Gezondheid alle pijlers

Hoge/lage pijngrens, hoe kun je dit weten?

11-12-2010 23:12 59 berichten
Alle reacties Link kopieren
Zomaar even iets wat ik mij afvraag, naar aanleiding van een gesprek met een paar vriendinnen een tijd geleden (en vandaag zag ik het ergens ook voorbij komen op een topic, waardoor het weer in mijn gedachten kwam). Was samen met een vriendin op bezoek met een andere vriendin. Deze laatste was net geopereerd en vriendin die mee was had dezelfde operatie ondergaan. Vriendin zei dat ze nogal wat pijn had en andere vriendin zei dat het bij haar wel meeviel. "Maar ik heb een hoge pijngrens, dus maak je niet druk!". Vond het eerlijk gezegd een beetje kleinerend overkomen en vroeg mij direct af hoe je eigenlijk kunt weten of je een hoge/lage pijngrens hebt. Is dit meetbaar? Ik bedoel, de ene kan van dezelfde operatie meer pijn ondervinden dan de ander, maar ik vind dat nog weinig zeggen. Het lijkt me dat je conditie, hoe je je voelt en dergelijke meespelen in de beleving van pijn. Ik ben absoluut geen expert op dit gebied, zoals jullie misschien wel merken, ik vroeg het me gewoon even af... Iemand enig idee?
En dan.... Als je niet meer kunt, of als je bang bent dat je het niet gaat trekken, kun je bv bij een tattoo zeggen: ik stop. Ok, een halve tattoo is niet leuk :-) Maar bij iets als een bevalling, kan dat niet. Dus je moet. En daarom snap ik het ook niet allemaal zo, want wat wil je anders doen?

Tenzij er bedoeld wordt: lage pijngrens 'dus' snel een ruggeprik erin. Of de tandarts tien keer vragen bij te verdoven (zoals ik).
Alle reacties Link kopieren
@Fleurtje: Nou ja, zij hebben er natuurlijk wel zicht op omdat ze er vaker mee te maken hebben en ook zien hoe andere vrouwen erop reageren. Mijn eerdere vraag of het meetbaar is, zie ik nu wel helemaal voor me: een arts die je aan een serie martelingen onderwerpt en je daarna feliciteert met de woorden: "Nou mevrouwtje, u hebt een hoge pijngrens hoor!".
Alle reacties Link kopieren
quote:fleurtje schreef op 11 december 2010 @ 23:56:

[...]





Ik weet niet, ik vraag me nl dan alleen maar af hoe de artsen dat kunnen weten, want zij voelen niet wat ik voel. Ja, ze kunnen op het apparaat zien hoe sterk en vaak de weeen zijn, maar dan nog...



Een hoop is ook af te lezen aan andere zaken zoals hoe de persoon zichzelf presenteert, spreekt etc. Op momenten dat je aangesloten bent op monitoren; hoe houdt hartslag zich, bloeddruk, noem het maar op.



Tel erbij op dat er een verschil is tussen hoe het lijf pijn beleefd en hoe de 'geest' (als in individu, gevoel, emotie) pijn beleefd. Dat geldt voor de persoon met pijn maar ook voor de arts, verpleegkundige etc. die jou aanschouwen en bevindingen overdragen cq noteren.





Hoe je kunt weten of je een hoge of lage pijngrens hebt? Naar mijn bescheiden mening heb je er niet een maar velen. Zoals al eerder genoemd kan een persoon tegelijkertijd verschillende pijngrenzen hebben waarbij een blik van de tandarts al haast ondraaglijk kan zijn maar een relatief pijnlijkere ingreep fluitend doorloopt.



Geen enkel lijf is gelijk, geen enkele geest is gelijk. Wat hebben we er eigenlijk aan om te weten wat voor pijngrenzen je zoal hebt? Over het algemeen levert het niet zo veel op, of wel?



Die opmerking, TO, is dat niet eerder de toon die voor jou de muziek maakte waardoor je het als vervelend opgevat hebt dan sec de inhoud? Op zich hoeft er immers helemaal geen negatieve bedoeling te liggen bij het meedelen dat iemand vindt dat hij/zij een hoge pijngrens heeft.
when you wish upon a star...
quote:antwoordgezocht schreef op 12 december 2010 @ 00:01:

@Fleurtje: Nou ja, zij hebben er natuurlijk wel zicht op omdat ze er vaker mee te maken hebben en ook zien hoe andere vrouwen erop reageren. Mijn eerdere vraag of het meetbaar is, zie ik nu wel helemaal voor me: een arts die je aan een serie martelingen onderwerpt en je daarna feliciteert met de woorden: "Nou mevrouwtje, u hebt een hoge pijngrens hoor!". Haha, en als ik dan hoog scoor, zou ik weer gaan denken dat die andere proefkonijnen extreme mietjes waren en dat mijn score dáárom hoger uitviel, omdat het er bij mij niet in zou gaan dat ik een hoge pijngrens zou hebben.
Pixiedust, iemand (in dit geval TO en ik), kunnen een bepaald gegeven ook gewoon interessant vinden. Dat kan. Daar hoef je niet altijd wat aan te hebben.



Wat is de oplage van Quest ook alweer?
Alle reacties Link kopieren
quote:fleurtje schreef op 11 december 2010 @ 23:59:

En dan.... Als je niet meer kunt, of als je bang bent dat je het niet gaat trekken, kun je bv bij een tattoo zeggen: ik stop. Ok, een halve tattoo is niet leuk :-) Maar bij iets als een bevalling, kan dat niet. Dus je moet. En daarom snap ik het ook niet allemaal zo, want wat wil je anders doen?

Tenzij er bedoeld wordt: lage pijngrens 'dus' snel een ruggeprik erin. Of de tandarts tien keer vragen bij te verdoven (zoals ik).Wat bij mij dan eerder de vraag op zou roepen of je om die verdoving vraagt gemotiveerd door een soort angst (oeh jee, pijn in mijn mond, is vast best pittig, dat veel ik niet al te best, doe mij nog maar wat bijspuiten) of dat je het daadwerkelijk echt als "hier leg ik de grens qua pijn, mij is de pijn te heftig, spuiten!" ervaart.
when you wish upon a star...
Ah, 200.000.
quote:Pixiedust schreef op 12 december 2010 @ 00:06:

[...]





Wat bij mij dan eerder de vraag op zou roepen of je om die verdoving vraagt gemotiveerd door een soort angst (oeh jee, pijn in mijn mond, is vast best pittig, dat veel ik niet al te best, doe mij nog maar wat bijspuiten) of dat je het daadwerkelijk echt als "hier leg ik de grens qua pijn, mij is de pijn te heftig, spuiten!" ervaart.Omdat ik gewoon niks wil voelen! Wat voor iedereen weer beter is, want goed verdoofd ben ik een stuk prettiger te behandelen :-)
Alle reacties Link kopieren
@Pixiedust, dat was het meer inderdaad. Ze zei het nogal op triomfantelijke toon, waardoor ik het idee had dat ze andere vriendin een beetje aan het kleineren was. Andere vriendin heeft er overigens nooit wat over gezegd, dus misschien is het haar helemaal niet opgevallen. Misschien zit bij mij daar wel een lage pijngrens



@Fleurtje, haha, alles om maar niet te hoeven denken dat je best wel wat kunt hebben
Alle reacties Link kopieren
quote:fleurtje schreef op 12 december 2010 @ 00:06:

Pixiedust, iemand (in dit geval TO en ik), kunnen een bepaald gegeven ook gewoon interessant vinden. Dat kan. Daar hoef je niet altijd wat aan te hebben.



Wat is de oplage van Quest ook alweer?



Er hoeft wat mij betreft ook geen "nobeler doel" te zijn qua vragen, maar dat is oprecht het eerste wat in mij opkomt als dit soort vragen op tafel komen. Misschien wel omdat ik om me heen die vraag vaak vanuit een bepaalde hoek aan motieven heb zien komen of er vaak snel een waardeoordeel aan gekoppeld heb zien worden, wie zal het zeggen?



Dat losgelaten; wat maakt dat het een interessant gegeven is voor jou, Fleur? (typisch gevalletje PD, omdat ik het zelf niet interessant vind intrigeert het me al snel als anderen een tegenovergestelde visie hebben)
when you wish upon a star...
Alle reacties Link kopieren
quote:antwoordgezocht schreef op 12 december 2010 @ 00:09:

@Pixiedust, dat was het meer inderdaad. Ze zei het nogal op triomfantelijke toon, waardoor ik het idee had dat ze andere vriendin een beetje aan het kleineren was. Andere vriendin heeft er overigens nooit wat over gezegd, dus misschien is het haar helemaal niet opgevallen. Misschien zit bij mij daar wel een lage pijngrens Zie je wel, een hele boel verschillende pijngrenzen. Logisch dat je daar trouwens iebelig op reageert, dergelijke tonen zijn ook bloedirritant IMHO. Bedenk me nu dat ik het zelf met zo'n toon als sneer op zou vatten en dan is het onderwerp eigenlijk niet eens meer zo belangrijk. Sneren in een vriendschap, leuk...
when you wish upon a star...
@Pixidust: omdat ik me weleens afvraag, als ik pijn heb, of ik me nu aanstel of niet.

En ik weet, dat is vast ook niet boeiend.
Ik denk dat je pijn een stuk beter kan verdragen als je weet dat het overgaat. Ik vond weeen goed te doen, ook al deden ze zoveel zeer dat er er erg rare geluiden van ging maken, maar ze gaan over. Dat weet je. Dat kind komt eruit, of ze halen het er uit en dan is het over. Je weet ook dat je over het al;gemeen van weeen niet dood gaat. De pijn is puur om het kind eruit te laten. Okee, I'll deal with that.



Tandartspijn is anders: Zelfs na boren en vullen kan je nog weken een zeurende pijn hebben. En als het mis gaat met boren, weet jij veel wat er dan nog komt: een wortelkanaalbehandeling? Een extractie? Je hebt er geen controle over en dat zuigt en maakt het angstig, en dus des te pijnlijker.



Ik heb rsi gehad en hoewel ik in het begin lekker keihard was - doorbikkelen, het werk komt ooit wel af - deed mijn arm pas echt zeer en authentiek zeer toen ik voor mezelf had toegegeven dat ik zo niet meer kon werken. Dat mijn arm ziek was. Dat het niet normaal was dat ik zonder gruwelijke stekende pijn mijn haren niet kon borstelen. Maar soms ging dat haren borstelen prima. Ik wist toen niet wanneer ik wat voor pijn zou krijgen, en dat maakte het naadje. En niet te verdragen, eerlijk gezegd.



En ik ben een bikkel. Ik weet niet of ik een hoge pijngrens heb, maar ik kan veel verdragen. Ik heb geen idee of dat hetzelfde is.
Ik weet nu wel trouwens dat veel kunnen verdragen niet zo handig is. Behalve bij een bevalling doe je jezelf meestal meer kwaad dan goed door met pijn rond te blijven lopen.
Alle reacties Link kopieren
Fleur, nee boeiend juist. Wat mensen beweegt boeit me, kan het niet helpen.



Maar stel; jij zou je enorm aanstellen. En dan? Levert je geen flikker op behalve dat de pijn die je voelt nog steeds hetzelfde voelt. Gewoon de aangeboden behandeling grijpen dus, zie je later wel weer waar die grens zit. Maar als ik eerlijk ben? Ik denk dat jij eerder zo hard voor jezelf bent dat de gemaakte opmerking in het dossier eerder wel dan niet terecht was. Wat natuurlijk geen flikker waard is, wat weet ik nu afgaand op een beeld van een forummer?
when you wish upon a star...
quote:fleurtje schreef op 12 december 2010 @ 00:14:

@Pixidust: omdat ik me weleens afvraag, als ik pijn heb, of ik me nu aanstel of niet.

En ik weet, dat is vast ook niet boeiend.Hoezo zou je je aanstellen als je pijn hebt? Moet je eerst een bot breken voordat je mag huilen of piepen?
Ja maar kijk.... DAT is het dus... Stel ik me aan ja of nee? Ja? Schop onder mn kont, niet zeiken en doorgaan. Nee? Ok, dan mag ik best even piepen.



Zoiets, denk ik.



Dat ik later geen last had van keizersnee, doet me eerder denken tuurlijk heb ik geen last, doet ook geen pijn, die anderen stellen zich een tikje aan ipv goh, ik denk dat ik toch wel wat kan hebben/ik heb best een hoge pijngrens.



Snap je wat ik bedoel?

Best suf, als ik dit zo nalees.
Alle reacties Link kopieren
@Pixiedust: Inderdaad, zo voelde het helemaal voor mij! Heb het niet laten blijken overigens, is iets tussen hen (als andere vriendin het ook op die manier gehoord heeft, maar in dat geval heeft ze dat goed verborgen kunnen houden. Hoop dus maar dat ik me die sneer heb verbeeld!).



@Fleurtje, ik vraag me dat dan ook wel eens af, of ik me aanstel of dat het "normaal" is wat ik voel. Terwijl andere mensen wel eens tegen me zeggen dat ik een hoge pijngrens heb. Waar halen ze dat dan vandaan?? Ik weet het namelijk echt niet.
quote:tilalia2 schreef op 12 december 2010 @ 00:20:

[...]





Hoezo zou je je aanstellen als je pijn hebt? Moet je eerst een bot breken voordat je mag huilen of piepen?Ik hou niet van aanstellers. En ik zou er nog het minst van houden als ik mezelf aanstel....
Ik vind dit wel een leuk 'onderwerp', interessant dus.

Bestaat er ook zoiets als een hoge en lage slaapgrens

Ik moet naar bed, maar ben te wakker. (Maar goed, ook zoiets: dacht altijd dat ik acht uur slaap nodig had, maar gemiddeld maak ik de afgelopen twee jaar nachten van een uurtje of zes. Ws is het met pijngrens ook zoiets: dat je meer kunt hebben dan je vantevoren denkt).
Alle reacties Link kopieren
quote:fleurtje schreef op 12 december 2010 @ 00:22:

Ja maar kijk.... DAT is het dus... Stel ik me aan ja of nee? Ja? Schop onder mn kont, niet zeiken en doorgaan. Nee? Ok, dan mag ik best even piepen.



Zoiets, denk ik.



Dat ik later geen last had van keizersnee, doet me eerder denken tuurlijk heb ik geen last, doet ook geen pijn, die anderen stellen zich een tikje aan ipv goh, ik denk dat ik toch wel wat kan hebben/ik heb best een hoge pijngrens.



Snap je wat ik bedoel?

Best suf, als ik dit zo nalees.Vind ik helemaal niet suf! Of dan zijn we beiden suf, want zo werkt het bij mij ook. Men moet ook tegen me zeggen dat ik na een operatie rustig aan moet doen en dan ook voor hoe lang, anders is de kans groot dat ik na een dag alweer aan het werk ben. Welterusten! Mijn slaapgrens is ook laag, dus het duurt ook niet lang voordat ik onder de wol kruip...
quote:fleurtje schreef op 12 december 2010 @ 00:22:

Ja maar kijk.... DAT is het dus... Stel ik me aan ja of nee? Ja? Schop onder mn kont, niet zeiken en doorgaan. Nee? Ok, dan mag ik best even piepen.



Zoiets, denk ik.



Dat ik later geen last had van keizersnee, doet me eerder denken tuurlijk heb ik geen last, doet ook geen pijn, die anderen stellen zich een tikje aan ipv goh, ik denk dat ik toch wel wat kan hebben/ik heb best een hoge pijngrens.



Snap je wat ik bedoel?

Best suf, als ik dit zo nalees.



Ik snap wat je bedoelt, maar het doet niet ter zake hoeveel pijn jij lijdt ten opzichte van wat anderen voelen. Zij voelen jouw pijn nl; niet en jij die van hun niet.

Zij kunnen niet over jouw pijn oordelen, en jij niet over die van hen.



De een kan wel tegen kietelen in z'n zij, de andere niet. Daar oordeel je dan toch ook niet over?
Alle reacties Link kopieren
Verkeerd gelezen, dacht dat je naar bed ging. Zie je, mijn lage slaapgrens Welterusten alvast dan! En hopelijk kun je wat langer slapen dan zes uurtjes...ik heb in elk geval meer nodig!
Voor mijn kinderen was ik ervan overtuigd dat ik met minder slaap dan 8 uur per nacht niet kon functioneren.



Nu ik kinderen heb is mijn 'ik ben moe, ik ga slapen' knop geloof ik stuk, en slaap ik minder dan ooit, maar volgens mij doe ik we; meer dan ooit.
Alle reacties Link kopieren
quote:fleurtje schreef op 12 december 2010 @ 00:22:

Ja maar kijk.... DAT is het dus... Stel ik me aan ja of nee? Ja? Schop onder mn kont, niet zeiken en doorgaan. Nee? Ok, dan mag ik best even piepen.



Zoiets, denk ik.



Dat ik later geen last had van keizersnee, doet me eerder denken tuurlijk heb ik geen last, doet ook geen pijn, die anderen stellen zich een tikje aan ipv goh, ik denk dat ik toch wel wat kan hebben/ik heb best een hoge pijngrens.



Snap je wat ik bedoel?

Best suf, als ik dit zo nalees.



Nee helemaal niet suf, erg herkenbaar zelfs die eerste alinea. Dat had ik een jaar of 10 geleden ook zo maar kunnen posten. Tot bij mij een lampje ging branden. Wát had ik precies aan zo'n schop onder mijn kont? Dat zou mijn pijnbeleving niet veranderen. Een schop is leuk om even kortstondig iets door te komen, kan erg handig zijn maar anderzijds ook erg beperkend. Die schop is leuk als je een teen stoot, maar waarom zou je moeten schoppen als je bijv. na een operatie pijn ervaart en toch wel behoefte zou hebben aan die aangeboden paracetamol? Gewoon nemen, je hebt er niemand anders dan jezelf mee als je die niet neemt.



Voor mij persoonlijk kwam dat "moet ik mezelf niet een schop verkopen, stel ik me niet aan?" uiteindelijk puur voort uit onzekerheid en idioot hoge verwachtingen aan mezelf stellen. Die ben ik maar eens los gaan laten voor wat betreft dit onderwerp. Soms moet ik mezelf een schop onder de kont verkopen en zeggen; "ga eens eerlijk naar de pijn kijken, zeg!" Kan ik de pijn velen of eigenlijk toch niet zo heel goed? Is het nodig de pijn te velen of is het misschien niet toch verstandiger om er wat aan te gaan doen?
when you wish upon a star...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven