Gezondheid
alle pijlers
abortus ja of nee
maandag 7 februari 2011 om 14:40
vrijdag 18 februari 2011 om 18:16
Mijn waardering gaat nu vooral uit naar de starter van dit topic en haar motivatie. Ik reageer vooral op de openingspost.
Dit topic vind ik getuigen van inzicht. Van het inzicht dat in het verleden en in andere kringen dan dit publiek zo akelig kan ontbreken: dat de afwegingen waar een ongepland, ongewenst zwangere vrouw voor staat niet gehinderd behoren te worden door prive- 'ik vind' - geroep. Dit komt vaak van mensen (vaak mannen) die op allerlei manieren ver van de problematiek af staan.
Mijn opvattingen:
Het besluit om niet een kind te willen of kunnen krijgen ligt bij de zwangere vrouw.
Aan haar omgeving de plicht om te zorgen dat de afbreking netjes en medisch verantwoord voltrokken wordt (want 1. bevallen van een kind leidt echt niet altijd tot accepteren van dat kind en 2. we willen niet terug naar de breinaalden en andere onzindelijkheid).
Voorbehoedmiddelen behoren betaalbaar en bereikbaar te zijn.
Mannen zijn net zo goed verantwoordelijk voor het gebruik van a.c. (zeker mondiaal gesproken), maar hebben ondanks dat op z'n best tweede stem waar het gaat om uitdragen van de zwangerschap van hun nageslacht. Ht is niet hun lichaam, niet hun leven, ze kunnen zich onttrekken aan ouderzorg en doen dat ook (te) vaak.
Veelvuldige AP-wens bij vrouwen is een signaal aan de maatschappij.
AP is nogal eens het gevolg van problemen, niet de oorzaak.
Hypocrisie hoort niet op het bordje van de vrouw gelegd. Zij heeft het vaak door haar hormonale staat niet gemakkelijk.
Omgekeerd mag een AP niet afgedwongen worden door emotionele chantage of andere bedenkelijke invoeden.
Dimpf
Dit topic vind ik getuigen van inzicht. Van het inzicht dat in het verleden en in andere kringen dan dit publiek zo akelig kan ontbreken: dat de afwegingen waar een ongepland, ongewenst zwangere vrouw voor staat niet gehinderd behoren te worden door prive- 'ik vind' - geroep. Dit komt vaak van mensen (vaak mannen) die op allerlei manieren ver van de problematiek af staan.
Mijn opvattingen:
Het besluit om niet een kind te willen of kunnen krijgen ligt bij de zwangere vrouw.
Aan haar omgeving de plicht om te zorgen dat de afbreking netjes en medisch verantwoord voltrokken wordt (want 1. bevallen van een kind leidt echt niet altijd tot accepteren van dat kind en 2. we willen niet terug naar de breinaalden en andere onzindelijkheid).
Voorbehoedmiddelen behoren betaalbaar en bereikbaar te zijn.
Mannen zijn net zo goed verantwoordelijk voor het gebruik van a.c. (zeker mondiaal gesproken), maar hebben ondanks dat op z'n best tweede stem waar het gaat om uitdragen van de zwangerschap van hun nageslacht. Ht is niet hun lichaam, niet hun leven, ze kunnen zich onttrekken aan ouderzorg en doen dat ook (te) vaak.
Veelvuldige AP-wens bij vrouwen is een signaal aan de maatschappij.
AP is nogal eens het gevolg van problemen, niet de oorzaak.
Hypocrisie hoort niet op het bordje van de vrouw gelegd. Zij heeft het vaak door haar hormonale staat niet gemakkelijk.
Omgekeerd mag een AP niet afgedwongen worden door emotionele chantage of andere bedenkelijke invoeden.
Dimpf
