Gezondheid
alle pijlers
Kan iemand mij advies geven (ziek melding)
dinsdag 23 januari 2018 22:48
Ik had al een topic geopend in Psyche om mijn verhaal te doen. Momenteel heb ik het erg zwaar.
Ik hou het heel lang vol en werk al jaren bij mijn werkgever. Onderhand zijn er veel veranderingen waaronder er ook een schop is geweest in het beleid. Alles moet strenger, beter nou ja leuker is het in ieder geval niet. Ik kwakkel al jaren met mijn gezondheid en blijven werken heb ik altijd gedaan. Sinds een paar jaar gaat t helaas geestelijk niet meer zo goed. Ik heb dwanggedachten, pieker veel en er is ook PTSS gediagnosteerd.
Ik merk alleen dat dit ook grote invloed heeft op de werkvloer. Ik concentreer moeilijk, vergeet door het gepieker veel en het liefst verstop ik me in een hoek waar niemand me ziet. Het kost zo verschrikkelijk veel energie waardoor ik spontaan in huilen uitbarst. Gewoon midden op de werkvloer. Ik kamp met veel dingen aan mijn hoofd en merk dat mijn werk er erg onder lijdt. Nou is mijn werkgever niet de begripvolste en deze weet ook van mijn stoornis. Als ik mij dus ziek meld dan weten ze er zo op in te spelen en mij een schuld gevoel te geven dat ik dan toch maar ga waardoor mijn ziek melding ongeloofwaardig over komt. Maar dit is dus helemaal niet want de angst neemt mij dan over en dat weten ze ook maar al te goed
Ik wil dus een gesprek met de bedrijfsarts om het een en ander te bespreken alleen mijn werkgever doet dit niet zo snel. Aan de ene kant ben ik ook echt op. Ik weet niet hoe een burn out voelt of wat de symptomen zijn maar ik krijg vaak in de omgeving te horen heb je geen burn out??? Hebben jullie misschien advies wat ik zoal kan doen?
Ik hou het heel lang vol en werk al jaren bij mijn werkgever. Onderhand zijn er veel veranderingen waaronder er ook een schop is geweest in het beleid. Alles moet strenger, beter nou ja leuker is het in ieder geval niet. Ik kwakkel al jaren met mijn gezondheid en blijven werken heb ik altijd gedaan. Sinds een paar jaar gaat t helaas geestelijk niet meer zo goed. Ik heb dwanggedachten, pieker veel en er is ook PTSS gediagnosteerd.
Ik merk alleen dat dit ook grote invloed heeft op de werkvloer. Ik concentreer moeilijk, vergeet door het gepieker veel en het liefst verstop ik me in een hoek waar niemand me ziet. Het kost zo verschrikkelijk veel energie waardoor ik spontaan in huilen uitbarst. Gewoon midden op de werkvloer. Ik kamp met veel dingen aan mijn hoofd en merk dat mijn werk er erg onder lijdt. Nou is mijn werkgever niet de begripvolste en deze weet ook van mijn stoornis. Als ik mij dus ziek meld dan weten ze er zo op in te spelen en mij een schuld gevoel te geven dat ik dan toch maar ga waardoor mijn ziek melding ongeloofwaardig over komt. Maar dit is dus helemaal niet want de angst neemt mij dan over en dat weten ze ook maar al te goed
Ik wil dus een gesprek met de bedrijfsarts om het een en ander te bespreken alleen mijn werkgever doet dit niet zo snel. Aan de ene kant ben ik ook echt op. Ik weet niet hoe een burn out voelt of wat de symptomen zijn maar ik krijg vaak in de omgeving te horen heb je geen burn out??? Hebben jullie misschien advies wat ik zoal kan doen?
dinsdag 30 januari 2018 00:10
Even een update. Lg heeft dus wel een gesprek geregeld maar dus niet (zoals ik wilde) met de bedrijfsarts maar met verzuim consulent.
Ik ga wel naar het gesprek en heb vandaag toch de psycholoog gebeld. Ze vond dat er inderdaad ingegrepen moest worden omdat het zo niet verder kan. Er komt een gesprek met de psychiater. Dat is fijn in ieder geval.
Ik ga wel naar het gesprek en heb vandaag toch de psycholoog gebeld. Ze vond dat er inderdaad ingegrepen moest worden omdat het zo niet verder kan. Er komt een gesprek met de psychiater. Dat is fijn in ieder geval.
dinsdag 30 januari 2018 06:52
Wat denk jij dat die psychiater kan doen? Je werkgever op het matje roepen? Daar is de psychiater niet voor.
Jij zult zelf op je strepen moeten gaan staan en zwart op wit om een afspraak verzoeken met de bedrijfsarts. En vraag dan gelijk de gegevens van de bedrijfsarts op, het is belachelijk dat je niet rechtstreeks contact op kunt nemen.
Jij zult zelf op je strepen moeten gaan staan en zwart op wit om een afspraak verzoeken met de bedrijfsarts. En vraag dan gelijk de gegevens van de bedrijfsarts op, het is belachelijk dat je niet rechtstreeks contact op kunt nemen.
dinsdag 30 januari 2018 17:55
Erizon. Wat de psychiater kan doen is mij helpen. Er lijkt geen schot in de roos te zitten wat mijn geestelijke toestand betreft dus ja een psychiater wordt er dan bij betrokken weer en kennelijk krijg ik dit keer wel medicatie. Weet t eigenlijk vrij zeker.Erizon schreef: ↑30-01-2018 06:52Wat denk jij dat die psychiater kan doen? Je werkgever op het matje roepen? Daar is de psychiater niet voor.
Jij zult zelf op je strepen moeten gaan staan en zwart op wit om een afspraak verzoeken met de bedrijfsarts. En vraag dan gelijk de gegevens van de bedrijfsarts op, het is belachelijk dat je niet rechtstreeks contact op kunt nemen.
Je laatste alinea. Die afspraak met Ba staat eindelijk. Heb echt op je strepen moeten staan
dinsdag 30 januari 2018 22:18
dinsdag 30 januari 2018 22:48
woensdag 31 januari 2018 01:32
Goed van je! Zorg dat je bij de bedrijfsarts niet klaagt over je werkgever of leidingevende zoals je hier doet. Het moet niet lijken alsof er een arbeidsconflict is. Wees je daar alsjeblieft bewust van.
woensdag 31 januari 2018 01:38
Wat bedoelt ze daarmee? Dat zij gaat ingrijpen of iets voor je gaat doen met betrekking tot jouw werkgever?Angstigmuisje schreef: ↑30-01-2018 00:10Even een update. Lg heeft dus wel een gesprek geregeld maar dus niet (zoals ik wilde) met de bedrijfsarts maar met verzuim consulent.
Ik ga wel naar het gesprek en heb vandaag toch de psycholoog gebeld. Ze vond dat er inderdaad ingegrepen moest worden omdat het zo niet verder kan. Er komt een gesprek met de psychiater. Dat is fijn in ieder geval.
Heb je geen vaste gesprekken met haar? Het komt op mij nogal ongeorganiseerd over. Dan zit je weer bij je huisarts dan bel je weer met je psychiater? Als ik jouw andere topic lees heb je echt specialistische zorg/ondersteuning nodig met een duidelijke aanpak. Nu is het dat ze weer iets doen als jij belt of roept. Dat is toch niet constructief? Het is toch de bedoeling dat je zo geholpen wordt dat je hieruit komt?
Nogmaals mijn vraag, wat doet jouw man voor je in deze? Is hij meegeweest naar de gesprekken met je huisarts en psych? Ondersteunt of helpt hij jou om te zorgen dat je de zorg krijgt die je nu hard nodig lijkt te hebben?!
woensdag 21 februari 2018 13:44
Hallo allemaal,
Heb even lang niets van me laten horen. Mijn excuses ook voor de mensen die geen antwoord hebben gehad. Wilde me echt focussen op me ziek zijn en reïntegratie. Sowieso erg bedankt voor jullie advies want dat heb ik echt nodig gehad waardoor ik me dus heb ziek gemeld. Had dit volgens mij al getypt ergens kan het zo even niet meer vinden.
Ik heb een gesprek gehad nu alweer 3 weken geleden na me ziekmelding. Ik zou eerst een gesprek met een verzuim coördinator krijgen maar die kwam niet opdoeken waardoor ik dus in me ziektedag voor Jan met de korte achternaam naar werk ben geweest. Ik kreeg wel ineens (want ik was er toch) een gesprek met 1 van de managers die het nog nodig vond om me een dwarsliggende collega te noemen. Goed dat heb ik maar aan moeten horen en kreeg wel een afspraak met de bedrijfsarts. Die heb ik dus gehad en werd gewoon zwaar emo. Bedrijfsarts schrok hier wel van en heeft duidelijk gezegd dat het een lang traject gaat worden. Omdat ik zo van slag was en emotioneel (kwam soms niet eens uit me woorden) heeft de BA ook niet naar de gegevens van de specialisten gevraagd. Maar het ging meteen over "hoe moet het nu met werk?" Tja ik ben niet diegene die gaat zeggen of ik wel of niet in staat ben om te werken maar proberen kan altijd. Dus ben ik arbeidstherapeutisch aan het werk.
Intussen wel veel contact met specialist en krijg zwaardere medicatie en afspraak bij psychiater staat. Jullie weten inmiddels dat het niet soepel gaat tussen mij en LG en dat heeft hij deze weken ook flink laten merken. Ik moet ineens tijden gaan werken die nergens over gaan. Wordt niet gevraagd of ik het allemaal trek. En toen lg nog eens even langs kwam om te vertellen dat ik dus andere tijden moet werken en ik heb gezegd dat ik het ga proberen ivm arbeidtherapeutisch werken (niet aangepast trouwens gewoon hetzelfde wat ik altijd doe) zei Lg dat mijn ziektewet en alles eromheen hem niks kon schelen. En weg was ie. Ik had er maar naar te luisteren. Ik werd helemaal emotioneel wat ik natuurlijk al snel ben.
Intussen heb ik meerde paniek aanvallen zowel thuis als werk gehad. De stap om me tas en jas te pakken en te zeggen "ik heb het geprobeerd" durf ik niet. Waardoor ik dus nu in een visuele cirkel terecht ben gekomen en de psycholoog vorige week zelfs boos op me was. Je hebt het geprobeerd het gaat niet dus stop je. Maar die stap, at ene momentje, dat ene belletje naar me LG bezorgt me meteen al een naar gevoel van angst. Alsof ik echt degelijk bang voor hem ben.
Er is onlangs een tweed gesprek geweest met de BA en die zei dat ik dus beetje bij beetje volledig moet gaan werken en eind deze maand volledig. Hier is de psycholoog het ook niet mee eens en ik vraag me af of ik wel serieus genomen wordt. Ergens heb ik het gevoel dat de BA ook onder de duim gehouden wordt want de eerste gesprek was ba nog zo begripvol en meelevend en de tweede kil en erg zakelijk. Ik snap dat je zieke medewerkers weer snel aan de bak moet krijgen maar wat als het echt niet gaat. Ik weet dus nu niet wat ik kan en moet doen..
Heb even lang niets van me laten horen. Mijn excuses ook voor de mensen die geen antwoord hebben gehad. Wilde me echt focussen op me ziek zijn en reïntegratie. Sowieso erg bedankt voor jullie advies want dat heb ik echt nodig gehad waardoor ik me dus heb ziek gemeld. Had dit volgens mij al getypt ergens kan het zo even niet meer vinden.
Ik heb een gesprek gehad nu alweer 3 weken geleden na me ziekmelding. Ik zou eerst een gesprek met een verzuim coördinator krijgen maar die kwam niet opdoeken waardoor ik dus in me ziektedag voor Jan met de korte achternaam naar werk ben geweest. Ik kreeg wel ineens (want ik was er toch) een gesprek met 1 van de managers die het nog nodig vond om me een dwarsliggende collega te noemen. Goed dat heb ik maar aan moeten horen en kreeg wel een afspraak met de bedrijfsarts. Die heb ik dus gehad en werd gewoon zwaar emo. Bedrijfsarts schrok hier wel van en heeft duidelijk gezegd dat het een lang traject gaat worden. Omdat ik zo van slag was en emotioneel (kwam soms niet eens uit me woorden) heeft de BA ook niet naar de gegevens van de specialisten gevraagd. Maar het ging meteen over "hoe moet het nu met werk?" Tja ik ben niet diegene die gaat zeggen of ik wel of niet in staat ben om te werken maar proberen kan altijd. Dus ben ik arbeidstherapeutisch aan het werk.
Intussen wel veel contact met specialist en krijg zwaardere medicatie en afspraak bij psychiater staat. Jullie weten inmiddels dat het niet soepel gaat tussen mij en LG en dat heeft hij deze weken ook flink laten merken. Ik moet ineens tijden gaan werken die nergens over gaan. Wordt niet gevraagd of ik het allemaal trek. En toen lg nog eens even langs kwam om te vertellen dat ik dus andere tijden moet werken en ik heb gezegd dat ik het ga proberen ivm arbeidtherapeutisch werken (niet aangepast trouwens gewoon hetzelfde wat ik altijd doe) zei Lg dat mijn ziektewet en alles eromheen hem niks kon schelen. En weg was ie. Ik had er maar naar te luisteren. Ik werd helemaal emotioneel wat ik natuurlijk al snel ben.
Intussen heb ik meerde paniek aanvallen zowel thuis als werk gehad. De stap om me tas en jas te pakken en te zeggen "ik heb het geprobeerd" durf ik niet. Waardoor ik dus nu in een visuele cirkel terecht ben gekomen en de psycholoog vorige week zelfs boos op me was. Je hebt het geprobeerd het gaat niet dus stop je. Maar die stap, at ene momentje, dat ene belletje naar me LG bezorgt me meteen al een naar gevoel van angst. Alsof ik echt degelijk bang voor hem ben.
Er is onlangs een tweed gesprek geweest met de BA en die zei dat ik dus beetje bij beetje volledig moet gaan werken en eind deze maand volledig. Hier is de psycholoog het ook niet mee eens en ik vraag me af of ik wel serieus genomen wordt. Ergens heb ik het gevoel dat de BA ook onder de duim gehouden wordt want de eerste gesprek was ba nog zo begripvol en meelevend en de tweede kil en erg zakelijk. Ik snap dat je zieke medewerkers weer snel aan de bak moet krijgen maar wat als het echt niet gaat. Ik weet dus nu niet wat ik kan en moet doen..
