
met wajong voor kind zorgen
woensdag 25 mei 2011 om 19:49
quote:iry schreef op 25 mei 2011 @ 19:29:
Ik denk overigens dat iedere situatie op zichzelf staat.
Er zullen mensen met borderline zijn die met het klachtenpakket die ze hebben prima voor hun kind kunnen zorgen.
Er zullen er zijn die zo vaak uit de bocht vliegen dat de zorg voor hun kind erg onder druk komt te staan en daarbij het kind eronder lijdt.
Dit geld wellicht net zo goed voor mensen zonder een stoornis.Ivy, er zijn onderzoeken die uitwijzen dat borderline een stoornis is die moeilijk met ouderschap te verenigen is. Dat een enkeling dat wel kan, doet daar niets aan af.
Ik denk overigens dat iedere situatie op zichzelf staat.
Er zullen mensen met borderline zijn die met het klachtenpakket die ze hebben prima voor hun kind kunnen zorgen.
Er zullen er zijn die zo vaak uit de bocht vliegen dat de zorg voor hun kind erg onder druk komt te staan en daarbij het kind eronder lijdt.
Dit geld wellicht net zo goed voor mensen zonder een stoornis.Ivy, er zijn onderzoeken die uitwijzen dat borderline een stoornis is die moeilijk met ouderschap te verenigen is. Dat een enkeling dat wel kan, doet daar niets aan af.
woensdag 25 mei 2011 om 19:51
Mika, het is een arbeidsongeschiktheidsuitkering voor mensen die geen arbeidsverleden hebben.
Een soort WAO maar dan voor mensen die geen baan hadden op t moment dat ze ziek werden.
In principe moet iemand die in de Wajong zit om de zoveel tijd herkeurd worden en dan evt weer aan het werk. Dat gebeurt alleen niet altijd.
Maar er wordt wel naar gestreefd dat mensen vanuit de Wajong weer aan het werk gaan.
Een soort WAO maar dan voor mensen die geen baan hadden op t moment dat ze ziek werden.
In principe moet iemand die in de Wajong zit om de zoveel tijd herkeurd worden en dan evt weer aan het werk. Dat gebeurt alleen niet altijd.
Maar er wordt wel naar gestreefd dat mensen vanuit de Wajong weer aan het werk gaan.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 25 mei 2011 om 19:56
quote:patchouli_ schreef op 25 mei 2011 @ 19:49:
[...]
Ivy, er zijn onderzoeken die uitwijzen dat borderline een stoornis is die moeilijk met ouderschap te verenigen is. Dat een enkeling dat wel kan, doet daar niets aan af.
Klopt!
Ik ben een beetje deskundig( mijn moeder had borderline)
[...]
Ivy, er zijn onderzoeken die uitwijzen dat borderline een stoornis is die moeilijk met ouderschap te verenigen is. Dat een enkeling dat wel kan, doet daar niets aan af.
Klopt!
Ik ben een beetje deskundig( mijn moeder had borderline)
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
woensdag 25 mei 2011 om 20:07
quote:patchouli_ schreef op 25 mei 2011 @ 19:47:
[...]
Omdat ik al 20 jaar in de hulpverlening werk, op verschillende terreinen waarin ik heel veel borderliners ben tegen gekomen. Ik werk inmiddels met kinderen en lees daar geregeld onderzoeken en artikelen over borderline en ouderschap die het al eerder opgebouwde beeld bevestigen.
En van wat ik tussendoor lees op Viva (ben al jaren een meelezer), word ik ook niet vrolijker.
Dat is een helder verhaal hoe jij met mensen met Borderline in aanmerking komt.
Werkgerelateerd dus.
Maar buiten een werkgebied om schijnen ook veel mensen een aantal vrouwen met Bps te kennen, dat vind ik opvallend
Vanuit een andere reden ben ik ook vaker in aanraking gekomen met mensen met Bps.
Maar buiten dat terrein om ken ik er eentje, en kennen is een groot woord overigens.Ik zou er niets over kunnen zeggen hoe ze in het leven beweegt.
[...]
Omdat ik al 20 jaar in de hulpverlening werk, op verschillende terreinen waarin ik heel veel borderliners ben tegen gekomen. Ik werk inmiddels met kinderen en lees daar geregeld onderzoeken en artikelen over borderline en ouderschap die het al eerder opgebouwde beeld bevestigen.
En van wat ik tussendoor lees op Viva (ben al jaren een meelezer), word ik ook niet vrolijker.
Dat is een helder verhaal hoe jij met mensen met Borderline in aanmerking komt.
Werkgerelateerd dus.
Maar buiten een werkgebied om schijnen ook veel mensen een aantal vrouwen met Bps te kennen, dat vind ik opvallend
Vanuit een andere reden ben ik ook vaker in aanraking gekomen met mensen met Bps.
Maar buiten dat terrein om ken ik er eentje, en kennen is een groot woord overigens.Ik zou er niets over kunnen zeggen hoe ze in het leven beweegt.
woensdag 25 mei 2011 om 20:11
quote:patchouli_ schreef op 25 mei 2011 @ 19:49:
[...]
Ivy, er zijn onderzoeken die uitwijzen dat borderline een stoornis is die moeilijk met ouderschap te verenigen is. Dat een enkeling dat wel kan, doet daar niets aan af.
Dat snap ik wel, ik ben redelijk bekend met de stoornissen wil niet impliceren dat er geen risico factor zit aan kinderen en een ouder met Bps.
Maar het is gewoon niet een stellige regel.
Lijkt mij best lastig om tegen dat stigma op te boksen als je net toevallig de enkeling bent.
[...]
Ivy, er zijn onderzoeken die uitwijzen dat borderline een stoornis is die moeilijk met ouderschap te verenigen is. Dat een enkeling dat wel kan, doet daar niets aan af.
Dat snap ik wel, ik ben redelijk bekend met de stoornissen wil niet impliceren dat er geen risico factor zit aan kinderen en een ouder met Bps.
Maar het is gewoon niet een stellige regel.
Lijkt mij best lastig om tegen dat stigma op te boksen als je net toevallig de enkeling bent.
woensdag 25 mei 2011 om 20:56
quote:iry schreef op 25 mei 2011 @ 20:11:
[...]
Dat snap ik wel, ik ben redelijk bekend met de stoornissen wil niet impliceren dat er geen risico factor zit aan kinderen en een ouder met Bps.
Maar het is gewoon niet een stellige regel.
Lijkt mij best lastig om tegen dat stigma op te boksen als je net toevallig de enkeling bent.Het lijkt me dat het een stuk lastiger is voor de kinderen, die net niet de kinderen zijn van die ene uitzondering.
[...]
Dat snap ik wel, ik ben redelijk bekend met de stoornissen wil niet impliceren dat er geen risico factor zit aan kinderen en een ouder met Bps.
Maar het is gewoon niet een stellige regel.
Lijkt mij best lastig om tegen dat stigma op te boksen als je net toevallig de enkeling bent.Het lijkt me dat het een stuk lastiger is voor de kinderen, die net niet de kinderen zijn van die ene uitzondering.
woensdag 25 mei 2011 om 21:03
Ook ik ken een borderliner met kind. Ik wens het kind een nanny toe. Ze durft geen nee te zeggen, laat volledig over haar heen lopen en is niet consequent. Dat in combinatie met BL is niet te doen. Ze is altijd moe, zit snachts met t kind thee te drinken omdat hij dat eist, heeft nooit geld enz enz.
Ik vind t geen combinatie.
Maar heeft geen invloed op wajong.
Ik vind t geen combinatie.
Maar heeft geen invloed op wajong.
woensdag 25 mei 2011 om 21:05
Ik vind dit wel erg zeg om zo te lezen.
Men vermoed dat ik borderline kenmerken heb, (ik weet het niet hoor, volgens mij ben ik gewoon heel emotioneel maar goed) en ik heb het wel met psycholoog over mijn grote kinderwens gehad, en zij zei juist dat het heel goed kon.
Krijg zo een beetje het gevoel alsof ik van tevoren al een slechte moeder zou zijn.
Men vermoed dat ik borderline kenmerken heb, (ik weet het niet hoor, volgens mij ben ik gewoon heel emotioneel maar goed) en ik heb het wel met psycholoog over mijn grote kinderwens gehad, en zij zei juist dat het heel goed kon.
Krijg zo een beetje het gevoel alsof ik van tevoren al een slechte moeder zou zijn.
woensdag 25 mei 2011 om 21:17
quote:kleintje2 schreef op 25 mei 2011 @ 18:54:
Je kunt ook met kind een Wajong in Nederland krijgen (en houden). Geen enkel probleem. Wellicht kun je er als vriendin wel voor de moeder en het kind zijn om evt. problemen vroegtijdig samen op te lossen. Waar is trouwens de papa in spe?
Vanuit mijn werk zie ik vaak de combinatie van een Wajong uitkering en kinderopvang via een sociaal medische indicatie (SMI). Veel mensen weten niet van deze mogelijkheid af totdat het te laat is.
Hoi TO, ik ben zo'n moeder met een Wajong en een kind en omdat ik juist dit stukje quote, ook kinderopvang via een SMI (=sociaal medische indicatie). Inmiddels werk ik trouwens wel weer voor een deel, maar ik heb nog steeds recht op een (deel) Wajong.
Tja, de gedachtegang vind ik op zich logisch. Want hoewel ik een Wajong heb, denk ik er zelf ook een beetje zo over: als je voor een kind kunt zorgen (wat ik persoonlijk intensiever vind dan werken), dan kan je toch ook werken? Of althans, dan kan je iets. Al is dat maar een bepaalde mate van vrijwilligerswerk. Je zou dan bijna kunnen stellen (als het om eigen verantwoordelijkheid en zelfstandigheid gaat) dat werken boven een kind gaat.
Ik zat al in de Wajong voordat ik zwanger werd. Heb de strenge herkeuringen gehad en er was geen reden om mijn wajong te stoppen omdat ik nou eenmaal een kind had. Sterker nog, mijn problemen werden erger toen mijn kind geboren werd. Had ik eerst voornl. persoonlijke problemen en ook wel relationele problemen, nu was er een derde persoon in mijn leven bijgekomen, waar ik heel slecht mee om kon gaan. Ik kon het moederschap heel slecht aan/dragen. Heb daar ook fiks wat begeleiding bij nodig gehad, ben medicatie gaan slikken als laatste hoop op een verbetering. Gelukkig heeft de medicatie veel voor mij en daardoor indirect dus ook voor mijn kind gedaan. Maar de SMI staat nog steeds overeind.
Gelukkig ben ik wel zover dat ik weer wat kan werken. Maar psych. problemen vind ik geen sinecure in combinatie met een kind. Om die reden is er dus zeker geen reden om de Wajong te stoppen. Een kind hebben maakt dus niet automatisch (hoe logisch de gedachtegang ook) dat je ook kunt werken. Maar achteraf had ik wel meer besef willen hebben van mijn eigen beperkingen, zodat ik de keuze voor een kind beter had kunnen nemen.
Dus de zorgen die hier -terecht- worden uitgesproken naar het kind met een borderline moeder, die deel ik wel. Tip je vriendin dan ook zeker in de richting van SMI, als je twijfelt of ze wel die moeder kan zijn waar haar kindje recht op heeft: nl. een veilige betrouwbare voorspelbare en liefdevolle moeder.
Lief van je dat je iig zo met haar meeleeft. Ik wil je wel tippen dat deze situatie iets is die je vriendin zelf gecreeerd heeft. Dus let ook op je eigen grenzen en hoever je voor haar wilt gaan!
Je kunt ook met kind een Wajong in Nederland krijgen (en houden). Geen enkel probleem. Wellicht kun je er als vriendin wel voor de moeder en het kind zijn om evt. problemen vroegtijdig samen op te lossen. Waar is trouwens de papa in spe?
Vanuit mijn werk zie ik vaak de combinatie van een Wajong uitkering en kinderopvang via een sociaal medische indicatie (SMI). Veel mensen weten niet van deze mogelijkheid af totdat het te laat is.
Hoi TO, ik ben zo'n moeder met een Wajong en een kind en omdat ik juist dit stukje quote, ook kinderopvang via een SMI (=sociaal medische indicatie). Inmiddels werk ik trouwens wel weer voor een deel, maar ik heb nog steeds recht op een (deel) Wajong.
Tja, de gedachtegang vind ik op zich logisch. Want hoewel ik een Wajong heb, denk ik er zelf ook een beetje zo over: als je voor een kind kunt zorgen (wat ik persoonlijk intensiever vind dan werken), dan kan je toch ook werken? Of althans, dan kan je iets. Al is dat maar een bepaalde mate van vrijwilligerswerk. Je zou dan bijna kunnen stellen (als het om eigen verantwoordelijkheid en zelfstandigheid gaat) dat werken boven een kind gaat.
Ik zat al in de Wajong voordat ik zwanger werd. Heb de strenge herkeuringen gehad en er was geen reden om mijn wajong te stoppen omdat ik nou eenmaal een kind had. Sterker nog, mijn problemen werden erger toen mijn kind geboren werd. Had ik eerst voornl. persoonlijke problemen en ook wel relationele problemen, nu was er een derde persoon in mijn leven bijgekomen, waar ik heel slecht mee om kon gaan. Ik kon het moederschap heel slecht aan/dragen. Heb daar ook fiks wat begeleiding bij nodig gehad, ben medicatie gaan slikken als laatste hoop op een verbetering. Gelukkig heeft de medicatie veel voor mij en daardoor indirect dus ook voor mijn kind gedaan. Maar de SMI staat nog steeds overeind.
Gelukkig ben ik wel zover dat ik weer wat kan werken. Maar psych. problemen vind ik geen sinecure in combinatie met een kind. Om die reden is er dus zeker geen reden om de Wajong te stoppen. Een kind hebben maakt dus niet automatisch (hoe logisch de gedachtegang ook) dat je ook kunt werken. Maar achteraf had ik wel meer besef willen hebben van mijn eigen beperkingen, zodat ik de keuze voor een kind beter had kunnen nemen.
Dus de zorgen die hier -terecht- worden uitgesproken naar het kind met een borderline moeder, die deel ik wel. Tip je vriendin dan ook zeker in de richting van SMI, als je twijfelt of ze wel die moeder kan zijn waar haar kindje recht op heeft: nl. een veilige betrouwbare voorspelbare en liefdevolle moeder.
Lief van je dat je iig zo met haar meeleeft. Ik wil je wel tippen dat deze situatie iets is die je vriendin zelf gecreeerd heeft. Dus let ook op je eigen grenzen en hoever je voor haar wilt gaan!
woensdag 25 mei 2011 om 21:26
quote:mika65 schreef op 25 mei 2011 @ 19:48:
Even een serieuze vraag, wat is een Wajong uitkering precies. Hier op het viva word het je om de oren gegooid, zijn er veel mensen met een Wajong uitkering?. Zijn dat echt jonge mensen die niet meer kunnen werken?
Google is your friend.
Maar goed, wajong is een uitkering voor hen die al een handicap hebben (geconstateerd) voor hun 18e of voor het eind van studie, waardoor er geen verdiencapaciteit is opgebouwd. De mate van handicap bepaalt de mate van arbeidsongeschiktheid. Er zijn dus absoluut Wajongers die werken en een stukje Wajong ontvangen (aanvulling op verdiencapaciteit). Er zijn ook Wajongers met volledige (70%-100%) Wajong.
Overigens kan je je hele leven lang recht hebben op wajong. Dus het is theoretisch mogelijk dat je tot je 67e Wajong hebt en dan met pensioen gaat. Er zijn dus ook volwassenen met een Wajong.
Even een serieuze vraag, wat is een Wajong uitkering precies. Hier op het viva word het je om de oren gegooid, zijn er veel mensen met een Wajong uitkering?. Zijn dat echt jonge mensen die niet meer kunnen werken?
Google is your friend.
Maar goed, wajong is een uitkering voor hen die al een handicap hebben (geconstateerd) voor hun 18e of voor het eind van studie, waardoor er geen verdiencapaciteit is opgebouwd. De mate van handicap bepaalt de mate van arbeidsongeschiktheid. Er zijn dus absoluut Wajongers die werken en een stukje Wajong ontvangen (aanvulling op verdiencapaciteit). Er zijn ook Wajongers met volledige (70%-100%) Wajong.
Overigens kan je je hele leven lang recht hebben op wajong. Dus het is theoretisch mogelijk dat je tot je 67e Wajong hebt en dan met pensioen gaat. Er zijn dus ook volwassenen met een Wajong.
woensdag 25 mei 2011 om 23:48
quote:iry schreef op 25 mei 2011 @ 19:12:
Ik vind het altijd opvallend dat men zo veel vrouwen met Borderline kent.
Zitten deze dan in jullie kennissenkring, of wordt er open en bloot op straat gegooid wie deze PS heeft?
Hoe weten jullie dat veel Borderliners er een zooitje van maken?Familie en werk en mijn vrijetijdsbesteding waarin ik regelmatig een crisisplaatsing vanuit een gezin met een ouder met borderline mee heb gemaakt. In werk en mijn vrijetijdsbesteding wordt het open en bloot verteld met welke stoornissen we te maken hebben. Ik zie bijv. dat mensen met een PTSS veel beter in staat zijn om te zorgen voor kinderen dan mensen met een BPS. En dat komt, doordat iemand met een trauma voor een kind niet persé onbetrouwbaar hoeft te zijn, terwijl iemand met een BPS voor een kind (en voor volwassenen) wel onbetrouwbaar is. En dan bedoel ik onbetrouwbaar in de zin van 'er niet op kunnen bouwen'. Nooit weten hoe de vlag erbij hangt, niet weten of je vandaag geliefd of gehaat wordt. En dat maakt het - zeker voor een kind - geen veilige, warme omgeving. Doordat het in mijn familie door de generaties heen gaat, ken ik meerdere mensen die kind zijn van een ouder met een BPS (gediagnosticeerd en al) en ik merk bij al deze kinderen van... dat het hele idee van onvoorwaardelijk liefhebben er niet is. En dat is spijtig.
Ik vind het altijd opvallend dat men zo veel vrouwen met Borderline kent.
Zitten deze dan in jullie kennissenkring, of wordt er open en bloot op straat gegooid wie deze PS heeft?
Hoe weten jullie dat veel Borderliners er een zooitje van maken?Familie en werk en mijn vrijetijdsbesteding waarin ik regelmatig een crisisplaatsing vanuit een gezin met een ouder met borderline mee heb gemaakt. In werk en mijn vrijetijdsbesteding wordt het open en bloot verteld met welke stoornissen we te maken hebben. Ik zie bijv. dat mensen met een PTSS veel beter in staat zijn om te zorgen voor kinderen dan mensen met een BPS. En dat komt, doordat iemand met een trauma voor een kind niet persé onbetrouwbaar hoeft te zijn, terwijl iemand met een BPS voor een kind (en voor volwassenen) wel onbetrouwbaar is. En dan bedoel ik onbetrouwbaar in de zin van 'er niet op kunnen bouwen'. Nooit weten hoe de vlag erbij hangt, niet weten of je vandaag geliefd of gehaat wordt. En dat maakt het - zeker voor een kind - geen veilige, warme omgeving. Doordat het in mijn familie door de generaties heen gaat, ken ik meerdere mensen die kind zijn van een ouder met een BPS (gediagnosticeerd en al) en ik merk bij al deze kinderen van... dat het hele idee van onvoorwaardelijk liefhebben er niet is. En dat is spijtig.
woensdag 25 mei 2011 om 23:58
Yellowlove, ik koos expres voor geliefd en gehaat, om dat zwart-witte, wat een aantal mensen met BPS kenmerkt, zwart-wit neer te zetten. De werkelijkheid is altijd grijs.
En de werkelijkheid is ook dat de diagnose BPS mij iets te vaak gesteld wordt en ik ook iets te vaak in dossiers lees dat de diagnose weer door een andere diagnose wordt vervangen. De vrouwen (want daar ging het in dit topic over) die keurig in het plaatje van iemand met een BPS vallen, die kunnen echt 's ochtends hun kind plat knuffelen en 's middags zeggen: ik wou dat je nooit geboren was, je verpest mijn leven. Terwijl als je ze daarop aanspreekt ze over het algemeen zeggen: maar ik hou echt van Jantje/Miepje, zou mijn leven voor hem/haar geven. Alleen kan een kind dat niet begrijpen, die hoort alleen maar de boodschap. En die realiteit ben ik iets te vaak tegengekomen om m aan 'toeval' toe te schrijven.
En de werkelijkheid is ook dat de diagnose BPS mij iets te vaak gesteld wordt en ik ook iets te vaak in dossiers lees dat de diagnose weer door een andere diagnose wordt vervangen. De vrouwen (want daar ging het in dit topic over) die keurig in het plaatje van iemand met een BPS vallen, die kunnen echt 's ochtends hun kind plat knuffelen en 's middags zeggen: ik wou dat je nooit geboren was, je verpest mijn leven. Terwijl als je ze daarop aanspreekt ze over het algemeen zeggen: maar ik hou echt van Jantje/Miepje, zou mijn leven voor hem/haar geven. Alleen kan een kind dat niet begrijpen, die hoort alleen maar de boodschap. En die realiteit ben ik iets te vaak tegengekomen om m aan 'toeval' toe te schrijven.
donderdag 26 mei 2011 om 00:03
Ok, ja ik probeer het ook maar te begrijpen. Vind het gewoon jammer omdat een of andere psycholoog een stempel op me wilde plakken dat het dan nu net lijkt alsof ik geen lieve moeder zou kunnen zijn. Ik kan me gewoon niet zo goed voorstellen dat ik wat jij beschrijft zou doen, dat heb ik nog nooit gedaan, eerst zeggen dat ik van je hou en even later je haten.

donderdag 26 mei 2011 om 00:17
Yellowlove, ik ken je niet en ik kan en wil ook niet door een scherm heen van alles roepen, maar het zou goed kunnen dat je mss wat kenmerken vertoont, maar veel te weinig om een volledige diagnose op te baseren. Ik weet niet hoe oud je bent. Ik weet niet waar je in je leven tegenaan loopt, ik heb je nooit gezien of gesproken. Diegene die aan die diagnose denkt, die moet dat met jou bespreken en hem/haar kun je ook vragen waarop hij/zij de diagnose baseert. Ook kun je je omgeving vragen of zij bepaalde gedragskenmerken herkennen.
Alleen moet je je dan wel realiseren, dat ieder psychisch gezond mens kenmerken van iedere psychische aandoening in zich heeft. Ik ben ook regelmatig impulsief en kan op een dag ook heus wel eens van stemming wisselen, ben soms ook bang dat niemand me meer leuk vind, afgelopen zaterdag heb ik enorm met geld gesmeten en zo kan ik best nog wat meer voorbeelden verzinnen. Die dingen maken mij nog niet iemand met een BPS. Iemand die dit leest kan nu wel zeggen dat ik trekjes vertoon van een BPS. Maar nogmaals, die vertoont iedereen. Het wordt pas een stoornis op het moment dat je daardoor vastloopt. En een label zegt weinig over jou, zegt alleen iets over een aantal kenmerken die overeen komen.
Het is de bril die je opzet, die bepaalt wat je ziet, de kokervisie is echt gevaarlijk.
Heel extreem, er zijn mensen met een akelige persoonlijkheidsstoornis die in een TBS-inrichting terecht komen omdat ze akelige misdrijven hebben gepleegd en er zijn er met precies dezelfde stoornis die - een voor hun omgeving erg lastige - directeur zijn van een enorme onderneming. De weg die je levenspad heet wordt niet alleen bepaalt door een stoornis of ziekte, maar wordt volgens mij vooral bepaald door keuzes die je daarin maakt. Wederom extreme gevallen van mensen met hevige psychoses of andere vertroebelende stoornissen daargelaten. Daarmee wil ik zeggen dat jij jij bent en zelfs als het label BPS zou kloppen voor jou, dat jij dan nog steeds iemand kunt zijn die prima een kind zonder al te veel deuken door een opvoeding kan krijgen. - En ieder kind loopt deuken op hoor - Misschien is de eerste stap daarin wel, dat je je bewust wordt van jouw zwakke plekken en daar kritisch naar blijft kijken.
Alleen moet je je dan wel realiseren, dat ieder psychisch gezond mens kenmerken van iedere psychische aandoening in zich heeft. Ik ben ook regelmatig impulsief en kan op een dag ook heus wel eens van stemming wisselen, ben soms ook bang dat niemand me meer leuk vind, afgelopen zaterdag heb ik enorm met geld gesmeten en zo kan ik best nog wat meer voorbeelden verzinnen. Die dingen maken mij nog niet iemand met een BPS. Iemand die dit leest kan nu wel zeggen dat ik trekjes vertoon van een BPS. Maar nogmaals, die vertoont iedereen. Het wordt pas een stoornis op het moment dat je daardoor vastloopt. En een label zegt weinig over jou, zegt alleen iets over een aantal kenmerken die overeen komen.
Het is de bril die je opzet, die bepaalt wat je ziet, de kokervisie is echt gevaarlijk.
Heel extreem, er zijn mensen met een akelige persoonlijkheidsstoornis die in een TBS-inrichting terecht komen omdat ze akelige misdrijven hebben gepleegd en er zijn er met precies dezelfde stoornis die - een voor hun omgeving erg lastige - directeur zijn van een enorme onderneming. De weg die je levenspad heet wordt niet alleen bepaalt door een stoornis of ziekte, maar wordt volgens mij vooral bepaald door keuzes die je daarin maakt. Wederom extreme gevallen van mensen met hevige psychoses of andere vertroebelende stoornissen daargelaten. Daarmee wil ik zeggen dat jij jij bent en zelfs als het label BPS zou kloppen voor jou, dat jij dan nog steeds iemand kunt zijn die prima een kind zonder al te veel deuken door een opvoeding kan krijgen. - En ieder kind loopt deuken op hoor - Misschien is de eerste stap daarin wel, dat je je bewust wordt van jouw zwakke plekken en daar kritisch naar blijft kijken.
spuka wijzigde dit bericht op 26-05-2011 00:20
Reden: te laat voor zulke lappen tekst X-D
Reden: te laat voor zulke lappen tekst X-D
% gewijzigd