Gezondheid
alle pijlers
Dochter plast heel veel
zaterdag 17 februari 2018 22:44
Alvast een waarschuwing vooraf: dit gaat best een lang verhaal worden, maar ik wil graag zo volledig mogelijk zijn.
Onze dochter is 17, heeft ASS (klassiek autisme) en een matige verstandelijke beperking. Begin september kreeg ze een blaasontsteking waarvoor ze een AB-kuur kreeg. Hiermee ging het niet over, dus kreeg ze nog 1 AB pil. Hierna was de urine schoon, ook op kweek.
Maar het vele plassen bleef. Soms om het half uur, maar meestal om het uur. Als ze naar bed ging stond ze na een kwartier weer beneden om te plassen, en ook moest ze opeens 's nachts.
Weer terug naar de huisarts, maar urine was prima. De huisarts dacht dat het een soort tic was, en we moesten een plas -en drinkdagboek bijhouden. Dat een paar dagen gedaan en daaruit bleek dat ze inderdaad heel vaak ging plassen, maar het wel overeenkwam met wat ze dronk. We kregen de tip haar te leren de plasmomenten uit te stellen. Dus op bepaalde tijden te gaan plassen.
Dat werkte wel, in die zin dat ze inderdaad op de afgesproken tijd ging. Maar in de tussentijd dus wel totaal gefixeerd was op de klok. Steeds kijken of ze al mocht, en er ook steeds mee bezig. Ook niet handig. We merkten ook dat ze niet meer zo lekker in haar vel zat, alles draaide om plassen.
Weer terug naar de huisarts, weer alles goed met haar urine. Nu de tip om het dan maar los te laten, in de hoop dat het vanzelf over zou gaan. Dat gedaan, maar er veranderde niks.
Pas geleden geswitched van huisarts (om diverse redenen maar ook omdat we ons niet serieus genomen vonden).
Een paar dagen geleden werd het plassen opeens weer veel heftiger. Om het kwartier/half uur. Ze had ook buikpijn en rillerig. Vanwege carnaval was de huisarts dicht, dus de HAP gebelt. We hoefden niet te komen, alles duidelijk; blaasontsteking dus we konden AB ophalen bij de apotheek. Na 4 dagen geen verbetering, echt plassen om het kwartier/half uur, 's nachts 5 x uit bed. Dus naar de huisarts. Bij de snelle test leek de urine schoon, wel zat er bloed in. Maar dat kon ook te maken hebben met haar menstruatie. Op kweek gezet, daar krijgen we maandag de uitslag van.
Wel weer een nieuwe AB-kuur, deze heeft ze nog niet eerder gehad.
Ze is daar nu 2 dagen mee bezig, klaagt over buikpijn (kan een bijwerking zijn), plast nog evenveel, wil niet alleen slapen en is heel erg verdrietig en doodmoe.
En wij ook. We maken ons zoveel zorgen over onze lieve meid. Ze was altijd zo vrolijk en blij, genoot van vanalles en nogwat. En nu is ze zo verdrietig, ze zegt dat ze echt probeert om minder te plassen maar het lukt niet.
Gelukkig neemt onze nieuwe huisarts ons wel serieus. Maandag moeten we terug en als het dan niet beter gaat stuurt ze ons door naar de kinderarts en eventuerl bekkenbodemfysio.
Ik zoek eigenlijk herkenning, tips, een bemoedigend woord. Want we weten het echt even niet meer. Toch iets lichamelijks? Of toch psychisch? Of beiden? We willen haar zo graag helpen, maar het lijkt alleen maar slechter te gaan..
Dank voor het lezen van dit veel te lange verhaal, dat lucht ook al wel wat op.
Onze dochter is 17, heeft ASS (klassiek autisme) en een matige verstandelijke beperking. Begin september kreeg ze een blaasontsteking waarvoor ze een AB-kuur kreeg. Hiermee ging het niet over, dus kreeg ze nog 1 AB pil. Hierna was de urine schoon, ook op kweek.
Maar het vele plassen bleef. Soms om het half uur, maar meestal om het uur. Als ze naar bed ging stond ze na een kwartier weer beneden om te plassen, en ook moest ze opeens 's nachts.
Weer terug naar de huisarts, maar urine was prima. De huisarts dacht dat het een soort tic was, en we moesten een plas -en drinkdagboek bijhouden. Dat een paar dagen gedaan en daaruit bleek dat ze inderdaad heel vaak ging plassen, maar het wel overeenkwam met wat ze dronk. We kregen de tip haar te leren de plasmomenten uit te stellen. Dus op bepaalde tijden te gaan plassen.
Dat werkte wel, in die zin dat ze inderdaad op de afgesproken tijd ging. Maar in de tussentijd dus wel totaal gefixeerd was op de klok. Steeds kijken of ze al mocht, en er ook steeds mee bezig. Ook niet handig. We merkten ook dat ze niet meer zo lekker in haar vel zat, alles draaide om plassen.
Weer terug naar de huisarts, weer alles goed met haar urine. Nu de tip om het dan maar los te laten, in de hoop dat het vanzelf over zou gaan. Dat gedaan, maar er veranderde niks.
Pas geleden geswitched van huisarts (om diverse redenen maar ook omdat we ons niet serieus genomen vonden).
Een paar dagen geleden werd het plassen opeens weer veel heftiger. Om het kwartier/half uur. Ze had ook buikpijn en rillerig. Vanwege carnaval was de huisarts dicht, dus de HAP gebelt. We hoefden niet te komen, alles duidelijk; blaasontsteking dus we konden AB ophalen bij de apotheek. Na 4 dagen geen verbetering, echt plassen om het kwartier/half uur, 's nachts 5 x uit bed. Dus naar de huisarts. Bij de snelle test leek de urine schoon, wel zat er bloed in. Maar dat kon ook te maken hebben met haar menstruatie. Op kweek gezet, daar krijgen we maandag de uitslag van.
Wel weer een nieuwe AB-kuur, deze heeft ze nog niet eerder gehad.
Ze is daar nu 2 dagen mee bezig, klaagt over buikpijn (kan een bijwerking zijn), plast nog evenveel, wil niet alleen slapen en is heel erg verdrietig en doodmoe.
En wij ook. We maken ons zoveel zorgen over onze lieve meid. Ze was altijd zo vrolijk en blij, genoot van vanalles en nogwat. En nu is ze zo verdrietig, ze zegt dat ze echt probeert om minder te plassen maar het lukt niet.
Gelukkig neemt onze nieuwe huisarts ons wel serieus. Maandag moeten we terug en als het dan niet beter gaat stuurt ze ons door naar de kinderarts en eventuerl bekkenbodemfysio.
Ik zoek eigenlijk herkenning, tips, een bemoedigend woord. Want we weten het echt even niet meer. Toch iets lichamelijks? Of toch psychisch? Of beiden? We willen haar zo graag helpen, maar het lijkt alleen maar slechter te gaan..
Dank voor het lezen van dit veel te lange verhaal, dat lucht ook al wel wat op.
zondag 11 maart 2018 14:32
Dank je wel, we weten inderdaad niet of het nu lichamelijk of psychisch is. Man en ik denken dat het beiden is, en dat het elkaar versterkt of zo.IBIopviva schreef: ↑11-03-2018 14:19Goh wat een enorm lastige situatie. Juist omdat ik me kan voorstellen dat het een preoccupatie van haar wordt en je gewoon niet meer weet wat psychisch is en wat lichamelijk.
Maar ja ik als leek zijnde zou verwachten dat het juist overdag als je er meer van bewust bent een probleem zou zijn indien het (voornamelijk of alleen) psychisch is.
Toch weer naar de huisarts zal ik gaan zou ik adviseren. En vooral jullie dagelijkse bezigheden en structuren zo goed mogelijk vol zien te houden.
Sterkte voor jullie beide.
Dat maakt haar helpen ook erg lastig, ze is nogal eigenwijs.
Van wie zou ze het hebben? ![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
zondag 11 maart 2018 14:36
Ze is panisch voor dokters en onderzoeken. Laat ook weinig toe op dat gebied. Dat maakt dat de huisarts (en wij ook) eerst willen kijken of het op minder belastende manieren kan verbeteren.
Dus over een week moeten we terug naar de huisarts. Als het dan niet beter gaat zal dat inderdaad wel moeten. Maar zou haar zo graag dat trauma willen besparen.
