Schouderoperatie...angst

Ik ben ook geopereerd aan mijn schouder (afgescheurd schouderkapsel) en moest idd een week of 6 met mijn arm in een een soort sling zitten (eentje waarbij je arm volledig vast zit, dus niet alleen een band over je schouder, maar ook om je lichaam) Je kan dan idd die weken niks met die arm doen, ik had alleen het geluk dat ik toen nog geen kind had. Ik denk dus dat je nu alvast hulp moet regelen voor die weken, want met twee jonge kinderen en een hond is dat absoluut nodig!

De eerste week ben je net zelf een klein kind. Je moet zittend slapen, je kunt je eigen brood niet smeren en douchen en afdrogen, dat zal niet gaan. Voor je kinderen zorgen (aankleden, afdrogen, koken, haren doen) zal ook écht niet lukken. Afhankelijk van hoe snel jij je arm weer kunt bewegen zonder pijn, zul je hem er soms uit kunnen halen om gewoon je brood te smeren, je sok aan te doen of iets in die trant. Dit kan meestal wel na 1/2 weken.

Het optillen van je arm (bijv haren doen met 2 handen) dat zal wel langer duren. Ga uit van het langste en dan kan het alleen maar meevallen. Anders gaat het frusteren dat je 'nog steeds' niks kunt doen.

Sommigen kunnen na 4 weken al makkelijk weer in de auto rijden en anderen pas na 7.

In jouw geval: Ik zou in ieder geval hulp inschakelen. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn en in hoeverre ze jou en zichzelf kunnen helpen, maar koken, haren doen, aankleden, afdrogen, wegbrengen naar school (fiets/auto) e.d. is echt niet mogelijk.

Zittend slapen? Dat heb ik echt niet gedaan hoor. Ik lag gewoon op mijn rug, met een kussen onder mijn benen zodat ik geen rugpijn kreeg. Douchen deed ik ook gewoon zelf, afdrogen en aankleden duurde uiteraard langer dan normaal, maar het lukte me wel zonder mijn geopereerde arm te gebruiken. Ook een sok aantrekken met 1 hand lukt wel met een beetje geduld

Misschien omdat ik ook één groot stuk gefrustreerd ongeduld was. Maar ik mocht niet op mijn rug liggen, omdat ik dan automatisch ging draaien. Ik moest dus rechtop, echt een hel. Douchen lukte me niet echt goed. Ik heb lang haar (tot 5cm onder behabandje) en het wassen was dus een fiasco. Het afdrogen ook, omdat ik mijn haar niet in een handdoek kreeg, mijn rug moest afdrogen met een deel handdoek tussen mijn tanden en een deel in mijn goed werkende hand. En die sok, aan het einde van mijn douche-en-omkleedritueel .. dan at ik dat ding nog liever op.

Alhoewel dit allemaal dus ook gewoon een resultaat van mijn overduidelijk gebrek aan motorische capaciteiten kan zijn

Wat raar, dat advies heb ik niet gekregen. Ik heb me ook nooit automatisch omgedraaid, want zodra ik ging bewegen, werd ik gelijk wakker van de pijn. Ik lag dus gewoon de hele nacht netjes op mijn rug Ik had ook lang haar, maar ik kan me niet herinneren dat ik het daar zo vreselijk moeilijk mee had. Het was wel heel lastig, maar ik had de tijd wel, dus deed het rustig aan

Je bedoelt waarschijnlijk dat er een of meerdere banden gescheurd zijn, niet de schouder? Wat je kunt verwachten? Loop je ergens tegenaan? Even tot 10 (of 100 of 1000) tellen en bedenken "hmm, dit kan niet zoals ik gewoon ben, hoe kan ik het wel" zal je veel zelfstandigheid opleveren. Lastige is bovenal dat je een leven lang gewoon bent iets op wijze X te doen en dan is het niet altijd zo logisch of makkelijk te bedenken dat het ook anders kan en zo ja hoe.



Been there, done that, naast wat andere verbouwingen in dezelfde op. Belangrijkste factor voor mij was ervaring en creativiteit. Ik weet niet beter dan met grote regelmaat met 1 arm in een spalk, gips, sling of wat dan ook te zitten. Of als we het afwisselen; 2. Er is verdacht weinig wat ik echt niet kan enkel en alleen om een sling of bewegingsbeperking met dank aan ervaring en creativiteit.



Haar wassen wordt hier bijv genoemd. Dat was hier een kwestie van voorover gebogen te werk gaan. Douchekop in hand om gericht ergens te spoelen. Weg onder kop en inzepen met andere hand. Terug onder douchekop, die vast staat en goed gericht (of desnoods zelf even bijmikken door te verstappen/zitten/buigen etc.). Dat resulteert in nog steeds vrije niet behandelde kant om waar gewenst goed door haar te gaan tijdens uitspoelen.



Brood smeren? Die ene armfunctie kun je vervangen door die functie over te laten nemen door voorwerpen. Als jij brood tegen een dikke snijplank aanlegt, en smeert richting plank (niet té hard duwen), dan blijft brood liggen. Geen hand nodig om brood vast te houden tijdens smeren. Idem dito voor bijv. dat pakje vleeswaren openen, die pot pasta "vasthouden" terwijl je er een smeer uit wilt halen etc.



Kledingkeuze heeft veel invloed op hoeveel uitdaging of hoe minder je hebt rondom aankleden, uitkleden, toiletgang etc. Vestjes bijv. is voor veel mensen makkelijker dan een strak shirtje of trui over de hoofd. Liever 1 rits dan tig knoopjes. Schoenen met een rits trek je zo met 1 hand aan, maar veters strikken is toch een stuk uitdagender.



Hond; hangt af van ras, gedrag en opvoeding. Een chihuahua die erg aan de lijn trekt is toch wat minder heftig dan een net zo trekkende lab van 50 kg. Een hond die niet trekt; wereld van verschil al. Goed luisterende hond algemeen; idem dito. Goede relatie in commando's aanleren; maak daar nu al gebruik van! Elk commando die je kunt aanleren om hond bij jou te laten komen ipv dat jij rekt of strekt zal veel plezier brengen (denk bijv. aan hond kop door halsband van riem steken ipv jij naar kop vissen met riem).



Huishouden; gun jezelf de realiteit dat dingen ook best even iets minder vaak, anders etc. kunnen. Belangrijkste dingen tellen, maar veel kan heel goed uitgesteld tot jij weer alles kunt. Afhankelijk van leeftijd kunnen kids ook best wat extra bijspringen tijdelijk. Kook als je een vriezer hebt vooruit. Liever niet nodig en wel hebben dan andersom. Is koken je een keer te zwaar of wat dan ook; verse maaltijd in de vries. Voor je het ziekenhuis in gaat; zet dingen die nu hoog staan, erg laag of andersinds veel rekken en strekken vergen met 2 armen i.vm. bijv. gewicht alvast elders neer. Waar je ze wel verantwoord met 1 arm kunt pakken zonder balanceertrucks uit te halen.



Mijn ok en herstelperiode zijn (volgens boekje) een stuk zwaarder en langer geweest dan de norm bij deze ingreep (ga je niet vermoeien met saaie hoe of waarom), en hopelijk heb je een nog voorspoediger herstel dan ik. Geen pijn, en weliswaar dus veel langere herstelperiode maar zeer voorspoedig en eigenlijk vanaf eerste dag de dingen blijven doen die ik al deed, hooguit anders. Letterlijk een appeltje-eitje operatie en herstel.



Maak jezelf niet te bang of angstig hoor, zo zonde voor iets wat je niet kunt controleren en wat je ook mee kan vallen.

Wist je dat er bh's met voorsluiting zijn? Mogelijk een optie als je niet na sluiten bh nog wil draaien (en bandjes omhoog doen daarna). Beweging veel mogelijk uit pols, in behandelde hand een kant; geen kracht nodig behalve vasthouden. Pols en elleboog beweging beperkt nodig als je met de andere kant de band ietsjes uitrekt en dus wat lager de band vastzet. Met goede kant band omhoog bewegen daarna, borsten goed in cup, bandjes om.



Hond; riem om middel zou ik zelf nooit doen. Zelfs niet met de meest lieve grote lobbes. Een keer met volle kracht ergens achteraan sjezen en jij ligt te makkelijk onderuit. Daar zou ik iemand voor regelen, tijdelijke oplossing of bijv. indien in omgeving mogelijk; optie waardoor riem acuut los schiet als hond uit niets er vandoor wil sjezen. Heel vervelend om dan hond weer terug te moeten krijgen in een drieste bui, maar liever heel hard gezegd probleem met hond dan met jij. Maar goed, hulp lijkt me daarin niet mis.





Timing; alles heeft voor- en nadelen.



Zomervakantie; kids thuis is minder gedoe met naar en van school en diverse clubjes en sporten hebben zomerstop. Geen ochtendstress, dus als je meer tijd nodig hebt héb je die.



Schooltijd; overleg, zeker al vroegtijdig, met andere moeders in de buurt, ouders van klasgenootjes etc. Zou me niets verbazen als er dan al een heel prettig vangnet is van mensen die best eens paar keer kids mee willen nemen. Vijf moeders die 2 dagen voor zich willen nemen is al 2 weken vol. Maar denk ook aan andere oplossingen zoals bijv. lopend (eventueel step oid voor kids als afstand voor hen lopend te pittig is), met OV. Een keertje mogen logeren bij een beste vriendje na een schooldag of bijv. zondagavond; weer een moment weggestreept.



Sport; overleg met de ouders van teamgenoten. Als je hulp lastig vind, ruilen. Joh, ik zit dan met mijn arm, willen jullie dan Jantje en Klaasje naar de voetbaltrainingen en wedstrijden willen helpen, dan neem ik later in het seizoen een aantal keer extra op me. Maar ook hier weer; wat kan gelopen, met OV een keer, met een trotse opa of wie-dan-ook een keer naar een wedstrijd in het weekend is gewoon héél leuk maar voor jou ook erg paktisch.



Zwemmen; hangt er vanaf wat je van plan bent. Tig baantjes borstcrawl zul je nog niet altijd lekker vallen of aan te raden zijn uit het niet, maar is vast niet jouw planning. Ronddobberen/hangen bij een plas of zwembad kan al veel makkelijker. Moet de jongste (heeft oudste al genoeg ervaring en diploma?) wel goed luisteren naar je zodat je hem verbaal onder de duim hebt zogezegd, maar dan zou je zelfs in hersteltijd al wel wat kunnen. Beetje pootjebaden op de rand van een zwembad, goed de boel in de gaten houdend maar geen belasting van de schouder en kan zelfs met sling en al. Beetje badderen mag later in herstel ook echt wel, maar in vakantietijd? Ik zou dan enorm bedacht zijn op kinderen die tegen je aanstoten in spel of per ongeluk.



Zelf zou ik zeggen; juist in vakantie doen. Dan ben je veel flexibeler in de agenda van kinderen, ze moeten minder en een keer uitslapen, eeuwig durend ontbijt omdat je nog wat dingen makkelijk lukken, een keer laat naar bed, het luistert minder nauw dan gedurende school- en sporttijd.



Belangrijk is om te onthouden dat je geen slechte moeder bent of dat de kinderen iets onthouden zou worden, enkel omdat je een aantal weken niet alles kunt met beide armen. Het is zoals het is. Heel veel kun je ook wel, dat kun je als pluspunten in de vakantieplanning gebruiken. Tent op laten zetten door een vriend(in), buur, familie, wie je maar kan regelen, in de tuin en zie daar; hartstikke leuk en spannend voor die leeftijd om "alleen" (of samen met mam als nog te eng is) in de tuin te kamperen, en oehhhh samen met mama een stukje vlees op het "kampvuur" (bbq), pas hoeven slapen als je wilt, de geluiden die je 's avonds laat hoort, een ontbijt mogen eten zoals dat normaal natuurlijk niet de norm is of kan zijn. Enige pijnpunt is indien jouw aanwezigheid gewenst is bij slapen of je op een luchtbedje kan komen en weer omhoog. Even oefenen voor je wat beloofd, maar in eigen tuin in tent is heerlijk vermaak. Tent is ook heerlijke buiten speelplaats voor ze, hun eigen "huisje" waar ze de speelgoedkist net zo ontploft mogen laten als ze maar willen.



Of een dagje uit, maar dan met vervoer zoals jij het wél kunt. OV bijv. (goedkope dagkaartjes scoren bij een actie van kruidvat, hema etc). Treinen is al leuk als je dat niet gewoon bent en zoveel leuks is met trein te bereiken. Speeltuinen, dierentuinen, musea, zomerfestivals geschikt voor hun leeftijd etc. Ieder hun eigen rugzakje (schoolreisgevoel) en zelf een klein rugzakje zodat je de goede arm vrij hebt.



Kijk eens wat er op loopafstand allemaal te doen is. In de zomer zijn er vaak extra dingen voor thuisblijvers. Festivals, activiteiten, eenmalige clubjes etc. Dichtbij kan enorm vakantie voelen. Bijv. door een picknick als lunch te plannen. Of samen de route op een kinderkaart uitzetten (hulp van jou misschien nog nodig), zij de kaart bij zich en samen de weg vinden (met eventuele hints van mam).



Oude rol behang op de kop tikken (kost geen drol een lelijk printje overblijfsel op bijv. marktplaats). Kindvriendelijke uitwasbare verf bij de action, hele oude kleding of goedkoopste shortjes van 3 euro bij action. Rol behang uitrollen in de tuin of bij gebrek aan; de straat en leef je uit! Levensgrote tekening, tekenen met handen, voeten, leef je uit en daarna onder bijv. de tuinslang voor een schoon setje kinderen en stoeptegels. Of met wat voor geks dan ook maar "vies" of "raar" doen. Succes gegarandeerd, of het nu schilderen met lijf is of menselijke ijsjes van elkaar maken met slagroom, fruit, ijs etc.



Echt, je kunt heel veel met ze doen waar je niet perse 2 armen voor nodig hebt of een auto of fiets nodig hebt. Komt helemaal goed. Ik zou niets vast plannen van te voren, maar in het herstel zelf kijken hoe het gaat. Stel je hebt nul pijn, dan sta je wellicht te trappelen om een week na de OK een speurtocht voor ze uit te zetten in de buurt. Valt de eerste 2 weken je wat tegen dan houd je het liever bij dagelijkse dingen en wat meer vermaak waarbij jij niet teveel actief hoeft te zijn.



Zelf heb ik een vader met reuma. Diagnose kwam toen ik rond de leeftijd van jouw kinderen was. Ik heb herinneringen aan dingen die hij kon en later niet meer. Ik kijk echter niet vervelend terug op wat niet was. Daar was ik niet mee bezig, dat was gewoon zo, ok klaar, over naar wat wel kan. Hij kon meer dan genoeg wél, deed dat ook en dat maakt dat ik terug kijk op een geweldige jeugd en nul last van zijn beperkingen. Ja, ik vond het stom dat hij niet in een achtbaan wilde, nooit. Maar och, ik vond mam daarom ook stom, maar die deed het omdat ze er doodsbang voor was.



Ik kan ellenlang zagen over ervaringen die mij het meest waard waren toen en nu nog, waarvan velen zich ook bijv. in ziekenhuis afspelen of andersinds van dien hebben met mijn vaders gezondheid en daardoor niet altijd alles meer kunnen. Nooit heeft zijn gezondheid mij als kind negatief geraakt. Daar werd ik ver van gehouden, ik kreeg uitleg op mijn niveau en het was gewoon zo, over tot orde van de dag. Dat er veel meest bijzondere momenten bij zitten is niet om wat mijn vader lijflijk deed of kon maar om de aandacht die ik op dat moment kreeg of wat we toen deden en hoe dat onze relatie tekende en nog tekent. Hij was onverminderd mijn absolute held.



Jij bent de enige die kan bepalen wat voor jou en de kinderen de best passende keuze is. Maak die keuze en weet dat het goed is. De juiste voor jullie, dat is wat telt. Klaar. Kijk daarbij naar feiten voor jullie drietjes en praktische dingen als wanneer je dingen makkelijker rond kunt krijgen. Angst is hierin makkelijk een snelle raadgever, zoals bijv. hun zo graag het beste willen gunnen dat je met de vakantieplanning worstelt. Gebruik dat na het maken van jullie juiste keuze dan als kracht. Stel; je kiest voor OK in de vakantie, dan maken jullie er gewoon een hele leuke, bijzondere, andere vakantie van. Stel; je kiest voor OK in schooltijd. Dan kom je er ook, met hulp waar nodig en handig, qua jongleren van al het praktische vervoer.

Erg vervelend voor je!

Ik heb mijn schouder gebroken gehad en daarna operatie, was een zeer vervelende periode. Het ergste vond ik dat ik 's-nachts bijna niet kon slapen van de pijn en door het liggen ging de schouder erg pijn doen. Had naast de pijnstillers van de specialist) van de huisarts paracetamol met codaine maar dat hielp steeds maar 2 uur.....ik had in mijn bed verschillende kussens liggen zodat je die steeds onder je schouder kunt leggen.

Wat een handige tip was van iemand in het ziekenhuis was een voedingskussen. Zowel om te slapen als om in de bank te zitten zodat je je arm daar op kunt laten rusten.

Verder is het gewoon behelpen......je wordt best handig met 1 arm hoor en zo kun je toch best veel doen, al duren dingen zoals afdrogen en aankleden veel langer maar het lukt wel.

Haren wassen gewoon onder de douche met 1 hand, (heb wel kort haar) zo ook het droogföhnen, dat is wel lastiger maar het gaat allemaal wel.

Na een paar dagen oefenen kon ik zelfs mijn spijkerbroek en bh gewoon met 1 hand dichtkrijgen!

Bh draaide ik dan met de sluiting naar voren om dicht te doen en daarna weer terugdraaien.



Een tip om flessen en potten open te krijgen: zet de fles op de grond tussen je voeten geklemd en zo kun je dop/deksel er makkelijk afdraaien met 1 hand.



Afgieten van pasta/rijst/aardappels: zet een vergiet in de gootsteen, zo kun je met een hand de pan van het vuur halen en deze afgieten.



Voor de boodschappen heb ik een trolley aangeschaft want je kunt niet sjouwen en tillen, *mocht ik sowieso niet wegens andere klachten ook nog) dat is echt ideaal. Ik woon dichtbij de supermarkt dus dat was makkelijk en je rijdt de trolley zo tot aan de koelkast!



Makkelijk eten klaarmaken (geen biefstuk bijvoorbeeld want dat vlees snijden gaat niet lukken...) maar pasta, rijst, puree gaat allemaal prima.



Boek lezen, ik heb het nooit gedaan maar het lijkt me wel handig om zo'n boekenstandaard te hebben die je voor je op tafel zet waar je het boek in kunt leggen.



Ik heb geen kinderen maar als het mogelijk is voor je om hulp te krijgen voor het verzorgen van je kinderen (ik weet niet hoe oud ze zijn?) zou ik dat regelen. Al is het maar een buurmeisje dat bijvoorbeeld helpt om ze mee in bad te doen 's-avonds of je man dit soort zaken laten doen natuurlijk!



Veel sterkte!

Als je het kunt uitystellen, heb je tijd genoeg om hulp in te schakelen.



In het begin is het enorm wennen en je voelt je reuze afhankelijk, onhandig etc.

Maar accepteer de hulp. En daarnaast zul je zien dat je steeds handiger wordt met de dagelijkse aktiviteiten



Daarnaast heb je ook nog je kinderen, je zult zien dat die je met veel meer dingen kunnen en willen helpen dan je welllicht nu denkt.



Die ervaring heb ik tenminste. Ik stond ernaast terwijl 1 van hen de was in machine deed en aanzette, ze hingen de was op terwijl ik aanwijzingen gaf. Nooit een probleem gegeven

(ik heb 2x ruim 3 mnd mijn arm niet kunnen gebruiken)



Voor koken vond ik ze de 1ste keer nog te jong, dwz: ik vond bijv het eng om ze iets te laten afgieten. In de pan roeren kon ik of konden ze wel natuurlijk



Mijn buren kookten 2x in de week waar een deel ook in de vriezer ging en een buurmeisje kon ik altijd bellen als het bijv alleen om afgieten ofzo ging



Maw: probeer voor een langere periode 'vaste' hulp te krijgen. Die tijd heb je.



Dan de operatie: de kans is heel groot dat het goed komt maar!!! het is de 1ste 2-3 dagen erg pijnlijk. een schouderoperatie staat daar om bekend.

Ik zou je adviseren om naast de algehele anesthesie ook om een plexus-verdoving te vragen. Dan is je arm langdurig 'lam' maar ook verdoofd.



Ik ga er vanuit dat je pijnstillers als Tramal (tramadol) zult krijgen mee naar huis/recept, dan is het nog geen feest maar je komt een heel eind samen met diclofenac oid en paracetamol (die slik je de eerste dagen volgens schema, niet de pijn afwachten).



Misschien is er iemand die 2-3-4 dagen bij je in huis kan zijn de 1ste dagen? Ouders/vriend(in) etc? Ook hierbij geldt dat je het nu kunt regelen (of in ieder geval vragen). Sowieso is het verstandig om de 1ste 24 uur niet alleen (dwz zonder een andere volwassene) te zijn, maar liefst langer gezien de ingreep.



Schakel ouders in van school of buren om je kinderen de 1ste dagen te brengen/halen als ze nog niet zelf kunnen. Je bent groggy van de pijnstillers waarschijnlijker.



Dan ook niet onbelangrijk: weet je wie je gaat opereren? Is dat een ervaren schouder-orthopeed? Vraag hoeveel schouderoperaties diegene per week doet. Ook nu heb je nog tijd om evt een ander te zoeken.



Succes!