Gezondheid
alle pijlers
Beginnende relatie en kanker
vrijdag 20 september 2013 om 23:59
quote:zoutenpeper schreef op 20 september 2013 @ 22:40:
[...]
Ik zie je niet als een spelbreker Ik vind het fijn dat je zo oprecht en met duidelijke teksten reageert.
Ik denk niet dat ik er te licht over nadenk. Maar wat ik al zei, liefde laat zich niet dwingen en natuurlijk vind ik het dood eng. Maar om eerlijk te zijn denk ik dat ik het aan kan. Hoe raar het ook klinkt want ik heb geen flauw benul waar ik aan begin.
Ook ben ik wel eens bang, want ja, ik weet niet waar we over een half jaar staan. Zijn we dan nog zo gek op elkaar. Want laten we eerlijk zijn, iemand verlaten omdat je gevoel dood is gebloeid in deze situatie doe je iemand liever niet aan, maar dat is koffie dik kijken.
Ik weet eerlijk gezegd niet of hij er voor gekozen heeft om zaad te laten invriezen voor de chemo omdat dit inderdaad zijn vruchtbaarheid aantast. Omdat het nog zo prill is hebben we dit onderwerp nog niet besproken.Logisch, overigens was dit bij mijn man niet gelukt maar idd. wel aangeboden. Fijn dat je denkt dat je het aan kan das al een heel begin!
[...]
Ik zie je niet als een spelbreker Ik vind het fijn dat je zo oprecht en met duidelijke teksten reageert.
Ik denk niet dat ik er te licht over nadenk. Maar wat ik al zei, liefde laat zich niet dwingen en natuurlijk vind ik het dood eng. Maar om eerlijk te zijn denk ik dat ik het aan kan. Hoe raar het ook klinkt want ik heb geen flauw benul waar ik aan begin.
Ook ben ik wel eens bang, want ja, ik weet niet waar we over een half jaar staan. Zijn we dan nog zo gek op elkaar. Want laten we eerlijk zijn, iemand verlaten omdat je gevoel dood is gebloeid in deze situatie doe je iemand liever niet aan, maar dat is koffie dik kijken.
Ik weet eerlijk gezegd niet of hij er voor gekozen heeft om zaad te laten invriezen voor de chemo omdat dit inderdaad zijn vruchtbaarheid aantast. Omdat het nog zo prill is hebben we dit onderwerp nog niet besproken.Logisch, overigens was dit bij mijn man niet gelukt maar idd. wel aangeboden. Fijn dat je denkt dat je het aan kan das al een heel begin!
zaterdag 21 september 2013 om 08:19
Ik wil je zeggen dat ik het fantastisch vind dat je moeite doet voor deze jongen. Dat je er echt voor hem wilt zijn. Ik vind het bijzonder. Het raakt me persoonlijk omdat ik weet hoe het kan zijn als iemand ervoor kiest on niet te blijven. Mijn broer had twee keer kanker en beide keren een vrij prille relatie. Beide vrouwen zijn niet gebleven, wat ik zeker ook begrijp. Daarom doet het me goed te lezen dat jij ervoor wil gaan. Makkelijk is het vast niet altijd, maar geniet van elkaar en let love rule!
zaterdag 21 september 2013 om 08:40
Ik heb zelf kanker en zit midden in de chemo's. Ik heb al eeuwen een stabiele relatie, dus daar kan ik je geen advies over geven. Wel scheelt het enorm dat er iemand op me wacht. Dat ik op bed kan liggen na een intensieve dag, wetend dat hij me een kopje thee komt brengen, etc
Toevallig kwam ik gister een kennis tegen die me vertelde dat ze ging scheiden en ik dacht: wow....dat ljjkt me pas erg: je maatje niet meer naast je hebben.
Ik denk niet dat het makkelijk wordt of is, maar iedere dag samen is er een!
Toevallig kwam ik gister een kennis tegen die me vertelde dat ze ging scheiden en ik dacht: wow....dat ljjkt me pas erg: je maatje niet meer naast je hebben.
Ik denk niet dat het makkelijk wordt of is, maar iedere dag samen is er een!
zaterdag 21 september 2013 om 09:54
Hoi TO, ik kon gisteren niet uitgebreid reageren en ik vond het belangrijk om de tijd te nemen voor een zorgvuldige post.
Ik denk dat je je goed moet realiseren dat jullie ieder in je eigen proces zitten, met alle angsten en emoties van dien. Hij ziet zich geconfronteerd met zijn eigen sterfelijkheid, jij staat daarbij aan de zijlijn en je wordt gedwongen om na te denken over een leven ‘na hem’. Heftig. En daarbij bouwen jullie ook nog eens een relatie op.
Het is belangrijk dat jij in deze periode goed voor jezelf zorgt en dat je beseft dat jouw emoties er ook mogen zijn. Niet alleen je verdriet, ook je woede, de machteloosheid en andere gevoelens die je van jezelf misschien niet mag hebben, maar die er wel zijn. Daar hoef je hem niet mee lastig te vallen, maar druk het niet weg voor jezelf. Laat het toe en zoek er eventueel hulp bij.
En dat brengt me eigenlijk op het volgende en ik hoop dat je het niet verkeerd opvat. Ik zeg het maar gewoon, want het valt me op en het is al eerder gezegd in dit topic: je actie is best opmerkelijk. Waarmee ik overigens niet bedoel dat iedereen altijd maar met de massa mee moet.
quote:Ik ben hem tegen het lijf gelopen en door uiterlijke vertoning was het mij al snel duidelijk, hij is ziek.
Na de eerste toevallige ontmoeting was ik eigenlijk best wel ontdaan omdat hij overkwam als een lieve, maar toch ook een stoere jonge man die helaas pas net de diagnose kanker had gekregen. Toch weerhield mij dit er niet van om met hem te gaan daten. Een of andere manier voelde ik me ontzettend tot hem aangetrokken.
Verliefdheid overkomt je. Maar de meeste mensen zouden geen relatie beginnen met iemand die levensbedreigend ziek is. Dat wil niet zeggen dat ze diegene niet willen steunen of er niet voor hem willen zijn, maar (sorry) een kankerpatient is nou niet de ideale partner of het toppunt van fysieke aantrekkelijkheid. Het spijt me als ik mensen kwets, maar kanker is een afschuwelijke ziekte en vermoeidheid, zwakte, stank, kots, chemo, bloed… het zijn nou niet de dingen waarmee je je in je verliefdheid graag geconfronteerd ziet of die je liefde doen aanwakkeren.
Mijn partner is / was ook mentaal erg sterk, en toch raakte de relatie door zijn ziekte uit balans. Hoe je het ook wendt of keert, de zieke is kwetsbaar, hulpbehoevend, niet in zijn normale doen, zowel fysiek als mentaal. Hij is moe, is beperkt, zijn lichaam heeft hem in de steek gelaten, hij heeft misschien seksuele problemen vanwege de behandeling.
Het heeft mijn partner en mij jaren gekost om het evenwicht in de relatie te herstellen na zijn ziekte. De gelijkwaardigheid was verdwenen, hoe erg we dat ook vonden en hoe zeer we ons ertegen verzet hebben, het viel niet te ontkennen. Veel van onze angsten durfden we niet uit te spreken, omdat we toch bezig waren elkaars gevoelens te beschermen.
Maar misschien is dat anders als je elkaar net leert kennen, hoewel je ook zegt dat jullie niet veel over de ziekte spreken, wat overigens logisch is.
Ik kan alleen maar zeggen, zorg goed voor jezelf, jij zult verder moeten met of zonder hem. Dat is geen egoisme, maar als jij goed voor jezelf zorgt, kun je ook hem beter steunen.
Ik hoop uiteraard dat hij zo spoedig mogelijk volledig herstelt, dat hij geen klachten over houdt aan de behandelingen en dat jullie samen een lange en gelukkige toekomst tegemoet gaan.
Ik denk dat je je goed moet realiseren dat jullie ieder in je eigen proces zitten, met alle angsten en emoties van dien. Hij ziet zich geconfronteerd met zijn eigen sterfelijkheid, jij staat daarbij aan de zijlijn en je wordt gedwongen om na te denken over een leven ‘na hem’. Heftig. En daarbij bouwen jullie ook nog eens een relatie op.
Het is belangrijk dat jij in deze periode goed voor jezelf zorgt en dat je beseft dat jouw emoties er ook mogen zijn. Niet alleen je verdriet, ook je woede, de machteloosheid en andere gevoelens die je van jezelf misschien niet mag hebben, maar die er wel zijn. Daar hoef je hem niet mee lastig te vallen, maar druk het niet weg voor jezelf. Laat het toe en zoek er eventueel hulp bij.
En dat brengt me eigenlijk op het volgende en ik hoop dat je het niet verkeerd opvat. Ik zeg het maar gewoon, want het valt me op en het is al eerder gezegd in dit topic: je actie is best opmerkelijk. Waarmee ik overigens niet bedoel dat iedereen altijd maar met de massa mee moet.
quote:Ik ben hem tegen het lijf gelopen en door uiterlijke vertoning was het mij al snel duidelijk, hij is ziek.
Na de eerste toevallige ontmoeting was ik eigenlijk best wel ontdaan omdat hij overkwam als een lieve, maar toch ook een stoere jonge man die helaas pas net de diagnose kanker had gekregen. Toch weerhield mij dit er niet van om met hem te gaan daten. Een of andere manier voelde ik me ontzettend tot hem aangetrokken.
Verliefdheid overkomt je. Maar de meeste mensen zouden geen relatie beginnen met iemand die levensbedreigend ziek is. Dat wil niet zeggen dat ze diegene niet willen steunen of er niet voor hem willen zijn, maar (sorry) een kankerpatient is nou niet de ideale partner of het toppunt van fysieke aantrekkelijkheid. Het spijt me als ik mensen kwets, maar kanker is een afschuwelijke ziekte en vermoeidheid, zwakte, stank, kots, chemo, bloed… het zijn nou niet de dingen waarmee je je in je verliefdheid graag geconfronteerd ziet of die je liefde doen aanwakkeren.
Mijn partner is / was ook mentaal erg sterk, en toch raakte de relatie door zijn ziekte uit balans. Hoe je het ook wendt of keert, de zieke is kwetsbaar, hulpbehoevend, niet in zijn normale doen, zowel fysiek als mentaal. Hij is moe, is beperkt, zijn lichaam heeft hem in de steek gelaten, hij heeft misschien seksuele problemen vanwege de behandeling.
Het heeft mijn partner en mij jaren gekost om het evenwicht in de relatie te herstellen na zijn ziekte. De gelijkwaardigheid was verdwenen, hoe erg we dat ook vonden en hoe zeer we ons ertegen verzet hebben, het viel niet te ontkennen. Veel van onze angsten durfden we niet uit te spreken, omdat we toch bezig waren elkaars gevoelens te beschermen.
Maar misschien is dat anders als je elkaar net leert kennen, hoewel je ook zegt dat jullie niet veel over de ziekte spreken, wat overigens logisch is.
Ik kan alleen maar zeggen, zorg goed voor jezelf, jij zult verder moeten met of zonder hem. Dat is geen egoisme, maar als jij goed voor jezelf zorgt, kun je ook hem beter steunen.
Ik hoop uiteraard dat hij zo spoedig mogelijk volledig herstelt, dat hij geen klachten over houdt aan de behandelingen en dat jullie samen een lange en gelukkige toekomst tegemoet gaan.
vrijdag 27 september 2013 om 21:12
Zoutenpeper, petje af voor hoe je ermee omgaat. Ik denk dat je heel veel voor deze jongen betekent in deze moeilijke tijd. Geniet van de momenten die je hebt en probeer ik je achterhoofd te houden dat iedere week extra een geschenk is. Het klinkt idd niet positief door uitzaaiingen over heel z'n lichaam dus ik zou me mentaal wel op ergste voorbereiden.
Ik raad je aan om de film Restless te kijken, een hele mooi film (van vorig jaar denk ik) over een jongen die verliefd wordt op een meisje met kanker. Ik denk dat je er veel herkenning in zult vinden.
Ik raad je aan om de film Restless te kijken, een hele mooi film (van vorig jaar denk ik) over een jongen die verliefd wordt op een meisje met kanker. Ik denk dat je er veel herkenning in zult vinden.
zondag 29 september 2013 om 12:08
Ik vind je super moedig. Ik weet hoe het is om met iemand iets te beginnen die ongeneselijk ziek is (zie: mijn eerste forumverhaal). Soms is de liefde zo sterk, dat je het allemaal waard vindt. Ik vind het super knap van je dat je dit aandurft. Ik hoop ook dat het jullie veel moois brengt.
Blijf inderdaad wel goed voor jezelf zorgen en bewaak je grenzen. Ik weet helaas uit dubbele ervaring (met een ouder en mijn 'ex') dat het super zwaar is. Er komen veel angsten en onzekerheden bij kijken. Maar laat jullie liefde sterker zijn dan de angst. Laat angst niet in de weg staan van iets moois. En weet: als je het niet meer aan kunt, mag je weg. Je bent niet verplicht om voor altijd bij hem te blijven. Als hij echt veel om je geeft, zal hij het ook accepteren als je het niet meer aan kunt.
Ik wens jullie heel veel sterkte met alles.
Blijf inderdaad wel goed voor jezelf zorgen en bewaak je grenzen. Ik weet helaas uit dubbele ervaring (met een ouder en mijn 'ex') dat het super zwaar is. Er komen veel angsten en onzekerheden bij kijken. Maar laat jullie liefde sterker zijn dan de angst. Laat angst niet in de weg staan van iets moois. En weet: als je het niet meer aan kunt, mag je weg. Je bent niet verplicht om voor altijd bij hem te blijven. Als hij echt veel om je geeft, zal hij het ook accepteren als je het niet meer aan kunt.
Ik wens jullie heel veel sterkte met alles.
