Moeite met therapietrouw zijn, wie herkent het

ja hoor herkenbaar. Soms ben ik het zo zat dat ik iedere avond mijn handje pillen moet nemen en altijd op mijn eten moet letten.

Gelukkig straft mijn lichaamn direct als ik er een potje van maak. Dan sta ik weer met mijn voeten op de grond. Mijn medicijnen kan ik echt beter niet overslaan. Heel soms gebeurt het wel eens maar 1 dagje kan. En ja soms dan heb ik geen zin om nog even naar de keuken te lopen en dat werkje van 10 seconden te doen. Niks aan te doen, verstand op nul en doen.

Wat ik wel fijn vind is dat ik nu mijn medicijnen op 1 vast moment kan innemen. Ook lopen mijn trouwe medicijnen bij de apotheek gelijk. Dat scheelt gewoon in tijd en zielig voelen, 1x per 3 maanden of elke maand 1 keer.

Sommige periodes heb ik 2 momenten per dag en dat vind ik dan wel veel.

Geen tips behalve die van niet over nadenken en gewoon weer beginnen en doorzetten.

Ik werk in de zorg met chronische patiënten. Ik denk dat 99% van mijn patiënten op de één of andere manier therapieontrouw is. Soms heeft dit grote gevolgen, soms niet. Ik probeer altijd te benadrukken dat de verantwoordelijkheid bij de patiënt zelf ligt, maar ik snap heel goed dat een streng regime niet je hele leven vol te houden is. Ik mopper dan ook (bijna) nooit en zal niet doordrammen. Wel raad ik patiënten aan om therapietrouw te zijn op de belangrijke punten, en af en toe te sjoemelen met dingen die iets minder erg zijn. Misschien kun je voor jezelf bedenken waar je redelijk 'ongestraft' op kan smokkelen en dit af en toe doen? Veel patiënten geven aan dat het af en toe heerlijk is om op die manier de kont tegen de krib te kunnen gooien.



Verder zijn er denk ik niet veel tips en zal je toch echt zelf de verantwoordelijkheid moeten nemen. Ik denk dat de therapietrouw één van de dingen is die een chronische ziekte het zwaarst maakt, en dat het tegelijkertijd het (door de buitenwereld!) het meest onderschatte deel van de ziekte is. Misschien helpt het om contact te zoeken met lotgenoten? (Patiëntenvereniging? Patiëntenforum?) Zij kunnen je wellicht specifieke tips geven.



Wat ik trouwens erg opvallend vond was dat een collega laatst boos was op een patiënt omdat hij zijn medicatie niet altijd even trouw in nam. Om vervolgens aan het middageten te vertellen dat ze zelf zo laks was met haar foliumzuurtabletten tijdens haar zwangerschap. Daar snap ik dan weer niets van.... Maar het laat wel zien dat therapietrouw iets heel erg moeilijks is!

Therapietrouw: weekdosering doormiddel van de medicijnen in een medicijndoos die je dan kunt vullen, en vervolgens zijn er ook speciale alarm horloges, die bij tijden af kunnen gaan, wanneer je medicatie moet nemen. Dit doe ik nu ook al enkele jaren.

Omdat ik zo'n 15 pillen per dag moet slikken heb ik sinds kort een medicatierol van de apotheek; ideaal. Ik hoef nu niet elke keer alle doosjes open te maken en bewust mee te maken wat ik eigenlijk allemaal moet slikken. Nu scheur ik een zakje open , slik,weg. Komt mijn therapietrouw zeer ten goede. Maar natuurlijk heb ik ook mijn momenten. \Vooral de dosering van de belasting. Maar als ik me er niet aan hou lig ik weer een week plat. Is natuurlijk enorm frustrerend als je jong bent en iedereen om je heen holt verder...

succes!!