Gezondheid
alle pijlers
hartoperatie , ervaringen?
dinsdag 3 november 2009 om 12:24
Hallo allemaal,
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
vrijdag 11 december 2009 om 11:53
Trouwens alle lof voor het Amphia zeg. Hoe ontzettend behulpzaam ze daar zijn, ongelooflijk. Dinsdag belde ik haar huisarts maar die had geen dienst. Vervangende huisarts zei :neem contact op met haar eigen cardioloog. Eigen cardioloog had geen tijd en de assistente kon ons alleen op de lijst zetten voor een terugbel afspraak voor vandaag.Geen extra moeite doen, helemaal niets proberen, niets. Ik begrijp heus wel dat we niet de enige zijn maar altijd wordt er gezegd bij vragen altijd bellen. Vervolgens Amphia gebeld en ik kon , na even intern gezoek en gebel door de assistente , meteen spreken met haar behandelend arts en zelfs later die dag teruggebeld worden door haar chirurg als ik dat wilde. Echt een dikke pluim!
vrijdag 11 december 2009 om 11:55
quote:tjilla schreef op 11 december 2009 @ 11:47:
Dat van die begrafenispolis is mss wat voorbarig idd maar Enigme, jij noemt toch zelf ook wel wat nadelige dingen op, incl dat je niet had verwacht dat het voorspoedig zou verlopen :-} ? Ik bedoel, hoe vreemd is het dan dat ik denk dat ze doodgaat?
Omdat ze nu nog niet op sterven ligt. Tuurlijk snap ik ergens dat je bang bent voor het ergste...Maar je doet haast overkomen alsof je ervan overtuigd bent dat het de waarheid is. Dat is het niet, want dat kan je niet weten. Iedereen kan idd zomaar dood neervallen. Maar je moeder ligt nu in het ziekenhuis en je moet ervaringen met je vader van vroeger niet projecteren op deze situatie. Ze ligt nu op een veilige plek waar ze de meeste kansen heeft. Zo kun je het ook bekijken maar dat weiger je. Je blijft volharden in je negativiteit. Dat je angstig bent is nogmaals wel begrijpelijk, maar je conclusies niet.
Ik zou vandaag nogmaals eens benoemen tegen de arts/verpleging dat ze zoveel salbutamol gebruikte. Want een aantal van haar klachten kunnen wel degelijk te maken hebben met een overdosering van salbutamol. De longarts moet daar even goed naar kijken.
Dat van die begrafenispolis is mss wat voorbarig idd maar Enigme, jij noemt toch zelf ook wel wat nadelige dingen op, incl dat je niet had verwacht dat het voorspoedig zou verlopen :-} ? Ik bedoel, hoe vreemd is het dan dat ik denk dat ze doodgaat?
Omdat ze nu nog niet op sterven ligt. Tuurlijk snap ik ergens dat je bang bent voor het ergste...Maar je doet haast overkomen alsof je ervan overtuigd bent dat het de waarheid is. Dat is het niet, want dat kan je niet weten. Iedereen kan idd zomaar dood neervallen. Maar je moeder ligt nu in het ziekenhuis en je moet ervaringen met je vader van vroeger niet projecteren op deze situatie. Ze ligt nu op een veilige plek waar ze de meeste kansen heeft. Zo kun je het ook bekijken maar dat weiger je. Je blijft volharden in je negativiteit. Dat je angstig bent is nogmaals wel begrijpelijk, maar je conclusies niet.
Ik zou vandaag nogmaals eens benoemen tegen de arts/verpleging dat ze zoveel salbutamol gebruikte. Want een aantal van haar klachten kunnen wel degelijk te maken hebben met een overdosering van salbutamol. De longarts moet daar even goed naar kijken.
vrijdag 11 december 2009 om 12:04
Heb net even gebeld met de afdeling. Ze heeft vocht tussen haar borstwand en de longen (???). De longarts komt om een drain te plaatsen. Ze is hetzelfde als gisteren (erg onaardige verpleegkundige trouwens maar goede, ze zal druk zijn), erg moe maar zit aan tafel te eten. Ik hoef me geen zorgen te maken maar ja,nou ja, tja maar haar ene long is bijna helemaal wit van het vocht (zo zei ze het). Jezus!!! dat is toch wel iets om je zorgen over te maken of wat????
vrijdag 11 december 2009 om 12:23
Op het moment dat je moeder op de achtergrond wat zit te roepen, zou ik me geen zorgen maken. Ze is dus alert, bemoeit zich er mee, is uit bed en heeft voldoende lucht om te roepen! En waar haal je nu in godsnaam ineens die kanker vandaan? Er zijn toch longfoto's gemaakt? Kanker ontstaat niet van vandaag op morgen, dus het is echt volkomen onzin om je daar druk over te maken.
Heb jij nu al zelf iets gedaan aan je gezondheid? Contact met je arts opgenomen? Zoals je reageert is echt niet normaal en dat kan zo niet door gaan. Help jezelf alstjeblieft, ik maak me zorgen om je.
Heb jij nu al zelf iets gedaan aan je gezondheid? Contact met je arts opgenomen? Zoals je reageert is echt niet normaal en dat kan zo niet door gaan. Help jezelf alstjeblieft, ik maak me zorgen om je.
vrijdag 11 december 2009 om 12:25
Maar kanker kunnen ze toch zien in longvocht? en hoe ernstog is dit longvocht als haar hele long wit is???? dan stikt ze er toch in of gaat haar long verloren?? Ze heeft dun bloed dus ze krijgt eerst pilletjes om haar bloed dikker te maken voordat ze iets doen. En het feit dat ze een longarts bellen zegt ook wel iets....
vrijdag 11 december 2009 om 12:26
Ze is trouwens wel echt dood en doodop. Echt helemaal aan het einde van haar latijn. Ze kan bijna niet praten, tussen elk woord zitten wel 5 seconden en ze kan niet goed op woorden komen. Over het woord longarts moest ze 10 sec nadenken. Zo heb ik haar nog nooit meegemaakt! Dat is toch ook niet goed???
vrijdag 11 december 2009 om 12:34
Je moet je overigens vocht in je longen niet voorstellen alsof er letterlijk water in je longen staat, dus ze zal er niet door stikken. Het vocht komt vrij in de weefsels van de long die daardoor opzwellen, waardoor de longen minder goed kunnen functioneren (en hun functie is gaswisseling, dus zuurstof opnemen en koolstofdioxide uitscheiden).
Je moet ophouden met het interpreteren van medische gegevens zonder dat je er voldoende van weet. Al had die verpleegkundige gezegd dat de longen op de foto paars met groene stipjes waren, je ziet zelf dat je moeder nog ademt. Als ze dreigde te stikken, zou ze dan op de medium care aan een boterhammetje zitten? Nee, dan lag ze op de intensive care aan de beademing en dat ligt ze niet.
Probeer je nu eens bij de feiten te houden. Enkel en alleen de feiten van nu.
Je moet ophouden met het interpreteren van medische gegevens zonder dat je er voldoende van weet. Al had die verpleegkundige gezegd dat de longen op de foto paars met groene stipjes waren, je ziet zelf dat je moeder nog ademt. Als ze dreigde te stikken, zou ze dan op de medium care aan een boterhammetje zitten? Nee, dan lag ze op de intensive care aan de beademing en dat ligt ze niet.
Probeer je nu eens bij de feiten te houden. Enkel en alleen de feiten van nu.
vrijdag 11 december 2009 om 12:44
Natuurlijk zegt het feit dat ze een longarts bellen iets, namelijk dat ze bezig zijn om een oplossing te zoeken voor haar probleem. Wat wil je dan, dat ze opgenomen wordt en er verder niemand naar haar kijkt? Wees blij dat er een aantal verschillende dokters tegelijk naar haar kijken, 2 weten meer dan 1. En het is een complex geheel, hart, longen, nieren, operatie, leeftijd etc.
Zoek alsjeblieft ook hulp voor jezelf, want ik vind het ook echt niet normaal hoe jij reageert en hoe je aan het doordraaien bent. Je kan er niks aan doen als je zo in elkaar steekt, maar je kan wel om hulp vragen. Dit werkt voor niemand, niet voor jou en ook niet voor je moeder. Sterkte!
Zoek alsjeblieft ook hulp voor jezelf, want ik vind het ook echt niet normaal hoe jij reageert en hoe je aan het doordraaien bent. Je kan er niks aan doen als je zo in elkaar steekt, maar je kan wel om hulp vragen. Dit werkt voor niemand, niet voor jou en ook niet voor je moeder. Sterkte!
vrijdag 11 december 2009 om 12:47
quote:tjilla schreef op 11 december 2009 @ 12:42:
maar zou er dan een kans bestaan dat ze hiervan herstellen gaat en opknap en mss nog even mee kan?Natuurlijk is er die kans, als die kans er niet was, denk je dan dat er nog artsen zo met haar bezig zouden zijn? Die doen dat omdat ze willen dat ze opknapt en daar ook prima mogelijkheden voor zien. Je moeder heeft nu een aantal behandelbare complicaties, die niet zo gek zijn gezien haar conditie en leeftijd, en ze kan hier heel goed van opknapen. NIemand kan in de toekomst kijken en garanties geven, maar voor nu zijn ze bezig met haar herstel.
maar zou er dan een kans bestaan dat ze hiervan herstellen gaat en opknap en mss nog even mee kan?Natuurlijk is er die kans, als die kans er niet was, denk je dan dat er nog artsen zo met haar bezig zouden zijn? Die doen dat omdat ze willen dat ze opknapt en daar ook prima mogelijkheden voor zien. Je moeder heeft nu een aantal behandelbare complicaties, die niet zo gek zijn gezien haar conditie en leeftijd, en ze kan hier heel goed van opknapen. NIemand kan in de toekomst kijken en garanties geven, maar voor nu zijn ze bezig met haar herstel.
vrijdag 11 december 2009 om 12:47
quote:sassafras schreef op 09 december 2009 @ 18:28:
Nou Tjilla, je zei dat je een schop onder je kont prima vond, ga maar vast krom staan......
Als ik me niet vergis is er een veel groter probleem dat niet van vandaag of morgen op gelost kan worden, namelijk de relatie tussen jou en je moeder. Als ik het zo van een afstand bekijk (en let wel, ik ben geen psycholoog en pretendeer dat ook niet te zijn) denk ik dat je moeder heel erg op jou leunt en dat jij je, als enig kind, jezelf volkomen weg cijfert. En dat is niet gezond! Je bent een volwassen vrouw met een eigen leven! Natuurlijk heb je maar één moeder en help je die als het nodig is, maar er zijn grenzen aan hoe ver die hulp moet gaan. 24-uurs diensten draaien kun je van niemand verwachten, zeker niet als de persoon in kwestie (jij dus) zo ontzettend gestresst raakt van dit alles. Dus wordt het hoogste tijd om tegen je moeder te zeggen dat je niet kunt leveren wat zij van je verwacht. Je schrijft dat je, als je moeder het zelf had aangeboden, wel ingestemd had met een verpleeghuis. Daarmee zeg je dus dat zij beslist, en dat zij jouw grenzen mag overschrijden. Als je hier niet op tijd in ingrijpt, loopt dit op een akelige manier uit de hand. Of je stort in of je krijgt enorme ruzie, beiden niet bevordelijk voor haar herstel.
Volgende schop:
Hoe je het ook wendt of keert, je moeder is oud, chronisch ziek en zal dus in de toekomst nog veel (meer) hulp nodig hebben. Ze wordt nooit meer een kwieke, gezonde veertiger. Ooit moet je dus toch wennen aan het idee dat je niet alle ellende voor je moeder weg kunt nemen en dat je dingen niet in de hand hebt. Waarom dan niet nu hulp inroepen, nu je het duidelijk nodig hebt?
En als laatste, pijnlijke (heb lang getwijfeld of ik dit zou schrijven): wat vind je nu echt zelf, dus los van je moeder? Kan het zo zijn dat je rol als opofferende dochter wel bij je past? Of baal je diep in je hart van je moeder en haar grillen? Ik vraag dit omdat het me opvalt dat je zo vaak zegt dat je het niet vol houdt, je vraagt om raad, maar zelfs zoiets eenvoudigs als de huisarts inschakelen wimpel je af, het lijkt wel of je uit vrije wil steeds zelf door gaat.
Nogmaals, misschien schrijf/vraag ik pijnlijke dingen, maar geloof me ik doe het met goede bedoelingen.
Sterkte vanavond en vannacht.
Hoi, ik heb net het hele verhaal van je moeder gelezen.
Wat rot voor je.
Ik begrijp je angst, het is altijd erg om bang te zijn om je moeder te verliezen.
Hoe oud ze ook is.
Nadat ik alles gelezen heb, denk ik dat je bovenstaande van Sassafras nog een aantal keren moet lezen.
Ik vind het nl. een erg goed advies.
Volgens mij kun je hier echt je voordeel mee doen.
Ik wens je ontzettend veel sterkte met je moeder.
Nou Tjilla, je zei dat je een schop onder je kont prima vond, ga maar vast krom staan......
Als ik me niet vergis is er een veel groter probleem dat niet van vandaag of morgen op gelost kan worden, namelijk de relatie tussen jou en je moeder. Als ik het zo van een afstand bekijk (en let wel, ik ben geen psycholoog en pretendeer dat ook niet te zijn) denk ik dat je moeder heel erg op jou leunt en dat jij je, als enig kind, jezelf volkomen weg cijfert. En dat is niet gezond! Je bent een volwassen vrouw met een eigen leven! Natuurlijk heb je maar één moeder en help je die als het nodig is, maar er zijn grenzen aan hoe ver die hulp moet gaan. 24-uurs diensten draaien kun je van niemand verwachten, zeker niet als de persoon in kwestie (jij dus) zo ontzettend gestresst raakt van dit alles. Dus wordt het hoogste tijd om tegen je moeder te zeggen dat je niet kunt leveren wat zij van je verwacht. Je schrijft dat je, als je moeder het zelf had aangeboden, wel ingestemd had met een verpleeghuis. Daarmee zeg je dus dat zij beslist, en dat zij jouw grenzen mag overschrijden. Als je hier niet op tijd in ingrijpt, loopt dit op een akelige manier uit de hand. Of je stort in of je krijgt enorme ruzie, beiden niet bevordelijk voor haar herstel.
Volgende schop:
Hoe je het ook wendt of keert, je moeder is oud, chronisch ziek en zal dus in de toekomst nog veel (meer) hulp nodig hebben. Ze wordt nooit meer een kwieke, gezonde veertiger. Ooit moet je dus toch wennen aan het idee dat je niet alle ellende voor je moeder weg kunt nemen en dat je dingen niet in de hand hebt. Waarom dan niet nu hulp inroepen, nu je het duidelijk nodig hebt?
En als laatste, pijnlijke (heb lang getwijfeld of ik dit zou schrijven): wat vind je nu echt zelf, dus los van je moeder? Kan het zo zijn dat je rol als opofferende dochter wel bij je past? Of baal je diep in je hart van je moeder en haar grillen? Ik vraag dit omdat het me opvalt dat je zo vaak zegt dat je het niet vol houdt, je vraagt om raad, maar zelfs zoiets eenvoudigs als de huisarts inschakelen wimpel je af, het lijkt wel of je uit vrije wil steeds zelf door gaat.
Nogmaals, misschien schrijf/vraag ik pijnlijke dingen, maar geloof me ik doe het met goede bedoelingen.
Sterkte vanavond en vannacht.
Hoi, ik heb net het hele verhaal van je moeder gelezen.
Wat rot voor je.
Ik begrijp je angst, het is altijd erg om bang te zijn om je moeder te verliezen.
Hoe oud ze ook is.
Nadat ik alles gelezen heb, denk ik dat je bovenstaande van Sassafras nog een aantal keren moet lezen.
Ik vind het nl. een erg goed advies.
Volgens mij kun je hier echt je voordeel mee doen.
Ik wens je ontzettend veel sterkte met je moeder.
vrijdag 11 december 2009 om 12:49
Tjilla, natuurlijk is die kans er. Als dat niet zo was, dan had je ondertussen al een "slecht nieuws" gesprek gehad met de arts en zouden ze over een heel ander traject met je praten.
Geef nu eens antwoord op onze vraag of je je dokter gebeld hebt? Zoals je nu door aan het draaien bent kan echt niet. Ben je onder behandeling van een arts hiervoor? Het lijkt me hoogste tijd worden voor een stevig gesprek en behandeling, bijvoorbeeld met anti-psychotica die de demonen in je hoofd kunnen temmen.
Geef nu eens antwoord op onze vraag of je je dokter gebeld hebt? Zoals je nu door aan het draaien bent kan echt niet. Ben je onder behandeling van een arts hiervoor? Het lijkt me hoogste tijd worden voor een stevig gesprek en behandeling, bijvoorbeeld met anti-psychotica die de demonen in je hoofd kunnen temmen.
vrijdag 11 december 2009 om 12:53
vrijdag 11 december 2009 om 13:03
quote:tjilla schreef op 11 december 2009 @ 12:42:
maar zou er dan een kans bestaan dat ze hiervan herstellen gaat en opknap en mss nog even mee kan?
Er is ontzettend veel meer kans dat ze hiervan gaat herstellen.
En ook al wil je nog niet nadenken over als ze met ontslag kan, maar dit kan al over een paar dagen zijn. Als ze een pleuradrainage gaan doen om het vocht weg te halen ( je er zo druk over maken als je doet, hoeft echt niet, want het doet echt niet enorm pijn, het lucht verschrikkelijk op als je dat vocht kwijt bent) en haar goed ingesteld hebben op medicatie dan kan ze weer met ontslag, En voor verzorgingshuizen zijn wachtlijsten, dus kunnen jullie haar beter vast aanmelden.
Verder ben ik het geheel met alle vorige posts eens, Ga nu eens wat aan jezelf doen. Je wilt jezelf toch zien als een sterke vrouw?! Laat ons dan eens wat sterks zien en ga naar je psycholoog of psychiater en geef toe dat het niet goed gaat en dat er NU wat moet gebeuren!
maar zou er dan een kans bestaan dat ze hiervan herstellen gaat en opknap en mss nog even mee kan?
Er is ontzettend veel meer kans dat ze hiervan gaat herstellen.
En ook al wil je nog niet nadenken over als ze met ontslag kan, maar dit kan al over een paar dagen zijn. Als ze een pleuradrainage gaan doen om het vocht weg te halen ( je er zo druk over maken als je doet, hoeft echt niet, want het doet echt niet enorm pijn, het lucht verschrikkelijk op als je dat vocht kwijt bent) en haar goed ingesteld hebben op medicatie dan kan ze weer met ontslag, En voor verzorgingshuizen zijn wachtlijsten, dus kunnen jullie haar beter vast aanmelden.
Verder ben ik het geheel met alle vorige posts eens, Ga nu eens wat aan jezelf doen. Je wilt jezelf toch zien als een sterke vrouw?! Laat ons dan eens wat sterks zien en ga naar je psycholoog of psychiater en geef toe dat het niet goed gaat en dat er NU wat moet gebeuren!
