Gezondheid
alle pijlers
Vermoeid en duizelig, psychosomatisch fysiotherapie?
dinsdag 16 oktober 2018 11:17
Onlangs ben ik naar de huisarts geweest voor klachten die sinds twee maanden spelen. Continue vermoeidheid, terwijl ik heel makkelijk in slaap val en zo'n 9 uur per nacht slaap en meerdere aanvallen van duizeligheid per week waarbij ik ook flauwval als ik niet kan gaan liggen. Deze zijn op heel verschillende momenten, dus er is niet een bepaalde activiteit of gebeurtenis waarbij het steeds terugkomt.
De huisarts vroeg meteen naar stress, daar is nauwelijks sprake van. Natuurlijk zijn er de dagelijkse dingen maar ik heb in het verleden periodes gehad waarin ik veel meer stress had, en geen vergelijkbare klachten. Ik werd altijd wel snel duizelig, als ik pijn heb of ziek ben komt het snel op. En een dergelijke aanval had ik zo'n twee keer per jaar, eigenlijk altijd 's ochtends.
Ik heb een algemeen bloedonderzoek gedaan maar alle waardes zijn erg goed, geen randgevallen oid. Dus, ik weer terug naar de huisarts, ze heeft mijn bloeddruk gemeten (103/69) en terwijl ze dat deed moest ik opstaan. Ik werd vrijwel direct enorm duizelig en mijn bloeddruk schoot omhoog naar 115. Als reactie daarop ging ik ook anders ademen, een lichte vorm van hyperventilatie zei ze. Beide dingen zijn een stressreactie van het lijf, maar hoe die wordt veroorzaakt en wat ik eraan kan doen wist ze niet te vertellen (ook niet na overleg met collega's).
Nu wil ze me doorverwijzen naar een psychosomatisch fysiotherapeut. Ik mag zelf een afspraak maken (en betalen) maar alles wat ik erover lees is vooral gericht op het 'in balans brengen van lichaam en geest', ademhalingsoefeningen en heftige gebeurtenissen die stress (en vage klachten) veroorzaken waar geen medische oorzaak voor is. Na 1 bloedonderzoek lijkt me een lichamelijke/medische oorzaak niet direct uitgesloten.
Ik twijfel dus nogal wat ik hiermee wil, heeft iemand tips of ervaringen?
De huisarts vroeg meteen naar stress, daar is nauwelijks sprake van. Natuurlijk zijn er de dagelijkse dingen maar ik heb in het verleden periodes gehad waarin ik veel meer stress had, en geen vergelijkbare klachten. Ik werd altijd wel snel duizelig, als ik pijn heb of ziek ben komt het snel op. En een dergelijke aanval had ik zo'n twee keer per jaar, eigenlijk altijd 's ochtends.
Ik heb een algemeen bloedonderzoek gedaan maar alle waardes zijn erg goed, geen randgevallen oid. Dus, ik weer terug naar de huisarts, ze heeft mijn bloeddruk gemeten (103/69) en terwijl ze dat deed moest ik opstaan. Ik werd vrijwel direct enorm duizelig en mijn bloeddruk schoot omhoog naar 115. Als reactie daarop ging ik ook anders ademen, een lichte vorm van hyperventilatie zei ze. Beide dingen zijn een stressreactie van het lijf, maar hoe die wordt veroorzaakt en wat ik eraan kan doen wist ze niet te vertellen (ook niet na overleg met collega's).
Nu wil ze me doorverwijzen naar een psychosomatisch fysiotherapeut. Ik mag zelf een afspraak maken (en betalen) maar alles wat ik erover lees is vooral gericht op het 'in balans brengen van lichaam en geest', ademhalingsoefeningen en heftige gebeurtenissen die stress (en vage klachten) veroorzaken waar geen medische oorzaak voor is. Na 1 bloedonderzoek lijkt me een lichamelijke/medische oorzaak niet direct uitgesloten.
Ik twijfel dus nogal wat ik hiermee wil, heeft iemand tips of ervaringen?
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
dinsdag 16 oktober 2018 15:11
Full_Moon schreef: ↑16-10-2018 15:07Feline, ik zie dat je je bericht nog hebt aangevuld. Volgens mij ging het inderdaad over de bovendruk, ze zei dat die met ongeveer 15 steeg zodra ik opstond en daarna ook zo bleef (dus terwijl ik zo duizelig was en weer ging zitten met m'n hoofd tussen de knieën). Ze zei dat een kleine stijging normaal is om de reden die jij beschrijft, maar dat dit wel abnormaal was.
Dan bedoelde ze denk ik dat je duizeligheid abnormaal was, want die bloeddruk is niks mis mee hoor!
Ik heb toevallig vorige week een tijdje aan de monitor gelegen op de SEH, m’n bloeddruk ging van 67/34 naar 94/52 en weer terug, en dat was dan nog gewoon liggend. Zo’n stijging gaan ze echt niet harder van lopen hoor, niks mis mee.
.
dinsdag 16 oktober 2018 15:18
Oké, dan zal er iets niet goed uitgelegd/begrepen zijn. Wel grappig eigenlijk, ik kom allemaal dingen tegen die wél in orde zijn. Dat zou hartstikke fijn moeten zijn, maar ja, zolang er geen oorzaak bekend is kan je er zo weinig mee. En steeds mensen uit moeten leggen waarom je op de grond gaat liggen is ook geen pretje 
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
dinsdag 16 oktober 2018 15:25
Full_Moon schreef: ↑16-10-2018 15:18Oké, dan zal er iets niet goed uitgelegd/begrepen zijn. Wel grappig eigenlijk, ik kom allemaal dingen tegen die wél in orde zijn. Dat zou hartstikke fijn moeten zijn, maar ja, zolang er geen oorzaak bekend is kan je er zo weinig mee. En steeds mensen uit moeten leggen waarom je op de grond gaat liggen is ook geen pretje
Ja wat dat betreft zou het wel fijn zijn als het ‘gewoon’ bloedarmoede zou zijn ofzo hè. Dan is het maar duidelijk en kan je gericht behandelen, dit is toch allemaal wat vager.
Hopelijk knap je snel op!
.
dinsdag 16 oktober 2018 15:27
Nee logisch! Je kunt natuurlijk altijd gewoon zéggen dat je een lage bloeddruk hebt. Wordt het minder ingewikkeld van. Ik zou de voorgestelde behandeling proberen. Misschien kun je het met iets anders dan liggen couperen.Full_Moon schreef: ↑16-10-2018 15:18Oké, dan zal er iets niet goed uitgelegd/begrepen zijn. Wel grappig eigenlijk, ik kom allemaal dingen tegen die wél in orde zijn. Dat zou hartstikke fijn moeten zijn, maar ja, zolang er geen oorzaak bekend is kan je er zo weinig mee. En steeds mensen uit moeten leggen waarom je op de grond gaat liggen is ook geen pretje
dinsdag 16 oktober 2018 17:00
.dagdromer1986 schreef: ↑16-10-2018 14:41Verlammingen, uitval e.d. hoe vaak is dat puur gestuurd door het brein/ingebeeld/een kwestie 'van zichzelf ziek gedacht'.
Ik vind het wel ver gaan om er van uit te gaan dat veel mensen zich inbeelden ziek te zien. Waarom is dat zoveel aannemelijker dan een fysieke oorzaak???
Het is niet dat je het je inbeeldt. Mensen met bijvoorbeeld conversiestoornis hebben dan écht uitval, kunnen écht niet lopen of écht niet iets bewegen. Alleen heeft het geen lichamelijke oorzaak. Juist het hele probleem met psychosomatische stoornissen is dat mensen denken dat als je dat hebt dat je het je 'inbeeldt'.
En het is gewoon niet zwart/wit. Als je het antwoord ergens niet op weet dan kán het een fysieke oorzaak hebben, maar het kan óók een psychologische oorzaak hebben en als je het antwoord niet kan vinden, dan moet je werken met wat je hebt.
Conversiestoornis valt onder de somatische symptoomstoornis in de DSM en dat wordt heel regelmatig gediagnosticeerd. Vroeger (in de vorige DSM) moest je daar medisch onvoldoende verklaarbare klachten voor hebben, maar tegenwoordig kan je ook en somatische symptoomstoornis hebben als je lichamelijke klachten wél medisch verklaarbaar zijn. Wat ik jou zie doen in je post van 14.51 is precies wat je andere verwijt over lichamelijke oorzaken "Ja, conversiestoornis ken ik. Maar ik vraag me toch af... zou dat nou veel voorkomen of heeft een (groot) deel van de mensen met die die diagnose eigenlijk iets anders?" ontkennen van het één, omdat je vindt dat er geen 'bewijs' is voor het ander.
dinsdag 16 oktober 2018 18:51
Oké, dat had ik niet goed verwoord inderdaad. Ik bedoelde niet dat bij een conversiestoornis klachten ingebeeld zijn (schreef ik wel) maar wel dat ze (tenminste zoals ik het begrijp) hun oorsprong hebben in stressgedachten. Het zenuwstelstel reageert in een overdrive op prikkels/stress e.d. en blokkeert.
Ik ontken een conversiestoornis niet, ik heb alleen mijn twijfels of het niet vaak gediagnosticeerd wordt terwijl er wel degelijk een virus/bacterie/wat dan ook aan het huishouden is. Al schrijf jij dus dat het een het ander tegenwoordig niet uitsluit. Zelf ben ik sowieso iemand die eerder 'de medische benadering' zal kiezen. Zo geloof ik bijvoorbeeld ook dat veel psychiatrische aandoeningen een medische oorzaak hebben, zoals dit: https://www.ggznieuws.nl/home/ontregeld ... epressies/. Ik geloof dat he, weten doe ik het ook niet.
Andersom kan het natuurlijk net zo goed zijn dat mensen zich afvragen of er niet teveel naar medische oorzaken wordt gezocht. Maar sinds ik zelf heb ervaren hoe een bacterie echt een spel kan spelen met je gemoedstoestand e.d. ben ik wel gaan denken: zou het niet zo zijn dat er heel vaak een lichamelijke ziekte meespeelt?
Maar goed, dat is vanuit mijn perspectief. Iemand met andere ervaringen, zal misschien weer denken: zal er bij lichamelijke ziektes niet vaak sprake zijn van een psychosociale oorzaak?
Al sluit het elkaar misschien ook niet uit. Je brein kan je lichaam beïnvloeden en je lichaam kan je brein beïnvloeden.
Ik ontken een conversiestoornis niet, ik heb alleen mijn twijfels of het niet vaak gediagnosticeerd wordt terwijl er wel degelijk een virus/bacterie/wat dan ook aan het huishouden is. Al schrijf jij dus dat het een het ander tegenwoordig niet uitsluit. Zelf ben ik sowieso iemand die eerder 'de medische benadering' zal kiezen. Zo geloof ik bijvoorbeeld ook dat veel psychiatrische aandoeningen een medische oorzaak hebben, zoals dit: https://www.ggznieuws.nl/home/ontregeld ... epressies/. Ik geloof dat he, weten doe ik het ook niet.
Andersom kan het natuurlijk net zo goed zijn dat mensen zich afvragen of er niet teveel naar medische oorzaken wordt gezocht. Maar sinds ik zelf heb ervaren hoe een bacterie echt een spel kan spelen met je gemoedstoestand e.d. ben ik wel gaan denken: zou het niet zo zijn dat er heel vaak een lichamelijke ziekte meespeelt?
Maar goed, dat is vanuit mijn perspectief. Iemand met andere ervaringen, zal misschien weer denken: zal er bij lichamelijke ziektes niet vaak sprake zijn van een psychosociale oorzaak?
Al sluit het elkaar misschien ook niet uit. Je brein kan je lichaam beïnvloeden en je lichaam kan je brein beïnvloeden.
dinsdag 16 oktober 2018 20:53
Het klopt ook wel wat je zegt over medische oorzaak, alleen is het niet volledig. Voor bijna alle psychische stoornissen zal je een aanleg hebben in je hersenen. Wat bepaalt of je de stoornis echt ontwikkelt of niet zit vaak in omgevingsfactoren. In hoeverre het één of het ander bijdraagt is verschillend per stoornis en ook per persoon. Ken je de uitspraak "genetics load the gun, environment pulls the trigger"?
Het één sluit het ander niet uit inderdaad. Er wordt tegenwoordig ook onderzoek gedaan naar de behandeling van psychische stoornissen met (zeer) hoge doses vitaminen. De geheimen van ons denken en gevoel en de wisselwerking met onze hersenen en lichamelijke processen weten we denk ik nog lang niet!
Het één sluit het ander niet uit inderdaad. Er wordt tegenwoordig ook onderzoek gedaan naar de behandeling van psychische stoornissen met (zeer) hoge doses vitaminen. De geheimen van ons denken en gevoel en de wisselwerking met onze hersenen en lichamelijke processen weten we denk ik nog lang niet!
