Gezondheid
alle pijlers
In de ziektewet, maar nu??
maandag 9 augustus 2010 om 12:33
Ik zou het doen! Maar je kunt altijd je huisarts even bellen om te vragen wat hij/zij er van vindt. Of de arbo-arts als je daar al contact mee hebt gehad. Of je baas als je daar een goede realtie mee hebt.
Ik ben het helemaal eens met je vriend, maar je moet er wel een goed gevoel over hebben. Als je daar een heerlijke dag hebt denk ik dat je dat juist erg goed zal doen en je daardoor misschien wel eerder weer kunt werken.
Ik ben het helemaal eens met je vriend, maar je moet er wel een goed gevoel over hebben. Als je daar een heerlijke dag hebt denk ik dat je dat juist erg goed zal doen en je daardoor misschien wel eerder weer kunt werken.
Het is zoals het is
maandag 9 augustus 2010 om 12:44
Jij moet volgens mij nu juist dingen doen die goed voor je voelen.
Hoe is je contact met je werkgever?
Snapt die je situatie? Of leeft hij/zij juist helemaal niet met je mee?
In het eerste geval kun je bij je werkgever op de koffie gaan. Vertellen hoe moeilijk je het hebt met boodschappen doen etc. Hoe je nachten zijn, hoe je dagen zijn, en hoe je opleefde van de Cross.
Als je werkgever je begrijpt, en als die zich goed kan inleven in je situatie zal die je vertellen dat je even een tijdje moet doen wat goed voor je voelt. Hij/zij zal ook snappen dat je dan weer sneller in staat bent als je oude zelf op de werkvloer te verschijnen.
(heb je tevens een verhaal te vertellen aan je klanten als je weer begint met werken. Het lijkt me een stuk prettiger om je klanten te vertellen dat je even wat tijd voor jezelf gehad hebt en lekker bent wezen crossen, dan dat je per dat zo'n 10x moet oprakelen wat er werkelijk de aanleiding was van je afwezigheid.)
Hoe is je contact met je werkgever?
Snapt die je situatie? Of leeft hij/zij juist helemaal niet met je mee?
In het eerste geval kun je bij je werkgever op de koffie gaan. Vertellen hoe moeilijk je het hebt met boodschappen doen etc. Hoe je nachten zijn, hoe je dagen zijn, en hoe je opleefde van de Cross.
Als je werkgever je begrijpt, en als die zich goed kan inleven in je situatie zal die je vertellen dat je even een tijdje moet doen wat goed voor je voelt. Hij/zij zal ook snappen dat je dan weer sneller in staat bent als je oude zelf op de werkvloer te verschijnen.
(heb je tevens een verhaal te vertellen aan je klanten als je weer begint met werken. Het lijkt me een stuk prettiger om je klanten te vertellen dat je even wat tijd voor jezelf gehad hebt en lekker bent wezen crossen, dan dat je per dat zo'n 10x moet oprakelen wat er werkelijk de aanleiding was van je afwezigheid.)
maandag 9 augustus 2010 om 12:44
Kijk, als je ziek thuis zou zitten met een hernia en een collega ziet je al crossend op een quad in het bos, dan kan ik me voorstellen dat zoiets raar overkomt. Ik neem echter aan dat je collega's weten dat je er niet bent omdat je een geestelijke dreun hebt gehad en een traumatische gebeurtenis moet verwerken. In dat geval is afleiding en dingen doen die je leuk vindt juist goed voor je.
Ik zou het wel doen in overleg met werkgever en arbo arts.
Ik zou het wel doen in overleg met werkgever en arbo arts.
maandag 9 augustus 2010 om 12:48
Een collega van mij is in haar hotelkamer overvallen ( met man en kinderen ) en die heeft er echt maanden nog last vangehad. Ik kan me voorstellen wat de impact bij jou in je eigen huis moet zijn geweest. Ik zou het gewoon doen en met de bedrijfsarts werkgever overleggen.
Een tip: ga niet op je hyves/facebook account schrijven hoe leuk het crossen is geweest
Een tip: ga niet op je hyves/facebook account schrijven hoe leuk het crossen is geweest
maandag 9 augustus 2010 om 13:46
Hallo Caviaatje,
Dat is niet niks zeg, wat je hebt meegmaakt. Het is meer dan normaal dat het tijd kost om daarmee om te gaan.
Ik snap je twijfel helemaal. Ik ben na een operatie ook lang uit de running geweest en voelde me ook schuldig als ik bijvoorbeeld 's avonds een uurtje ging repeteren met een orkest waar ik in speel.
Ik had geluk met mijn bedrijfsarts. Hij stimuleerde juist dat soort activiteiten. Zijn mening was: "als jij daar energie van krijgt moet je het juist doen en je vooral niet schuldig voelen".
Hij heeft me zelfs geadviseerd om in april, na al die koude maanden, op vakantie te gaan naar de zon. Dat heb ik gedaan, uiteraard ook met schuldgevoel, maar het heeft me wel heel goed gedaan.
Ik hoop dat ze op jouw werk net zoveel begrip hebben als bij mij en dat je ook een fijne arbo-arts treft.
Sterkte!
Dat is niet niks zeg, wat je hebt meegmaakt. Het is meer dan normaal dat het tijd kost om daarmee om te gaan.
Ik snap je twijfel helemaal. Ik ben na een operatie ook lang uit de running geweest en voelde me ook schuldig als ik bijvoorbeeld 's avonds een uurtje ging repeteren met een orkest waar ik in speel.
Ik had geluk met mijn bedrijfsarts. Hij stimuleerde juist dat soort activiteiten. Zijn mening was: "als jij daar energie van krijgt moet je het juist doen en je vooral niet schuldig voelen".
Hij heeft me zelfs geadviseerd om in april, na al die koude maanden, op vakantie te gaan naar de zon. Dat heb ik gedaan, uiteraard ook met schuldgevoel, maar het heeft me wel heel goed gedaan.
Ik hoop dat ze op jouw werk net zoveel begrip hebben als bij mij en dat je ook een fijne arbo-arts treft.
Sterkte!
maandag 9 augustus 2010 om 14:18
Hoi Caviaatje,
Wat naar wat jou is overkomen!
Ik zou het overleggen met je werkgever. Heb ik zelf ook gedaan.
Zelf heb ik een tijdje geleden na een auto-ongeluk met een gebroken rechterarm in de ziektewet gezeten. Ik kon toen niet werken omdat ik voor mijn werk echt mijn rechterhand intensief moet gebruiken. Vervangend werk was niet mogelijk, dus zat ik thuis. Omdat ik dus ook 'anders ziek' was. Ik kon namelijk prima wandelen, dingen met links doen etc., heb ik aan mijn werkgever gevraagd hoe hij mijn ziekmelding zag. Hij heeft gezegd dag ik alle vrijheid had om mij te verplaatsen, zolang het het herstel niet in de weg stond. Als ik maar telefonisch bereikbaar was. Hier was ik erg blij mee want nu kon ik toch lekker buiten wandelen en van het mooie weer genieten. Had de telefoon bij me en ik ben regelmatig gebeld door arbo-arts en werkgever. Dit verliep prima. Arbo-arts vond dit ook een goede oplossing, hij was er ook voorstander van omdat het volgens hem voor het herstel vaak beter is om wel de deur uit te gaan en buitenlucht mee te pikken.
Heel veel sterkte en beterschap!
Wat naar wat jou is overkomen!
Ik zou het overleggen met je werkgever. Heb ik zelf ook gedaan.
Zelf heb ik een tijdje geleden na een auto-ongeluk met een gebroken rechterarm in de ziektewet gezeten. Ik kon toen niet werken omdat ik voor mijn werk echt mijn rechterhand intensief moet gebruiken. Vervangend werk was niet mogelijk, dus zat ik thuis. Omdat ik dus ook 'anders ziek' was. Ik kon namelijk prima wandelen, dingen met links doen etc., heb ik aan mijn werkgever gevraagd hoe hij mijn ziekmelding zag. Hij heeft gezegd dag ik alle vrijheid had om mij te verplaatsen, zolang het het herstel niet in de weg stond. Als ik maar telefonisch bereikbaar was. Hier was ik erg blij mee want nu kon ik toch lekker buiten wandelen en van het mooie weer genieten. Had de telefoon bij me en ik ben regelmatig gebeld door arbo-arts en werkgever. Dit verliep prima. Arbo-arts vond dit ook een goede oplossing, hij was er ook voorstander van omdat het volgens hem voor het herstel vaak beter is om wel de deur uit te gaan en buitenlucht mee te pikken.
Heel veel sterkte en beterschap!
Zwaartekracht is niet verantwoordelijk voor het feit dat mensen op elkaar vallen (Albert Einstein)
maandag 9 augustus 2010 om 18:21
quote:Caviaaatje schreef op 09 augustus 2010 @ 14:22:
Ik vind het zelf nu ook weleens prettig als ik me down voel om ff mn telefoon weg te leggen of uit te doen, maar dan denk ik ''wat als mn werk belt?''...terwijl ze vast wel begrijpen dat ik er op dat moment geen behoefte aan heb, maar toch MOET je bereikbaar zijn.Heel herkenbaar. Vaak was ik het rustigst als ik net allemaal telefoontjes had gehad. Dan wist ik dat ik de dagen erna waarschijnlijk met rust gelaten zou worden. Ook ging ik zo nu en dan wel eventjes langs op mijn werk en zorgde ik ervoor dat ik dan mijn werkgever wel sprak. Dan wist ik dat hij daarna niet direct zou bellen. Dat gaf mij een soort van innerlijke rust. Maar het blijft een feit dat je geen vakantiegevoel hebt (opmerkingen van mensen die zeiden dat ik nu lekker thuis vakantie kon vieren kon ik dan ook niet waarderen want zo voelde het zeker niet). Ik heb nooit een telefoontje gemist, maar ik denk dat het echt niet erg is als je een telefoontje mist en binnen een redelijke tijd alsnog terugbelt. Je kunt tenslotte ook op het toilet, in de douche of net bij een arts zijn waardoor je je telefoon hebt gemist.
Ik vind het zelf nu ook weleens prettig als ik me down voel om ff mn telefoon weg te leggen of uit te doen, maar dan denk ik ''wat als mn werk belt?''...terwijl ze vast wel begrijpen dat ik er op dat moment geen behoefte aan heb, maar toch MOET je bereikbaar zijn.Heel herkenbaar. Vaak was ik het rustigst als ik net allemaal telefoontjes had gehad. Dan wist ik dat ik de dagen erna waarschijnlijk met rust gelaten zou worden. Ook ging ik zo nu en dan wel eventjes langs op mijn werk en zorgde ik ervoor dat ik dan mijn werkgever wel sprak. Dan wist ik dat hij daarna niet direct zou bellen. Dat gaf mij een soort van innerlijke rust. Maar het blijft een feit dat je geen vakantiegevoel hebt (opmerkingen van mensen die zeiden dat ik nu lekker thuis vakantie kon vieren kon ik dan ook niet waarderen want zo voelde het zeker niet). Ik heb nooit een telefoontje gemist, maar ik denk dat het echt niet erg is als je een telefoontje mist en binnen een redelijke tijd alsnog terugbelt. Je kunt tenslotte ook op het toilet, in de douche of net bij een arts zijn waardoor je je telefoon hebt gemist.
Zwaartekracht is niet verantwoordelijk voor het feit dat mensen op elkaar vallen (Albert Einstein)
