Gezondheid
alle pijlers
Mijn vader wil euthanasie
woensdag 13 november 2013 om 23:10
Mijn 91 jarige vader heeft al jaren diabetes en een auto imuunziekte.
Hij heeft nooit pijn, maar ligt al meer dan 2 maanden in bed.
Is heel zwak en heeft het gehad met het leven.
Hij heeft ongeveer 8 weken geleden in overleg met de huisarts besloten dat hij stopt met zijn medicijnen waaronder ook de insuline, zo goed als niets meer eet en drinkt. Verwacht werd dat hij dan in coma zou raken en overlijden. Dit duurt hem nu gewoon te lang, en heeft nu ook een gesprek gehad met een Scen-arts.
Volgende week horen wij wat is besloten tijdens een gesprek met de huisarts.
Ik vraag me af wat ons te wachten staat als familie.
Natuurlijk kunnen we ook vragen stellen tijdens het gesprek, maar daar is mijn vader ook bij, en wordt het toch een beetje anders.
Ik hoop ervaringen van jullie te horen, hoe het voor jullie was, en ook voor de achterblijvende partner.
Hij heeft nooit pijn, maar ligt al meer dan 2 maanden in bed.
Is heel zwak en heeft het gehad met het leven.
Hij heeft ongeveer 8 weken geleden in overleg met de huisarts besloten dat hij stopt met zijn medicijnen waaronder ook de insuline, zo goed als niets meer eet en drinkt. Verwacht werd dat hij dan in coma zou raken en overlijden. Dit duurt hem nu gewoon te lang, en heeft nu ook een gesprek gehad met een Scen-arts.
Volgende week horen wij wat is besloten tijdens een gesprek met de huisarts.
Ik vraag me af wat ons te wachten staat als familie.
Natuurlijk kunnen we ook vragen stellen tijdens het gesprek, maar daar is mijn vader ook bij, en wordt het toch een beetje anders.
Ik hoop ervaringen van jullie te horen, hoe het voor jullie was, en ook voor de achterblijvende partner.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
woensdag 13 november 2013 om 23:27
mijn ervaring in de omgeving is dat 2 personen om actieve euthanasie vroegen en beiden alleen sedatie kregen
ondanks de uitdrukkelijke wens en alle voorwaarden die er bij horen
het is goed om helder te krijgen welke vorm het krijgt.
bij de ene persoon dacht de familie dat het actieve euthanasie was en die waren echt geschokt dat vader niet overleed op dat moment, dachten dat er iets was misgegaan in de behandeling
bij de andere persoon heb ik het van heel dichtbij meegemaakt en heb ik achteraf nog altijd spijt dat ik niet feller heb gereageerd dat sedatie werd toegepast ipv actieve euthanasie. deze persoon heeft nog heel lang en ondraaglijk geleden, ondanks sedatie en morfine
mijn advies is daarom vooral: vraag om duidelijkheid
en natuurlijk: neem goed afscheid en heel veel sterkte!
ondanks de uitdrukkelijke wens en alle voorwaarden die er bij horen
het is goed om helder te krijgen welke vorm het krijgt.
bij de ene persoon dacht de familie dat het actieve euthanasie was en die waren echt geschokt dat vader niet overleed op dat moment, dachten dat er iets was misgegaan in de behandeling
bij de andere persoon heb ik het van heel dichtbij meegemaakt en heb ik achteraf nog altijd spijt dat ik niet feller heb gereageerd dat sedatie werd toegepast ipv actieve euthanasie. deze persoon heeft nog heel lang en ondraaglijk geleden, ondanks sedatie en morfine
mijn advies is daarom vooral: vraag om duidelijkheid
en natuurlijk: neem goed afscheid en heel veel sterkte!
donderdag 14 november 2013 om 01:54
quote:itsme1973 schreef op 13 november 2013 @ 23:27:
mijn ervaring in de omgeving is dat 2 personen om actieve euthanasie vroegen en beiden alleen sedatie kregen
ondanks de uitdrukkelijke wens en alle voorwaarden die er bij horen
het is goed om helder te krijgen welke vorm het krijgt.
bij de ene persoon dacht de familie dat het actieve euthanasie was en die waren echt geschokt dat vader niet overleed op dat moment, dachten dat er iets was misgegaan in de behandeling
bij de andere persoon heb ik het van heel dichtbij meegemaakt en heb ik achteraf nog altijd spijt dat ik niet feller heb gereageerd dat sedatie werd toegepast ipv actieve euthanasie. deze persoon heeft nog heel lang en ondraaglijk geleden, ondanks sedatie en morfine
mijn advies is daarom vooral: vraag om duidelijkheid
en natuurlijk: neem goed afscheid en heel veel sterkte!
Voor palliatieve sedatie heb je geen scen-arts nodig. Dus het zal hier wel echt om euthanasie gaan. Al ben ik het wel met je eens dat het goed is onderscheid te maken en daar ook naar te vragen. De scen-arts kan het verzoek om euthanasie ook afwijzen en palliatieve sedatie adviseren bijvoorbeeld. Dan moet dat inderdaad wel duidelijk zijn ja.
Sterkte TO.
mijn ervaring in de omgeving is dat 2 personen om actieve euthanasie vroegen en beiden alleen sedatie kregen
ondanks de uitdrukkelijke wens en alle voorwaarden die er bij horen
het is goed om helder te krijgen welke vorm het krijgt.
bij de ene persoon dacht de familie dat het actieve euthanasie was en die waren echt geschokt dat vader niet overleed op dat moment, dachten dat er iets was misgegaan in de behandeling
bij de andere persoon heb ik het van heel dichtbij meegemaakt en heb ik achteraf nog altijd spijt dat ik niet feller heb gereageerd dat sedatie werd toegepast ipv actieve euthanasie. deze persoon heeft nog heel lang en ondraaglijk geleden, ondanks sedatie en morfine
mijn advies is daarom vooral: vraag om duidelijkheid
en natuurlijk: neem goed afscheid en heel veel sterkte!
Voor palliatieve sedatie heb je geen scen-arts nodig. Dus het zal hier wel echt om euthanasie gaan. Al ben ik het wel met je eens dat het goed is onderscheid te maken en daar ook naar te vragen. De scen-arts kan het verzoek om euthanasie ook afwijzen en palliatieve sedatie adviseren bijvoorbeeld. Dan moet dat inderdaad wel duidelijk zijn ja.
Sterkte TO.
donderdag 14 november 2013 om 07:43
Martine, sterkte!
TO, mijn oma heeft dit vorig jaar laten doen. Ze was 80, mijn opa was al 20 jaar dood, ze had diabetes en kanker die steeds terugkwam. Die wel operabel was, maar iedere keer kwam ze met moeite uit de operatie, lang herstel, en bij de volgende controle zat er dan weer wat, weer operatie enz.
Zij was heel stellig, het hoefde niet meer. Gesprekken gehad inderdaad, en toen is er een datum geprikt in overleg met haar en familie. Ze was zo gelukkig dat het door mocht gaan, was zo klaar met het leven. Het was goed zo. De euthanasie zelf ging heel snel, ze had wel wat stuiptrekkingen, niet heel ernstig, maar de arts had ons daar niet voor gewaarschuwd, dat was even raar. Achteraf was het eigenlijk heel anders dan bij ander overlijden, omdat het zo duidelijk was dat ze zelf niet meer wilde had iedereen er vrede mee. En respect voor oma, je moet het maar durven! Dat overheerste eigenlijk, en nu een jaar later nog steeds. Haar kinderen zijn nu beide ouders kwijt, maar je wil niet dat de ene ouder die je nog hebt moet blijven leven tegen haar wil, met steeds zo'n ellende.
Sterkte!
TO, mijn oma heeft dit vorig jaar laten doen. Ze was 80, mijn opa was al 20 jaar dood, ze had diabetes en kanker die steeds terugkwam. Die wel operabel was, maar iedere keer kwam ze met moeite uit de operatie, lang herstel, en bij de volgende controle zat er dan weer wat, weer operatie enz.
Zij was heel stellig, het hoefde niet meer. Gesprekken gehad inderdaad, en toen is er een datum geprikt in overleg met haar en familie. Ze was zo gelukkig dat het door mocht gaan, was zo klaar met het leven. Het was goed zo. De euthanasie zelf ging heel snel, ze had wel wat stuiptrekkingen, niet heel ernstig, maar de arts had ons daar niet voor gewaarschuwd, dat was even raar. Achteraf was het eigenlijk heel anders dan bij ander overlijden, omdat het zo duidelijk was dat ze zelf niet meer wilde had iedereen er vrede mee. En respect voor oma, je moet het maar durven! Dat overheerste eigenlijk, en nu een jaar later nog steeds. Haar kinderen zijn nu beide ouders kwijt, maar je wil niet dat de ene ouder die je nog hebt moet blijven leven tegen haar wil, met steeds zo'n ellende.
Sterkte!
donderdag 14 november 2013 om 08:02
Martine, sterkte.
Mijn vader wilde het graag. Hij had kanker en ze konden niks meer voor hem doen. Hij had met de arts besproken; als het echt op het einde loopt, wil ik niet als een zeverend kasplantje in bed liggen maar gewoon sterven. Die papieren zijn ook getekend. Alleen, op dat moment ging het nog redelijk goed en er is geen datum geprikt.
Zes weken later ging het heel snel achteruit, maar toen mijn moeder naar de mogelijkheden vroeg, bleek dat dat alleen maar kan als de patient zélf nog duidelijk een afspraak daarover kan maken.
Dat wat mijn vader graag wilde, kon niet meer. Hij heeft nog een paar dagen geleefd, werd steeds krommer, kleiner, lichter. Dat waren wel lastige dagen
(Ik ga nu werken, dus verwacht verder geen antwoorden meer)
Mijn vader wilde het graag. Hij had kanker en ze konden niks meer voor hem doen. Hij had met de arts besproken; als het echt op het einde loopt, wil ik niet als een zeverend kasplantje in bed liggen maar gewoon sterven. Die papieren zijn ook getekend. Alleen, op dat moment ging het nog redelijk goed en er is geen datum geprikt.
Zes weken later ging het heel snel achteruit, maar toen mijn moeder naar de mogelijkheden vroeg, bleek dat dat alleen maar kan als de patient zélf nog duidelijk een afspraak daarover kan maken.
Dat wat mijn vader graag wilde, kon niet meer. Hij heeft nog een paar dagen geleefd, werd steeds krommer, kleiner, lichter. Dat waren wel lastige dagen
(Ik ga nu werken, dus verwacht verder geen antwoorden meer)
donderdag 14 november 2013 om 08:58
Veel reacties al! Bedankt daar voor.
Martine, heel veel sterkte vandaag, en ik snap dat je niet direct of helemaal niet kan reageren na deze moeilijke dag.
Ik hoop echt dat het actieve euthanasie wordt, want dat is ook wat mijn vader nu wil.
Wat ik me tot nu toe heb bedacht is dat ik bij hem blijf tot hij wegzakt in coma, en voor de laatste injectie ga ik de kamer uit.
Voor mijn gevoel is hij dan al gestorven, en wat in die minuten erna gebeurt wil ik niet bij zijn.
Dat is wat ik nu denk hoor, kan nog anders gaan.
Martine, heel veel sterkte vandaag, en ik snap dat je niet direct of helemaal niet kan reageren na deze moeilijke dag.
Ik hoop echt dat het actieve euthanasie wordt, want dat is ook wat mijn vader nu wil.
Wat ik me tot nu toe heb bedacht is dat ik bij hem blijf tot hij wegzakt in coma, en voor de laatste injectie ga ik de kamer uit.
Voor mijn gevoel is hij dan al gestorven, en wat in die minuten erna gebeurt wil ik niet bij zijn.
Dat is wat ik nu denk hoor, kan nog anders gaan.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
donderdag 14 november 2013 om 12:20
quote:marcellav schreef op 14 november 2013 @ 08:58:
Veel reacties al! Bedankt daar voor.
Martine, heel veel sterkte vandaag, en ik snap dat je niet direct of helemaal niet kan reageren na deze moeilijke dag.
Ik hoop echt dat het actieve euthanasie wordt, want dat is ook wat mijn vader nu wil.
Wat ik me tot nu toe heb bedacht is dat ik bij hem blijf tot hij wegzakt in coma, en voor de laatste injectie ga ik de kamer uit.
Voor mijn gevoel is hij dan al gestorven, en wat in die minuten erna gebeurt wil ik niet bij zijn.
Dat is wat ik nu denk hoor, kan nog anders gaan.
Niet iedereen krijgt een injectie hoor. Als de patiënt nog in staat te eten/drinken, dan moet hij/zij de medicatie zelf pakken en innemen.
Zo ging het bij mijn moeder. helaas kreeg zij wel een injectie erbij omdat ze er te lang over deed om "dood te gaan". Arts was bang dat ze weer wakker zou worden.
Sterkte met alles!
Veel reacties al! Bedankt daar voor.
Martine, heel veel sterkte vandaag, en ik snap dat je niet direct of helemaal niet kan reageren na deze moeilijke dag.
Ik hoop echt dat het actieve euthanasie wordt, want dat is ook wat mijn vader nu wil.
Wat ik me tot nu toe heb bedacht is dat ik bij hem blijf tot hij wegzakt in coma, en voor de laatste injectie ga ik de kamer uit.
Voor mijn gevoel is hij dan al gestorven, en wat in die minuten erna gebeurt wil ik niet bij zijn.
Dat is wat ik nu denk hoor, kan nog anders gaan.
Niet iedereen krijgt een injectie hoor. Als de patiënt nog in staat te eten/drinken, dan moet hij/zij de medicatie zelf pakken en innemen.
Zo ging het bij mijn moeder. helaas kreeg zij wel een injectie erbij omdat ze er te lang over deed om "dood te gaan". Arts was bang dat ze weer wakker zou worden.
Sterkte met alles!
“Don’t look back – you’re not going that way.”
zondag 17 november 2013 om 16:58
Hoe is het nu? Mijn vader is donderdag overleden en het ging allemaal heel snel. Hij was ongeneeslijk ziek maar nog niet in het stadium dat hij niets meer kon. Hij wilde het voor zijn en heeft dan ook zelf het drankje genomen. Er was besloten dat er na een uur een injectie zou worden toegediend. De patiënt is dan al "weg" maar nog niet overleden. Maar mijn vader nam rond kwart voor drie het drankje en 5 voor drie was hij al "weg". Rond drie uur heeft de huisarts gecheckt of zijn hart nog klopte. Ik ben toen even een sigaretje gaan roken en toen ik terug kwam was hij overleden. Ik heb alles meegemaakt, tot het ophalen. Zijn vrouw wilde daar niet bij zijn maar ik ben iemand die graag alles wil weten en het allemaal moet meemaken om het een plekje te geven. Als je vragen of iets hebt moet je ze gewoon stellen hoor!
zondag 17 november 2013 om 19:47
Sterkte allemaal die hiermee te maken hebben/krijgen....
Mijn moeder is 2,5 jaar geleden overleden na euthenasie.
Het ging bij ons allemaal erg snel, vrijdagochtend kwam de huisarts langs, en gaf ze haar wens aan (de avond er voor had ze het aan mijn vader en mijn zus en aan mij verteld dat ze dit echt wilde), in de middag kwam de scan arts en maandagavond is ze gegaan.
De dag zelf duurde voor haar zelf ontzettend lang. Voor ons kon 'ie niet lang genoeg duren. We hebben nog een beetje getut. Haar haren in de krul gezet, nagels gelakt, opgemaakt etc.
Ze kwamen eind van de middag een infuus bij haar prikken (ambulance verpleger) en rond kwart over 7 was de huisarts er.
Hiervoor hadden we een kleine afscheidsdienst met de dominee, erg fijn om zo nog even samen te zijn.
Mijn moeder kon nog wel zelf eten en drinken (zij het minimaal), maar kreeg via het infuus de medicatie toegediend.
Het duurde een paar minuutjes en toen zakte ze al weg. Ze maakte een keer een gekke ademhaling en daarna was het gebeurd.
Ondanks dat we haar ontzettend missen staan we allemaal achter haar keuze en zijn we reuze trots op haar dat ze deze beslissing heeft kunnen maken. Ze wilde niet meer lijden. Geen pijn meer, maar rust. Niet alleen voor haar, maar ook voor ons.
En dat is wat het ons ook heeft gegeven. Een ontzettend groot gemis, maar ook rust en geruststelling dat ze geen pijn meer hoeft te hebben.
Nadat ze is overleden kwam in de avond een andere arts langs om te bevestigen dat zij was overleden en wat haar doodsoorzaak was. Begrafenis etc. hadden we al doorbesproken met haar, we wisten al waar ze naar toe zou gaan als ze was overleden, dus die zijn meteen gebeld. Kleren hadden we samen al uitgezocht, dus die lagen al klaar. Uitvaartondernemer heeft haar mee genomen en naar het centrum bij ons in de buurt gebracht waar we haar tot haar begrafenis zo vaak we konden mochten bezoeken.
Vanaf dat moment was het als een 'normaal' overlijden.
Ik zelf vond het heel lastig en moeilijk om te weten dat je afscheid gaat nemen. Ik wilde haar nog lang niet kwijt. Maar ja, zo doorgaan was ook geen optie. Want het was niet meer de mams zoals we wilden hebben. In het weekend voor haar overlijden heb ik haar overspoeld met vragen over mezelf, over haar, over vroeger.... Wat dat betreft had ik meer tijd willen hebben, ik had nog zoveel willen weten.....
Mijn vader is vorig jaar overleden. Soort van plotseling.... en ik vind het echt verschrikkelijk dat hij alleen is geweest, dat we er niet bij zijn geweest toen hij ging. En dat we geen afscheid hebben kunnen nemen, ook aan hem had ik nog zoveel willen vragen.
Dus ergens vind ik het fijn dat ik bij mijn moeder nog wel die kans had en dat ik het allemaal heel bewust heb meegemaakt....
Mijn moeder is 2,5 jaar geleden overleden na euthenasie.
Het ging bij ons allemaal erg snel, vrijdagochtend kwam de huisarts langs, en gaf ze haar wens aan (de avond er voor had ze het aan mijn vader en mijn zus en aan mij verteld dat ze dit echt wilde), in de middag kwam de scan arts en maandagavond is ze gegaan.
De dag zelf duurde voor haar zelf ontzettend lang. Voor ons kon 'ie niet lang genoeg duren. We hebben nog een beetje getut. Haar haren in de krul gezet, nagels gelakt, opgemaakt etc.
Ze kwamen eind van de middag een infuus bij haar prikken (ambulance verpleger) en rond kwart over 7 was de huisarts er.
Hiervoor hadden we een kleine afscheidsdienst met de dominee, erg fijn om zo nog even samen te zijn.
Mijn moeder kon nog wel zelf eten en drinken (zij het minimaal), maar kreeg via het infuus de medicatie toegediend.
Het duurde een paar minuutjes en toen zakte ze al weg. Ze maakte een keer een gekke ademhaling en daarna was het gebeurd.
Ondanks dat we haar ontzettend missen staan we allemaal achter haar keuze en zijn we reuze trots op haar dat ze deze beslissing heeft kunnen maken. Ze wilde niet meer lijden. Geen pijn meer, maar rust. Niet alleen voor haar, maar ook voor ons.
En dat is wat het ons ook heeft gegeven. Een ontzettend groot gemis, maar ook rust en geruststelling dat ze geen pijn meer hoeft te hebben.
Nadat ze is overleden kwam in de avond een andere arts langs om te bevestigen dat zij was overleden en wat haar doodsoorzaak was. Begrafenis etc. hadden we al doorbesproken met haar, we wisten al waar ze naar toe zou gaan als ze was overleden, dus die zijn meteen gebeld. Kleren hadden we samen al uitgezocht, dus die lagen al klaar. Uitvaartondernemer heeft haar mee genomen en naar het centrum bij ons in de buurt gebracht waar we haar tot haar begrafenis zo vaak we konden mochten bezoeken.
Vanaf dat moment was het als een 'normaal' overlijden.
Ik zelf vond het heel lastig en moeilijk om te weten dat je afscheid gaat nemen. Ik wilde haar nog lang niet kwijt. Maar ja, zo doorgaan was ook geen optie. Want het was niet meer de mams zoals we wilden hebben. In het weekend voor haar overlijden heb ik haar overspoeld met vragen over mezelf, over haar, over vroeger.... Wat dat betreft had ik meer tijd willen hebben, ik had nog zoveel willen weten.....
Mijn vader is vorig jaar overleden. Soort van plotseling.... en ik vind het echt verschrikkelijk dat hij alleen is geweest, dat we er niet bij zijn geweest toen hij ging. En dat we geen afscheid hebben kunnen nemen, ook aan hem had ik nog zoveel willen vragen.
Dus ergens vind ik het fijn dat ik bij mijn moeder nog wel die kans had en dat ik het allemaal heel bewust heb meegemaakt....
zondag 19 januari 2014 om 22:46
Even update van mij.
Eind november is er een scen arts geweest die vond dat mijn vader nog niet genoeg leed om euthanasie te plegen. Het zou dan per maand opnieuw bekeken worden. Dat is eind december gebeurd, en toen kreeg hij toestemming. Mijn vader kon dan zelf aangeven wanneer hij het genoeg vond. Dat gebeurde vorige week, en de huisarts heeft hem nog een week bedenktijd gegeven.
Afgelopen woensdag was de dag dat mijn vader dat aangaf, en vervolgens moest mijn vader 3 maal antwoord geven op de vraag of hij dat echt zo wilde. En dat deed hij bij volle verstand.
Toen moest er bij de apotheek het middel gemaakt worden, en dat duurt 2 dagen. Besloten werd om vrijdagmiddag de euthanasie te plegen.
De huisarts kwam donderdag nog op bezoek, en vertelde dat hij mijn vader op de afgesproken dag nogmaals die vraag moest stellen en ook een duidelijk antwoord moet hebben.
Dat was eigenlijk onmogelijk, want mijn vader was niet goed meer bij kennis inmiddels. Dan was het plan om een pompje te gebruiken met morfine, maar het kon dan nog wel een paar dagen duren.
Alles stond toen weer op losse schroeven, terwijl we ons helemaal er op ingesteld hadden.
Gelukkig is mijn vader in de nacht van donderdag op vrijdag toch nog aan een natuurlijke dood gestorven in zijn slaap.
Maar we hebben wel een vervelend gevoel overgehouden over het euthanasiebeleid. Er zijn dus maar weinig mensen die er gebruik van kunnen maken, want de meeste zieke mensen kunnen de laatste dag van hun leven niet meer goed antwoorden op de vraag.
Ook omdat je altijd die 2 dagen hebt die de apotheek nog nodig heeft om het middel klaar te maken.
Eind november is er een scen arts geweest die vond dat mijn vader nog niet genoeg leed om euthanasie te plegen. Het zou dan per maand opnieuw bekeken worden. Dat is eind december gebeurd, en toen kreeg hij toestemming. Mijn vader kon dan zelf aangeven wanneer hij het genoeg vond. Dat gebeurde vorige week, en de huisarts heeft hem nog een week bedenktijd gegeven.
Afgelopen woensdag was de dag dat mijn vader dat aangaf, en vervolgens moest mijn vader 3 maal antwoord geven op de vraag of hij dat echt zo wilde. En dat deed hij bij volle verstand.
Toen moest er bij de apotheek het middel gemaakt worden, en dat duurt 2 dagen. Besloten werd om vrijdagmiddag de euthanasie te plegen.
De huisarts kwam donderdag nog op bezoek, en vertelde dat hij mijn vader op de afgesproken dag nogmaals die vraag moest stellen en ook een duidelijk antwoord moet hebben.
Dat was eigenlijk onmogelijk, want mijn vader was niet goed meer bij kennis inmiddels. Dan was het plan om een pompje te gebruiken met morfine, maar het kon dan nog wel een paar dagen duren.
Alles stond toen weer op losse schroeven, terwijl we ons helemaal er op ingesteld hadden.
Gelukkig is mijn vader in de nacht van donderdag op vrijdag toch nog aan een natuurlijke dood gestorven in zijn slaap.
Maar we hebben wel een vervelend gevoel overgehouden over het euthanasiebeleid. Er zijn dus maar weinig mensen die er gebruik van kunnen maken, want de meeste zieke mensen kunnen de laatste dag van hun leven niet meer goed antwoorden op de vraag.
Ook omdat je altijd die 2 dagen hebt die de apotheek nog nodig heeft om het middel klaar te maken.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
zondag 19 januari 2014 om 23:09
Marcella, als je je er over een tijdje nog steeds zo over voelt zou je daar best een gesprek met die scen arts of een andere over kunnen aanvragen. Die zijn wel bereid om goed naar je te luisteren, ook als je vindt dat ze niet goed voor je vader zijn geweest of niet hebben gedaan waar hij recht op had.
Veel mensen worden flink aangegrepen door zo'n gebeurtenis, ook als alles volgens plan verloopt. De arts moet naar eer en geweten het protocol volgen. Als hij dat gedaan heeft ben je in principe niet slecht behandeld door hem. In jouw situatie had er misschien eerder met morfine begonnen moeten worden als je vader onnodig geleden heeft.
Veel mensen worden flink aangegrepen door zo'n gebeurtenis, ook als alles volgens plan verloopt. De arts moet naar eer en geweten het protocol volgen. Als hij dat gedaan heeft ben je in principe niet slecht behandeld door hem. In jouw situatie had er misschien eerder met morfine begonnen moeten worden als je vader onnodig geleden heeft.
zondag 19 januari 2014 om 23:33
Antoon69
Het is wel zo dat de huisarts heeft toegegeven dat hij het anders had gedaan als hij het kon terugdraaien. Hij had dan die week bedenktijd verkort.
Ik weet dat er strenge regels zijn, en dat is goed. Anders krijg je een grijs gebied en misbruik.
Maar als er toestemming is en 2 dagen voor de geplande datum 3 maal ja geantwoord wordt op de vraag met getuigen erbij, vind ik dat je niet altijd vlak voor, dus dan heb ik het over een half uur nog een ja kunt verwachten. Voor ons is het nu op de allerbeste manier afgelopen, maar had heel anders kunnen gaan.
De huisarts was ook erg opgelucht, want hij zat er duidelijk mee.
Het is wel zo dat de huisarts heeft toegegeven dat hij het anders had gedaan als hij het kon terugdraaien. Hij had dan die week bedenktijd verkort.
Ik weet dat er strenge regels zijn, en dat is goed. Anders krijg je een grijs gebied en misbruik.
Maar als er toestemming is en 2 dagen voor de geplande datum 3 maal ja geantwoord wordt op de vraag met getuigen erbij, vind ik dat je niet altijd vlak voor, dus dan heb ik het over een half uur nog een ja kunt verwachten. Voor ons is het nu op de allerbeste manier afgelopen, maar had heel anders kunnen gaan.
De huisarts was ook erg opgelucht, want hij zat er duidelijk mee.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg
maandag 20 januari 2014 om 00:34
quote:marcellav schreef op 19 januari 2014 @ 23:33:
Antoon69
Het is wel zo dat de huisarts heeft toegegeven dat hij het anders had gedaan als hij het kon terugdraaien. Hij had dan die week bedenktijd verkort.
.Ik vind dat het nog wel voor de huisarts pleit dat hij dat toegeeft. Die 'wetgeving' verkleint inderdaad het grijze gebied maar in bepaalde mate zal dat er altijd blijven. Je mag bijvoorbeeld niet depressief zijn maar voor wie geldt dat nou als je zinloos en ondragelijk leidt.
Antoon69
Het is wel zo dat de huisarts heeft toegegeven dat hij het anders had gedaan als hij het kon terugdraaien. Hij had dan die week bedenktijd verkort.
.Ik vind dat het nog wel voor de huisarts pleit dat hij dat toegeeft. Die 'wetgeving' verkleint inderdaad het grijze gebied maar in bepaalde mate zal dat er altijd blijven. Je mag bijvoorbeeld niet depressief zijn maar voor wie geldt dat nou als je zinloos en ondragelijk leidt.
