft niet.
Mijn vriend zegt dat het kiezen is tussen twee kwaden: Of hij laat 4 kindjes in de kou staan, of hij verliest mij.
En dan kiest hij blijkbaar voor de minst kwade...denkt hij.
Wáárom moet hij zo nodig die kinderen redden?
zondag 22 augustus 2010 om 21:23
zondag 22 augustus 2010 om 21:33
quote:dreamlogic schreef op 22 augustus 2010 @ 21:04:
Ik ben er nog niet uit of zij de woning zou kunnen betalen.
Wel zou het praktischer zijn als zij in de stad zelf zou kunnen komen te wonen ipv een dorp 20 km verderop.
Voor zover ik weet hebben we ook hier lange wachtlijsten, maar als de situatie urgent genoeg is zou ze wellicht een andere woning toegewezen kunnen krijgen. Als dat financieel haalbaar is en mijn vriend die huurschuld (haar deel??) zou kunnen aflossen.
Juridsch loket of advocaat is denk ik wel haalbaar, maar duurt veels te lang.
@Nummerzoveel, ja ik weet het. Ik wíl wel standvastig zijn, maar ik heb daar wel veel moeite mee. Ik ben erg chaotisch, vergeetachtig en verstrooid en vind grenzen aangeven heel lastig. Psycholoog waaraan ik dit voorgelegd hebt 'verdenkt' mij ernstig van ADD. Daarom kan ik dit soort problemen er ook moeilijk bij hebben. Ik kan maar één probleem tegelijk aan zeg maar Mijn vriend zou daar respect voor moeten hebben.
Wat ik deze dame trouwens kwalijk neem is dat ze geen contact met mij opneemt. Dat zou ze heus wel moeten kunnen. Tenzij mijn vriend haar wijsmaakt dat ze hier meer dan welkom is.
Ik zou me iig bezwaard voelen als ik mensen met mijzelf en eventuele kinderen zou opzadelen. Ik moet wel zeker weten dat iedereen die daar woont daar akkoord mee is.
Het lijkt wel alsof ik de enige normale persoon ben in dit gedoe...Ja en jullie dan ;)Eerlijk gezegd vind ik dat een wel heel gemakkelijk excuus. Dit is geen kwestie van organiseren maar van een standpunt bepalen. Met jouw beoordelingsvermogen is toch niets mis?
Ik ben er nog niet uit of zij de woning zou kunnen betalen.
Wel zou het praktischer zijn als zij in de stad zelf zou kunnen komen te wonen ipv een dorp 20 km verderop.
Voor zover ik weet hebben we ook hier lange wachtlijsten, maar als de situatie urgent genoeg is zou ze wellicht een andere woning toegewezen kunnen krijgen. Als dat financieel haalbaar is en mijn vriend die huurschuld (haar deel??) zou kunnen aflossen.
Juridsch loket of advocaat is denk ik wel haalbaar, maar duurt veels te lang.
@Nummerzoveel, ja ik weet het. Ik wíl wel standvastig zijn, maar ik heb daar wel veel moeite mee. Ik ben erg chaotisch, vergeetachtig en verstrooid en vind grenzen aangeven heel lastig. Psycholoog waaraan ik dit voorgelegd hebt 'verdenkt' mij ernstig van ADD. Daarom kan ik dit soort problemen er ook moeilijk bij hebben. Ik kan maar één probleem tegelijk aan zeg maar
Mijn vriend zou daar respect voor moeten hebben.Wat ik deze dame trouwens kwalijk neem is dat ze geen contact met mij opneemt. Dat zou ze heus wel moeten kunnen. Tenzij mijn vriend haar wijsmaakt dat ze hier meer dan welkom is.
Ik zou me iig bezwaard voelen als ik mensen met mijzelf en eventuele kinderen zou opzadelen. Ik moet wel zeker weten dat iedereen die daar woont daar akkoord mee is.
Het lijkt wel alsof ik de enige normale persoon ben in dit gedoe...Ja en jullie dan ;)Eerlijk gezegd vind ik dat een wel heel gemakkelijk excuus. Dit is geen kwestie van organiseren maar van een standpunt bepalen. Met jouw beoordelingsvermogen is toch niets mis?
zondag 22 augustus 2010 om 21:37
Met mijn beoordelingsvermogen is niets mis, dat klopt.
Maar ik heb nog wel meer dingen aan mijn hoofd, dat bedoel ik. Ik ben erg onzeker en heb moeite met grenzen aangeven. Maar dat kan ook aan mijn persoonlijkheid liggen. Ik wil niet over me heen laten lopen, maar het gebeurt toch wel.
En als ik dit geheel beoordeel dan denk ik toch dat dit niet normaal is, althans, niet hoe mijn vriend zich opstelt naar mij toe.
Maar ik heb nog wel meer dingen aan mijn hoofd, dat bedoel ik. Ik ben erg onzeker en heb moeite met grenzen aangeven. Maar dat kan ook aan mijn persoonlijkheid liggen. Ik wil niet over me heen laten lopen, maar het gebeurt toch wel.
En als ik dit geheel beoordeel dan denk ik toch dat dit niet normaal is, althans, niet hoe mijn vriend zich opstelt naar mij toe.
zondag 22 augustus 2010 om 21:40
quote:dreamlogic schreef op 22 augustus 2010 @ 21:37:
Met mijn beoordelingsvermogen is niets mis, dat klopt.
Maar ik heb nog wel meer dingen aan mijn hoofd, dat bedoel ik. Ik ben erg onzeker en heb moeite met grenzen aangeven. Maar dat kan ook aan mijn persoonlijkheid liggen. Ik wil niet over me heen laten lopen, maar het gebeurt toch wel.
Bedoel je daarmee dat het geen zin zou hebben je grenzen aan te geven? Waarom kies je eigenlijk zo'n eigenwijze man uit als partner als je van jezelf weet dat je dit moeilijk vindt?
Enfin, je zegt het zelf al: met je beoordelingsvermogen is niks mis. Trek je conclusies. Denk anders maar even aan het samen paaseieren rapen
Met mijn beoordelingsvermogen is niets mis, dat klopt.
Maar ik heb nog wel meer dingen aan mijn hoofd, dat bedoel ik. Ik ben erg onzeker en heb moeite met grenzen aangeven. Maar dat kan ook aan mijn persoonlijkheid liggen. Ik wil niet over me heen laten lopen, maar het gebeurt toch wel.
Bedoel je daarmee dat het geen zin zou hebben je grenzen aan te geven? Waarom kies je eigenlijk zo'n eigenwijze man uit als partner als je van jezelf weet dat je dit moeilijk vindt?
Enfin, je zegt het zelf al: met je beoordelingsvermogen is niks mis. Trek je conclusies. Denk anders maar even aan het samen paaseieren rapen
zondag 22 augustus 2010 om 21:55
quote:dreamlogic schreef op 22 augustus 2010 @ 21:21:
Ik begrijp niet hoe mijn vriend zich dit dan voorstelt.
Urgentie is er nl. niet, want ze heeft al onderdak bij ons thuis. Hoe wil ze dan ooit aan een eigen huis komen? Gewoon even 3 jaar wachten en tot die tijd bij ons? Alsjeblieft niet.
Mijn vriend zegt dat het kiezen is tussen twee kwaden: Of hij laat 4 kindjes in de kou staan, of hij verliest mij.
En dan kiest hij blijkbaar voor de minst kwade...denkt hij.
Wáárom moet hij zo nodig die kinderen redden?
Omdat hij meer om haar en die kinderen geeft dan om jou. Klinkt lullig, dat weet ik. Maar ik heb net je hele topic gelezen en ik kan er niet meer van maken.
Zij zijn belangrijker voor hem dan jij. Daar zul je mee moeten dealen, linksom of rechtsom.
Ik begrijp niet hoe mijn vriend zich dit dan voorstelt.
Urgentie is er nl. niet, want ze heeft al onderdak bij ons thuis. Hoe wil ze dan ooit aan een eigen huis komen? Gewoon even 3 jaar wachten en tot die tijd bij ons? Alsjeblieft niet.
Mijn vriend zegt dat het kiezen is tussen twee kwaden: Of hij laat 4 kindjes in de kou staan, of hij verliest mij.
En dan kiest hij blijkbaar voor de minst kwade...denkt hij.
Wáárom moet hij zo nodig die kinderen redden?
Omdat hij meer om haar en die kinderen geeft dan om jou. Klinkt lullig, dat weet ik. Maar ik heb net je hele topic gelezen en ik kan er niet meer van maken.
Zij zijn belangrijker voor hem dan jij. Daar zul je mee moeten dealen, linksom of rechtsom.
Huts!
zondag 22 augustus 2010 om 21:56
quote:dreamlogic schreef op 22 augustus 2010 @ 21:42:
Tjah deze eigenwijze man heeft wel zo z'n charmes. Iedereen is ook eigenlijk dol op hem...Maar inderdaad, ik begin nu conclusies te trekken en ik kan je zeggen dat dit misschien niet zulke leuke gevolgen gaat hebben.Op korte termijn wellicht niet. Op de lange termijn zeker wel. De strijd tussen gevoel en verstand is er doorgaans een tussen korte en lange termijn belangen. Gezien het feit dat jij nog jaren mee moet zou ik kiezen voor het lange termijn belang. Ook als dat betekent dat je nu moet kiezen voor iets wat niet zo leuk is.
Tjah deze eigenwijze man heeft wel zo z'n charmes. Iedereen is ook eigenlijk dol op hem...Maar inderdaad, ik begin nu conclusies te trekken en ik kan je zeggen dat dit misschien niet zulke leuke gevolgen gaat hebben.Op korte termijn wellicht niet. Op de lange termijn zeker wel. De strijd tussen gevoel en verstand is er doorgaans een tussen korte en lange termijn belangen. Gezien het feit dat jij nog jaren mee moet zou ik kiezen voor het lange termijn belang. Ook als dat betekent dat je nu moet kiezen voor iets wat niet zo leuk is.
zondag 22 augustus 2010 om 21:58
Ik vind het steeds meer de vraag worden of jouw mening niet telt of dat je wellicht jouw mening niet duidelijk genoeg naar voren brengt. Beseft jouw vriend wel dat jij er zo'n enorm probleem mee hebt? Veel mannen, en erg eigenwijze mannen in het bijzonder, pikken een stille hint niet op. Die moeten gewoon een duidelijk nee (+ de eventuele consequenties van stiekem toch ja) horen voordat ze snappen dat het ernst is.
maandag 23 augustus 2010 om 13:58
Nou ik zal nog even vertellen hoe de laatste 2 dagen dus zijn verlopen.
Ik was zaterdagavond al naar mijn moeder vertrokken omdat ik even rust aan mijn hoofd wilde. Gister de hele dag over gepraat, nagedacht, uitgehuild, nog meer gepraat met moeders en zus en ik voelde me wel wat sterker. Twijfels, maar ik dacht: nu ga ik dit laten bezinken en een weloverwogen keuze maken.
Maar 's avonds laat stortte ik in! Ik realiseerde dat als ik hiermee akkoord zou gaan echt geen respect meer voor me zelf zou hebben. En met zo'n man wil ik ook niet zijn. Dit is een verschil waar we het niet over eens kunnen worden en ik ben zelf niet onredelijk.
Mijn moeder is trouwens ook een weekend weg, dus haar had ik alleen telefonisch en op msn gesproken. Ik dus mijn zus gebeld, die om half 2 's nachts bij mij op de bank zat.
We hebben er lang over gepraat, maar mijn zusje maakte mij wel wakker: Jouw vriend verkiest een andere vrouw met 4 kinderen boven jou en blijkbaar is dat hem waard om alles op te geven. Want ik begon me wel weer wat sterker te voelen: ik kan niet door met een man die mijn grenzen niet respecteert en die alleen maar zijn eigen wil doordrijft. Daar komen alleen maar meer problemen van.
's Morgens werd ik heel suf wakker al om 7 uur. Ik mijn vriend gebeld. Was nog heel slaperig en hij zat al in de auto naar zijn werk. Hij deed net alsof er niks aan de hand was. Heb hem toen een aantal dingen gezegd, opgehangen en een half uur later ging de telefoon weer.
Hij stelde voor om het uit te maken. Ik heb gezegd: als jij dat meent en daar achter staat, dan ga ik daar in mee.
Ik heb het toen nóg een keer uitgelegd: dat ik niet verder wil met een man die mijn grenzen ver overschrijd, alleen maar aan zichzelf denkt en die mijn wens niet respecteert. Zeker niet omdat er nog andere mogelijkheden zijn.
Daarop bleef het even stil, maar uiteindelijk zei hij: Ik ga haar bellen en overleggen of er andere oplossingen zijn.
Nou, eerst zien dan geloven. Moest naar de huisarts vanmorgen, lekker door de regen en voelde me helemaal prut.
Toen ik bij mijn moeders huis terug was kreeg ik telefoon:
Hij had met haar gesproken en het plan om haar in huis te nemen is van de baan. Hij gaat haar alleen financieel helpen en proberen dingen te regelen bij instanties.
Hij had tegen haar gezegd: Door jou te helpen ga ik alles wat ik nog heb kwijtraken en dat is het me niet waard.
Het speet hem bovendien dat hij mij zo naar had laten voelen en hoopte hiermee mijn onrust weg te kunnen nemen. Hij had zich gerealiseerd dat hij de realiteit flink uit het oog verloren was en dat hij onze relatie toch niet kon laten stuklopen op iets van buitenaf en waar bovendien nog andere oplossingen voor zouden kunnen worden gevonden. Hij zei dat zijn kindjes op de eerste plaats staan, dat ik dan kom, dan de hond en dan zij en haar kinderen pas en dat hij dit haar ook duidelijk gemaakt had.
Ik heb zijn excuses geaccepteerd en hij vroeg of ik snel weer naar huis zou komen.
Ook zag hij nu ook wel in dat een drukke omgeving met 4 kleine kinderen geen plek is voor een puppie. Die heeft structuur nodig zei hij.
Wat ik wel weer typisch vond: Zij voelt zich bezwaard wanneer ik haar zou gaan helpen. Ze vraagt al niet snel hulp en als ze het wel doet dan alleen aan bepaalde mensen (zoals mijn vriend). Goh, hoe had het dan voor zich gezien? Ik woon daar nl. ook dat huis hoor.
Vriendlief is me na dit telefoontje nog 2 keer gebeld. Hij voelt zich nogal schuldig geloof ik.
Voor mij is het wel eerst zien, dan geloven, en haar vertrouw ik ook niet erg, maar het is beter dan zoals het was. Ik had toch echt de moed al goed bij elkaar geraapt....
Ik was zaterdagavond al naar mijn moeder vertrokken omdat ik even rust aan mijn hoofd wilde. Gister de hele dag over gepraat, nagedacht, uitgehuild, nog meer gepraat met moeders en zus en ik voelde me wel wat sterker. Twijfels, maar ik dacht: nu ga ik dit laten bezinken en een weloverwogen keuze maken.
Maar 's avonds laat stortte ik in! Ik realiseerde dat als ik hiermee akkoord zou gaan echt geen respect meer voor me zelf zou hebben. En met zo'n man wil ik ook niet zijn. Dit is een verschil waar we het niet over eens kunnen worden en ik ben zelf niet onredelijk.
Mijn moeder is trouwens ook een weekend weg, dus haar had ik alleen telefonisch en op msn gesproken. Ik dus mijn zus gebeld, die om half 2 's nachts bij mij op de bank zat.
We hebben er lang over gepraat, maar mijn zusje maakte mij wel wakker: Jouw vriend verkiest een andere vrouw met 4 kinderen boven jou en blijkbaar is dat hem waard om alles op te geven. Want ik begon me wel weer wat sterker te voelen: ik kan niet door met een man die mijn grenzen niet respecteert en die alleen maar zijn eigen wil doordrijft. Daar komen alleen maar meer problemen van.
's Morgens werd ik heel suf wakker al om 7 uur. Ik mijn vriend gebeld. Was nog heel slaperig en hij zat al in de auto naar zijn werk. Hij deed net alsof er niks aan de hand was. Heb hem toen een aantal dingen gezegd, opgehangen en een half uur later ging de telefoon weer.
Hij stelde voor om het uit te maken. Ik heb gezegd: als jij dat meent en daar achter staat, dan ga ik daar in mee.
Ik heb het toen nóg een keer uitgelegd: dat ik niet verder wil met een man die mijn grenzen ver overschrijd, alleen maar aan zichzelf denkt en die mijn wens niet respecteert. Zeker niet omdat er nog andere mogelijkheden zijn.
Daarop bleef het even stil, maar uiteindelijk zei hij: Ik ga haar bellen en overleggen of er andere oplossingen zijn.
Nou, eerst zien dan geloven. Moest naar de huisarts vanmorgen, lekker door de regen en voelde me helemaal prut.
Toen ik bij mijn moeders huis terug was kreeg ik telefoon:
Hij had met haar gesproken en het plan om haar in huis te nemen is van de baan. Hij gaat haar alleen financieel helpen en proberen dingen te regelen bij instanties.
Hij had tegen haar gezegd: Door jou te helpen ga ik alles wat ik nog heb kwijtraken en dat is het me niet waard.
Het speet hem bovendien dat hij mij zo naar had laten voelen en hoopte hiermee mijn onrust weg te kunnen nemen. Hij had zich gerealiseerd dat hij de realiteit flink uit het oog verloren was en dat hij onze relatie toch niet kon laten stuklopen op iets van buitenaf en waar bovendien nog andere oplossingen voor zouden kunnen worden gevonden. Hij zei dat zijn kindjes op de eerste plaats staan, dat ik dan kom, dan de hond en dan zij en haar kinderen pas en dat hij dit haar ook duidelijk gemaakt had.
Ik heb zijn excuses geaccepteerd en hij vroeg of ik snel weer naar huis zou komen.
Ook zag hij nu ook wel in dat een drukke omgeving met 4 kleine kinderen geen plek is voor een puppie. Die heeft structuur nodig zei hij.
Wat ik wel weer typisch vond: Zij voelt zich bezwaard wanneer ik haar zou gaan helpen. Ze vraagt al niet snel hulp en als ze het wel doet dan alleen aan bepaalde mensen (zoals mijn vriend). Goh, hoe had het dan voor zich gezien? Ik woon daar nl. ook dat huis hoor.
Vriendlief is me na dit telefoontje nog 2 keer gebeld. Hij voelt zich nogal schuldig geloof ik.
Voor mij is het wel eerst zien, dan geloven, en haar vertrouw ik ook niet erg, maar het is beter dan zoals het was. Ik had toch echt de moed al goed bij elkaar geraapt....
maandag 23 augustus 2010 om 15:17
maandag 23 augustus 2010 om 16:00
Dreamlogic, wat ben ik blij om je laatste bericht te lezen. Door jouw grenzen goed aan te geven, zijn bij je vriend ook eindelijk de ogen geopend. En daarmee heb jij jullie relatie een eerlijke kans gegeven en ongetwijfeld van de ondergang behoed.
Het kan erg moeilijk zijn om je 'hard' op te stellen, maar je ziet nu dat niets doen veel bedreigender kan zijn. Ik hoop dat deze ervaring het jou makkelijker zal maken om in de toekomst ook duidelijk te zijn.
Het kan erg moeilijk zijn om je 'hard' op te stellen, maar je ziet nu dat niets doen veel bedreigender kan zijn. Ik hoop dat deze ervaring het jou makkelijker zal maken om in de toekomst ook duidelijk te zijn.
