
Bedrogen
zaterdag 6 september 2025 om 10:54
Ik ben al jaren lid van het forum en meestal in de meelezende variant. Ik had nooit gedacht dat ik dit topic ooit zelf zou openen.
Op dit moment gaan mijn gedachten en emoties echt alle kanten op, en ik hoop dat het van me af schrijven enigszins helpt om te kalmeren en alles op een rij te krijgen.
De situatie in het kort:
Ik ben dit jaar 16 jaar samen met mijn man, drie jaar geleden zijn we getrouwd. Hij is 12 jaar ouder dan ik en heeft voor mij een lange relatie (14 jaar) gehad. Die relatie was nog maar heel kort doodgebloed toen wij iets kregen.
We hebben twee prachtige dochters (9 en 10 jaar) en als ik onze relatie moet omschrijven zou ik zeggen dat we gewoon best wel steady gaan (of gingen..). We hebben ons ups en downs gehad, zeker toen de kinderen jong waren en we behoorlijk slaap tekort kwamen. De mindere perioden hebben - voor zover ik weet - nooit met zich meegebracht dat één van ons het buiten de deur is gaan zoeken.
De laatste 3, 4 jaar zijn er dingen veranderd. Aan de ene kan hebben we elkaar weer een beetje teruggevonden; er is stabiliteit in de activiteiten en gezondheid van de kinderen, we hebben allebei een mooi vast inkomen, wonen nu zes jaar in een fijn huis in een fijne buurt, en alles gaat zijn gangetje. Tegelijkertijd heeft mijn man in toenemende mate last van donkere buien. Hij wordt dan wakker met een zwaar gevoel, dat eigenlijk niet of moeilijk weggaat. Dat uit zich in eindeloze zwijgzaamheid. Als ik dan vraag wat er is, is het antwoord 'niks' of 'druk op werk' of 'ik ben gewoon moe'. Deze buien zijn bij mij steeds zwaarder gaan drukken. Ik weet dat ze op enig moment over gaan, maar een heel weekend lang met een zwijgzame donderwolk in huis leven, is best wel pittig.
Eens in de zoveel tijd barst de bom, maken we hier ruzie over, belooft hij beterschap en gaat het weer een paar maanden beter. Vorig jaar zomer heeft hij beloofd met iemand te gaan praten, maar die stap heeft hij uiteindelijk toen niet gezet.
In januari van dit jaar ben ik er per toeval achter gekomen dat hij een meer dan vriendschappelijk app-contact onderhield met een collega van hem van de administratie. Hij is daar heel erg van geschrokken, heeft mij bezworen dat hij er niks mee wilde, dat het soort spontane verliefdheid was, maar dat hij absoluut verder wil met mij en ons gezin. Wat de situatie wel extra pijnlijk maakte, is dat de betreffende collega maar liefst 30 jaar jonger is dan mijn man. Ze is begin 20. Zij heeft zelf ook een vaste relatie waarmee ze samenwoont in een koophuis.
Voor mijn gevoel hebben we deze situatie toen uitgesproken en zijn we met goede moed verder gegaan. Ik heb wel aangegeven dat ik wilde praten met een relatietherapeut omdat we allebei niet zo heel goed zijn in het uiten van onze emoties en zeggen wat ons nou echt bezighoudt.
Ergens in maart hebben we ons eerste gesprek gehad en dat hebben we allebei als prettig ervaren.
Vlak na de meivakantie is de bom opnieuw gebarsten. Het bleek dat hij opnieuw het contact met de collega had opgestart en in één van de appberichten (ja die heb ik gelezen) refereerde zij aan een zoenpartij (op werk nota bene, nu ik erover schrijf is het nog clichématiger dan het al was). Ik was er echt kapot van. Niet alleen is hij opnieuw met haar verder gegaan, maar hij heeft er ook gewoon keihard over gelogen. Ik heb bij onze therapeut zitten vertellen dat ik hem ondanks het eerste slippertje vertrouwde als hij zei dat het voorbij was en dat hij nu voor mij ging. Ik voelde me zo ontzettende naïef en vernederd.
Vlak na deze 2e keer hadden we weer een gesprek staan met onze therapeut. We hebben er toen, en ook in de dagen daartussen, uitvoerig over gesproken. Opnieuw zei hij dat hij voor ons gezin wilde gaan, dat het niet aan mij ligt, dan hij niets liever wil dan oud worden met mij en dat hij er nu echt mee ging stoppen. Ik heb aangegeven dat het vertrouwen in hem bij mij heel erg broos is, maar dat ik voor ons gezin wel wil proberen om er weer bovenop te komen.
En nu, zit ik hier, achter mijn computer met 1001 gedachten in mijn hoofd. Deze week bekroop me een vervelend gevoel, dat eigenlijk is gestart toen ik een poging deed om ons seksleven nieuw leven in te blazen, en hij em niet omhoog kreeg.
Gisteravond heb ik mijn gevoel uitgesproken en hem op de man af gevraagd hoe het op dit moment zit. Zijn antwoord in het kort: 'het gevoel (voor haar) is niet van de ene op de andere dag weg, maar ik doe mijn best. Ik snap jouw wantrouwen, maar er is op dit moment echt niets meer'.
En toen ben ik gaan speuren. Dat duurde niet heel lang want in zijn e-mailprullenbak vond ik een uitgebreid bericht van hem aan haar met een bijna dag tot dag verslag van zijn gedachten en gevoelens van de afgelopen drie weken. En daar was geen woord Spaans bij. Kennelijk was zij op vakantie en is er dus geen fysiek contact geweest, maar hij als hij haar 'vakantiefoto's in haar geile jurkje ziet', is die grens denk ik snel overschreden op het moment dat zij terug is van vakantie.
En nu... weet ik het gewoon even niet. Ik zie ons leven as we speak afbrokkelen, want een derde kans zit er wat mij betreft niet in. Ik moet er nog even niet aan denken hoe en wat we aan de kinderen moeten vertellen. Dat breekt echt mijn hart (voor zover er nog iets te breken over is).
Hij is nu met jongste dochter naar sportactiviteit en ik ga dat zodadelijk doen met oudste dochter. Ik heb een vriendin gevraagd om de kinderen daarna op te pikken, zodat ik alleen met hem ben.
Ik weet het gewoon even niet meer. Bedankt voor het lezen.
Op dit moment gaan mijn gedachten en emoties echt alle kanten op, en ik hoop dat het van me af schrijven enigszins helpt om te kalmeren en alles op een rij te krijgen.
De situatie in het kort:
Ik ben dit jaar 16 jaar samen met mijn man, drie jaar geleden zijn we getrouwd. Hij is 12 jaar ouder dan ik en heeft voor mij een lange relatie (14 jaar) gehad. Die relatie was nog maar heel kort doodgebloed toen wij iets kregen.
We hebben twee prachtige dochters (9 en 10 jaar) en als ik onze relatie moet omschrijven zou ik zeggen dat we gewoon best wel steady gaan (of gingen..). We hebben ons ups en downs gehad, zeker toen de kinderen jong waren en we behoorlijk slaap tekort kwamen. De mindere perioden hebben - voor zover ik weet - nooit met zich meegebracht dat één van ons het buiten de deur is gaan zoeken.
De laatste 3, 4 jaar zijn er dingen veranderd. Aan de ene kan hebben we elkaar weer een beetje teruggevonden; er is stabiliteit in de activiteiten en gezondheid van de kinderen, we hebben allebei een mooi vast inkomen, wonen nu zes jaar in een fijn huis in een fijne buurt, en alles gaat zijn gangetje. Tegelijkertijd heeft mijn man in toenemende mate last van donkere buien. Hij wordt dan wakker met een zwaar gevoel, dat eigenlijk niet of moeilijk weggaat. Dat uit zich in eindeloze zwijgzaamheid. Als ik dan vraag wat er is, is het antwoord 'niks' of 'druk op werk' of 'ik ben gewoon moe'. Deze buien zijn bij mij steeds zwaarder gaan drukken. Ik weet dat ze op enig moment over gaan, maar een heel weekend lang met een zwijgzame donderwolk in huis leven, is best wel pittig.
Eens in de zoveel tijd barst de bom, maken we hier ruzie over, belooft hij beterschap en gaat het weer een paar maanden beter. Vorig jaar zomer heeft hij beloofd met iemand te gaan praten, maar die stap heeft hij uiteindelijk toen niet gezet.
In januari van dit jaar ben ik er per toeval achter gekomen dat hij een meer dan vriendschappelijk app-contact onderhield met een collega van hem van de administratie. Hij is daar heel erg van geschrokken, heeft mij bezworen dat hij er niks mee wilde, dat het soort spontane verliefdheid was, maar dat hij absoluut verder wil met mij en ons gezin. Wat de situatie wel extra pijnlijk maakte, is dat de betreffende collega maar liefst 30 jaar jonger is dan mijn man. Ze is begin 20. Zij heeft zelf ook een vaste relatie waarmee ze samenwoont in een koophuis.
Voor mijn gevoel hebben we deze situatie toen uitgesproken en zijn we met goede moed verder gegaan. Ik heb wel aangegeven dat ik wilde praten met een relatietherapeut omdat we allebei niet zo heel goed zijn in het uiten van onze emoties en zeggen wat ons nou echt bezighoudt.
Ergens in maart hebben we ons eerste gesprek gehad en dat hebben we allebei als prettig ervaren.
Vlak na de meivakantie is de bom opnieuw gebarsten. Het bleek dat hij opnieuw het contact met de collega had opgestart en in één van de appberichten (ja die heb ik gelezen) refereerde zij aan een zoenpartij (op werk nota bene, nu ik erover schrijf is het nog clichématiger dan het al was). Ik was er echt kapot van. Niet alleen is hij opnieuw met haar verder gegaan, maar hij heeft er ook gewoon keihard over gelogen. Ik heb bij onze therapeut zitten vertellen dat ik hem ondanks het eerste slippertje vertrouwde als hij zei dat het voorbij was en dat hij nu voor mij ging. Ik voelde me zo ontzettende naïef en vernederd.
Vlak na deze 2e keer hadden we weer een gesprek staan met onze therapeut. We hebben er toen, en ook in de dagen daartussen, uitvoerig over gesproken. Opnieuw zei hij dat hij voor ons gezin wilde gaan, dat het niet aan mij ligt, dan hij niets liever wil dan oud worden met mij en dat hij er nu echt mee ging stoppen. Ik heb aangegeven dat het vertrouwen in hem bij mij heel erg broos is, maar dat ik voor ons gezin wel wil proberen om er weer bovenop te komen.
En nu, zit ik hier, achter mijn computer met 1001 gedachten in mijn hoofd. Deze week bekroop me een vervelend gevoel, dat eigenlijk is gestart toen ik een poging deed om ons seksleven nieuw leven in te blazen, en hij em niet omhoog kreeg.
Gisteravond heb ik mijn gevoel uitgesproken en hem op de man af gevraagd hoe het op dit moment zit. Zijn antwoord in het kort: 'het gevoel (voor haar) is niet van de ene op de andere dag weg, maar ik doe mijn best. Ik snap jouw wantrouwen, maar er is op dit moment echt niets meer'.
En toen ben ik gaan speuren. Dat duurde niet heel lang want in zijn e-mailprullenbak vond ik een uitgebreid bericht van hem aan haar met een bijna dag tot dag verslag van zijn gedachten en gevoelens van de afgelopen drie weken. En daar was geen woord Spaans bij. Kennelijk was zij op vakantie en is er dus geen fysiek contact geweest, maar hij als hij haar 'vakantiefoto's in haar geile jurkje ziet', is die grens denk ik snel overschreden op het moment dat zij terug is van vakantie.
En nu... weet ik het gewoon even niet. Ik zie ons leven as we speak afbrokkelen, want een derde kans zit er wat mij betreft niet in. Ik moet er nog even niet aan denken hoe en wat we aan de kinderen moeten vertellen. Dat breekt echt mijn hart (voor zover er nog iets te breken over is).
Hij is nu met jongste dochter naar sportactiviteit en ik ga dat zodadelijk doen met oudste dochter. Ik heb een vriendin gevraagd om de kinderen daarna op te pikken, zodat ik alleen met hem ben.
Ik weet het gewoon even niet meer. Bedankt voor het lezen.
zaterdag 6 september 2025 om 11:01
Nou, dat lijkt me nogal duidelijk: of je accepteert het feit dat hij er iemand naast heeft niet of je doet dat wel.
Als niet: tasje voor hem pakken en vertellen dat hij elders mag gaan verblijven tot de zaken (scheiding) geregeld zijn.
Deze man kan je niet vertrouwen. Hij liegt alles bij elkaar en zal daar niet mee stoppen. Dat is gezien die mail overduidelijk.
Veel sterkte
Als niet: tasje voor hem pakken en vertellen dat hij elders mag gaan verblijven tot de zaken (scheiding) geregeld zijn.
Deze man kan je niet vertrouwen. Hij liegt alles bij elkaar en zal daar niet mee stoppen. Dat is gezien die mail overduidelijk.
Veel sterkte
zaterdag 6 september 2025 om 11:10
Oeioei, hij is ver heen in zijn geile gedachten aan een 30 jaar jongere deerne… dat geen schijn van kans heeft natuurlijk, maar het maakt alles kapot. Beseft hij dat?
Wat enorm rot @rechtiskrom en jouw rollercoaster is hartverscheurend.
Ik hoop dat hij een zinnig verhaal heeft en met een oplossingsrichting komt, maar die kans is klein… lekker makkelijk om te zeggen dat hij met jou oud wil worden, terwijl hij loopt te kwijlen op een andere dame. Hij zal absoluut nog eens lekker van bil willen - zoals vroeger- , maar hoe reeel is dat? Durft hij eerlijk te zijn en een jaar vooruit te kijken?
Wanneer is jullie volgende therapieafspraak?
Wat enorm rot @rechtiskrom en jouw rollercoaster is hartverscheurend.
Ik hoop dat hij een zinnig verhaal heeft en met een oplossingsrichting komt, maar die kans is klein… lekker makkelijk om te zeggen dat hij met jou oud wil worden, terwijl hij loopt te kwijlen op een andere dame. Hij zal absoluut nog eens lekker van bil willen - zoals vroeger- , maar hoe reeel is dat? Durft hij eerlijk te zijn en een jaar vooruit te kijken?
Wanneer is jullie volgende therapieafspraak?
zaterdag 6 september 2025 om 11:18
zaterdag 6 september 2025 om 11:23
@Gryla, dank voor je reactie.
Ja, hij weet dat het geen schijn van kans heeft. Dat heeft hij zelf de vorige keren ook uitgesproken. Dat hij dat weet, maar dat het vlees zwak is
Naast ons gezin, maakt het waarschijnlijk ook zijn eigenlijk carrière kapot. Hij heeft een best wel hoge overheidsfunctie en een affaire met een jonge administratief medewerkster gaat hem niet in dank worden afgenomen.
Open en eerlijk is wmb een gepasseerd station, hij heeft me de afgelopen maanden keer op keer in mijn gezicht, al dan in aanwezigheid van onze therapeut, zitten voorliegen. De oprechtheid die hij leek te hebben in hoe erg hij het zou vinden als ons gezin eronderdoor zou gaan, is helemaal niets waard gebleken.
Ja, hij weet dat het geen schijn van kans heeft. Dat heeft hij zelf de vorige keren ook uitgesproken. Dat hij dat weet, maar dat het vlees zwak is

Naast ons gezin, maakt het waarschijnlijk ook zijn eigenlijk carrière kapot. Hij heeft een best wel hoge overheidsfunctie en een affaire met een jonge administratief medewerkster gaat hem niet in dank worden afgenomen.
Open en eerlijk is wmb een gepasseerd station, hij heeft me de afgelopen maanden keer op keer in mijn gezicht, al dan in aanwezigheid van onze therapeut, zitten voorliegen. De oprechtheid die hij leek te hebben in hoe erg hij het zou vinden als ons gezin eronderdoor zou gaan, is helemaal niets waard gebleken.
zaterdag 6 september 2025 om 11:26
Klopt, intens gemeen. En dat doet nog het meeste pijn, dat ik echt niet heb zien aankomen dat hij me op deze manier bij herhaling tot op het bot zou kwetsen.Yakuzakiko schreef: ↑06-09-2025 11:16Ook al zou je willen, het vertrouwen komt denk ik niet meer terug. Want hij kletst kennelijk maar wat om je zoet te houden totdat hij betrapt wordt.
Ik vind het gemeen.
zaterdag 6 september 2025 om 11:35
Precies. Dit soort losers weten dat jonge dame er niet met hem vandoor gaat en dat de echtgenote toch wel blijft. Maakt het des te triester. Lekker van twee walletjes eten.
zaterdag 6 september 2025 om 11:54
Wat een kansloos figuur zeg. Dat geouwehoer over dat het vlees zwak is is gewoon bullshit taal voor: ik heb geen zin om mijn impulsen te onderdrukken en reguleren. Peuters kunnen dat ook niet maar dat mag je van een volwassen vent wel verwachten.rechtiskrom schreef: ↑06-09-2025 11:23@Gryla, dank voor je reactie.
Ja, hij weet dat het geen schijn van kans heeft. Dat heeft hij zelf de vorige keren ook uitgesproken. Dat hij dat weet, maar dat het vlees zwak is![]()
.
Ik ben ook wel benieuwd of zijn relatie voor jou echt zo doodgebloed was of dat ie gewoon een nieuwe kans zag. Het lijkt een soort patroon. Na 14-16 jaar wordt t saai en werken voor de relatie is moeilijker dan je impulsen achterna lopen.
Goed dat je even iemand hebt gevraagd om de kinderen op te vangen zodat je even in alle rust met hem kunt praten. Weet je al wat je doel is van het gesprek?
Sterkte, het lijkt me verschrikkelijk om je relatie zo aan stukken te zien vallen.
zaterdag 6 september 2025 om 12:03
Sterkte.
Het zal nu niet zo voelen, maar de mensen in mijn omgeving die soortgelijks hebben meegemaakt waren achteraf blij dat ze gestopt zijn zodra ze te grote leugens ontdekten.
En je kunt er vanuit gaan dat hij nog op zijn knieën zal smeken om hem te vergeven dat jou bedriegen sterker is dan hij. In andere woorden, mooiere woorden. Je weet wat ze waard zijn, ook bij herkansingen en ook tijdens therapie, goede gesprekken en herkansingen.
Hij valt op jong.
Het zal nu niet zo voelen, maar de mensen in mijn omgeving die soortgelijks hebben meegemaakt waren achteraf blij dat ze gestopt zijn zodra ze te grote leugens ontdekten.
En je kunt er vanuit gaan dat hij nog op zijn knieën zal smeken om hem te vergeven dat jou bedriegen sterker is dan hij. In andere woorden, mooiere woorden. Je weet wat ze waard zijn, ook bij herkansingen en ook tijdens therapie, goede gesprekken en herkansingen.
Hij valt op jong.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 6 september 2025 om 12:29
zaterdag 6 september 2025 om 12:35
Wat vreselijk, to. Ook voor mij zou een derde kans uitgesloten zijn, dus dan zit er niets anders op dan uit elkaar gaan.
Op je vraag "wat moeten we de kinderen vertellen ": pas vertellen als er concrete besluiten zijn genomen. Papa en mama gaan uit elkaar, we blijven allebei heel veel van jullie houden, maar we zijn niet meer verliefd op elkaar ".
In een later stadium, als het stof wat neergedaald is, zou ik ze wat meer vertellen over de reden. Geheimhouding vind ik hier niet de beste oplossing, maar de andere ouder in een negatief daglicht zetten/kwaadspreken vind ik uit den boze. De waarheid vertellen zou ik dan ook pas doen als je het kunt houden bij de droge feiten, zonder al te veel emotioneel vertoon.
Op je vraag "wat moeten we de kinderen vertellen ": pas vertellen als er concrete besluiten zijn genomen. Papa en mama gaan uit elkaar, we blijven allebei heel veel van jullie houden, maar we zijn niet meer verliefd op elkaar ".
In een later stadium, als het stof wat neergedaald is, zou ik ze wat meer vertellen over de reden. Geheimhouding vind ik hier niet de beste oplossing, maar de andere ouder in een negatief daglicht zetten/kwaadspreken vind ik uit den boze. De waarheid vertellen zou ik dan ook pas doen als je het kunt houden bij de droge feiten, zonder al te veel emotioneel vertoon.
zaterdag 6 september 2025 om 13:11
Heel veel sterkte.
Ik denk ook dat je er goed aan doet om uit elkaar te gaan, hoe super klote ook. Hij heeft duidelijk nul respect voor je. En ik zou het uiteindelijk ook melden op zijn werk. Hoezeer zij ook toestemt, een hoge manager met een veel jongere assistent is gewoon nooit gelijkwaardig en dat wist hij heus wel.
Voor wat het waard is: ik denk dat je kinderen uiteindelijk beter af zijn als jullie uit elkaar zijn, zodat ze niet hoeven op te groeien met een totaal krom beeld van relaties, waarbij de oudere man kan doen en laten wat hij wil omdat de vrouw toch wel blijft. Ik was zelf zo'n kind en ik ben uiteindelijk echt blij dat ik een gezonder beeld van relaties heb kunnen krijgen in mijn tienertijd.
Ik denk ook dat je er goed aan doet om uit elkaar te gaan, hoe super klote ook. Hij heeft duidelijk nul respect voor je. En ik zou het uiteindelijk ook melden op zijn werk. Hoezeer zij ook toestemt, een hoge manager met een veel jongere assistent is gewoon nooit gelijkwaardig en dat wist hij heus wel.
Voor wat het waard is: ik denk dat je kinderen uiteindelijk beter af zijn als jullie uit elkaar zijn, zodat ze niet hoeven op te groeien met een totaal krom beeld van relaties, waarbij de oudere man kan doen en laten wat hij wil omdat de vrouw toch wel blijft. Ik was zelf zo'n kind en ik ben uiteindelijk echt blij dat ik een gezonder beeld van relaties heb kunnen krijgen in mijn tienertijd.
zaterdag 6 september 2025 om 13:34
rechtiskrom schreef: ↑06-09-2025 11:23@Gryla, dank voor je reactie.
Ja, hij weet dat het geen schijn van kans heeft. Dat heeft hij zelf de vorige keren ook uitgesproken. Dat hij dat weet, maar dat het vlees zwak is![]()
Naast ons gezin, maakt het waarschijnlijk ook zijn eigenlijk carrière kapot. Hij heeft een best wel hoge overheidsfunctie en een affaire met een jonge administratief medewerkster gaat hem niet in dank worden afgenomen.
Open en eerlijk is wmb een gepasseerd station, hij heeft me de afgelopen maanden keer op keer in mijn gezicht, al dan in aanwezigheid van onze therapeut, zitten voorliegen. De oprechtheid die hij leek te hebben in hoe erg hij het zou vinden als ons gezin eronderdoor zou gaan, is helemaal niets waard gebleken.
Blijkbaar vindt hij die functie een stuk belangrijker dan voor zijn gezin gaan. Want als hij met zijn 'zwakker vlees' van zijn verliefdheidsobsessie af had willen komen had ie natuurlijk gewoon een andere baan moeten nemen. Hebben jullie dat nog besproken trouwens, of heb jij daar zelf ook niet aan gedacht? Zeker na die tweede keer zou ik zelf niet geaccepteerd hebben dat hij daar zou zijn blijven werken. Niet dat dat enige garantie zou bieden voor een andere afloop hoor, maar dat zou mijn minimale eis wel geweest zijn. En dat hij het zelf niet heeft gedaan geeft mij ook wel aan dat hij het allemaal niet zo belangrijk vond, het gezin.
Dat hij ook al jaren zoveel sombere buien heeft en daar niets aan wil doen vind ik ook erg zwaar wegen, nog buiten al zijn bedrog om. En ik vermoed dat het jou ontzettend gaat opluchten om straks niet meer met hem in één huis te wonen en niet meer om zijn buien heen te hoeven laveren. Maar goed, dat is toekomstmuziek, ik kan me voorstellen dat je hoofd en gevoel nu vooral op het stuk bedrog zit en dat je man zijn gezin zo weinig waard vindt. Met z'n krokodillentranen.

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in