Gezondheid
alle pijlers
Opname bij ondergewicht?
zaterdag 28 augustus 2010 om 18:23
Ik heb altijd tussen de 50 en 55 kilo gewogen en ik ben 48 en 172 lang. Door gebruik van medicijnen ben ik 30 kilo aangekomen en sleep mezelf als een zwaargewicht door het leven.
Wees gelukkig met jezelf, je hebt nu een leeftijd waarbij je metabolisme ieder moment kan veranderen en daar kom je dan nooit meer van af. Bij het niet kunnen eten bij stress, wil pasta nog wel eens helpen, dat hapt gemakkelijk weg en heeft een hoog energiegehalte. Maak een grote pan pasta voor jezelf klaar en zet hem in de koelkast, elke keer als je idee hebt dat je iets moet eten , kun je een schaaltje eten opwarmen en dan zul je zien dat het een stuk gemakkelijker gaat. Wees zuinig op jezelf en op je figuur, als je het eenmaal kwijt bent, krijg je spijt als de haren op je hoofd, want na een bepaalde leeftijd is het heel moeilijk om weer te herstellen.
Wees gelukkig met jezelf, je hebt nu een leeftijd waarbij je metabolisme ieder moment kan veranderen en daar kom je dan nooit meer van af. Bij het niet kunnen eten bij stress, wil pasta nog wel eens helpen, dat hapt gemakkelijk weg en heeft een hoog energiegehalte. Maak een grote pan pasta voor jezelf klaar en zet hem in de koelkast, elke keer als je idee hebt dat je iets moet eten , kun je een schaaltje eten opwarmen en dan zul je zien dat het een stuk gemakkelijker gaat. Wees zuinig op jezelf en op je figuur, als je het eenmaal kwijt bent, krijg je spijt als de haren op je hoofd, want na een bepaalde leeftijd is het heel moeilijk om weer te herstellen.
zaterdag 28 augustus 2010 om 18:27
Waarom zou je je meteen op laten nemen? je kunt toch ook een doorverwijzing naar een psycholoog vragen aan de huisarts? Of ga naar een andere huisarts als de jouwe je niet serieus neemt. Het tenslotte niet zo om je gewicht maar meer aan de problemen die eronder liggen. Dat moet je wel duidelijk kunnen maken aan de HA
zaterdag 28 augustus 2010 om 18:30
Ik denk dat je eerst eens moet uitzoeken wat je probleem is: je gewicht, je lichaamsbeeld, een lichamelijk probleem of psychisch probleem. Of misschien helemaal geen probleem, en is het gewoon je lichaamsbouw.
Je roept wel snel eetstoornis (lijkt het nu). Een eetstoornis houdt veel meer in dan gewicht en af en toe veel of weinig eten bij stress. Een eetstoornis houdt je 24/7 bezig.
Ga op internet eens op zoek naar een zelftest voor eetstoornissen. Of informeer bij een organisatie/therapeut.
Je roept wel snel eetstoornis (lijkt het nu). Een eetstoornis houdt veel meer in dan gewicht en af en toe veel of weinig eten bij stress. Een eetstoornis houdt je 24/7 bezig.
Ga op internet eens op zoek naar een zelftest voor eetstoornissen. Of informeer bij een organisatie/therapeut.
zaterdag 28 augustus 2010 om 18:37
Je zal, als je echt een eetstoornis op psychische basis hebt, hulp moeten zoeken bij de ggz oid. Je huisarst zou je daarbij moeten helpen, het gaat niet zozeer om je bmi of gewicht, maar meer om je manier van omgaan met eten. Krijg je daarbij echt niks gedaan, misschien moet je overstappen van huisarts? Maar de meeste huisartsen kun je, na een goed gesprek, wel overtuigen. Misschien ben je nooit duidelijk geweest dat je lijdt onder je omgang met eten?
Je kunt ook naar een eerstelijns psycholoog gaan zonder verwijzing, google er een in je buurt. Tot 8-12 sessies wordt dit vergoed door je verzekering. En ene brief van je psycholoog voor doorverwijzing naar de ggz legt ook wat meer gewicht in de schaal bij je huisarts.....
En opname voor eetstoornissen: dat gebeurt niet vaak. Ook als het meer lichamelijk blijkt te zijn, wordt je met een bmi van bijna 18 echt niet opgenomen. Wel kun je dan, ook bij je huisarts, vragen of je naar het ziekenhuis verwezen kan worden naar het spreekuur van een inetrnist of mdl arts.
Je kunt ook naar een eerstelijns psycholoog gaan zonder verwijzing, google er een in je buurt. Tot 8-12 sessies wordt dit vergoed door je verzekering. En ene brief van je psycholoog voor doorverwijzing naar de ggz legt ook wat meer gewicht in de schaal bij je huisarts.....
En opname voor eetstoornissen: dat gebeurt niet vaak. Ook als het meer lichamelijk blijkt te zijn, wordt je met een bmi van bijna 18 echt niet opgenomen. Wel kun je dan, ook bij je huisarts, vragen of je naar het ziekenhuis verwezen kan worden naar het spreekuur van een inetrnist of mdl arts.
zaterdag 28 augustus 2010 om 18:44
Mijn moeder is opgenomen geweest voor anorexia. Ze heeft het al sinds ze 16 was. Ze is nu 50.
Maar zij had echt een bmi van 13 a 14 hoor. Ze kon niet meer lopen, viel steeds flauw, echt heel ernstig. Je wordt echt niet zomaar opgenomen, niet in het ziekenhuis tenminste.
Maar als je opgenomen bedoelt in een kliniek voor eetstoornissen, dan weet ik daar weinig van. Daar moest mijn moeder ook heen, maar omdat ze 4 kinderen heeft ging dat niet, en hoefde ze alleen overdag in therapie.
Maar zij had echt een bmi van 13 a 14 hoor. Ze kon niet meer lopen, viel steeds flauw, echt heel ernstig. Je wordt echt niet zomaar opgenomen, niet in het ziekenhuis tenminste.
Maar als je opgenomen bedoelt in een kliniek voor eetstoornissen, dan weet ik daar weinig van. Daar moest mijn moeder ook heen, maar omdat ze 4 kinderen heeft ging dat niet, en hoefde ze alleen overdag in therapie.
zaterdag 28 augustus 2010 om 19:02
quote:prulletje schreef op 28 augustus 2010 @ 18:44:
Mijn moeder is opgenomen geweest voor anorexia. Ze heeft het al sinds ze 16 was. Ze is nu 50.
Maar zij had echt een bmi van 13 a 14 hoor. Ze kon niet meer lopen, viel steeds flauw, echt heel ernstig. Je wordt echt niet zomaar opgenomen, niet in het ziekenhuis tenminste.Klopt, ik dacht daarom bij de vraag "zou zélf graag opgenomen willen worden om aan mezelf te werken", of een herstellingsoord misschien een optie zou zijn. Hangt af van de eventueel aanwezige medische en psychiatrische problematiek, maar als het niet om een acute situatie gaat, maar je wél het idee hebt er echt even "uit" te moeten om wat ruimte en rust te hebben om je echt te focussen op dat "aan jezelf werken", zou dat wellicht een optie kunnen zijn. Wordt niet altijd (volledig) vergoed trouwens, dus dat zul je dan zelf even na moeten kijken, TO. Als je het idee hebt dat hulp vanuit de eerste lijn niet voldoende is, en je kortdurend wat meer begeleiding nodig hebt, maar je niet een complexe psychiatrische hulpvraag hebt, zou dat wellicht passend zijn in deze situatie.
Mijn moeder is opgenomen geweest voor anorexia. Ze heeft het al sinds ze 16 was. Ze is nu 50.
Maar zij had echt een bmi van 13 a 14 hoor. Ze kon niet meer lopen, viel steeds flauw, echt heel ernstig. Je wordt echt niet zomaar opgenomen, niet in het ziekenhuis tenminste.Klopt, ik dacht daarom bij de vraag "zou zélf graag opgenomen willen worden om aan mezelf te werken", of een herstellingsoord misschien een optie zou zijn. Hangt af van de eventueel aanwezige medische en psychiatrische problematiek, maar als het niet om een acute situatie gaat, maar je wél het idee hebt er echt even "uit" te moeten om wat ruimte en rust te hebben om je echt te focussen op dat "aan jezelf werken", zou dat wellicht een optie kunnen zijn. Wordt niet altijd (volledig) vergoed trouwens, dus dat zul je dan zelf even na moeten kijken, TO. Als je het idee hebt dat hulp vanuit de eerste lijn niet voldoende is, en je kortdurend wat meer begeleiding nodig hebt, maar je niet een complexe psychiatrische hulpvraag hebt, zou dat wellicht passend zijn in deze situatie.
zaterdag 28 augustus 2010 om 19:23
uiteraard zullen er mensen jaloers zijn op je figuur. Maar jij hebt er een probleem mee, en met t eten op zich en handhaven in geval van stress. Reden genoeg om an de bel te trekken. Of er sprake is van een eetstoornis kan ik natuurlijk zo niet zeggen, maar opnieuw naar de ha gaan en een verwijzing vragen voor therapie kan altijd. Waarom wil je perse opname? Er bestat ook de mogelijkheid ambulant, dus met gesprekken of in deeltijd, bijv 3 of 4 dagen therapie, geholpen te worden. Probeer uit te zoeken waar je nou precies zo van baalt bij jezelf. Je kunt aan therapie eel hebben, maar uit ervaring weet ik dat een opname heel heftig is en niet meteen de eerste keus is als je verder nooit therapie hebt gehad.
Sterkte dr mee
Sterkte dr mee
