Gezondheid
alle pijlers
Pfeiffer
woensdag 18 augustus 2010 om 20:48
Hallo allemaal,
Vorige week was ik al een topic begonnen. Welke naam ga ik dit beestje geven? Dat was het topic. Het beestje heeft ondertussen een naam en dat is Pfeiffer. Na een aantal weken van vermoeidheid ben ik naar de dokter gegaan en heb ik mijn bloed laten testen. Nu ongeveer vier weken terug heb ik ook een griepje gehad met koorts en keelpijn. Daarom was het vermoeden ook al Pfeiffer, maar vanwege een achtergrond met depressies was ik ook wel bang dat dit aan het terug komen was. "Gelukkig" heb ik afgelopen maandag te horen gekregen dat ik Pfeiffer heb. Een hoop klachten die ik ook had toen ik depressief was, behalve het zwaar ongelukkig zijn.
Nu moet ik naar mijn lichaam gaan luisteren en dat vind ik nog behoorlijk moeilijk. Normaal werk ik gemiddeld 4 1/2 dag van 6,25 uur in de week. Ik heb al een gesprek met de arbo aangevraagd, maar die is nu drie weken met vakantie. Eerst dus een gesprek met mijn teamleider vrijdag om een tijdelijke oplossing te bedenken. Toen ik de uitslag van de dokter kreeg was ik behoorlijk enthousiast. Klinkt stom, maar het is fijn om te weten wat het is na al die tijd. Meteen erna belde ik mijn teamleider en vertelde in mijn enthousiastme dat het vast wel zou lukken om gewoon te blijven werken, maar de volgende ochtend om 6:00 toen de wekker ging had ik er alweer spijt van. Ik weet nog niet precies wat ik ga zeggen vrijdag.
Ik heb de laatste weken mijn grenzen behoorlijk opgezocht. Vooral omdat je denkt dat het vast snel over is en dat je maar even vol moet houden, maar nu ik weet wat het is en dat het nog wel eens een poosje kan gaan duren besef ik me wel dat ik wat moet ondernemen om het allemaal vol te blijven houden. Het leven bestaat nu uit werken, eten en rusten. Maar als dat maanden zo doorgaat zou ik er weer depressief van kunnen worden en dat is het laatste wat ik wil.
Zoals ik me nu voel denk ik dat ik 3 dagen zelfstandig wil blijven werken voorlopig en de rest therapeutisch. Als het goed gaat kan ik dan gewoon gaan werken, ik kan er voor kiezen om wat korter te werken of gewoon die dag een pauze in te lassen en helemaal niet te werken. Zou alleen makkelijker zijn om dit met de arbo te bespreken als met mijn teamleider, maar dat is even niet anders. Toch?
Zijn er meer mensen op het forum die ervaringen hebben met Pfeiffer? Ik hoor ze graag. Dan kunnen we elkaar er misschien door heen slepen...
Liefs Bubbles
Vorige week was ik al een topic begonnen. Welke naam ga ik dit beestje geven? Dat was het topic. Het beestje heeft ondertussen een naam en dat is Pfeiffer. Na een aantal weken van vermoeidheid ben ik naar de dokter gegaan en heb ik mijn bloed laten testen. Nu ongeveer vier weken terug heb ik ook een griepje gehad met koorts en keelpijn. Daarom was het vermoeden ook al Pfeiffer, maar vanwege een achtergrond met depressies was ik ook wel bang dat dit aan het terug komen was. "Gelukkig" heb ik afgelopen maandag te horen gekregen dat ik Pfeiffer heb. Een hoop klachten die ik ook had toen ik depressief was, behalve het zwaar ongelukkig zijn.
Nu moet ik naar mijn lichaam gaan luisteren en dat vind ik nog behoorlijk moeilijk. Normaal werk ik gemiddeld 4 1/2 dag van 6,25 uur in de week. Ik heb al een gesprek met de arbo aangevraagd, maar die is nu drie weken met vakantie. Eerst dus een gesprek met mijn teamleider vrijdag om een tijdelijke oplossing te bedenken. Toen ik de uitslag van de dokter kreeg was ik behoorlijk enthousiast. Klinkt stom, maar het is fijn om te weten wat het is na al die tijd. Meteen erna belde ik mijn teamleider en vertelde in mijn enthousiastme dat het vast wel zou lukken om gewoon te blijven werken, maar de volgende ochtend om 6:00 toen de wekker ging had ik er alweer spijt van. Ik weet nog niet precies wat ik ga zeggen vrijdag.
Ik heb de laatste weken mijn grenzen behoorlijk opgezocht. Vooral omdat je denkt dat het vast snel over is en dat je maar even vol moet houden, maar nu ik weet wat het is en dat het nog wel eens een poosje kan gaan duren besef ik me wel dat ik wat moet ondernemen om het allemaal vol te blijven houden. Het leven bestaat nu uit werken, eten en rusten. Maar als dat maanden zo doorgaat zou ik er weer depressief van kunnen worden en dat is het laatste wat ik wil.
Zoals ik me nu voel denk ik dat ik 3 dagen zelfstandig wil blijven werken voorlopig en de rest therapeutisch. Als het goed gaat kan ik dan gewoon gaan werken, ik kan er voor kiezen om wat korter te werken of gewoon die dag een pauze in te lassen en helemaal niet te werken. Zou alleen makkelijker zijn om dit met de arbo te bespreken als met mijn teamleider, maar dat is even niet anders. Toch?
Zijn er meer mensen op het forum die ervaringen hebben met Pfeiffer? Ik hoor ze graag. Dan kunnen we elkaar er misschien door heen slepen...
Liefs Bubbles
woensdag 18 augustus 2010 om 20:56
woensdag 18 augustus 2010 om 21:04
Dat vind ik nogal optimistisch om meteen weer te gaan werken...
Maar ja Pfeiffer komt in vele varianten.
Ik ben 7 weken uit het arbeidsproces geweest, waarvan ik er zeker 3 in bed heb gelegen. Ik zou het vooral de eerste weken heel erg rustig aan doen. Zeker als je je een dag wat beter voelt, betekent dit niet dat je er weer bovenop aan het krabbelen bent. Beetje een sluiperig ziektebeeld, wat dat Eppstein-Barr virus veroorzaakt
Let er vooral op dat je geen alcohol drinkt, omdat je lever het al zwaar te verduren heeft met Pfeiffer.
Beterschap! Take it easy!
Behandeling
Er is geen behandeling tegen klierkoorts. Behandeling met antivirale middelen als aciclovir heeft weinig zin. Het beste is voldoende rust nemen, ook in de chronische fase als de patiënt aan de beterende hand lijkt. Verschillende alternatieve geneeswijzen (bijvoorbeeld homeopathie, aycronto, bioresonantie) claimen een remedie tegen klierkoorts te hebben. Ieder wetenschappelijk bewijs hiervoor ontbreekt vooralsnog. Er is beschreven dat behandeling van keelpijn met amoxicilline, in de veronderstelling dat de verwekker een streptokok is, als het in werkelijkheid gaat om de ziekte van Pfeiffer zeer vaak een huiduitslag kan veroorzaken. Hierdoor kan onterecht de indruk ontstaan dat de patiënt voor amoxicilline allergisch is. Smalspectrumpenicillines vertonen deze bijwerking niet. Als bekend is dat het om de ziekte van Pfeiffer gaat is behandeling met antibiotica zinloos. Echter, tijdens de acute fase is men zeer vatbaar voor andere infecties. Om hiertegen te beschermen worden wel vaak antibiotica voorgeschreven.
Omdat de ziekte gepaard gaat met een leverontsteking, ook als daar geen symptomen van optreden, wordt aanbevolen de lever niet te belasten met b.v. alcohol. Dat gebruik van matige hoeveelheden paracetamol schadelijk zou zijn is niet bewezen, hoewel er wel incidentele meldingen van hepatitis bij mononucleose na paracetamolgebruik zijn[2].
Bron: Wikipedia
Maar ja Pfeiffer komt in vele varianten.
Ik ben 7 weken uit het arbeidsproces geweest, waarvan ik er zeker 3 in bed heb gelegen. Ik zou het vooral de eerste weken heel erg rustig aan doen. Zeker als je je een dag wat beter voelt, betekent dit niet dat je er weer bovenop aan het krabbelen bent. Beetje een sluiperig ziektebeeld, wat dat Eppstein-Barr virus veroorzaakt
Let er vooral op dat je geen alcohol drinkt, omdat je lever het al zwaar te verduren heeft met Pfeiffer.
Beterschap! Take it easy!
Behandeling
Er is geen behandeling tegen klierkoorts. Behandeling met antivirale middelen als aciclovir heeft weinig zin. Het beste is voldoende rust nemen, ook in de chronische fase als de patiënt aan de beterende hand lijkt. Verschillende alternatieve geneeswijzen (bijvoorbeeld homeopathie, aycronto, bioresonantie) claimen een remedie tegen klierkoorts te hebben. Ieder wetenschappelijk bewijs hiervoor ontbreekt vooralsnog. Er is beschreven dat behandeling van keelpijn met amoxicilline, in de veronderstelling dat de verwekker een streptokok is, als het in werkelijkheid gaat om de ziekte van Pfeiffer zeer vaak een huiduitslag kan veroorzaken. Hierdoor kan onterecht de indruk ontstaan dat de patiënt voor amoxicilline allergisch is. Smalspectrumpenicillines vertonen deze bijwerking niet. Als bekend is dat het om de ziekte van Pfeiffer gaat is behandeling met antibiotica zinloos. Echter, tijdens de acute fase is men zeer vatbaar voor andere infecties. Om hiertegen te beschermen worden wel vaak antibiotica voorgeschreven.
Omdat de ziekte gepaard gaat met een leverontsteking, ook als daar geen symptomen van optreden, wordt aanbevolen de lever niet te belasten met b.v. alcohol. Dat gebruik van matige hoeveelheden paracetamol schadelijk zou zijn is niet bewezen, hoewel er wel incidentele meldingen van hepatitis bij mononucleose na paracetamolgebruik zijn[2].
Bron: Wikipedia
woensdag 18 augustus 2010 om 21:08
Bedankt voor alle snelle reacties. Fijn om even te horen dat ik niet gek ben, haha, maar dat het gewoon lastig is. Thuis werken zit er niet in. Ik werk in de zorg. Slapen doe ik niet meer als anders. Rusten wel. Even op de bank liggen, zitten, minder poetsen, kortere stukjes lopen met de hond, minder de deur uit als vroeger. Mijn werk is pittig, maar daar draaide ik mijn hand nooit voor om. Dan gingen de uren lekker snel voor bij. Nu zie ik op tegen hard werken en daar herken ik mezelf totaal niet in. Ik ben altijd al wel iemand die redelijk vaak wat onder de leden heeft. Griepje hier, pijntje daar. Haha... Gelukkig weet ik het van mezelf. Heeft veel met de depressies te maken dat ik het soms een periode niet zo erg positief in zie allemaal, maar er zijn ook maanden dat ik de hele wereld aan kan en zelfverzekerd ben en wil leven. Leven door veel te werken, veel te ondernemen en daar voel ik me dan ook super goed bij. De vermoeidheid nu zorgt er wel voor dat ik weer wat negatiever ben, maar ben niet ongelukkig of chagrijnig en ben me goed bewust van het negatieve gedoe en als ik 't door heb probeer ik het te veranderen.
Om er niet te veel mee bezig te zijn psychisch dat zit er voor mij niet in. Zo zit ik nou eenmaal in elkaar. Soms is dat niet zo goed, maar betekend ook wel dat ik me niet zomaar overal bij neerleg en eraan wil werken.
Het is nu ongeveer 3 jaar geleden dat ik een echte depressie heb gehad en daar ben ik heel blij mee. Daarom wil ik nu de juiste keuzes maken om dat zo te houden.
Om er niet te veel mee bezig te zijn psychisch dat zit er voor mij niet in. Zo zit ik nou eenmaal in elkaar. Soms is dat niet zo goed, maar betekend ook wel dat ik me niet zomaar overal bij neerleg en eraan wil werken.
Het is nu ongeveer 3 jaar geleden dat ik een echte depressie heb gehad en daar ben ik heel blij mee. Daarom wil ik nu de juiste keuzes maken om dat zo te houden.
woensdag 18 augustus 2010 om 21:11
quote:Bubbles777 schreef op 18 augustus 2010 @ 21:08:
Het is nu ongeveer 3 jaar geleden dat ik een echte depressie heb gehad en daar ben ik heel blij mee. Daarom wil ik nu de juiste keuzes maken om dat zo te houden.Is het misschien een idee om in overleg met (arbo-/huis-)arts en een psychiater (heb je daar hulp van gehad tijdens je depressies?) je ziek te laten verklaren? Werken in de zorg is zeer zwaar, zeker als je daar ook nog Pfeiffer bij hebt. Lijkt me niet goed voor je ziekteverloop en herstel. Then again....ik ben geen specialist natuurlijk.
Het is nu ongeveer 3 jaar geleden dat ik een echte depressie heb gehad en daar ben ik heel blij mee. Daarom wil ik nu de juiste keuzes maken om dat zo te houden.Is het misschien een idee om in overleg met (arbo-/huis-)arts en een psychiater (heb je daar hulp van gehad tijdens je depressies?) je ziek te laten verklaren? Werken in de zorg is zeer zwaar, zeker als je daar ook nog Pfeiffer bij hebt. Lijkt me niet goed voor je ziekteverloop en herstel. Then again....ik ben geen specialist natuurlijk.
woensdag 18 augustus 2010 om 21:17
woensdag 18 augustus 2010 om 21:48
Je moet denk ik ook niet onderschatten wat moeheid voor invloed heeft op je geestelijke gezondheid. Als je moe bent is de kans dat je een depressie in zakt groter, dan wanneer je genoeg rust hebt.
Weeg het naar buiten gaan en werken dus goed af tegen de moeheid die het veroorzaakt en de mogelijke gevolgen daarvan.
Weeg het naar buiten gaan en werken dus goed af tegen de moeheid die het veroorzaakt en de mogelijke gevolgen daarvan.
donderdag 19 augustus 2010 om 10:46
Vandaag en morgen werken en dan heerlijk een weekend weg. We zouden eerst van alles gaan ondernemen, maar hebben besloten gewoon heerlijk van de rust en het hotel te gaan genieten. Zaterdag avond uit eten. Heb er zin in.
Net al een mail gestuurd naar mijn teamleider. Mijn kant van het verhaal alvast gedaan, dan zijn we morgen zo klaar zijn hoop ik. Ik heb voorgesteld om, tot de arbo arts terug is, 3 dagen per week te werken. Ik heb nu het gevoel dat ik op die manier een goed evenwicht kan krijgen tussen mijn privé leven en mijn werk. Privé ligt echt op zijn kont nu. Om 4 1/2 dag te kunnen werken moet ik nu alle andere momenten pakken om te rusten en verwateren mijn sociale contacten en mijn huishouden... Waar weer stress van komt. Ik hoop dat mijn teamleider het begrijpt en het vanaf volgende week in kan gaan. Zou heerlijk zijn.
Net al een mail gestuurd naar mijn teamleider. Mijn kant van het verhaal alvast gedaan, dan zijn we morgen zo klaar zijn hoop ik. Ik heb voorgesteld om, tot de arbo arts terug is, 3 dagen per week te werken. Ik heb nu het gevoel dat ik op die manier een goed evenwicht kan krijgen tussen mijn privé leven en mijn werk. Privé ligt echt op zijn kont nu. Om 4 1/2 dag te kunnen werken moet ik nu alle andere momenten pakken om te rusten en verwateren mijn sociale contacten en mijn huishouden... Waar weer stress van komt. Ik hoop dat mijn teamleider het begrijpt en het vanaf volgende week in kan gaan. Zou heerlijk zijn.
donderdag 19 augustus 2010 om 20:03
Van 13:00 tot 19:15 gewerkt. Om 15:00 vroeg ik me al af hoe ik het tot 19:15 zou moeten redden, maar ik heb het gered. Ben maar veel werk blijven zoeken om niet te hoeven zitten, want dan zou het fout gaan. Heb even een flink potje op het kantoor staan janken nadat ik een kom met jus liet vallen in de huiskamer. Gelukkig ben ik nu weer thuis. Lekker optijd naar bed en dan nog één ochtendje werken voor ons weekendje weg.
vrijdag 20 augustus 2010 om 19:49
Sterkte, het kan namelijk héél lang duren!!
Bij mij is het in de zomer van 2005 vastgesteld en ben er nog niet vanaf. Het ging met mij weer redelijk goed, tot december vorig jaar. Na bezoeken aan internist en allergoloog moet ik het er maar mee doen dat mn pfeiffer weer opspeelt. Heb er inmiddels dus alweer 3/4 jaar flink last van.
Bij mij is het in de zomer van 2005 vastgesteld en ben er nog niet vanaf. Het ging met mij weer redelijk goed, tot december vorig jaar. Na bezoeken aan internist en allergoloog moet ik het er maar mee doen dat mn pfeiffer weer opspeelt. Heb er inmiddels dus alweer 3/4 jaar flink last van.
zondag 22 augustus 2010 om 11:51
Sterkte ermee No1. Dat het zo lang duurt is toch wel erg zelfzaam toch? Betekend het dan niet dat je niet genoeg rust heb genomen? Aangezien dat het enige medicijn is.
Ik ben net terug van een weekend weg. Was gezellig en lekker, maar ik ben nu echt kappot!
Gesprek op mijn werk gehad. Mag nu de komende maandag 3 dagen per week werken in plaats van 4 1/2 dagen. Mijn teamleider begon het gesprek helaas niet zo leuk voor mijn gevoel. Ze vroeg zich af hoe ik het hoogtepunt van de ziekte was doorgekomen met gewoon mijn uren werken en dat ik nu ik weet dat het pfeiffer is ineens minder wil werken. Ik heb aangegeven dat ik de hoop had dat het snel weer over zou zijn en mezelf ertoe zette even vol te houden, maar dat ik nu dus wee dat het nog wel een poosje kan duren en ik dus een manier moet vinden om het al die tijd vol te houden. Nu ik weet dat het pfeiffer is geef ik er iets makkelijker aan toe. Naar je teamleider toe gaan en zeggen; Ik heb pfeiffer dus ik denk dat ik beter minder kan werken, is makkelijker als zeggen; Ik heb wat vage klachten en denk dat ik beter even wat minder kan werken. Maar goed. Ik denk ook dat ik er maar niet te ver op in moet gaan. Binnenkort een gesprek met de arbo arts. Die is wat meer op de hoogte van de ziekte hoop ik. Mijn teamleider riep ook dat het maar zes tot acht weken duurt, toen ik vertelde dat het soms een maand, soms een jaar kan duren.
Maar goed. Wat ik me wel afvraag. Kan de vermoeidheid ook nog zo lang duren als het al niet meer actief is in je bloed? Ik ben namelijk 3 weken terug ziek geweest met koorts en keelpijn. Maar uit mijn bloed komt nu al dat ik het GEHAD heb. En niet dat ik het nu HEB.
Ik ben net terug van een weekend weg. Was gezellig en lekker, maar ik ben nu echt kappot!
Gesprek op mijn werk gehad. Mag nu de komende maandag 3 dagen per week werken in plaats van 4 1/2 dagen. Mijn teamleider begon het gesprek helaas niet zo leuk voor mijn gevoel. Ze vroeg zich af hoe ik het hoogtepunt van de ziekte was doorgekomen met gewoon mijn uren werken en dat ik nu ik weet dat het pfeiffer is ineens minder wil werken. Ik heb aangegeven dat ik de hoop had dat het snel weer over zou zijn en mezelf ertoe zette even vol te houden, maar dat ik nu dus wee dat het nog wel een poosje kan duren en ik dus een manier moet vinden om het al die tijd vol te houden. Nu ik weet dat het pfeiffer is geef ik er iets makkelijker aan toe. Naar je teamleider toe gaan en zeggen; Ik heb pfeiffer dus ik denk dat ik beter minder kan werken, is makkelijker als zeggen; Ik heb wat vage klachten en denk dat ik beter even wat minder kan werken. Maar goed. Ik denk ook dat ik er maar niet te ver op in moet gaan. Binnenkort een gesprek met de arbo arts. Die is wat meer op de hoogte van de ziekte hoop ik. Mijn teamleider riep ook dat het maar zes tot acht weken duurt, toen ik vertelde dat het soms een maand, soms een jaar kan duren.
Maar goed. Wat ik me wel afvraag. Kan de vermoeidheid ook nog zo lang duren als het al niet meer actief is in je bloed? Ik ben namelijk 3 weken terug ziek geweest met koorts en keelpijn. Maar uit mijn bloed komt nu al dat ik het GEHAD heb. En niet dat ik het nu HEB.
zondag 22 augustus 2010 om 12:11
woensdag 25 augustus 2010 om 15:36
Hee!
Ik heb net een half jaar (en misschien wel langer) Pfeiffer achter de rug en ik kan je echt aanraden om je rust te nemen!
De eerste maanden wist ik nog niet dat het Pfeiffer was en probeerde ik maar door te gaan met m'n studie, maar eigenlijk was dat gewoon niet te doen. Ik was elke dag kapot en kon niets afmaken. Dit was erg frustrerend.
Uiteindelijk werd ik met de dag depressiever en wist ik niet meer wat er nou met me aan de hand was. Toen bleek dat ik pfeiffer had was dat voor mij eigenlijk een opluchting.
Ik weet natuurlijk niet hoe erg jij er last van hebt, maar ik zou echt niet door werken als je merkt dat dit je teveel energie kost. Ik heb zelf ondervonden dat geestelijke vermoeidheid nog veel erger is dan alleen de pfeiffer. Het heeft veel meer effect dan je denkt.
Zorg dat je goed uitrust na een inspanning (drukke dag, veel op je benen gestaan, enz) en blijf bijvoorbeeld een paar uur langer in bed liggen en ga zo nodig 's middags nog even slapen/op de bank hangen. En let goed op jezelf
Uiteindelijk krijg je vanzelf weer zin/energie om dingen te ondernemen en ga je je weer beter voelen!
Laat je ook niet gek maken door mensen die denken te weten wat pfeiffer inhoudt. Luister naar jezelf en deel je dag in op basis van je hoeveelheid energie. Jij bent de enige die weet hoe je je voelt.
Heel veel sterkte! Het komt weer goed!
Ik heb net een half jaar (en misschien wel langer) Pfeiffer achter de rug en ik kan je echt aanraden om je rust te nemen!
De eerste maanden wist ik nog niet dat het Pfeiffer was en probeerde ik maar door te gaan met m'n studie, maar eigenlijk was dat gewoon niet te doen. Ik was elke dag kapot en kon niets afmaken. Dit was erg frustrerend.
Uiteindelijk werd ik met de dag depressiever en wist ik niet meer wat er nou met me aan de hand was. Toen bleek dat ik pfeiffer had was dat voor mij eigenlijk een opluchting.
Ik weet natuurlijk niet hoe erg jij er last van hebt, maar ik zou echt niet door werken als je merkt dat dit je teveel energie kost. Ik heb zelf ondervonden dat geestelijke vermoeidheid nog veel erger is dan alleen de pfeiffer. Het heeft veel meer effect dan je denkt.
Zorg dat je goed uitrust na een inspanning (drukke dag, veel op je benen gestaan, enz) en blijf bijvoorbeeld een paar uur langer in bed liggen en ga zo nodig 's middags nog even slapen/op de bank hangen. En let goed op jezelf
Uiteindelijk krijg je vanzelf weer zin/energie om dingen te ondernemen en ga je je weer beter voelen!
Laat je ook niet gek maken door mensen die denken te weten wat pfeiffer inhoudt. Luister naar jezelf en deel je dag in op basis van je hoeveelheid energie. Jij bent de enige die weet hoe je je voelt.
Heel veel sterkte! Het komt weer goed!
woensdag 25 augustus 2010 om 17:29
Heej Ananaz,
Bedankt voor je reactie. Honey ook nog trouwens!
Vandaag was mijn eerste ziekteverlof dag. Hiervoor had ik er twee gewerkt. Eerste dag ging best goed. Tweede dag minder. Ik voelde me op mijn werk een kip zonder kop. Vergat alles. Liep behoorlijk achter de feiten aan. Normaal sta ik volledig open voor feedback enzo, maar toen ik vandaag een aanwijzing kreeg van een collega heb ik later op het kantoor een potje staan huilen. Het was me ff te veel. Gisteren middag uitgerust en een lange nachtrust gepakt. Stond behoorlijk fris weer op.
Heb vandaag de bovenverdieping van mijn huisje aan kant gemaakt en een spiegel opgehangen in de slaapkamer. Voel me nu wel moe, maar voldaan. Ik hoop dat ik voorlopig een goed evenwicht heb gevonden tussen privé, werk en rust.
Morgen doe ik niet zoveel. Krijg bezoek van mijn zus met haar twee kinderen. Samen lunchen en 's avonds een bbq van mijn werk. Vrijdag ben ik ook nog vrij. Dan ga ik beneden nog wat schoonmaken en dan weer drie dagen werken.
Het is fijn om herkenbare verhalen van andere forum leden te lezen. Bedankt hiervoor!
Bedankt voor je reactie. Honey ook nog trouwens!
Vandaag was mijn eerste ziekteverlof dag. Hiervoor had ik er twee gewerkt. Eerste dag ging best goed. Tweede dag minder. Ik voelde me op mijn werk een kip zonder kop. Vergat alles. Liep behoorlijk achter de feiten aan. Normaal sta ik volledig open voor feedback enzo, maar toen ik vandaag een aanwijzing kreeg van een collega heb ik later op het kantoor een potje staan huilen. Het was me ff te veel. Gisteren middag uitgerust en een lange nachtrust gepakt. Stond behoorlijk fris weer op.
Heb vandaag de bovenverdieping van mijn huisje aan kant gemaakt en een spiegel opgehangen in de slaapkamer. Voel me nu wel moe, maar voldaan. Ik hoop dat ik voorlopig een goed evenwicht heb gevonden tussen privé, werk en rust.
Morgen doe ik niet zoveel. Krijg bezoek van mijn zus met haar twee kinderen. Samen lunchen en 's avonds een bbq van mijn werk. Vrijdag ben ik ook nog vrij. Dan ga ik beneden nog wat schoonmaken en dan weer drie dagen werken.
Het is fijn om herkenbare verhalen van andere forum leden te lezen. Bedankt hiervoor!
woensdag 25 augustus 2010 om 19:46
Hoi hoi,
Bij mij is driekwart jaar geleden Pfeiffer geconstateerd en ik heb er ook nog steeds last van. Soms gaat het weken goed, en dan ben ik weer weken hondsmoe.
Af en toe, als het echt niet ging, nam ik een middag vrij van het werk. Ik had begin van het jaar nog heel veel overuren staan en die nam ik dan op. Nu werk ik wel weer volledig, in mijn geval 24 uur.
Je moet je rust pakken, zegt een huisarts dan. Hoe dan, met 2 kleine kinderen in huis? Het is wel zwaar soms, maar goed, er zijn (veel) ergere dingen!
Bij mij is driekwart jaar geleden Pfeiffer geconstateerd en ik heb er ook nog steeds last van. Soms gaat het weken goed, en dan ben ik weer weken hondsmoe.
Af en toe, als het echt niet ging, nam ik een middag vrij van het werk. Ik had begin van het jaar nog heel veel overuren staan en die nam ik dan op. Nu werk ik wel weer volledig, in mijn geval 24 uur.
Je moet je rust pakken, zegt een huisarts dan. Hoe dan, met 2 kleine kinderen in huis? Het is wel zwaar soms, maar goed, er zijn (veel) ergere dingen!
woensdag 25 augustus 2010 om 19:54
Zeker weten. En toen ik vanmorgen opstond dacht ik. Okeej. Ik heb nu de afgelopen weken bij iedereen mijn hart uit gestort. Behoorlijk negatief geweest. Ik kan dit niet, ik kan dat niet. Ik ben zo moe. Niemand snapt het. Vanaf vandaag: Ik weet dat ik pfeiffer heb dus moet anders leven, maar niet minder leven.
Nou heb ik inderdaad het 'geluk' dat er nog geen spake is van kinderen en ik kan liggen stinken in mijn bed wanneer ik dat wil.
Nou heb ik inderdaad het 'geluk' dat er nog geen spake is van kinderen en ik kan liggen stinken in mijn bed wanneer ik dat wil.
woensdag 25 augustus 2010 om 20:29
