Wie werd van een spender een vrek?

Bij mij geboren uit noodzaak. Ooit in een ver verleden in de WW gekomen. Ik had 600 euro netto (zal jullie niet vervelen met de oorzaak). Daar moest ik alles van doen. Ik had geen honger, want je wordt wel creatief. Maar mijn versleten winterjas moest nog een winter mee en mijn kapotte winterschoenen hielden ook niet meer over. Maar keuze had ik niet. Na drie maanden kon ik via een uitzendbureau aan de slag. Daar kreeg ik een weekloon. Langzaam kwam er weer licht aan het eind van de tunnel. En toen heb ik er een sport van gemaakt om aan het eind van de maand steeds meer geld op mijn lopende rekening en spaarrekening te hebben. En zo doe ik het nog steeds. Ik ben niet zuinig, heb fatsoenlijke kleding en anderen komen ook niets tekort. Maar omdat ik de andere kant van de medaille ook heb gezien, ben ik wel voorzichtig met uitgeven.

Ik vind het ook wel een slechte keus om juist als je geen tijd hebt gemak te kopen, je hebt dan ook geen tijd om ervan te genieten. Dus juist als je geen tijd hebt zou ik een goedkope optie kiezen bijvoorbeeld goedkoop eten wat snel klaar is. Was er niet een app waarmee je spotgoedkoop eten kon ophalen? Dit als ik het niet verkeerd begrepen heb:

https://toogoodtogo.nl/nl

Tvp

Gewoon budgetteren, potjes voor verschillende zaken als vaste lasten, boodschappen, kleding, uitgaan/cadeautjes enz... maken en het daar dan mee doen. De rest naar je spaarrekening en daar domweg van afblijven.

Of zorgen dat je meer geld gaat verdienen.

Er is nog wel wat tussen aardappelen schillen en een kant en klaar maaltijd. Daarnaast, hoe oud zijn de kinderen? Die kunnen toch ook wel iets doen. Mijn 7-jarige zoon vindt het al leuk om te helpen met koken en hij is prima in staat om de aardappelen op te zetten (nu heb ik wel een inductiekookplaat, met gas had het nog niet gemogen). Daarnaast heb ik ook wel eens de aardappelen al 's avonds van te voren geschild, of in de ochtend al. En als je weet dat er een drukke dag komt kun je ook nog zorgen dat je van te voren gekookt hebt. Genoeg maaltijden die alleen maar opgewarmd hoeven worden. Wat we hier ook nog wel eens doen is aardappelen koken voor 2 dagen. De 2e dag eten we ze dan gebakken. Dat vergt gewoon wat meer planning dan iedere avond na het werk door de supermarkt gaan en dan bepalen wat je gaat eten. 1-2 keer per week naar de supermarkt moet voldoende zijn. En ook hier kunnen kinderen bij helpen. Het ligt natuurlijk aan de route naar de supermarkt, maar mijn kinderen (7 en 9) kunnen met een klein lijstje naar de supermarkt.

Als je het geld op de spaarrekening van je dochter stort is het in principe van haar. Dan zou ik zelf een spaarrekening openen waar je niet makkelijk bij kunt. Ik zou wel zorgen dat je wel een deel laat staan op een rekening waar je wel makkelijk bij kunt.

Ik zal mezelf geen vrek noemen, maar ik ben wel veel zuiniger geworden. Het was deels uit (tijdelijke) noodzaak, maar ook omdat ik tijdens de verhuizing toch wel heel veel spullen mee moest slepen die ik niet gebruik.

Ik heb geen aparte potjes, maar ik kijk nu wel naar de prijs en overweeg of ik iets wel echt nodig heb. Spullen die ik niet gebruik verkoop ik. Ik ben wel iemand die van kwaliteit houdt dus de aankoopprijs van veel van mijn eigendommen is wel hoog, maar ik ben altijd al zuinig op mijn spullen geweest dus op de langere termijn is het eerder goedkoper.

feniks02 schreef: ↑

20-08-2019 19:03

Iemand schreef : ik koop nooit kleding: ok hoe ga je dan naar je werk ? Ik hoef niet heel chique maar kan er niet in afgetrapte kleding naartoe en heb ook weleens belangrijke afspraken oid dat ik toch echt wel in pak moet oid, En mijn kleding slijt, raakt zoek, krijgt onherstelbare vlekken, gaat stuk, wordt te klein....

Ik schreef bijna nooit kleding Mijn kast puilt dus niet uit. Tuurlijk gaat er wel eens wat stuk of slijt. Het raakt echter nooit (echt) zoek, of onherstelbare vlekken. Te klein gebeurt uiteraard wel eens.
Ik maak me gewoon niet zo druk om waar ik in loop. Tuurlijk, het moet heel en schoon zijn! Maar verder vind ik kleding alleen maar nuttig om niet naakt rond te hoeven lopen (wel gepast op de bezigheid/de werkzaamheden uiteraard!).

Als ik 200 euro per jaar uitgeef aan kleding, heb ik flink m'n best gedaan, zeg maar Maar ik hoef dan weer niet in een pak naar m'n werk! Dat is kleding die gewoon flink duurder is, daar kun je dan weer niet zo veel aan doen.

M'n jas doe ik al weer drie jaar mee; ik heb een jas die ik aantrek zodra ik het nodig vind, en als het kouder is, trek ik er een vest(je) onderaan (is tevens ook m'n regenjas) en de rest van het jaar draag ik een dun vestje, of niets. Hij was best prijzig, zelfs in de uitverkoop, maar brengt z'n geld dan weer meer dan op, want ik heb er maar eentje nodig, en hij ziet er écht nog als nieuw uit (dus niet vaal of versleten)

Sinds ik mij gerealiseerd heb dat ik veel kleding (schoenen, jassen, kleding) gewoon amper draag en dus niet nodig heb, zijn die kosten drastisch gedaald.

Vroeger gaf ik geld uit als water aan cd´s, dvd´s, kleding, uitgaan, roken... Rond mijn 20e had ik een kredietrekening van 5000 euro. Die kon je toen bij een bepaalde bank afsluiten zodra je je propedeuse had gehaald. Slechtste financiële beslissing van mijn leven...

Op een gegeven moment was dat mijn nieuwe nulpunt. Bijna 10 jaar over gedaan om het terug te betalen en ongeveer het dubbele aan rente betaald. Daarnaast een studieschuld van 5000 euro (puur consumptief) en altijd wel ergens een betalingsachterstand erbij.

Nu, ruim 10 jaar later, zit ik aan de andere kant van het spectrum. Nu wil ik zoveel mogelijk geld sparen en investeren zodat ik rond mijn 50e kan stoppen met werken. Omslagpunt was rond mijn 27e, toen ik nul spaargeld had en nog in een gare studio woonde. Toen besefte ik dat ik bijna 30 was en nog niks heb bereikt op financieel vlak.

Toen ben ik voor het eerst fulltime gaan werken en heel veel gaan sparen. Na duizendje of 2, 3 begon ik het steeds leuker te vinden. Toen ging ik naar 5 en daarna wilde ik heel graag naar 10 en het werd steeds leuker. Op een gegeven moment ben ik sparen echt als een sport gaan zien en werd ik echt blij zijn als ik naar mijn rekening keek.

Niet omdat ik er dure spullen van kan kopen of tropische vakanties van kan vieren. Uiteraard vanwege de rust die het brengt dat je tegenvallers kan opvangen, maar vooral de vrijheid/ onafhankelijkheid die het je geeft.

Mijn ervaring is dat de eerste paar duizend sparen het moeilijkst is en je even moet doorbijten. Daarna wordt het steeds makkelijker en leuker.

Ik heb zo’n zes jaar geleden het roer omgegooid. Net als hierboven werd gezegd: een echt vrek ben ik niet, maar ik geef mijn geld wel heel erg bewust uit.

feniks02 schreef: ↑

20-08-2019 20:27

Okay, ik dacht dat ik weinig kleding had, want ondanks dat ik veel meer uitgeef dan jij , heb ik maar een halve garderobekast, zeker thuis geef ik er niets om , loop ik echt liefst in een soepele broek met een lekker shirt en makkelijke schoenen.
maar echt maar 1 jas, dat vind ik wel echt heel knap..... omdat je aangeeft geen comfort te missen.... ik heb sws een aparte winter en zomerjas en tsja, ik heb zelfs een aparte warme jas voor langs de lijn bij mijn kinderen, als je dan in de wind staat in de winter is het zo koud, terwijl ik van mezelf best warm ben en normaal niet zo;n hele warme jas voor mezelf heb, eerlijk gezegd vind ik dat dan geen luxe om er een tweedehands dikke jas bij te hebben speciaal voor langs de lijn en okay ik kan hem ook aan als het weer eens sneeuwt in NL.

Mijn man en ik delen één kast (zo'n Ikea-ding met twee deuren) Geen stapels truien hebben scheelt ook wel heel erg hoor, en geen hanggedeelte....

Ik weet dat ik echt wel een uitzondering ben hoor Slechts één jas hebben is niet heel logisch. Maar ik heb een "all weather jacket" (niet zo'n softchell trouwens). Ik draag m ook echt het hele jaar (onder de 12 graden, zeg maar, of als het regent of hard waait) en als het koud is (in de winter dus) draag ik er een vest(je) onder. Als het echt vriest, is een lekker wollen vest (een echte, niet zo'n synthetische) prima om warm te blijven. Als je langs de lijn staat, zou ik zelf meer hebben aan warme voeten dan een extra dikke jas
Ik draag, als er sneeuw ligt, sneeuwschoenen met wollen sokken, en een sneeuwbroek, maar wel gewoon deze jas (met vest uiteraard). Ik vind een jas die echt water en wind dicht is, zoveel belangrijker dan zo'n dikke winterjas waar je je uiteindelijk kapot in zweet, omdat je niet aan laagjes kunt doen, óf je bent alsnog verkleumd omdat 'ie nat wordt.....

Boven de, zeg, 15 graden draag ik überhaupt geen jas (of dichte schoenen....) Hooguit een katoenen vestje 's ochtends op de fiets als het nog wat fris is. Maar ik ben ook niet helemaal normaal hoor (een collega van mij was aan het mopperen, toen het 25/30 graden was begin van de zomer, dat er allerlei mensen maar liepen te klagen dat het zo warm was. "Lekker toch, zonder jas op de fiets?" Mens, ik droeg al geen jas meer toen het 15 graden was )

Sorry, ik ga nu wel heel erg off topic

Hier ook een meer dan fulltimewerkende alleenstaande moeder van vier kinderen. Ik heb een kelder en vrieskist vol eten en koop vaak afgeprijsd bij allerlei winkels. Het is handig om een paar simpelmaaltijden te hebben voor momenten dat het superdruk is. Als je langzaam gaat, ga je soms sneller, zeg ik dan tegen mijn kinderen en ze weten precies wat ik bedoel. Genieten in plaats van haasten. Dan eten we soep en broodjes met lekkere brie erop, of broodje hamburger, of we hebben 'restjesdag' of inderdaad gebakken aardappels. Mijn kinderen vinden van die zakjes voorgeschilde aardappels ( 6 minuten in de magnetron) trouwens ook erg lekker. Zijn soms ook afgeprijsd tot 59 cent: dan ga ik niet schillen als ik even klaar ben met alles. Curry is altijd handig, met rijst en allerlei groenten. We hebben hier ook vaak vriendjes van de kinderen die mee-eten, dus dan doe ik er soms een blik bonen bij of door.

Een van mijn buurvrouwen had als ideale 'spoedmaaltijd' vissticks met doperwten uit blik en aardappelpuree. Heb ik altijd onthouden!

Dus je bent een alleenstaande moeder die haar vier! Kinderen solo opvoedt, maar 32 werkt en daarnaast ook nog een studie volgt.

Meid, ik vind dat je echt te hard bent voor jezelf, je bent geen big spender uit vrije wil, maar hebt geen keus. Vier kinderen alleen opvoeden kost een berg geld, dan zijn de fietsen kapot, dan moeten er voetbalspullen aangeschaft worden, en dan nog de schoolbijdrages, en dan en dan....

Ik zou voor nu gewoon even accepteren dat je mega veel onkosten hebt, maar dat je over een paar jaar wat ruimer in het geld zit, als je klaar bent met je studie bijv.

Wat je nu eventueel zou kunnen doen , zijn kleine aanpassingen die je wat geld kunnen besparen, zoals vooruit koken en meer tweedehands shoppen.

01. Ik betaal alles contant. Zo kan ook visueel vaststellen hoeveel ik nog heb en wat er uit is.

02. Bij alles wat ik "wil" hebben, las ik een twee weken periode in. Als ik dan die drang nog steeds heb dan kijk ik wel eens verder. Bijna in alle gevallen ben ik het bij die twee weken al lang vergeten.

03. Ik heb veel tijd in voedingskunde gestopt. Daardoor maak ik zeer bewust keuzes en zal ik zelden voor gemaksvoedsel kiezen. Het is een drijfveer die soms als stok achter de deur werkt.

04. Ik heb jaren geleden besloten dat mijn comfort in kleren belangrijker is dan hoe het eruit ziet. Ik loop het liefst in afgetrokken joggingbroeken rond als ik niet wegga en als ik wel wegga heb ik een voorraad van dezelfde jeans en draag ik altijd een coltrui of een t-shirt.

Ik heb alles in de aanbieding op voorraad gekocht en ik kan nog 20 jaar vooruit.

05. Mijn tijdverdrijf richt zich voornamelijk op persoonlijke ontwikkeling, op alle vlakken. Dat kost me een sportschool abonnementje en een internetaansluiting, daar is het meeste gratis te vinden.

Zo kun je met relatief weinig best goed leven.

Hier. Jarenlang ieder dubbeltje om moeten draaien als alleenstaande moeder. Daar ben ik erg prijsbewust en creatief van geworden. Nu ik ruimer bij kas zit ben ik nog steeds zuinig en doe ik nog steeds bepaalde dingen zoals ik ze destijds deed. Ik kijk iedere zondag de aanbiedingen van komende week en baseer daarop mijn weekmenu.

Ik eet iedere dag verse groenten uit de aanbiedingen en doe daarvan steeds wat in de vriezer. Dat doe ik ook met vlees,vis en kip. Daarvan maak ik 2 keer per maand een goed gevulde soep, voelt als gratis. Voor ik de aanbiedingen bekijk check ik mijn voorraad. Heb ik bv nog een honig maaltijd pakket (van een vorige aanbieding) kip jambalaya en de kipfilet en chorizo is in de aanbieding dan maak ik dat in mijn weekmenu.

Op boodschappen valt echt heel veel te besparen als je op de aanbiedingen let en een voorraad aanlegt. Zo betaal ik nooit de volle prijs voor schoonmaak en verzorgingsartikelen. Voor de rest koop ik zoveel mogelijk tweedehands en in de uitverkoop.

Waar ik nog steeds moeite mee heb zijn luxere uitgaven voor mezelf zoals een geurtje, hobby spullen, een boek, vakantie. Ik ben guller voor de mensen om me heen dan voor mezelf. Na dagen wikken en wegen heb ik iets besteld wat ik al heel lang heel graag wilde hebben en waar ik zeker 2 jaar plezier van zal hebben. Het kostte bijna 140 euro. En dat terwijl ik het makkelijk kan missen.

Het is vandaag aangekomen en wat ben ik er blij mee!! Maar toch, het blijft in mijn achterhoofd spoken. Zoveel geld voor iets leuks en hoe ik dat geld voor veel zinnigere dingen had kunnen besteden. Voor anderen die het zoveel moeilijker hebben dan ik. Voor mijn kinderen, kleinkinderen. Het blijft lastig als je jezelf altijd op de laatste plaats hebt gezet.

Zo'n 20 jaar geleden (toen men liever niet zomaar met een tasje van Zeeman of Aldi over straat liep - zoiets dééd je gewoon niet, tenzij je een enorme pauper was ) ging ik consuminderen uit idealisme, aangestoken door een kennis.

De basis was:
- hou een tijdje een boekje bij. Doe dit streng, ook al blijkt het confronterend te zijn en denk je achteraf: dat had ik beter niet kunnen kopen, dit is weggegooid geld, dat ging al stuk voor het avond was, dit lag al na een week in een hoek. Je leert ervan.
- heb ik dit écht nodig? Dwing jezelf om impulsaankopen te laten liggen en er een dagje (of twee, drie, vier) over na te denken, morgen is het ook nog in de aanbieding. Zeker tegenwoordig met internetshoppen is het later altijd wel ergens te vinden als het werkelijk onmisbaar blijkt. In de praktijk heb je het de volgende dag waarschijnlijk alweer vergeten.
- zwicht je nog wel eens voor jengelende kinderen tijdens het winkelen? Laat ze thuis, of bedenk dat van "nee" tegen een prul van de Action, een snoepje of een koekje niemand een diep trauma heeft opgelopen, ook al liggen ze nu gillend op de grond met hun benen te schoppen omdat ze deze reactie niet hadden zien aankomen
- bezuinigen kost (een beetje) meer tijd, zoals het snijden van je groenten en het schillen van je aardappelen, maar levert geld op. Daarvan kun je misschien wat minder gaan werken (waardoor je meer tijd hebt), meer leuke dingen gaan doen (wat weer energie geeft) of investeren in een goede vriezer waarin je vooraf gekookte gezonde maaltijden invriest. Luiewijventip: pasta en rijst hoef je niet te schillen...
- ga eens op een regenachtige zondagmiddag berekenen hoeveel je nou wérkelijk verdient per uur met je werk. Kijk dan niet alleen naar de netto som op je salarisstrookje, maar bereken ook je reistijd en -kosten, representatiekosten etc.
De kans bestaat dat je per uur (met bijtelling van de reistijd en aftrekking van de reis- en representatiekosten) stukken minder verdient dan je altijd hebt gedacht. Als je nou weer op het punt staat iets te kopen, bedenk dan hoe lang je er voor hebt moeten werken volgens dát uurloon.
- investeer in goede spullen. Anno 2019 kun je gelukkig ook reviews online lezen.
- bedwing je innerlijke dwingeland, dat tegen je zeurt dat je het verdiend hebt, dat je er recht op hebt, dat je er hard genoeg voor gewerkt hebt. Diezelfde innerlijke dwingeland zwijgt als jij later merkt dat je aan je eind van je geld nog een stuk maand over hebt.
- als ik thuis ben draag ik oude, makkelijke kleding (het scheelt dat ik alleen woon dus niemand hoeft er tegenaan te kijken ). Mijn nette kleding bewaar ik voor als ik de deur uit moet. Dat scheelt wassen en slijtage.
- het kost wel geld, maar onderhoud van o.a. je fiets, auto en zo scheelt extra kosten later!

Tegenwoordig is mijn consuminderen geen idealistische luxe meer, maar een bittere noodzaak. Ook na mijn scheiding, met opgroeiende kinderen (waarvan enkele met een diagnose) en een inmiddels haperende gezondheid waardoor volop werken niet meer lukte, had ik veel nut van wat ik met vallen en opstaan heb geleerd. Ik ben dankbaar dat die kennis me jaren geleden de basis van het consuminderen heeft bijgebracht, anders had ik het een stuk moeilijker gehad. Ik slaag er zelfs in af en toe wat opzij te zetten van mijn krappe budget!

(nee, ik ben niet zonder zonde, ik koop ook wel iets dat ik beter had kunnen laten liggen ).

FireMe schreef: ↑

20-08-2019 20:26

Vroeger gaf ik geld uit als water aan cd´s, dvd´s, kleding, uitgaan, roken... Rond mijn 20e had ik een kredietrekening van 5000 euro. Die kon je toen bij een bepaalde bank afsluiten zodra je je propedeuse had gehaald. Slechtste financiële beslissing van mijn leven...

Omslagpunt was rond mijn 27e, toen ik nul spaargeld had en nog in een gare studio woonde. Toen besefte ik dat ik bijna 30 was en nog niks heb bereikt op financieel vlak.

Oef, heel herkenbaar. Die studentenkredieten tegen mega rentes werden toen bij een pakje boter weg gegeven. De bomen reikten tot in de hemel en toen.. Crisis.

Mijn ouders hebben het afgelost voor me want zelf kwam ik er niet uit. Dat maak ik nog iedere maand over per automatische incasso. Ze hebben er geen haast mee maar wil er vanaf.

Als student idd een gat in de hand en maakte me nergens druk om, daarna afgestudeerd met een baan en ik kwam rond. Maar dat was alles wel zo'n beetje. Deed geen hele gekke dingen toen en had wel een kleine ieniminie buffer.

Toen kwam ik thuis volop in de crisis (na drie jaar crisis). Woonde in een studio en had een baan voor 1400 netto. Mocht blij zijn dat ik wat had. Op dat moment vulde ik het ene gat met het andere. Niet dat mijn schulden opliepen of dat ik nieuwe schulden maakte maar altijd afwegen en af en toe eens iets uit stellen. Terugbetalen aan ouders lukte veelal niet.

Toen wilde ik meer rond mijn 30e. Was het zat om altijd maar te schrapen en afhankelijk van huur te zijn waarbij je bepaalde zaken moest delen. Andere baan met iets meer inkomen en kon op die manier mijn studioappt kopen in Amsterdam en veranderde van baan waarbij ik weer ietsje omhoog ging. Had nog steeds moeite om de eindjes aan elkaar te knopen maar kon nu iig de rekeningen altijd op tijd betalen en als er dingen kapot gingen meteen iets aanschaffen en relaxed op vakantie. Terugbetalen aan ouders kwam op gang.

Het heeft even geduurd maar ik ben nu eindelijk zo ver dat ik weer wat op mijn spaarrekening heb. De incasso staat er op voor mijn ouders. Verdien nog steeds niet veel maar door af en toe nee te zeggen, op uitgaven te letten en slim te zijn om soms extra inkomen te genereren lukt het me steeds beter. Nog wel een work in progress, maar ik kom van ver.

Ben ook heel benieuwd waar ik zal staan over een jaar (of 2). Heb voor mezelf financiële doelen gesteld.

De omslag kwam door oa consuminderen, marie kondo, beter in mijn vel te zitten en de knop om te zetten en het no buy topic.

Vrekkig zijn we bepaald niet, maar wel een heel ander geldtype dan toen we studenten waren. Dat studentikozer 'lang leve de lol' moest namelijk wel afbetaald worden en dat duurde best lang.

Hier is vooral lange termijn-budgetteren een enorme rustgever. Die nieuwe auto (occasion) moet 10 jaar meekunnen. Als de vervangingswaarde 5000 euro is dan moet je dus de maand na aanschaf al 40 euro (5000: 10 jaar: 12 maanden) in je ' nieuwe auto potje' storten. En 2 tientjes in je reparaties-potje.

Zo doen we het met eigenlijk alles en dus voel ik het nooit echt in mijn portemonnee als er onverwacht een droger/ telefoon/ vaatwasser het begeeft.

Misschien dat je na die 'potjes' nog geen geld over houdt maar dan heb je er iig minder stress van. Eventuele meevallers (potje goed gevuld, alles blijft functioneren) kun je dan half-half verdelen tussen 'echt'* sparen en stuk slaan aan leuke dingen.

*Reserveringen voor dingen waarvan je zeker weet dat je het uit moet gaan geven in de komende 5 jaar noem ik eigenlijk geen sparen.

Ik heb 14 jaar geleden het roer omgegooid, net als meerdere hier financiële problemen gehad. De stress die ik daarvan had wilde ik nooit meer. Door mijn studenten tijd kan ik heel goed bezuinigen, kleding en voedsel zijn de makkelijkste. In het begin is sparen moeilijk want je moet weer wennen aan "nee" zeggen tegen jezelf maar dat went best snel. Eerst had ik als spaardoel 1000,00 euro, dat werd 5000,00 en toen schoten onze inkomsten ineens enorm omhoog en gingen we ruimer leven maar bleef ik maar doorsparen. Wij hebben de mazzel dat we zat overhouden dus sparen is gewoon wat je overhoudt, dat geeft rust maar tot de 10.000,00 hebben we altijd gevierd, je voelt je dan rijker dan ooit. Het is voor sommigen als het behalen van je ideale maat.