Wanhopig door puber

29-05-2025 14:00 221 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe doen anderen dit?
Mijn 14 jarige puber heeft een depressie. We lopen nu zo'n anderhalf jaar met hem bij de GGZ en, hoewel we als ouders wel handvatten krijgen, veranderd er weinig. Hij wil niet praten, hij had antidepressiva (met effect!), maar is daarmee gestopt. Hij heeft inmiddels zijn dag / nachtritme omgedraaid en gaat niet meer naar school. Hij kan heel lief zijn, maar ook ontzettend boos en agressief. Ik probeer vooral met hem in contact te blijven, maar heb constant het gevoel op mijn tenen te moeten lopen om uitbarstingen te voorkomen. Hij gaat steeds weer over mijn grenzen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen om perspectief te blijven zien. Wanneer houdt dit eens op? Ik hoor graag ervaringen van anderen.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb geen ervaringen voor je, wel een hele dikke :hug: .
Ik hoop dat je hier ervaringsdeskundigen vindt en dat die je kunnen ondersteunen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat zegt de GGZ hiervan? Je zou denken dat er na 1,5 jaar wel iets van een plan zou moeten zijn. Wat doet school eraan nu hij thuis zit? Belangrijk is dat er, op welke manier dan ook, wel dagbesteding komt en contact met leeftijdsgenoten anders glijden ze alleen maar verder weg.

Ik heb hier helaas ervaring mee, je mag me een PB sturen want wil haar verhaal niet online delen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier ook zo'n puber, behalve het agressieve. Op welke manier gaat hij over je grenzen? En hoe geef jij je grenzen aan? Welke consequenties heeft het?

Helpt therapie hem helemaal niet? Wat vinden zijn behandelaars ervan dat hij is gestopt met ad? En waarom is hij gestopt?

Hoe kun jij zo af en toe tot jezelf komen?
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb wel eens begrepen dat ggz behandeling bij jongeren vaak met horten en stoten gaat. Ervaring mee ook. Lange stilstand en ineens…
Alle reacties Link kopieren Quote
Nanouk schreef:
29-05-2025 14:15
Wat zegt de GGZ hiervan? Je zou denken dat er na 1,5 jaar wel iets van een plan zou moeten zijn. Wat doet school eraan nu hij thuis zit? Belangrijk is dat er, op welke manier dan ook, wel dagbesteding komt en contact met leeftijdsgenoten anders glijden ze alleen maar verder weg.

Ik heb hier helaas ervaring mee, je mag me een PB sturen want wil haar verhaal niet online delen.
EMDR ivm pest verleden, wil hij niet. Groepstherapie, hielp niet volgens hem. Individuele therapie, hij vond de psycholoog stom. Antidepressivum, hielp niet volgens hem. Nu heeft hij een nieuwe, meer lichaamsgerichte, therapeut, nu komt hij zijn bed niet uit. En dagbesteding: helemaal eens! Maar hoe dan?
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
Alle reacties Link kopieren Quote
Lucy schreef:
29-05-2025 14:17
Hier ook zo'n puber, behalve het agressieve. Op welke manier gaat hij over je grenzen? En hoe geef jij je grenzen aan? Welke consequenties heeft het?

Helpt therapie hem helemaal niet? Wat vinden zijn behandelaars ervan dat hij is gestopt met ad? En waarom is hij gestopt?

Hoe kun jij zo af en toe tot jezelf komen?
Qua grenzen: schelden, zou ik nooit accepteren, maar gebeurd toch. Als ik er wat van zeg, is het allemaal mijn schuld. Sowieso is alles de schuld van zijn vader en mij. Eindeloos gamen, ik haat het, maar begrenzen eindigd in ruzie. De hele dag in bed liggen vind ik echt niet okay, maar ik kan hem er niet uithalen. En consequenties, tsja... Ik weet niet wat voor consequenties ik nog kan verbinden aan zijn gedrag, op deze leeftijd. Hij blijft wrsch zitten dit jaar, dat is een consequentie. Maar dat betekent ook dat wij met een boze puber zitten de hele vakantie.

En tot mezelf komen is lastig. Gelukkig heb ik een leuke baan!
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
Alle reacties Link kopieren Quote
coravanmora schreef:
29-05-2025 14:19
Ik heb wel eens begrepen dat ggz behandeling bij jongeren vaak met horten en stoten gaat. Ervaring mee ook. Lange stilstand en ineens…
Oja? En wat gebeurde er ineens?
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat zeggen zijn therapeuten? Maken zij zich zorgen en hoe denken ze hem te bereiken? Is bijvoorbeeld opname een optie zodat hij van zijn omgeving los komt?
Alle reacties Link kopieren Quote
Op facebook is een groep speciaal voor ouders van thuiszitters uit het VO. Daar ga je herkenning vinden.

Mijn ervaring (en die van andere ouders uit mijn netwerk; er zijn veel ervaringsdeskundigen):
GGZ is lang niet altijd passend en kan zelfs een averechts effect hebben. Rust, even lage verwachtingen, het contact en de verbinding blijven opzoeken en investeren in de relatie, vetrouwen in hem blijven houden en dat blijven uitstralen, kan uiteindelijk een wereld van verschil maken.

Verder is het zinvol om ervaringsdeskundige ouders uit de regio op te zoeken. Oa ivm alle kennis die daar zit over het lokale zorg- en ondersteuningslandschap.

Verder: Is er misschien sprake van neurodiversiteit? Hoogbegaafdheid? Schooltrauma? Er is een schat aan informatie om je in deze thema’s in te lezen, en dat gaat je echt verder helpen.
Alle reacties Link kopieren Quote
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 29-05-2025 19:46
Reden: Gevaarlijk advies
98.32% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kunt opzoek gaan naar een IHT behandeling intensieve systemisch thuisbehandeling. Daarin wordt je hele gezin mee genomen dus je puber / evt broers zussen en jullie als ouders ook in aansturing.

Google anders ook eens op geweldloos verzet.

Maar blijf je grenzen aan geven hoe moeilijk ook geen uitbarstingen vermijden. Depressie vraagt om een empathische maar directieve houding van de omgeving om iemand toch te blijven activeren en aansturen.
Al is het maar 1 keer per dag samen wandelen. Hou het klein maar blijf dingen verwachten.
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren Quote
[...]
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier ook ervaring, maar de enige 'oplossing' was om kind te laten opnemen.
Eerst op een behandelgroep, daarna op een verblijfsgroep.
Hij is nu 24, woont zelfstandig met ambulante begeleiding en zit eigenlijk 24/7 binnen.

Het enige wat ik kan zeggen: laat al je ideeën over wat 'normaal' is los en zorg dat je enigszins in contact blijft.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Zalmsnipers schreef:
29-05-2025 16:45
[...]
Hier exact het tegenovergestelde gedaan.
Een depressie is een serieuze ziekte hè, geen puberkwaaltje.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 29-05-2025 19:47
Reden: Quote verwijderd
48.82% gewijzigd
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Zalmsnipers schreef:
Wat een ontzettend slecht advies. Echt ik weet niet eens waar ik beginnen moet.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 29-05-2025 19:48
Reden: Quote verwijderd
56.47% gewijzigd
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Alle reacties Link kopieren Quote
Zalmsnipers schreef:
29-05-2025 16:45
[...]
Dit is letterlijk Levensgevaarlijk advies
moderatorviva wijzigde dit bericht op 29-05-2025 19:49
Reden: Quote verwijderd
59.06% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Zalmsnipers schreef:
29-05-2025 16:47
[...]
Waarom?

TO, ik zou het anders doen. Ik zou hem laten. Wil hij niet dan wil hij niet, klaar. Ik zou niet faciliteren, niet op kousevoetjes lopen, niet van alles aandragen, gewoon niks van dat al. Ik zou me waarschijnlijk zelfs minimaal zorgen maken, het helpt allemaal toch niet. Dan is hij maar boos, prima.
Ik zou me vooral richten op mijn eigen leven, dat is namelijk best leuk en dat hoeft echt niet minder leuk te worden omdat één gezinslid niet bij machte is mee te doen.

Hij wil geen therapie, hij wil niet meedoen in het gezin, hij wil zijn bed niet uit, hij wil niks. Dan houdt het op. Natuurlijk is het goed om contact te houden met hem én evt hulpverlening maar daar houdt het mee op.
Er bestaat een grote kans dat hij bijtrekt als hij in de volgende fase komt van breinrijping. Maar misschien ook niet, dan is het wat het is.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 29-05-2025 19:49
Reden: Quote verwijderd
3.37% gewijzigd
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooss4.0 schreef:
29-05-2025 17:01
Waarom?

TO, ik zou het anders doen. Ik zou hem laten. Wil hij niet dan wil hij niet, klaar. Ik zou niet faciliteren, niet op kousevoetjes lopen, niet van alles aandragen, gewoon niks van dat al. Ik zou me waarschijnlijk zelfs minimaal zorgen maken, het helpt allemaal toch niet. Dan is hij maar boos, prima.
Ik zou me vooral richten op mijn eigen leven, dat is namelijk best leuk en dat hoeft echt niet minder leuk te worden omdat één gezinslid niet bij machte is mee te doen.

Hij wil geen therapie, hij wil niet meedoen in het gezin, hij wil zijn bed niet uit, hij wil niks. Dan houdt het op. Natuurlijk is het goed om contact te houden met hem én evt hulpverlening maar daar houdt het mee op.
Er bestaat een grote kans dat hij bijtrekt als hij in de volgende fase komt van breinrijping. Maar misschien ook niet, dan is het wat het is.
Nou, eigenlijk zit ik op dit punt.

Het lijkt allemaal niet te helpen wat we tot nu toe doen, misschien moeten we meer achterover. Dat is alleen zo verdomde moeilijk er zit zoveel potentie in hem. Forceren ga ik niet meer doen, dat hebben we geprobeerd en ik geloof dat we daar alleen maar schade mee hebben aangericht.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
Alle reacties Link kopieren Quote
_horizon_ schreef:
29-05-2025 16:12
Rust, even lage verwachtingen, het contact en de verbinding blijven opzoeken en investeren in de relatie, vetrouwen in hem blijven houden en dat blijven uitstralen, kan uiteindelijk een wereld van verschil maken.
Dit zou ik ook doen.
Bij schelden rustig aangeven dat je dat niet accepteert en het gesprek onderbreken. Wel vreselijk moeilijk hoor.

Kun je via de gemeente of MEE hulp vragen?

Heel veel sterkte!
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
29-05-2025 16:49
Hier ook ervaring, maar de enige 'oplossing' was om kind te laten opnemen.
Eerst op een behandelgroep, daarna op een verblijfsgroep.
Hij is nu 24, woont zelfstandig met ambulante begeleiding en zit eigenlijk 24/7 binnen.

Het enige wat ik kan zeggen: laat al je ideeën over wat 'normaal' is los en zorg dat je enigszins in contact blijft.
Opname is hier niet aan de orde, maar het loslaten wat 'normaal' is, ben ik hard mee bezig. Net als zoveel mogelijk in contact blijven.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
Alle reacties Link kopieren Quote
VickyP2 schreef:
29-05-2025 17:08
Nou, eigenlijk zit ik op dit punt.

Het lijkt allemaal niet te helpen wat we tot nu toe doen, misschien moeten we meer achterover. Dat is alleen zo verdomde moeilijk er zit zoveel potentie in hem. Forceren ga ik niet meer doen, dat hebben we geprobeerd en ik geloof dat we daar alleen maar schade mee hebben aangericht.
Alleen al voor jezelf lijkt dit me goed. Dan kun je een beetje bijkomen
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren Quote
Maar goed, wat ik heb gedaan: niets begrensd. Gamen was het enige lolletje dat ie nog had tenslotte. Hulp van buitenaf was geen optie, daar was puber totaal niet ontvankelijk voor. Overigens ging ie nog wel naar school al lukte ook dat niet altijd. Af en toe had ie zin om mee te lopen naar de super en dan ging het alleen maar over gamen, maar ik was al lang blij dat ie überhaupt iets wilde dus ik lulde vrolijk mee.

Uiteindelijk is het met een heleboel geduld van mijn kant min of meer goed gekomen. Daar zijn wel een hoop vervelende discussies aan voorafgegaan, met man die meer van de lijn Streng Opvoeden was en met school die eiste dat ik zoon in therapie deed, tot dreigen met VT aan toe. Maar zoon vond uiteindelijk een uitlaatklep in de sportschool en toen ging het langzaam echt beter.

Het blijft nog wel een kwetsbaar evenwicht, maar zoon is inmiddels 20 en zich een stuk beter bewust van zijn valkuilen, dus ik zie de toekomst helemaal niet zo somber in.
lady*voldemort wijzigde dit bericht op 29-05-2025 17:12
0.10% gewijzigd
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Alle reacties Link kopieren Quote
VickyP2 schreef:
29-05-2025 17:08
Nou, eigenlijk zit ik op dit punt.

Het lijkt allemaal niet te helpen wat we tot nu toe doen, misschien moeten we meer achterover. Dat is alleen zo verdomde moeilijk er zit zoveel potentie in hem. Forceren ga ik niet meer doen, dat hebben we geprobeerd en ik geloof dat we daar alleen maar schade mee hebben aangericht.
Hier was op een gegeven moment mijn enige inspanning nog om te zorgen dat ie geen zelfmoordpoging zou doen.
Verder verwachtte ik niets, hoefde hij niets, 'mocht' hij alles.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
De potentie komt er vanzelf wel een keer uit. Ik zou hem laten, maar niet loslaten.
Wel gewoon aan de huisregels houden natuurlijk, zoals gebruikt servies in de vaatwasser etc.
Als hij stinkt gaat hij maar ergens anders zitten.
En verder gewoon lief en vriendelijk, laten merken dat je van hem houdt, geïnteresseerd blijven.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven