Gezondheid
alle pijlers
Artsen verschillen van mening over diagnose & behandeling
dinsdag 11 mei 2010 om 12:25
5 weken terug ben ik van mijn paard gevallen. Resultaat (o.a.) een hele pijnlijke enkel, die dik en blauw was en waar ik geen gewicht op kon zetten. Naar de EHBO, foto's gemaakt, arts kwam mij vertellen dat ik een breuk in mijn hielbot (calcaneus) had. Dat vond ze wel erg raar, maar ook haar collega (die het eerst niet geloofde) zag het. Ze liet me de breuk ook zien op een foto. Conclusie: 10 dagen gewoon gips, 5 weken loopgips.
10 dagen later kwam ik voor loopgips en werd mij verteld dat ik toch geen breuk had, maar enkelbandenletsel, en dat ik geen gips kreeg maar tape. En dat ik daar heel dankbaar voor mocht zijn, omdat die breuk me wel een jaar herstel zou hebben gekost. Nu, 5 weken later heb ik gehad:
-10 dagen gewoon gips met volledige rust, want gebroken.
-1 week tape, want bandenletsel. Moest z.s.m. weer belasten anders zou het niet goed helen. Maar ik kon er niet op staan, dus moest ik terug naar de gipskamer. Resultaat:
-1 week loopgips, wel bandenletsel maar nog wel erg dik en gevoelig. Dus moest rustig aan doen en alleen belasten binnen mijn pijngrenzen, met loopgips.
-de fysio maakte zich ernstige zorgen dat het niet zou herstellen als ik het niet zou belasten, dus moest ik terug om gips eraf te laten halen zodat ik ermee kon oefenen;
-bij de gipskamer: controlefoto. Conclusie: echt niet gebroken, bandenletsel. Wel rustig aan doen. Behandelmethode: 4 weken tape, na 2 weken tape laten vernieuwen.
-ondertussen, bij de fysio, zelfde bericht: als je het niet belast, gaat het verkeerd helen en dan hou je je leven last. Rustig weer lopen, sinds gister met 1 kruk, over paar dagen helemaal zonder.
-vandaag terug voor vervanging tape. Nieuwe arts. Diagnose: het is WEL gebroken, je mag het niet belasten.
Goed, en nu weet ik het niet meer. Ik heb ongeveer een score van 3 om 3 personen qua 'wel gebroken' en 'niet gebroken'. Als het gebroken is, moet ik rust houden. Als het niet gebroken is, moet ik het z.s.m. zoveel mogelijk belasten. En als ik het niet goed doe, hou ik mijn hele leven last, aldus de mensen die er voor geleerd hebben. Maar allebei doen, wordt wat lastig.
Iemand enig advies wat ik nu kan doen om erachter te komen wat de goede behandelmethode is? Ik wil best luisteren naar de mensen die ervoor gestudeerd hebben, maar als ze allemaal iets anders zeggen, wordt het echt heel moeilijk voor me. Ik wil eventueel wel vragen of ik een scan kan krijgen, maar geen idee bij wie ik dat moet doen... of zou ik een second opinion moeten aanvragen bij een ander ziekenhuis? En hoe doe ik dat dan?
10 dagen later kwam ik voor loopgips en werd mij verteld dat ik toch geen breuk had, maar enkelbandenletsel, en dat ik geen gips kreeg maar tape. En dat ik daar heel dankbaar voor mocht zijn, omdat die breuk me wel een jaar herstel zou hebben gekost. Nu, 5 weken later heb ik gehad:
-10 dagen gewoon gips met volledige rust, want gebroken.
-1 week tape, want bandenletsel. Moest z.s.m. weer belasten anders zou het niet goed helen. Maar ik kon er niet op staan, dus moest ik terug naar de gipskamer. Resultaat:
-1 week loopgips, wel bandenletsel maar nog wel erg dik en gevoelig. Dus moest rustig aan doen en alleen belasten binnen mijn pijngrenzen, met loopgips.
-de fysio maakte zich ernstige zorgen dat het niet zou herstellen als ik het niet zou belasten, dus moest ik terug om gips eraf te laten halen zodat ik ermee kon oefenen;
-bij de gipskamer: controlefoto. Conclusie: echt niet gebroken, bandenletsel. Wel rustig aan doen. Behandelmethode: 4 weken tape, na 2 weken tape laten vernieuwen.
-ondertussen, bij de fysio, zelfde bericht: als je het niet belast, gaat het verkeerd helen en dan hou je je leven last. Rustig weer lopen, sinds gister met 1 kruk, over paar dagen helemaal zonder.
-vandaag terug voor vervanging tape. Nieuwe arts. Diagnose: het is WEL gebroken, je mag het niet belasten.
Goed, en nu weet ik het niet meer. Ik heb ongeveer een score van 3 om 3 personen qua 'wel gebroken' en 'niet gebroken'. Als het gebroken is, moet ik rust houden. Als het niet gebroken is, moet ik het z.s.m. zoveel mogelijk belasten. En als ik het niet goed doe, hou ik mijn hele leven last, aldus de mensen die er voor geleerd hebben. Maar allebei doen, wordt wat lastig.
Iemand enig advies wat ik nu kan doen om erachter te komen wat de goede behandelmethode is? Ik wil best luisteren naar de mensen die ervoor gestudeerd hebben, maar als ze allemaal iets anders zeggen, wordt het echt heel moeilijk voor me. Ik wil eventueel wel vragen of ik een scan kan krijgen, maar geen idee bij wie ik dat moet doen... of zou ik een second opinion moeten aanvragen bij een ander ziekenhuis? En hoe doe ik dat dan?
dinsdag 11 mei 2010 om 12:35
(toepasselijk motto voor deze post btw)
wat raar dat ze daar nou geen eenduidig antwoord op kunnen geven. En ook lastig voor jou, want nu weet je niet wat je moet doen terwijl het grote gevolgen kan hebben.
Kun je niet eens voorstellen dat al die specialisten eens bij elkaar gaan zitten met alle foto's enzo en er met z'n allen eens naar gaan kijken?
wat raar dat ze daar nou geen eenduidig antwoord op kunnen geven. En ook lastig voor jou, want nu weet je niet wat je moet doen terwijl het grote gevolgen kan hebben.
Kun je niet eens voorstellen dat al die specialisten eens bij elkaar gaan zitten met alle foto's enzo en er met z'n allen eens naar gaan kijken?
dinsdag 11 mei 2010 om 12:41
Ik heb jaaaaaaren geleden ook mijn enkelbanden gescheurd. Toen gingen ze daar heel anders mee om dan nu. Nu moet je er weer zo snel mogelijk op lopen etc.
Ik moest toen een week met mijn voet omhoog (absoluut niet belasten, kruipend naar het toilet etc). Toen nog 4 weken tape, waarvan de eerste twee met krukken. Zelf heb ik het daarna ook nog vaak ingetaped, omdat ik wel weer wilde gaan turnen. 3 maanden lang elke dag oefeningen gedaan en pas weer last gehad toen ik tien jaar later stopte met sporten en mijn spieren niet meer zo sterk waren.
Anyhoo, mijns inziens is niet belasten dus helemaal niet zo erg als het gescheurde enkelbanden blijken. Ik heb ze ook heel lang ontlast/ingetaped en alles is nog steeds tickety-boo!
Ik moest toen een week met mijn voet omhoog (absoluut niet belasten, kruipend naar het toilet etc). Toen nog 4 weken tape, waarvan de eerste twee met krukken. Zelf heb ik het daarna ook nog vaak ingetaped, omdat ik wel weer wilde gaan turnen. 3 maanden lang elke dag oefeningen gedaan en pas weer last gehad toen ik tien jaar later stopte met sporten en mijn spieren niet meer zo sterk waren.
Anyhoo, mijns inziens is niet belasten dus helemaal niet zo erg als het gescheurde enkelbanden blijken. Ik heb ze ook heel lang ontlast/ingetaped en alles is nog steeds tickety-boo!
dinsdag 11 mei 2010 om 12:54
Ik zou gaan voor i.i.g. een second opinion.
Verder klinkt de breuk als iets wat meestal niet voor mogelijk wordt gehouden en mensen zijn nogal geneigd de boeken te geloven dat zoiets niet mogelijk is terwijl er blijkbaar wel een breuk te zien is.
Zoals ik het lees is niet belasten de beste oplossing omdat dat waarschijnlijk? nog wel te herstellen valt.
Maar kun je misschien niet vragen of ze even allemaal om de tafel gaan zitten met elkaar en dan met één uitslag komen hoe nu verder? (zeer onorthodox verzoek maar dit gaat zo niet werken)
Verder zou je denken dat artsen meer weten dan fysiotherapeuten maar die zien juist weer meer de praktijk...
Verder klinkt de breuk als iets wat meestal niet voor mogelijk wordt gehouden en mensen zijn nogal geneigd de boeken te geloven dat zoiets niet mogelijk is terwijl er blijkbaar wel een breuk te zien is.
Zoals ik het lees is niet belasten de beste oplossing omdat dat waarschijnlijk? nog wel te herstellen valt.
Maar kun je misschien niet vragen of ze even allemaal om de tafel gaan zitten met elkaar en dan met één uitslag komen hoe nu verder? (zeer onorthodox verzoek maar dit gaat zo niet werken)
Verder zou je denken dat artsen meer weten dan fysiotherapeuten maar die zien juist weer meer de praktijk...
dinsdag 11 mei 2010 om 13:03
quote:Paekzwart schreef op 11 mei 2010 @ 12:54:
Maar kun je misschien niet vragen of ze even allemaal om de tafel gaan zitten met elkaar en dan met één uitslag komen hoe nu verder? (zeer onorthodox verzoek maar dit gaat zo niet werken)
...
Ja dat stelde ik ook al voor.
Dat het een ongebruikelijk verzoek is, is niet het probleem van TO. Als het verkeerd heelt omdat er een verkeerde diagnose en behandeling is, zit zij met de gevolgen en de artsen niet.
Maar kun je misschien niet vragen of ze even allemaal om de tafel gaan zitten met elkaar en dan met één uitslag komen hoe nu verder? (zeer onorthodox verzoek maar dit gaat zo niet werken)
...
Ja dat stelde ik ook al voor.
Dat het een ongebruikelijk verzoek is, is niet het probleem van TO. Als het verkeerd heelt omdat er een verkeerde diagnose en behandeling is, zit zij met de gevolgen en de artsen niet.
dinsdag 11 mei 2010 om 13:23
Snel een andere arts/ziekenhuis zoeken. Bij mijn man heeft dit probleem ook gehad. Tot een andere arts ineens kwam met Posttraumatisch Distrofy. Gelukkig is alles goed gekomen maar het had dus veel erger kunnen aflopen als hij gewoon bij hetzelfde ziekenhuis was blijven lopen.
En extra tipje: Licht ook je ziektenkostenverzekering hierover in. Zo weten ook zij dat het ziekenhuis aan het "klooien" is.
En extra tipje: Licht ook je ziektenkostenverzekering hierover in. Zo weten ook zij dat het ziekenhuis aan het "klooien" is.
dinsdag 11 mei 2010 om 13:26
Dat gesprek is zeker een goede optie, maar weet niet of ze daarvoor open staan.
Google anders op ziekenhuizen die gespecialiseerd zijn in dit soort dingen. Die maartenskliniek is een goede en ook zestienhoven is volgens mij wel een goede.
Second opinion in een ander ziekenhuis dus als ze niet samen in gesprek willen over jouw behandeling.
Google anders op ziekenhuizen die gespecialiseerd zijn in dit soort dingen. Die maartenskliniek is een goede en ook zestienhoven is volgens mij wel een goede.
Second opinion in een ander ziekenhuis dus als ze niet samen in gesprek willen over jouw behandeling.
dinsdag 11 mei 2010 om 13:32
Dankjulliewel voor de reacties. Het proces voor een 2nd opinion bij de Sint Maartenskliniek loopt inmiddels, ben benieuwd of ik het voor elkaar krijg, ze zijn nogal druk.
@Paekzwart/Starshine - Nou, dat doen ze dus 'normaal' ook, zo'n bespreking, zo zijn ze tot de eerste conclusie gekomen dat het niet gebroken was. Dat was na zo'n overleg, meteen de dag na de val (alleen hoorde ik het pas 10 dagen later). Daar kwamen ze alleen niet uit omdat ze van mening verschilden. Toen is in eerste instantie de mening van de radioloog (niet gebroken) gevolgd, maar vervolgens heb ik artsen gezien die juist vonden dat het wel gebroken was, en daar ook naar wilden handelen. Maar mocht die doorverwijzing toch niet lukken (wat ik niet verwacht) dan is het volgens jullie dus zinvol dit eens te verzoeken? Ik zal het in ieder geval onthouden!
@Nokky - Dankjewel voor die laatste tip. Wilde sowieso de huisarts erover bellen, maar verzekering dus ook...? Dan zal ik dat doen. En ik ben er inderdaad wel klaar mee, want ten tijde van de volgende afspraak zijn we alweer 2 maand verder en als het dan nog niet goed blijkt te zitten, ben ik verre van blij.
@Paekzwart/Starshine - Nou, dat doen ze dus 'normaal' ook, zo'n bespreking, zo zijn ze tot de eerste conclusie gekomen dat het niet gebroken was. Dat was na zo'n overleg, meteen de dag na de val (alleen hoorde ik het pas 10 dagen later). Daar kwamen ze alleen niet uit omdat ze van mening verschilden. Toen is in eerste instantie de mening van de radioloog (niet gebroken) gevolgd, maar vervolgens heb ik artsen gezien die juist vonden dat het wel gebroken was, en daar ook naar wilden handelen. Maar mocht die doorverwijzing toch niet lukken (wat ik niet verwacht) dan is het volgens jullie dus zinvol dit eens te verzoeken? Ik zal het in ieder geval onthouden!
@Nokky - Dankjewel voor die laatste tip. Wilde sowieso de huisarts erover bellen, maar verzekering dus ook...? Dan zal ik dat doen. En ik ben er inderdaad wel klaar mee, want ten tijde van de volgende afspraak zijn we alweer 2 maand verder en als het dan nog niet goed blijkt te zitten, ben ik verre van blij.
