Gezondheid
alle pijlers
Tussen hoop en vrees, helaas
dinsdag 9 februari 2010 om 22:29
Allereerst sorry voor de vage titel...
Omdat ik niet wilde inbreken op andere help topics, heb ik toch maar zelf eentje geopend.
Ik durf veel andere topics over kanker ook niet te lezen eerlijk gezegd, ik ben erg goed in struisvogelen.
Weer één over kanker, en nu komt het gewoon heel dichtbij.
Het ziet er gewoon niet goed uit.
Mijn vader heeft kanker in zijn blaas.
Dat type kanker komt normaal alleen in de longen voor.
Nu moet hij vrijdag voor een rontgenonderzoek, om te kijken of er uitzaaiingen zijn.
Het kan namelijk heel goed zijn, dat het een uitzaaiing is van longkanker, wat zich in de blaas geopenbaard heeft.
En ik ben bij anderen altijd heel positief, het-glas-is-altijd-halfvol-type zeg maar, maar nu het mijn eigen vader betreft lukt me dat helemaal niet.
Ik ga steeds uit van het allerslechtste, het ergste...
En wat iedereen ook zegt, mijn vrienden en familie doen echt heel erg hun best.
Ik voel me gewoon ontzettend kut, doe niets anders dan janken.
Ook dat herken ik helemaal niet van mezelf.
En ik weet het wel, ik moet gewoon afwachten, meer kun je nu ook niet doen.
Morgen ga ik koffiedrinken bij mijn vader, dat helpt vast wel hoor.
Nou ja, ik wilde het gewoon even van me afschrijven, even wat afleiding zoeken zeg maar...
Omdat ik niet wilde inbreken op andere help topics, heb ik toch maar zelf eentje geopend.
Ik durf veel andere topics over kanker ook niet te lezen eerlijk gezegd, ik ben erg goed in struisvogelen.
Weer één over kanker, en nu komt het gewoon heel dichtbij.
Het ziet er gewoon niet goed uit.
Mijn vader heeft kanker in zijn blaas.
Dat type kanker komt normaal alleen in de longen voor.
Nu moet hij vrijdag voor een rontgenonderzoek, om te kijken of er uitzaaiingen zijn.
Het kan namelijk heel goed zijn, dat het een uitzaaiing is van longkanker, wat zich in de blaas geopenbaard heeft.
En ik ben bij anderen altijd heel positief, het-glas-is-altijd-halfvol-type zeg maar, maar nu het mijn eigen vader betreft lukt me dat helemaal niet.
Ik ga steeds uit van het allerslechtste, het ergste...
En wat iedereen ook zegt, mijn vrienden en familie doen echt heel erg hun best.
Ik voel me gewoon ontzettend kut, doe niets anders dan janken.
Ook dat herken ik helemaal niet van mezelf.
En ik weet het wel, ik moet gewoon afwachten, meer kun je nu ook niet doen.
Morgen ga ik koffiedrinken bij mijn vader, dat helpt vast wel hoor.
Nou ja, ik wilde het gewoon even van me afschrijven, even wat afleiding zoeken zeg maar...
woensdag 3 maart 2010 om 09:22
ik lees je topic en leef met je mee. Die onzekerheid, dat wachten steeds maar weer is erg vervelend en slopend.
Ik wil je als tip proberen mee te geven, dat jullie moeten proberen je niet aan alle verhalen van de artsen tussen de onderzoeken door vast te klampen maar je beter kan richten op definitieve uitslagen. Er wordt namelijk vaak veel gezecht en hardop gedacht door artsen. Natuurlijk zijn al die onderzoeken niet fijn en denk je dan steeds weer het ergste maar soms zijn dit soort onderzoeken ook nodig om iets uit te sluiten en voor jouw vader de juiste behandeling te volgen. Probeer daar op te vertrouwen.
Als het echt iets zeldzaams is zou ik proberen je vader er van te overtuigen dat hij beter meteen naar een academisch ziekenhuis kan gaan, daar werkt alles net even wat sneller dan in een streekziekenhuis, is mijn ervaring
Ik wens je veel sterkte en ook voor je vader en andere familieleden vooral veel steun bij elkaar ,
Ik wil je als tip proberen mee te geven, dat jullie moeten proberen je niet aan alle verhalen van de artsen tussen de onderzoeken door vast te klampen maar je beter kan richten op definitieve uitslagen. Er wordt namelijk vaak veel gezecht en hardop gedacht door artsen. Natuurlijk zijn al die onderzoeken niet fijn en denk je dan steeds weer het ergste maar soms zijn dit soort onderzoeken ook nodig om iets uit te sluiten en voor jouw vader de juiste behandeling te volgen. Probeer daar op te vertrouwen.
Als het echt iets zeldzaams is zou ik proberen je vader er van te overtuigen dat hij beter meteen naar een academisch ziekenhuis kan gaan, daar werkt alles net even wat sneller dan in een streekziekenhuis, is mijn ervaring
Ik wens je veel sterkte en ook voor je vader en andere familieleden vooral veel steun bij elkaar ,
woensdag 3 maart 2010 om 09:55
Dank je momomo, en je hebt ook gelijk.
Het valt me alleen dan weer tegen, realistisch gezien weet ik ook, dat je gewoon moet afwachten, en pas als er zekerheid is, kan je vooruit kijken.
En dat vind ik ook raar van mezelf, omdat ik normaal juist ook de postieve kanten eruit haal.
Er is overleg met artsen uit Groningen, dus dat geeft mij ook wel een goed gevoel gelukkig.
Lief dat je reageert, ik las jouw topic over jullie dochter, en begrijp dat jullie ook steeds af moeten wachten. Hopelijk krijgen jullie snel een definitieve datum voor haar operatie!
Het valt me alleen dan weer tegen, realistisch gezien weet ik ook, dat je gewoon moet afwachten, en pas als er zekerheid is, kan je vooruit kijken.
En dat vind ik ook raar van mezelf, omdat ik normaal juist ook de postieve kanten eruit haal.
Er is overleg met artsen uit Groningen, dus dat geeft mij ook wel een goed gevoel gelukkig.
Lief dat je reageert, ik las jouw topic over jullie dochter, en begrijp dat jullie ook steeds af moeten wachten. Hopelijk krijgen jullie snel een definitieve datum voor haar operatie!
