Geld & Recht
alle pijlers
Kostgeld
vrijdag 20 september 2019 17:19
Volgende discussie deed zich voor in mijn vriendenkring en ik vroeg me af hoe jullie hier over denken:
Veel werkende en nog thuis wonende kinderen moeten kostgeld betalen, dus mee betalen aan kosten zoals eten, water,... Dit lijkt me ook vrij normaal. Maar als bijvoorbeeld zus meer verdient dan broer, moet zij dan ook meer kostgeld betalen dan broer, omdat het anders 'niet eerlijk' is want zij verdient immers meer en houdt meer over? Anderszijds verbruikt zij evenveel als broer. Zelf vind ik dat hetzelfde bedrag het eerlijkst is. Als je gaat huren/kopen, betaal je in de alledaagse situatie ook de prijs.
Wat denken jullie?
Veel werkende en nog thuis wonende kinderen moeten kostgeld betalen, dus mee betalen aan kosten zoals eten, water,... Dit lijkt me ook vrij normaal. Maar als bijvoorbeeld zus meer verdient dan broer, moet zij dan ook meer kostgeld betalen dan broer, omdat het anders 'niet eerlijk' is want zij verdient immers meer en houdt meer over? Anderszijds verbruikt zij evenveel als broer. Zelf vind ik dat hetzelfde bedrag het eerlijkst is. Als je gaat huren/kopen, betaal je in de alledaagse situatie ook de prijs.
Wat denken jullie?
zondag 22 september 2019 20:40
Ik zou geen kostgeld vragen. Maar ik zou er wel op staan dat ze op zichzelf gaan wonen. Dat hoeft - als ze daar nog niet aan toe zijn - niet per se meteen zodra ze 18 zijn en/of hun startkwalificatie hebben (vwo, havo of mbo) maar wel binnen een jaar of twee daarna. Gevoelsmatig, zoals ik er nu in sta. Maar wie weet praat ik over 10/15 jaar wel anders. Of wonen we dan anders/ruimer, waardoor ik er anders over denk. Al denk ik niet dat ik dan wel kostgeld zou gaan vragen.
zondag 22 september 2019 23:48
pejeka schreef: ↑22-09-2019 18:55Toen ik eenmaal een baan had, vroegen mijn ouders mij kostgeld. Niet omdat het nodig hadden, maar meer om me te leren dat wonen en voorzieningen niet gratis zijn. Mijn moeder is toen gewoon een keer met me aan tafel gaan zitten met alle papieren: "Kijk, dit betalen we aan gas en licht, dit betalen we aan het huis elke maand, dit gaat op aan eten en drinken, enz." Ik weet nog dat ik schrok van het totaalbedrag, want als thuiswonende vind je het vanzelfsprekend dat alles betaald wordt en heb je geen idee van wat alles kost. En we zijn toen overeengekomen dat ik voor mijn kost en inwoning een bepaald bedrag per maand zou betalen. Het vel werd me echt niet over de oren getrokken, maar het ging mijn ouders er meer om dat ik leerde beseffen dat het leven niet gratis is. Het bedrag een kostgeld werd ook elke maand automatisch van mijn bankrekening afgeschreven, en wat er over was, was voor mij. Heel prima.
Als eerste: welkom weer terug.
Als tweede: denk dat er nog steeds gezinnen zijn die het zo aanpakken.
wij slapen nooit.
maandag 23 september 2019 00:10
Ik ben op m’n 18e uit huis gegaan, heb wel weer bij m’n ouders gewoond zo nu en dan na terug verhuizen uit het buitenland en als ik even geen baan had bijvoorbeeld. Mijn broertje heeft langer thuis gewoond, maar heeft ook in het buitenland gewoond en gestudeerd en woonde van z’n 26e to 30e weer thuis.
Wij hebben nooit kostgeld/eetgeld hoeven betalen. Mijn ouders insteek is dat zolang zij het financieel beter hebben dan wij, wij niks betalen als we bij hun wonen. Dat vinden zij oprecht zonde van ons geld. En aangezien mijn ouders zeer goed verdienen is kostgeld betalen dus nooit aan de orde geweest.
Mocht het nu zo zijn dat je als ouder(s) erop achteruit gaat, zou ik het logisch vinden dat je je kinderen naar draagkracht laat betalen.
Wij hebben nooit kostgeld/eetgeld hoeven betalen. Mijn ouders insteek is dat zolang zij het financieel beter hebben dan wij, wij niks betalen als we bij hun wonen. Dat vinden zij oprecht zonde van ons geld. En aangezien mijn ouders zeer goed verdienen is kostgeld betalen dus nooit aan de orde geweest.
Mocht het nu zo zijn dat je als ouder(s) erop achteruit gaat, zou ik het logisch vinden dat je je kinderen naar draagkracht laat betalen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 23 september 2019 00:17
Zo wil ik het ook gaan doen idd. Dan leert kind wel dat alles in het leven geld kost, en heeft tevens een mooi startbedrag als ze op zichzelf gaat.Kirby schreef: ↑20-09-2019 18:15Er is nog een andere manier. Wel kostgeld betalen om ze zo de waarde van geld te leren maar dat kostgeld op een spaarrekening zetten als startkapitaaltje voor als ze het huis uitgaan.
Ik vraag 10% van het inkomen, afgerond naar beneden. Dat komt bij mijn jongste op 100 euro per maand en bij mijn oudste is het nu gestopt want die gaat na een jaar werken toch maar weer naar school. Dat betekent dat de jongste een hoger bedrag meekrijgt dan de oudste. Maar de oudste zal na zijn opleiding een veel beter betaalde baan krijgen. Je kunt niet alles gelijktrekken, en dat vindt ik ook niet nodig. In het echte leven is ook niet alles eerlijk verdeeld.
maandag 23 september 2019 09:56
Maar het hele idee dat je kostgeld moet betalen om te leren met geld om te gaan vind ik zo bezopen...
Ik heb geen cent kostgeld hoeven betalen en kan heel prima met geld omgaan. Kwestie van opvoeding, mijn inziens geen kwestie van kostgeld betalen.
Hier de mogelijkheid gehad te kunnen sparen, reizen, studeren en ja Pekeja een auto te kopen (zodat ik ja kon zeggen tegen die betere baan 60 km verderop) en daar ben ik mijn ouders dankbaar voor.
Als het nodig is (bijstand/ één ouder gezin/ ziekte) dan is het nodig maar anders niet.
Oh en dat uit huis gaan, hebben jullie meegekregen dat de huizenmarkt nogal op slot zit? Dat €10.000 spaargeld toch wel het minimale is? Hier (vlak ten zuiden van A'dam) is het goedkoopste appartement minimaal €245.000 maar droom allen lekker verder met je 20ste het huis uit...van welke geld lieve mensen?
Ik heb geen cent kostgeld hoeven betalen en kan heel prima met geld omgaan. Kwestie van opvoeding, mijn inziens geen kwestie van kostgeld betalen.
Hier de mogelijkheid gehad te kunnen sparen, reizen, studeren en ja Pekeja een auto te kopen (zodat ik ja kon zeggen tegen die betere baan 60 km verderop) en daar ben ik mijn ouders dankbaar voor.
Als het nodig is (bijstand/ één ouder gezin/ ziekte) dan is het nodig maar anders niet.
Oh en dat uit huis gaan, hebben jullie meegekregen dat de huizenmarkt nogal op slot zit? Dat €10.000 spaargeld toch wel het minimale is? Hier (vlak ten zuiden van A'dam) is het goedkoopste appartement minimaal €245.000 maar droom allen lekker verder met je 20ste het huis uit...van welke geld lieve mensen?
maandag 23 september 2019 10:11
ClaireSophie schreef: ↑23-09-2019 09:56Maar het hele idee dat je kostgeld moet betalen om te leren met geld om te gaan vind ik zo bezopen...
Ik heb geen cent kostgeld hoeven betalen en kan heel prima met geld omgaan. Kwestie van opvoeding, mijn inziens geen kwestie van kostgeld betalen.
Hier de mogelijkheid gehad te kunnen sparen, reizen, studeren en ja Pekeja een auto te kopen (zodat ik ja kon zeggen tegen die betere baan 60 km verderop) en daar ben ik mijn ouders dankbaar voor.
Als het nodig is (bijstand/ één ouder gezin/ ziekte) dan is het nodig maar anders niet.
Oh en dat uit huis gaan, hebben jullie meegekregen dat de huizenmarkt nogal op slot zit? Dat €10.000 spaargeld toch wel het minimale is? Hier (vlak ten zuiden van A'dam) is het goedkoopste appartement minimaal €245.000 maar droom allen lekker verder met je 20ste het huis uit...van welke geld lieve mensen?
Dit inderdaad!
Sociale huurwoning, 7 jaar wachttijd minimaal.
Appartementen vanaf 240.000 ongeveer.
Voor onze dochter 110.000 maximale hypotheek.
Particuliere huur, te duur of valt onder studentenhuisvesting. Met fulltime baan en geen inschrijving bij onderwijsinstelling kom je daar niet tussen.
Enige wat rest is een kamer met gedeelde faciliteiten die niet onder de studentenhuisvesting valt. Valt niet mee om daar tussen te komen.
maandag 23 september 2019 10:29
Nee dat weten ze niet. Het gaat er bij ons om dat ze beseffen dat het leven niet gratis en vanzelfsprekend is en dat ook zij verantwoording dragen voor een deel van de kosten nu ze volwassen zijn en werken. Het hoort voor mij bij het volwassen zijn, ook al woon je nog thuis. Ik zie het niet zitten om ze het sparen op te leggen, heeft mijn moeder wel bij mij gedaan en dat vond ik toen belachelijk want ik was volwassen en ik bepaalde zelf wel wat ik met mijn geld deed. Ik begrijp dat ik nu hetzelfde doe, maar dan stiekum, maar ik denk toch dat mijn zoons daar niet al teveel commentaar op zullen hebben als ze die zak met geld eenmaal hebben gekregen. Sparen doen ze trouwens ook zelf.
Creativity is intelligence having fun
maandag 23 september 2019 10:49
Kirby schreef: ↑23-09-2019 10:29Nee dat weten ze niet. Het gaat er bij ons om dat ze beseffen dat het leven niet gratis en vanzelfsprekend is en dat ook zij verantwoording dragen voor een deel van de kosten nu ze volwassen zijn en werken. Het hoort voor mij bij het volwassen zijn, ook al woon je nog thuis. Ik zie het niet zitten om ze het sparen op te leggen, heeft mijn moeder wel bij mij gedaan en dat vond ik toen belachelijk want ik was volwassen en ik bepaalde zelf wel wat ik met mijn geld deed. Ik begrijp dat ik nu hetzelfde doe, maar dan stiekum, maar ik denk toch dat mijn zoons daar niet al teveel commentaar op zullen hebben als ze die zak met geld eenmaal hebben gekregen. Sparen doen ze trouwens ook zelf.
Maar dat besef verandert direct als jullie het geld weer terug geven. Dan beseffen ze dat jij/jullie hun geld wilden beheren omdat jullie dachten dat ze dat zelf niet konden.
Ik denk dat mijn kinderen dit echt niet zouden kunnen hebben waarderen.
maandag 23 september 2019 11:25
Mijn moeder zei altijd heel stoer tijdens onze tienerjaren; 'Als je 18 bent, ga je het huis uit. Of je gaat studeren of werken, dat maakt ons niet uit..en we zijn er altijd om je op te vangen, maar je gaat wél het huis uit!'
Dat was voor mij precies goed. Ik was klaar met het plattelands leven en wilde ver weg studeren. Ik ben met 17 jaar vertrokken.
Mijn broer is nooit vertrokken. Leeft nu nog steeds bij mijn ouders (is nu 27 jaar) en moet sinds kort kostgeld betalen..omdat het wel een béétje te bont werd met lange douche sessies, dure A-merk snacks, een wietverslaving en weet ik het wat.
ECHT: zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Wees duidelijk richting je kinderen hoe jij erin staat en waarom (alles in het leven kost nou eenmaal geld)..en laat ze hier stap voor stap aan wennen. Communicatie is hierin heel belangrijk. Kostgeld is niet gek en afhankelijk van hoe jouw financiële situatie is, kun je ervoor kiezen dit op te sparen voor je kinderen (het leukste cadeau wat je een huizenzoekend kind kan geven..is een verrassingsspaarpot!).
Dat was voor mij precies goed. Ik was klaar met het plattelands leven en wilde ver weg studeren. Ik ben met 17 jaar vertrokken.
Mijn broer is nooit vertrokken. Leeft nu nog steeds bij mijn ouders (is nu 27 jaar) en moet sinds kort kostgeld betalen..omdat het wel een béétje te bont werd met lange douche sessies, dure A-merk snacks, een wietverslaving en weet ik het wat.
ECHT: zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Wees duidelijk richting je kinderen hoe jij erin staat en waarom (alles in het leven kost nou eenmaal geld)..en laat ze hier stap voor stap aan wennen. Communicatie is hierin heel belangrijk. Kostgeld is niet gek en afhankelijk van hoe jouw financiële situatie is, kun je ervoor kiezen dit op te sparen voor je kinderen (het leukste cadeau wat je een huizenzoekend kind kan geven..is een verrassingsspaarpot!).
maandag 23 september 2019 11:43
Ligt eraan hoe je het bekijkt, het kostgeld staat op mijn spaarrekening en is dus van mij. Als ik besluit om dat bedrag mee te geven is het dan ook mijn geld wat ik geef. En of ik dat van tevoren al bedacht heb of pas op het moment dat ze het huis uitgaan maakt dan niet uit.
Het zou mij overigens geen zak uitmaken op welke manier het geld er is gekomen als ik een leuk bedrag zou meekrijgen van mijn ouders. Ik denk dat het mijn zoons ook niet zal uitmaken.
Creativity is intelligence having fun
maandag 23 september 2019 11:54
Kirby schreef: ↑23-09-2019 11:43Ligt eraan hoe je het bekijkt, het kostgeld staat op mijn spaarrekening en is dus van mij. Als ik besluit om dat bedrag mee te geven is het dan ook mijn geld wat ik geef. En of ik dat van tevoren al bedacht heb of pas op het moment dat ze het huis uitgaan maakt dan niet uit.
Het zou mij overigens geen zak uitmaken op welke manier het geld er is gekomen als ik een leuk bedrag zou meekrijgen van mijn ouders. Ik denk dat het mijn zoons ook niet zal uitmaken.
Maar geef je dan beide kinderen en gelijk bedrag of geef je precies dat wat ze betaald hebben terug? En dus de een misschien drie of meer jaar gespaard geld en de ander maar een half jaar?
In het eerste geval is het gewoon een gift, beide een gelijk bedrag. In het tweede geval is het wel echt hun eigen geld dat terug komt en zo zouden ze dat hier ook voelen.
Hier sparen ze zelf heel goed. Zelfs van hun bijbanen hebben ze al een mooi bedrag bij elkaar gespaard. Middelste heeft zijn rijbewijs ervan betaald en spaart nu voor eventueel een extra jaar studeren. Hij is nu ruim over de helft Daar hoeven ze verder niks voor te laten dus prima.
maandag 23 september 2019 12:00
Bij mij was het andersom. Wel kostgeld moeten betalen maar ik heb heel lang niet met geld kunnen omgaan. Inmiddels kan ik dat gelukkig welClaireSophie schreef: ↑23-09-2019 09:56Maar het hele idee dat je kostgeld moet betalen om te leren met geld om te gaan vind ik zo bezopen...
Ik heb geen cent kostgeld hoeven betalen en kan heel prima met geld omgaan. Kwestie van opvoeding, mijn inziens geen kwestie van kostgeld betalen.
Hier de mogelijkheid gehad te kunnen sparen, reizen, studeren en ja Pekeja een auto te kopen (zodat ik ja kon zeggen tegen die betere baan 60 km verderop) en daar ben ik mijn ouders dankbaar voor.
Als het nodig is (bijstand/ één ouder gezin/ ziekte) dan is het nodig maar anders niet.
Oh en dat uit huis gaan, hebben jullie meegekregen dat de huizenmarkt nogal op slot zit? Dat €10.000 spaargeld toch wel het minimale is? Hier (vlak ten zuiden van A'dam) is het goedkoopste appartement minimaal €245.000 maar droom allen lekker verder met je 20ste het huis uit...van welke geld lieve mensen?
...
maandag 23 september 2019 12:21
Daar zit ik ook wel mee ja, dat ze ieder een ander bedrag krijgen waarschijnlijk. Aan de andere kant, de oudste gaat de aankomende vier jaar weer naar school en dat kost ook geld, geld wat mijn jongste dan weer niet krijgt want hij werkt. Je zult ergens een grens moeten trekken, niet alles kan gelijk. Het is bij ons kostgeld betalen als je fulltime werkt en zit je op school dan wordt dat grotendeels door ons betaald en hoef je geen kostgeld te betalen.Andersom schreef: ↑23-09-2019 11:54Maar geef je dan beide kinderen en gelijk bedrag of geef je precies dat wat ze betaald hebben terug? En dus de een misschien drie of meer jaar gespaard geld en de ander maar een half jaar?
In het eerste geval is het gewoon een gift, beide een gelijk bedrag. In het tweede geval is het wel echt hun eigen geld dat terug komt en zo zouden ze dat hier ook voelen.
Hier sparen ze zelf heel goed. Zelfs van hun bijbanen hebben ze al een mooi bedrag bij elkaar gespaard. Middelste heeft zijn rijbewijs ervan betaald en spaart nu voor eventueel een extra jaar studeren. Hij is nu ruim over de helft Daar hoeven ze verder niks voor te laten dus prima.
Jongste spaart als een gek, maar de oudste is van het type die zijn geld al uitgeeft voor het binnen is. Als ik geen kostgeld zou vragen en sparen heeft de jongste dus evengoed een dikke spaarrekening en de oudste niet. Eigen schuld weliswaar maar ik vind het toch een fijner idee dat ook de oudste iig een beetje een leuk bedragje heeft als hij het huis uitgaat. Ik denk gewoon dat geen enkele oplossing ervoor gaat zorgen dat je kinderen exact gelijk gaan uitkomen. En iedereen heeft daar een ander idee of oplossing voor, dit is de onze.
Creativity is intelligence having fun
maandag 23 september 2019 13:21
Kirby schreef: ↑23-09-2019 12:21Daar zit ik ook wel mee ja, dat ze ieder een ander bedrag krijgen waarschijnlijk. Aan de andere kant, de oudste gaat de aankomende vier jaar weer naar school en dat kost ook geld, geld wat mijn jongste dan weer niet krijgt want hij werkt. Je zult ergens een grens moeten trekken, niet alles kan gelijk. Het is bij ons kostgeld betalen als je fulltime werkt en zit je op school dan wordt dat grotendeels door ons betaald en hoef je geen kostgeld te betalen.
Jongste spaart als een gek, maar de oudste is van het type die zijn geld al uitgeeft voor het binnen is. Als ik geen kostgeld zou vragen en sparen heeft de jongste dus evengoed een dikke spaarrekening en de oudste niet. Eigen schuld weliswaar maar ik vind het toch een fijner idee dat ook de oudste iig een beetje een leuk bedragje heeft als hij het huis uitgaat. Ik denk gewoon dat geen enkele oplossing ervoor gaat zorgen dat je kinderen exact gelijk gaan uitkomen. En iedereen heeft daar een ander idee of oplossing voor, dit is de onze.
Klopt, helemaal eerlijk krijg je het nooit. En wat eerlijk is hangt ook af van je perspectief op de kwestie.
Onze kinderen hebben allemaal een vast bedrag voor een opleiding tot hun beschikking. Wat ze niet opmaken is toch voor hen.
Oudste deed mbo, had nog 14 maanden stufie en OV. Na haar 18e.
Tweede doet hbo, krijgt alleen OV.
Derde doet mbo, krijgt straks bij 18 nog 24 maanden stufie maar heeft nu al wel OV.
Hun ongelijkheid zit vooral in het systeem van Nederland. Wij vinden dat we dat niet recht hoeven trekken.
Mijn man kon vroeger na mbo geen hbo doen want ouders hadden geen geld daarvoor. Stufie was er nog niet. Man ging werken met 19 jaar en moest een fors bedrag aan kostgeld betalen. Broer drie jaar jonger, mocht wel hbo doen na mbo want door het kostgeld hadden ouders daar ineens geld voor. Man heeft bijgedragen aan zijn broers opleiding, zo voelt dat. Voor onze kinderen wilden wij zoiets voorkomen, vandaar ons systeem. Dat anderen ook niet eerlijk zullen kunnen vinden.
