Geld & Recht
alle pijlers
Mijn vaders laatste wil: onterft en geen afscheid
donderdag 29 april 2010 om 13:25
Hallo Allemaal,
Ik kom uit een familie waarin niemand meer contact met niemand heeft zo'n beetje. Sinds kort heb ik op mijn initiatief weer contact met mijn broer (na heeeeel veel jaren) waar we allebei erg blij mee zijn en wat we vooral zo willen houden. Hij had nog contact met vader ondanks dat dat een verziekt contact was (onze ouders zijn lang geleden gescheiden en zijn nooit "warme"ouders geweest). Mijn vader weet niet dat broer en ik weer contact hebben. Vader is erg verbitterd en ondanks dat ik nooit ruzie ed met hem gehad heb, heeft hij me nooit ge-accepteerd, gekoesterd e.d.. Hij was überhaupt koud. Nu is hij plotseling gestorven en heeft hij mijn broer opgezadeld met het executeurschap. Ik ben onterfd en vader heeft de uitdrukkelijke wens niets met mij te maken te willen hebben. De laatste keer dat ik mijn vader gezien heb is 20 jaar geleden. Daarna hebben we in principe allebei nooit meer contact gezocht (ik om verdere pijn te voorkomen), er is nooit een kwaad woord gevallen.
Wat is nu het punt? 1. ik voel me klote omdat ik voor mijn gevoel geen streep onder dat deel van mijn jeugd kan zetten (door desnoods tegen een lijk te praten /janken ed) 2. het ongelofelijk triest vind wat deze man zelfs nu nog doet (hij heeft me niet alleen onterfd maar heeft allerlei lening constructies bedacht waardoor er ook niets overblijft van de legitieme portie) 3. mijn broer nu in een onmogelijke positie zit met verantwoordelijkheden naar vader en een gevoel naar mij.
Ik heb geen idee om hoeveel geld het gaat maar het zal zeker veel zijn. Dat maakt het extra bitter. Bovendien zullen zowel mijn broer als ik daar altijd mee geconfronteerd worden omdat we nu echt veel contact hebben.
Pfoe!
Mijn vraag: wie kan mij meer vertellen over dit soort leenconstructies? Wat ik weet: vader heeft bij leven van zijn partner en van mijn broer geld "geleend "dat na zijn dood terugbetaald moet worden. Alles staat zwart op wit en is wettelijk kloppend. Natuurlijk hebben beide personen nooit echt geld geleend (hebben ze niet), maar het resultaat is dat er niets overblijft van het vermogen van vader. Wie kan me hier meer over vertellen?
Ik kom uit een familie waarin niemand meer contact met niemand heeft zo'n beetje. Sinds kort heb ik op mijn initiatief weer contact met mijn broer (na heeeeel veel jaren) waar we allebei erg blij mee zijn en wat we vooral zo willen houden. Hij had nog contact met vader ondanks dat dat een verziekt contact was (onze ouders zijn lang geleden gescheiden en zijn nooit "warme"ouders geweest). Mijn vader weet niet dat broer en ik weer contact hebben. Vader is erg verbitterd en ondanks dat ik nooit ruzie ed met hem gehad heb, heeft hij me nooit ge-accepteerd, gekoesterd e.d.. Hij was überhaupt koud. Nu is hij plotseling gestorven en heeft hij mijn broer opgezadeld met het executeurschap. Ik ben onterfd en vader heeft de uitdrukkelijke wens niets met mij te maken te willen hebben. De laatste keer dat ik mijn vader gezien heb is 20 jaar geleden. Daarna hebben we in principe allebei nooit meer contact gezocht (ik om verdere pijn te voorkomen), er is nooit een kwaad woord gevallen.
Wat is nu het punt? 1. ik voel me klote omdat ik voor mijn gevoel geen streep onder dat deel van mijn jeugd kan zetten (door desnoods tegen een lijk te praten /janken ed) 2. het ongelofelijk triest vind wat deze man zelfs nu nog doet (hij heeft me niet alleen onterfd maar heeft allerlei lening constructies bedacht waardoor er ook niets overblijft van de legitieme portie) 3. mijn broer nu in een onmogelijke positie zit met verantwoordelijkheden naar vader en een gevoel naar mij.
Ik heb geen idee om hoeveel geld het gaat maar het zal zeker veel zijn. Dat maakt het extra bitter. Bovendien zullen zowel mijn broer als ik daar altijd mee geconfronteerd worden omdat we nu echt veel contact hebben.
Pfoe!
Mijn vraag: wie kan mij meer vertellen over dit soort leenconstructies? Wat ik weet: vader heeft bij leven van zijn partner en van mijn broer geld "geleend "dat na zijn dood terugbetaald moet worden. Alles staat zwart op wit en is wettelijk kloppend. Natuurlijk hebben beide personen nooit echt geld geleend (hebben ze niet), maar het resultaat is dat er niets overblijft van het vermogen van vader. Wie kan me hier meer over vertellen?
donderdag 29 april 2010 om 17:59
Wow, wat een heftig verhaal hier weer, en wat een heftige en verschillende reacties!
Vivamies, helemaal in het begin schrijf je dat je nog niet naar een advocaat wil, om het voor je broer niet moeilijke te maken. Als ik jou was zou ik juist wél nu naar een advocaat of notaris stappen, zodat je nú weet hoe het zit en wat je mogelijkheden/rechten zijn. Dan hoef je niet eerst weken te piekeren over 'zou ik wel, zou ik niet en hoe dan als...' maar dan kan je gelijk concreet daarover na gaan denken. Zelf zou ik dat prettiger vinden.
Sterkte ermee!
Vivamies, helemaal in het begin schrijf je dat je nog niet naar een advocaat wil, om het voor je broer niet moeilijke te maken. Als ik jou was zou ik juist wél nu naar een advocaat of notaris stappen, zodat je nú weet hoe het zit en wat je mogelijkheden/rechten zijn. Dan hoef je niet eerst weken te piekeren over 'zou ik wel, zou ik niet en hoe dan als...' maar dan kan je gelijk concreet daarover na gaan denken. Zelf zou ik dat prettiger vinden.
Sterkte ermee!
donderdag 29 april 2010 om 18:03
Vivamies, sterkte, ik vind het een akelige situatie voor je en ik snap best dat je wil weten of er nog iets mogelijk is. Onthoud dat een orienterend gesprek bij een notaris of advocaat nog helemaal niet hoeft te betekenen dat hij ook daadwerkelijk in actie komt. Je kunt je ook laten informeren en dan toch besluiten het verder te laten rusten. Informeren kan altijd.
En voor degenen die niet snappen waarom geld iets goed zou kunnen maken: geld geeft mogelijkheden. Een opleiding die je dolgraag zou willen doen. Een medische behandeling die niet vergoed wordt. Desnoods hulp van een zelfbetaalde psycholoog om je jeugdproblemen te verwerken.
Allemaal dingen die je leven beter kunnen maken en die zonder geld niet mogelijk zijn.
Een luxe auto maakt niks goed. Maar de dingen die ik net opnoemde kunnen wél iets bijdragen aan je leven, en ik vind het nogal arrogant om vanaf de zijlijn te oordelen dat TO heus niks beter wordt van dat geld.
En voor degenen die niet snappen waarom geld iets goed zou kunnen maken: geld geeft mogelijkheden. Een opleiding die je dolgraag zou willen doen. Een medische behandeling die niet vergoed wordt. Desnoods hulp van een zelfbetaalde psycholoog om je jeugdproblemen te verwerken.
Allemaal dingen die je leven beter kunnen maken en die zonder geld niet mogelijk zijn.
Een luxe auto maakt niks goed. Maar de dingen die ik net opnoemde kunnen wél iets bijdragen aan je leven, en ik vind het nogal arrogant om vanaf de zijlijn te oordelen dat TO heus niks beter wordt van dat geld.
donderdag 29 april 2010 om 18:07
quote:Snormel schreef op 29 april 2010 @ 18:03:En voor degenen die niet snappen waarom geld iets goed zou kunnen maken: geld geeft mogelijkheden. Een opleiding die je dolgraag zou willen doen. Een medische behandeling die niet vergoed wordt. Desnoods hulp van een zelfbetaalde psycholoog om je jeugdproblemen te verwerken.
Allemaal dingen die je leven beter kunnen maken en die zonder geld niet mogelijk zijn.
Een luxe auto maakt niks goed. Maar de dingen die ik net opnoemde kunnen wél iets bijdragen aan je leven, en ik vind het nogal arrogant om vanaf de zijlijn te oordelen dat TO heus niks beter wordt van dat geld.Heel sterk punt!
Allemaal dingen die je leven beter kunnen maken en die zonder geld niet mogelijk zijn.
Een luxe auto maakt niks goed. Maar de dingen die ik net opnoemde kunnen wél iets bijdragen aan je leven, en ik vind het nogal arrogant om vanaf de zijlijn te oordelen dat TO heus niks beter wordt van dat geld.Heel sterk punt!
donderdag 29 april 2010 om 18:35
Ik begrijp het ergens wel, want het mislopen van een erfenis bevestigt je gevoel van 'niet geliefd'-zijn nog een keer extra. Ik ben ook onterfd, schat ik zo in, maar eerlijk gezegd hoop ik dat mijn vader het geld lekker opmaakt en er van geniet. We hebben er voor gekozen om elkaar niet te zien. Een erfenis is helaas geen schadevergoeding voor niet genoten liefde... hoe hard het ook klinkt en hoeveel pijn dit ook doet...
donderdag 29 april 2010 om 18:41
geld geeft inderdaad mogelijkheden. Maar wil je geld aannemen, omdat een familielid dood is met wie je 20 jaar geen contact hebt gehad? Persoonlijk zou ik het niet willen.
Vivamies: ik ben ook onterfd en heb geen contact meer met vader, maar mijn vader leeft nog. in 1e instantie deed het pijn dat hij mij onterfd heeft, maar na een tijdje begreep en begrijp ik het waarom hij het gedaan heeft en ik respecteer zijn keuze. Ik heb bijna 20 jaar geen contact meer met mijn vader gehad. Ook als hij overlijdt en hij laat mijn broers/zussen wel wat na dan zou ik daar geen problemen mee hebben.
Als ik geld zou hebben, zou ik mijn dierbaren er blij mee maken zolang ik nog leef, niet pas als ik dood ben. Maar dat is hoe ik er over denk.
Vivamies: heel veel sterkte!
Vivamies: ik ben ook onterfd en heb geen contact meer met vader, maar mijn vader leeft nog. in 1e instantie deed het pijn dat hij mij onterfd heeft, maar na een tijdje begreep en begrijp ik het waarom hij het gedaan heeft en ik respecteer zijn keuze. Ik heb bijna 20 jaar geen contact meer met mijn vader gehad. Ook als hij overlijdt en hij laat mijn broers/zussen wel wat na dan zou ik daar geen problemen mee hebben.
Als ik geld zou hebben, zou ik mijn dierbaren er blij mee maken zolang ik nog leef, niet pas als ik dood ben. Maar dat is hoe ik er over denk.
Vivamies: heel veel sterkte!
donderdag 29 april 2010 om 19:03
Vivamies,
Helaas voor jou maar de constructie is legitiem, met zelfde bijltje gehakt en het uit laten zoeken. Ik zou bijna het vodje wat rechtsgeldig blijkt hier posten.
Als je een kind wilt onterven het andere kind je hele vermogen lenen en alleen rente (op papier) laten terugbetalen. Geen speld tussen te krijgen.
Helaas voor jou maar de constructie is legitiem, met zelfde bijltje gehakt en het uit laten zoeken. Ik zou bijna het vodje wat rechtsgeldig blijkt hier posten.
Als je een kind wilt onterven het andere kind je hele vermogen lenen en alleen rente (op papier) laten terugbetalen. Geen speld tussen te krijgen.
Heb ik dat?!
donderdag 29 april 2010 om 19:30
donderdag 29 april 2010 om 19:43
quote:nazife schreef op 29 april 2010 @ 16:11:
[...]
Toevallig heb ik zelf jarenlang met iemand gewoond(familie) die ook zo´n persoonlijkheids stoornis heeft. Zwaar ja. Heel zwaar. Maar geen reden om ´niks met die persoon te maken te hebben´
Wees blij dat jij dan zo'n heilige bent dat je wel met iemand omgaat die daar last van heeft.
Maar veroordeel niet iemand die dat niet kan.
Vind ik echt erg om zo over iemand haar contact met haar moeder te oordelen zonder de achtergrond te kennen....
[...]
Toevallig heb ik zelf jarenlang met iemand gewoond(familie) die ook zo´n persoonlijkheids stoornis heeft. Zwaar ja. Heel zwaar. Maar geen reden om ´niks met die persoon te maken te hebben´
Wees blij dat jij dan zo'n heilige bent dat je wel met iemand omgaat die daar last van heeft.
Maar veroordeel niet iemand die dat niet kan.
Vind ik echt erg om zo over iemand haar contact met haar moeder te oordelen zonder de achtergrond te kennen....
donderdag 29 april 2010 om 20:29
Wellicht al genoemd, ik heb bijgelezen tot en met pagina 4 geloof ik, maar wellicht is de kans op een antwoord hier groter?
http://notaris.startpagina.nl/prikbord/
http://notaris.startpagina.nl/prikbord/
vrijdag 30 april 2010 om 07:09
Goedemorgen allemaal,
Annicka: dank voor de link. Ik ga meteen kijken!
Nazfe: ik weet niet of ik dat geld wel wil. Nogmaals, die keus heb ik nog niet gemaakt (voor zover er een keus is) maar ik wil wel weten waar ik sta.
Gisteren weer met broer gesproken: afscheid nemen (bijv apart van iedereen) kan/mag echt niet. Dat is voor mij behoorlijk heftig omdat het om een stuk onverwerkt/onuitgesproken (nooit de kans gehad wel geprobeerd) verleden gaat. Zonder dat ik daar zelf iets over gezegd heb (omdat ik er nog niet uit ben) zegt hij dat hij ervan uit gaat dat ik mijn legitieme portie aankaart. (bedoelt hij positief, dus hij vindt dat ik in ieder geval werk moet maken van het deel dat na de constructie nog over is-als er nog iets over is). Dat maakt het voor mij gevoelsmatig makkelijker om het inderdaad goed uit te zoeken allemaal. Ik denk dat ik het eerst de tijd geef om alle emoties een plek te geven, de relatie met broer goed en openhartig te houden (die intentie hebben we beide) en vanuit die relatie kijken wat de mogelijkheden zijn. Dus niet ik samen met een andere notaris, maar eventueel samen met broer. Broer staat in contact met de notaris van vader en kan daar ook vanalles aan vragen. Zo lang ik binnen 5 jaar handel (als ik wil handelen) is het goed, dus er is tijd. Ik wil geen overhaaste dingen doen die mijn relatie met broer kunnen schaden.
Annicka: dank voor de link. Ik ga meteen kijken!
Nazfe: ik weet niet of ik dat geld wel wil. Nogmaals, die keus heb ik nog niet gemaakt (voor zover er een keus is) maar ik wil wel weten waar ik sta.
Gisteren weer met broer gesproken: afscheid nemen (bijv apart van iedereen) kan/mag echt niet. Dat is voor mij behoorlijk heftig omdat het om een stuk onverwerkt/onuitgesproken (nooit de kans gehad wel geprobeerd) verleden gaat. Zonder dat ik daar zelf iets over gezegd heb (omdat ik er nog niet uit ben) zegt hij dat hij ervan uit gaat dat ik mijn legitieme portie aankaart. (bedoelt hij positief, dus hij vindt dat ik in ieder geval werk moet maken van het deel dat na de constructie nog over is-als er nog iets over is). Dat maakt het voor mij gevoelsmatig makkelijker om het inderdaad goed uit te zoeken allemaal. Ik denk dat ik het eerst de tijd geef om alle emoties een plek te geven, de relatie met broer goed en openhartig te houden (die intentie hebben we beide) en vanuit die relatie kijken wat de mogelijkheden zijn. Dus niet ik samen met een andere notaris, maar eventueel samen met broer. Broer staat in contact met de notaris van vader en kan daar ook vanalles aan vragen. Zo lang ik binnen 5 jaar handel (als ik wil handelen) is het goed, dus er is tijd. Ik wil geen overhaaste dingen doen die mijn relatie met broer kunnen schaden.
vrijdag 30 april 2010 om 07:21
Moeilijk topic dit, dit soort verhalen vragen altijd 2 kanten.
Volgens mij hebben kinderen altijd recht op hun legitieme kindsdeel.
Ik snap alleen het afscheid nemen niet zo , als je 20 jaar iemand niet hebt gezien.
Zoiets komt toch ook van beide kanten.
Ik veroordeel je niet hoor, maar ik kan me er niks bij voorstellen, ik had een hele sterke band met mijn vader.
Afscheid kun je altijd nemen, met je hart op jouw manier, daar heb je je vader niet voor nodig, het geld wat me zo misgund zou worden zou ik ook niet willen hebben, zou de eer aan mezelf willen houden, maar goed, iedereen is anders.
Ik zou zeggen pak de draad op ,en kijk vooruit.Daar wordt je veel gelukkiger van.
Volgens mij hebben kinderen altijd recht op hun legitieme kindsdeel.
Ik snap alleen het afscheid nemen niet zo , als je 20 jaar iemand niet hebt gezien.
Zoiets komt toch ook van beide kanten.
Ik veroordeel je niet hoor, maar ik kan me er niks bij voorstellen, ik had een hele sterke band met mijn vader.
Afscheid kun je altijd nemen, met je hart op jouw manier, daar heb je je vader niet voor nodig, het geld wat me zo misgund zou worden zou ik ook niet willen hebben, zou de eer aan mezelf willen houden, maar goed, iedereen is anders.
Ik zou zeggen pak de draad op ,en kijk vooruit.Daar wordt je veel gelukkiger van.
vrijdag 30 april 2010 om 09:29
Kan iemand mij vertellen waarom to juridisch gezien niet apart van de rest afscheid van haar vader mag nemen?Dat is welliswaar de wens van vader maar hij kan er niet meer tegenin gaan. Ik zou bijna denken dat als de broer het wel toelaat zijn erfenis in gevaar komt ofzo. En verder staat het volgens mij broer vrij zijn deel gewoon te delen met to. Is vast weer te simpel gedacht....
vrijdag 30 april 2010 om 10:48
Hoi elianne,
Omdat ik onterfd ben heb ik geen rechten. Het is de uitdrukkelijke wens van vader mij niet toe te laten voor afscheid of voor wat dan ook. Broer voelt hiertoe een morele verplichting naar vader toe, maar vindt dat gevoelsmatig natuurlijk erg moeilijk voor mij.
Het staat broer vrij om zijn financiele deel met mij te delen. Maar dat moet zijn keuze zijn, daar kan ik niet over oordelen en ik wil hem dat ook niet vragen
Omdat ik onterfd ben heb ik geen rechten. Het is de uitdrukkelijke wens van vader mij niet toe te laten voor afscheid of voor wat dan ook. Broer voelt hiertoe een morele verplichting naar vader toe, maar vindt dat gevoelsmatig natuurlijk erg moeilijk voor mij.
Het staat broer vrij om zijn financiele deel met mij te delen. Maar dat moet zijn keuze zijn, daar kan ik niet over oordelen en ik wil hem dat ook niet vragen
vrijdag 30 april 2010 om 11:25
Hoi Lindy,
ik begrijp je reactie, zeker vanuit jouw situatie. Mijn situatie is echter anders. Broer had met veel vallen en opstaan altijd nog contact met vader. dat ging erg stroef door mijn vaders persoonlijkheid. Broer heeft verder ook weinig andere familie en wellicht was dat zijn strohalm en voelt hij een verplichting naar vader toe (ik heb dat jarenlang naar moeder toe gehad). Met vader viel over dit soort zaken/gevoelens niet te praten. hij is zeer verbitterd, altijd al geweest. Gevoel bestaat niet. Ja broer had in het afgelopen halfjaar iets over mij kunnen zeggen sinds ons contact, maar dat is allemaal nog zo pril dat ik me goed kan voorstellen dat hij dat niet gedaan heeft. Bovendien: wat heeft het voor zin om er iets over te zeggen: vader wil er toch niets van weten. Broer vertelde me dat hij de dagen voor de dood nog met vader heeft proberen te praten maar behalve erg koud en verbitterd dat hij niets en niemand wilde (behalve broer partner en mss nog enkele anderen) kwam het niet. Er worden ook geen kaarten verstuurd ed. Hij wordt maandag gecremeerd in besloten kring. Als broer aangedrongen had bij vader mij te betrekken was hij er waarschijnlijk al eerder in gebleven en zou vader ook niet meer "open"voor broer hebben gestaan. Ik begrijp de reactie van broer dus en begrijp ook zijn morele gevoel.(hoe kun je iemands uitdrukkelijke wens tegengaan na zijn dood?)
ik begrijp je reactie, zeker vanuit jouw situatie. Mijn situatie is echter anders. Broer had met veel vallen en opstaan altijd nog contact met vader. dat ging erg stroef door mijn vaders persoonlijkheid. Broer heeft verder ook weinig andere familie en wellicht was dat zijn strohalm en voelt hij een verplichting naar vader toe (ik heb dat jarenlang naar moeder toe gehad). Met vader viel over dit soort zaken/gevoelens niet te praten. hij is zeer verbitterd, altijd al geweest. Gevoel bestaat niet. Ja broer had in het afgelopen halfjaar iets over mij kunnen zeggen sinds ons contact, maar dat is allemaal nog zo pril dat ik me goed kan voorstellen dat hij dat niet gedaan heeft. Bovendien: wat heeft het voor zin om er iets over te zeggen: vader wil er toch niets van weten. Broer vertelde me dat hij de dagen voor de dood nog met vader heeft proberen te praten maar behalve erg koud en verbitterd dat hij niets en niemand wilde (behalve broer partner en mss nog enkele anderen) kwam het niet. Er worden ook geen kaarten verstuurd ed. Hij wordt maandag gecremeerd in besloten kring. Als broer aangedrongen had bij vader mij te betrekken was hij er waarschijnlijk al eerder in gebleven en zou vader ook niet meer "open"voor broer hebben gestaan. Ik begrijp de reactie van broer dus en begrijp ook zijn morele gevoel.(hoe kun je iemands uitdrukkelijke wens tegengaan na zijn dood?)
vrijdag 30 april 2010 om 11:33
Ik snap ook niet hoe geld pijn kan verzachten.
Hij wilde geen contact met je, en wilde zelfs niet dat het geld naar jou toe zou gaan.
Ik snap echt dat het hard is dat je broer wel wat krijgt en jij niet. Maar wat helpt dat geld nou bij het verwerken van je gevoel? Je vader wilde niet eens dat je het zou krijgen.
Hij wilde geen contact met je, en wilde zelfs niet dat het geld naar jou toe zou gaan.
Ik snap echt dat het hard is dat je broer wel wat krijgt en jij niet. Maar wat helpt dat geld nou bij het verwerken van je gevoel? Je vader wilde niet eens dat je het zou krijgen.
vrijdag 30 april 2010 om 11:48
over het geld: zie eerder posts, daar is het me niet om te doen (nogmaals) en heb ik geen besluiten over genomen. Het gaat me vooral om het gevoel weer buitengesloten te worden, niet ge-accepteerd te worden zonder dat ik daar maar iets aan kan doen (voor diegenen die menen dat dat anders is: lees mijn eerdere posts)
Lindy: ik ben gisteren thuisgebleven van werk om alle gevoelens op een rij te krijgen en heb heel lang met een vriendin die ook coach is en de situatie kent vanuit de bijna 18 jaar dat we elkaar kennen. Dat was fijn. Geen veroordelingen, gewoon over je gevoel praten en nagaan wat echt belangrijk is (relatie met broer). Maandag moet ik in principe aan het werk, ik heb geen idee hoe laat het is en was ook niet van plan om er naar toe te gaan. Ik hoopte op een kans om voor die tijd alleen bij hem te zijn en mijn "ding"te doen (janken, schreeuwen, praten, vragen, whatever). Ook al krijg je geen antwoord, het was voor mij een betere optie dan bij leven dat te doen omdat hij me van de deur wijst en nog een keer afgewezen worden trok ik niet meer. vandaar mijn - niets meer laten horen - vanaf mijn 17e
Lindy: ik ben gisteren thuisgebleven van werk om alle gevoelens op een rij te krijgen en heb heel lang met een vriendin die ook coach is en de situatie kent vanuit de bijna 18 jaar dat we elkaar kennen. Dat was fijn. Geen veroordelingen, gewoon over je gevoel praten en nagaan wat echt belangrijk is (relatie met broer). Maandag moet ik in principe aan het werk, ik heb geen idee hoe laat het is en was ook niet van plan om er naar toe te gaan. Ik hoopte op een kans om voor die tijd alleen bij hem te zijn en mijn "ding"te doen (janken, schreeuwen, praten, vragen, whatever). Ook al krijg je geen antwoord, het was voor mij een betere optie dan bij leven dat te doen omdat hij me van de deur wijst en nog een keer afgewezen worden trok ik niet meer. vandaar mijn - niets meer laten horen - vanaf mijn 17e
vrijdag 30 april 2010 om 12:13
Poeh, wat een verhaal. Jouw vader kan niet gelukkig zijn geweest. Het lijkt me heel moeilijk voor jou.
Ik zou de relatie met je broer nu op één zetten. Het is fijn dat hij er positief instaat als jij er toch achteraan gaat e.e.a. te krijgen. Het zou zonde zijn als om geld de relatie met je broer ook nog verslechtert.
Ik zou de relatie met je broer nu op één zetten. Het is fijn dat hij er positief instaat als jij er toch achteraan gaat e.e.a. te krijgen. Het zou zonde zijn als om geld de relatie met je broer ook nog verslechtert.
vrijdag 30 april 2010 om 12:18
Vivamies, ik voel echt met je mee. Wat rot allemaal.
Misschien kun je 'je ding' ook doen zonder fysiek bij zijn lichaam te zijn. Schrijf een afscheidsbrief, brandt een kaarsje bij een foto, verscheur die foto, wat het beste voelt voor jou.
Misschien kan zijn dood in zekere zin ook een opluchting zijn. Het is voorbij, en aan wat gebeurd is is definitief niets meer te veranderen. Dat is heel rot maar wel duidelijk. Hopelijk zul je het kunnen afsluiten, al zal dat met verdriet en woede gepaard gaan.
Je hebt nog tijd genoeg om je om de erfenis te bekommeren (5 jaar als ik het goed begrijp), dus dat zou nu niet je eerste prioriteit hoeven te zijn. Zet de dingen rustig op een rijtje (ik zou persoonlijk wel deskundig advies zoeken, en hierover open tegen broer communiceren) en zie dan wat er mogelijk is en wat jij -en je broer- willen. Je broer heeft ook veel aan zijn hoofd, dus die heeft misschien ook wat tijd nodig om alles op een rijtje te krijgen.
Misschien kun je 'je ding' ook doen zonder fysiek bij zijn lichaam te zijn. Schrijf een afscheidsbrief, brandt een kaarsje bij een foto, verscheur die foto, wat het beste voelt voor jou.
Misschien kan zijn dood in zekere zin ook een opluchting zijn. Het is voorbij, en aan wat gebeurd is is definitief niets meer te veranderen. Dat is heel rot maar wel duidelijk. Hopelijk zul je het kunnen afsluiten, al zal dat met verdriet en woede gepaard gaan.
Je hebt nog tijd genoeg om je om de erfenis te bekommeren (5 jaar als ik het goed begrijp), dus dat zou nu niet je eerste prioriteit hoeven te zijn. Zet de dingen rustig op een rijtje (ik zou persoonlijk wel deskundig advies zoeken, en hierover open tegen broer communiceren) en zie dan wat er mogelijk is en wat jij -en je broer- willen. Je broer heeft ook veel aan zijn hoofd, dus die heeft misschien ook wat tijd nodig om alles op een rijtje te krijgen.
mahna mahna tuduuuudududu
zondag 2 mei 2010 om 04:46
Ik had mijn moeder zo'n 11 jaar niet meer gesproken en al jaren niet meer gezien vanwege alcoholisme en psychische problemen, maar ik vond het toch fijn om op haar begrafenis te zijn. Ik vergaf haar namelijk alles in een miliseconde toen ik haar gezicht zag. Ook al kan ik de leuke herinneringen met haar op 1 hand tellen, ik ben toch blij dat mijn oma en mijn tantes mij deze gelegenheid hebben gegeven. Omdat ik mijn moeder niet zag, was het anders erg 'open' gebleven. Bij mij was de erfenis een paar duizend euro gulden en daarna hebben de andere tantes een foefje gedaan om een deel van het geld weg te sluizen door een bijna hypotheekvrij groot huis van mijn oma toe te wijzen aan een oudtante zonder kinderen die hen weer alleen erfden. Hierdoor liep ik het kindsdeel van mijn moeder mis. Tja, heel zuur, maar niks aan te doen! Helemaal legaal dichtgetimmerd en begrijpelijk ook: ik was geen onderdeel van dat gezin. Ik was de dochter van iemand die voor heel veel problemen had gezorgd.
Je vader komt op mij ook heel bitter over. Een nare man, zelfs. Ik hoop dat jij je rust kunt vinden en een soort van ceremonie kunt verzinnen zoals op een strand, in het bos waar je misschien nog met hem hebt gewandeld. Misschien is een interview wel iets om dit alles te verwerken? Ik heb twee jaar geleden eens een brief geschreven over mijn moeder en het luchtte me heel erg op om dat zwart op wit in een tijdschrift te zien. Klinkt heel raar, maar ik had geen andere optie meer.
Je vader komt op mij ook heel bitter over. Een nare man, zelfs. Ik hoop dat jij je rust kunt vinden en een soort van ceremonie kunt verzinnen zoals op een strand, in het bos waar je misschien nog met hem hebt gewandeld. Misschien is een interview wel iets om dit alles te verwerken? Ik heb twee jaar geleden eens een brief geschreven over mijn moeder en het luchtte me heel erg op om dat zwart op wit in een tijdschrift te zien. Klinkt heel raar, maar ik had geen andere optie meer.
