Gezondheid
alle pijlers
Goedaardige tumor
zaterdag 25 augustus 2012 om 19:47
De titel verteld het eigenlijk al wel.
De afgelopen maanden had ik heel vaak hoofdpijn en migraine terwijl ik hier eerder nooit last van hem gehad. Na veel onderzoeken is gebleken dat ik een tumor in mijn hersenen heb. Gelukkig blijkt deze op dit moment niet kwaadaardig te zijn.
Behalve dat dit de hoofdpijn verklaard is ook gebleken dat deze tumor er al heel lang zit. Nu ik terug denk klinkt het allemaal redelijk logisch.
Tot mijn 12 à 13 jaar ben ik altijd erg verlegen en terughoudend geweest, daarna ben ik redelijk losgeslagen. Alles werd verweten aan de pubertijd en later aan een borderline. Nu wordt er gezegd dat dit hoogstwaarschijnlijk is veroorzaakt door de tumor. Deze zit namelijk in het gedeelte van mij hersenen waar ook het gedrag zit.
Nu het punt waar het om gaat.
De arts heeft mij de keuze gegeven om wel of niet te opereren. Behalve de hoofdpijnen heeft hij geen reden om accuut te opereren. De tumor is zoals eerder gezegd niet kwaadaardig, er zitten ook geen onrustige cellen in. Wel heeft de arts gezegd dat er een keer geopereerd moet worden, dat hij blijkbaar wel groeit en dat ik er niet eindeloos mee kan blijven lopen. Ook blijf ik het risico lopen dat de tumor wel kwaadaardig wordt.
Wanneer de tumor wordt verwijderd is de kans groot dat mijn persoonlijkheid veranderd. Daar ben ik nu dus heel bang voor. Ik ben bang dat ik na een operatie niet meer ik ben. Dat ik zo verander dat ik mezelf niet meer herken, en dat andere mensen dat ook niet meer doen.
Ik weet dat niemand voor mij hier een antwoord op heeft, maar ik weet het gewoon niet meer. Ik weet gewoon niet meer wat ik nu moet doen
De afgelopen maanden had ik heel vaak hoofdpijn en migraine terwijl ik hier eerder nooit last van hem gehad. Na veel onderzoeken is gebleken dat ik een tumor in mijn hersenen heb. Gelukkig blijkt deze op dit moment niet kwaadaardig te zijn.
Behalve dat dit de hoofdpijn verklaard is ook gebleken dat deze tumor er al heel lang zit. Nu ik terug denk klinkt het allemaal redelijk logisch.
Tot mijn 12 à 13 jaar ben ik altijd erg verlegen en terughoudend geweest, daarna ben ik redelijk losgeslagen. Alles werd verweten aan de pubertijd en later aan een borderline. Nu wordt er gezegd dat dit hoogstwaarschijnlijk is veroorzaakt door de tumor. Deze zit namelijk in het gedeelte van mij hersenen waar ook het gedrag zit.
Nu het punt waar het om gaat.
De arts heeft mij de keuze gegeven om wel of niet te opereren. Behalve de hoofdpijnen heeft hij geen reden om accuut te opereren. De tumor is zoals eerder gezegd niet kwaadaardig, er zitten ook geen onrustige cellen in. Wel heeft de arts gezegd dat er een keer geopereerd moet worden, dat hij blijkbaar wel groeit en dat ik er niet eindeloos mee kan blijven lopen. Ook blijf ik het risico lopen dat de tumor wel kwaadaardig wordt.
Wanneer de tumor wordt verwijderd is de kans groot dat mijn persoonlijkheid veranderd. Daar ben ik nu dus heel bang voor. Ik ben bang dat ik na een operatie niet meer ik ben. Dat ik zo verander dat ik mezelf niet meer herken, en dat andere mensen dat ook niet meer doen.
Ik weet dat niemand voor mij hier een antwoord op heeft, maar ik weet het gewoon niet meer. Ik weet gewoon niet meer wat ik nu moet doen
zaterdag 25 augustus 2012 om 19:50
Jeetje.... Je hebt dus te kiezen tussen twee kwaden. Wat erg!
Als er toch geopereerd moet worden, is het dan nu niet het best? Aangezien het nu nog niet is gegroeid en de kans daarom misschien kleiner is, dat ze veel in je hersenen moeten aanraken. Geen idee hoor. Ik zeg ook maar wat.
Vreselijk...
Als er toch geopereerd moet worden, is het dan nu niet het best? Aangezien het nu nog niet is gegroeid en de kans daarom misschien kleiner is, dat ze veel in je hersenen moeten aanraken. Geen idee hoor. Ik zeg ook maar wat.
Vreselijk...
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
zaterdag 25 augustus 2012 om 19:54
Allereerst een dikke ook al is het goedaardig, dit soort nieuws wil je niet krijgen.
Nu even antwoord op je vraag. Tja, ooit moet je eraan geopereerd worden. En hoe langer je wacht, hoe groter de kans dat het kwaadaardig word en er misschien helemaal niks meer aan te doen is. En als je het op een later moment laat opereren blijft die kans op een verandering in je persoonlijkheid er natuurlijk ook gewoon. Ik zou het denk ik toch nu laten doen, omdat het nu nog goed te opereren is, nog niet kwaadaardig is en als het groter groeit is het denk ik nog maar de vraag of het dan nog zo goed weg te halen is. Je loopt altijd risico, welke keus je nu ook maakt. Maar als ik het zo lees is het risico van uitstellen, en dus de kans dat het kwaadaardig word (en dan is het maar de vraag of dat nog te opereren is en ook dan is er kans op verandering in je persoonlijkheid) de slechtste keus van beide.
In ieder geval heel veel sterkte ermee en praat erover met vrienden, familie etc.
Nu even antwoord op je vraag. Tja, ooit moet je eraan geopereerd worden. En hoe langer je wacht, hoe groter de kans dat het kwaadaardig word en er misschien helemaal niks meer aan te doen is. En als je het op een later moment laat opereren blijft die kans op een verandering in je persoonlijkheid er natuurlijk ook gewoon. Ik zou het denk ik toch nu laten doen, omdat het nu nog goed te opereren is, nog niet kwaadaardig is en als het groter groeit is het denk ik nog maar de vraag of het dan nog zo goed weg te halen is. Je loopt altijd risico, welke keus je nu ook maakt. Maar als ik het zo lees is het risico van uitstellen, en dus de kans dat het kwaadaardig word (en dan is het maar de vraag of dat nog te opereren is en ook dan is er kans op verandering in je persoonlijkheid) de slechtste keus van beide.
In ieder geval heel veel sterkte ermee en praat erover met vrienden, familie etc.
zaterdag 25 augustus 2012 om 20:01
Opereren! Mijn zus had dit ook en is nu opgelucht en dankbaar dat ze het toch, direct, weg heeft laten halen. Hoe langer je wacht, hoe groter hij wordt en hoe meer "functies" in de knel komen. Ze is goed en voorspoedig hersteld en nog steeds haar goede oude zelf. Ik kan je alleen maar de goede raad geven dat angst voor het onbekende je nooit verder brengt... Succes.
zaterdag 25 augustus 2012 om 20:02
Lieve Dubbelvla,
Ten eerste een virtuele knuffel.
Wat ik wil zeggen is misschien niet logisch in jouw optiek, maar is het niet zo dat die tumor er de oorzaak van kan zijn dat jouw persoonlijkheid en karakter zo zijn zoals nu en is het niet zo dat als de tumor wordt verwijderd, dat je dan eventueel de gelegenheid krijgt om helemaal jezelf te zijn en te leren kennen?
Het is maar een gedachte.
Ten eerste een virtuele knuffel.
Wat ik wil zeggen is misschien niet logisch in jouw optiek, maar is het niet zo dat die tumor er de oorzaak van kan zijn dat jouw persoonlijkheid en karakter zo zijn zoals nu en is het niet zo dat als de tumor wordt verwijderd, dat je dan eventueel de gelegenheid krijgt om helemaal jezelf te zijn en te leren kennen?
Het is maar een gedachte.
zaterdag 25 augustus 2012 om 20:30
Oh wat naar zeg..
Het is natuurlijk een verschrikkelijk moeilijke keuze, en misschien makkelijk praten voor een buitenstaander! Maar als ik nu zou moeten kiezen dan koos ik toch voor opereren.
Hoe langer je wacht, hoe meer risico's. En misschien dat je persoonlijkheid zou kunnen veranderen, maar dat zou het over 10 jaar dan ook nog kunnen! En dan heb ik het nog niet eens over dat het misschien dan wél kwaadaardig zou kunnen worden, en belangrijke delen van je lichaam uitvallen bijvoorbeeld.
Liever nu veranderen dan jaren later...toch?
In ieder geval, veel sterkte!
Het is natuurlijk een verschrikkelijk moeilijke keuze, en misschien makkelijk praten voor een buitenstaander! Maar als ik nu zou moeten kiezen dan koos ik toch voor opereren.
Hoe langer je wacht, hoe meer risico's. En misschien dat je persoonlijkheid zou kunnen veranderen, maar dat zou het over 10 jaar dan ook nog kunnen! En dan heb ik het nog niet eens over dat het misschien dan wél kwaadaardig zou kunnen worden, en belangrijke delen van je lichaam uitvallen bijvoorbeeld.
Liever nu veranderen dan jaren later...toch?
In ieder geval, veel sterkte!
zaterdag 25 augustus 2012 om 20:48
Als je je nu zou laten opereren heb je geen hoofdpijn meer. Niet meer die akelige trekken van borderline. Alleen al om het laatste zou ik me onmiddelijk laten opereren. Er zitten dus ook voordelen aan. Of je moet een diagnose borderline leuk vinden.
En wie weet valt het allemaal wel mee met die verandering van persoonlijkheid. Ondanks dat de kans groot is wil het niet zeggen dat jij daar onder valt.
Maar voor mij zou reden 1 zijn, het voorkomen dat die tumor kwaadaardig zou worden. En groter.
Sterkte met het maken van je keuze.
En wie weet valt het allemaal wel mee met die verandering van persoonlijkheid. Ondanks dat de kans groot is wil het niet zeggen dat jij daar onder valt.
Maar voor mij zou reden 1 zijn, het voorkomen dat die tumor kwaadaardig zou worden. En groter.
Sterkte met het maken van je keuze.
zaterdag 25 augustus 2012 om 20:53
He, wat een schok voor je en dan ook nog moeten kiezen.
Wat als je langzaam groeiende tumor nu een vertakking gaat maken tussen andere vitale delen? Dan moeten ze meer in je hoofd wroeten om alles weg te krijgen, laat staan de druk die je dan in je hoofd voelt door de grootte van de tumor.
Ik denk dat ik het risico van een evt veranderende persoonlijkheid zou nemen. De andere kant (veel hoofdpijnen en je weet niet wat komen gaat) lijkt me nl ook geen pretje.
Misschien is het een idee om nog een afspraak met de arts te maken om al je vragen te kunnen stellen?
Wat als je langzaam groeiende tumor nu een vertakking gaat maken tussen andere vitale delen? Dan moeten ze meer in je hoofd wroeten om alles weg te krijgen, laat staan de druk die je dan in je hoofd voelt door de grootte van de tumor.
Ik denk dat ik het risico van een evt veranderende persoonlijkheid zou nemen. De andere kant (veel hoofdpijnen en je weet niet wat komen gaat) lijkt me nl ook geen pretje.
Misschien is het een idee om nog een afspraak met de arts te maken om al je vragen te kunnen stellen?
zaterdag 25 augustus 2012 om 21:29
Jeetje, wat een moeilijke keuze voor je.
Is er iets als een lotgenoten groep, waar je met ervaringsdeskundigen kan praten.
Het moeilijke is natuurlijk dat er geen geval (sorry dat ik het zo noem)
gelijk is.
Op basis van wat ik zo lees zou ik na een goed oveleg met artsen over de eventuele gevolgen, een operatie overwegen.
Ik denk dat als hij groter wordt (en je weet de groeisnelheid niet) hij schade zou kunnen aanrichten. Daarbij is er de kans dat hij wel kwaadaardig word.
Sterkte met de onzekerheid en het maken van je keuze.
Is er iets als een lotgenoten groep, waar je met ervaringsdeskundigen kan praten.
Het moeilijke is natuurlijk dat er geen geval (sorry dat ik het zo noem)
gelijk is.
Op basis van wat ik zo lees zou ik na een goed oveleg met artsen over de eventuele gevolgen, een operatie overwegen.
Ik denk dat als hij groter wordt (en je weet de groeisnelheid niet) hij schade zou kunnen aanrichten. Daarbij is er de kans dat hij wel kwaadaardig word.
Sterkte met de onzekerheid en het maken van je keuze.
zondag 26 augustus 2012 om 10:23
Bedankt voor al jullie reacties.
Het klopt dat ik misschien geen Borderline meer heb op het moment dat ik geopereerd wordt, maar voor mij is op dit moment die Borderline een deel van mij.
Ik loop een groot risico dat alles wat ik ken straf niet meer bestaat. Dat ik mijn huis ineens niet meer mooi vind, dat mijn schoenen en kleding smaak volledig veranderd is. Dat ik niet meer eigenwijs en eigengereid ben. Dat ik niet meer makkelijk mijn mond opentrek ik grote groepen.
Ik snap dat jullie allemaal roepen dat ik me zsm moet laten opereren, maar wat als die persoon die je zou worden helemaal niet leuk is. Wat als je je altijd blijft herinneren hoe je vroeger was en elke keer tot het besef komt dat de persoon die je was veel leuker is dan de persoon die je blijkt te zijn.
Het klopt dat ik misschien geen Borderline meer heb op het moment dat ik geopereerd wordt, maar voor mij is op dit moment die Borderline een deel van mij.
Ik loop een groot risico dat alles wat ik ken straf niet meer bestaat. Dat ik mijn huis ineens niet meer mooi vind, dat mijn schoenen en kleding smaak volledig veranderd is. Dat ik niet meer eigenwijs en eigengereid ben. Dat ik niet meer makkelijk mijn mond opentrek ik grote groepen.
Ik snap dat jullie allemaal roepen dat ik me zsm moet laten opereren, maar wat als die persoon die je zou worden helemaal niet leuk is. Wat als je je altijd blijft herinneren hoe je vroeger was en elke keer tot het besef komt dat de persoon die je was veel leuker is dan de persoon die je blijkt te zijn.
zondag 26 augustus 2012 om 10:30
Lieverd, als je geen bordeline meer hebt, zal ook dat niet hebben een deel van je worden.
Als je smaak veranderd heb je een goed excuus om te winkelen.
Ik snap heel goed dat je bang bent, zou iedereen zijn. Maar is de kans op gedragsverandering niet groter als je langer wacht?
En verder wil ik je een hele dikke knuffel geven!
Als je smaak veranderd heb je een goed excuus om te winkelen.
Ik snap heel goed dat je bang bent, zou iedereen zijn. Maar is de kans op gedragsverandering niet groter als je langer wacht?
En verder wil ik je een hele dikke knuffel geven!
zondag 26 augustus 2012 om 10:35
zondag 26 augustus 2012 om 10:51
Misschien eens met een neuropsycholoog gaan praten over de mogelijke gevolgen van een operatie. Ik denk dat de angst jezelf helemaal kwijt te raken misschien niet zo reeel is. Je bent ook voor een belangrijk deel gevormd door je leven tot je 13de en dat stuk van jou is er ook nog. Je zult mogelijk anders op nieuwe situaties gaan reageren, maar je neemt je stukjes zelf en ervaringen van het verleden (voor tumor, met tumor en dan weer na tumor) altijd mee in hoe je je verder ontwikkelt (er vanuitgaand dat je geen verheugenverlies hebt, wat je niet beschrijft).
Bijvoorbeeld dat voor groepen praten, je hebt nu ervaren dat je dat kan, je weet hoe je het moet doen. Ook mensen die van 'nature' wat minder uitbundig zijn leren dit vaak door het te doen, alleen duurt het vaak wat langer dan bij wat uitbundigere types. Jij hebt dit al geleerd en dat is niet perse meteen weg als je wat minder spontaan/uitbundig op nieuwe situaties zou gaan reageren, want wat je geleerd hebt is niet perse weg. Ook bij kleuren heb je al bepaalde associaties en herinneringen, die ws niet weg zijn. Een neuropsycholoog kan dit soort dingen met je doorspreken, en wat je mogelijk kan verwachten hangt heel erg af van de precieze hersengebieden die nu beinvloed worden door de tumor.
Laat je goed informeren. Veel sterkte met je keuze.
Bijvoorbeeld dat voor groepen praten, je hebt nu ervaren dat je dat kan, je weet hoe je het moet doen. Ook mensen die van 'nature' wat minder uitbundig zijn leren dit vaak door het te doen, alleen duurt het vaak wat langer dan bij wat uitbundigere types. Jij hebt dit al geleerd en dat is niet perse meteen weg als je wat minder spontaan/uitbundig op nieuwe situaties zou gaan reageren, want wat je geleerd hebt is niet perse weg. Ook bij kleuren heb je al bepaalde associaties en herinneringen, die ws niet weg zijn. Een neuropsycholoog kan dit soort dingen met je doorspreken, en wat je mogelijk kan verwachten hangt heel erg af van de precieze hersengebieden die nu beinvloed worden door de tumor.
Laat je goed informeren. Veel sterkte met je keuze.
maandag 27 augustus 2012 om 11:35
Ik heb ook een goedaardige tumor en word binnenkort geopereerd. Ik vind het lastig te besgrijpen dat je hem liever in je hoofd houdt, voor mijn gevoel is het een tikkende tijdbom (ik heb een laaggradig glioom).
Ook ben ik me niet zo bewust van de persoonsveranderingen die kunnen plaatsvinden. Mijn tumor zit bij mijn spraak en inderdaad ook een deel bij mijn persoonlijkheid. Ik verwacht niet dat ik hierdoor ga veranderen (ik heb trouwens ook een lichte mate van Borderline, het zou fijn zijn als dat weggehaald gaat worden trouwens).
Ik zou nog eens een gesprek aan gaan met je neurochirurg of eventueel een neuropsycholoog (ik heb daar gesprekken mee gehad ter voorbereiding op de operatie).
Ook ben ik me niet zo bewust van de persoonsveranderingen die kunnen plaatsvinden. Mijn tumor zit bij mijn spraak en inderdaad ook een deel bij mijn persoonlijkheid. Ik verwacht niet dat ik hierdoor ga veranderen (ik heb trouwens ook een lichte mate van Borderline, het zou fijn zijn als dat weggehaald gaat worden trouwens).
Ik zou nog eens een gesprek aan gaan met je neurochirurg of eventueel een neuropsycholoog (ik heb daar gesprekken mee gehad ter voorbereiding op de operatie).
maandag 27 augustus 2012 om 11:42
Beste TO, het kan best zo zijn dat je tumor door heir en daar tegenaan te drukken je gedrag sms beinvloed heeft. het kan echter niet zo zijn dat de tumor je karakter gevormd heeft. je karakter, dat is wie je bent. Gedrag is aan- en af te leren. Ik geloof zeer zeker niet dat je straks na de operatie niet meer 'bent wie je altijd was'.
Andersom kan wel! Mijn schoonvader had ook een goedaardige tumor, dit was onbekend tot dat ding zover begon te drukken dat hij een tia kreeg. na de tia was hij echt niet meer dezelfde man, omdat andere delen van zijn hersenen door de tia (en dus niet de tumor) geraakt waren.
Ik zou je adviseren om wel zo snle mogelijk te opereren, simpelweg omdat er nu meer ruimte voor de chirurg is en je echt niet wilt wachten tot de tumor tgen belangrijke functies aandrukt en er domweg meer kans op (blijvende) beschadiging aan hersenweefsel is.
En jij blijft gewoon wie je bent, houdt dezelfde humor, vindt nog steeds dezelfde dingen lekker en houdt dezelfde hobbies.
In het meest extreme geval zou je minder snel kwaad kunnen worden (of juist sneller) en reageer je soms anders op situaties. dat is gedrag en hierop kun je jezelf trainen wanneer je er hinder van ondervindt.
Ik wens je veel wijsheid en kracht.
Andersom kan wel! Mijn schoonvader had ook een goedaardige tumor, dit was onbekend tot dat ding zover begon te drukken dat hij een tia kreeg. na de tia was hij echt niet meer dezelfde man, omdat andere delen van zijn hersenen door de tia (en dus niet de tumor) geraakt waren.
Ik zou je adviseren om wel zo snle mogelijk te opereren, simpelweg omdat er nu meer ruimte voor de chirurg is en je echt niet wilt wachten tot de tumor tgen belangrijke functies aandrukt en er domweg meer kans op (blijvende) beschadiging aan hersenweefsel is.
En jij blijft gewoon wie je bent, houdt dezelfde humor, vindt nog steeds dezelfde dingen lekker en houdt dezelfde hobbies.
In het meest extreme geval zou je minder snel kwaad kunnen worden (of juist sneller) en reageer je soms anders op situaties. dat is gedrag en hierop kun je jezelf trainen wanneer je er hinder van ondervindt.
Ik wens je veel wijsheid en kracht.
vrijdag 14 september 2012 om 15:40
Hallo dubbelvla,
Ik zal wel de operatie z.s.m. aangaan. Zelf ben ik in april 2012 geopereerd aan een hersentumor. Bij mij lag ie tegen een functiegebied aan. De functie van mijn linkerhand. Ik had ook kans dat ik mijn hand niet meer goed kon bewegen. Gelukkig is het helemaal goed gekomen. Het is me echt 100% meegevallen.
Toch is het veranderen van je persoonlijkheid wel iets anders, dan een slap handje. Maar voor de operatie hoef je niet bang te zijn. Het ergste dat ik kon bedenken, is dat ik zo misselijk was na de operatie. Geen pijn gehad en ik mocht met vier dagen al lekker in mijn eigen bedje liggen.
Het beste van allemaal is toch wel, dat ik er niets aan over heb gehouden. Het is nu uit mijn hoofd en je kan weer verder. Als de tumor blijft doordroeien verdrukt ie steeds meer hersenweefsel, waardoor het steeds moeilijk wordt om te opereren, dus ik snap de chirurg niet helemaal goed.
Ik hoop dat je er goed uitkomt. Blijven geloven, ze kunnen zoveel tegenwoordig en vertrouwen op de artsen. Je kan ook een second opinion aanvragen in Rotterdam of Zwolle. Zelf ben ik wakker geopereerd in Zwolle.
Succes!!!
XXX Fief
Ik zal wel de operatie z.s.m. aangaan. Zelf ben ik in april 2012 geopereerd aan een hersentumor. Bij mij lag ie tegen een functiegebied aan. De functie van mijn linkerhand. Ik had ook kans dat ik mijn hand niet meer goed kon bewegen. Gelukkig is het helemaal goed gekomen. Het is me echt 100% meegevallen.
Toch is het veranderen van je persoonlijkheid wel iets anders, dan een slap handje. Maar voor de operatie hoef je niet bang te zijn. Het ergste dat ik kon bedenken, is dat ik zo misselijk was na de operatie. Geen pijn gehad en ik mocht met vier dagen al lekker in mijn eigen bedje liggen.
Het beste van allemaal is toch wel, dat ik er niets aan over heb gehouden. Het is nu uit mijn hoofd en je kan weer verder. Als de tumor blijft doordroeien verdrukt ie steeds meer hersenweefsel, waardoor het steeds moeilijk wordt om te opereren, dus ik snap de chirurg niet helemaal goed.
Ik hoop dat je er goed uitkomt. Blijven geloven, ze kunnen zoveel tegenwoordig en vertrouwen op de artsen. Je kan ook een second opinion aanvragen in Rotterdam of Zwolle. Zelf ben ik wakker geopereerd in Zwolle.
Succes!!!
XXX Fief
