Gezondheid
alle pijlers
Ervaring met Venlafaxine? (Efexor)
vrijdag 30 maart 2012 om 10:36
Ik ben zo'n 2 maanden geleden begonnen met het slikken van Venlafaxine. Eerst 37,5 Mg, en inmiddels slik ik 75 Mg p.dag.
Dit ivm depressie en gegeneraliseerde angststoornis.
(In normale-mensen-taal: depri en overal over piekeren de hele dag door.) De eerste bijwerkingen van het starten zijn inmiddels grotendeels gelukkig wel weg, maar ik merk allerlei veranderingen op die ik graag eens met andere 'gebruikers' uit zou willen wisselen.
Enerzijds loop ik niet meer de hele dag door te huilen, wat een hele verbetering is. Maar er zijn ook negatieve (en mij onbekende) kanten zoals dat ik het idee heb dat ik trager geworden ben in mijn denken en handelen, mijn concentratie is slecht, ik ben steeds erg moe, en dat klaarkomen bijna onmogelijk is geworden.
Wie herkent dit?
Welke dosis slik je?
Wat zijn jouw (pos+neg) ervaringen?
Ik ben ook nieuwsgierig naar wat nu eigenlijk een 'normale' dosis is om te slikken per dag.
Dit ivm depressie en gegeneraliseerde angststoornis.
(In normale-mensen-taal: depri en overal over piekeren de hele dag door.) De eerste bijwerkingen van het starten zijn inmiddels grotendeels gelukkig wel weg, maar ik merk allerlei veranderingen op die ik graag eens met andere 'gebruikers' uit zou willen wisselen.
Enerzijds loop ik niet meer de hele dag door te huilen, wat een hele verbetering is. Maar er zijn ook negatieve (en mij onbekende) kanten zoals dat ik het idee heb dat ik trager geworden ben in mijn denken en handelen, mijn concentratie is slecht, ik ben steeds erg moe, en dat klaarkomen bijna onmogelijk is geworden.
Wie herkent dit?
Welke dosis slik je?
Wat zijn jouw (pos+neg) ervaringen?
Ik ben ook nieuwsgierig naar wat nu eigenlijk een 'normale' dosis is om te slikken per dag.
vrijdag 30 maart 2012 om 10:39
vrijdag 30 maart 2012 om 11:01
Ik heb het 2.5 jaar geslikt, ik geloof dat ik uiteindelijk uitkwam op 150 mg per dag.
Bijwerkingen had ik vooral als ik een pil vergat: draaierig, duizelig, oriëntatievermogen kwijt en niet meer in staat auto te rijden of me anderszins in het verkeer te begeven. Heel link, want wat als je een pil bent vergeten en je bent twee uur rijden van huis? (In mijn geval: apotheek opzoeken en mijn verhaal uitleggen, en gelukkig 1 pil krijgen).
Uiteindelijk ben ik er 15 kilo mee aangekomen, die er heel heel lastig afgaan.
Libido was erg laag tot non-existent, maar lastig aan te duiden of dit door de depressie of de anti-depressiva kwam.
Ik had dus vooral last van afkickverschijnselen, en gewichtstoename. Daar tegenover stond dat mijn depressieve gevoel minder werd, en ik bepaalde lastige situaties beter het hoofd kon bieden. Niet dat de zon opeens ging schijnen ofzo, maar ik had eindelijk het idee dat ik normaal functioneerde.
Bijwerkingen had ik vooral als ik een pil vergat: draaierig, duizelig, oriëntatievermogen kwijt en niet meer in staat auto te rijden of me anderszins in het verkeer te begeven. Heel link, want wat als je een pil bent vergeten en je bent twee uur rijden van huis? (In mijn geval: apotheek opzoeken en mijn verhaal uitleggen, en gelukkig 1 pil krijgen).
Uiteindelijk ben ik er 15 kilo mee aangekomen, die er heel heel lastig afgaan.
Libido was erg laag tot non-existent, maar lastig aan te duiden of dit door de depressie of de anti-depressiva kwam.
Ik had dus vooral last van afkickverschijnselen, en gewichtstoename. Daar tegenover stond dat mijn depressieve gevoel minder werd, en ik bepaalde lastige situaties beter het hoofd kon bieden. Niet dat de zon opeens ging schijnen ofzo, maar ik had eindelijk het idee dat ik normaal functioneerde.
vrijdag 30 maart 2012 om 11:21
Jeetje; oppassen dus met aankomen begrijp ik...?
En ook heftig als je dus een keer een pil vergeet. Ik ga alvast uit voorzorg een aantal reserve pillen verstoppen in mijn jaszakken, tas, auto. Bedankt voor de waarschuwing. Ben er (nog) geen vergeten, maar wel al een paar keer bijna. (Dat ik er een paar uur na de in te nemen tijd achter kom, en alsnog slik.)
Mijn libido is niet geweldig, maar als ik sex heb kon ik toch altijd wel vrij makkelijk klaarkomen. Nu dus ineens niet meer. Kon jij dat wel?
En ook heftig als je dus een keer een pil vergeet. Ik ga alvast uit voorzorg een aantal reserve pillen verstoppen in mijn jaszakken, tas, auto. Bedankt voor de waarschuwing. Ben er (nog) geen vergeten, maar wel al een paar keer bijna. (Dat ik er een paar uur na de in te nemen tijd achter kom, en alsnog slik.)
Mijn libido is niet geweldig, maar als ik sex heb kon ik toch altijd wel vrij makkelijk klaarkomen. Nu dus ineens niet meer. Kon jij dat wel?
vrijdag 30 maart 2012 om 11:38
vrijdag 30 maart 2012 om 11:39
Ik slik Efexor 75 mg met de vertraagde afgifte (capsules dus) voor endogene depressies.
Eerste twee weken zo stoned als een garnaal. Sindsdien zweer ik erbij (na 20 jaar in meerdere en mindere mate bijna non-stop depressief te zijn geweest zonder aanwijsbaar trauma).
Ik heb geen last van verminderd libido en aanverwante zaken, maar ben wel heel veel aangekomen wat er maar moeilijk afgaat. En ik moet inderdaad niet een pil vergeten.
Eerste twee weken zo stoned als een garnaal. Sindsdien zweer ik erbij (na 20 jaar in meerdere en mindere mate bijna non-stop depressief te zijn geweest zonder aanwijsbaar trauma).
Ik heb geen last van verminderd libido en aanverwante zaken, maar ben wel heel veel aangekomen wat er maar moeilijk afgaat. En ik moet inderdaad niet een pil vergeten.
vrijdag 30 maart 2012 om 11:58
quote:evelise schreef op 30 maart 2012 @ 11:54:
Bij 6 weken zit je toch nog in de opstartfase Tijntje?
Die was bij mij overigens ook geen pretje, maar je weet waar je het voor doet. Denk dat ik na 8-10 weken een 'stabiel' effect had.Volgens mijn psychiater kon ik er beter mee stoppen na 6 weken en geen enkel effect alleen verslechtering. Heb toen een week of 6-7 citalopram geslikt en ook geen effect alleen bijwerkingen.
Bij 6 weken zit je toch nog in de opstartfase Tijntje?
Die was bij mij overigens ook geen pretje, maar je weet waar je het voor doet. Denk dat ik na 8-10 weken een 'stabiel' effect had.Volgens mijn psychiater kon ik er beter mee stoppen na 6 weken en geen enkel effect alleen verslechtering. Heb toen een week of 6-7 citalopram geslikt en ook geen effect alleen bijwerkingen.
vrijdag 30 maart 2012 om 12:27
hai slik het nu een anderhalf jaar, daarvoor paraxotine/seroxat.
Ik merk nu veel meer de effecten als waar ze voor bedoeld zijn.
Ik heb een tijdje 150 geslikt maar door een nogal heftige dagbehandeling al een jaar 225.
En voorlopig laat ik het zo, in overleg met psychiater natuurlijk.
Ik heb weinig last van bijwerking. Libido is meer dan prima,
Zit nu net te bedenken als ik zou stoppen wat voor effect dat zou kunnen hebben
Maar ik reageer altijd redelijk gemakkelijk op medicatie. Enige waar ik ooit heel slecht op reageerde , in tegenstelling op de rest van NL, was prozac.........wat een nachtmerrie, zowel letterlijk als figuurlijk.
Ik merk nu veel meer de effecten als waar ze voor bedoeld zijn.
Ik heb een tijdje 150 geslikt maar door een nogal heftige dagbehandeling al een jaar 225.
En voorlopig laat ik het zo, in overleg met psychiater natuurlijk.
Ik heb weinig last van bijwerking. Libido is meer dan prima,
Zit nu net te bedenken als ik zou stoppen wat voor effect dat zou kunnen hebben
Maar ik reageer altijd redelijk gemakkelijk op medicatie. Enige waar ik ooit heel slecht op reageerde , in tegenstelling op de rest van NL, was prozac.........wat een nachtmerrie, zowel letterlijk als figuurlijk.
vrijdag 30 maart 2012 om 13:46
@Tijntje; Ik dacht ook dat je minstens 8 weken moest slikken voordat je 'optimaal-resultaat' bereikt was. En dat de bijwerkingen binnen 3 weken ong. weg zijn. Bij mij klopte dat wel ongeveer. Alleen toen ik van 37,5 mg naar 75 mg ging kreeg ik wéér een dikke week last van bijwerkingen. (Vooral droge mond, overmatig zweten s'nachts, gapen en 'raar' gevoel in hoofd.) Dat viel me nogal tegen. De verkoudheid als bijwerking herken ik niet.
@Christiane: bij mij ook depresie zonder 'aanwijsbaar trauma'.
En ik slik dus ook die capsules (verlengde afgifte) Wat is een "endogene"depressie?
@Evelise: dat je beeld lijkt stil te staan herken ik niet; heb wel een poosje gehad dat ik als ik m'n hoofd draaide dat ik dan INEENS SUPER-duizelig werd. Heel accuut en superheftig. Niet te vergelijken met zomaar even een beetje dol zijn. Daar werd ik zelfs van wakker. Dan draaide ik in m'n slaap met m'n hoofd en werd wakker vd draaierigheid; dan draaide ik snel mijn hoofd weer terug zoals hij lag, en hield het draaien ook weer binnen 3 seconden op. Maar dat is nu dus niet meer zo. Ik weet niet zeker of dat aan de Venlafaxine heeft gelegen; ben rond die tijd ook geopereerd, zou ook een nawerking vd narcose kunnen zijn.
Dit duurde een dag of 5.
@Benmama; waarom besloot je van Seroxat naar venlafaxine over te stappen? Wat voel je /merk je nu van de venlafaxine voor effecten?
@Christiane: bij mij ook depresie zonder 'aanwijsbaar trauma'.
En ik slik dus ook die capsules (verlengde afgifte) Wat is een "endogene"depressie?
@Evelise: dat je beeld lijkt stil te staan herken ik niet; heb wel een poosje gehad dat ik als ik m'n hoofd draaide dat ik dan INEENS SUPER-duizelig werd. Heel accuut en superheftig. Niet te vergelijken met zomaar even een beetje dol zijn. Daar werd ik zelfs van wakker. Dan draaide ik in m'n slaap met m'n hoofd en werd wakker vd draaierigheid; dan draaide ik snel mijn hoofd weer terug zoals hij lag, en hield het draaien ook weer binnen 3 seconden op. Maar dat is nu dus niet meer zo. Ik weet niet zeker of dat aan de Venlafaxine heeft gelegen; ben rond die tijd ook geopereerd, zou ook een nawerking vd narcose kunnen zijn.
Dit duurde een dag of 5.
@Benmama; waarom besloot je van Seroxat naar venlafaxine over te stappen? Wat voel je /merk je nu van de venlafaxine voor effecten?
vrijdag 30 maart 2012 om 17:09
Ohja, het nachtelijke zweten. Dat herken ik wel, was het alweer vergeten. Je duizeligheid klinkt me overigens bekend in de oren zoals ik eerder schreef. Bij mij ging het trouwens wel om een reactieve depressie (ook de vertraagde afgifte capsules).
Ik wens je veel succes, ik hoop dat je net zoveel baat hebt bij de Efexor als ik heb gehad!
Ik wens je veel succes, ik hoop dat je net zoveel baat hebt bij de Efexor als ik heb gehad!
vrijdag 30 maart 2012 om 22:44
Ik slik al 6 jaar Efexor en werd pas bij 225mg stabiel. Tijdens de opstart ben je meestal zo stoned als een garnaal. Had ik ook bij andere AD.
Ik ben veel aangekomen en voel me afgevlakt. Soms voel ik dat ik moet huilen, maar komen er geen tranen. Heel irritant, maar ik kan niet meer zonder.
2 jaar geleden heb ik afgebouwd en zou ik aan andere AD beginnen, maar ik kreeg vreselijke afkickverschijnselen. Na een paar weken was ik depressiever dan ooit en dus weer terug naar de Efexor.
Ik ben veel aangekomen en voel me afgevlakt. Soms voel ik dat ik moet huilen, maar komen er geen tranen. Heel irritant, maar ik kan niet meer zonder.
2 jaar geleden heb ik afgebouwd en zou ik aan andere AD beginnen, maar ik kreeg vreselijke afkickverschijnselen. Na een paar weken was ik depressiever dan ooit en dus weer terug naar de Efexor.
zaterdag 31 maart 2012 om 12:02
zaterdag 31 maart 2012 om 13:43
Ha!
Ik slik ook venlafaxine/efexor in een dosis van 150 mg. Dat gebruik ik nu 3 jaar en ik het ook eerder gebruikt voor een periode van eveneens 3 jaar.
Hoewel ik de eerste 2 weken meer dan k*t vond (de bijwerkingen waren verschrikkelijk bij mij), helpt het medicijn mij echt. Ik ben er supertevreden over. Natuurlijk zijn er nadelen. Ik ben ook aangekomen en als ik een pil vergeet, dan ben ik duizelig en raar in mijn hoofd. Maar de voordelen wegen voor mij niet op tegen de nadelen. Ik voel me veel beter en relaxter.
Met de huisarts en psychiater heb ik afgesproken dat ik niet meer tot 0 zal gaan afbouwen. Dat is erg slecht bevallen. Ik accepteer dat ik de rest van mijn leven dit zal moeten gebruiken en hopelijk in een lagere dosering, maar ik zal er niet meer mee stoppen.
Als je vragen hebt, let me know!
Ik slik ook venlafaxine/efexor in een dosis van 150 mg. Dat gebruik ik nu 3 jaar en ik het ook eerder gebruikt voor een periode van eveneens 3 jaar.
Hoewel ik de eerste 2 weken meer dan k*t vond (de bijwerkingen waren verschrikkelijk bij mij), helpt het medicijn mij echt. Ik ben er supertevreden over. Natuurlijk zijn er nadelen. Ik ben ook aangekomen en als ik een pil vergeet, dan ben ik duizelig en raar in mijn hoofd. Maar de voordelen wegen voor mij niet op tegen de nadelen. Ik voel me veel beter en relaxter.
Met de huisarts en psychiater heb ik afgesproken dat ik niet meer tot 0 zal gaan afbouwen. Dat is erg slecht bevallen. Ik accepteer dat ik de rest van mijn leven dit zal moeten gebruiken en hopelijk in een lagere dosering, maar ik zal er niet meer mee stoppen.
Als je vragen hebt, let me know!
zaterdag 31 maart 2012 om 14:12
Bedankt Moestuintje!
Ik heb in het verleden na een post natale depressie Citalopram geslikt, maar dus ook weer afgebouwd. (Na ongeveer anderhalf jaar geloof ik) Ik kan me alleen nog herinneren dat ik daarvan onrustig en zenuwachtig werd in de eerste week.
Maar nu met Venlafaxine had ik heel andere bijwerkingen.
Eerst vooral misselijk, (alleen 1ste week), en dus dat nachtelijke zweten (daar heb ik nog steeds wel last van, maar niet meer dat ik echt in een 'plas' zweet wakker word.). Ook gapen (eerste week).
Verder had ik ook een periode een soort van electrische schokjes (kan het niet anders uitleggen) door m'n hoofd en lijf.
En één nacht (helemaal in het begin) had ik het gevoel alsof een ijskoude hand mijn hersenen vasthield en erin kneep; het was geen pijn maar zo'n raar en rot gevoel! Ik raakte dat die nacht niet kwijt en raakte ervan in paniek. Ik had toen (om andere redenen) ook Tramadol geslikt, en terugkijkend kan het ook een bijwerking van die combinatie geweest zijn. Ik las later nl in de bijsluiter dat die 2 niet samengaan.
En ook 's nachts dat ik met heel heftige hartkloppingen wakkerschoot, dat was heel eng. Dan duurde dat 5 minuten, sliep ik weer in, en dan na een half uur ofzo weer hetzelfde verhaal. Ik ben toen een aantal dagen gestopt met slikken omdat ik dit te heftig vond allemaal.
Daarna het toch nog 1x een kans gegeven, de week erna. Toen waren de bijwerkingen er nog wel, maar een stuk milder. Dat vond ik wel te verdragen. Ben er toen mee doorgegaan.
De 1ste 3 (?) weken werd de depressie nog erger.
Dat was ook echt zwaar k#t. Maar men gaf me wel goede voorlichting zodat ik doorgezet heb. Daar ben ik wel blij mee.
Toch vind ik het maar raar spul.
Ik wil er nu nog niet aan denken dat ik dit de rest van m'n leven zal moeten slikken. Eerst maar door deze dip heen zien te komen. Proberen ergens weer 'zin' in te krijgen.
Als ik dan in evenwicht ben kan ik beter een weloverwogen beslissing maken hierover.
Mensen zeggen me steeds dat ik weer 'leuke-dingen' moet gaan doen, maar ik kan niks bedenken . Ik heb geen hobbies of passie; weet precies wat er van me verwacht wordt, en wat de nuttige "to-do-dingen" van die dag zijn aan taakjes en klusjes, maar ik kan niets 'leuks' voelen. Geen 'zin' of 'lust' ergens in.
Ik doe m'n ding, op de automatische piloot en erger me in stilte aan alles om me heen. Dat voelt erg leeg en rot. Ook schaam ik me hiervoor omdat ik het zo 'verwend' vind.
("Ik ben toch immers geboren in een rijk land, heb toch alles wat ik nodig heb om me gelukkig te kunnen voelen? Huisje boompje beestje. Waarom VOEL ik me dan zo klote..? De kinderen in Afrika met honger; DIE mogen klagen!" )
Ik heb in het verleden na een post natale depressie Citalopram geslikt, maar dus ook weer afgebouwd. (Na ongeveer anderhalf jaar geloof ik) Ik kan me alleen nog herinneren dat ik daarvan onrustig en zenuwachtig werd in de eerste week.
Maar nu met Venlafaxine had ik heel andere bijwerkingen.
Eerst vooral misselijk, (alleen 1ste week), en dus dat nachtelijke zweten (daar heb ik nog steeds wel last van, maar niet meer dat ik echt in een 'plas' zweet wakker word.). Ook gapen (eerste week).
Verder had ik ook een periode een soort van electrische schokjes (kan het niet anders uitleggen) door m'n hoofd en lijf.
En één nacht (helemaal in het begin) had ik het gevoel alsof een ijskoude hand mijn hersenen vasthield en erin kneep; het was geen pijn maar zo'n raar en rot gevoel! Ik raakte dat die nacht niet kwijt en raakte ervan in paniek. Ik had toen (om andere redenen) ook Tramadol geslikt, en terugkijkend kan het ook een bijwerking van die combinatie geweest zijn. Ik las later nl in de bijsluiter dat die 2 niet samengaan.
En ook 's nachts dat ik met heel heftige hartkloppingen wakkerschoot, dat was heel eng. Dan duurde dat 5 minuten, sliep ik weer in, en dan na een half uur ofzo weer hetzelfde verhaal. Ik ben toen een aantal dagen gestopt met slikken omdat ik dit te heftig vond allemaal.
Daarna het toch nog 1x een kans gegeven, de week erna. Toen waren de bijwerkingen er nog wel, maar een stuk milder. Dat vond ik wel te verdragen. Ben er toen mee doorgegaan.
De 1ste 3 (?) weken werd de depressie nog erger.
Dat was ook echt zwaar k#t. Maar men gaf me wel goede voorlichting zodat ik doorgezet heb. Daar ben ik wel blij mee.
Toch vind ik het maar raar spul.
Ik wil er nu nog niet aan denken dat ik dit de rest van m'n leven zal moeten slikken. Eerst maar door deze dip heen zien te komen. Proberen ergens weer 'zin' in te krijgen.
Als ik dan in evenwicht ben kan ik beter een weloverwogen beslissing maken hierover.
Mensen zeggen me steeds dat ik weer 'leuke-dingen' moet gaan doen, maar ik kan niks bedenken . Ik heb geen hobbies of passie; weet precies wat er van me verwacht wordt, en wat de nuttige "to-do-dingen" van die dag zijn aan taakjes en klusjes, maar ik kan niets 'leuks' voelen. Geen 'zin' of 'lust' ergens in.
Ik doe m'n ding, op de automatische piloot en erger me in stilte aan alles om me heen. Dat voelt erg leeg en rot. Ook schaam ik me hiervoor omdat ik het zo 'verwend' vind.
("Ik ben toch immers geboren in een rijk land, heb toch alles wat ik nodig heb om me gelukkig te kunnen voelen? Huisje boompje beestje. Waarom VOEL ik me dan zo klote..? De kinderen in Afrika met honger; DIE mogen klagen!" )
vrijdag 20 april 2012 om 11:57
@ikbenik,
Ik slik venlafaxine nu 4 weken (75 mg) en merk geen enkele verbetering aan mijn stemming, die blijft somber en een gevoel van nutteloosheid. De bijwerkingen waren vooral in de eertse week. Zo duf als een konijn, nachtelijk zweet en vreemde dromen.
Ik heb tevens een onbetrouwbaar korte termijn geheugen bij de depressie gekregen (waarvoor dank . Het voelt goed om te lezen dat ik niet de enige ben, en dat er meer zijn die worstelen met het leven en het nut ervan. ikzelf heb niets om over te klagen, maar heb wel een turbulent leven. 2x gescheiden, promotie aan mijn neus voorbij gegaan en een stress baan die mij de das omdeed.
2 leuke tiener kids, een prachtige vriendin en een groot eigen huis. Tja, ik voel me niet schuldig omdat ik me ondanks alles toch zo voel. Ik zie de uitgang niet, maar ook niet hoe ik erin ben gekomen. Het gevoel dat ik moet vluchten met een koffertje geld blijft overheersen. Ik wil gewoon een jaar op een strand liggen en nadenken waar ik motivatie moet halen. Zoiets. Niet reeel, maar iets anders kan ik momenteel niet verzinnen. Ik blijf hopen op dat supermedicijn die me weer terugbrengt naar wie ik was.
Ik slik venlafaxine nu 4 weken (75 mg) en merk geen enkele verbetering aan mijn stemming, die blijft somber en een gevoel van nutteloosheid. De bijwerkingen waren vooral in de eertse week. Zo duf als een konijn, nachtelijk zweet en vreemde dromen.
Ik heb tevens een onbetrouwbaar korte termijn geheugen bij de depressie gekregen (waarvoor dank . Het voelt goed om te lezen dat ik niet de enige ben, en dat er meer zijn die worstelen met het leven en het nut ervan. ikzelf heb niets om over te klagen, maar heb wel een turbulent leven. 2x gescheiden, promotie aan mijn neus voorbij gegaan en een stress baan die mij de das omdeed.
2 leuke tiener kids, een prachtige vriendin en een groot eigen huis. Tja, ik voel me niet schuldig omdat ik me ondanks alles toch zo voel. Ik zie de uitgang niet, maar ook niet hoe ik erin ben gekomen. Het gevoel dat ik moet vluchten met een koffertje geld blijft overheersen. Ik wil gewoon een jaar op een strand liggen en nadenken waar ik motivatie moet halen. Zoiets. Niet reeel, maar iets anders kan ik momenteel niet verzinnen. Ik blijf hopen op dat supermedicijn die me weer terugbrengt naar wie ik was.
vrijdag 20 april 2012 om 14:32
Hoi Dranan!
Ik herken -helaas- je gevoel maar al te goed. 4 weken is nog maar kort. Ik geloof dat je pas na 6 weken iets van het optimale effect kunt zeggen. En dan is het mss wel zo dat je nog moet verhogen. Dus trek nog even geen conclusies .
Ik heb een tijdje terug bij de HA gezeten om te vragen of ik niet verder op moest hogen, van 75 naar bijv. 150 mg. Ik voelde me ook nog steeds down, moe, nutteloos, 'ver-weg'. Maar hij gaf -terecht- aan dat ik het ook even de tijd moest geven.
Dat het méér is dan het fysieke instellen van medicijnen. Vaak spelen de omstandigheden ook een grote rol.
Als ik jouw verhaal zo lees, heb je ook behoorlijk wat voor de kiezen gehad. Dat heeft ook tijd nodig. Los vd A.D
Herkenbaar; dat slechte korte termijn geheugen! haha! Alleen kwam dat bij mij gratis bij de depressie mee , ipv met de A.D.
Die fantasie over een ver- -strand heb ik ook gehad. Op zich ben ik geen reislustig type, maar ineens had ik een enorme drang om weg te "moeten".
Terugkijkend een paniekgevoel. Klassiek vluchtgedrag. Je lichaam is gemaakt om (als er wat mis is, wat dus zo is als je overspannen/gestresst/depressief bent) OF te vechten, OF te vluchten.
Ik had de puf niet om te vechten, maar het bleef maar malen in m'n kop. En dan dus fantaseren over "WEG!!!" wat dat dan concreet betekende wist ik ook niet, want wrs als ik dit echt gedaan had, dan had ik mss ergens ver weg in een hangmat gelegen, maar dan was ik -mezelf kennende- daar weer verder gaan piekeren .
Waar je ook heen gaat; je neemt steeds jezelf mee.
Ik herken -helaas- je gevoel maar al te goed. 4 weken is nog maar kort. Ik geloof dat je pas na 6 weken iets van het optimale effect kunt zeggen. En dan is het mss wel zo dat je nog moet verhogen. Dus trek nog even geen conclusies .
Ik heb een tijdje terug bij de HA gezeten om te vragen of ik niet verder op moest hogen, van 75 naar bijv. 150 mg. Ik voelde me ook nog steeds down, moe, nutteloos, 'ver-weg'. Maar hij gaf -terecht- aan dat ik het ook even de tijd moest geven.
Dat het méér is dan het fysieke instellen van medicijnen. Vaak spelen de omstandigheden ook een grote rol.
Als ik jouw verhaal zo lees, heb je ook behoorlijk wat voor de kiezen gehad. Dat heeft ook tijd nodig. Los vd A.D
Herkenbaar; dat slechte korte termijn geheugen! haha! Alleen kwam dat bij mij gratis bij de depressie mee , ipv met de A.D.
Die fantasie over een ver- -strand heb ik ook gehad. Op zich ben ik geen reislustig type, maar ineens had ik een enorme drang om weg te "moeten".
Terugkijkend een paniekgevoel. Klassiek vluchtgedrag. Je lichaam is gemaakt om (als er wat mis is, wat dus zo is als je overspannen/gestresst/depressief bent) OF te vechten, OF te vluchten.
Ik had de puf niet om te vechten, maar het bleef maar malen in m'n kop. En dan dus fantaseren over "WEG!!!" wat dat dan concreet betekende wist ik ook niet, want wrs als ik dit echt gedaan had, dan had ik mss ergens ver weg in een hangmat gelegen, maar dan was ik -mezelf kennende- daar weer verder gaan piekeren .
Waar je ook heen gaat; je neemt steeds jezelf mee.
woensdag 31 oktober 2012 om 09:36
Ik slikte een jaar lang 75 mg, dat ging redelijk goed, ik werd alleen heel heel erg druk en ik had belachelijk veel energie. Mensen vroegen of ik ADHD had. Maar ik heb nu al 3 keer een enorme terugval gehad. Ik slik het omdat ik angstaanvallen kreeg, heel erg door een bedreiging en door een vervelende situatie op het werk. Dat is beiden goed gekomen en ik ben in mijn recht gezet. Maar de angsten blijven........Ik heb 8 jaar geleden dit ook gehad, PTSS, door een bedreiging, alles komt weer terug, terwijl mijn leven net lekker liep. Ik leef buiten iedereen om en zit de hele dag voor mijn gevoel ''in de hel''. Zweten, warm, koud, concentratieproblemen. Angsten om geld uit te geven en boodschappen te doen (NOOIT eerder gehad). Ik twijfel zelfs over wat ik aan moet trekken. Ik ben de hele dag aan het trillen van binnen. Mijn bovenarmen zijn stijf en pijnlijk. Pijn in mijn rug, Lome slappe benen. Ik ben enorm veel afgevallen en ik vind dit echt niet leuk. Ik kan niet normaal mijn werk uitvoeren en ik snap niet gauw meer iets, want dan neemt de paniek/ het gevoel ervan de overmacht. Ik was altijd een positief mens en lollig op de werkvloer en privé sfeer. Ik durf haast geen afspraken meer te maken met mijn vrienden uit schaamte over hoe erg mijn angsten zijn. Ik ''moest'' van de psych maar naar 150 mg gaan, een hel.... Nu na 1 maand weer afbouwen naar 75 en 37.5 samen, dus 112.5 mg. Kan ik na 1 week alweer terug naar 75 mg of is dit te snel?
Ik word echt helemaal; gek, ik kan mezelf nergens toe zetten, ik werk 3 dagen en die andere 2 dagen heb ik paniek en kan nauwelijks tot iets komen, zoals het gewone huishouden. Ik durf niet alleen te zijn, ik heb 2 kinderen en helaas geen partner meer sinds 1 jaar. Nou mis ik deze partner niet, maar wel het delen van je gevoelens, wie snapt ''ons'' nou? Ik voel me zo vaak echt alleen !! Ik wil hier uit komen, ik wil niet meer iedere dag bang zijn , dat ben ik zo zat !! Ik heb therapie; bij een psychosomatische fysiotherapeut. Een hele fijne realistische man, hij leert je leven bekijken wat je altijd al wel en niet gedaan hebt en hoe je naar jezelf kijkt (ik heel minderwaardig). Hij doet ademhalingsoefeningen met je om je rustig te laten worden bij een paniek aanval van angst. Ik kom 1 keer per week bij hem sinds 1 jaar, ik heb wel erg veel aan hem, maar je moet het uiteindelijk zelf doen. Dat valt zo zwaar, ik wil verder, maar het gaat allemaal zo langzaam en de angst aanvallen overvallen je zomaar, waar je ook bent. Ik slaap ook slecht en heb veel nachtmerries, geheugenverlies, plotseling moe zijn, warm/ koud hebben en wat ik eerder al opschreef en wat ik vergeten ben. Ik snap soms de simpelste dingen niet meer op mijn werk, althans, ik raak in paniek van binnen en kan het niet opnemen. Ik werk even aangepast, maar daardoor voel ik me ook minderwaardig.
Schamen jullie je ook voor je omgeving, wie weet nou wat angst is, dat mag je ook niet van een ander verwachten dat ze dat snappen. Ze mogen blij zij dat ze dat gevoel niet kennen, ik wil er ZO GRAAG vanaf. Wie heeft hier goede tips voor?
Kan ik na 1 week alweer terug van 112.5 mg naar 75 mg of is dit te snel? Pfff, ik zit er even doorheen. Al dat getwijfel en onzeker zijn als een klein kind, ik ben mezelf gewoon kwijt geraakt. Veel schaamte vooral...
Wie wil er met mij over praten, wie herkent dit? Dinkie (vr) 43 jaar.
Ik word echt helemaal; gek, ik kan mezelf nergens toe zetten, ik werk 3 dagen en die andere 2 dagen heb ik paniek en kan nauwelijks tot iets komen, zoals het gewone huishouden. Ik durf niet alleen te zijn, ik heb 2 kinderen en helaas geen partner meer sinds 1 jaar. Nou mis ik deze partner niet, maar wel het delen van je gevoelens, wie snapt ''ons'' nou? Ik voel me zo vaak echt alleen !! Ik wil hier uit komen, ik wil niet meer iedere dag bang zijn , dat ben ik zo zat !! Ik heb therapie; bij een psychosomatische fysiotherapeut. Een hele fijne realistische man, hij leert je leven bekijken wat je altijd al wel en niet gedaan hebt en hoe je naar jezelf kijkt (ik heel minderwaardig). Hij doet ademhalingsoefeningen met je om je rustig te laten worden bij een paniek aanval van angst. Ik kom 1 keer per week bij hem sinds 1 jaar, ik heb wel erg veel aan hem, maar je moet het uiteindelijk zelf doen. Dat valt zo zwaar, ik wil verder, maar het gaat allemaal zo langzaam en de angst aanvallen overvallen je zomaar, waar je ook bent. Ik slaap ook slecht en heb veel nachtmerries, geheugenverlies, plotseling moe zijn, warm/ koud hebben en wat ik eerder al opschreef en wat ik vergeten ben. Ik snap soms de simpelste dingen niet meer op mijn werk, althans, ik raak in paniek van binnen en kan het niet opnemen. Ik werk even aangepast, maar daardoor voel ik me ook minderwaardig.
Schamen jullie je ook voor je omgeving, wie weet nou wat angst is, dat mag je ook niet van een ander verwachten dat ze dat snappen. Ze mogen blij zij dat ze dat gevoel niet kennen, ik wil er ZO GRAAG vanaf. Wie heeft hier goede tips voor?
Kan ik na 1 week alweer terug van 112.5 mg naar 75 mg of is dit te snel? Pfff, ik zit er even doorheen. Al dat getwijfel en onzeker zijn als een klein kind, ik ben mezelf gewoon kwijt geraakt. Veel schaamte vooral...
Wie wil er met mij over praten, wie herkent dit? Dinkie (vr) 43 jaar.
woensdag 31 oktober 2012 om 15:55
Hoi dinkie,ik ken het schaamtegevoel heel goed ik lijd zelf al jaren aan een angststoornis en er zijn maar een handjevol mensen die het weten dus ik kan heel goed smoezen verzinnen laat maar zeggen,ik heb zelf sinds 2 maanden ook een terugval en ben nu sinds 3 weken aan het verhogen van de ad en ik vind het ook een hel maar ja wat moet je dan. ik weet dat je enorm k#t voelt hier nog een wat die verlaging betreft waarom hou je niet een tijd op deze dosering?
die andere was net te hoog mss deze beter.
als je nog meer wilt praten hoor ik wel x
die andere was net te hoog mss deze beter.
als je nog meer wilt praten hoor ik wel x
woensdag 31 oktober 2012 om 22:31
Hey Prinses,
Wat ontzettend fijn dat je reageert, dank je wel !! Dat betekend erg veel voor mij. Ik wil niet op deze dosis blijven omdat ik alleen maar erger wordt ervan, maar niet vooruit ga. Maarja ik ging verhogen omdat ik slechter werd, dus wat is nou beter?
En dan al die vragen aan jezelf;
- Komt het door de medicijnen dat ik slechter wordt?
(zo te lezen van andere ''gebruikers'' hebben ze allemaal dezelfde
klachten door het gebruik van deze medicijnen).
- Of maak ik mezelf ook steeds gekker door al dat gepieker?
Alles wat ik ooit kon en gewoon deed, kan ik gewoonweg niet meer. Mijn eigenwaarde is totaal weg, ik voel mezelf heel erg dom en ik kan geen nieuwe dingen meer opnemen, ook niet alles meer gelijk volgen als iemand iets verteld. Alles ben ik continue kwijt, zelfs wat ik net in mijn handen had, ongeloofelijk. Ik leef in een andere wereld lijkt het wel. Niemand kan dit snappen, ik wou dat ik nooit aan deze medicijnen begonnen was. Maarja het heeft ook een tijdje wel zijn werk gedaan.Maar nu maakt het alles alleen maar erger, de angsten, pff. Ik word gek, zweten, paniekaanvallen verstoppen voor mijn kinderen, depressief voelen en niets leuk vinden in mijn leven, dat vind ik heel erg, geen leuke dingen /hobby's kunnen bedenken, bang om geld uit te geven, slapen met nachtmerries etc. etc. Dit ben ik niet, ik ben mezelf kwijt, IK WIL MEZELF TERUG, ik ben ook tevreden met kleine stapjes, maar ik zie niets gebeuren.
Alles wat ik in mijn leven bereikt heb, heb ik gedaan op doorzettingsvermogen, maar dat werkt dus niet bij angst.
Ik heb overdag ook 2 lichte kalmerings tabletten erbij en een slaaptablet, maar ik merk daar niet de werking van. En ik was tegen medicijnen slikken, pfff. Ik ben zo BOOS, VERDRIETIG, RADELOOS, ik ben het ZAT!! Ik ben op zoek naar.....een leven zonder angst, mijn grootste wens van mijn leven. Ik moet alleen voor mijn 2 kinderen kunnen blijven zorgen. Hoe kom jij de dag door met de angsten om zo rustig mogelijk te blijven?
De angsten zo laag mogelijk te houden?
Ik wil positief blijven, wat is de gouden tip?
Wanneer slik jij deze medicijnen, ik 's morgens en jij?
Groetjes van Dinkie
Wat ontzettend fijn dat je reageert, dank je wel !! Dat betekend erg veel voor mij. Ik wil niet op deze dosis blijven omdat ik alleen maar erger wordt ervan, maar niet vooruit ga. Maarja ik ging verhogen omdat ik slechter werd, dus wat is nou beter?
En dan al die vragen aan jezelf;
- Komt het door de medicijnen dat ik slechter wordt?
(zo te lezen van andere ''gebruikers'' hebben ze allemaal dezelfde
klachten door het gebruik van deze medicijnen).
- Of maak ik mezelf ook steeds gekker door al dat gepieker?
Alles wat ik ooit kon en gewoon deed, kan ik gewoonweg niet meer. Mijn eigenwaarde is totaal weg, ik voel mezelf heel erg dom en ik kan geen nieuwe dingen meer opnemen, ook niet alles meer gelijk volgen als iemand iets verteld. Alles ben ik continue kwijt, zelfs wat ik net in mijn handen had, ongeloofelijk. Ik leef in een andere wereld lijkt het wel. Niemand kan dit snappen, ik wou dat ik nooit aan deze medicijnen begonnen was. Maarja het heeft ook een tijdje wel zijn werk gedaan.Maar nu maakt het alles alleen maar erger, de angsten, pff. Ik word gek, zweten, paniekaanvallen verstoppen voor mijn kinderen, depressief voelen en niets leuk vinden in mijn leven, dat vind ik heel erg, geen leuke dingen /hobby's kunnen bedenken, bang om geld uit te geven, slapen met nachtmerries etc. etc. Dit ben ik niet, ik ben mezelf kwijt, IK WIL MEZELF TERUG, ik ben ook tevreden met kleine stapjes, maar ik zie niets gebeuren.
Alles wat ik in mijn leven bereikt heb, heb ik gedaan op doorzettingsvermogen, maar dat werkt dus niet bij angst.
Ik heb overdag ook 2 lichte kalmerings tabletten erbij en een slaaptablet, maar ik merk daar niet de werking van. En ik was tegen medicijnen slikken, pfff. Ik ben zo BOOS, VERDRIETIG, RADELOOS, ik ben het ZAT!! Ik ben op zoek naar.....een leven zonder angst, mijn grootste wens van mijn leven. Ik moet alleen voor mijn 2 kinderen kunnen blijven zorgen. Hoe kom jij de dag door met de angsten om zo rustig mogelijk te blijven?
De angsten zo laag mogelijk te houden?
Ik wil positief blijven, wat is de gouden tip?
Wanneer slik jij deze medicijnen, ik 's morgens en jij?
Groetjes van Dinkie
donderdag 1 november 2012 om 00:36
lieve dinkie,
ik weet zo goed hoe je je voelt je kunt geen kant op voor je gevoel je lijf en geest worden geregeerd door angst en paniek het liefst wil je onder de dekens kruipen en pas weer wakker worden als je weer de oude bent of niet? tenminste zo ervaar ik het, kan me ook werkelijk nergens toe zetten vind douchen en de honden uitlaten al echt op een opgave terwijl ik normaal een hele gezellige vrolijke type ben, heb ook echt heimwee naar mijn oude ik... Ik probeer de dagen door te komen door veel te rusten en kleine dingetjes te doen zoals een boekje lezen honden uitlaten smiddags ga ik slapen en hoop en bid ik dat de verhoging met een postieve uitwerking komt, op het moment ben ik er behoorlijk down van huil ook veel soort van wanhoopsbuien zo van het komt noooooooit meer goed met me en zo vind ik er niets meer aan,
Maar jij werkt nog wel, en dat is wel heel positief ik ben helaas in juni werkeloos geworden.
Wat zegt jouw arts dan over de verlaging van je ad?
Ik heb ook kalmerende pillen hoor oxazepam mag ik 3x2 van op een dag, kom op meid ik weet hoe moeilijk het is het lijkt nu allemaal zo uitzichtsloos maar laten we elkaar er doorheen slepen
liefs van mij
ik weet zo goed hoe je je voelt je kunt geen kant op voor je gevoel je lijf en geest worden geregeerd door angst en paniek het liefst wil je onder de dekens kruipen en pas weer wakker worden als je weer de oude bent of niet? tenminste zo ervaar ik het, kan me ook werkelijk nergens toe zetten vind douchen en de honden uitlaten al echt op een opgave terwijl ik normaal een hele gezellige vrolijke type ben, heb ook echt heimwee naar mijn oude ik... Ik probeer de dagen door te komen door veel te rusten en kleine dingetjes te doen zoals een boekje lezen honden uitlaten smiddags ga ik slapen en hoop en bid ik dat de verhoging met een postieve uitwerking komt, op het moment ben ik er behoorlijk down van huil ook veel soort van wanhoopsbuien zo van het komt noooooooit meer goed met me en zo vind ik er niets meer aan,
Maar jij werkt nog wel, en dat is wel heel positief ik ben helaas in juni werkeloos geworden.
Wat zegt jouw arts dan over de verlaging van je ad?
Ik heb ook kalmerende pillen hoor oxazepam mag ik 3x2 van op een dag, kom op meid ik weet hoe moeilijk het is het lijkt nu allemaal zo uitzichtsloos maar laten we elkaar er doorheen slepen
liefs van mij
