
Verdrietig
maandag 22 november 2010 om 20:47
quote:Pelikaan schreef op 22 november 2010 @ 20:41:
Ach, wat verschrikkelijk!
Is het operabel? Sterkte!Volgens de artsen is er een hele kleine kans....maar vrezen het ergste...paps moet door de mri en als daar te zien is dat er geen uitzaaiingen zijn dan misschien een operatie en chemo en bestralen....maar kans is heeeeeel klein
Ach, wat verschrikkelijk!
Is het operabel? Sterkte!Volgens de artsen is er een hele kleine kans....maar vrezen het ergste...paps moet door de mri en als daar te zien is dat er geen uitzaaiingen zijn dan misschien een operatie en chemo en bestralen....maar kans is heeeeeel klein
maandag 22 november 2010 om 20:58
Beste jjo ..... heel veel sterkte.
Je vader gaat vast en zeker voor die hele kleine kans die er toch is!
Laat hem merken hoeveel je van hem houdt en wees trots op hem.
Mocht die kleine kans telkens kleiner worden .... geniet van de tijd die je met hem door mag brengen.
Heb je nog een moeder, broers/zussen, lieve vrienden? Je hoeft dit verdriet niet alleen te dragen hè, ook al ben je de enige die het verdriet op die manier voelt.
Veel liefde en sterkte gewenst!
Je vader gaat vast en zeker voor die hele kleine kans die er toch is!
Laat hem merken hoeveel je van hem houdt en wees trots op hem.
Mocht die kleine kans telkens kleiner worden .... geniet van de tijd die je met hem door mag brengen.
Heb je nog een moeder, broers/zussen, lieve vrienden? Je hoeft dit verdriet niet alleen te dragen hè, ook al ben je de enige die het verdriet op die manier voelt.
Veel liefde en sterkte gewenst!
maandag 22 november 2010 om 21:04
quote:sallie68 schreef op 22 november 2010 @ 20:58:
Beste jjo ..... heel veel sterkte.
Je vader gaat vast en zeker voor die hele kleine kans die er toch is!
Laat hem merken hoeveel je van hem houdt en wees trots op hem.
Mocht die kleine kans telkens kleiner worden .... geniet van de tijd die je met hem door mag brengen.
Heb je nog een moeder, broers/zussen, lieve vrienden? Je hoeft dit verdriet niet alleen te dragen hè, ook al ben je de enige die het verdriet op die manier voelt.
Veel liefde en sterkte gewenst!
Mijn pa gaat zeker die kans pakken...mijn ouders zijn gescheiden maar mijn moeder heeft een heel goed contact met mijn vader...heb ook nog broers en een hele lieve man/vriend...ik probeer elke week een dag(als werk dat toesta) naar hem toe te gaan woon helaas 2 uur rijden van hem vandaan......
Ben zeker trots op hem en bel hem ook om de dag op....hij is zelf gelukkig positief en wil dus ook vechten
Beste jjo ..... heel veel sterkte.
Je vader gaat vast en zeker voor die hele kleine kans die er toch is!
Laat hem merken hoeveel je van hem houdt en wees trots op hem.
Mocht die kleine kans telkens kleiner worden .... geniet van de tijd die je met hem door mag brengen.
Heb je nog een moeder, broers/zussen, lieve vrienden? Je hoeft dit verdriet niet alleen te dragen hè, ook al ben je de enige die het verdriet op die manier voelt.
Veel liefde en sterkte gewenst!
Mijn pa gaat zeker die kans pakken...mijn ouders zijn gescheiden maar mijn moeder heeft een heel goed contact met mijn vader...heb ook nog broers en een hele lieve man/vriend...ik probeer elke week een dag(als werk dat toesta) naar hem toe te gaan woon helaas 2 uur rijden van hem vandaan......
Ben zeker trots op hem en bel hem ook om de dag op....hij is zelf gelukkig positief en wil dus ook vechten

woensdag 24 november 2010 om 23:19
Hier ook helaas-ervarings-deskundige.
Ik hoop voor jullie op het best mogelijke, maar dat het een rottijd is daar valt weinig aan te veranderen. De onzekerheid.. het afwachten... het is slopend! Zorg intussen goed voor jezelf, en wat fijn dat je vader en moeder zo'n goed contact hebben (hierin ben ik dan weer een gelukkig-ervarings-deskundige).
Ik hoop voor jullie op het best mogelijke, maar dat het een rottijd is daar valt weinig aan te veranderen. De onzekerheid.. het afwachten... het is slopend! Zorg intussen goed voor jezelf, en wat fijn dat je vader en moeder zo'n goed contact hebben (hierin ben ik dan weer een gelukkig-ervarings-deskundige).
woensdag 24 november 2010 om 23:25
Sterkte TO. Mijn moeder kreeg longkanker, toen ze 50 was. Heel agressief, kleine kans op de goede afloop, niet operabel, dus proberen met chemo. We hebben pas haar 53ste verjaardag gevierd. Het is heel kut om dit nieuws te horen te krijgen en het verwerken gaat ook helemaal ruk, omdat je er steeds maar middenin zit. Maar je hoeft het niet alleen te doen, lees ik. En een topic openen, is ook een slimme zet. Schrijf van je af. Ik wens je, nogmaals heel veel sterkte.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!