Vaders hebben geen rechten

als ouders nou samen een keken naar het belang van de kinderen.....



Ik zou mediation voorstellen, via aangetekende brief.

quote:absoluteEinstein schreef op 16 december 2009 @ 13:46:

Een vriend van me heeft ervaring en hij heeft uiteindelijk afstand gedaan van zijn kind omdat hij niet wilde dat ze kapot zou gaan aan het getouwtrek. Het was een hoop ruzie en z'n dochter zag hij niet. (alleen stiekem van de overkant van de straat bij het schoolplein en achter in de zaal bij schooluitvoeringen)

Nu ze zestien is, is ze zelf aan komen bellen en hebben ze weer contact.Poeh zeg, wat heftig! Wat ik hier lees vind ik een puur staaltje onbaatzuchtigheid van de vader! Knap hoor.

quote:Linda08 schreef op 16 december 2009 @ 14:50:

liv: co ouderschap was ten tijden van de scheiding niet aan de orde. vader werkte en moeder was huisvrouw...vader zou door de weeks niet altijd voor de kinderen kunnen zorgen na schooltijden. er moet meer gewerkt worden ivm alimentatie.



Dat klinkt ietwat verbitterd vind ik. Speelt die alimentatie nog een rol? Is dat alleen kinderalimentatie trouwens? En waarom moet je man meer werken, alimentatie is toch gebaseerd op inkomen?



moeder bepaalt wanneer de kinderen wel en niet komen. de meeste stubbelingen zijn er met de feestdagen, vakanties en bijzonderheden. De "gewone" weekenden gaan vaak wel goed.Wil moeder dan leuke dingen doen met de kinderen? Want eerlijk gezegd kan ik me wel een beetje voorstellen dat als je kinderen bij je wonen het lastig is ze juist met die feestdagen enzo te moeten delen. Een beetje "wel de lusten, niet de lasten" idee.

Nee, co-ouderschap kun je uiteraard niet afdwingen.

Maar wat ik bedoel is dat stukje over de alimentatie: waarom moet jouw man meer werken dan? Alimentatie is toch gebaseerd op inkomen?



Met lasten bedoel ik dat moeder het misschien niet leuk vindt dat zij altijd de lasten heeft (de gewone doordeweekse dagen) en de lusten (de feestdagen enzo dus) dan liever ook niet wil delen...

Hoe weet je dat ze geen plannen heeft? Je hebt toch geen contact met haar zei je?

quote:Linda08 schreef op 16 december 2009 @ 14:50:





moeder bepaalt wanneer de kinderen wel en niet komen. de meeste stubbelingen zijn er met de feestdagen, vakanties en bijzonderheden. De "gewone" weekenden gaan vaak wel goed.Klinkt alsof daar gewoon geen goede afspraken over gemaakt zijn. Je vriend krijgt de kinderen dus wel degelijk mee, behalve als ze het er niet over eens zijn of een weekend wel of niet bij iemands week hoort. Komt overigens veel voor hoor, dat daar onduidelijkheid over is.



Betere afspraken maken daarover dus en daarbij for the childrens sake accepteren dat het niet altijd gaat zoals je zelf in je hoofd hebt.

quote:Linda08 schreef op 16 december 2009 @ 13:55:

Natuurlijk kennen we haar verhaal ook. Ze vind gewoon dat ze het recht heeft op de kinderen, omdat de eerste week van de vakantie voor haar is.Klopt dat? Dat de eerste week van de vakantie voor haar is?

quote:Poezewoes schreef op 16 december 2009 @ 15:16:

[...]





Klinkt alsof daar gewoon geen goede afspraken over gemaakt zijn. Je vriend krijgt de kinderen dus wel degelijk mee, behalve als ze het er niet over eens zijn of een weekend wel of niet bij iemands week hoort. Komt overigens veel voor hoor, dat daar onduidelijkheid over is.



Betere afspraken maken daarover dus en daarbij for the childrens sake accepteren dat het niet altijd gaat zoals je zelf in je hoofd hebt. Klopt. Onlangs nog zelf meegemaakt. Ex en ik kwamen er niet helemaal uit met de kerstvakantie. "jij dan, ik dan?" "nee, kan niet, want..." "ja, maar..." etc etc. Gelukkig doen wij dit soort gesprekken nooit waar de kinderen bij zijn en krijgen we er ook geen ruzie over. We komen er altijd wel uit, en soms geef ik wat meer toe, omdat ik geen zin heb om hier gedoe om te krijgen.

Eens met Poezewoes. Als er een duidelijke omgangsregeling ligt of bij gebrek daaraan, duidelijke afspraken tussen de ouders (die bv. van tevoren voor een heel jaar worden vastgelegd) valt er niet veel te discussiëren.



Begrijp ik het goed dat jouw partner de kinderen wil hebben in een week waarin ze volgens de afspraak bij de moeder zouden zijn? Weigert de moeder de kinderen ook mee te geven op dagen waarop ze volgens de omgangsregeling naar hun vader moeten gaan?



Waarom heeft de moeder aangegeven geen mediation te willen? Hoe zijn de huidige afspraken tot stand gekomen, is dat in overleg gegaan? Zou het kunnen dat ze inmiddels wel openstaat voor mediation als je partner het voorstelt?



Co-ouderschap is altijd een optie, maar uiteraard moet de moeder daar wel mee instemmen. Ik denk niet dat de rechter dit op zal leggen als de hoofdverzorger het er niet mee eens is. Financieel hoeft dit niet per se negatief uit te pakken. Het is zeker niet zo dat je voor de alimentatie moet blijven werken. In plaats daarvan gaat de vader dan meer voor de kinderen zorgen. Als de zorg gelijk verdeeld is, hoeft er ook geen kinderalimentatie meer te worden betaald.



Goede communicatie is wel een voorwaarde voor co-ouderschap, dus daar zouden nog wel wat gesprekken aan vooraf moeten gaan.

quote:jizibi schreef op 16 december 2009 @ 14:52:

als ouders nou samen een keken naar het belang van de kinderen.....



Ik zou mediation voorstellen, via aangetekende brief.Zo'n brief zou bij mij linea recta de prullenbak in gaan. Waarom in hemelsnaam aangetekend?

Ik ben ook zo'n vader. Ik heb wel aangifte gedaan (obv art 279 wb strafrecht). het is even aandringen bij de politie maar ze zijn verplicht je aangifte op te nemen. Anders kan je rechtstreeks naar de hoofdofficier van justitie stappen . Google eens op "onttrekking ouderlijk gezag, gescheiden, omgangsregeling" dan kom je oa deze site tegen: http://jurlex-ouderschap- ... oen-van-onttrekking.html. Aangifte alleen helpt helaas niet dus dan wordt het een rechtzaak. Helaas loopt dit behoorlijk in de papieren maar bij een laag inkomen kan je hierbij geholpen worden. Neem wel een gespecialiseerde advocaat. Zie bijvorbeeld ook de sit van "dwaze vaders" en eis een dwangsom. Vaak is dit helaas het enige dat helpt. Heel veel sterkte gewenst. Ik weet uit ervaring dat het voor jou ook heel moeilijk is, niet alleen voor je vriend.

Pdr, het is mij nog niet helemaal duidelijk of de moeder de omgangsregeling inderdaad niet nakomt. De kinderen gaan in de afgesproken weekends normaliter wel gewoon naar hun vader. Ik zou pas tot zo'n drastische maatregel overgaan als je je kinderen bijna of helemaal niet meer te zien krijgt of als de situatie echt onhoudbaar wordt (bv. doordat de kinderen inzet van het conflict worden).

quote:Linda08 schreef op 16 december 2009 @ 14:25:

recht van het kind: vragen wat willen de kinderen....



Vragen wat de kinderen willen is niet altijd het belang van de kinderen dienen.



Maar wat ik me dus afvroeg: wat kunnen jullie doen, gegeven de situatie, dat het belang van de kinderen het beste dient?

quote:pdr schreef op 16 december 2009 @ 16:01:

Ik ben ook zo'n vader. Ik heb wel aangifte gedaan (obv art 279 wb strafrecht). het is even aandringen bij de politie maar ze zijn verplicht je aangifte op te nemen. Anders kan je rechtstreeks naar de hoofdofficier van justitie stappen . Google eens op "onttrekking ouderlijk gezag, gescheiden, omgangsregeling" dan kom je oa deze site tegen: http://jurlex-ouderschap- ... oen-van-onttrekking.html. Aangifte alleen helpt helaas niet dus dan wordt het een rechtzaak. Helaas loopt dit behoorlijk in de papieren maar bij een laag inkomen kan je hierbij geholpen worden. Neem wel een gespecialiseerde advocaat. Zie bijvorbeeld ook de sit van "dwaze vaders" en eis een dwangsom. Vaak is dit helaas het enige dat helpt. Heel veel sterkte gewenst. Ik weet uit ervaring dat het voor jou ook heel moeilijk is, niet alleen voor je vriend.Opmerkelijk dat je niet benoemt wat dit voor de kinderen doet.

Dubiootje, ben ik met gedeeltelijk met je eens. Ik zie alleen dat de regeling niet wordt nagekomen en dat, als moeder niet wil, de kinderen niet komen. Op die manier wordt omgang met de vader een geste van de moeder en dat is volgens mij niet de bedoeling. Enerzijds ben ik met je eens dat je niet direct tot drastische maatregelen moet overgaan. Anderzijds, helaas kan ik uit ervaring melden (is persoonlijk, weet ik) dat niets doen de boel alleen maar erger maakt.

En het leven wordt voor alle partijn zoveel comfortabeler als de omgangsregeling consequent wordt nagekomen.

Linda:Overigens kan je een dwangsom door de deurwaarder laten opeisen na het laten betekenen van het vonnis. Ook hier kan en advocaat je alles over vertellen

Rider: Van het aangfte doen hoeven de kinderen niets te merken, dus dat zal weinig met ze doen. Het is niet zo dat de politie nav je aangifte met gillende sirenes de kinderen komt halen. Integendeel, in principe doen ze vooralsnog volstrekt niets met je aangifte. Je legt wel alles vast voor eventuele toekomstige rechtzaken. En er kan vervolging ingesteld worden doch dit gebeurt zeer sporadisch.

Overigens benoem ik ook niet wat het niet naleven van een omgangsregeling en een moeder die het contact van de kinderen met een vader niet belangrijk vindt en dat ook zeer openlijk uit, voor consequenties voor de kinderen heeft. Daar ging het ook niet over. Ik geef slechts aan wat er gedaan kan worden. Meer niet

De omgangsregeling wordt vaak door een rechter uitgesproken in het kader van een echtscheiding. Een formele regeling is niet noodzakelijk. Als er onenigheid is of dreigt kan een regeling worden uitgesproken door een rechter.



Het treffen van de omgangsregeling:

Betrokkenen kunnen zelf een omgangsregeling treffen en nakomen met hulp van een mediator, dit kan op verwijzing vanuit het bureau mediation van de rechtbank of een verwijzing vanuit het Juridisch Loket.

Afspraken worden gemaakt en vastgelegd in een vaststellingsovereenkomst of een convenant. Een vaststellingsovereenkomst is een bewijsovereenkomst. De rechter kan een dergelijke omgangsregeling wijzigen op verzoek, art. 1:377e BW.





De rechter van de rechtbank kan op verzoek een omgangsregeling vaststellen. Hiervoor is een advocaat nodig. De rechter kan de Raad voor Kinderbescherming vragen om te bemiddelen of de Raad om advies vragen. De rechter zal beide ouders of degene die in een nauwe persoonlijke betrekking staat en het kind (zeker als het 12 jaar of ouder is) en indien nodig de Raad horen. De rechter zal het kind uitnodigen voor een gesprek. Het kind hoeft niet persoonlijk voor de rechter te verschijnen. Het kind mag ook een briefje schrijven. Het is niet zo dat het kind van 12 jaar en ouder een beslissende stem heeft in de omgangsregeling. Een kind jonger dan 12 jaar mag door de rechter gehoord worden. Het kind jonger dan 12 jaar mag bijvoorbeeld met een ouder broertje of zusje meekomen.

In art. 1:377f BW staat dat het belang van het kind zich niet tegen toewijzing moet verzetten. De rechter kan ook een verzoek om een omgangsregeling afwijzen indien het kind, dat twaalf jaar of ouder is, bezwaar maakt.





Het kind kan zelf door middel van een briefje of telefoon aan de kinderrechter vragen een omgangsregeling vast te stellen, te veranderen of te beëindigen. Als daartoe reden is, neemt de rechter een ambtshalve beslissing (kind is handelingsonbekwaam) over de omgangsregeling. Alleen de ouders kunnen tegen deze beslissing in hoger beroep.





Anderen kunnen de rechter verzoeken een omgangsregeling vast te stellen tussen hen en het kind. Een advocaat is vereist. Bij de beoordeling weegt zwaar of het kind van 12 jaar en ouder de omgangsregeling zelf wil (art. 1:377f BW).



Een veel voorkomende omgangsregeling: één weekend per veertien dagen en de helft van de vakanties en feestdagen.



De rechter van de rechtbank kan een onderling getroffen omgangsregeling wijzigen op basis van art. 1:377e BW op grond van wijziging omstandigheden of dat bij het nemen van de beslissing van onjuiste of onvolledige gegevens is uitgegaan.



Niet nakomen is een schending van de zorgplicht.



Mogelijkheden bij niet-nakoming van de omgangsregeling

Het recht en de rechter zijn meestal niet de aangewezen middelen om tot een oplossing te komen. Afgedwongen omgang is zelden in het belang van het kind. De rechter zal strijdende partijen eerder verwijzen naar een bemiddelaar dan dat hij een dwangmiddel (lijfsdwang, afgifte sterke arm, dwangsom, vermindering of ontzegging alimentatie, ots, gezagswijziging of vervallenverklaring) aan de omgang zal verbinden. De dwangmiddelen zijn veelal voor het kind te ingrijpend en leiden meestal niet tot een oplossing.

Mediation is een goede keuze voor problemen van deze aard.

Dat is mij dus nog niet duidelijk, pdr. Als ik het goed begrijp, worden beide ouders het niet eens over vakanties en feestdagen. Als daar geen afspraken over zijn en het is niet duidelijk vastgelegd in de omgangsregeling, dan is het een kwestie van met elkaar eens worden, niet van een geste van de moeder.



Ik werk volledig mee aan de omgangsregeling, maar toch weet ik zeker dat dat niet zo zou lijken als je de kant van mijn ex zou horen. Het is als buitenstaander erg moeilijk om een goed beeld van de situatie te krijgen, laat staan via een forum.

quote:Loket1 schreef op 16 december 2009 @ 16:38:

Niet nakomen is een schending van de zorgplicht.

Van wiens zorgplicht?

Dubiootje: Dat het als buitenstaander moeilijk is een beeld te krijgen, ben ik volledig met je eens. Ik begrijp echter:

moeder bepaalt wanneer de kinderen wel en niet komen. de meeste stubbelingen zijn er met de feestdagen, vakanties en bijzonderheden. De "gewone" weekenden gaan vaak wel goed.

En als 1 partij dit daadwerkelijk bepaalt dan heeft de andere partij zich dus maar te schikken. Dat kan volgens mij niet de bedoeling zijn van een omgangsregeling. In mijn geval bepaalt de andere partij dat de kinderen de hele vakantie (alle vakanties) met haar op vakantie zijn. Tja, dan hou je zelfs geen ruimte over om te schikken.

Een vriend van mij had hetzelfde probleem. Uit rancune wilde zijn ex de kinderen niet naar hem laten gaan. Hij heeft het twee keer over z'n kant laten gaan en vervolgens een advocaat erop gezet. Die heeft een gepeperde brief gestuurd met daarin de vermelding van een opgelegde dwangsom en het weekend erop kon hij gezellig zijn kinderen meenemen. Deze vriend en zijn ex zijn na verloop van tijd ook weer 'on speaking terms' gekomen en alles loopt nu weer lekker. Dus kom in actie!

En volgens mij is niet nakomen een vorm van ontrekking aan het ouderlijk gezag. Dáár doe je ook aangifte van.

quote:pdr schreef op 16 december 2009 @ 16:31:

Rider: Van het aangfte doen hoeven de kinderen niets te merken, dus dat zal weinig met ze doen. Het is niet zo dat de politie nav je aangifte met gillende sirenes de kinderen komt halen. Integendeel, in principe doen ze vooralsnog volstrekt niets met je aangifte. Je legt wel alles vast voor eventuele toekomstige rechtzaken. En er kan vervolging ingesteld worden doch dit gebeurt zeer sporadisch.Ik heb het over iets meer dan alleen de aangifte. Dit soort gevechten tussen ouders, over de hoofden van de kinderen, klinken zelden als een strijd in het belang van de kinderen.quote:Overigens benoem ik ook niet wat het niet naleven van een omgangsregeling en een moeder die het contact van de kinderen met een vader niet belangrijk vindt en dat ook zeer openlijk uit, voor consequenties voor de kinderen heeft. Daar ging het ook niet over. Ik geef slechts aan wat er gedaan kan worden. Meer nietInderdaad, dat benoem je niet. Dat is precies wat me opvalt.

Liv en Rider, ik vind jullie commentaren nogal zuur en niet echt constructief. Ik denk dat TO wel duidelijk heeft gemaakt dat de vader wel graag een goed contact met de kinderen wil en zelfs een mediator wil aantrekken om te communiceren met een onwillige en dwarse moeder. Ik wordt die corrigerende opmerkingen over scheiden en rechten op je kind nogal vermoeidend. Niemand zit te wachten op een scheiding, en nee: bijna niemand doet dit zijn kinderen voor zijn plezier aan. Want wees gerust: het schuldgevoel dat het niet is gelukt, kent iedere gescheiden ouder en dan is het wijzende vingertje van iemand die (waarschijnlijk) zelf deze situatie niet kent, niet op zijn plaats. Helaas zijn het vaak verbitterde en verzuurde exen die het contact afhouden of bemoeilijken, niemand realiseert zich echt dat communiceren na een scheiding nog belangrijker is dan daarvoor. En dat is nu eenmaal lastig met een ex, zeker als je niet goed uit elkaar bent gegaan. Ik wens TO en haar vriend veel sterkte toe, rust en wijsheid en hopelijk een veilige basis voor de kinderen (hoe oud zijn ze?). Ik ken de hele situatie niet, maar moeder klinkt niet zo fris, en waar haar vriend zich mee bemoeit snap ik al helemaal niet.



En over dat werken van vader: scheiden is duur, het leven als alleenstaande ouder ook, dus buiten dat je allimentatie moet betalen (hoe onterecht ook soms) moet je ook de lasten nu alleen dragen. Dan is fulltime werken soms de enige oplossing, tenzij moeder ook gaat werken om hem te ontlasten, wat ik wel terecht zou vinden. Allebei werken, zo min mogelijk alimentatie, en de zorg (en tijd) met de kinderen delen. Dat vind ik de ideale situatie, maar dat is niet iedereen gegeven.