Gezondheid
alle pijlers
Ervaring met euthanasie?
zondag 2 augustus 2009 om 16:45
Brrrrr, beetje eng om dit topic te openen, vind het best wel een kwetsbaar onderwerp, maar doe het toch maar. *ademt diep in*
Mijn moeder heeft kanker en is uitbehandeld. Ze heeft vrijwel direct een euthanasieverklaring opgesteld in overleg met de huisarts.
Ik ben benieuwd of hier mensen zijn die ervaring hebben met euthanasie bij een geliefde en daar iets over willen vertellen.
Dit topic openen voelt een beetje als op de zaken vooruit lopen, maar mijn moeder gaat best wel snel achteruit en ik heb geen idee hoe haar ziektebed gaat verlopen. Vandaar dat ik me maar een beetje probeer voor te bereiden op wat er komen gaat.
Bij mijn vader heb ik gezien dat de dood een verlossing kan zijn van pijn en ellende (is ook gestorven aan kanker). Ik ben benieuwd hoe mensen het ervaren als iemand aangeeft niet meer verder te willen. Het lijkt me zo afschuwelijk om te weten dat iemand dan en dan om zo laat gaat overlijden. Het afscheid nemen lijkt me zo intens. ..
Op dit moment kan ik er alleen maar met een heel naar gevoel naar kijken, ik ben benieuwd of mensen het ook als naar, of juist als heel mooi hebben ervaren? Groei je daar in, of is dat iets dat je achteraf vaststelt?
Mocht je het wel willen delen, maar liever niet hier, dan wil ik ook wel mijn e-mailadres geven als dat fijner is.
Alvast bedankt voor eventuele reacties....
Mijn moeder heeft kanker en is uitbehandeld. Ze heeft vrijwel direct een euthanasieverklaring opgesteld in overleg met de huisarts.
Ik ben benieuwd of hier mensen zijn die ervaring hebben met euthanasie bij een geliefde en daar iets over willen vertellen.
Dit topic openen voelt een beetje als op de zaken vooruit lopen, maar mijn moeder gaat best wel snel achteruit en ik heb geen idee hoe haar ziektebed gaat verlopen. Vandaar dat ik me maar een beetje probeer voor te bereiden op wat er komen gaat.
Bij mijn vader heb ik gezien dat de dood een verlossing kan zijn van pijn en ellende (is ook gestorven aan kanker). Ik ben benieuwd hoe mensen het ervaren als iemand aangeeft niet meer verder te willen. Het lijkt me zo afschuwelijk om te weten dat iemand dan en dan om zo laat gaat overlijden. Het afscheid nemen lijkt me zo intens. ..
Op dit moment kan ik er alleen maar met een heel naar gevoel naar kijken, ik ben benieuwd of mensen het ook als naar, of juist als heel mooi hebben ervaren? Groei je daar in, of is dat iets dat je achteraf vaststelt?
Mocht je het wel willen delen, maar liever niet hier, dan wil ik ook wel mijn e-mailadres geven als dat fijner is.
Alvast bedankt voor eventuele reacties....
zondag 2 augustus 2009 om 16:51
Persoonlijk heb ik geen ervaring, maar ik heb het van dichtbij meegemaakt van mijn collega. Haar man heeft afgelopen januari te horen gekregen dat hij ongeneeslijk ziek is (melanoomkanker). Vervolgens hebben ze nog wat behandelingen geprobeerd, maar hij was vrij snel uitbehandeld en heeft in april een euthanasieverklaring getekend. Afgelopen donderdag hoorde ik van mijn collega dat het zo vreselijk slecht met hem ging (kon niet meer lopen, eten, praten, moeilijk ademen) dat ze besloten hebben om zaterdag (gisteren dus ) een injectie te geven. En zo is het gebeurd. Hij is gistermiddag om 14 uur overleden...
Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd
Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd
zondag 2 augustus 2009 om 16:54
Sophy, ik vind het heel moedig dat je dit topic opent.
Ik ken het (gelukkig) alleen van de andere, hulpverlenerskant, niet direct gelukkig, want het lijkt me als arts ook niet makkelijk, maar dat is een andere discussie.
Maar ik denk dat je er echt wel in groeit, het is niet iets wat je vandaag besluit en wat morgen al word uitgevoerd, gelukkig maar. En heel vaak is alleen al het feit dat het mogelijk is voor veel patienten voldoende geruststelling, lang niet iedereen vraagt er uiteindelijk ook om.
Wens je in ieder geval veel sterkte voor de komende tijd!
Ik ken het (gelukkig) alleen van de andere, hulpverlenerskant, niet direct gelukkig, want het lijkt me als arts ook niet makkelijk, maar dat is een andere discussie.
Maar ik denk dat je er echt wel in groeit, het is niet iets wat je vandaag besluit en wat morgen al word uitgevoerd, gelukkig maar. En heel vaak is alleen al het feit dat het mogelijk is voor veel patienten voldoende geruststelling, lang niet iedereen vraagt er uiteindelijk ook om.
Wens je in ieder geval veel sterkte voor de komende tijd!
zondag 2 augustus 2009 om 16:55
Ik heb trouwens wel ervaren dat mijn collega meegroeide met de situatie. In het begin kon ze het totaal niet accepteren en haar man ook niet. Hij heeft nog heel lang in die ontkennende fase verkeert en uitte dat via boosheid en woede, terwijl zij al doorgroeide naar het afscheid. Gelukkig groeiden ze de laatste maanden weer heel erg naar elkaar toe. Ze hebben nog een paar mooie maanden samen gehad ondanks de pijn en de ellende.
zondag 2 augustus 2009 om 18:14
Ik heb er ervaring mee. In die zin; mijn opa is overleden met een verkapte vorm van euthanasie. In de tijd dat hij overleed stond het nogal wankel en ondanks de pijn en ellende, wilde mijn opa zijn huisarts niet in de problemen brengen. Wat hier ook al gezegd wordt: je groeit naar het moment toe. Mijn opa had heel erg veel pijn en kon zelf niets meer, maar was mentaal nog helemaal bij. Dat maakte het voor hem afschuwelijk. Uiteindelijk is hij gestorven aan een lichte overdosis morfine (een dosis die bij een gezond persoon geen problemen zou opleveren). Hoe vreemd het ook klinkt, het was een mooi moment en we waren blij voor hem dat het voorbij was.
zondag 2 augustus 2009 om 18:19
Op de eerste plaats veel sterkte, lijkt me erg zwaar.
Ik zou me ook verdiepen in palliatieve zorg, omdat dit de fase is die eraan vooraf gaat. Verder is er een boek waarin ook veel ervaringen van artsen en verpleegkundigen instaan en ook wat hun houding en werkwijze kunnen zijn, zoals Rollergirl schrijft. Boek is van journalist R. Bruntink, heet geloof ik de Laatste slaap. Zorg dat je een hele goede arts hebt die er ook volledig achterstaat en dat het geen verkapte palliatieve sedatie wordt zoals bij Blumpke.
En, je groeit er echt naartoe. Als het voor je moeder te zwaar wordt, zal het heel erg en pijnlijk voor je zijn en blijven, maar voor haar - hoe erg ook - ook een verlossing van de pijn.
Veel sterkte voor jou en je moeder!
Ik zou me ook verdiepen in palliatieve zorg, omdat dit de fase is die eraan vooraf gaat. Verder is er een boek waarin ook veel ervaringen van artsen en verpleegkundigen instaan en ook wat hun houding en werkwijze kunnen zijn, zoals Rollergirl schrijft. Boek is van journalist R. Bruntink, heet geloof ik de Laatste slaap. Zorg dat je een hele goede arts hebt die er ook volledig achterstaat en dat het geen verkapte palliatieve sedatie wordt zoals bij Blumpke.
En, je groeit er echt naartoe. Als het voor je moeder te zwaar wordt, zal het heel erg en pijnlijk voor je zijn en blijven, maar voor haar - hoe erg ook - ook een verlossing van de pijn.
Veel sterkte voor jou en je moeder!
zondag 2 augustus 2009 om 18:20
Lieve Sophy,
het is alweer even geleden dat ik je hier heb gesproken. Toen ik hier een jaar geleden vertelde dat mijn vader ziek was, heb jij mij veel lieve berichten gestuurd, waar ik echt iets aan heb gehad. Vier weken geleden is hij overleden. Het was een moeilijk, maar ook een mooi jaar. En nu lees ik dit bericht van jou..... jeetje meid, wat wil ik jou een dikke knuffel geven. Wat oneerlijk zeg dit....
Mijn vader wilde perse niet meer door als het niet meer zou gaan. We hebben daarover al vroeg afspraken gemaakt met de huisarts. Zij was hierheel begaan, begipvol en meedenkend. In de laatste weken is zijn heel vaak langsgekomen en moest daarbij 'gespreksnotities' maken. Vervolgens heeft zij een tweede arts gevonden die ook is langskomen voor een gesprek. Uiteindelijk heeft ze het drankje besteld en lag deze klaar bij haar op de praktijk. Wij hoefden alleen nog maar een moment te bepalen. Dat was iets waar we allemaal tegenop zagen en daar hebben we ook regelmatig met de huisarts over kunnen praten. Zij gaf aan dat er een moment is waarop je weet van 'nu is het genoeg'. Dat moment kwam ook. De dag waarop we hebben gezegd dat het drankje nu toch maar snel moest gaan komen, is mijn vader toch 'natuurlijk' overleden.
Het is misschien een beetje een onsamenhangend verhaal. Sorry. Wij hebben er dus uiteindelijk geen gebruik van gemaakt maar wel het proces doorlopen. Als ik je ergens mee kan helpen door je daarover meer te vertellen, doe ik dat heel graag.
Nogmaals, hele hele dikke knuffel. Zal aan je denken
het is alweer even geleden dat ik je hier heb gesproken. Toen ik hier een jaar geleden vertelde dat mijn vader ziek was, heb jij mij veel lieve berichten gestuurd, waar ik echt iets aan heb gehad. Vier weken geleden is hij overleden. Het was een moeilijk, maar ook een mooi jaar. En nu lees ik dit bericht van jou..... jeetje meid, wat wil ik jou een dikke knuffel geven. Wat oneerlijk zeg dit....
Mijn vader wilde perse niet meer door als het niet meer zou gaan. We hebben daarover al vroeg afspraken gemaakt met de huisarts. Zij was hierheel begaan, begipvol en meedenkend. In de laatste weken is zijn heel vaak langsgekomen en moest daarbij 'gespreksnotities' maken. Vervolgens heeft zij een tweede arts gevonden die ook is langskomen voor een gesprek. Uiteindelijk heeft ze het drankje besteld en lag deze klaar bij haar op de praktijk. Wij hoefden alleen nog maar een moment te bepalen. Dat was iets waar we allemaal tegenop zagen en daar hebben we ook regelmatig met de huisarts over kunnen praten. Zij gaf aan dat er een moment is waarop je weet van 'nu is het genoeg'. Dat moment kwam ook. De dag waarop we hebben gezegd dat het drankje nu toch maar snel moest gaan komen, is mijn vader toch 'natuurlijk' overleden.
Het is misschien een beetje een onsamenhangend verhaal. Sorry. Wij hebben er dus uiteindelijk geen gebruik van gemaakt maar wel het proces doorlopen. Als ik je ergens mee kan helpen door je daarover meer te vertellen, doe ik dat heel graag.
Nogmaals, hele hele dikke knuffel. Zal aan je denken
zondag 2 augustus 2009 om 18:28
Allereerst heel veel sterkte.
Let op met een euthanasieverklaring. Mijn vader had hem ook ondertekend. Maar het ging de laatste weken nog heel redelijk, dus het moment werd een beetje uitgesteld. Totdat hij op een dag niets meer kon. Hij kon toen ook niet meer zeggen dat het moment daar was. Met als resultaat dat de artsen het ook niet deden!!!
Wat ik bedoel is dit; Verklaring of niet, je moet zelf hardop en duidelijk bij je volle verstand en volledig bewustzijn kunnen zeggen dat je je drankje of injectie NU wilt hebben. Als je dat niet meer kunt gaat het niet door.
Mijn vader heeft uiteindelijk wel wat extra morfine gehad, waardoor het wat sneller ging. En het geluk dat hij rustig en redelijk pijnloos kon gaan. Maar dat wat we hadden willen voorkomen, het leven als een kasplantje, hebben we dus toch door moeten maken. Het zijn mooie uren geweest, maar we hadden het graag anders gezien.
Let op met een euthanasieverklaring. Mijn vader had hem ook ondertekend. Maar het ging de laatste weken nog heel redelijk, dus het moment werd een beetje uitgesteld. Totdat hij op een dag niets meer kon. Hij kon toen ook niet meer zeggen dat het moment daar was. Met als resultaat dat de artsen het ook niet deden!!!
Wat ik bedoel is dit; Verklaring of niet, je moet zelf hardop en duidelijk bij je volle verstand en volledig bewustzijn kunnen zeggen dat je je drankje of injectie NU wilt hebben. Als je dat niet meer kunt gaat het niet door.
Mijn vader heeft uiteindelijk wel wat extra morfine gehad, waardoor het wat sneller ging. En het geluk dat hij rustig en redelijk pijnloos kon gaan. Maar dat wat we hadden willen voorkomen, het leven als een kasplantje, hebben we dus toch door moeten maken. Het zijn mooie uren geweest, maar we hadden het graag anders gezien.
zondag 2 augustus 2009 om 18:55
Heel erg bedankt voor jullie snelle, nuttige en lieve reacties....
Soepkippie: Och meid, ik weet nog van je topic. Ik ben je toen een beetje uit het oog verloren, maar moest nog vaak aan je denken. Wat verdrietig dat je vader is overleden, gecondoleerd. Hoe gaat het nu met je?
Bijzonder dat je vader toch nog natuurlijk is overleden. Fijn dat je schrijft dat het moment wel komt dat je 'er klaar voor bent' als gezin. Al ben je er natuurlijk nooit echt klaar voor...... Heel erg bedankt voor je reactie.....ben benieuwd hoe je het hele proces hebt beleefd....
Voor wat betreft mijn moeders huisarts: zij heeft direct haar volledige medewerking toegezegd en het proces uitgelegd. Mijn moeder heeft haar een brief moeten schrijven met haar wens. Zoals ik het heb begrepen wordt er pas als het aan de orde komt -of iig in de periode daarvoor- een tweede arts ingeschakeld. Die gaat dan ook gesprekken voeren met familie heb ik begrepen....?
Op zich was de huisarts blij dat mijn moeder er nu mee kwam, nu ze nog helder was. Maar als ik de reactie lees van Mamalelie begrijp ik dat het moment van de daadwerkelijke vraag nog belangrijker is? Oftewel: mijn moeder moet nog helemaal 'bij' zijn als ze haar wens voor het drankje kenbaar maakt? En is het gebruikelijk dat de huisarts bijvoorbeeld nu al een tweede arts heeft ingeseind, zodat dit niet pas dan hoeft?
Rollergirl: Wat naar dat je zo'n vervelende ervaring had. Gelukkig wil onze huisarts meewerken. Ik ben persoonlijk niet haar grootste fan, maar mijn moeder heeft een hele goede band met haar en vertrouwt haar volledig, dus voelt ze zich heel veilig bij haar.
Misschien is het geen gek idee dat ik zelf eens met haar te gaan praten om van haar te horen hoe het proces precies werkt. Maar misschien dat het daar nog iets te vroeg voor is..... (dat hoop ik in ieder geval).
Het nare is dat ik gewoon niet weet wat ons te wachten staat. Mijn vader ging ineens heel snel achteruit en had geen begeleiding van een arts. Hij had zoveel pijn de uren voor hij overleed, dat de dood voor hem toen echt verlossing bracht. Maar zijn paniek en dat hij zo overvallen werd, dat staat nog heel erg op mijn netvlies. Ik probeer me daarom een beetje voor te bereiden op de komende maanden.
Marahbloem: wat wordt er precies verstaan onder palliatieve zorg? Ze krijgt nu pijnstilling in de vorm van morfine en zit gelukkig nog vrij laag qua dosering. Dit gaat onder begeleiding van huisarts en oncoloog (vanaf nu voornamelijk door huisarts).
Bedankt voor je tip van het boek.
Mijn moeder is verbazingwekkend rustig onder haar diagnose en zelfs haar 'achteruitgang' van de laatste weken. Al kan er natuurlijk zeker nog paniek uitbreken. Het feit dat ze die euthanasiewens heeft vastgelegd, geeft haar veel rust. Ze wil ook pertinent niet meer in het ziekenhuis opgenomen worden (tenzij dit echt, echt noodzakelijk is). Is dat een realistisch scenario?
Blumpke: gecondoleerd met je opa. Kennelijk kan je dus idd wel in het moment groeien. Afschuwelijk dat hij zoveel pijn heeft gehad.....
Mmmmm niet echt een samenhangend verhaal en veel vragen, maar merk dat ik al typend mijn gedachten pobeer te ordenen. Jullie zullen ook niet alle antwoorden hebben waarschijnlijk....
Soepkippie: Och meid, ik weet nog van je topic. Ik ben je toen een beetje uit het oog verloren, maar moest nog vaak aan je denken. Wat verdrietig dat je vader is overleden, gecondoleerd. Hoe gaat het nu met je?
Bijzonder dat je vader toch nog natuurlijk is overleden. Fijn dat je schrijft dat het moment wel komt dat je 'er klaar voor bent' als gezin. Al ben je er natuurlijk nooit echt klaar voor...... Heel erg bedankt voor je reactie.....ben benieuwd hoe je het hele proces hebt beleefd....
Voor wat betreft mijn moeders huisarts: zij heeft direct haar volledige medewerking toegezegd en het proces uitgelegd. Mijn moeder heeft haar een brief moeten schrijven met haar wens. Zoals ik het heb begrepen wordt er pas als het aan de orde komt -of iig in de periode daarvoor- een tweede arts ingeschakeld. Die gaat dan ook gesprekken voeren met familie heb ik begrepen....?
Op zich was de huisarts blij dat mijn moeder er nu mee kwam, nu ze nog helder was. Maar als ik de reactie lees van Mamalelie begrijp ik dat het moment van de daadwerkelijke vraag nog belangrijker is? Oftewel: mijn moeder moet nog helemaal 'bij' zijn als ze haar wens voor het drankje kenbaar maakt? En is het gebruikelijk dat de huisarts bijvoorbeeld nu al een tweede arts heeft ingeseind, zodat dit niet pas dan hoeft?
Rollergirl: Wat naar dat je zo'n vervelende ervaring had. Gelukkig wil onze huisarts meewerken. Ik ben persoonlijk niet haar grootste fan, maar mijn moeder heeft een hele goede band met haar en vertrouwt haar volledig, dus voelt ze zich heel veilig bij haar.
Misschien is het geen gek idee dat ik zelf eens met haar te gaan praten om van haar te horen hoe het proces precies werkt. Maar misschien dat het daar nog iets te vroeg voor is..... (dat hoop ik in ieder geval).
Het nare is dat ik gewoon niet weet wat ons te wachten staat. Mijn vader ging ineens heel snel achteruit en had geen begeleiding van een arts. Hij had zoveel pijn de uren voor hij overleed, dat de dood voor hem toen echt verlossing bracht. Maar zijn paniek en dat hij zo overvallen werd, dat staat nog heel erg op mijn netvlies. Ik probeer me daarom een beetje voor te bereiden op de komende maanden.
Marahbloem: wat wordt er precies verstaan onder palliatieve zorg? Ze krijgt nu pijnstilling in de vorm van morfine en zit gelukkig nog vrij laag qua dosering. Dit gaat onder begeleiding van huisarts en oncoloog (vanaf nu voornamelijk door huisarts).
Bedankt voor je tip van het boek.
Mijn moeder is verbazingwekkend rustig onder haar diagnose en zelfs haar 'achteruitgang' van de laatste weken. Al kan er natuurlijk zeker nog paniek uitbreken. Het feit dat ze die euthanasiewens heeft vastgelegd, geeft haar veel rust. Ze wil ook pertinent niet meer in het ziekenhuis opgenomen worden (tenzij dit echt, echt noodzakelijk is). Is dat een realistisch scenario?
Blumpke: gecondoleerd met je opa. Kennelijk kan je dus idd wel in het moment groeien. Afschuwelijk dat hij zoveel pijn heeft gehad.....
Mmmmm niet echt een samenhangend verhaal en veel vragen, maar merk dat ik al typend mijn gedachten pobeer te ordenen. Jullie zullen ook niet alle antwoorden hebben waarschijnlijk....
zondag 2 augustus 2009 om 19:10
Allebei mijn ouders zijn ziek
Mijn vader heeft sinds 2005 een hersentumor ,mijn moeder heeft sinds november 2008 slokdarmkanker.
Allebei hebben een euthanasie verklaring getekend.
De arts van mij vader werkte prima mee, de arts van mijn moeder stribbelde wat tegen , maar ook die wil meewerken.
Mijn vader heeft sinds 2005 een hersentumor ,mijn moeder heeft sinds november 2008 slokdarmkanker.
Allebei hebben een euthanasie verklaring getekend.
De arts van mij vader werkte prima mee, de arts van mijn moeder stribbelde wat tegen , maar ook die wil meewerken.
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
zondag 2 augustus 2009 om 19:31
Beste Sophy,
Een aantal jaren geleden kreeg mijn vader een ongeluk waar hij een gehele dwarslaesie van kreeg. Hij kon zelf niet meer ademen, dus aan de beademing. Hij kon ook niet meer verbaal communiceren maar verstandelijk was hij nog helemaal bij. Hij heeft er toen voor gekozen, na veel communiceren met artsen en psychologische tests dat hij op deze manier niet kon leven. Hij wou passieve euthanasie, het stop zetten van de beademing. Hij heeft zelf de dag en tijdstip aangegeven. Een week na het ongeluk. Als kinderen , ik en mijn zus, kwam het als een schok maar ook veel begrip voor zijn beslissing. Het is vreemd om naar zo'n tijdstip toe te leven. Hij wou van iedereen afscheid nemen dus het was druk. Op de avond zelf is het verschrikkelijk, maar ik ging door omdat je er wilt zijn voor je vader. In ons geval hadden we mooie muziek aan en toen het zover was stonden we aan zijn bed. Ze gaven hem eerst wat morfine, dat was het moment dat je vooraltijd afscheid moet nemen. Verschrikkelijk. Wat moet je zeggen? Ik zei dat ik van hem hield en hij altijd in mijn hoofd zal blijven. Toen werd de beademing afgezet. Ik dacht dat het rustig zou verlopen, maar helaas was dat bij mijn vader niet het geval. Zijn hart was zo sterk dat het steeds weer aansloeg ook zonder zuurstof. uiteindelijk na een minuut of 5-6 was het afgelopen. Ik hoorde pas later dat het bij elk persoon verschillend is, maar bij ons was het niet rustig of mooi. Ik heb er persoonlijk een behoorlijk trauma aan overgehouden waar ik nu voor bij een psycholoog loop. Mijn advies is dan ook dat je je goed laat voorlichten. Wat voor injecties zullen ze gebruiken? Gaat iemand hier rustig van slapen en zal dan overlijden of is het anders etc.. Ik had zo graag gewild dat ik zou hebben geweten hoe het ongeveer zou verlopen.
Ik wens je heel veel sterke.
Een aantal jaren geleden kreeg mijn vader een ongeluk waar hij een gehele dwarslaesie van kreeg. Hij kon zelf niet meer ademen, dus aan de beademing. Hij kon ook niet meer verbaal communiceren maar verstandelijk was hij nog helemaal bij. Hij heeft er toen voor gekozen, na veel communiceren met artsen en psychologische tests dat hij op deze manier niet kon leven. Hij wou passieve euthanasie, het stop zetten van de beademing. Hij heeft zelf de dag en tijdstip aangegeven. Een week na het ongeluk. Als kinderen , ik en mijn zus, kwam het als een schok maar ook veel begrip voor zijn beslissing. Het is vreemd om naar zo'n tijdstip toe te leven. Hij wou van iedereen afscheid nemen dus het was druk. Op de avond zelf is het verschrikkelijk, maar ik ging door omdat je er wilt zijn voor je vader. In ons geval hadden we mooie muziek aan en toen het zover was stonden we aan zijn bed. Ze gaven hem eerst wat morfine, dat was het moment dat je vooraltijd afscheid moet nemen. Verschrikkelijk. Wat moet je zeggen? Ik zei dat ik van hem hield en hij altijd in mijn hoofd zal blijven. Toen werd de beademing afgezet. Ik dacht dat het rustig zou verlopen, maar helaas was dat bij mijn vader niet het geval. Zijn hart was zo sterk dat het steeds weer aansloeg ook zonder zuurstof. uiteindelijk na een minuut of 5-6 was het afgelopen. Ik hoorde pas later dat het bij elk persoon verschillend is, maar bij ons was het niet rustig of mooi. Ik heb er persoonlijk een behoorlijk trauma aan overgehouden waar ik nu voor bij een psycholoog loop. Mijn advies is dan ook dat je je goed laat voorlichten. Wat voor injecties zullen ze gebruiken? Gaat iemand hier rustig van slapen en zal dan overlijden of is het anders etc.. Ik had zo graag gewild dat ik zou hebben geweten hoe het ongeveer zou verlopen.
Ik wens je heel veel sterke.
zondag 2 augustus 2009 om 20:59
Liekje: mijn e-mailades is sophieellisb@gmail.com Fijn als je wil reageren.
Diaantje: jeutje, dat is ook heftig zeg! Zijn je ouders nog bij elkaar? Mijn vader is vorig jaar maart overleden aan kanker, maar hij was al heel lang niet meer samen met mijn moeder.
Zijn jouw ouders uitbehandeld, of behandelen ze nog? Ik hoop dat je ze nog lang bij je mag hebben. Wat vond je er van dat ze beiden die verklaring wilden?
Poeh Anaeyebrow, je verhaal grijpt mij erg aan. Klinkt als een erg moeilijk en traumatisch gebeuren. Goed dat je onder behandeling van een psycholoog bent, het is ook niet niks. En bedankt voor je waarschuwing. Ik zal dit ook aan de arts voorleggen. Mijn vaders overlijden was voor mij ook traumatisch en dat maakt dat ik nu wil proberen om zo goed mogelijk voorbereid te zijn. BEdankt voor je informatie en heel veel sterkte!
Diaantje: jeutje, dat is ook heftig zeg! Zijn je ouders nog bij elkaar? Mijn vader is vorig jaar maart overleden aan kanker, maar hij was al heel lang niet meer samen met mijn moeder.
Zijn jouw ouders uitbehandeld, of behandelen ze nog? Ik hoop dat je ze nog lang bij je mag hebben. Wat vond je er van dat ze beiden die verklaring wilden?
Poeh Anaeyebrow, je verhaal grijpt mij erg aan. Klinkt als een erg moeilijk en traumatisch gebeuren. Goed dat je onder behandeling van een psycholoog bent, het is ook niet niks. En bedankt voor je waarschuwing. Ik zal dit ook aan de arts voorleggen. Mijn vaders overlijden was voor mij ook traumatisch en dat maakt dat ik nu wil proberen om zo goed mogelijk voorbereid te zijn. BEdankt voor je informatie en heel veel sterkte!
zondag 2 augustus 2009 om 21:41
Mijn ouders zijn al lang gescheiden
Mijn vader en moeder zijn allebei uitbehandeld
Over de verklaring hebben ze met ons gesproken, wij staan er 100% achter
Wij willen een menswaardig sterven, dat verdienen ze , dat verdiend trouwens iedereen
Mijn vader en moeder zijn allebei uitbehandeld
Over de verklaring hebben ze met ons gesproken, wij staan er 100% achter
Wij willen een menswaardig sterven, dat verdienen ze , dat verdiend trouwens iedereen
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
maandag 3 augustus 2009 om 11:19
jeetje sophy, wat een verdriet. En wat schrijf je sterk! Ik heb euthanasie niet van zo dichtbij meegemaakt, de beste vriendin van mijn moeder is zo overleden, maar dat is al weer 20 jaar geleden en via mijn werk heb ik het een paar keer meegemaakt. Er zijn een paar praktische dingen die ik je wil mee geven, die ik in mijn werk een paar keer fout heb zien gaan, als het goed is, let jullie huisarts hierop. Er is een mening van een tweede arts nodig. Juist bij kankerpatienten weet je niet hoe snel de achtergang gaat en wat dat geestelijk met iemand doet (ik schrijf misschien nu erg confronterend, sorry). Iemand kan uitzaaiingen in de hersenen krijgen of bijv lever falen en daardoor niet meer goed helder denken. Een gesprek met deze tweede arts kan dan te laat zijn en niet meer goed mogelijk. Het is dus zaak dit snel te regelen. Verder heb ik gemerkt dat bij iedereen, alle families,bij wie euthanasie speelde, het moment daar, het goede moment was zeg maar. Iedereen was er klaar voor en had er vrede mee. Het is inderdaad raar, morgen om 10.00 uur stopt het leven, maar het is meer, stopt het lijden. Op een gegeven moment is het genoeg geweest. euthanasie is niet het leven verkorten, het is het lijden verkorten, zo zie ik het. Het is intens verdrietig, maar die beslissing geeft ook vaak rust, want je weet nu dat iemand niet eindeloos lang hoeft te lijden, of zal stikken of wat dan ook. Het is inderdaad een menswaardig sterven. Ik weet niet hoe het thuis gaat, maar ik neem aan dat de huisarts dan bij je komt en dat alles van te voren goed doorgesproken wordt. Het is heel zwaar, maar dat is dit sowieso al. En helemaal voor jou! klote ziekte.
Sterkte, en let een beetje op jezelf.
Sterkte, en let een beetje op jezelf.
maandag 3 augustus 2009 om 11:24
Hoi Sophy, allereerst
Ook mijn moeder was ziek en zij had een euthenasieverklaring op laten stellen. Uiteindelijk heeft zij hier tijdens haar terminale fase vanaf gezien en heeft voor palliatieve sedatie gekozen. Zij is thuis gestorven en dit proces van inslapen heeft 3 dagen en nachten geduurd en was loodzwaar voor ons allemaal.
Ik ben wel altijd heel lovend geweest over de acute thuiszorg die e.e.a. heeft gerealiseerd (dus de morfinepomp, alle bijbehorende dingen etc..). Nooit in mijn leven zulke zorgvuldige en integere mensen meegemaakt.
Ook mijn moeder was ziek en zij had een euthenasieverklaring op laten stellen. Uiteindelijk heeft zij hier tijdens haar terminale fase vanaf gezien en heeft voor palliatieve sedatie gekozen. Zij is thuis gestorven en dit proces van inslapen heeft 3 dagen en nachten geduurd en was loodzwaar voor ons allemaal.
Ik ben wel altijd heel lovend geweest over de acute thuiszorg die e.e.a. heeft gerealiseerd (dus de morfinepomp, alle bijbehorende dingen etc..). Nooit in mijn leven zulke zorgvuldige en integere mensen meegemaakt.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 3 augustus 2009 om 13:42
Hai Sophy,
Bij mijn oma is euthanasie toegepast. Dat is al lang geleden maar haar lijden was zo ondragelijk geworden. Voor mijn moeder die haar een paar jaar heeft verzorgd was het afscheid zwaar maar ook een soort van verlossing. Zoals je zelf al beschreef over je vader dat het als een verlossing kwam, zo is het met mijn moeder vorig jaar ook gegaan. Ze had wel een euthanasie verklaring opgesteld en afgegeven, maar ze is overleden omdat het kaarsje op was. Ik was de enige die aanvoelde dat ze aan het wegglippen was en de laatste uren waren zo byzonder en dierbaar. Ik ben in de laatste maanden bij haar gaan slapen, er was hulp en we hebben zulke mooie momenten nog kunnen beleven samen. Ze kon niet meer en was aan het denken over een datum. Het was zwaar maar ik heb geprobeerd om de tijd die we hadden zo fijn mogelijk te maken, als ze snachts niet kon slapen zaten we aan de wijn en rookte we een sigaretje. Alles om het voor haar aangenaam te maken. Ik denk dat dat het belangrijkste is. Op het moment dat iets vasstaat wil het nog niet zeggen dat het ook dan gebeurt, het kan best zijn dat je moeder eerder gaat. Dus ik wil je vooral meegeven om de periode die jullie hebben zo mooi mogelijk te maken, en ik denk dat afscheid nemen ook al is het op een vastgesteld moment heel dierbaar kan zijn omdat diegene meestal nog in staat is om te communiceren. Er zijn zoveel mensen die hun dierbaren geheel onverwacht hebben verloren, die hebben niet kunnen doen en zeggen wat jij misschien nog wel kan. Hoe dan ook afscheid nemen blijft pijn doen en verdrietig en ik wens je dan ook heel veel sterkte en kracht toe.
Bij mijn oma is euthanasie toegepast. Dat is al lang geleden maar haar lijden was zo ondragelijk geworden. Voor mijn moeder die haar een paar jaar heeft verzorgd was het afscheid zwaar maar ook een soort van verlossing. Zoals je zelf al beschreef over je vader dat het als een verlossing kwam, zo is het met mijn moeder vorig jaar ook gegaan. Ze had wel een euthanasie verklaring opgesteld en afgegeven, maar ze is overleden omdat het kaarsje op was. Ik was de enige die aanvoelde dat ze aan het wegglippen was en de laatste uren waren zo byzonder en dierbaar. Ik ben in de laatste maanden bij haar gaan slapen, er was hulp en we hebben zulke mooie momenten nog kunnen beleven samen. Ze kon niet meer en was aan het denken over een datum. Het was zwaar maar ik heb geprobeerd om de tijd die we hadden zo fijn mogelijk te maken, als ze snachts niet kon slapen zaten we aan de wijn en rookte we een sigaretje. Alles om het voor haar aangenaam te maken. Ik denk dat dat het belangrijkste is. Op het moment dat iets vasstaat wil het nog niet zeggen dat het ook dan gebeurt, het kan best zijn dat je moeder eerder gaat. Dus ik wil je vooral meegeven om de periode die jullie hebben zo mooi mogelijk te maken, en ik denk dat afscheid nemen ook al is het op een vastgesteld moment heel dierbaar kan zijn omdat diegene meestal nog in staat is om te communiceren. Er zijn zoveel mensen die hun dierbaren geheel onverwacht hebben verloren, die hebben niet kunnen doen en zeggen wat jij misschien nog wel kan. Hoe dan ook afscheid nemen blijft pijn doen en verdrietig en ik wens je dan ook heel veel sterkte en kracht toe.
maandag 3 augustus 2009 om 14:41
Allereerst een kknuffel! Ik wil wel reageren, maar liever niet hier. Je mag me wel mailen als je wilt hotcherrypoptart@gmail.com
maandag 3 augustus 2009 om 19:26
Arwen: bedankt voor je visie, ik vind het mooi hoe je er tegenaan kijkt en het stelt me gerust dat je zegt dat het moment eigenlijk altijd rust brengt. Ook bedankt voor je praktische tips. Ik ga er zeker even met mijn (ook haar) huisarts over hebben. Dan voel ik me daar gewoon rustiger onder.
Sprokkelientje: Ook bedankt voor het delen van jouw ervaring. Mag ik vragen waarom je moeder er toen van af zag? En hoe heb je die palliatieve sedatie ervaren (naast loodzwaar, want 3 dagen is niet niks zeg!). Zwaar lijkt me dat!
Roosies: wat een mooi verhaal van je oma, wat ben je lief voor haar geweest! Ik zie het ook zeker als een geschenk dat we nog de kans krijgen om afscheid te nemen. Als iemand ineens weg is, dan heb je maar te putten uit wat je meegemaakt hebt. Nu kunnen we nog nieuwe herinneringen maken en delen. Het is heftig, maar ook heel mooi. Ik hoop ook dat we nog lang de tijd hebben, of in ieder geval dat mijn moeder nog lang in haar huidige conditie blijft.
Dank je
HotCherryPoptart: ik ga je even mailen vanavond.
Nogmaals: helpt me echt om jullie inzichten te lezen!
Sprokkelientje: Ook bedankt voor het delen van jouw ervaring. Mag ik vragen waarom je moeder er toen van af zag? En hoe heb je die palliatieve sedatie ervaren (naast loodzwaar, want 3 dagen is niet niks zeg!). Zwaar lijkt me dat!
Roosies: wat een mooi verhaal van je oma, wat ben je lief voor haar geweest! Ik zie het ook zeker als een geschenk dat we nog de kans krijgen om afscheid te nemen. Als iemand ineens weg is, dan heb je maar te putten uit wat je meegemaakt hebt. Nu kunnen we nog nieuwe herinneringen maken en delen. Het is heftig, maar ook heel mooi. Ik hoop ook dat we nog lang de tijd hebben, of in ieder geval dat mijn moeder nog lang in haar huidige conditie blijft.
Dank je
HotCherryPoptart: ik ga je even mailen vanavond.
Nogmaals: helpt me echt om jullie inzichten te lezen!
maandag 3 augustus 2009 om 21:43
Het is inderdaad raar, morgen om 10.00 uur stopt het leven, maar het is meer, stopt het lijden. Op een gegeven moment is het genoeg geweest. euthanasie is niet het leven verkorten, het is het lijden verkorten
------------------------------------------------------------------------------------------
Precies , zo is het
Vooral het lijden stoppen
Mooi gezegd
------------------------------------------------------------------------------------------
Precies , zo is het
Vooral het lijden stoppen
Mooi gezegd
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
zondag 9 augustus 2009 om 21:25
Ik up dit topic even met een vraag die vandaag in een gesprek met mijn moeder naar boven kwam. Het is vrij praktisch, maar misschien heeft één van jullie er ervaring mee....
Mijn moeder wil graag in een beschilderde kist als ze is overleden. Is dat iets wat je van te voren kunt regelen? Kan ik bij wijze van spreken nu al een kist kopen en die verven? Of moet dit via de uitvaartonderneming?
Misschien heeft iemand een antwoord?
Bizar om hier al over na te denken, maar ik ben nou eenmaal zo'n type die er rustig van wordt dingen te regelen En ik zou het zonde vinden als het straks niet meer zou kunnen omdat ze er bijvoorbeeld al in ligt? (geen idee hoe dat werkt als je thuis opgebaard wordt....of lig je dan in een bed oid?)
Mijn moeder wil graag in een beschilderde kist als ze is overleden. Is dat iets wat je van te voren kunt regelen? Kan ik bij wijze van spreken nu al een kist kopen en die verven? Of moet dit via de uitvaartonderneming?
Misschien heeft iemand een antwoord?
Bizar om hier al over na te denken, maar ik ben nou eenmaal zo'n type die er rustig van wordt dingen te regelen En ik zou het zonde vinden als het straks niet meer zou kunnen omdat ze er bijvoorbeeld al in ligt? (geen idee hoe dat werkt als je thuis opgebaard wordt....of lig je dan in een bed oid?)
