Gezondheid
alle pijlers
Vriend hartinfarct...
maandag 23 september 2013 om 23:31
Vriend, 41, heeft vandaag een hartinfarct gehad...
Vannacht begonnen maar daar nooit aan gedacht, ook omdat hij zelf meerdere malen aangaf dat het niet nodig was een dokter te bellen.Tot vanmiddag..ik vertrouwde het echt niet meer en heb een dokter gebeld.
In eerste instantie werd niet aan hartproblemen gedacht omdat zijn zuurstof gehalte goed was en spray voor onder zijn tong niks hielp.
Toen kreeg hij daar weer een soort " aanval" zweten, overgeven, enorme pijn op zijn borst, dus toch naar eerste harthulp.Hartfilmpje was niet verontrustend omdat het infarct aan de achterkant zat.Toen lag hij binnen een paar minuten op de ok om te worden gedotterd en er is een stent geplaatst.
Zijn hart is wel beschadigd, pas na een half jaar kunnen ze daar meer over zeggen.Morgen spreek ik weer een arts.
Wil nu het liefst alleen maar positieve verhalen horen, vanavond gesprek met cardioloog gehad en die zei mij dat de komende periode best zwaar zal worden.Ben zo bang voor wat ons nu te wachten staat..
Vannacht begonnen maar daar nooit aan gedacht, ook omdat hij zelf meerdere malen aangaf dat het niet nodig was een dokter te bellen.Tot vanmiddag..ik vertrouwde het echt niet meer en heb een dokter gebeld.
In eerste instantie werd niet aan hartproblemen gedacht omdat zijn zuurstof gehalte goed was en spray voor onder zijn tong niks hielp.
Toen kreeg hij daar weer een soort " aanval" zweten, overgeven, enorme pijn op zijn borst, dus toch naar eerste harthulp.Hartfilmpje was niet verontrustend omdat het infarct aan de achterkant zat.Toen lag hij binnen een paar minuten op de ok om te worden gedotterd en er is een stent geplaatst.
Zijn hart is wel beschadigd, pas na een half jaar kunnen ze daar meer over zeggen.Morgen spreek ik weer een arts.
Wil nu het liefst alleen maar positieve verhalen horen, vanavond gesprek met cardioloog gehad en die zei mij dat de komende periode best zwaar zal worden.Ben zo bang voor wat ons nu te wachten staat..
dinsdag 24 september 2013 om 09:50
Coetje, ik zet mn berichtje ook even hier neer. Kan me indenken dat je nu niet 2 topics gaat zitten volgen.
Ik denk aan je...
Ach lieve Coe, wat heftig, wat een schrik... en wat zou ik nu graag gewoon bij je om de hoek wonen om je even een echte te komen geven.
Een positief verhaal heb ik gelukkig wel voor je, misschien weet je het nog dat mijn moeder (toen achter in de 50) een paar jaar geleden ook een hartinfarct had? Het was ontzettend schrikken en zeker de eerste dag voel je zoveel onzekerheid. Zij is ook meteen gedotterd en heeft een stent gekregen maar ze heel snel goed hersteld en het gaat nu prima met haar. Het feit dat ze medicijnen slikt (bloedverdunners) is eigenlijk het enige waar je nu nog aan merkt dat het gebeurd is.
Geestelijk is het inderdaad wel een klap geweest en had ze zeker in het begin gewoon minder vertrouwen in haar lichaam en dat kost tijd. Uiteindelijk slijt het, dat wel.
Iemand anders had het ook al over hartrevalidatie, bij ons in het ziekenhuis werd dat geboden en ik zou het zeker aanraden. Bij mijn moeder werd er zowel aandacht aan lichamelijk als aan geestelijk herstel gegeven en dat is echt wel heel fijn. Je zit met mensen in groep (een deel van het traject wats ook individueel trouwens) die hetzelfde hebben meegemaakt en ook dat is toch wel fijn.
Meissie heel veel sterkte de komende tijd. Probeer, voor zover dat lukt, ook een beetje goed voor jezelf te (laten?) zorgen.
Liefs,
Gelf
Ik denk aan je...
Ach lieve Coe, wat heftig, wat een schrik... en wat zou ik nu graag gewoon bij je om de hoek wonen om je even een echte te komen geven.
Een positief verhaal heb ik gelukkig wel voor je, misschien weet je het nog dat mijn moeder (toen achter in de 50) een paar jaar geleden ook een hartinfarct had? Het was ontzettend schrikken en zeker de eerste dag voel je zoveel onzekerheid. Zij is ook meteen gedotterd en heeft een stent gekregen maar ze heel snel goed hersteld en het gaat nu prima met haar. Het feit dat ze medicijnen slikt (bloedverdunners) is eigenlijk het enige waar je nu nog aan merkt dat het gebeurd is.
Geestelijk is het inderdaad wel een klap geweest en had ze zeker in het begin gewoon minder vertrouwen in haar lichaam en dat kost tijd. Uiteindelijk slijt het, dat wel.
Iemand anders had het ook al over hartrevalidatie, bij ons in het ziekenhuis werd dat geboden en ik zou het zeker aanraden. Bij mijn moeder werd er zowel aandacht aan lichamelijk als aan geestelijk herstel gegeven en dat is echt wel heel fijn. Je zit met mensen in groep (een deel van het traject wats ook individueel trouwens) die hetzelfde hebben meegemaakt en ook dat is toch wel fijn.
Meissie heel veel sterkte de komende tijd. Probeer, voor zover dat lukt, ook een beetje goed voor jezelf te (laten?) zorgen.
Liefs,
Gelf
dinsdag 24 september 2013 om 11:07
Jeetje, Coetje dat is schrikken!
Heel veel sterkte voor jullie!
Wat betreft positieve verhalen: een oom van mij is zo'n 20 jaar geleden gedottert na een hartaanval en het gaat sindsdien prima met hem, hij sport en doet alles wat hij wil. Het enige dat hij heeft aangepast is dat hij gestopt is met roken en dat hij niet veel alcohol meer drinkt en hij let op zijn eten.
Verder is mijn neef een jaar geleden opgenomen in het ziekenhuis na een hartaanval, en ook met hem gaat het nu prima.
Het ligt er helemaal aan hoe zwaar het was, hoe erg het hart beschadigd is en op welke plek het infarct zat.
Hopelijk krijgen jullie daar snel meer duidelijkheid over.
En wat betreft de hartrevalidatie (of als ze die niet hebben: medisch maatschappelijk werk of zo): zeker doen!
Zijn lichaam heeft hem zwaar in de steek gelaten en het gaat even duren voordat hij er weer vertrouwen in krijgt. Het psychische aspect hiervan moet je niet onderschatten.
Heel veel sterkte voor jullie!
Wat betreft positieve verhalen: een oom van mij is zo'n 20 jaar geleden gedottert na een hartaanval en het gaat sindsdien prima met hem, hij sport en doet alles wat hij wil. Het enige dat hij heeft aangepast is dat hij gestopt is met roken en dat hij niet veel alcohol meer drinkt en hij let op zijn eten.
Verder is mijn neef een jaar geleden opgenomen in het ziekenhuis na een hartaanval, en ook met hem gaat het nu prima.
Het ligt er helemaal aan hoe zwaar het was, hoe erg het hart beschadigd is en op welke plek het infarct zat.
Hopelijk krijgen jullie daar snel meer duidelijkheid over.
En wat betreft de hartrevalidatie (of als ze die niet hebben: medisch maatschappelijk werk of zo): zeker doen!
Zijn lichaam heeft hem zwaar in de steek gelaten en het gaat even duren voordat hij er weer vertrouwen in krijgt. Het psychische aspect hiervan moet je niet onderschatten.
dinsdag 24 september 2013 om 17:06
Hij mag zometeen naar de afdeling.
Er wordt ons steeds gezegd dat het een groot infarct was en dat het hart veel schade heeft opgelopen.
Vandaag was alles mijn schuld,ik laat hem maar een beetje uitrazen.Voor hem is dat een manier van ontladen,maar leuk is anders.
Ik heb zelf niet veel geslapen,de film werd steeds opnieuw afgespeeld.
Met de kinderen gaat het wel goed,al zijn ze zich natuurlijk rot geschrokken!
Er wordt ons steeds gezegd dat het een groot infarct was en dat het hart veel schade heeft opgelopen.
Vandaag was alles mijn schuld,ik laat hem maar een beetje uitrazen.Voor hem is dat een manier van ontladen,maar leuk is anders.
Ik heb zelf niet veel geslapen,de film werd steeds opnieuw afgespeeld.
Met de kinderen gaat het wel goed,al zijn ze zich natuurlijk rot geschrokken!
dinsdag 24 september 2013 om 19:06
Hoi Coebergh
Allereerst een dikke knuffel voor jou en je vriend,
Ik heb 3 jaar geleden een hartinfarct gehad en er zijn toen 2 stends geplaatst,mijn verhaal is ongeveer hetzelfde buiten de zware restschade want die had ik gelukkig niet.
Ik had alle klachten van een hartinfarct (ben een vrouw),maar de ambulancebroeders pikte het niet op omdat ze niks op het hartfilmpje zagen en hebben me niet meegenomen.
De klachten namen wel af door de spray onder de tong en toch namen ze me niet mee.
Een paar uur later kreeg ik het weer en toen was er wel wat te zien en werd ik met grote spoed weggebracht en ben gelijk gedotterd.
Ik was na 5 dagen ziekenhuis weer thuis.
Er is mij geen hartrevalidatie aangeboden en de reden was : omdat ik geen restschade had.
Ik vind het heel jammer dat er toen zo over gedacht werd want ik heb een heel zwaar jaar gehad na het infarct,ben depressief geworden ,kwam de deur niet meer uit en werd nergens mee geholpen.
Uiteindelijk zag ik in dat het niet goed ging en heb zelf aan de bel getrokken bij de huisarts en ben ik bij een psycholoog terecht gekomen en ben met cardiofitness onder begeleiding begonnen.
Het is nu 3 jaar geleden en sindsdien heb ik nog 2 x in de ambulance gelegen ,maar dat was achteraf gelukkig niks,wel pijn op de borst veroorzaakt door stress.
dat heb ik nu nog steeds,bij veel stress krijg ik pijn op de borst en blijf ik angst houden voor een nieuw infarct,hier kan ik moeilijk mee omgaan.
Ik zit 80/100 % in de wao door m,n hartklachten,depressiviteit en na ook nog een zware nekoperatie in het zelfde jaar als mijn infarct.
Zorg dat je vriend de hartrevalidatie krijgt want dat is zo belangrijk,ook voor het acceptatieproces
Allereerst een dikke knuffel voor jou en je vriend,
Ik heb 3 jaar geleden een hartinfarct gehad en er zijn toen 2 stends geplaatst,mijn verhaal is ongeveer hetzelfde buiten de zware restschade want die had ik gelukkig niet.
Ik had alle klachten van een hartinfarct (ben een vrouw),maar de ambulancebroeders pikte het niet op omdat ze niks op het hartfilmpje zagen en hebben me niet meegenomen.
De klachten namen wel af door de spray onder de tong en toch namen ze me niet mee.
Een paar uur later kreeg ik het weer en toen was er wel wat te zien en werd ik met grote spoed weggebracht en ben gelijk gedotterd.
Ik was na 5 dagen ziekenhuis weer thuis.
Er is mij geen hartrevalidatie aangeboden en de reden was : omdat ik geen restschade had.
Ik vind het heel jammer dat er toen zo over gedacht werd want ik heb een heel zwaar jaar gehad na het infarct,ben depressief geworden ,kwam de deur niet meer uit en werd nergens mee geholpen.
Uiteindelijk zag ik in dat het niet goed ging en heb zelf aan de bel getrokken bij de huisarts en ben ik bij een psycholoog terecht gekomen en ben met cardiofitness onder begeleiding begonnen.
Het is nu 3 jaar geleden en sindsdien heb ik nog 2 x in de ambulance gelegen ,maar dat was achteraf gelukkig niks,wel pijn op de borst veroorzaakt door stress.
dat heb ik nu nog steeds,bij veel stress krijg ik pijn op de borst en blijf ik angst houden voor een nieuw infarct,hier kan ik moeilijk mee omgaan.
Ik zit 80/100 % in de wao door m,n hartklachten,depressiviteit en na ook nog een zware nekoperatie in het zelfde jaar als mijn infarct.
Zorg dat je vriend de hartrevalidatie krijgt want dat is zo belangrijk,ook voor het acceptatieproces
If you don,t like whats,s being said,change the conversation
dinsdag 24 september 2013 om 19:12
quote:coeberghmetijs schreef op 24 september 2013 @ 17:06:
Hij mag zometeen naar de afdeling.
Er wordt ons steeds gezegd dat het een groot infarct was en dat het hart veel schade heeft opgelopen.
Vandaag was alles mijn schuld,ik laat hem maar een beetje uitrazen.Voor hem is dat een manier van ontladen,maar leuk is anders.
Ik heb zelf niet veel geslapen,de film werd steeds opnieuw afgespeeld.
Met de kinderen gaat het wel goed,al zijn ze zich natuurlijk rot geschrokken!
Kan ik wat voor je doen lieverd? Voel me zo onmachtig zo terwijl je er wel voor mij was toen ik in het ziekenhuis lag. Als je alleen gewoon je ei kwijt wilt, laat het aub weten, ook als ik iets anders voor je kan doen.
Liefs XXX
Hij mag zometeen naar de afdeling.
Er wordt ons steeds gezegd dat het een groot infarct was en dat het hart veel schade heeft opgelopen.
Vandaag was alles mijn schuld,ik laat hem maar een beetje uitrazen.Voor hem is dat een manier van ontladen,maar leuk is anders.
Ik heb zelf niet veel geslapen,de film werd steeds opnieuw afgespeeld.
Met de kinderen gaat het wel goed,al zijn ze zich natuurlijk rot geschrokken!
Kan ik wat voor je doen lieverd? Voel me zo onmachtig zo terwijl je er wel voor mij was toen ik in het ziekenhuis lag. Als je alleen gewoon je ei kwijt wilt, laat het aub weten, ook als ik iets anders voor je kan doen.
Liefs XXX
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
dinsdag 24 september 2013 om 19:29
Jeetje Coebergh, ik schrik dat dit een topic van jou is.
Ik las dat je vriend vandaag zei dat het jouw schuld is, waarschijnlijk was hij boos op jou?
Mijn man heeft leukemie gehad en de eerste periode was hij tegen iedereen aardig en lief maar tegen mij kon hij ronduit gemeen doen. (je huilt te veel, bent te stil, je doet dit verkeerd, je maakt het me moeilijker dan makkelijker enz) Ik denk echt dat mensen dat doen bij hun partner uit onmacht en omdat dat veilig terrein is. Ik hoop dat je het van je af kan zetten.
Vannacht goed proberen te slapen en blijven eten want je hebt je krachten hard nodig de komende tijd.
Ik las dat je vriend vandaag zei dat het jouw schuld is, waarschijnlijk was hij boos op jou?
Mijn man heeft leukemie gehad en de eerste periode was hij tegen iedereen aardig en lief maar tegen mij kon hij ronduit gemeen doen. (je huilt te veel, bent te stil, je doet dit verkeerd, je maakt het me moeilijker dan makkelijker enz) Ik denk echt dat mensen dat doen bij hun partner uit onmacht en omdat dat veilig terrein is. Ik hoop dat je het van je af kan zetten.
Vannacht goed proberen te slapen en blijven eten want je hebt je krachten hard nodig de komende tijd.
dinsdag 24 september 2013 om 21:58
Cavalier, bedankt voor je verhaal.Vriend heeft al eens eerder een depressie gehad, dat is waar ik ook zo bang voor ben! Revalidatie wordt hier allemaal wel geregeld, al zegt vriend nu dat ie daar niet aan mee gaat doen...
IBI, ik geloof ook wel dat het uit onmacht is, maar ik vind het toch moeilijk hoor! Heb net even lekker gejankt, dat lucht wel op.Hopelijk gaat het morgen weer wat beter.
IBI, ik geloof ook wel dat het uit onmacht is, maar ik vind het toch moeilijk hoor! Heb net even lekker gejankt, dat lucht wel op.Hopelijk gaat het morgen weer wat beter.
dinsdag 24 september 2013 om 22:36
Cavalier, bedankt voor je verhaal.Vriend heeft al eens eerder een depressie gehad, dat is waar ik ook zo bang voor ben! Revalidatie wordt hier allemaal wel geregeld, al zegt vriend nu dat ie daar niet aan mee gaat doen...
IBI, ik geloof ook wel dat het uit onmacht is, maar ik vind het toch moeilijk hoor! Heb net even lekker gejankt, dat lucht wel op.Hopelijk gaat het morgen weer wat beter.
IBI, ik geloof ook wel dat het uit onmacht is, maar ik vind het toch moeilijk hoor! Heb net even lekker gejankt, dat lucht wel op.Hopelijk gaat het morgen weer wat beter.
woensdag 25 september 2013 om 10:45
quote:coeberghmetijs schreef op 24 september 2013 @ 22:36:
Cavalier, bedankt voor je verhaal.Vriend heeft al eens eerder een depressie gehad, dat is waar ik ook zo bang voor ben! Revalidatie wordt hier allemaal wel geregeld, al zegt vriend nu dat ie daar niet aan mee gaat doen...
IBI, ik geloof ook wel dat het uit onmacht is, maar ik vind het toch moeilijk hoor! Heb net even lekker gejankt, dat lucht wel op.Hopelijk gaat het morgen weer wat beter.
Cavalier, bedankt voor je verhaal.Vriend heeft al eens eerder een depressie gehad, dat is waar ik ook zo bang voor ben! Revalidatie wordt hier allemaal wel geregeld, al zegt vriend nu dat ie daar niet aan mee gaat doen...
IBI, ik geloof ook wel dat het uit onmacht is, maar ik vind het toch moeilijk hoor! Heb net even lekker gejankt, dat lucht wel op.Hopelijk gaat het morgen weer wat beter.
If you don,t like whats,s being said,change the conversation
woensdag 25 september 2013 om 21:18
Met vriend gaat het lichamelijk goed, geestelijk niet...hij is woedend, maakt zich heel druk, is ronduit onbeschoft tegen mij, alles is mijn schuld, wil me niet zien, bestookt me met appjes vol verwijten die nergens over gaan, heeft al een bezoekregeling voor onze zoon voorgesteld.
Ik heb heus begrip voor zijn emoties, maar dit gaat nergens over, ik ben dus ook niet op bezoek geweest, hij zoekt het maar even zelf uit.
Ik heb heus begrip voor zijn emoties, maar dit gaat nergens over, ik ben dus ook niet op bezoek geweest, hij zoekt het maar even zelf uit.
woensdag 25 september 2013 om 21:22
Wat heftig dit alles Cou. Krijgt hij geen geestelijke hulp op dit moment? Alles goed en wel maar jullie hebben elkaar zo nodig op dit moment en dit klinkt wel heel erg onredelijk.
Is er hulp voor jou? Jij staat er nu ook maar alleen voor met je kinderen.
Lieverd,
Is er hulp voor jou? Jij staat er nu ook maar alleen voor met je kinderen.
Lieverd,
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
woensdag 25 september 2013 om 21:35
In het ziekenhuis is vaak een maatschappelijk werker speciaal voor de afdeling cardiologie. Je man kan daarmee praten, maar ook jij kan daar een afspraak mee maken.
Ook kunnen jullie samen met het maatschappelijk werk praten.
Laat ze jou in ieder geval hulp bieden.
Heel veel sterkte.
Ik vind het heel moeilijk voor je als ik dit zo lees, ik weet dat sommige mensen in het ziekenhuis heel vervelend doen tegen hun partner en andere mensen die dicht bij hun staan.
Veel sterkte en ik hoop dat er mensen om je heen zijn waar je ook steun aan hebt.
Ook kunnen jullie samen met het maatschappelijk werk praten.
Laat ze jou in ieder geval hulp bieden.
Heel veel sterkte.
Ik vind het heel moeilijk voor je als ik dit zo lees, ik weet dat sommige mensen in het ziekenhuis heel vervelend doen tegen hun partner en andere mensen die dicht bij hun staan.
Veel sterkte en ik hoop dat er mensen om je heen zijn waar je ook steun aan hebt.
