Gezondheid
alle pijlers
Ik moet geopereerd worden, en ik vind het doodeng
maandag 17 augustus 2009 om 11:23
maandag 17 augustus 2009 om 11:24
Ben nogal vaak geopereerd, dus wat wil je weten?
Kan je natuurlijk niet echt geruststellen, want ja, die narcose vind ik ook nog steeds eng en na afloop heb je pijn. Maar daar is pijnbestrijding voor en die moet je vooral ook gebruiken.
In een ziekenhuis liggen, tja, ook niet mijn hobby, vooral omdat ik zo graag alleen ben en op een zaaltje met mensen word ik helemaal gek. En dan dat eten, brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr, hoewel dat soms wel meevalt.
Kan je natuurlijk niet echt geruststellen, want ja, die narcose vind ik ook nog steeds eng en na afloop heb je pijn. Maar daar is pijnbestrijding voor en die moet je vooral ook gebruiken.
In een ziekenhuis liggen, tja, ook niet mijn hobby, vooral omdat ik zo graag alleen ben en op een zaaltje met mensen word ik helemaal gek. En dan dat eten, brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr, hoewel dat soms wel meevalt.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 17 augustus 2009 om 11:25
maandag 17 augustus 2009 om 11:27
Ik
Heb vorige zomer een knieoperatie gehad. Waarvoor moet je geopereerd worden?
Dooooooooooodeng vond ik het ook, vantevoren. Tijdens het eerste gesprek heb ik dingen geroepen als 'ik wil geen pijnstillers want daar word ik ziek van' en 'ik wil alleen als ik alleen op een kamer mag liggen' enzo. En heb toen wel afgedwongen dat mijn vader bij de anesthesist erbij mocht zijn.
Toen het moment er echter was, was ik eigenlijk heel rustig. De verpleegsters stelden me sowieso al heel erg gerust, en de anesthestist ook. En toen sliep ik al.. en werd ik wakker op de uitslaapzaal en mocht ik terug. Ik had nergens last van, was alleen een beetje moe.
Het in het ziekenhuis liggen an sich vond ik wel vervelend omdat je niks zelf kunt, ik moest iemand vragen om mijn onderbroek aan te doen bijvoorbeeld. Maar bij de meeste ziekenhuizen zijn de mensen gewoon heel aardg en vriendelijk en komen ze regelmatig even een praatje maken.
Het komt vast goed
Heb vorige zomer een knieoperatie gehad. Waarvoor moet je geopereerd worden?
Dooooooooooodeng vond ik het ook, vantevoren. Tijdens het eerste gesprek heb ik dingen geroepen als 'ik wil geen pijnstillers want daar word ik ziek van' en 'ik wil alleen als ik alleen op een kamer mag liggen' enzo. En heb toen wel afgedwongen dat mijn vader bij de anesthesist erbij mocht zijn.
Toen het moment er echter was, was ik eigenlijk heel rustig. De verpleegsters stelden me sowieso al heel erg gerust, en de anesthestist ook. En toen sliep ik al.. en werd ik wakker op de uitslaapzaal en mocht ik terug. Ik had nergens last van, was alleen een beetje moe.
Het in het ziekenhuis liggen an sich vond ik wel vervelend omdat je niks zelf kunt, ik moest iemand vragen om mijn onderbroek aan te doen bijvoorbeeld. Maar bij de meeste ziekenhuizen zijn de mensen gewoon heel aardg en vriendelijk en komen ze regelmatig even een praatje maken.
Het komt vast goed
maandag 17 augustus 2009 om 11:31
Onzin, dat van die emoties.
Als je bang bent vantevoren word je heus niet nog tien keer paniekeriger wakker.
In feite is de narcose het minst "enge" van de hele procedure.
Ik vind het nà de operatie, wanneer je de pijn begint te voelen, je soms misselijk bent van de narcose, en je je gewoon slap voelt, veel naarder dan wat daarvoor is gebeurd.
Als je bang bent vantevoren word je heus niet nog tien keer paniekeriger wakker.
In feite is de narcose het minst "enge" van de hele procedure.
Ik vind het nà de operatie, wanneer je de pijn begint te voelen, je soms misselijk bent van de narcose, en je je gewoon slap voelt, veel naarder dan wat daarvoor is gebeurd.
maandag 17 augustus 2009 om 11:32
Ben in een grijs verleden ook aan mijn kaak geopereerd (onderkaak verlengd), dus daar weet ik nog wel iets van.
Ik lag de eertse 24 uur na de operatie op de IC. Van te voren had ik daar al even een rondleidinkje gehad, zodat ik wist waar ik terecht zou komen. En ook die eerste 24 uur had ik nog een beademingsbuis. Ik neem aan dat ze je daar wel op voorbereiden als dat bij jou ook zo is.
Pijn kan ik me niet herinneren eigenlijk.
Ik lag de eertse 24 uur na de operatie op de IC. Van te voren had ik daar al even een rondleidinkje gehad, zodat ik wist waar ik terecht zou komen. En ook die eerste 24 uur had ik nog een beademingsbuis. Ik neem aan dat ze je daar wel op voorbereiden als dat bij jou ook zo is.
Pijn kan ik me niet herinneren eigenlijk.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 17 augustus 2009 om 11:34
Dat lijkt me ook onzin, van die emoties.
Ik vond de narcose niet zozeer eng, als wel raar. Dat je van de ene op de andere seconde weg bent, dat blijft een vreemd gevoel. (achteraf dan he )
En ja, een klein beetje die angst niet meer wakker te zullen worden zit er ook wel, maar dat is een angst die totaal niet reëel is natuurlijk.
De misselijkheid achteraf vond ik een stuk vervelender inderdaad
Ik vond de narcose niet zozeer eng, als wel raar. Dat je van de ene op de andere seconde weg bent, dat blijft een vreemd gevoel. (achteraf dan he )
En ja, een klein beetje die angst niet meer wakker te zullen worden zit er ook wel, maar dat is een angst die totaal niet reëel is natuurlijk.
De misselijkheid achteraf vond ik een stuk vervelender inderdaad
maandag 17 augustus 2009 om 11:35
quote:robo schreef op 17 augustus 2009 @ 11:31:
Onzin, dat van die emoties.
Niet helemaal onzin. Alleen heb ik iets anders begrepen.
Ooit was er een arts (prof Bastiaans?) die mensen een soort roesje gaf, omdat er dan makkelijker 'weggestopte' gevoelens bovenkwamen.
Ik was altijd ontzettend boos na een narcose en ik geloof best wel dat ik vroeger heel veel weggestopte boosheid had.
Mijn laatste operatie is nu twee jaar geleden en toen werd ik heel rustig wakker. En ik heb in de tussenliggende jaren in therapie veel van mijn boosheid verwerkt.
Maar ik geloof niet dat de emotie waarmee je de operatie ingaat versterkt wordt.
Onzin, dat van die emoties.
Niet helemaal onzin. Alleen heb ik iets anders begrepen.
Ooit was er een arts (prof Bastiaans?) die mensen een soort roesje gaf, omdat er dan makkelijker 'weggestopte' gevoelens bovenkwamen.
Ik was altijd ontzettend boos na een narcose en ik geloof best wel dat ik vroeger heel veel weggestopte boosheid had.
Mijn laatste operatie is nu twee jaar geleden en toen werd ik heel rustig wakker. En ik heb in de tussenliggende jaren in therapie veel van mijn boosheid verwerkt.
Maar ik geloof niet dat de emotie waarmee je de operatie ingaat versterkt wordt.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 17 augustus 2009 om 11:37
Die beademingsbuis, dat is wel prettig om van te voren te weten, want je moet dan je ademhaling overlaten aan een apparaat en dat voelt erg tegennatuurlijk. Bij mij ging ie er trouwens heel snel uit, ver binnen die 24 uur.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 17 augustus 2009 om 11:38
Solomio, dàt kan best zo zijn, van professor Bastiaans.
Ik reageerde op de opmerking dat de emotie waarmee je de narcose ingaat versterkt wordt.
Ik ben ook erg vaak geopereerd en heb die ervaring helemààl niet.
En in mijn naaste omgeving, waar ook veel operaties zijn geweest, heb ik het ook nooit gehoord.
Ik reageerde op de opmerking dat de emotie waarmee je de narcose ingaat versterkt wordt.
Ik ben ook erg vaak geopereerd en heb die ervaring helemààl niet.
En in mijn naaste omgeving, waar ook veel operaties zijn geweest, heb ik het ook nooit gehoord.
maandag 17 augustus 2009 om 11:40
Marcaro, als jij gezond je operatie ingaat kan er weinig mis gaan. Ik ben van kinds af aan bang geweest voor narcoses, dacht altijd dat ik er in zou blijven. Dat had ik namelijk als kind gehoord van de buurvrouw, haar zus is dit overkomen. Wat ik dan weer niet wist was dat deze vrouw al in de 70 was, doodziek en in een slechte conditie. Vorig jaar was ik eventjes bijna dood na een operatie, maar dat kwam niet door de narcose, maar omdat mijn lichaam in zo'n slechte conditie was en ik erg verzwakt was. Nu moest ik in april weer, ik heb angsten doorstaan. Ze hebben me wel honderd keer moeten vertellen dat ik er echt weer uit zou komen (alles kwam weer even terug van wat er een paar maanden daarvoor was gebeurd). Ik lag te huilen in de wachtkamer bij de OK (lang leve de lieve zusters), en werd weer gerustgesteld. Op de OK werd ik nogmaals gerustgesteld, en toen ik wakker werd heb ik geen centje pijn gehad, ben niet misselijk geweest heb gewoon nergens last van gehad. Gooi je angsten eruit, je bent echt geen watje, laat ze weten dat je bang bent, dan kunnen ze je gerust stellen. Ik weet 100% zeker dat ik over mijn angst voor narcoses heen ben. Maar ik herken het dus wel.
maandag 17 augustus 2009 om 11:40
Robo, dat van die emotie waarmee je de operatie ingaat heb ik ook nog nooit gehoord. En is bij mij zeker niet zo, ben nog nooit boos een operatie ingegaan. En of dat verhaal van die boosheid klopt weet ik natuurlijk ook niet. Ik was zelf wel heel tevreden met mijn therapieresultaat toen ik zelfs na een narcose niet meer boos was.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 17 augustus 2009 om 11:41
quote:Liv schreef op 17 augustus 2009 @ 11:39:
Een beademingsbuis krijg je toch sowieso? Ik kreeg hem althans wel, maar pas toen ik al onder narcose was. (is mij verteld)Na een kaakoperatie kan de boel in mond en keel nog wel es opzwellen. Om die reden laten ze dan vaak de beademingsbuis een poosje zitten na de operatie.
Een beademingsbuis krijg je toch sowieso? Ik kreeg hem althans wel, maar pas toen ik al onder narcose was. (is mij verteld)Na een kaakoperatie kan de boel in mond en keel nog wel es opzwellen. Om die reden laten ze dan vaak de beademingsbuis een poosje zitten na de operatie.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 17 augustus 2009 om 11:42
maandag 17 augustus 2009 om 11:52
ik moest op m'n 26 mijn amandelen eruit halen...zow wat was ik bang zeg...vooral van die gruwelverhalen wanneer je op latere leeftijd je amandelen moet gaan knippen. Ik was zo bang dat mijn hand gewoon aan het bibberen was toen ik de opnameformulieren moest invullen.
Ik trok helemaal bleek weg toen mijn kamergenoot terug kwam om haar amandelen te knippen. Lijkbleek, kreunen en bloedkotsen..
Maar weet je eigenlijk wat het is, je moet je gewoon overgeven aan de gebeurtenis. Je bent in goede handen. En trouwens er zijn altijd ergere dingen!!!
Ik trok helemaal bleek weg toen mijn kamergenoot terug kwam om haar amandelen te knippen. Lijkbleek, kreunen en bloedkotsen..
Maar weet je eigenlijk wat het is, je moet je gewoon overgeven aan de gebeurtenis. Je bent in goede handen. En trouwens er zijn altijd ergere dingen!!!
maandag 17 augustus 2009 om 11:56
Ik ben ook een paar keer geopereerd. Wel allemaal kleine ingrepen en dus nooit heel lang onder narcose geweest.
Als ze je de medicatie geven om onder narcose te gaan zak je als het ware gewoon weg, in een diepe slaap waar je niet tegen kan vechten. Ik vind het geen ongemakkelijk of eng gevoel. Ergens juist wel prettig. Bij mij voelde het als een soort warme deken die over je heen getrokken wordt, het gevoel gaat door je hele lichaam heen en dan ben je weg. Het prikkelt/brandt wel wat in je arm als ze de medicatie geven maar niet heel erg en het is ook zo weer over.
Als ze je de medicatie geven om onder narcose te gaan zak je als het ware gewoon weg, in een diepe slaap waar je niet tegen kan vechten. Ik vind het geen ongemakkelijk of eng gevoel. Ergens juist wel prettig. Bij mij voelde het als een soort warme deken die over je heen getrokken wordt, het gevoel gaat door je hele lichaam heen en dan ben je weg. Het prikkelt/brandt wel wat in je arm als ze de medicatie geven maar niet heel erg en het is ook zo weer over.
