Paniek door darmprobleem

Mijn huisarts vond dat ik gewoon te weinig at, daar zou de buikpijn ook vandaan komen. Het bleek coeliakie te zijn. Mijn huisarts wist niet eens dat hij daar bloedonderzoek naar kon doen en later bleek hij niet te weten wat hij moest laten onderzoeken voor coeliakie. Er is te weinig kennis bij huisartsen, deze huisarts kan ziekte van Crohn uitsluiten door vragen te stellen aan T.O!

Vandaar dat een bezoek aan een MDL arts wel een goed idee is als er niets uitkomt.

Als eerste zou ik uitgesloten willen hebben dat je iets anders mankeert, maar als het dan toch de naam 'prikkelbare darm syndroom' krijgt, dan zijn er vele oplossingen om het probleem te verzachten.



Zelf al jaren last van. Vooral bij vet eten, barbecue, gourmet etc zijn bij uitstek momenten om het mis te laten gaan. Effe snacken ook!



Wat bij mij helpt is veel vezels eten. Volkoren brood, fruit met schil, groene groenten, rauwkost. En dan als extra in moeilijke tijden, zemelen. Elke ochtend twee eetlepels mengen met wat yoghurt, flink glas water ernaast anders krijgen mijn darmen het nog niet verwerkt.



Licht verteerbaar eten heeft soms even effect maar daarvan worden je darmen steeds luier volgens mijn diëtiste. En dan wordt het probleem alleen maar groter. Als je begint met zemelen duurt het even voor het resultaat geeft, dus moet je het echt even een kans geven. Niet na vijf dagen weer stoppen.



Ik ben begonnen ooit met drie keer per dag, twee eetlepels, voor elke maaltijd. Toen ik mijn spijsvertering goed op gang had, afgebouwd naar één keer per dag twee eetlepels. Nu gebruik ik het soms maanden niet, maar als het fout gaat begin ik weer. En bijvoorbeeld altijd een week voor mijn vakantie, want dat is altijd een moment om het mis te laten gaan, en een camping toilet is niet altijd even plezierig met pds.



Succes met de onderzoeken en laat nog eens hier horen, wat er uit gekomen is.

deze is voor jou



Wat goed van je dat je met deze klachten naar de huisarts bent geweest. Zo te lezen zit je in een negatieve spiraal waar je in je eentje bijna onmogelijk uit kan komen.

Omdat je er last van hebt maak je je druk -----> omdat je je druk maakt krijg je er meer last van -------> daardoor maak je je nog drukker enz.



Bij mij is een paar jaar geleden PDS vastgesteld, nadat ik constant klachten bleef houden na een hevige buikgriep die langer bleef aanhouden dan twee weken.



Bij mij zijn de symptomen nu diarree afgewisseld met obstipatie, hele erge buikkrampen en gerommel dat aan de andere kant van de kamer nog duidelijk te horen is.



Ze zeggen dat het tussen de oren zit, maar meestal is het wel een combinatie van stress en bepaalde voedingsmiddelen.



Bepaald voedsel kan een trigger zijn, maar iedereen reageert weer anders op bepaalde voedingsmiddelen. Het heeft bij mij ook een hele tijd geduurd voordat ik precies wist wat ik wel en wat ik niet kan eten.

En ook dat verschilt nog eens met hoe ik mij voel. Als ik gespannen ben kan ik minder hebben dan anders.

Een goede gebruiksaanwijzing kreeg ik er helaas niet bijgeleverd bij de diagnose.



Wat er met jou nu is, is echt niet te zeggen zonder een degelijk onderzoek.



PDS is bij mij vastgesteld na een beetje gevoel op mijn buik, maar omdat ik er meteen al minder last van had sinds ik weet dat het niets ernstigs is, heb ik er genoegen mee genomen dat de dokter zei dat het deels tussen mijn oren zit.

Ik heb ook lastige darmen maar het is tegenwoordig lang niet meer zo erg als vroeger.

Helaas deze week wel weer zo'n moment gehad zoals jij beschrijft: Ineens lijkt mijn buik zich om te draaien, kan ik niet meer bedenken wat ik nodig had (winkel) en moet ik een wc zoeken.



Is het OV geen optie voor je? De toiletten op grote stations zijn best netjes tegenwoordig, vind ik.

Het toilet in de trein is minder netjes.... maar het IS er, je hoeft het niet te zoeken.

Ik herken ook! Ik ben uiteindelijk naar een MDL arts verwezen en daar zijn allerlei onderzoeken gedaan. Uit 1 van die onderzoeken is gebleken dat ik lactose helemaal niet verdraag. Sinds ik dat niet meer eet gaat het een stuk beter. Nog niet helemaal geweldig en ook ik slik loperamide als ik echt geen buikpijn wil krijgen (bij bv een concert). Nu is het wel weer leefbaar. Laatst een mooie aflevering gezien met Nance die de ziekte van Crohn heeft. Zij relativeerde ook heel mooi. Daar heb ik ook wel iets aan gehad. Succes!

Nou, nou, knappe huisarts die met een paar vragen Crohn uit kan sluiten. Dat is dus echt onzin he, TO, Crohn en CU kunnen alleen door een darmonderzoek worden bevestigd of uitgesloten. Zelfs bloedonderzoek kan geen 100% zekerheid geven.

Heel goed dus dat je naar een MDL-arts gaat. Grote kans dat hij zo'n onderzoek zal willen doen, om te checken hoe het er van binnen uit ziet. Ook al is er een goede kans dat het psychisch is, toch heel verstandig om een lichamelijk oorzaak uit te sluiten.



Ik herken je probleem. Een tijdje terug had ik (door fysieke oorzaak) last van diarree die heel onverwachts op kwam. Ik merkte dat het vertrouwen in mijn darmen binnen een paar dagen een heel stuk minder was geworden en ik de neiging had maar binnen te blijven. Toen heb ik zsm gezorgd dat ik weer wat vertrouwen terug ging winnen, door toch kleine uitstapjes te maken zonder diarreeremmers. Als ik me daar heel zenuwachtig bij voelde deed ik een luier aan. Klinkt misschien stom, maar dat hielp mij heel goed. Heb nooit een luier bevuild en ik denk echt dat dat er deels mee te maken had dat ik door het dragen ervan genoeg rust en vertrouwen in mijn darmen had.

Gelukkig heeft het bij mij redelijk kort geduurd, maar in zo'n korte tijd voelde ik het al achteruit gaan, dus ik kan me voorstellen dat dit een vicieuze cirkel wordt waar je niet meer uit komt.



Mijn advies zou zijn om eerst naar de MDL te gaan en die goed zijn werk te laten doen en uit te laten sluiten waar hij denkt dat je klachten vandaan kunnen komen. (Dat kan van alles zijn, zoals een voedselintollerantie, tijdelijke darmontsteking door bv. een bacterie of misschien een chronische darmontsteking.) Mocht er niks gevonden worden en de eindconclusie zijn dat het waarschijnlijk psychisch is, dan zou je je door kunnen laten verwijzen naar een medisch psycholoog om je te helpen uit deze cirkel te komen. Medisch psychologen werken twee kanten op: ze helpen mensen die psychische klachten hebben door een medisch probleem, en mensen die fysieke klachten krijgen door een psychisch probleem.

Een goede vriendin van mij had een periode veel stress en wat jij omschrijft had zij ook, alleen zonder de paniekaanvallen. Talloze onderzoeken gehad waar niks uitkwam en ze kon amper ergens heen omdat zij continu naar het toilet moest. Toen zij en haar vriend uit elkaar gingen was het over.



Ik heb zelf momenteel ook darmproblemen ( gevoelig bij aanspannen en erop drukken) en heb een enorme stressperiode achter de rug, wat nog steeds een beetje speelt momenteel. Ook af en toe een paniekaanval. Bij mij gaan ze bloedprikken voor o.a. mijn schildklier en ik moet ontlasting inleveren.



Het belangrijkste ligt bij het geestelijke. Zoek desnoods hulp om van die paniekaanvallen af te komen.

quote:liubi schreef op 29 augustus 2013 @ 05:12:

Hoe bedoel je onzin adviezen? Mijn huisarts was er ook van overtuigd dat er niks aan de hand was. Goh, zat hij er even mooi naast.



Het maakt me vooral cynisch. Een huisarts die door enkele vragen vaststelt dat je een bepaalde ziekte niet hebt. PDS is een uitsluitseldiagnose. De diagnose PDS kan pas worden gegeven als andere ziektes dmv een onderzoek zijn uit gesloten.



Maar goed, ik heb zelf geen PDS dus ik heb ook keine Ahnung over een manier van behandelen enzo.

Helaas zijn er huisartsen die niet goed op de hoogte zijn, maar ga er maar vanuit dat het gros prima weet waar ze mee bezig zijn.

De huisarts is de poortwachter, die kan niet zomaar iedereen doorsturen naar de MDL-arts. Enig idee hoe vaak darmproblemen voorkomen? Als die allemaal een consultentraject bij de MDL-arts met coloscopie, pathologie-onderzoek van afgenomen biopten, en eventueel ander aanvullend onderzoek moeten ondergaan, gaat de BV Nederland failliet. Dat betekent helaas dat er soms mensen pas na lange tijd gediagnosticeerd worden. Niet omdat die huisarts dom is, maar omdat een huisarts werkt met waarschijnlijkheidsdiagnosen: wat zijn de mogelijke ziekten bij een jonge vrouw, met dit klachtenpatroon en deze symptomen? Díe ga je uitsluiten. Helaas uiten ziektes zich niet altijd volgens het boekje, waardoor het klachtenpatroon niet altijd de achterliggende ziekte onthult. Daardoor kan het langer duren voor een ziekte ontdekt wordt. Ik ken zelf ook iemand met coeliakie die daar pas op jong-volwassen leeftijd achterkwam. Altijd maar buikpijn, maar verder geen specifieke aanwijzingen. Dat is heel cru ja, maar niet te vermijden helaas.



To opende dit topic, omdat ze over twee weken met een nieuwe baan moet beginnen en tips nodig heeft om dit probleem te lijf te gaan. Maar TO moet dit probleem gewoon voorleggen aan haar huisarts. Want iedereen neemt maar aan dat de huisarts er niks van kan, dat de huisarts haar niet wil doorsturen. Terwijl dat niet waar is. De huisarts blijkt wél van plan haar door te sturen als er uit deze testen niks komt.

Weet je hoe dat gaat met dat 'het is geen Crohn'-verhaal? Zo:

-Huisarts: Vertel eens wat meer over je klachten

-Patiënt: (Geeft gedetailleerde beschrijving,) zou ik Crohn hebben? Ik lees er van alles over op het internet...

-Huisarts: Ik vind het verhaal niet op Crohn lijken, ik denk eerder aan een infectie, dus laten we daar eerst op gaan testen. Als daar niks uitkomt, kunnen we je altijd nog naar de MDL-arts sturen.

Patiënt gaat naar huis: Nou, de dokter zei dat het geen Crohn is, dus ze gaan nu eerst mn ontlasting testen.



Maar dat heeft die arts dan helemaal niet gezegd. De huisarts heeft gezegd dat het niet waarschijnlijk is. Dat betekent niet dat het geen Crohn is. Maar dat een andere diagnose eerst uitgezocht moet worden. Je gaat niet een coloscopie doen als later blijkt dat TO gewoon een vervelend beestje in haar darmen heeft. Dat is overdiagnostiek. En veel diagnostiek komt met bijwerkingen, dus haar huisarts wil de belasting gewoon zo laag mogelijk houden. Precies wat een huisarts hoort te doen.



Ik ben bovendien al twee tegenstrijdigheden tegengekomen in dit topic: Wel imodium gebruiken, geen imodium gebruiken. Geen brood eten, juist veel brood eten. Wat heeft TO daar precies aan? Moet ze binnen twee weken dit allemaal uit gaan proberen? Dat schiet toch niet op? Ze zegt bovendien niet in haar openingpost: 'De huisarts kan verder niks doen' of 'de huisarts weet niet wat ze met mijn diarree aanmoet'. Ze moet gewoon contact opnemen met haar huisarts en uitleggen wat haar probleem is. Dan kan de huisarts kijken of er in de tussentijd iets 'symptomatisch' gedaan kan worden.

Ik heb jaren met 'prikkelbare darmen' rondgelopen. De huisarts vond dat ik maar yoga moest doen en een eetdagboekje bij moest houden. Dieten geprobeerd etc etc.



Toen kwam ik bij de internist voor mijn schildklier en die deed een totaal onderzoek, dus ook ontlasting. Bleek ik een parasiet te hebben. Een week een kuur, nooit meer problemen.



Het zit niet altijd tussen je oren!!

Hai cupofcoffee,

goed dat je het gaat onderzoeken. Je weet nooit of er iets lichamelijks onder kan zitten.



Ikzelf heb deze klachten dus ook. Verschillende onderzoeken, er is niets uit gekomen.

Ik ben nu met voeding aan het kijken of ik me iets beter kan voelen.



Maar wat me wel al een stuk heeft geholpen is bekkenbodemfysiotherapie. De vrouw was een schat, ik kon heel open en eerlijk vertellen over mijn angst of als ik weer in mijn broek gepoept had. Dat was op zich al fijn. Maar zij heeft me wat simpele oefeningen gegeven om mijn spieren te leren ontspannen.

Want als ik ergens was, bv op het winkelcentrum, en ik moest heel nodig, spande ik AL mijn spieren in mijn lichaam aan om de aandrang tegen te houden. En dat terwijl je daar maar 1 spier voor nodig hebt; je sluitspier. En als je dus echt alles aanspant, wordt de angst en paniek daardoor groter. Als je kan leren om alleen die ene spier aan te spannen, scheelt dat gewoon enorm in stress. Dat heeft mij al erg geholpen, ook om te leren om het 'op te houden'. Kost even wat oefening, maar je krijgt er vertrouwen in je lichaam voor terug.

Ongeacht of het dus lichamelijk of geestelijk zou zijn, is dit dus iets wat je al een stapje verder kan helpen in de tussentijd.



Veel succes, ik weet hoe vervelend het is!

...