Gezondheid
alle pijlers
vlekje op borst, zouden jullie gerustgesteld zijn=
maandag 27 december 2010 om 17:33
Om maar te beginnen, ik ben hypochonder. Ben er op dit forum ook al eens op gewezen dat het niet de oplossing is mijn klachten hier neer te zetten...
Maar heb nu iets waarvan ik dus echt niet weet wat ik ermee moet.
Op de zijkant van mijn linkerborst is een verkleuring van ca. cm te zien in de huid. De verkleuring is niet rood, meer wat donkerder dan mijn eigen huidskeur.
Ik smeer er vaseline op, omdat ik dacht dat het een droog vlekje is.. maar het gaat dus niet weg.. De verkleuring blijft.
Het de assistente gebeld van de huisarts en die stelde me gerust.. Maar ik maak me zorgen....... over .... borstkanker...
Hoe kijken jullie hier tegenaan... Ik durf het thuis met niemand te bespreken.. ze worden gek van mijn angsten...
Maar heb nu iets waarvan ik dus echt niet weet wat ik ermee moet.
Op de zijkant van mijn linkerborst is een verkleuring van ca. cm te zien in de huid. De verkleuring is niet rood, meer wat donkerder dan mijn eigen huidskeur.
Ik smeer er vaseline op, omdat ik dacht dat het een droog vlekje is.. maar het gaat dus niet weg.. De verkleuring blijft.
Het de assistente gebeld van de huisarts en die stelde me gerust.. Maar ik maak me zorgen....... over .... borstkanker...
Hoe kijken jullie hier tegenaan... Ik durf het thuis met niemand te bespreken.. ze worden gek van mijn angsten...
maandag 27 december 2010 om 18:15
@ Tikker. Mijn grootste angst is doodgaan en de angst dat ik geen enkele vorm van bewustzijn meer heb. Dat er een nooit meer is zeg maar..? En mijn grootste angst is dat de artsen een waarschijnlijkheidsdiagnose stellen en dat die, net als bij mijn man, ook niet klopt.
Ik herken de relatie nu wel... In mijn gedragsschema zie je ook dat de 100 mensen mij vertellen dat het een signaal is en dat het dus kan komen door de haptotherapie. Met mijn verstand vertel ik mezelf dat dus inderdaad wel..., maar mijn angst is er toch... Hoe ga jij daarmee om? Hoe zorg je dat je verstand ook op een paniekmoment de overhand krijgt? Want zover ben ik nog niet..
Ik herken de relatie nu wel... In mijn gedragsschema zie je ook dat de 100 mensen mij vertellen dat het een signaal is en dat het dus kan komen door de haptotherapie. Met mijn verstand vertel ik mezelf dat dus inderdaad wel..., maar mijn angst is er toch... Hoe ga jij daarmee om? Hoe zorg je dat je verstand ook op een paniekmoment de overhand krijgt? Want zover ben ik nog niet..
maandag 27 december 2010 om 18:16
Verder ben ik bang controle te verliezen over vanalles. Is begonnen in 2007 toen ik opeens een kwartier niet meer kon praten... Ik was de controle over mijzelf kwijt. Toen is het ook bergafwaarts gegaan.. Ben ik van angstperiode in angstperiode gegleden... Tot het afgelopen zomer zo erg was dat de huisarts mij wilde laten opnemen bij GGZ
maandag 27 december 2010 om 18:21
@ Tikker. Ik heb in mijn leven nooit geleerd lief te zijn voor mijzelf. Ik ben seksueel misbruikt door een vertrouwenspersoon mijn hele jeugd. Heb voor mijn moeder gezorgd omdat ze naar de alcohol greep. Heb toen ik op kamers was zo veel verschillende wisselende contacten gehad (seks), omdat ik dacht dat ik daar liefde zou vinden ofzo... Het maakte me zelfverzekerd.
Heb mijn moeder rond die tijd ingelicht over het misbruik, maar ze gaf aan dat als ik het kenbaar zou maken ik de hele familie kapot zou maken
Verder heb ik voor mijn man gezorgd, omdat hij heel ziek is geweest. .. en eigenlijk nog veel ziek..
Ik moet dus inderdaad ook aangeven voor de pscych. wanneer ik denk over mijn grenzen te gaan.. Ik ga naar de hapto omdat ik bang ben voor mijn eigen gevoel, bang ben dat ik me aanstel, en bang ben voor aanraking.
Verder zit ik met een probleem. Ik voel me afhankelijk van de hulp die mijn hulpverlener mij biedt. Als er een week uitvalt, ben ik van slag... Ben zo bang dat ik te afhanelijk word van die hulpverlener...
Heb mijn moeder rond die tijd ingelicht over het misbruik, maar ze gaf aan dat als ik het kenbaar zou maken ik de hele familie kapot zou maken
Verder heb ik voor mijn man gezorgd, omdat hij heel ziek is geweest. .. en eigenlijk nog veel ziek..
Ik moet dus inderdaad ook aangeven voor de pscych. wanneer ik denk over mijn grenzen te gaan.. Ik ga naar de hapto omdat ik bang ben voor mijn eigen gevoel, bang ben dat ik me aanstel, en bang ben voor aanraking.
Verder zit ik met een probleem. Ik voel me afhankelijk van de hulp die mijn hulpverlener mij biedt. Als er een week uitvalt, ben ik van slag... Ben zo bang dat ik te afhanelijk word van die hulpverlener...
maandag 27 december 2010 om 18:21
Grietje, ik heb een tijd geleden ook precies zo'n plekje gehad. Dat kwam doordat een beugel van mijn bh er steeds langs schuurde. na een paar weken was het weer wegetrokken.
Daarnaast lijkt het me eigenlijk onmogelijk om je zorgen te maken om borstkanker, want dat heeft mi niets met de huid te maken.
Daarnaast lijkt het me eigenlijk onmogelijk om je zorgen te maken om borstkanker, want dat heeft mi niets met de huid te maken.
maandag 27 december 2010 om 18:23
quote:Grietje81 schreef op 27 december 2010 @ 18:11:
@aarbei923, wat voor angststoornis heb je en hoe lang al? Wat doe je eraan?
Volgens mijn psychiater heb ik al veel vorderingen gemaakt, omdat ik redelijk functioneer in een half jaar tijd.. Hij zegt dat ik dat moet zien en dat ik van mijzelf moet zien dat ik het goed doe..
Maar ik ben zo bang dat ik altijd wel met een vorm van angst moet leven.. of in elk geval perioden. Hypochondrie is volgens mij niet gemakkelijk te behandelen.. SOms is het doel alleen maar dragelijk maken.
Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis. Ik heb mijn hele leven al last van angsten maar het is het laatste jaar veel erger. Een maand geleden pas heb ik van een psychiater gehoord dat het zo heet. Voor mij is het al een hele opluchting dat ik nu eindelijk weet wat het precies is en wat ik er aan kan doen. En dat ik niet gek ben.
Mijn therapeut gelooft dat deze angsten aangewakkerd worden door veranderingen en dat als ik weer 'gewend' ben aan de situatie, ze vanzelf weer minder zullen worden.
@aarbei923, wat voor angststoornis heb je en hoe lang al? Wat doe je eraan?
Volgens mijn psychiater heb ik al veel vorderingen gemaakt, omdat ik redelijk functioneer in een half jaar tijd.. Hij zegt dat ik dat moet zien en dat ik van mijzelf moet zien dat ik het goed doe..
Maar ik ben zo bang dat ik altijd wel met een vorm van angst moet leven.. of in elk geval perioden. Hypochondrie is volgens mij niet gemakkelijk te behandelen.. SOms is het doel alleen maar dragelijk maken.
Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis. Ik heb mijn hele leven al last van angsten maar het is het laatste jaar veel erger. Een maand geleden pas heb ik van een psychiater gehoord dat het zo heet. Voor mij is het al een hele opluchting dat ik nu eindelijk weet wat het precies is en wat ik er aan kan doen. En dat ik niet gek ben.
Mijn therapeut gelooft dat deze angsten aangewakkerd worden door veranderingen en dat als ik weer 'gewend' ben aan de situatie, ze vanzelf weer minder zullen worden.
maandag 27 december 2010 om 18:23
quote:Grietje81 schreef op 27 december 2010 @ 18:21:
@ Tikker. Ik heb in mijn leven nooit geleerd lief te zijn voor mijzelf. Ik ben seksueel misbruikt door een vertrouwenspersoon mijn hele jeugd. Heb voor mijn moeder gezorgd omdat ze naar de alcohol greep. Heb toen ik op kamers was zo veel verschillende wisselende contacten gehad (seks), omdat ik dacht dat ik daar liefde zou vinden ofzo... Het maakte me zelfverzekerd.
Heb mijn moeder rond die tijd ingelicht over het misbruik, maar ze gaf aan dat als ik het kenbaar zou maken ik de hele familie kapot zou maken
Verder heb ik voor mijn man gezorgd, omdat hij heel ziek is geweest. .. en eigenlijk nog veel ziek..
Ik moet dus inderdaad ook aangeven voor de pscych. wanneer ik denk over mijn grenzen te gaan.. Ik ga naar de hapto omdat ik bang ben voor mijn eigen gevoel, bang ben dat ik me aanstel, en bang ben voor aanraking.
Verder zit ik met een probleem. Ik voel me afhankelijk van de hulp die mijn hulpverlener mij biedt. Als er een week uitvalt, ben ik van slag... Ben zo bang dat ik te afhanelijk word van die hulpverlener...
Wat heb jij veel op je bord gekregen zeg
Kan je dat laatste wat je schrijft, aangeven bij die hulpverlener? Misschien dat er dan bijv. even telefonisch contact mogelijk is om je gerust(er) te stellen?
@ Tikker. Ik heb in mijn leven nooit geleerd lief te zijn voor mijzelf. Ik ben seksueel misbruikt door een vertrouwenspersoon mijn hele jeugd. Heb voor mijn moeder gezorgd omdat ze naar de alcohol greep. Heb toen ik op kamers was zo veel verschillende wisselende contacten gehad (seks), omdat ik dacht dat ik daar liefde zou vinden ofzo... Het maakte me zelfverzekerd.
Heb mijn moeder rond die tijd ingelicht over het misbruik, maar ze gaf aan dat als ik het kenbaar zou maken ik de hele familie kapot zou maken
Verder heb ik voor mijn man gezorgd, omdat hij heel ziek is geweest. .. en eigenlijk nog veel ziek..
Ik moet dus inderdaad ook aangeven voor de pscych. wanneer ik denk over mijn grenzen te gaan.. Ik ga naar de hapto omdat ik bang ben voor mijn eigen gevoel, bang ben dat ik me aanstel, en bang ben voor aanraking.
Verder zit ik met een probleem. Ik voel me afhankelijk van de hulp die mijn hulpverlener mij biedt. Als er een week uitvalt, ben ik van slag... Ben zo bang dat ik te afhanelijk word van die hulpverlener...
Wat heb jij veel op je bord gekregen zeg
Kan je dat laatste wat je schrijft, aangeven bij die hulpverlener? Misschien dat er dan bijv. even telefonisch contact mogelijk is om je gerust(er) te stellen?
maandag 27 december 2010 om 18:23
Dit is voor mij erg herkenbaar omdat mijn moeder hier ook aan lijdt. Het gaat inmiddels een stuk beter, je kunt er echt geheel of gedeeltelijk van herstellen, houd moed. Probeer inderdaad steeds met jezelf in gesprek erover te blijven: Is het een reële angst? Wat zijn mijn valkuilen? (bijvoorbeeld gaan googlen als je ergens bang voor bent is dan funest, maar dat weet je zelf vast ook wel)
maandag 27 december 2010 om 18:25
quote:Grietje81 schreef op 27 december 2010 @ 18:16:
Verder ben ik bang controle te verliezen over vanalles. Is begonnen in 2007 toen ik opeens een kwartier niet meer kon praten... Ik was de controle over mijzelf kwijt. Toen is het ook bergafwaarts gegaan.. Ben ik van angstperiode in angstperiode gegleden... Tot het afgelopen zomer zo erg was dat de huisarts mij wilde laten opnemen bij GGZHeeeeel herkenbaar
. Ik ben aan het leren te accepteren dat je niet over alles controle kan hebben. En niet te veel denken natuurlijk...
Verder ben ik bang controle te verliezen over vanalles. Is begonnen in 2007 toen ik opeens een kwartier niet meer kon praten... Ik was de controle over mijzelf kwijt. Toen is het ook bergafwaarts gegaan.. Ben ik van angstperiode in angstperiode gegleden... Tot het afgelopen zomer zo erg was dat de huisarts mij wilde laten opnemen bij GGZHeeeeel herkenbaar
. Ik ben aan het leren te accepteren dat je niet over alles controle kan hebben. En niet te veel denken natuurlijk...
maandag 27 december 2010 om 18:25
quote:Grietje81 schreef op 27 december 2010 @ 18:16:
Verder ben ik bang controle te verliezen over vanalles. Is begonnen in 2007 toen ik opeens een kwartier niet meer kon praten... Ik was de controle over mijzelf kwijt. Toen is het ook bergafwaarts gegaan.. Ben ik van angstperiode in angstperiode gegleden... Tot het afgelopen zomer zo erg was dat de huisarts mij wilde laten opnemen bij GGZHeeeeel herkenbaar. Ik ben aan het leren te accepteren dat je niet over alles controle kan hebben. En niet te veel denken natuurlijk...
Verder ben ik bang controle te verliezen over vanalles. Is begonnen in 2007 toen ik opeens een kwartier niet meer kon praten... Ik was de controle over mijzelf kwijt. Toen is het ook bergafwaarts gegaan.. Ben ik van angstperiode in angstperiode gegleden... Tot het afgelopen zomer zo erg was dat de huisarts mij wilde laten opnemen bij GGZHeeeeel herkenbaar
. Ik ben aan het leren te accepteren dat je niet over alles controle kan hebben. En niet te veel denken natuurlijk...
maandag 27 december 2010 om 18:26
Mijn moeders ervaringen met een haptotherapeut waren overigens hetzelfde. Uiteindelijk is zij ermee gestopt maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het voor jou niet werkt. Probeer niet teveel op je bordje te leggen, één stap per keer is al heel wat! Het heeft tijd nodig om met alles te dealen. Misschien kun je in de toekomst nog bezig met het verwerken van je verleden door bijvoorbeeld psychotherapie maar bewaak je grenzen. Gebruik je ook angstremmers/antidepressiva?
maandag 27 december 2010 om 18:28
Dan hebben we ongeveer dezelfde angst. Heel vervelend en ik dacht ook dat het vast nooit meer weg zou gaan. Het gaat waarschijnlijk bij mij ook nooit meer 100% weg maar zoals het nu is kan ik er prima mee leven (en dat zei ik 2 maanden geleden echt niet).
Zou EMDR ook niet iets voor jou zijn, naast je cognitieve gedragstherapie? Dat helpt je waarschijnlijk wel bij het verwerken van je negatieve ervaring met de diagnose van je man. Het is niet mijn bedoeling om op de stoel van de psych te gaan zitten trouwens. Omdat ik het zelf zo goed herken wil ik je graag helpen en wijzen op de mogelijkheden.
Vind wel dat je enorm goed bezig bent. Je hebt enorme stappen gemaakt en ondanks terugvallen (zijn heel normaal) zal je steeds verder komen.
Hoe ik zorg dat de paniek niet de overhand krijgt? Ik heb veel geleerd van de mindfulness. Dus aandacht hebben voor je ademhaling en even te ontspannen. En hééél eng... ik ga de angst aan. Ik ga zitten en onderga het en ondertussen rustig blijven door ademen. De echte aanval duurt namelijk nooit langer dan 1 a 2 minuten. De rest is allemaal de adrenaline en die krijg je ook het moeilijkst weg. Dat lukt me redelijk door te gaan wandelen of 20x de trappen op- en af te lopen, liedjes te gaan zingen etc. En als ik het echt hartstikke zat ben dan ben ik gewoon ook even helemaal niet stoer en duw ik er gewoon een valiumtabletje in. Dan geef ik me even gewonnen.
Zou EMDR ook niet iets voor jou zijn, naast je cognitieve gedragstherapie? Dat helpt je waarschijnlijk wel bij het verwerken van je negatieve ervaring met de diagnose van je man. Het is niet mijn bedoeling om op de stoel van de psych te gaan zitten trouwens. Omdat ik het zelf zo goed herken wil ik je graag helpen en wijzen op de mogelijkheden.
Vind wel dat je enorm goed bezig bent. Je hebt enorme stappen gemaakt en ondanks terugvallen (zijn heel normaal) zal je steeds verder komen.
Hoe ik zorg dat de paniek niet de overhand krijgt? Ik heb veel geleerd van de mindfulness. Dus aandacht hebben voor je ademhaling en even te ontspannen. En hééél eng... ik ga de angst aan. Ik ga zitten en onderga het en ondertussen rustig blijven door ademen. De echte aanval duurt namelijk nooit langer dan 1 a 2 minuten. De rest is allemaal de adrenaline en die krijg je ook het moeilijkst weg. Dat lukt me redelijk door te gaan wandelen of 20x de trappen op- en af te lopen, liedjes te gaan zingen etc. En als ik het echt hartstikke zat ben dan ben ik gewoon ook even helemaal niet stoer en duw ik er gewoon een valiumtabletje in. Dan geef ik me even gewonnen.
maandag 27 december 2010 om 18:33
maandag 27 december 2010 om 19:05
quote:Tikker schreef op 27 december 2010 @ 18:33:
Och Grietje ik weet niet hoe maar iemand moet jou gaan leren lief te zijn voor jezelf. Wat een grote rugzak draag je bij je. Ik vind je enorm dapper en ik zie de wilskracht om beter te worden. Vergeet niet dat je het hartstikke goed doet Helemaal mee eens!
Och Grietje ik weet niet hoe maar iemand moet jou gaan leren lief te zijn voor jezelf. Wat een grote rugzak draag je bij je. Ik vind je enorm dapper en ik zie de wilskracht om beter te worden. Vergeet niet dat je het hartstikke goed doet Helemaal mee eens!
maandag 27 december 2010 om 19:12
quote:Grietje81 schreef op 27 december 2010 @ 17:50:
Mijn eerste stelling geloof ik nu voor 65%
Dus ondanks de doktersassistente en het schema geloof je nu nog steeds dat het waarschijnlijker is dat je borstkanker hebt, dan iets onschuldigs zoals een droog/BHschuur/stoot/krab/pigmentplekje?
Lastig hoor. Ik weet niet hoe ik je zou moeten geruststellen. Als je zou willen weten wat iemand zonder ziektevrees zou doen; Eerlijk gezegd zou zo'n kleine verkleuring op die plek mij waarschijnlijk nooit zijn opgevallen, tenzij het zou jeuken in welk geval ik het aan "die ene kanten bh" zou wijten.
Mijn eerste stelling geloof ik nu voor 65%
Dus ondanks de doktersassistente en het schema geloof je nu nog steeds dat het waarschijnlijker is dat je borstkanker hebt, dan iets onschuldigs zoals een droog/BHschuur/stoot/krab/pigmentplekje?
Lastig hoor. Ik weet niet hoe ik je zou moeten geruststellen. Als je zou willen weten wat iemand zonder ziektevrees zou doen; Eerlijk gezegd zou zo'n kleine verkleuring op die plek mij waarschijnlijk nooit zijn opgevallen, tenzij het zou jeuken in welk geval ik het aan "die ene kanten bh" zou wijten.
maandag 27 december 2010 om 19:21
Kan je het schema nog eens herhalen?
edit: dit vraag ik omdat iemand die ik ken, ook voor een bepaalde angst schema's af moet lopen om na te gaan hoe gegrond de angst is. Hoe vaker ze de schema's in zo'n situatie herhaald, hoe minder de angst wordt. Één keer zo'n schema langs lopen lijkt me in jouw geval eigenlijk niet genoeg.
Ze heeft trouwens heel veel baat bij zogenoemde kloptherapie, ook wel EFT. ( link ) Ik stond er sceptisch tegenover, maar ze heeft er al veel resultaat mee geboekt en het is een hulpmiddel wat je in situaties van angst meteen kan gebruiken om de angst te minderen en tot rust te komen.
edit: dit vraag ik omdat iemand die ik ken, ook voor een bepaalde angst schema's af moet lopen om na te gaan hoe gegrond de angst is. Hoe vaker ze de schema's in zo'n situatie herhaald, hoe minder de angst wordt. Één keer zo'n schema langs lopen lijkt me in jouw geval eigenlijk niet genoeg.
Ze heeft trouwens heel veel baat bij zogenoemde kloptherapie, ook wel EFT. ( link ) Ik stond er sceptisch tegenover, maar ze heeft er al veel resultaat mee geboekt en het is een hulpmiddel wat je in situaties van angst meteen kan gebruiken om de angst te minderen en tot rust te komen.
anoniem_95054 wijzigde dit bericht op 27-12-2010 20:19
Reden: edit
Reden: edit
% gewijzigd
maandag 27 december 2010 om 20:13
Grietje, ik zat net te bedenken:
Je hebt al meerdere topics geopend waarin je aangaf dat je bang was dat je iets ergs zou hebben. In die topics bleek volgens mij telkens dat er niets aan de hand was. Kan je dat niet als steuntje gebruiken?
Nu zit je weer met iets, kan je inzien dat het een heel reële mogelijkheid is dat dit alleen door je angst komt en het dus helemaal niets ernstigs is?
Je hebt al meerdere topics geopend waarin je aangaf dat je bang was dat je iets ergs zou hebben. In die topics bleek volgens mij telkens dat er niets aan de hand was. Kan je dat niet als steuntje gebruiken?
Nu zit je weer met iets, kan je inzien dat het een heel reële mogelijkheid is dat dit alleen door je angst komt en het dus helemaal niets ernstigs is?
maandag 27 december 2010 om 20:39
Hallo,
Wat een reacties. Ik zal de vragen proberen te beantwoorden.
@ Tikker, Aardbei923 en Klontje. Jullie reacties komen erg gemeend over. Ik herken ook delen van wat jullie schrijven. Ja, ik heb ook een angststoornis en ja die wordt aangewakkerd als ik de controle dreig te verliezen.. In dit geval heb ik bij de hapto de controle over mijn emoties verloren, ik ben namelijk in huilen uitgebarsten. En ik heb mijzelf aangeleerd dat huilen een teken van zwakte is. Verder is mijn man van een hoge ladder afgevallen die dag, gelukkig viel alles mee, maar ik schrik vreselijk als ik over mijn man gebeld wordt.
Ik heb EMDR therapie gehad. Maar dan voor een andere klacht, namelijk duizelingen. Het heeft eigenlijk niet dat gedaan wat ik ervan gehoopt had. Wat betreft de situatie met mijn man: ook hier geeft mijn psychiater aandacht aan. Ik doe cognitieve gedragstherapie, maar houd me ook bezig met ruimte creeren voor mijzelf, erovr nadenken wat ik leuk vind en erover nadenken wanneer ik denk me aan te stellen (omdat ik dus alsmaar doorga en mijn echte gevoel (moeheid bijv) niet meer voel of te laat). Ik houd dit alles bij in een boekje en neem dat elke week door met de psych. Nu ben ik bezig met het uitschrijven van duizelingen waar ik al jaren last van heb. Ik schrijf wat er gebeurt, wat mijn gedachten zijn en wat de gevolgen zijn. Hierdoor hoop ik inzicht te krijgen in wanneer ik over mijn grenzen ga.
Verder vertel elke keer een stukje van mijn verleden. Dat ik met mijn zusje mijn moeder heb moeten verzorgen, mijn vader ging ervandoor met een ander en mijn moeder greep naar de fles, heb ik vorige week verteld.
Ik ben ook veel bevestigd in niet tonen van emoties. Het is me niet in opvoeding meegegeven. Ik heb de scheiding van mijn ouders niet kunnen verwerken met verdriet, want er was niemand voor ons. Daarnaast moest ik sterk zijn voor mijn man die medisch opgegeven was. Verder heb ik kinderen, maar kan ik eigenlijk niet spontaan zwanger raken. Ik heb divere iui-behandelingen met hormonen ondergaan en een miskraam gehad voordat ik uiteindelijk zwanger raakte. Afgelopen april wilden we een derde kindje en zat ik volop in de ronde met injecteren... Ik heb halverwege de behandeling afgekapt omdat ik te veel last van angsten kreeg.... Dus eigenlijk heb ik nog een kinderwens, maar die gaat niet meer in vervulling. Dat ga ik de volgende keer aan de psych. vertellen.
De hapto. Ik moet daar volgens de psych. mijn grenzen duidelijk aangeven. De volgende afsraak is eind januari, geeft me de tijd om me erop voor te bereiden en de vorige afspraak te verwerken. De hapto heeft gelukkig wel contact gehad met de psych, dus hij weet dat ik er veel moeite mee heb wanneer mensen mij aanraken.
Iemand zei iets over het schema, dat ik na het invullen nog steeds geloofde erin. Ik heb geleerd dat al geloof ik na het invullen maar 5% minder in mijn eerste angst, dat dat al een winst is.
Het schema is als volgt:
1. Vraag jezelf voor welke ziekte je bang bent en schrijf dat op. Schrijf erbij hoe bang je ervoor bent in %. Schrijf er ook bij welke bewijzen voor de aandoening je hebt.
2. Stel een vriendin komt bij je met dezelfde klacht, wel advies geef je haar?
3. In een zaal met 100 mensen, wat denken zij dat het is?
Voor mij persoonlijk zijn deze mensen omgezet in mensen die mij waarschuwen dat angst een signaal is.
4. Maak een omdraaiing en verzin er bijv. wat bewijzen voor.
Bijv. ik ben kerngezond
5. Verzin een alternatieve verklaring en verzin er bewijzen voor. Schrijf ook op hoe sterk je hierin gelooft. Ga nu weer terug naar de eerste gedachte en schrijf op hoe sterk je daarin gelooft.
Ik moet dit schema niet meerdere malen per dag toepassen, maar 1 maal per dag maximaal. Verder moet ik me bezig houden met leuke dingen doen, ruimte voor mezelf cre-eren en proberen mijn grenzen te bewaken.
Iemand vroeg naar medicatie. Ik gebruik geen antidepressiva. Ik heb dat in het verleden gebruikt en het ging daarmee goed. Het is minder gegaan na een paar maanden stoppen. De psych. is in eerste instantie niet voor AD. Wel gebruik ik angstremmers, alprazolam. 3 maal daags 1 tablet. De laatste maanden 2 maal daags 1. Bij hevige angst vandaag heb ik er vanmiddag 2 genomen.
Over dat afhankelijke gevoel van de psychiater. Ik weet niet hoe ik dat moet interpreteren. Is dat goed of slecht?
Wat een reacties. Ik zal de vragen proberen te beantwoorden.
@ Tikker, Aardbei923 en Klontje. Jullie reacties komen erg gemeend over. Ik herken ook delen van wat jullie schrijven. Ja, ik heb ook een angststoornis en ja die wordt aangewakkerd als ik de controle dreig te verliezen.. In dit geval heb ik bij de hapto de controle over mijn emoties verloren, ik ben namelijk in huilen uitgebarsten. En ik heb mijzelf aangeleerd dat huilen een teken van zwakte is. Verder is mijn man van een hoge ladder afgevallen die dag, gelukkig viel alles mee, maar ik schrik vreselijk als ik over mijn man gebeld wordt.
Ik heb EMDR therapie gehad. Maar dan voor een andere klacht, namelijk duizelingen. Het heeft eigenlijk niet dat gedaan wat ik ervan gehoopt had. Wat betreft de situatie met mijn man: ook hier geeft mijn psychiater aandacht aan. Ik doe cognitieve gedragstherapie, maar houd me ook bezig met ruimte creeren voor mijzelf, erovr nadenken wat ik leuk vind en erover nadenken wanneer ik denk me aan te stellen (omdat ik dus alsmaar doorga en mijn echte gevoel (moeheid bijv) niet meer voel of te laat). Ik houd dit alles bij in een boekje en neem dat elke week door met de psych. Nu ben ik bezig met het uitschrijven van duizelingen waar ik al jaren last van heb. Ik schrijf wat er gebeurt, wat mijn gedachten zijn en wat de gevolgen zijn. Hierdoor hoop ik inzicht te krijgen in wanneer ik over mijn grenzen ga.
Verder vertel elke keer een stukje van mijn verleden. Dat ik met mijn zusje mijn moeder heb moeten verzorgen, mijn vader ging ervandoor met een ander en mijn moeder greep naar de fles, heb ik vorige week verteld.
Ik ben ook veel bevestigd in niet tonen van emoties. Het is me niet in opvoeding meegegeven. Ik heb de scheiding van mijn ouders niet kunnen verwerken met verdriet, want er was niemand voor ons. Daarnaast moest ik sterk zijn voor mijn man die medisch opgegeven was. Verder heb ik kinderen, maar kan ik eigenlijk niet spontaan zwanger raken. Ik heb divere iui-behandelingen met hormonen ondergaan en een miskraam gehad voordat ik uiteindelijk zwanger raakte. Afgelopen april wilden we een derde kindje en zat ik volop in de ronde met injecteren... Ik heb halverwege de behandeling afgekapt omdat ik te veel last van angsten kreeg.... Dus eigenlijk heb ik nog een kinderwens, maar die gaat niet meer in vervulling. Dat ga ik de volgende keer aan de psych. vertellen.
De hapto. Ik moet daar volgens de psych. mijn grenzen duidelijk aangeven. De volgende afsraak is eind januari, geeft me de tijd om me erop voor te bereiden en de vorige afspraak te verwerken. De hapto heeft gelukkig wel contact gehad met de psych, dus hij weet dat ik er veel moeite mee heb wanneer mensen mij aanraken.
Iemand zei iets over het schema, dat ik na het invullen nog steeds geloofde erin. Ik heb geleerd dat al geloof ik na het invullen maar 5% minder in mijn eerste angst, dat dat al een winst is.
Het schema is als volgt:
1. Vraag jezelf voor welke ziekte je bang bent en schrijf dat op. Schrijf erbij hoe bang je ervoor bent in %. Schrijf er ook bij welke bewijzen voor de aandoening je hebt.
2. Stel een vriendin komt bij je met dezelfde klacht, wel advies geef je haar?
3. In een zaal met 100 mensen, wat denken zij dat het is?
Voor mij persoonlijk zijn deze mensen omgezet in mensen die mij waarschuwen dat angst een signaal is.
4. Maak een omdraaiing en verzin er bijv. wat bewijzen voor.
Bijv. ik ben kerngezond
5. Verzin een alternatieve verklaring en verzin er bewijzen voor. Schrijf ook op hoe sterk je hierin gelooft. Ga nu weer terug naar de eerste gedachte en schrijf op hoe sterk je daarin gelooft.
Ik moet dit schema niet meerdere malen per dag toepassen, maar 1 maal per dag maximaal. Verder moet ik me bezig houden met leuke dingen doen, ruimte voor mezelf cre-eren en proberen mijn grenzen te bewaken.
Iemand vroeg naar medicatie. Ik gebruik geen antidepressiva. Ik heb dat in het verleden gebruikt en het ging daarmee goed. Het is minder gegaan na een paar maanden stoppen. De psych. is in eerste instantie niet voor AD. Wel gebruik ik angstremmers, alprazolam. 3 maal daags 1 tablet. De laatste maanden 2 maal daags 1. Bij hevige angst vandaag heb ik er vanmiddag 2 genomen.
Over dat afhankelijke gevoel van de psychiater. Ik weet niet hoe ik dat moet interpreteren. Is dat goed of slecht?
maandag 27 december 2010 om 20:42
@ Klontje. Met mijn verstand zeg ik tegen mezelf dat mijn angststoornis de oorzaak is van mijn angsten. Het gaat heel stukje bij beetje beter. Dat wat jij zegt is mijn einddoel, maar ik bekijk het per paar maanden. Nu terugkijkend naar een half jaar geleden gaat het over het geheel beter, met dalen hier en daar. Hopelijk gaat het een halfjaar verder nog een stuk beter.
Inmiddels heb ik een boek besteld over haptonomie.. Op advies van de hapto. Misschien ga ik het daardoor meer begrijpen.
Misschien is het ook veel, en psychiater en hapto.. Maar ze zijn in contact met elkaar en ik wil zo graag van deze 'ziekte' af, koste wat kost.
Inmiddels heb ik een boek besteld over haptonomie.. Op advies van de hapto. Misschien ga ik het daardoor meer begrijpen.
Misschien is het ook veel, en psychiater en hapto.. Maar ze zijn in contact met elkaar en ik wil zo graag van deze 'ziekte' af, koste wat kost.
maandag 27 december 2010 om 20:49
Grietje, ik vroeg er naar waarom je dat schema niet meerdere keren in kan vullen, omdat dat bij een vriendin juist erg goed helpt. De angst neemt elke keer iets af. Je schrijf dat 5% verminderde angst al een winst is, waarom mag je het schema dan niet meerdere keren maken en er zo meer 'winst' uit halen?
Verder denk ik n.a.v. je laatste reactie dat het aangaan, toelaten en écht voelen van emoties en daar dan de juiste stappen bij nemen een groot deel van de oplossing kan zijn tot het verminderen van je angsten. Huilen bijvoorbeeld, is absoluut geen teken van zwakte, maar het 'loslaten' van iets, iets uiten door middel van tranen. Dat is de functie er van, als je dat nooit kwijt kan 'ontplof' je bijna. Misschien 'ontplof' jij door middel van zo'n angstaanval?
Maar volgens mij ben je onwijs goed bezig als ik je zo lees, knap van je!
Verder denk ik n.a.v. je laatste reactie dat het aangaan, toelaten en écht voelen van emoties en daar dan de juiste stappen bij nemen een groot deel van de oplossing kan zijn tot het verminderen van je angsten. Huilen bijvoorbeeld, is absoluut geen teken van zwakte, maar het 'loslaten' van iets, iets uiten door middel van tranen. Dat is de functie er van, als je dat nooit kwijt kan 'ontplof' je bijna. Misschien 'ontplof' jij door middel van zo'n angstaanval?
Maar volgens mij ben je onwijs goed bezig als ik je zo lees, knap van je!
maandag 27 december 2010 om 20:52
quote:Grietje81 schreef op 27 december 2010 @ 20:42:
@ Klontje. Met mijn verstand zeg ik tegen mezelf dat mijn angststoornis de oorzaak is van mijn angsten. Het gaat heel stukje bij beetje beter. Dat wat jij zegt is mijn einddoel, maar ik bekijk het per paar maanden. Nu terugkijkend naar een half jaar geleden gaat het over het geheel beter, met dalen hier en daar. Hopelijk gaat het een halfjaar verder nog een stuk beter.
Inmiddels heb ik een boek besteld over haptonomie.. Op advies van de hapto. Misschien ga ik het daardoor meer begrijpen.
Misschien is het ook veel, en psychiater en hapto.. Maar ze zijn in contact met elkaar en ik wil zo graag van deze 'ziekte' af, koste wat kost.Ik vind het heel moedig van je dat je je angsten aangaat dmv therapie! Uit eigen ervaring begrijp ik hoeveel moeite het kost, hoe zat je het soms bent maar dat je toch door moet gaan om er af te komen. In haptotherapie heb ik me een tijdje geleden ingelezen, het lijkt me juist heel goed voor je om jezelf wat meer open te kunnen stellen. Als je het gevoel hebt dat het teveel wordt, kan je dat met je psychiater bespreken?
@ Klontje. Met mijn verstand zeg ik tegen mezelf dat mijn angststoornis de oorzaak is van mijn angsten. Het gaat heel stukje bij beetje beter. Dat wat jij zegt is mijn einddoel, maar ik bekijk het per paar maanden. Nu terugkijkend naar een half jaar geleden gaat het over het geheel beter, met dalen hier en daar. Hopelijk gaat het een halfjaar verder nog een stuk beter.
Inmiddels heb ik een boek besteld over haptonomie.. Op advies van de hapto. Misschien ga ik het daardoor meer begrijpen.
Misschien is het ook veel, en psychiater en hapto.. Maar ze zijn in contact met elkaar en ik wil zo graag van deze 'ziekte' af, koste wat kost.Ik vind het heel moedig van je dat je je angsten aangaat dmv therapie! Uit eigen ervaring begrijp ik hoeveel moeite het kost, hoe zat je het soms bent maar dat je toch door moet gaan om er af te komen. In haptotherapie heb ik me een tijdje geleden ingelezen, het lijkt me juist heel goed voor je om jezelf wat meer open te kunnen stellen. Als je het gevoel hebt dat het teveel wordt, kan je dat met je psychiater bespreken?
maandag 27 december 2010 om 20:54
