Gezondheid
alle pijlers
Ik schrijf het even van me af...............
zondag 24 juni 2012 om 21:01
4 jaar geleden was ik hun getuige, op een zonnige septemberdag trouwden ze op een sprookjesachtige locatie.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 5 augustus 2012 om 03:30
Oh Gijs wat erg... 3 jaar geleden heb ik een dierbaar iemand verloren en daar heb ik bewust afscheid van kunnen nemen. Vooral door er gewoon te zijn. Als ik terug zou kunnen zou ik zeggen dat ik altijd aan hem blijf denken. In mijn hoofd hoort hij er nog net zo goed bij. Maar daar ben ik me nu bewust van.
Heel veel sterkte Gijs...
Heel veel sterkte Gijs...
zondag 5 augustus 2012 om 11:57
Dank jullie allemaal, klauter vanavond op mijn fiets en laat het inderdaad maar over me heenkomen.
Weet je wat ik zo triest vind, ze hebben allebei best veel pech gehad in de liefde, niets lukt tot ze door een toevallige ontmoeting elkaar troffen.
Geloof dat ze na de eerste kop koffie onafscheidelijk waren, ik was dus hun getuige op het huwelijk en werkelijk alles klopte, ze hadden zelfs de trouwambtenaar naar het afgehuurde kasteel laten komen, een soort sprookjeshuwelijk, je kon gewoon niet anders dan blij zijn die dag.
Weet je wat ik zo triest vind, ze hebben allebei best veel pech gehad in de liefde, niets lukt tot ze door een toevallige ontmoeting elkaar troffen.
Geloof dat ze na de eerste kop koffie onafscheidelijk waren, ik was dus hun getuige op het huwelijk en werkelijk alles klopte, ze hadden zelfs de trouwambtenaar naar het afgehuurde kasteel laten komen, een soort sprookjeshuwelijk, je kon gewoon niet anders dan blij zijn die dag.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 5 augustus 2012 om 13:48
Brok in mn keel bij het lezen van dit topic, wat heftig.
Helaas zelf ook al eens afscheid moeten nemen van iemand in een soortgelijke situatie. Het is emotioneel en zwaar maar op een bepaalde manier ook weer mooi. De woorden komen wel en soms zijn er gewoon geen woorden nodig...
Sterkte voor vanavond maar ook zeker voor het onvermijdelijke wat nog gaat komen
Helaas zelf ook al eens afscheid moeten nemen van iemand in een soortgelijke situatie. Het is emotioneel en zwaar maar op een bepaalde manier ook weer mooi. De woorden komen wel en soms zijn er gewoon geen woorden nodig...
Sterkte voor vanavond maar ook zeker voor het onvermijdelijke wat nog gaat komen
zondag 5 augustus 2012 om 20:40
Ik ken de medische werking van Dormicum niet maar op mijn vriendin heeft het een positieve uitwerking, tijdelijk?
Afgelopen vrijdag is begonnen met 3 x daags toedienen en na het weekend zou ze in een soort coma gebracht worden om daarin te overlijden.
Door de Dormicum heeft ze een paar nachten goed doorgeslapen, voelt zich wat rustiger dus is er weer overleg geweest met de verpleging en de arts en besloten van dag tot dag te kijken hoe de situatie er voor staat.
Dit was een onverwachte wending, nog geen afscheid.
Afgelopen vrijdag is begonnen met 3 x daags toedienen en na het weekend zou ze in een soort coma gebracht worden om daarin te overlijden.
Door de Dormicum heeft ze een paar nachten goed doorgeslapen, voelt zich wat rustiger dus is er weer overleg geweest met de verpleging en de arts en besloten van dag tot dag te kijken hoe de situatie er voor staat.
Dit was een onverwachte wending, nog geen afscheid.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 5 augustus 2012 om 22:53
quote:star-light schreef op 05 augustus 2012 @ 22:25:
Lijkt me behoorlijk zenuwslopend voor iedereen, tsjee pfff, je ben ergens op voorbereid, tenminste dat probeer je en dan zo'n onverwachte wending. Sterkte nogmaals
Behoorlijk slopend maar ook zo wisselend, de begeleiding in de hospice had afgelopen donderdag tegen mijn vriend gezegd dat het een kwestie van dagen zou zijn.
In een Hospice doen ze verder ook geen onderzoeken, alleen begeleiding dus medisch is er ook geen verklaring voor deze opleving.
Lijkt me behoorlijk zenuwslopend voor iedereen, tsjee pfff, je ben ergens op voorbereid, tenminste dat probeer je en dan zo'n onverwachte wending. Sterkte nogmaals
Behoorlijk slopend maar ook zo wisselend, de begeleiding in de hospice had afgelopen donderdag tegen mijn vriend gezegd dat het een kwestie van dagen zou zijn.
In een Hospice doen ze verder ook geen onderzoeken, alleen begeleiding dus medisch is er ook geen verklaring voor deze opleving.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 5 augustus 2012 om 23:48
Ja dat klopt, ik ken dat wel, toen ik nog in de zorg werkte hadden we in ons ouderencentrum ook een hospice voor terminale mensen, ik bracht dan koffie en thee en verzorgde de persoon tot het laatste moment, ik heb ook best hele mooie ervaringen meegemaakt (spiritueel) ik vond het werk wel moeilijk, ik was zelf heel jong, net afgestudeerd en mijn collega's hadden al jarenlange ervaring, pas na jaren ben ik er ingegroeid, maar uiteindelijk toch een andere sector gekozen.
dinsdag 7 augustus 2012 om 19:28
quote:vlindervrij12345 schreef op 07 augustus 2012 @ 16:17:
Ik heb net dit topic helemaal gelezen, wat is dit toch erg ...
Vreselijk dit, hoe is het nu met haar? Zie dat je al 2 dagen niet meer gereageerd hebt. Ik wil je hoe dan ook heel veel sterkte wensen. Sterkte en een dikke knuffel
Het is afwachten, ze zit nu helemaal vol slangen en krijgt pillen.
Verder waren haar darmen verstopt door het slechte eten en liggen van de afgelopen weken dat hebben ze met laxeermiddelen opgelost.
Het is onsmakelijk maar ik begreep dat er aardig wat uitkwam.
Ze voelt zich daardoor ook een stuk beter maar goed het wisselt per dag en soms per uur.
Er komt nu ook hulp voor mijn vriend, de familie gaat hem bij toerbeurt een dag aflossen zodat hij toch weer wat "lucht" krijgt.
Simpele dingen als een achterstand in de administratie wegwerken, met hun zoontje op pad, zijn eigen boodschappen doen.
Ik heb net dit topic helemaal gelezen, wat is dit toch erg ...
Vreselijk dit, hoe is het nu met haar? Zie dat je al 2 dagen niet meer gereageerd hebt. Ik wil je hoe dan ook heel veel sterkte wensen. Sterkte en een dikke knuffel
Het is afwachten, ze zit nu helemaal vol slangen en krijgt pillen.
Verder waren haar darmen verstopt door het slechte eten en liggen van de afgelopen weken dat hebben ze met laxeermiddelen opgelost.
Het is onsmakelijk maar ik begreep dat er aardig wat uitkwam.
Ze voelt zich daardoor ook een stuk beter maar goed het wisselt per dag en soms per uur.
Er komt nu ook hulp voor mijn vriend, de familie gaat hem bij toerbeurt een dag aflossen zodat hij toch weer wat "lucht" krijgt.
Simpele dingen als een achterstand in de administratie wegwerken, met hun zoontje op pad, zijn eigen boodschappen doen.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
dinsdag 7 augustus 2012 om 20:07
@Gijs,,,Ja het kan onwijs wisselen idd.. het ene moment gaat het "goed" en het andere moment denk je het laatste uur heeft geslagen. Dit is zo moeilijk en zwaar voor iedereen, niet te bevatten gewoon , geen woorden die de lading dekken... vreselijk.. was echt onder de indruk van dit hele topic en het drukt je ook echt weer even met je neus op de feiten hoe betrekkelijk het leven is ...
Het bizarre vind ik dan altijd ( wat natuurlijk ook hartstikke logisch is begrijp mij niet verkeerd) maar dat het leven gewoon doorgaat, ook de dingen zoals rekeningen boodschappen etc, zo bizar , iemand is zo ziek en jij moet ernaast ook gewoon doorgaan met leven, ( zeker in het geval geld dit als het je partner betreft of familie...)
Ik heb er echt een aantal keer aan gedacht/bij stil gestaan bij jouw topic.... heeft mij echt wat gedaan.
Heb je nog wel contact met haar? praat ze nog?
Het bizarre vind ik dan altijd ( wat natuurlijk ook hartstikke logisch is begrijp mij niet verkeerd) maar dat het leven gewoon doorgaat, ook de dingen zoals rekeningen boodschappen etc, zo bizar , iemand is zo ziek en jij moet ernaast ook gewoon doorgaan met leven, ( zeker in het geval geld dit als het je partner betreft of familie...)
Ik heb er echt een aantal keer aan gedacht/bij stil gestaan bij jouw topic.... heeft mij echt wat gedaan.
Heb je nog wel contact met haar? praat ze nog?
woensdag 8 augustus 2012 om 15:48
woensdag 8 augustus 2012 om 20:10
quote:vlindervrij12345 schreef op 07 augustus 2012 @ 20:07:
Het bizarre vind ik dan altijd ( wat natuurlijk ook hartstikke logisch is begrijp mij niet verkeerd) maar dat het leven gewoon doorgaat, ook de dingen zoals rekeningen boodschappen etc, zo bizar , iemand is zo ziek en jij moet ernaast ook gewoon doorgaan met leven, ( zeker in het geval geld dit als het je partner betreft of familie...)
Ik heb er echt een aantal keer aan gedacht/bij stil gestaan bij jouw topic.... heeft mij echt wat gedaan.
Heb je nog wel contact met haar? praat ze nog?
Je hebt gelijk het leven gaat gewoon door, weet je mijn vriend snakt ook weer naar "normale" dingen zoals de administratie, de tuin harken en gewoon een avond tv kijken.
Ik kan ene keer gewoon met haar praten een andere keer ligt ze uitgeteld te slapen.
Net nog even contact gehad, ze is nu in redelijke goede doen als je het vergelijkt met vorige week.
Het bizarre vind ik dan altijd ( wat natuurlijk ook hartstikke logisch is begrijp mij niet verkeerd) maar dat het leven gewoon doorgaat, ook de dingen zoals rekeningen boodschappen etc, zo bizar , iemand is zo ziek en jij moet ernaast ook gewoon doorgaan met leven, ( zeker in het geval geld dit als het je partner betreft of familie...)
Ik heb er echt een aantal keer aan gedacht/bij stil gestaan bij jouw topic.... heeft mij echt wat gedaan.
Heb je nog wel contact met haar? praat ze nog?
Je hebt gelijk het leven gaat gewoon door, weet je mijn vriend snakt ook weer naar "normale" dingen zoals de administratie, de tuin harken en gewoon een avond tv kijken.
Ik kan ene keer gewoon met haar praten een andere keer ligt ze uitgeteld te slapen.
Net nog even contact gehad, ze is nu in redelijke goede doen als je het vergelijkt met vorige week.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
