Gezondheid
alle pijlers
Hoe overtuig je een vriendin?
zaterdag 18 december 2010 om 23:52
Mijn vriendin is altijd wel aan de mollige kant geweest. Maar de laatste maanden is ze dikker geworden, of liever gezegd: Haar maag/buik is zo opgezwollen, dat het lijkt alsof ze zwanger is. Ze heeft ook vaak last van haar maag, steken. Maar ze durft niet naar de dokter. Ze schaamt zich, is bang dat hij zegt: Ga eerst maar eens afvallen.
Maar ze is op andere plaatsen niet dikker geworden...alleen die plek. Ik maak me best een beetje ongerust en heb haar dit ook gezegd. Vanmorgen nog. Dat ze gewoon eens bij de huisarts langs moet gaan, om dat na te laten kijken.
Nu is haar moeder (87) is juni overleden, zij had slokdarmkanker...en op dezelfde plek als haar moeder heeft mijn vriendin nu ook die steken.
Dus ze is ook nog eens bang, dat ze hetzelfde heeft. Maar ik zei ook: Hoe eerder je gaat, hoe eerder weet óf er iets is en dan kan er iets aan gedaan worden. Maar ze gaat niét. Ik heb al aangeboden mee te gaan...
Hoe zou jij dit oplossen? Wat zou je zeggen om haar te overtuigen, dat ze beter wél naar de huisarts kan gaan?
Maar ze is op andere plaatsen niet dikker geworden...alleen die plek. Ik maak me best een beetje ongerust en heb haar dit ook gezegd. Vanmorgen nog. Dat ze gewoon eens bij de huisarts langs moet gaan, om dat na te laten kijken.
Nu is haar moeder (87) is juni overleden, zij had slokdarmkanker...en op dezelfde plek als haar moeder heeft mijn vriendin nu ook die steken.
Dus ze is ook nog eens bang, dat ze hetzelfde heeft. Maar ik zei ook: Hoe eerder je gaat, hoe eerder weet óf er iets is en dan kan er iets aan gedaan worden. Maar ze gaat niét. Ik heb al aangeboden mee te gaan...
Hoe zou jij dit oplossen? Wat zou je zeggen om haar te overtuigen, dat ze beter wél naar de huisarts kan gaan?
zondag 19 december 2010 om 00:09
Slokdarmkanker is heftig, mijn mam is daar aan overleden.
Mijn mam had slik problemen.
Ik zou je vriendin vertellen dat je bezorgt om haar bent,en dat je je werkelijk zorgen maakt.
Verder is het lastig, als vriendin niet naar de dokter wil.
Mijn mam had slik problemen.
Ik zou je vriendin vertellen dat je bezorgt om haar bent,en dat je je werkelijk zorgen maakt.
Verder is het lastig, als vriendin niet naar de dokter wil.
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
zondag 19 december 2010 om 00:13
Ja, heel lastig. Ik héb haar gezegd dat ik bezorgd ben. En dat ik heel graag wil dat ze wel gaat.
Ik ga nu slapen, zal morgen kijken of er iemand nog een briljant idee heeft. Want zij denkt: Niet over praten, niet aan denken, dan is het er niet. Een beetje struisvogelpolitiek....
Ze vindt het ook eng, dat ik dinsdag een longfoto moet laten maken. Maar ik hoest een beetje raar (rokershoestje) en ik had pijn onder mijn schouderbladen. De huisarts zei: Dan laten we even een longfoto maken. Natuurlijk weet ik dat mijn longen er na 40 jaar roken niet prachtig uit zullen zien... (ik ga trouwens stoppen, samen met de huisarts). Maar zij zei: En als ze nu iets vinden bij jou? Tja, zei ik, dan hoop ik dat er iets aan te doen is. Maar niet gaan betekent niet dat er niks aan de hand is...
Ik ga nu slapen, zal morgen kijken of er iemand nog een briljant idee heeft. Want zij denkt: Niet over praten, niet aan denken, dan is het er niet. Een beetje struisvogelpolitiek....
Ze vindt het ook eng, dat ik dinsdag een longfoto moet laten maken. Maar ik hoest een beetje raar (rokershoestje) en ik had pijn onder mijn schouderbladen. De huisarts zei: Dan laten we even een longfoto maken. Natuurlijk weet ik dat mijn longen er na 40 jaar roken niet prachtig uit zullen zien... (ik ga trouwens stoppen, samen met de huisarts). Maar zij zei: En als ze nu iets vinden bij jou? Tja, zei ik, dan hoop ik dat er iets aan te doen is. Maar niet gaan betekent niet dat er niks aan de hand is...
zondag 19 december 2010 om 00:19
zondag 19 december 2010 om 00:30
Misschien moet je het juist over de andere boeg gooien: niet de teveel de nadruk op: ik maak me bezorgd, want dat maakt zij zich zo te horen ook al waardoor ze niet durft te gaan. Dus juist zeggen als ze pijn heeft en met haar hand over haar maag strijkt, ach ga nou eens naar de dokter, je loopt er al maanden mee rond en het is vast iets onschuldigs dat met een pilletje verholpen is.
Dan kun je hopelijk jouw longfoto gebruiken als voorbeeld: kijk ik maakte me stiekem toch ook wel zorgen om die longfoto, toch al die jaren gerookt. Nu ben ik geweest, er was niets te zien bijzonders te zien, ik krijg alleen .....van de dokter en er is een last van mijn schouders gevallen.
Dan kun je hopelijk jouw longfoto gebruiken als voorbeeld: kijk ik maakte me stiekem toch ook wel zorgen om die longfoto, toch al die jaren gerookt. Nu ben ik geweest, er was niets te zien bijzonders te zien, ik krijg alleen .....van de dokter en er is een last van mijn schouders gevallen.
zondag 19 december 2010 om 00:41
Als ik google met 'opgezwollen buik' komt er van alles naar boven, behalve kanker. De kans dat dat het is, is ook vrij klein. Ik kan me vaag zo'n 7 kenmerken van kanker herinneren maar 'dikke buik' zat er niet tussen.
Ik zou het niet meer proberen met 'je moet gaan', maar met 'aan welke voorwaarden moet worden voldaan bij jouw bezoek?' Ga ervanuit DAT ze gaat, maar dat jullie nu overleggen hoe dat voor haar het beste kan.
Wil ze jou erbij, iemand anders, of alleen? Wil ze vooraf informatie opzoeken op internet of juist niet. Wil ze samen met jou een vragenlijstje maken voor de HA? Misschien wil ze voor haar (eerste?) bezoek een grens stellen als 'alleen praten, niet onderzoeken'. Wanneer gaat ze bellen voor een afspraak? Of heeft ze liever dat jij dat doet?
Maak het bezoek concreet, praat erover DAT het gaat gebeuren, dat dat geen onderwerp van discussie meer is.
Los hiervan: Ik ga ervan uit dat je een supergoede vriendin bent en dat je een relatie hebt opgebouwd waarin je je dit kunt permitteren te doen. Als dat niet zo is, kan ze zich van je afkeren omdat ze vindt dat je bemoeienis te ver gaat. Niet iedere vriendschap kan hiertegen. Jij zult dat zelf moeten inschatten.
Ik zou het niet meer proberen met 'je moet gaan', maar met 'aan welke voorwaarden moet worden voldaan bij jouw bezoek?' Ga ervanuit DAT ze gaat, maar dat jullie nu overleggen hoe dat voor haar het beste kan.
Wil ze jou erbij, iemand anders, of alleen? Wil ze vooraf informatie opzoeken op internet of juist niet. Wil ze samen met jou een vragenlijstje maken voor de HA? Misschien wil ze voor haar (eerste?) bezoek een grens stellen als 'alleen praten, niet onderzoeken'. Wanneer gaat ze bellen voor een afspraak? Of heeft ze liever dat jij dat doet?
Maak het bezoek concreet, praat erover DAT het gaat gebeuren, dat dat geen onderwerp van discussie meer is.
Los hiervan: Ik ga ervan uit dat je een supergoede vriendin bent en dat je een relatie hebt opgebouwd waarin je je dit kunt permitteren te doen. Als dat niet zo is, kan ze zich van je afkeren omdat ze vindt dat je bemoeienis te ver gaat. Niet iedere vriendschap kan hiertegen. Jij zult dat zelf moeten inschatten.
Als je niks aardigs te zeggen hebt, kun je ook je mond houden.
zondag 19 december 2010 om 08:09
Weet je, voorheen was dat haar moeder die dit soort dingen tegen haar zei.
Ik geloof wel dat ik een goede vriendin ben, want tegen mij durft ze dan te zeggen: Ik schaam me voor dat dikzijn, wat zullen anderen wel niet denken? Ik zit iets anders in elkaar en ik maak me niet zo druk om wat anderen denken, zij wel.
Ik zei: De huisarts heeft al zoveel lijven gezien, denk je dat hij zich daar nog druk om maakt?
We sporten ook altijd samen, ze is nu al een hele tijd niet meer geweest. Ik probeer haar te stimuleren, maar ze heeft steeds uitvluchten.
Haar partner accepteert haar, zoals ze is. Maar haar kinderen (vooral de oudste twee (13 en 17) maken nog wel eens een opmerking over het feit dat ze "dik" is en dan ook al niet meer gaat sporten.
Ik houd jullie op de hoogte...
Ik geloof wel dat ik een goede vriendin ben, want tegen mij durft ze dan te zeggen: Ik schaam me voor dat dikzijn, wat zullen anderen wel niet denken? Ik zit iets anders in elkaar en ik maak me niet zo druk om wat anderen denken, zij wel.
Ik zei: De huisarts heeft al zoveel lijven gezien, denk je dat hij zich daar nog druk om maakt?
We sporten ook altijd samen, ze is nu al een hele tijd niet meer geweest. Ik probeer haar te stimuleren, maar ze heeft steeds uitvluchten.
Haar partner accepteert haar, zoals ze is. Maar haar kinderen (vooral de oudste twee (13 en 17) maken nog wel eens een opmerking over het feit dat ze "dik" is en dan ook al niet meer gaat sporten.
Ik houd jullie op de hoogte...
zondag 19 december 2010 om 09:45
N. je bent een fijne vriendin en wat een lastige situatie. Ik persoonlijk zou kiezen voor een agressieve aanpak. Haar wijzen op haar verantwoordelijkheden. Naar zichzelf, naar haar gezin en ik zou mijn zorgen over haar nog eens benadrukken. Kortom een confronterend gesprek. Daar zou ik het zelf bij laten, dus daarna het issue loslaten. Je hebt dan je ding gezegd. Anders blijft het een terugkerend onderwerp wat zelfs tussen jullie in kan komen staan. Komt het dan weer ter tafel, kun je zeggen: "Je weet hoe ik erover denk". Dit staat overigens bij mij los van de keuzes die ze (daarna) maakt. Ik zou haar blijven steunen, wat ze ook beslist.
