Gezondheid
alle pijlers
Mezelf zo waardeloos voelen (arbeidsongeschikt)
donderdag 4 juni 2020 18:58
Hoi allemaal,
Ik heb iets waar ik heel erg mee zit en heb eigenlijk niemand om het mee te delen. Sinds 9 jaar heb ik een ernstige slaapstoornis waardoor ik niet meer zonder ( redelijk zware) medicatie (quetiapine) kan slapen. En zelfs dan lig ik heel vaak urenlang wakker en ben dan gebroken overdag.
De nachten waarin in wel wat uren slaap zijn niet genoeg want ik heb geen normale gezonde slaap maar ik lig in een soort kunstmatige slaaptoestand door de medicatie. Ik ben dus eigenlijk altijd moe.
Daarom kan ik niet werken, ik kan het simpelweg niet opbrengen. Kan me niet concentreren en als ik weet van tevoren dat ik er vroeg uit moet slaap ik gerust helemaal niet. Ik doe wel 1 dag per week vrijwilligerswerk.
Ik heb twee jongens van 13 en 15 jaar en ondanks ik dus bijna altijd moe ben doe ik het goed als moeder zijnde. Als je dat van jezelf kan zeggen. Ik ben er altijd bij hun voetbal trainingen, meerdere keren per week, waarvoor we ook even in de auto zitten. Vrienden zijn altijd welkom en het huishouden is altijd in orde. Het zijn lieve, rustige en nette kinderen dus ergens heb ik wel iets goed gedaan.
Mijn zoons hebben al vijf jaar geen contact met hun vader omdat hij daar geen behoefte aan heeft. Heel schrijnend natuurlijk, ik heb in principe er altijd alleen voor gestaan want ben al 11 jaar gescheiden. Een nieuwe vriend heb ik niet, puur omdat ik daar niet de energie voor heb.
Toch voel ik me vaak waardeloos omdat ik niks bijdraag aan de maatschappij. Mijn twee vriendinnen laten regelmatig doorschemeren dat zij dit ook vinden.
Mensen die niet werken zijn lui volgens hen en zitten de hele dag op hun luie reet.
Als ik nieuwe schoenen heb gekocht bijvoorbeeld dan is het gelijk van waar doe je dat van? Op verjaardagen voel ik me vaak buiten de boot vallen omdat ik niet kan meepraten over echt werk.
Dit maakt me vaak verdrietig. Wat ik met dit topic wil weet ik eigenlijk niet, misschien herkent iemand dit?
Ik heb iets waar ik heel erg mee zit en heb eigenlijk niemand om het mee te delen. Sinds 9 jaar heb ik een ernstige slaapstoornis waardoor ik niet meer zonder ( redelijk zware) medicatie (quetiapine) kan slapen. En zelfs dan lig ik heel vaak urenlang wakker en ben dan gebroken overdag.
De nachten waarin in wel wat uren slaap zijn niet genoeg want ik heb geen normale gezonde slaap maar ik lig in een soort kunstmatige slaaptoestand door de medicatie. Ik ben dus eigenlijk altijd moe.
Daarom kan ik niet werken, ik kan het simpelweg niet opbrengen. Kan me niet concentreren en als ik weet van tevoren dat ik er vroeg uit moet slaap ik gerust helemaal niet. Ik doe wel 1 dag per week vrijwilligerswerk.
Ik heb twee jongens van 13 en 15 jaar en ondanks ik dus bijna altijd moe ben doe ik het goed als moeder zijnde. Als je dat van jezelf kan zeggen. Ik ben er altijd bij hun voetbal trainingen, meerdere keren per week, waarvoor we ook even in de auto zitten. Vrienden zijn altijd welkom en het huishouden is altijd in orde. Het zijn lieve, rustige en nette kinderen dus ergens heb ik wel iets goed gedaan.
Mijn zoons hebben al vijf jaar geen contact met hun vader omdat hij daar geen behoefte aan heeft. Heel schrijnend natuurlijk, ik heb in principe er altijd alleen voor gestaan want ben al 11 jaar gescheiden. Een nieuwe vriend heb ik niet, puur omdat ik daar niet de energie voor heb.
Toch voel ik me vaak waardeloos omdat ik niks bijdraag aan de maatschappij. Mijn twee vriendinnen laten regelmatig doorschemeren dat zij dit ook vinden.
Mensen die niet werken zijn lui volgens hen en zitten de hele dag op hun luie reet.
Als ik nieuwe schoenen heb gekocht bijvoorbeeld dan is het gelijk van waar doe je dat van? Op verjaardagen voel ik me vaak buiten de boot vallen omdat ik niet kan meepraten over echt werk.
Dit maakt me vaak verdrietig. Wat ik met dit topic wil weet ik eigenlijk niet, misschien herkent iemand dit?
het lijkt me zwaar. Ik vind wel dat je het goed doet, als dat helpt.
donderdag 4 juni 2020 22:07
donderdag 4 juni 2020 22:09
Dat is zo. Dat is best een opgave.
donderdag 4 juni 2020 22:14
Toch voel ik me vaak waardeloos omdat ik niks bijdraag aan de maatschappij. Mijn twee vriendinnen laten regelmatig doorschemeren dat zij dit ook vinden.
Mensen die niet werken zijn lui volgens hen en zitten de hele dag op hun luie reet.
Als ik nieuwe schoenen heb gekocht bijvoorbeeld dan is het gelijk van waar doe je dat van?
Wauw. Dat vind ik geen vriendinnen hoor. Zijn ze verder echt heel leuk en een fijne aanwinst? Want op basis van deze lage opmerkingen zou ik het contact flink op een laag pitje zetten/laten doodbloeden.
donderdag 4 juni 2020 22:27
Wat rot voor je dat je je waardeloos voelt omdat je niet zou bijdragen aan de maatschappij.
Ik vind dat jouw redenering niet klopt:
- Je bent ernstig ziek
- Alleenstaand moeder
Desondanks geef je je kinderen een goede opvoeding, en doe je toch nog 1 dag per week vrijwilligerswerk.
Bovenop dat je ook nog je huishouden doet.
Nou, er zijn mensen die heeeel wat minder bijdragen aan de maatschappij.
Ik zou jezelf maar een schouderklopje geven, liefst elke dag, en een reminder op de muur hangen hiervan!
Sterkte!
Waardoor is trouwens je slaapstoornis ontstaan?
Ik vind dat jouw redenering niet klopt:
- Je bent ernstig ziek
- Alleenstaand moeder
Desondanks geef je je kinderen een goede opvoeding, en doe je toch nog 1 dag per week vrijwilligerswerk.
Bovenop dat je ook nog je huishouden doet.
Nou, er zijn mensen die heeeel wat minder bijdragen aan de maatschappij.
Ik zou jezelf maar een schouderklopje geven, liefst elke dag, en een reminder op de muur hangen hiervan!
Sterkte!
Waardoor is trouwens je slaapstoornis ontstaan?
anoniem_204936 wijzigde dit bericht op 04-06-2020 22:39
0.80% gewijzigd
donderdag 4 juni 2020 22:36
Die vriendinnen moet je kwijt. Die zijn niet leuk. Verder klinkt het alsof je het hartstikke goed doet, twee kinderen in je eentje grootbrengen met een chronische ziekte is niet niks!
Het is heel Nederlands om het op verjaardagen altijd maar over werk te hebben. In heel veel andere culturen hebben ze het juist over alles behalve werk! Het getuigt mijns inziens van geestelijke armoede als dat je voornaamste gespreksonderwerp is. Is het niet veel leuker om iemand op een feestje naar liefhebberijen en passies te vragen? Of over je huisdieren (weet ik veel) te vertellen? Mensen zijn toch veel meer dan het werk dat ze doen? Probeer dat zelf eens uit op een verjaardag, het onderwerp om te buigen naar iets wat jij interessant vindt.
Het is heel Nederlands om het op verjaardagen altijd maar over werk te hebben. In heel veel andere culturen hebben ze het juist over alles behalve werk! Het getuigt mijns inziens van geestelijke armoede als dat je voornaamste gespreksonderwerp is. Is het niet veel leuker om iemand op een feestje naar liefhebberijen en passies te vragen? Of over je huisdieren (weet ik veel) te vertellen? Mensen zijn toch veel meer dan het werk dat ze doen? Probeer dat zelf eens uit op een verjaardag, het onderwerp om te buigen naar iets wat jij interessant vindt.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
donderdag 4 juni 2020 22:38
Het is makkelijk oordelen voor anderen. Tot ze zélf iets gaan mankeren. Dan is het ineens vervelend. Ik ben deels afgekeurd en werk bij een Sociale Werkplaats. Vier ochtenden. Door een vorm van Autisme ben ik heel snel overprikkeld. Halve dagen werken gaat me daarom beter af. Mijn oom noemt het "werken tussen haakjes". Ook vanwege het lage niveau. Hij vroeg zich een paar jaar terug af waar ik moe van kon zijn. Want volgens hem zit ik hele dagen op mijn kont. Of toen we het over detacheren hadden zei hij: "Zou leuk zijn. Dan heb je tenminste een échte baan."
En sinds 4 jaar is hij zelf volledig afgekeurd door een nierziekte. Hij werkte voorheen bij een bank en had een goed salaris. Hij heeft ook een dure auto. Mensen in zijn flat vragen soms ook waar hij dat van betaalt. De andere kant zien ze niet. Dat hij door een lage weerstand regelmatig in het ziekenhuis belandt. Ik vind het wel sneu voor hem dat hij zo met zijn gezondheid sukkelt. Maar ik denk ook: Nou weet je ook eens hoe het is om opmerkingen te krijgen.
Ik voel me ook minderwaardig vergeleken met leeftijdsgenoten. Zij hebben wél een normale baan. Bij mij is dat nooit gelukt.
En sinds 4 jaar is hij zelf volledig afgekeurd door een nierziekte. Hij werkte voorheen bij een bank en had een goed salaris. Hij heeft ook een dure auto. Mensen in zijn flat vragen soms ook waar hij dat van betaalt. De andere kant zien ze niet. Dat hij door een lage weerstand regelmatig in het ziekenhuis belandt. Ik vind het wel sneu voor hem dat hij zo met zijn gezondheid sukkelt. Maar ik denk ook: Nou weet je ook eens hoe het is om opmerkingen te krijgen.
Ik voel me ook minderwaardig vergeleken met leeftijdsgenoten. Zij hebben wél een normale baan. Bij mij is dat nooit gelukt.
vrijdag 5 juni 2020 00:34
Mijn moeder heeft nooit gewerkt, door omstandigheden zoals jij
Ze heeft vier kinderen grootgebracht, allemaal stabiele kinderen die netjes hun opleiding hebben afgemaakt en een prima baan hebben, belasting betalen, weer zelf stabiele gezinnen hebben
Heeft mijn moeder hiermee niet meegewerkt aan de maatschappij of heeft ze juist door haar liefdevolle opvoeding keer vier wel meegedragen aan de maatschappij? Me dunkt het laatste
Ze heeft vier kinderen grootgebracht, allemaal stabiele kinderen die netjes hun opleiding hebben afgemaakt en een prima baan hebben, belasting betalen, weer zelf stabiele gezinnen hebben
Heeft mijn moeder hiermee niet meegewerkt aan de maatschappij of heeft ze juist door haar liefdevolle opvoeding keer vier wel meegedragen aan de maatschappij? Me dunkt het laatste
vrijdag 5 juni 2020 00:37
Uhm, zoek andere vriendinnen. Verder vind ik het heel rot voor je :/. Mijn moeder heeft Chronisch Vermoeidheidssyndroom, waardoor ze ook altijd moe was en niet kon werken. Maar ik ben nooit iets tekort gekomen en ik heb een geweldige opvoeding aan haar te danken. Mensen in jouw en haar positie dragen genoeg jullie steentje bij aan de wereld.
leeg
vrijdag 5 juni 2020 00:39
En als de kinderen, ondanks de moeite die deze moeder er instopt, niet op hun pootjes terecht komen?absor schreef: ↑05-06-2020 00:34Mijn moeder heeft nooit gewerkt, door omstandigheden zoals jij
Ze heeft vier kinderen grootgebracht, allemaal stabiele kinderen die netjes hun opleiding hebben afgemaakt en een prima baan hebben, belasting betalen, weer zelf stabiele gezinnen hebben
Heeft mijn moeder hiermee niet meegewerkt aan de maatschappij of heeft ze juist door haar liefdevolle opvoeding keer vier wel meegedragen aan de maatschappij? Me dunkt het laatste
vrijdag 5 juni 2020 01:04
Misschien betrek je mijn voorbeeld op jezelf en heb jij kids die ondanks alle moeite niet goed terecht komen
En natuurlijk, je hebt ook mensen zonder kinderen, en zo zijn er nog vele opties
Maar dat is niet wat ik wil zeggen
Wat ik wil zeggen is; to zegt dat ze omdat ze niet werkt , ze het gevoel heeft niet bij te dragen aan de maatschappij
Maar iedereen draagt bii aan de maatschappij. Dat kan op vele manieren. Dat is niet alleen werken
Mijn moeder op haar manier, anderen weer op andere manieren, vrijwilligerswerk, omzien naar buren, opruimend van zwerfafval, (via haar kinderen). Enz enz
Dat iemand niet kan werken betekent niet dat je niet bijdraagt of meetelt. Ik hoop over te brengen dat to dat mag weten
vrijdag 5 juni 2020 01:12
https://www.emergis.nl/_wpx/wp-content/ ... a-2018.pdf
https://www.geneesmiddeleninformatieban ... 119795.pdf
Wat een raar slaapmiddel....
https://www.geneesmiddeleninformatieban ... 119795.pdf
Wat een raar slaapmiddel....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 5 juni 2020 08:49
Ik heb ook last van slecht slapen; ik slaap op zich normaal in maar word dan vanaf drie uur wakker en slaap daarna niet meer echt. Omdat de uren dan zo voorbij kruipen krijg ik een hekel aan mijn bed, en daardoor lig ik voortdurend te verlangen om eruit te gaan. En dat is een probaat middel om slechte herinneringen en associaties te creëren met "slapen". 
Er is niets aan te doen. Je kan wel je slaapkamer zo fijn mogelijk maken, dus een soort ideaal gezellig huiskamertje met knusse kleuren en dat zal wel helpen, maar bij mij niet voldoende.
Er is niets aan te doen. Je kan wel je slaapkamer zo fijn mogelijk maken, dus een soort ideaal gezellig huiskamertje met knusse kleuren en dat zal wel helpen, maar bij mij niet voldoende.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 5 juni 2020 09:02
blijfgewoonbianca schreef: ↑05-06-2020 01:12https://www.emergis.nl/_wpx/wp-content/ ... a-2018.pdf
https://www.geneesmiddeleninformatieban ... 119795.pdf
Wat een raar slaapmiddel....
Het wordt wel als slaapmiddel voorgeschreven. Maar;
https://www.ntvg.nl/system/files/publications/a5740.pdf
Misschien toch op zoek naar een ander middel waarbij je beter slaapt?
Mag ik vragen welke stoornis je hebt?
vrijdag 5 juni 2020 09:04
Gooi die vriendinnen eruit want die zijn in elk geval waardeloos als vriendin.
Dan een vraag aan jou: stel dat het waar zou zijn, dat je de hele dag op je luie reet zat, wat dan nog? Doe je daar iemand kwaad mee? Zitten en niks doen is de eerste stap naar verlichting, volgens een van de wereldreligies.
En wat een rare verjaardagen, waar mensen alleen over werk praten. Bij mij in de buurt gaat het altijd over vakanties, kinderen en televisieprogramma’s. Ik praat zelf graag over werk, maar ik kan nooit iemand vinden die dat ook wil.
Dan een vraag aan jou: stel dat het waar zou zijn, dat je de hele dag op je luie reet zat, wat dan nog? Doe je daar iemand kwaad mee? Zitten en niks doen is de eerste stap naar verlichting, volgens een van de wereldreligies.
En wat een rare verjaardagen, waar mensen alleen over werk praten. Bij mij in de buurt gaat het altijd over vakanties, kinderen en televisieprogramma’s. Ik praat zelf graag over werk, maar ik kan nooit iemand vinden die dat ook wil.
vrijdag 5 juni 2020 09:10
Mij viel het inderdaad ook op dat je een middel gebruikt wat meestal niet tegen slaapstoornissen wordt gegeven.
Als het middel niet helpt, heb je dan niet meer last van de bijwerkingen (sufheid overdag) en is het een optie om te overwegen te stoppen of met je arts andere medicatie uit te zoeken?
Wordt je nog steeds behandeld en heb je daarmee hoop dat het in de toekomst wellicht wat beter gaat. Hoop is natuurlijk belangrijk als je je minder waardeloos wilt gaan voelen.
Die 2 vriendinnen, vind ik niet echt vriendinnen...
Als het middel niet helpt, heb je dan niet meer last van de bijwerkingen (sufheid overdag) en is het een optie om te overwegen te stoppen of met je arts andere medicatie uit te zoeken?
Wordt je nog steeds behandeld en heb je daarmee hoop dat het in de toekomst wellicht wat beter gaat. Hoop is natuurlijk belangrijk als je je minder waardeloos wilt gaan voelen.
Die 2 vriendinnen, vind ik niet echt vriendinnen...
vrijdag 5 juni 2020 09:45
Ik herken het wel, ik ben ook arbeidsongeschikt en dat is aan mijn buitenkant ook niet te zien. Ik heb nog maar een paar vriendinnen, en zij kennen mij door en door. Ik krijg soms wel goed bedoelde, maar pijnlijke opmerkingen, van kennissen.
'Ik zou dat niet kunnen. De muren zouden op mij af komen als je wereldje zo klein wordt. Kan je geen vrijwilligerswerk doen?'. Net of het een keuze is, en of ik er ook voor kies dat ik geen vrijwilligerswerk kan doen. Terwijl ik kinderen heb onder de 7 jaar waar een groot gedeelte van mijn energie naartoe gaat.
'Ik zou dat niet kunnen. De muren zouden op mij af komen als je wereldje zo klein wordt. Kan je geen vrijwilligerswerk doen?'. Net of het een keuze is, en of ik er ook voor kies dat ik geen vrijwilligerswerk kan doen. Terwijl ik kinderen heb onder de 7 jaar waar een groot gedeelte van mijn energie naartoe gaat.
vrijdag 5 juni 2020 12:43
Dat zei een "vriendin" van me ook heel vaak. Elke keer vroeg ze wat ik dan steeds thuis doe. En waarom ik met zoveel vrije tijd zo weinig weg ga. Haar leven is het tegenovergestelde. Naast haar 32-urige werkweek is ze bijna elke avond weg en plant ze weekend na weekend vol. Dat zou IK dan weer niet kunnen. De vriendschap is stuk gelopen. Op andere dingen. Maar ik ben er niet rouwig om. Het is heel vermoeiend om steeds maar uit te moeten leggen. Ze kan of wil het niet snappen. Jammer, maar haar probleem.VGM1980 schreef: ↑05-06-2020 09:45Ik herken het wel, ik ben ook arbeidsongeschikt en dat is aan mijn buitenkant ook niet te zien. Ik heb nog maar een paar vriendinnen, en zij kennen mij door en door. Ik krijg soms wel goed bedoelde, maar pijnlijke opmerkingen, van kennissen.
'Ik zou dat niet kunnen. De muren zouden op mij af komen als je wereldje zo klein wordt. Kan je geen vrijwilligerswerk doen?'. Net of het een keuze is, en of ik er ook voor kies dat ik geen vrijwilligerswerk kan doen. Terwijl ik kinderen heb onder de 7 jaar waar een groot gedeelte van mijn energie naartoe gaat.
