Gezondheid
alle pijlers
Dagbesteding bij burn-out - bezigheidstherapie?
woensdag 13 maart 2013 om 15:10
Hoi lieve allemaal,
Ik lees veel berichten over burn-outs. Ook ik zit sinds december 2012 thuis. De eerste weken kwam ik mijn dagen wel door met veel rusten, wandelen, yoga, mindfullness en series kijken.
Ik merk dat ik daar nu enorme weerstand tegen begin te krijgen. Hoe lang moet ik nog gaan wandelen wil ik verbetering zien? Ik word er heel erg moedeloos van en heb het gevoel dat het alleen maar bezigheidstherapie is. Normaal zou ik ook niet gaan wandelen, ik zou lekker met vriendinnen de stad in gaan! Normaal zou ik ook niet elke dag gaan wandelen, maar lekker naar m'n werk!
Hebben jullie hier ook last van? Hoe gaan jullie hier mee om?
Waarschijnlijk heb ik het nog niet voldoende geaccepteerd? Hoe doe ik dat...?
Liefs, J
Ik lees veel berichten over burn-outs. Ook ik zit sinds december 2012 thuis. De eerste weken kwam ik mijn dagen wel door met veel rusten, wandelen, yoga, mindfullness en series kijken.
Ik merk dat ik daar nu enorme weerstand tegen begin te krijgen. Hoe lang moet ik nog gaan wandelen wil ik verbetering zien? Ik word er heel erg moedeloos van en heb het gevoel dat het alleen maar bezigheidstherapie is. Normaal zou ik ook niet gaan wandelen, ik zou lekker met vriendinnen de stad in gaan! Normaal zou ik ook niet elke dag gaan wandelen, maar lekker naar m'n werk!
Hebben jullie hier ook last van? Hoe gaan jullie hier mee om?
Waarschijnlijk heb ik het nog niet voldoende geaccepteerd? Hoe doe ik dat...?
Liefs, J
woensdag 13 maart 2013 om 15:27
Je schrijft dat je verbetering wil zien: hoe ziet een verbeterde situatie voor jou eruit? Heb je nog klachten? Het klinkt nu alsof anderen (behandelaar?) tegen je hebben gezegd dat je nog niet klaar bent om te gaan werken, terwijl je zelf denkt dat je hier wel klaar voor bent.
Accepteren is altijd lastig. Ik zou je mindfulness handboek er nog eens bij pakken voor tips...
Accepteren is altijd lastig. Ik zou je mindfulness handboek er nog eens bij pakken voor tips...
woensdag 13 maart 2013 om 15:29
Wat maakt het dan dat je 'normaal' niet zou gaan wandelen maar winkelen, alleen dat nu niet doet?
En is er idd geen mogelijkheid om je werk weer gedeeltelijk op te pakken (weet niet wat voor werk je doet, maar des noods af en toe weer even koffie komen drinken etc, kleine klusjes doen...)
Acceptatie is niet iets 'wat je (even) doet', accepteren van wat dan ook is een, vaak lang, proces. Waarbij het kan helpen om hulp te zoeken, in wat voor vorm dan ook. (psycholoog, massage-therapeute,haptonoom etc)
Sterkte/ succes ermee!
En is er idd geen mogelijkheid om je werk weer gedeeltelijk op te pakken (weet niet wat voor werk je doet, maar des noods af en toe weer even koffie komen drinken etc, kleine klusjes doen...)
Acceptatie is niet iets 'wat je (even) doet', accepteren van wat dan ook is een, vaak lang, proces. Waarbij het kan helpen om hulp te zoeken, in wat voor vorm dan ook. (psycholoog, massage-therapeute,haptonoom etc)
Sterkte/ succes ermee!
woensdag 13 maart 2013 om 15:33
woensdag 13 maart 2013 om 16:24
Ik weet niet hoe het met jouw werk geregeld is, maar toen ik een burnout had kon ik niet langzaam opbouwen. Ik had wel weer zin om wat te ondernemen. Ik ben toen vrijwilligerswerk gaan doen. In een verzorgingstehuis eerst 1 middag, toen 2, daarna bij bibliotheek 1 ochtend erbij en toen 2 en toen nog de wereldwinkel erbij. Toen ik dat kon volhouden, kon ik ook weer volledig aan de slag (in een nieuwe baan). Het voordeel van vrijwilligerswerk is dat het natuurlijk niet vrijblijvend is, maar je wel een tandje rustiger aan kunt doen wanneer nodig. Daarnaast help je er ook nog anderen mee, dat geeft een goed gevoel, wat ook weer ten goede komt natuurlijk bij een burnout.
Maar wat ik ook lees in je verhaal is dat je het graag wil, maar kan het ook al? Want als het er nog niet inzit, dan heeft het inderdaad met acceptatie te maken. Veel succes!
Maar wat ik ook lees in je verhaal is dat je het graag wil, maar kan het ook al? Want als het er nog niet inzit, dan heeft het inderdaad met acceptatie te maken. Veel succes!
Luister naar je hart, want dat klopt
woensdag 13 maart 2013 om 16:53
Toen ik thuis zat met vermeende burn out klachten wilde ik ook iets te doen hebben waar ik blij van kon worden. Na lang nadenken bedacht ik me dat de dingen die ik als kind heel leuk vond om te doen wel weer kon oppakken. (in iets andere vorm dan)
Zodoende ben ik wat gaan fröbelen met stofjes en zo. Ben begonnen met wat onzin dingen te maken van vilt (kerstversiering, haha). Heerlijk verstand op nul. Al doende werd ik steeds beter en heb ik wat kraamcadeau's voor collega's gemaakt. En een suffe speen-olifant voor mijn zoontje, is nu zelfs zijn lievelingsknuffel :-S
Vervolgens heb ik een naaimachine gekocht en inmiddels heb ik supergaaf beddengoed voor mezelf gemaakt, kruikenzakken voor de hele familie en er liggen nog zat projectjes. Helemaal blij word ik ervan!
Mijn punt is: doe iets waar je écht blij van wordt. Gewoon verstand op nul en iets met je handjes doen. Vervolgens word je trots op jezelf omdat het er best leuk uit ziet, probeer je eens iets anders en voilà, je voelt je stukken beter. Vooral in combinatie met therapie
Ik heb ooit eens iets gelezen over dingen doen die je als kind goed kon en/of leuk vond. Voor mij werkte dat dus.
Hoop dat jij er ook uitkomt met jezelf. Maar ik weet wel dat je van weinig inspirerende dingen doen een burn out krijgt als je niet oppast. Oh nee, die had je al
Sterkte meid!
Zodoende ben ik wat gaan fröbelen met stofjes en zo. Ben begonnen met wat onzin dingen te maken van vilt (kerstversiering, haha). Heerlijk verstand op nul. Al doende werd ik steeds beter en heb ik wat kraamcadeau's voor collega's gemaakt. En een suffe speen-olifant voor mijn zoontje, is nu zelfs zijn lievelingsknuffel :-S
Vervolgens heb ik een naaimachine gekocht en inmiddels heb ik supergaaf beddengoed voor mezelf gemaakt, kruikenzakken voor de hele familie en er liggen nog zat projectjes. Helemaal blij word ik ervan!
Mijn punt is: doe iets waar je écht blij van wordt. Gewoon verstand op nul en iets met je handjes doen. Vervolgens word je trots op jezelf omdat het er best leuk uit ziet, probeer je eens iets anders en voilà, je voelt je stukken beter. Vooral in combinatie met therapie
Ik heb ooit eens iets gelezen over dingen doen die je als kind goed kon en/of leuk vond. Voor mij werkte dat dus.
Hoop dat jij er ook uitkomt met jezelf. Maar ik weet wel dat je van weinig inspirerende dingen doen een burn out krijgt als je niet oppast. Oh nee, die had je al
Sterkte meid!
woensdag 13 maart 2013 om 17:10
Bedankt voor alle snelle reacties. Super fijn.
Willen en kunnen...
Ik werk 2x een uur per week en ben daarna helemaal opgebrand, leeg, moe, labiel. Ik heb dan steeds 2-3 dagen nodig om weer genoeg kracht te vinden om weer een uur te gaan werken.
Vooral die tussenliggende/herstel dagen vind ik moeilijk. Ik voel me zo nutteloos en zit volgens mij echt tegen een depressie aan te hikken.
Misschien moet ik idd maar eens naar vrijwilligerswerk gaan kijken. Maar is dat niet raar naar mijn werkgever toe?
Willen en kunnen...
Ik werk 2x een uur per week en ben daarna helemaal opgebrand, leeg, moe, labiel. Ik heb dan steeds 2-3 dagen nodig om weer genoeg kracht te vinden om weer een uur te gaan werken.
Vooral die tussenliggende/herstel dagen vind ik moeilijk. Ik voel me zo nutteloos en zit volgens mij echt tegen een depressie aan te hikken.
Misschien moet ik idd maar eens naar vrijwilligerswerk gaan kijken. Maar is dat niet raar naar mijn werkgever toe?
woensdag 13 maart 2013 om 17:37
Moet je niet de oorzaak van je burn out vaststellen en dat dan gaan aanpakken? Het komt nu over of je alleen maar rust hebt en verder niks eigenlijk. Of lijkt dat maar zo?
Vind je je werk wel leuk (genoeg)?
Heb je een relatie en zo ja, ben je daar blij mee?
Spelen er dingen uit je verleden?
Kortom; wat is de reden van je BO?
Vind je je werk wel leuk (genoeg)?
Heb je een relatie en zo ja, ben je daar blij mee?
Spelen er dingen uit je verleden?
Kortom; wat is de reden van je BO?
woensdag 13 maart 2013 om 17:37
Als jij denkt dat je baat hebt bij vrijwilligerswerk, dan heeft je baas dat uiteindelijk ook. Ik zou het wel in overleg doen en daarbij uitleggen wat de voordelen zijn van vrijwilligerswerk ten opzichte van je eigen werk nu. Heb je ook contact met een arbo-arts of begeleider voor re-integratie? Daar zou je het eerst kunnen aankaarten.
Bij mij was de situatie toen wel anders, omdat ik gedetacheerd was. Ik kon niet verder bij mijn oude werk, aangezien ik er ook maanden uit was en ik kon niet voor een paar uur bij nieuw werk gedetacheerd kon worden.
Misschien kun je ook kijken samen met je werkgever/arbo-arts naar lichtere werkzaamheden binnen het bedrijf?
Bij mij was de situatie toen wel anders, omdat ik gedetacheerd was. Ik kon niet verder bij mijn oude werk, aangezien ik er ook maanden uit was en ik kon niet voor een paar uur bij nieuw werk gedetacheerd kon worden.
Misschien kun je ook kijken samen met je werkgever/arbo-arts naar lichtere werkzaamheden binnen het bedrijf?
Luister naar je hart, want dat klopt
woensdag 13 maart 2013 om 17:59
Ja ik heb het altijd heel erg naar mijn zin gehad op mijn werk.
Door sociale angst vs. faalangst ben ik jarenlang over mijn grens gegaan. Met die sociale angst ben ik nu wel hard aan de slag gegaan en dat gaat steeds beter. Daardoor wil ik ook steeds meer er op uit gaan met vriendinnen. Maar ik kan het blijkbaar nog niet aan...
Mijn huisarts zegt dat hij het niet weet en dat ik naar arbo-arts moest. Daar ben ik nu 4x geweest en die zegt dat ik moet overleggen met mijn psych. Mijn psych zegt dat ik moet leren luisteren naar mijn lichaam en mijn eigen grenzen moet aangeven....
Lastige van mijn baan is, dat het min of meer alles of niets is ( ik werk als docente op een hbo, ben stagebegeleider, teamleider, beleidsmedewerker en werk een aantal weken per jaar ook bij een universiteit. Een heleboel... i know... presteren presteren presteren is altijd mijn motto geweest.) Alle taken hebben deadlines of dragen grote verantwoordelijkheden mee.
Verder heb ik idd een relatie die goed verloopt. Geen schokkend verleden... dus eigenlijk niets te klagen zou je dan zeggen he...
Door sociale angst vs. faalangst ben ik jarenlang over mijn grens gegaan. Met die sociale angst ben ik nu wel hard aan de slag gegaan en dat gaat steeds beter. Daardoor wil ik ook steeds meer er op uit gaan met vriendinnen. Maar ik kan het blijkbaar nog niet aan...
Mijn huisarts zegt dat hij het niet weet en dat ik naar arbo-arts moest. Daar ben ik nu 4x geweest en die zegt dat ik moet overleggen met mijn psych. Mijn psych zegt dat ik moet leren luisteren naar mijn lichaam en mijn eigen grenzen moet aangeven....
Lastige van mijn baan is, dat het min of meer alles of niets is ( ik werk als docente op een hbo, ben stagebegeleider, teamleider, beleidsmedewerker en werk een aantal weken per jaar ook bij een universiteit. Een heleboel... i know... presteren presteren presteren is altijd mijn motto geweest.) Alle taken hebben deadlines of dragen grote verantwoordelijkheden mee.
Verder heb ik idd een relatie die goed verloopt. Geen schokkend verleden... dus eigenlijk niets te klagen zou je dan zeggen he...
woensdag 13 maart 2013 om 17:59
Ja ik heb het altijd heel erg naar mijn zin gehad op mijn werk.
Door sociale angst vs. faalangst ben ik jarenlang over mijn grens gegaan. Met die sociale angst ben ik nu wel hard aan de slag gegaan en dat gaat steeds beter. Daardoor wil ik ook steeds meer er op uit gaan met vriendinnen. Maar ik kan het blijkbaar nog niet aan...
Mijn huisarts zegt dat hij het niet weet en dat ik naar arbo-arts moest. Daar ben ik nu 4x geweest en die zegt dat ik moet overleggen met mijn psych. Mijn psych zegt dat ik moet leren luisteren naar mijn lichaam en mijn eigen grenzen moet aangeven....
Lastige van mijn baan is, dat het min of meer alles of niets is ( ik werk als docente op een hbo, ben stagebegeleider, teamleider, beleidsmedewerker en werk een aantal weken per jaar ook bij een universiteit. Een heleboel... i know... presteren presteren presteren is altijd mijn motto geweest.) Alle taken hebben deadlines of dragen grote verantwoordelijkheden mee.
Verder heb ik idd een relatie die goed verloopt. Geen schokkend verleden... dus eigenlijk niets te klagen zou je dan zeggen he...
Door sociale angst vs. faalangst ben ik jarenlang over mijn grens gegaan. Met die sociale angst ben ik nu wel hard aan de slag gegaan en dat gaat steeds beter. Daardoor wil ik ook steeds meer er op uit gaan met vriendinnen. Maar ik kan het blijkbaar nog niet aan...
Mijn huisarts zegt dat hij het niet weet en dat ik naar arbo-arts moest. Daar ben ik nu 4x geweest en die zegt dat ik moet overleggen met mijn psych. Mijn psych zegt dat ik moet leren luisteren naar mijn lichaam en mijn eigen grenzen moet aangeven....
Lastige van mijn baan is, dat het min of meer alles of niets is ( ik werk als docente op een hbo, ben stagebegeleider, teamleider, beleidsmedewerker en werk een aantal weken per jaar ook bij een universiteit. Een heleboel... i know... presteren presteren presteren is altijd mijn motto geweest.) Alle taken hebben deadlines of dragen grote verantwoordelijkheden mee.
Verder heb ik idd een relatie die goed verloopt. Geen schokkend verleden... dus eigenlijk niets te klagen zou je dan zeggen he...
