Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
dinsdag 21 februari 2012 om 17:01
Ja Ikbenik, dat is ook zo. Het is allemaal heel veel. En als je de depressie al als uitgangspunt hebt, is het natuurlijk heel makkelijk voor mij om te zeggen dat je je vast moet houden aan de leuke dingen. Maar moet wel zeggen dat het mij ook echt helpt om hier te schrijven om niet in een dip te raken.
Ik zit inmiddels weer terug achter mijn laptop. Werd net gebeld toen ik op de fiets zat. Of hij misschien mocht blijven eten. De moeder van zijn vriendje had het eten klaar gemaakt en ze waren zo gezellig aan het spelen. Ik schrok toen ze belde, want dacht dat ze wilde zeggen dat ik hem moest komen halen haha! Maar goed, ga nu dus wat later.
Ik zit inmiddels weer terug achter mijn laptop. Werd net gebeld toen ik op de fiets zat. Of hij misschien mocht blijven eten. De moeder van zijn vriendje had het eten klaar gemaakt en ze waren zo gezellig aan het spelen. Ik schrok toen ze belde, want dacht dat ze wilde zeggen dat ik hem moest komen halen haha! Maar goed, ga nu dus wat later.
dinsdag 21 februari 2012 om 19:50
Evi, voor dat artikel hebben ze aan dit topic volgens mij meer dan genoeg.
Fijn dat het nog steeds zo goed gaat. Niet uit overmoedigheid te snel werk uitbreiden hè?
Ikbenik; Fijn dat je geen extra klachten hebt vandaag (overgeslagen naar de computer??)
Denk dat het goed is je eerst te richten op herstel. En blijven bewegen (en dan niet overdadig)! In beweging zijn, regelmatig wandelen is ook heel goed bij een depressie.
Die lage zacht plofbank klinkt niet goed voor je rug, niet om in te zitten of te hangen, maar ook niet om teveel op te liggen. Hier heb ik om soortgelijke reden de eerste 6 weken een bed in huis gehad. Daarna nog een tijd een stevig luchtbed op bank gelegd (opgeblazen) Om alsnog wat stevigheid te krijgen.
Nummerzoveel, nog steeds onzekerheid dus. Blijft dus spannend.
Hoi Kusunum, welkom. Hier geen ervaring met wortelblokkade.
Ik ben anoniem, fijn dat het goed gaat. M.b.t. het bankzitten; Kon ook hier niet wachten tot moment dat ik weer lekker op de bank zou kunnen zitten. (was ook maanden voor operatie pijnlijk). Maar heeft toch wel een tijdje geduurd hoor. Weet het niet precies, maar zeker twee maanden en dan nog niet te lang.
O ja, Ikbenik ik ben 44 en werkzaam binnen zorg en welzijn. Werk deels op kantoor en deels d.m.v. huisbezoeken (met dus autoritjes). Bijna continu zitten dus en bij huisbezoeken niet op de meest comfortabele stoelen. Ook niet ideaal dus voor de rug.
Fijn dat het nog steeds zo goed gaat. Niet uit overmoedigheid te snel werk uitbreiden hè?
Ikbenik; Fijn dat je geen extra klachten hebt vandaag (overgeslagen naar de computer??)
Denk dat het goed is je eerst te richten op herstel. En blijven bewegen (en dan niet overdadig)! In beweging zijn, regelmatig wandelen is ook heel goed bij een depressie.
Die lage zacht plofbank klinkt niet goed voor je rug, niet om in te zitten of te hangen, maar ook niet om teveel op te liggen. Hier heb ik om soortgelijke reden de eerste 6 weken een bed in huis gehad. Daarna nog een tijd een stevig luchtbed op bank gelegd (opgeblazen) Om alsnog wat stevigheid te krijgen.
Nummerzoveel, nog steeds onzekerheid dus. Blijft dus spannend.
Hoi Kusunum, welkom. Hier geen ervaring met wortelblokkade.
Ik ben anoniem, fijn dat het goed gaat. M.b.t. het bankzitten; Kon ook hier niet wachten tot moment dat ik weer lekker op de bank zou kunnen zitten. (was ook maanden voor operatie pijnlijk). Maar heeft toch wel een tijdje geduurd hoor. Weet het niet precies, maar zeker twee maanden en dan nog niet te lang.
O ja, Ikbenik ik ben 44 en werkzaam binnen zorg en welzijn. Werk deels op kantoor en deels d.m.v. huisbezoeken (met dus autoritjes). Bijna continu zitten dus en bij huisbezoeken niet op de meest comfortabele stoelen. Ook niet ideaal dus voor de rug.
dinsdag 21 februari 2012 om 20:11
Hoi meiden,
Mr Zoveel is gelukkig weer thuis! Voor nu is hij buiten de gevarenzone en heeft hij medicatie mee en de komende weken mag hij wat specialisten bezoeken voor aanvullend onderzoek. Maar nu dus wel fijn thuis
Bedankt voor jullie lieve berichtjes in de laatste dagen, dat was echt een enorme steun! Dank!
Mr Zoveel is gelukkig weer thuis! Voor nu is hij buiten de gevarenzone en heeft hij medicatie mee en de komende weken mag hij wat specialisten bezoeken voor aanvullend onderzoek. Maar nu dus wel fijn thuis
Bedankt voor jullie lieve berichtjes in de laatste dagen, dat was echt een enorme steun! Dank!
dinsdag 21 februari 2012 om 20:52
dinsdag 21 februari 2012 om 22:29
Welkom thuis Mr-nummerzoveel! Wat was er nu aan de hand dat hij zo acuut opgenomen moest worden..? (En; is dat nu dan ook zeker wel over?)
Evi; is je zoontje weer veilig (en goed gevoed) thuis?
Marbs; veel vriendinnen van me zijn Ambulant Begeleider. Grappig; ik trek vaak AB-ers aan (ook op de sportschool of willekeurige andere situaties) raak ik hier steeds mee aan de praat/trekken ze me aan. Zit (zat?) zelf ook een beetje in deze sector, maar dan net ietsje anders.
Erg grappig hoe dat steeds op m'n pad komt.
Goed idee trouwens van dat opgepompte luchtbed op je plofbank!
Evi; is je zoontje weer veilig (en goed gevoed) thuis?
Marbs; veel vriendinnen van me zijn Ambulant Begeleider. Grappig; ik trek vaak AB-ers aan (ook op de sportschool of willekeurige andere situaties) raak ik hier steeds mee aan de praat/trekken ze me aan. Zit (zat?) zelf ook een beetje in deze sector, maar dan net ietsje anders.
Erg grappig hoe dat steeds op m'n pad komt.
Goed idee trouwens van dat opgepompte luchtbed op je plofbank!
woensdag 22 februari 2012 om 13:02
Hier ff een flinke dip .
Dakreparateur kwam langs, onverwacht ook de verzuimcoordinator van 't werk, daarna stond m'n schoonmoeder op de stoep met een aantal vragen/verwachtingen, ik voelde me steeds gespannener worden.
Ze zou de kids meenemen, en ik zat de thee zo'n beetje uit haar handen te kijken; wilde ZO graag dat ze wegging. Het was allemaal teveel ineens, en dat wilde ik niet laten werken. (Maar natuurlijk voelde ze dat wel een beetje aan zodat ze door bleef vragen of het echt wel ging etc )
Toen m'n jongste dan EINDELIJK me 'dag' kwam knuffelen, maakte ik een rare beweging (denk ik) ofzo, want ineens SCHIET het weer enorm in m'n rug!!! AUW!!!!! Zo erg als voor de operatie!!! AUAUAU! Dus schoonmoeder weer bezorgd, blijft nog langer hangen, en ik maar dapper op m'n lip bijten 'nee-echt-het-trekt-zo-wel-weg-ga-nou-maar!'
Ze zijn nu allemaal de deur uit (de dak-man die me heeft afgezet door niks te maken maar wel 35 euro te rekenen, de verzuimcoordinator die mij opgewekt en fris hoorde babbelen en het huis verliet met de onterechte conclusie dat ik alweer bijna de oude ben, en de schoonmoeder met nieuwe zorgen over mijn herstel, terwijl ik haar juist gerust wilde stellen!)
En ik? Ik ben helemaal in paniek dat die hele k#toperatie geen ene f#ck heeft uitgemaakt ; dat het allemaal voor niets was, dat ik nog gewoon dezelfde klachten heb (heftige maar onlogische pijn), en dat ik 'manlief' vanavond dus weer teleur moet stellen dat het vandaag weer niet goed gegaan is....
Ik baal ZO...
Dakreparateur kwam langs, onverwacht ook de verzuimcoordinator van 't werk, daarna stond m'n schoonmoeder op de stoep met een aantal vragen/verwachtingen, ik voelde me steeds gespannener worden.
Ze zou de kids meenemen, en ik zat de thee zo'n beetje uit haar handen te kijken; wilde ZO graag dat ze wegging. Het was allemaal teveel ineens, en dat wilde ik niet laten werken. (Maar natuurlijk voelde ze dat wel een beetje aan zodat ze door bleef vragen of het echt wel ging etc )
Toen m'n jongste dan EINDELIJK me 'dag' kwam knuffelen, maakte ik een rare beweging (denk ik) ofzo, want ineens SCHIET het weer enorm in m'n rug!!! AUW!!!!! Zo erg als voor de operatie!!! AUAUAU! Dus schoonmoeder weer bezorgd, blijft nog langer hangen, en ik maar dapper op m'n lip bijten 'nee-echt-het-trekt-zo-wel-weg-ga-nou-maar!'
Ze zijn nu allemaal de deur uit (de dak-man die me heeft afgezet door niks te maken maar wel 35 euro te rekenen, de verzuimcoordinator die mij opgewekt en fris hoorde babbelen en het huis verliet met de onterechte conclusie dat ik alweer bijna de oude ben, en de schoonmoeder met nieuwe zorgen over mijn herstel, terwijl ik haar juist gerust wilde stellen!)
En ik? Ik ben helemaal in paniek dat die hele k#toperatie geen ene f#ck heeft uitgemaakt ; dat het allemaal voor niets was, dat ik nog gewoon dezelfde klachten heb (heftige maar onlogische pijn), en dat ik 'manlief' vanavond dus weer teleur moet stellen dat het vandaag weer niet goed gegaan is....
Ik baal ZO...
woensdag 22 februari 2012 om 13:54
Even een Ikbenik, want die kun je wel gebruiken.
Maar ook even een virtuele trap onder je bevallige achterwerk, want je houdt je groot voor anderen en neemt veel te weinig rust. Je hebt alleen jezelf ermee door je beter/gezonder voor te doen dan je bent.
Laat je beperkingen zien, dan kunnen anderen er ook rekening mee houden. En dan hoef jij dingen die je herstel in de weg staan niet te doen.
Maar ook even een virtuele trap onder je bevallige achterwerk, want je houdt je groot voor anderen en neemt veel te weinig rust. Je hebt alleen jezelf ermee door je beter/gezonder voor te doen dan je bent.
Laat je beperkingen zien, dan kunnen anderen er ook rekening mee houden. En dan hoef jij dingen die je herstel in de weg staan niet te doen.
woensdag 22 februari 2012 om 14:38
Ikbenik, van mij ook een knuffel
En verder sluit ik me aan bij Ikbenanoniem. Je hoeft helemaal niet zielig te doen om te laten zien wat er aan de hand is. Je moet gewoon duidelijk uitspreken hoe of wat. En dat is best moeilijk, want je wilt graag en hebt dan de neiging om snel teveel te doen. Maar het beter voordoen dan het is daar wordt niemand beter van..
En verder sluit ik me aan bij Ikbenanoniem. Je hoeft helemaal niet zielig te doen om te laten zien wat er aan de hand is. Je moet gewoon duidelijk uitspreken hoe of wat. En dat is best moeilijk, want je wilt graag en hebt dan de neiging om snel teveel te doen. Maar het beter voordoen dan het is daar wordt niemand beter van..
woensdag 22 februari 2012 om 16:06
Even ter vergelijking Ikbenik: Ik ben vandaag voor het eerst bijna 3 uur zonder rust op geweest. Opstaan, eten, koffie drinken, douchen, 10 minuten liggen, ruim een half uur gelopen en daarna boodschappen gedaan.
Daarna ben ik braaf in bed gekropen en heb ik mijn man de boodschappen laten opruimen. Ik heb een uurtje gerust. Daarna wat kleine dingen gedaan en nog weer een uur gelopen vanmiddag.
Mijn operatie is bijna 7 weken geleden en het herstel gaat redelijk voorspoedig (zonder pijnklachten) tot dusver (alhoewel het mij ook veel te langzaam gaat).
Er is 2 weken geleden in je rug gesneden. Geef je lichaam en spieren de broodnodige rust en de tijd die ze nodig hebben om te herstellen!
Daarna ben ik braaf in bed gekropen en heb ik mijn man de boodschappen laten opruimen. Ik heb een uurtje gerust. Daarna wat kleine dingen gedaan en nog weer een uur gelopen vanmiddag.
Mijn operatie is bijna 7 weken geleden en het herstel gaat redelijk voorspoedig (zonder pijnklachten) tot dusver (alhoewel het mij ook veel te langzaam gaat).
Er is 2 weken geleden in je rug gesneden. Geef je lichaam en spieren de broodnodige rust en de tijd die ze nodig hebben om te herstellen!
woensdag 22 februari 2012 om 16:44
Bedankt voor de lieve woorden en knuffels..!
Heb de rest vd dag mezelf opgekruld op de (plof-)bank en heb tv gekeken (gestaard) en me de tranen uit m'n kop gejankt. Het is nu bijna kw-v-5 en ga vandaag mijn eerste stapjes maar eens buiten wagen. Daar schijnt ook nog een wereld te zijn
Zal er wel uit hebben gemoeten...Voel me nu minder down en alleen nog maar leeg
Wel een eye-opener om je dag te lezen, ikbenanoniem!
Had me voorgenomen dat het 'nu-maar-over-moest-zijn', maar met die instelling red ik het deze keer echt niet.
Jeetje wanneer LEER ik het nou eens..???
Ik heb ook de huisarts even gebeld; ik wil mn antidepressiva gaan verhogen. Maar hij is op vakantie. Morgen belt er 'n vervanger terug.
Nogmaals bedankt; schrijven op dit forum helpt wel!
Heb de rest vd dag mezelf opgekruld op de (plof-)bank en heb tv gekeken (gestaard) en me de tranen uit m'n kop gejankt. Het is nu bijna kw-v-5 en ga vandaag mijn eerste stapjes maar eens buiten wagen. Daar schijnt ook nog een wereld te zijn
Zal er wel uit hebben gemoeten...Voel me nu minder down en alleen nog maar leeg
Wel een eye-opener om je dag te lezen, ikbenanoniem!
Had me voorgenomen dat het 'nu-maar-over-moest-zijn', maar met die instelling red ik het deze keer echt niet.
Jeetje wanneer LEER ik het nou eens..???
Ik heb ook de huisarts even gebeld; ik wil mn antidepressiva gaan verhogen. Maar hij is op vakantie. Morgen belt er 'n vervanger terug.
Nogmaals bedankt; schrijven op dit forum helpt wel!
woensdag 22 februari 2012 om 16:58
Ikbenik, ik had op voorhand ook niet gedacht dat herstel zo veel tijd zou gaan kosten. Je denkt 'ze halen de hernia weg en als de wond dicht is, dan kan ik gewoon weer doen wat ik altijd deed'.
En zo werkt het dus niet.
Mijn fysio heeft uitgelegd dat de ruggegraat gesteund wordt door een corset van spieren. Daar is tijdens de operatie ook in gewrikt en gesneden, met als gevolg dat je lichaam niet meer stabiel is en alle spieren als idioten aan het werk moeten om je lichaam in balans te houden tijdens alles wat je doet.
Met fysio moet je die spieren weer gaan trainen en versterken. Met die oefeningen ben ik 3 weken geleden begonnen. En dat is verdraaid hard werken.
Als je nu pijn hebt, dan moet je vooral géén oefeningen gaan doen! De operatiewond is na ongeveer 5 weken goed geheeld, ook van binnen. Rust houden zorgt er ook voor dat je het littekenweefsel in de wond beperkt. Dat is belangrijk, want littekenweefsel kan ook weer pijnklachten geven.
Laat je man hier anders lezen, als hij degene is die denkt dat je nu wel weer normaal kunt functioneren. Neem zelf lekker een pijnstiller, ga lekker plat in bed liggen en laat de boel verder even de boel.
Sterkte.
En zo werkt het dus niet.
Mijn fysio heeft uitgelegd dat de ruggegraat gesteund wordt door een corset van spieren. Daar is tijdens de operatie ook in gewrikt en gesneden, met als gevolg dat je lichaam niet meer stabiel is en alle spieren als idioten aan het werk moeten om je lichaam in balans te houden tijdens alles wat je doet.
Met fysio moet je die spieren weer gaan trainen en versterken. Met die oefeningen ben ik 3 weken geleden begonnen. En dat is verdraaid hard werken.
Als je nu pijn hebt, dan moet je vooral géén oefeningen gaan doen! De operatiewond is na ongeveer 5 weken goed geheeld, ook van binnen. Rust houden zorgt er ook voor dat je het littekenweefsel in de wond beperkt. Dat is belangrijk, want littekenweefsel kan ook weer pijnklachten geven.
Laat je man hier anders lezen, als hij degene is die denkt dat je nu wel weer normaal kunt functioneren. Neem zelf lekker een pijnstiller, ga lekker plat in bed liggen en laat de boel verder even de boel.
Sterkte.
woensdag 22 februari 2012 om 17:11
Ikbenik ik herken dat wel hoor, dat voor jezelf bepalen dat het wel weer moet gaan. Dat heb ik precies hetzelfde. Normaal gesproken ben ik nooit ziek, ga altijd door. Doe altijd alles alleen. En nu gaat dat gewoon niet en het is heel erg moeilijk om je daar bij neer te leggen en de situatie te accepteren. Probeer dit als een soort keerpunt te zien. Met zo'n houding ga je het nu gewoon niet redden. Gun je tijd inderdaad de rust voor herstel. Je krijgt maar één kans om goed te herstellen.
woensdag 22 februari 2012 om 19:45
Klinkt allemaal heel erg logisch!
Ik snap alleen niet hoe het dan kan dat je zelfs IN het ziekenhuis, op die 1ste dag na de operatie al onder begeleiding van een fysio komt.
En in het boekje van het ziekenhuis stond dat je een afspraak met je eigen fysio moest maken voor meteen als je thuiskomt. Ik was op woensdag geopereerd, op de maandag erna kwam ik al voor 't eerst bij de fysio, en toen moest ik meteen 3x p.wk komen.
Op ma-wo-vr.
Daarnaast moet ik 3x daags de oefeningen uit het ZKH-boekje doen (dat zijn 3x liggende oefeningen en 3x staande oefeningen zoals staand je been optillen, of zijwaards optillen, en ook heel diep door je knieen zakken met rechte rug zoals een soort squat), en dan dus daarnaast 6x daags wandelingen van 20 minuten (pfff!)
Toen ik dat zo las vond ik dat al pittig klinken, en dat haal ik in de praktijk ook niet. De staande oefeingen doe ik dan nog wel, maar de liggende oefening waarbij ik mijn heupen helemaal omhoog moet drukken doet zo'n pijn dat ik 'm stiekem steeds oversla
.
Schrik dan ook wel een beetje als ik je verhaal lees over dat inwendig littekenweefsel.
Ben ik dan zoveel te vroeg te hard aan het oefenen? Als ik bij de fysio laat zien welke oefeningen ik uit het boekje van het ziekenhuis doe, dan krijg ik tips over hoe ik het moeilijker kan maken. (Voet iets draaien, oefening langzamer uitvoeren, buikspieren extra aanspannen etc.)
Ben in elk geval blij met mijn beslissing van vanmorgen om vanmiddag even 'vrij' te nemen. Heb maar 1x een setje staande oefeningen gedaan, en 1 wandelingetje naar de videotheek op en neer.
Heb meteen minder pijn.
Hebben jullie dan geen oefeningen meegekregen vanuit het ziekenhuis...?
Ik snap alleen niet hoe het dan kan dat je zelfs IN het ziekenhuis, op die 1ste dag na de operatie al onder begeleiding van een fysio komt.
En in het boekje van het ziekenhuis stond dat je een afspraak met je eigen fysio moest maken voor meteen als je thuiskomt. Ik was op woensdag geopereerd, op de maandag erna kwam ik al voor 't eerst bij de fysio, en toen moest ik meteen 3x p.wk komen.
Op ma-wo-vr.
Daarnaast moet ik 3x daags de oefeningen uit het ZKH-boekje doen (dat zijn 3x liggende oefeningen en 3x staande oefeningen zoals staand je been optillen, of zijwaards optillen, en ook heel diep door je knieen zakken met rechte rug zoals een soort squat), en dan dus daarnaast 6x daags wandelingen van 20 minuten (pfff!)
Toen ik dat zo las vond ik dat al pittig klinken, en dat haal ik in de praktijk ook niet. De staande oefeingen doe ik dan nog wel, maar de liggende oefening waarbij ik mijn heupen helemaal omhoog moet drukken doet zo'n pijn dat ik 'm stiekem steeds oversla
.
Schrik dan ook wel een beetje als ik je verhaal lees over dat inwendig littekenweefsel.
Ben ik dan zoveel te vroeg te hard aan het oefenen? Als ik bij de fysio laat zien welke oefeningen ik uit het boekje van het ziekenhuis doe, dan krijg ik tips over hoe ik het moeilijker kan maken. (Voet iets draaien, oefening langzamer uitvoeren, buikspieren extra aanspannen etc.)
Ben in elk geval blij met mijn beslissing van vanmorgen om vanmiddag even 'vrij' te nemen. Heb maar 1x een setje staande oefeningen gedaan, en 1 wandelingetje naar de videotheek op en neer.
Heb meteen minder pijn.
Hebben jullie dan geen oefeningen meegekregen vanuit het ziekenhuis...?
woensdag 22 februari 2012 om 19:58
http://www.myminifash.com ... uploads/2012/01/squat.jpg
(deze bedoel ik met "soort squat")
En deze doet dus zo'n pijn:
http://www.lichamelijkeopvoeding.nl/figuur7.gif
Zeker als ze me dan vragen om één been 'los' van de grond te strekken zodat alle gewicht op 1 been hangt.
(deze bedoel ik met "soort squat")
En deze doet dus zo'n pijn:
http://www.lichamelijkeopvoeding.nl/figuur7.gif
Zeker als ze me dan vragen om één been 'los' van de grond te strekken zodat alle gewicht op 1 been hangt.
woensdag 22 februari 2012 om 21:05
Ik heb geen doorverwijzing voor de fysio gekregen. Dat heb ik zelf geregeld omdat ik me daar prettiger bij voel.
Ik mocht de eerste weken géén fysio, dat waren puur tips hoe op te staan, hoe te tillen, hoe te bukken, etc..
Rust, afwisselen van houdingen, lopen, niet te veel zitten en als je zit, een actieve zit op een rechte stoel. Die richtlijnen kreeg ik mee.
Ik mocht de eerste weken géén fysio, dat waren puur tips hoe op te staan, hoe te tillen, hoe te bukken, etc..
Rust, afwisselen van houdingen, lopen, niet te veel zitten en als je zit, een actieve zit op een rechte stoel. Die richtlijnen kreeg ik mee.
woensdag 22 februari 2012 om 23:05
Ikbenik, luisteren naar je lijf , je gevoel ...en jezelf serieus nemen!!
Hier ook al in het ziekenhuis fysio aan het bed met paar simpele oefeningen en tweede dag thuis fysio thuis die nog een paar extra oefeningen gaf.
Pas na tweede week naar fysio zelf toe. Maar wat door iedereen (dus ook de fysio's) benadrukt is; Last van spieren is niet erg, maar zodra je de zenuw of i.d. op voelt spelen moet je stoppen met de oefening en het rustiger aan doen,. Dus niet doorgaan en beslist niet forceren. Wat nog niet goed voelt; niet doen!!
Dus luisteren naar wat je lijf je aangeeft en beslist niet over je eigen grenzen heengaan!!
Even ter vergelijking Bij twee weken deed ik drie keer daags de opgegeven oefeningen tot zover ik geen last had . Paar keer per dag korte wandelingftjes c.q. blokjes om. Hier werd aangegeven, beter vaker korte ommetjes dan te lange wandelingen.
En tussendoor beetje aanrommelen en regelmatig liggen (op stevig bed). Huishouden maar een beetje laten liggen en bij de dingen die ik deed continu letten op mijn houding.
Ben normaliter een actief iemand die eerder te lang doorgaat en vindt dat ik dingen zelf moet kunnen. Wil niet afhankelijk zijn en alles zelf kunnen Werd ook heel ongedurig van het rustig aan doen en het liggen..Noodgedwongen rustig aan doen vond ik helemaal niets.
Heb mezelf echt voor moeten houden dat te snel dingen doen of teveel doen niet bijdragen tot sneller herstel, in tegendeel eerder herstel vertragen of zelfs tegenwerkt.
Hier ook al in het ziekenhuis fysio aan het bed met paar simpele oefeningen en tweede dag thuis fysio thuis die nog een paar extra oefeningen gaf.
Pas na tweede week naar fysio zelf toe. Maar wat door iedereen (dus ook de fysio's) benadrukt is; Last van spieren is niet erg, maar zodra je de zenuw of i.d. op voelt spelen moet je stoppen met de oefening en het rustiger aan doen,. Dus niet doorgaan en beslist niet forceren. Wat nog niet goed voelt; niet doen!!
Dus luisteren naar wat je lijf je aangeeft en beslist niet over je eigen grenzen heengaan!!
Even ter vergelijking Bij twee weken deed ik drie keer daags de opgegeven oefeningen tot zover ik geen last had . Paar keer per dag korte wandelingftjes c.q. blokjes om. Hier werd aangegeven, beter vaker korte ommetjes dan te lange wandelingen.
En tussendoor beetje aanrommelen en regelmatig liggen (op stevig bed). Huishouden maar een beetje laten liggen en bij de dingen die ik deed continu letten op mijn houding.
Ben normaliter een actief iemand die eerder te lang doorgaat en vindt dat ik dingen zelf moet kunnen. Wil niet afhankelijk zijn en alles zelf kunnen Werd ook heel ongedurig van het rustig aan doen en het liggen..Noodgedwongen rustig aan doen vond ik helemaal niets.
Heb mezelf echt voor moeten houden dat te snel dingen doen of teveel doen niet bijdragen tot sneller herstel, in tegendeel eerder herstel vertragen of zelfs tegenwerkt.
woensdag 22 februari 2012 om 23:09
Lijkt me ook behoorlijk zwaar; dat bruggetje met je benen op een bal!
Die tips die je noemt heb ik ook gekregen (van de fysio in het ziekenhuis), over hoe te gaan zitten, opstaan vanuit bed enzo. Ik kreeg vóór de operatie al de tip om een fysio te regelen voor als je uit 't ZKH zou komen. Dat was in mijn geval niet moeilijk, omdat ik al 1x p.wk fysio had ivm de rugklachten. Ik kon dus gewoon bij mijn fysio blijven.
Had alleen niet verwacht dat dat meteen opgeschroefd zou worden naar 3x p.wk.
Ik kan natuurlijk wel zelf aangeven dat ik het wat teveel vind, en dat ik na die oefeningen klachten heb.
Mss kan ik dan terug naar 2x p.wk of dat hij 1 vd 3x een lekkere massage geeft ofzo, haha! Mag ook!
Die tips die je noemt heb ik ook gekregen (van de fysio in het ziekenhuis), over hoe te gaan zitten, opstaan vanuit bed enzo. Ik kreeg vóór de operatie al de tip om een fysio te regelen voor als je uit 't ZKH zou komen. Dat was in mijn geval niet moeilijk, omdat ik al 1x p.wk fysio had ivm de rugklachten. Ik kon dus gewoon bij mijn fysio blijven.
Had alleen niet verwacht dat dat meteen opgeschroefd zou worden naar 3x p.wk.
Ik kan natuurlijk wel zelf aangeven dat ik het wat teveel vind, en dat ik na die oefeningen klachten heb.
Mss kan ik dan terug naar 2x p.wk of dat hij 1 vd 3x een lekkere massage geeft ofzo, haha! Mag ook!
woensdag 22 februari 2012 om 23:20
Herkenbaar, Marbs!
Hier nogzoiemand die de neiging heeft teveel te willen in 1x.
Het is verleidelijk om de lat steeds iets op te schroeven. Dat begint onschuldig; je weet wel dat de kan vol water waarin je koffie zet zwaarder is dan 1 kilo, maar heel even zal dat toch geen kwaad kunnen? En; of ik nu 10x een squat doe voor de fysio, of een paar keer met een squat naar beneden ga om die berg vieze was toch maar ff in de wasmachine te duwen; dat moet dan toch ook wel kunnen?
En zo verleg je (ik in elk geval) steeds die grens een beetje. Want gisteren lukte dat wasje toch ook? Dan kan ik nu het beddegoed wel eens gaan uitwassen. (En er dan dus achterkomen dat je liggend aan het sjorren bent aan 't onderlaken van je 2pers-bed, en je afvragen waarom je zo moeilijk overeind komt, etc etc!)
Ik moet echt op tijd aan die rem leren trekken.
Vooral dingetjes die vallen; net die ene sok die uit de wasmachine valt, dopjes van tandpasta die op de vloer stuiteren, een korstje brood dat je in de prullebak wil doen maar dat er dan toch weer net naast valt...
Heeeel irritant, want dat kan ik dan dus ECHT niet laten liggen!
Beeeetje neurotisch; dat wel!
Hier nogzoiemand die de neiging heeft teveel te willen in 1x.
Het is verleidelijk om de lat steeds iets op te schroeven. Dat begint onschuldig; je weet wel dat de kan vol water waarin je koffie zet zwaarder is dan 1 kilo, maar heel even zal dat toch geen kwaad kunnen? En; of ik nu 10x een squat doe voor de fysio, of een paar keer met een squat naar beneden ga om die berg vieze was toch maar ff in de wasmachine te duwen; dat moet dan toch ook wel kunnen?
En zo verleg je (ik in elk geval) steeds die grens een beetje. Want gisteren lukte dat wasje toch ook? Dan kan ik nu het beddegoed wel eens gaan uitwassen. (En er dan dus achterkomen dat je liggend aan het sjorren bent aan 't onderlaken van je 2pers-bed, en je afvragen waarom je zo moeilijk overeind komt, etc etc!)
Ik moet echt op tijd aan die rem leren trekken.
Vooral dingetjes die vallen; net die ene sok die uit de wasmachine valt, dopjes van tandpasta die op de vloer stuiteren, een korstje brood dat je in de prullebak wil doen maar dat er dan toch weer net naast valt...
Heeeel irritant, want dat kan ik dan dus ECHT niet laten liggen!
Beeeetje neurotisch; dat wel!
