Steun gezocht: hormoontherapie begonnen icm angsstoornis

Lieve lezers,
Het is allemaal even erg pittig voor me. Ik ben al heel lang bekend met een angststoornis die soms opspeelt. Gemiddeld eens in de vier of vijf jaar. En dat is vervelend maar er was prima mee te leven. Het afgelopen jaar heb ik er al vier keer flink last van gehad. Ik zit nu midden in de vierder keer die drie weken geleden begon. Omdat ik ook (andere) perimenopauze klachten heb en tijdens mijn zwangerschap ook extra veel last had van angsten, piekeren en onzekerheden, ben ik na overleg met de huisarts twee weken geleden begonnen met hormoontherapie. Ik slik tabletten met twee weken oestrogeen en dan twee weken progesteron erbij. Ik slik ook antidepressiva en op het moment kalmerende middelen.
En omdat ik nu al drie weken bezig heb met worstelen, hoop ik zo dat het beter gaat. Soms is dat ook wel even zo, maar de laatste dagen zijn weer zwaar. Ik vecht tegen alle gevoelens, wil de uitknop vinden en me gewoon weer normaal voelen. Doorgaan, oplossingen zoeken en de controle proberen terug te vinden in zo'n situatie zit nogal in mijn aard. Ik vind het eng om alleen te zijn, ben onzeker en mijn zelfvertrouwen is zo goed als weg. Ik vermoed dat het inregelen van de hormonen het nu allemaal zwaarder maakt want deze keer duurt de angstepisode erg lang.
Ik heb een fijn gezin om me heen met twee wat oudere pubers en een lieve man. Het loslaten van de kinderen dat bij deze periode hoort, valt me soms zwaar en ik heb achteraf het idee dat ik al een tijdje over mijn grenzen aan het heen gaan ben. Ik heb de laatste tijd veel gewerkt (zzp'er dat geeft momenteel ook wat spanning), ben met mijn gezin op een verre reis geweest, dat was leuk maar vond ik ook spannend en ik heb me erg druk gemaakt met het goed regelen daarvan. Verder ben ik gewend om in ons gezin veel regeldingen op te pakken omdat mijn man door lichte NAH daar wat minder goed in is. Bovendien vind ik dat ik dingen zelf moet kunnen oplossen. Ik sta op de wachtlijst bij een psycholoog en heb morgen weer een gesprek bij de POH'er van de huisarts.

Het is een lang verhaal geworden. Ik ben geloof ik vooral opzoek naar herkenning, de bevestiging dat ik niet gek aan het worden ben. Dat het weer goed komt. En naar positieve ervaring van vrouwen die zich beter voelden met hormoontherapie. Ik had gehoopt dat ik er wat sneller effect van zou merken.

Dank je wel Frizz voor het duidelijk antwoord. Heel normaal dus dat ik nu alle kanten opvlieg. Dat helpt om te weten. En voorlopig dus geduld hebben, mild zijn naar mezelf en acceptatie. Niet mijn sterkte kanten, maar aan de andere kant niet slecht om te oefenen.

Heb jij er veel baat bij?